|
ถึงเวลาพร่ำเพ้อ!!!....ทนๆ หน่อย อิกไม่นานก้อจาไม่รบกวนแระ
มันมาอีกแล้ว............ความรู้สึกนี้
มันมาทุกที..............เวลาที่อยู่คนเดียว
ถามฉันบ้างก้อดี.........ไอ้ความรู้สึกนี้
ฉันไม่ได้อยากให้มา
ความรักของฉัน มันก้อคือการได้รักใครสักคนหนึ่งด้วยหัวใจ แม้ฉันไม่สำคัญยังไง ขอแค่เพียงบอกมา รักฉันได้แค่ไหน เท่าไร ฉันรับได้ แค่ให้รู้ว่ายังมีคนที่รักฉัน ก้อดีใจมากมายแล้ว แต่ทุกคนที่เข้ามา ทำไมต้องบอกรักมากมาย ทั้งที่จริงมันไม่ใช่ แล้วก้อทิ้งฉันไปอ่ะหรอ คิดผิดที่เห็นฉันรักแล้วต้องไปแย่งชิงใครมา ทุกวันนี้ที่น้ำตามันไหล ก้อเพราะไม่เคยคิดแย่งคนที่เรารักจากใครเลย
การมีความรัก ก้อเหมือนกับการอ่านหนังสือเรียนเล่มหนาๆ กว่าจะอ่านและทำความเข้าใจ มันก้อจบเล่มซะแล้ว ต่างตรงที่หนังสือเรียนยังกลับมาอ่านทบทวนใหม่ได้ แต่ความรักจบแล้วจบเลย ถีงอยากจะทบทวนมันก้อไม่หวนคืนมา
(นี่เบาๆ ต่อไปจะแรงส์แระน๊)
สิ่งที่เห็นกับสิ่งที่เป็น นั้นไม่เหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน "เห็น" ไม่ได้แปลว่า "เป็น"กรูก้อคือกรู ตัวตนของกรู กรูไม่ได้เป็นอย่างทิทุกคนเห็น และไม่มีวันเป็นอย่างทิทุกคนเห็นเข้าใจมั้ยว้อยยยยยยยยยยยยยยย!!
กรุ.....เบื่อคนตอแหล
กรุ.....จะตอแหลมั่งแระ
คัย.....จะมองว่ากรุแรดงัยก้อช่าง
กรู......ไม่ได้เอาใคร
กรู......แค่บริหารใจตัวเอง
ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
By : tudtuu Date : 24 Jul 2011 21:20  
|
