|
รักครั้งนี้มันเจ็บนัก บทที่ 2
โทดทีนะคับที่มาต่อช้าไปหน่อย
ใครที่ยังไม่ได้อ่านบทแรกก็อย่าลืมอ่านนะคับ เดี๋ยวจะไม่เข้าใจบทนี้
งันเราไม่ต่อกันเลยนะคับ
แพรพูดมาว่าทำไมทำกับเขาแบบนี้ นี่หรือที่เรียกว่ารักกัน คนรักกันเขาต้องทำกันแบบนี้ด้วยเหรอ
*เรา เมื่อได้ยินเสียงที่แพรพูดป้นกับเสียงสะท้อนของนำตาที่ไหลออกมา
เราถึงกับอึ่งและพูดอะไรไม่ออก ไม่ใช่ทำให้เราเห็นใจแต่กลับทำให้เราคิดว่า ทำไมแพรต้องพูดแบบนั้น
เราพูดใส่แพรด้วยความโกรธว่า ''ทำไมห่ะ จะเก็บไว้ให้ใคร ไหนบอกว่ารักเขาไง เขาเลยต้องทำแบบนี้เพื่อให้คนที่เขารักเป็นของเขาคนเดียว มันผิดมากหรือไงห่ะ
ถ้าไม่รักก็คงไม่ทำให้เสียมือหลอกนะ ไม่รักก็บอกมาเลยไม่ต้องกลัวเขาจะเสียใจหรอก เขาจะได้ไม่ต้องอยู่กับคนที่ไม่รักกันเลย ''***
แพรหันมากอดเราด้วยความรู้สึกผิด ''แพรรักเจนะ แต่แพรกลัวเจไปจากแพร ไม่เคยมีใคร
ทำแบบนี้ แพรกลัว กลัวว่าเจจะทิ้งแพร ถามอะไรโง่ๆห่ะ ถ้าไม่รักแพรก็คงไม่ให้หรอก''
น้ำตาที่ไหลลงบนหน้าของแพรกลับทำให้ความโกรธของเราหายไป
*เราหันไปหาแพรแล้วดึงตัวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอย่างถนุถนอม ''''เรารักแพรนะ รักมากด้วย เราอยากให้แพรเป็นของเขาคนเดียว บางครั้งโลกที่ดูจะโหดร้ายยังมีบางส่วนเล็กๆที่เต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย รักของเขามันจะมีค่ามาก ถ้าคนที่เขารัก รักเขาด้วย
แพรเราจะอยู่ด้วยกันนะ เราจะไม่ทิ้งกันใช่ไหม''
* แพรตอบด้วยรอยยิ้มว่า''ใช่ เราจะไม่ทิ้งกัน''
หลายวันผ่านไปเรามีฝึกงานนอกโรงเรียน เราเลยต้องไปทำงานทุกวัน ทุกๆวันของเราก็เป็นไปอย่างปกติดี แต่แล้วก็มีอยู่วันนึงทำให้เราเสียใจและแค้นใจมาก
***วันนี้เราไปทำงานกลับมาก็ไปหาแพรที่บ้าน บ้านของแพรเปิดประตูทิ้งไว้เราเลยแอบอยู่ข้างประตู เราได้ยินเสียงแพรคุยโทรศัพท์ ด้วยน้ำเสียงที่เบิกบาน และเสียงหัวเราะที่ดูจะมีความสุขเหลือเกิน แพรคุยกับใครนะ เราฟังจนจับใจความได้ว่า แพรมีแฟนอยู่แล้ว ชื่อ แดน**แพรบอกไอ้แดนว่าเราเป็นแค่เพื่อนคนนึงไม่ได้เป็นอะไรกัน ตอนนั้นเรางงไปหมด มันเจ็บจนเกินบรรยาย** เราคิดในใจว่า''''เราคิดผิดถึงเราจะได้ตัวแพรมาแต่ใจของแพรก็ไม่ได้อยู่กับเรา สิ่งที่เราทำไปในคืนนั้นมันแค่ความหลอกลวงใช่ไหม'''' เรานิ่งแล้วเดินเข้าไปในบ้านโดยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอเข้าไปแพรก็วางโทรศัพท์แล้วบอกว่าเป็นเพื่อน เราไม่ว่าอะไร แต่ในใจก็คิด ทำไมต้องโกหก ทำไมแพร****
วันรุ่งขึ้นเราไปทำงานปกติ เราพูดเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนเราก็ให้คำปรึกษาโคตรดีเลย มันบอกแต่ว่าดูๆไปก่อนดิ แต่มีเพื่อนคนหนึ่งชื่อมอน มันพูดว่า ''ทำไมเป็นอย่างนี้ว่ะเหมือนเขาเหยียบหน้าแกเลยว่ะ'' แล้วแกจะให้ข้าทำยังไง ''แกรักแพรมากเปล่าล่ะถ้ารัก แกก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้แพรอยู่กับแก แม้จะต้องทำให้เสียใจก็เถอะแกก็ต้องทำ '' เราตกลงทำสิ่งที่ใครก็ไม่คิด เพราะเราคิดว่าคงไม่มีใครกล้าทำ เราให้เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มโทรไปจีบ ไอ้แดนโดยโทรหาทุกวัน และอย่าพึงให้มันรู้ว่าเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง
หลายวันผ่านไป แพรก็ยังคุยกับไอ้แดนเหมือนเดิม โดยไม่รู้เลยว่าเราทำอะไรอยู่
ส่วนไอ้แดนก็กลายเป็นคนที่โทรหาเพื่อนเราทุกวันแทนที่เพื่อนเราจะเป็นคนโทรไปด้วยซ้ำ
และความจริงก็ต้องเปิดเผย เราทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่เราก็เอามาป้นกับไอ้แดนแฟนแพรจนได้ แพรรู้ความจริงทุกอย่าง เราบอกแพรว่า เรารู้ทุกอย่างกับเรื่องไอ้แดน แต่เราไม่พูด เราเหมือนคนโง่เลยนะแพร เป็นเราดูบ้างไหมห่ะแพร ''''ไอ้แดนมันโง่นะ ร่วมทั้งเทอด้วยแพร'''' นี่เป็นคำพูดที่เราพูดใส่แพร ด้วยความสะใจ
**ปากบอกว่าไม่คิดอะไร ไม่ได้เสียใจแต่แพรกลับนั่งเงียบ และเหมือนอยากจะร้องไหใจจะขาด เราเสียใจกับการกระทำของแพรมาก เรานั่งอยู่คนเดียวโดยไม่เข้าไปหาแพรเลยด้วยซ้ำไป
**เอาไว้ต่อฉบับหน้าน่ะคับ**
เป็นยังไงบ้าง มือใหม่น่ะคับ ช่วยคอมเม็นด้วยนะคับ
**ขอบคุณคับ
By : นายขี้งอน Date : 19 Aug 2006 14:38  
|
