รักรุ้วเร้า...ในวันร้อนๆ...6
หุหุหุหุ....กลับมาแล้ว
หลังจากไปพักใจมานาน
กลับมาพร้อมกับเนื้อเรื่องที่สนุกสุดๆๆ (เอ่อนะชมผลงานตัวเองก็เป็น)
หุหุหุหวังว่าจะไม่โกดกันจนลืมผมไปแล้วนะ
กลับมาแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบบ
ที่นี้สัญญาว่า
จะไม่หายไปนานๆ
เพราะงั้นๆอ่านแล้วก็อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจ
ให้ใจดวงน้องยๆนี้ด้วยนะคร้าบบบบบบบบ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตู๊ดๆ.......ตู๊ดๆๆ........เสียงมือถือเชยๆนี้เป็นของใครไปไม่ได้นอกจากยูที่กำลังนอนสบายอยู่บนเตียง............แขนยาวควานหาเจ้าต้นเสียงนั้นอย่างสะลึมสะลือ
“ฮัลโหล”
“ไอ้ยู.....แกเห็นเฟรินมั๊ย....ตอนเย็นเค้าไปกับแกรึป่าว”เสียบแหบจากการอดนอนเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน.....เลขาสุดสวยหายไปทำให้งานที่ค้างไว้ทำต่อไม่ได้.....ร่างที่กำลังง่วงอยู่บนเตียงหายเป็นปลิดทิ้ง........เฟรินหายไปไหน เมื่อคืนก็ส่งถึงบ้านแล้วนี้...............
“เมื่อคืนฉันไปส่งเฟรินถึงบ้านเลยนะ......เค้าจะหนีไปไหน”
“ไม่รู้โว้ยยยยย......ถ้ารู้กูจะโทรมาหามึงมั๊ย....ก็มึงบอกว่าเฟรินโกรธมึงอยู่ไม่ใช่เหรอ”
.............ใช่ๆเมื่อคืนเราโทรไปบอกเรื่องแนนแล้วก็รวดปรึกษาเฟย์เรื่องเฟรินด้วย........แต่ปัญหาก็คือ......ตอนนี้คนร่างเล็กอยู่ไหน............
“เอางี้ไอ้เฟย์.....เดี๋ยวกูจะลองไปหาเค้าดู”
...........เมื่อตกลงกันได้ ร่างสูงก็รีบเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัวก่อนจะรีบกุลีกุจอออกไปตามหาสุดที่รัก...............สงสัยเมื่อคืนพูดแรงไป.......(เพิ่งรู้เหรอแกว่าพูดแรงไป...น้องเฟรินช้านเป็นไรไปช้านจะฆ่าแก..555+)

รถคันหรูขับเข้าไปจอดที่หน้าบ้านหลังเดิมที่มาส่งคนหน้าหวานเมื่อคืน........แม่นมรีบเดินมาหาคนคุ้นตาที่ชอบมาบ้านหลังนี้ตั้งแต่เด็ก...............
“คุณยูคะมาช่วยป้าด้วยค่ะ.....คุณหนูเอาใครที่ไหนก็ไม่รู้มานอนด้วยอยู่บนห้องหน่ะค่ะ.....ป้าอกจะแตกตายซะให้ได้” คนแกพูดราวกับว่าจะเป็นลม
“อะไรนะคับ......เฟรินเอาใครมานอนด้วย!!!”
“คุณฟังไม่ผิดหรอกค่ะ.....เมื่อคืนคุณหนูขับรถออกไปข้างนอกคนเดียวแล้วเมากลับมาก็เอาตีสี่.....ป้ากับเด็กในบ้านตื่นกันหมดแล้ว ห้ามก็ไม่ฟัง.......ป้าก็ไม่รู้จะทำยังไง.....อ้าว คุณยู จะขึ้นไปไหนคะ..........” ร่างสูงไม่กลับไปตอบคนแก่ เท้าใหญ่เดินขึ้นไปบนห้องร่างเล็กอย่างเร็ว.........สติตอนนี้แทบไม่เหลือแล้ว........ใบหน้าแสดงออกได้ถึงความกังวล แปลกที่วินาทีนี้ไม่รู้สึกโกรธเฟรินเลย แต่กลับโกรธตัวเองมากกว่า......เฟรินอย่ามาล้อเล่นกับพี่แบบนี้นะ........ทำไมถึงทำอย่างนี้.......ถ้าเธอโกรธเรื่องเมื่อวานที่พี่ตะคอกใส่......พี่จะยอมขอโทษเธอสักพันครั้งจนเธอพอใจ..........แค่เธอบอกว่าสิ่งที่พี่ได้ยินนั้น......มันไม่จริง.................

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ไม่คิดเลยนะว่าห้องนอนนายจะสกปรกแบบนี้.....ไม่เคยจัดห้องก่อนนอนเลยจริงๆ......มีที่ไหนมาจัดห้องนอนตอนตี2 กว่าจะได้นอนก็ตี4 .....บ้าชัดๆ”
........ร่างบางบ่นไม่หยุดตั้งแต่ตื่นนอนมา....ก็จะอะไรซะอีกหล่ะ.....ห้องที่จะนอนหน่ะมีพื้นที่เดิน.....ไม่ใช่พื้นที่เดินสิ ต้องบอกว่า......มีพื้นที่สำหรับเขย่งได้ไม่กี่ก้าวเท่านั้น เพราะห้องนอนเต็มไปด้วยเศษกระดาษจากการวาดรูปของเจ้าของห้อง.........เค้าเลยต้องลงมือจัดแจงห้องนั้นก่อนจะนอน ขืนนอนไปมีหวังได้เห็นหนูมาวิ่งไล่จับกันแน่............
“ก็ฉันทำความสะอาดไม่เป็นนี้นา....แถมอยู่คนเดียวด้วยอ่ะ....เธอบอกเองนะว่าจะมาเป็นแม่บ้านให้ฉัน”
“ก็................” ปากที่กำลังจะเถียงกลับหยุด เพราะนึกความหมายของประโยคที่ร่างสูงพูด..........
...........แม่บ้านเหรอ.........พูดบ้าอะไรหน่ะ...........
“แม่บ้านบ้าอะไรของนาย....ฉันเป็นผู้อยู่อาศัยที่ช่วยทำความสะอาดให้ตังหาก ชิๆ....”
ร่างบางยืนหันหลังกอดอกไว้......มันอายอ่ะเลยต้องรีบหันหนี
“แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย... .....ตัวเล็ก”
........ห๊ะ เห็นด้วยเหรอ.......
“ก....ก็มันร้อนอ่ะ.....นี้ๆไม่ต้องมาแซวเลยนะ.......ไปกินข้าวได้แล้ว” ร่างทั้งสองตรงมาที่โต๊ะอาหารเล็กที่อยู่ตรงระเบียง มองออกไปจะเป็นหาดทรายขาวทอดตัวยาวเหยียด............อาหารที่วางไว้ตรงหน้าดูอร่อยทีเดียว.........ยะหยิบช้อนขึ้นมาตักอาหารเข้าปากทันที

........เหือก!!!.........

“อ๊ากกกก.....ร้อนๆๆๆ”
“หึหึหึ ลืมบอกไปว่ามันร้อนอ่ะ....เอ้าๆน้ำๆ” เอ่ยขำๆก่อนจะส่งน้ำมะนาวเย็นเฉียบไปให้ยะ
.......... เหือก!!!!..........
“อึ๋ยยยย....ทำไมมันเปรี้ยวอย่างนี้อ่ะ.....”
อาการร้อนเริ่มดีขึ้น แต่กลับได้รสที่เปรี้ยวเข็ดฟันจากน้ำมะนาวที่ร่างบางส่งมาให้แทน (มันคือน้ำมะนาว ที่ทำจากมะนาวจริงๆ) ..........ร่างบางนั่งสะใจเงียบๆอยู่ข้างๆ
...........นายหน่ะอะไรๆก็ดีหมด หน้าตาก็ใช้ได้ ใจดีก็ใช่ย่อย........แต่เสียอยู่อย่างเดียวก็คือ ความขี้เก๊กของนายเนี๊ยะ ลดลงหน่อยก็ดีนะ...........
“อ้าวก็มันคือ น้ำมะนาวนี้นา......หรือนายว่ามันเป็นน้ำอะไร” เอ่ยตอบกวนๆ
“รู้แล้วว่าเป็นน้ำมะนาว......ป่านนี้มะนาวหมดตลาดแล้วมั้ง เพราะคงถูกเธอกว้านซื้อมาหมด.......เล่นทำร้อยเปอร์เซ็นอย่างนี้ฉันก็ไส้ทะลุพอดี” เอามือลูบคอตัวเอง
“ก็ฉันอยากให้นายได้รับคุณค่าทางอาหารแบบเต็มๆไง......ยะ”
แนะ....ยิ้มหวานแบบกวนๆอีกตังหาก........ฉันคิดผิดใช่มั๊ยเนี๊ยะที่พาเธอมาอยู่ด้วย......เห็นยิ้มแบบนี้แล้วด่าไม่ลงแหะ ก็มันน่ารักนี้......ดูตัวเล็กทำเข้า......น่ารักจัง
“กินกันต่อดีกว่า......นี้ๆอันนี้รับรองว่าอร่อย เพราะดาชอบมากๆเลย” คนตัวเล็กตักอาหารใส่จานให้อีคนหนึ่ง ถือเป็นการไถ่โทษแล้วกันนะยะ.......หึๆๆๆ.......เสียงหัวเราะร้ายๆดังอยู่ในใจ
“คนอะไรชมอาหารตัวเองก็เป็นด้วย.......ไม่หลงตัวเองเท่าไหล่เลยนะดา”
“อื้ม.....ลองกินดูสิ แล้วอย่ามาขอให้ทำอีกแล้วกัน....”
.......พูดอย่างนี้แสดงว่าอร่อยชัวร์......ยะไม่รอช้า เป่าให้เย็นแล้วตักเข้าปากทันที (ตอนนี้เริ่มฉลาดแล้วเหรอแกหลังจาร้องจ๊ากไปสองรอบ) ..............
“แหวะ......อร่อยไปคนเดียวเหอะ.....ไอ้ตัวเล็กเธอแกล้งฉันนี้......นี้มันผัดผักหรือผัดน้ำตาลเนี๊ยะ.....หวานโครต”
“หึหึหึ....ยะ...อย่ามากล่าวหากันแบบนี้ดิ่.......”
“ถ้ากินอาหารรสชาติแบบนี้นะ ฉันยอมกินบะหมี่ไปทั้งชีวิตดีกว่า......ถ้ากินของๆเธฮสงสัยโรคภัยถามหา.....ทั้งโรคลำไส้ โรคเบาหวาน.....ฉะนั้นฉันขอตายจากการขาดสารอาหารดีกว่า”
..........หึหึหึ....บ่นออกมาซะยาวเชียว หลุดเก๊กจนได้............
“โอเคๆพอละๆไม่แกล้งแล้ว......ก็นายขี้เก๊กอ่ะ ฉันเลยอยากแกล้ง.....งั้นรอแป๊บนะเดี๋ยวไปเปลี่ยนเอาอีกชุดมาให้”
ร่างเล็กหายเข้าไปในครัวก่อนจะยกถาดอาหารอีกชุดมาวางไว้บนโต๊ะ.......
“กินได้แน่เหรอ.....” ถามอย่างไม่ไว้ใจ
“ไม่กินก็ไม่ต้องกิน.....” ดาตักอาหารคำโตเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย
.........เมื่อยะเห็นดังนั้นเลยกินตาม.........เอ้อ อร่อยจริงๆด้วยแหะ......เก่งงานบ้านไม่เบานะเรา......ชักอยากได้มาอยู่ประจำซะแล้ว....ดา...................
............ตอนนายหลุดเก๊กออกจะน่ารักนะยะ........นายน่ารักจังเลย....................

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++


“ยานั้นแรงจริงๆนะ ตั้งหลายชั่วโมงแล้วคนสวยยังไม่หมดแรงเลย....แค่ผสมกับเหล้านิดเดียวเอง”
“อื้ม....อะ......” เสียงกระเส่าดังอย่างต่อเนื่องตั้งแต่กลับมา.....ดีม...โฮสต์หน้าตาดีถูกซื้อตัวมาโดยร่างบางที่ตอนมาแทบดูไม่ได้.....ใบหน้าสวยมีแต่คราบน้ำตาเต็มไปหมด........
.........ดีมไล้จูบไปทั่วตามเนื้อเนียน ทำให้ร่างบางบิดครางไม่หยุด.........นานๆทีจะได้สาวน้อยน่ารักกระเป๋าหนาซื้อตัวสักครั้ง......พอมาถึงบ้านคนสวยกลับหลับลูกเดียว ถ้าจะมี sex ทั้งๆที่หลับ ก็เสียอารมณ์แย่........รอให้ตื่นก่อนคงหนุกกว่าเป็นไหนๆ.......และตอนนี้คุณก็ตื่นแล้วด้วย เพราะฉะนั้น..............มาทำอะไรดีๆร่วมกันดีกว่า..............
“อื้ม.....อ่ะ..........” มือร้อนไล้ไปตามสะโพกขาวบีบกระตุ้นนิดๆก็เรียกเสียงครางไม่หยุด
“ไม่ต้องกลัวนะคับ.....รับรอง ถึงใจแน่” มือร้อนกำลังจะเลื่อนมาจับส่วนอ่อนไหวของร่างบางแต่แล้วอยู่ๆประตูห้องก็ถูกถีบออกโดยคนที่รู้จักกันดีในฐานะทายาทนักธุรกิจพันล้าน
…………ยู.......................
“พ....พี่ยู” ร่างบางเอ่ยเสียงกระเส่า
“มึง!!!!” ก้าวรวนเดียวก็ไปถึงตัวโฮสต์หน้าหล่อ
ร่างสูงกระฉากคอเสื้อมาแล้วต่อยอย่างแรงไปทีหนึ่ง ดีมเซล้มไปไม่เป็นท่า
ร่างบางตอนนี้สั่นเทาไปด้วยอารมณ์ที่เกิดขึ้นภายใน.........ฤทธิ์ยารุนแรงขึ้นทุกทีๆ..........มือเล็กคว้าผ้าห่มขึ้นมาปกปิดร่างกายที่แสดงออกอย่างโจ่งแจ้ง.........ใบหน้าหล่อเครียดจัด หันไปเอ่ยเสียงเข้มกับคนที่เลือดกบปากจากฝีมือเค้า..........
“มึงออกไปจากที่นี้เดี๋ยวนี้......แล้วรู้ไว้สะด้วย ว่าคนนี้ของกู”
“คุณพูดอย่างนี้ก็ไม่ถูก......เพราะเฟรินเป็นคนไปซื้อชั้นถึงที่เอง” ดีมยังไม่สำนึกกับการกระทำของตน..........ยูเลือดขึ้นหน้ายิ่งกว่าเดิม
“แล้วเค้าบอกด้วยรึป่าว ว่าให้ใช้ยากับเค้า......หรือมันเป็นบริการเสริม.....รีบไปให้พ้นหน้าฉัน ก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจมาลากคอแกเข้าตะราง เพราะแกใช้ยามอมลูกค้า”
ใบหน้าและน้ำเสียงดุดันกล่าวขึ้นอีกครั้ง......ดีมไม่มีทางเลือกจึงเผ่นหนีออกไปทันที
ร่างสูงก้าวขึ้นมานั่งบนเตียง.....โอบกอดคนที่ตัวสั่นไว้แน่น......เฟรินกล้าไปซื้อตัวโฮสต์มานอนด้วยเชียวเหรอ ถ้าเค้ามาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นนะ......ถ้าเป็นอย่างนั้น เค้าคงไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ ………..
“พ.....พี่ยู ไม่ไหวแล้ว.....ช....ช่วยหน่อย”
เฟรินเอามือใหญ่มาวางที่ส่วนอ่อนไหวของตน.....ซึ่งตอนนี้มันเริ่มเปียกอยู่ภายใต้ผ้าห่มหนา...............ยูจัดการกับส่วนล่างของร่างบางด้วยปากร้อนทันที
“อ๊ะ.....อ่า.......”
ร่างบางร้องครางออกมาทันทีที่ถูกทำรักให้...........ลิ้นหนาเกี่ยวกวัดไปทั่ว.....ร่างบางนอนบิดไปมาอย่างเร้าร้อน
“อื้ม....พ...พี่ยู...อ่า.....”
“อ๊ะ......อ่า.............” ร่างบางปลดปล่อยน้ำรักออกมา ยูเอาน้ำที่ได้มาช่วยหล่อลื่นช่องทางนั้นเพื่อจะได้ขยับง่ายขึ้น
เมื่อเห็นว่าร่างตรงหน้าพร้อมแล้ว......ร่างสูงจึงตามไปทาบทับจับขาเรียวมาพาดไว้ที่บ่า แล้วค่อยๆสอดใส่นิ้วเรียวยาวเข้าไปในช่องทางอันคับแคบนั้น........
“อ๊ะ.......ม....ไม่เอา...จ...เจ็บ.........” ร่างบางกรีดร้องออกมาอย่างหน้าสงสาร เจ็บปวดจากการรุกล้ำของร่างสูง
“ไม่เป็นไรนะ คนดี.......” จูบปลอบที่ขมับอย่างอ่อนโยน
มือเล็กโอบกอดรอบคอใหญ่อย่างกลัวๆ........ภายในตัวทั้งเจ็บปวดและอึดอัด......ยูอุ้มร่างเล็กขึ้นมานั่งที่ตัก มือหนากุมสะโพกไว้แน่น.........ร่างสูงรู้สึกได้ถึงของเหลวสีแดงสดของร่างข้างบนที่ไหลซึมออกมาผ่านนิ้วของเค้า..........ช่องทางเล็กบีบรัดจนแทบคลั่ง..........ถึงจะมีสิ่งหล่อลื่นแต่ความเสียดสีก็ยังคงทำให้การสอดใส่เป็นไปอย่างยากลำบาก.......สร้างความทรมานแก่ร่างบางอย่างมาก.......อารมณ์รักเริ่มประทุขึ้นรุนแรง ยูบังคับร่างเล็กให้ขยับตัวตามจังหวะที่ตัวเองเป็นคนคุม......
“อ่ะ......อา.........”
ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นหวังจะระบายความเสียวซ่านนั้น แต่มันไม่ลดลงเลย กลับเพิ่มขึ้นทุกวินาที.........ทุกครั้งที่สะโพกเล็กกดลงมา....ยิ่งทำให้เค้าเร่งจังหวะมากขึ้น.....เสียงหวานครางระงมไปทั่วห้อง....ซึ่งตอนนี้เฟรินกลายเป็นคนขยับตัวเองเสียแล้ว......นิ้วเรียวใหญ่เสียดสีอยู่ภายในช่องทางเล็ก.......การสอดใส่กระแทกกระทั้นดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง..........ดูเหมือนร่างสูงจะทนไม่ไหวกับการสอดใส่ที่ช้าเกินไป.....ยูจับร่างบางลงนอนราบกับเตียงสีหวาน.......ก่อนจะเพิ่มจังหวะในกานขยับให้เร็วขึ้น........ทั้งเร็วทั้งแรง......
“อ๊ะ......อะฮ้า.....พ...พี่ยู....อ้า.........”
ร่างใหญ่รีบเร่งกระแทกเข้าไปไม่หยุด......ทุกครั้งที่สอดใส่นั้นทั้งลึกและหนักหน่วง.....ร่างสูงกระแทกเข้าออกแรงๆครั้งสุดท้ายก่อนที่ร่างบางจะปลดปล่อยออกมา........
“……เฟริน.......” ซบไปที่ซอกคอหอมของร่างบางอย่างเหนื่อยอ่อนทั้งๆที่ยังคานิ้วไว้อยู่ด้านใน........
“อื้ม......พี่ยู....อ...อีก........” ร่างบางร้องขอด้วยเสียงกระเส่า
“ห๊ะ O_o ยายังไม่หมดฤทธิ์อีกเหรอ.....”
.........ไม่เป็นไร เมื่อกล้าขอก็กล้าให้.....หึๆๆๆคนอย่างยู เล็กๆไม่ ใหญ่ๆทำ......เอาวะ ถึงจะเหนื่อยก็ยอม........รักเฟรินเข้าไปเต็มๆแล้วนี้นา..............
เกือบทั้งวันที่ยูอยู่ในห้องของร่างบาง......คอยปลดปล่อยอารมณ์ของคนที่สติแทบจะไม่เหลืออยู่........ไม่รู้ว่าถ้ารู้สึกตัวอีกครั้งจะทำท่ายังไง......จะโกรธหรือจะอายนะ..........เราคงต้องเตรียมใจไว้ดีๆซะแล้ว ยู.......................
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


“เฟย์ค่ะ....ไปทานข้าวกลางวันกันนะ.....แนนหิวแล้ว” แนนเดินเข้ามาหาร่างสูงที่ทำงานอยู่ในห้อง.........ดูเป็นเรื่องปรกติมากๆ
“ไปก่อนเถอะ.....เฟย์ไม่ว่าง” พูดสั้นห้วนจนคนถามอึ้ง
เป็นอะไรหน่ะ ที่จริงถึงเวลานี้ต้องรีบพาออกไปทานไม่ใช่เหรอ..........แนนเดินไปอยู่ฝั่งตรงข้ามของเฟย์ เท้าแขนไว้กับโต๊ะทำงานตัวใหญ่.....ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ นิ้วสวยเกี่ยวคางของคนที่กำลังจ้องอยู่ที่เอกสารต่างๆขึ้นมาสบตา............
“เฟย์บอกแนนสิ.......เป็นอะไร........” แววตานั้นพยายามค้นหาสาเหตุที่ทำให้ตัวใหญ่ไม่สนใจตน
“ไม่มีอะไรคับคนเก่ง....วันนี้เฟรินไม่มา งานเลยยุ่งมากเลย....แนนไปทางคนเดียวก็แล้วกันนะคับ” เฟย์ยื่นใบหน้าหล่อเข้าไปหอมแก้มคนสวย
............แนนจับใบหน้านั้นไว้ก่อนจะรุกจูบเข้าที่ปากร่างสูง......ลิ้นเล็กสอดใส่เข้าไปในโพรงปากนั้น........แล้วจึงค่อยๆถอดออก......จูบนี้สร้างความสบายใจแก่ร่างบางได้.....เพราะมันทำให้เค้ารู้ว่าเฟย์ยังรักเค้าอยู่............
“อื้ม......”
ครางต่ำออกมาอย่างพอใจ.........ไม่ว่าเมื่อไรร่างบางนี้ก็สามารถทำให้เค้าเคลิ้มได้ทุกครั้ง
“งั้นแนนไปทานก่อนนะคะ อย่าลืมหาอะไรรองท้องนะเฟย์ แนนเป็นห่วง......อ้อ......เย็นนี้แนนกลับเองนะเพราะตอนกลางคืนแนนมีเซอร์ไพรส์นะคะ....กลับบ้านเร็วๆนะ”
“ครับผม”......ยังทำท่าพูดเล่นอยู่.........
แนนจูบคนตัวใหญ่อีกครั้งก่อนจะเดินออกห้องไปทานข้าว
....................แนน.........เธอจะหลอกฉันอีกนานมั๊ย.........ฉันไม่รู้เลยว่าตัวจริงของเธอเป็นยังไง.......ที่เธฮทำนั้นมันคงไม่ได้มาจากหัวใจเธอแน่ๆ......เธอคงเกลียดฉันมากแน่ๆถึงได้แค้นขนาดนี้.......ฉันจะพูดได้ยังไงว่าที่ฉันทำลงไปในอดีตเป็นเพราะอารมณ์ที่รักเธอจนฉุดไม่อยู่......เธฮคงไม่รู้จริงๆสินะ............ว่าฉันรักเธฮ..........จนถึงตอนนี้ที่เธฮเปลี่ยนไป ฉันก็ยังยืนยันความรู้สึกเดิม............ยังยืนยันว่า...........ฉันรักเธอ...............
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


“ตื่นได้แล้วคับ......บ่ายแล้วนะ”
ร่างสูงที่นอนอยู่ข้างๆพูดกับร่างเล็กที่กำลังงัวเงียอยู่.....เฟรินพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ไม่สามารถ เพราะปวดสะโพกไปหมด.........คราบเลือดยังปรากฏให้เห็นทั้งบนที่นอนและที่หว่างขา...............
“พ....พี่ยู” คนตัวเล็กยังคงงงๆอยู่กับเหตุการณ์ที่เพิ่งจบไปเมื่อสองชั่วโมงกว่า
“ครับ”
..........สมองค่อยๆประมวลภาพเหตุการณ์ทั้งหมด………
........กรี๊ดดดดด..........
“ไอ้พี่ยูบ้า......ออกไปนะ.......กล้าทำกับเฟรินแบบนี้ได้ไงห๊ะ....ออกไป”
มือเล็กคว้าหมอนใส่ยู.......ร่างสูงทั้งงงทั้งตกใจ...........
“เดี๋ยวๆฟังพี่ก่อน....น้องเฟรินเป็นคนขอเองนะ”
“ข่มขืนเค้าแล้วยังจะมาพูดอีกว่าเค้าเป็นคนขอ....ไอ้ลามก........ออกไป”
“น่านไปกันใหญ่แล้ว....เรากลายเป็นพวกข่มขืนบ้าหื่นกามไปแล้วเหรอเนี๊ยะ........โถ่ คนดีไหงมากล่าวหาพี่อย่างนี้หล่ะ.......เมื่อกี๊ออกจะให้ความร่วมมือดีแท้ๆ”
“ฮือออๆๆๆๆไอ้บ้า.....เฟรินจะไปฟ้องพี่เฟย์ด้วย...ฮือๆๆๆ”
................ยูได้แต่เอามือกุมขมับ....อะไรกันนักกันหนาวะ...เสียงเอะอะโวยวายดังไปถึงข้างล่าง แม่นมจึงต้องเป็นคนขึ้นมาสงบศึก.......คนแก่ไม่ได้ว่าอะไรยูแล้วยังขอบคุณด้วยซ้ำที่ช่วยให้รอดพ้นปากเหยี่ยวปากกา...แต่ไม่รอดปากยู เหอๆๆๆ.....ตอนนี้ศึกหนักคงต้องตามง้อร่างบางต่อไป........ทั้งเรื่องที่ตะวาดใส่ รวมถึงเรื่องนี้ด้วย..............เฮ้ย...เหนื่อยจริงโว้ยยยยย........... (เฮ้ยยยยยยยยย..บ่น.เหนื่อย ถ้าพูดมากเดี่ยวกับลดฉากแกกับเฟรินหรอกนะยู)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้คู่หลักของเราไม่ค่อยมีบทบาทเลยแหะ
เอาเป็นว่าเดี่ยวตอนหน้าเจอกันกับเฟย์แนนแบบเต็มๆ
แต่ว่านะไงๆคนแต่งก็ชอบคู่ดากับยะจัง
แล้วเพื่อนๆล่ะคร้าบบบบบบ
ชอบคู่ไหนกันมากที่สุดบอกๆกันมั่งนะคร้าบบบบบบบบบบบบบ

By : hiono    Date : 19 Aug 2006 17:08