|
รักรสเผ็ด 6
เมื่อกลับจากหอพักของน้ำตาลพริกกลับมาหาจาที่บ้าน จามองพริกที่กลับมา อย่าง
สงสัยแต่ก็ไม่ถามอะไรเพราะรู้ว่าอีกไม่นาน พริกก็จะบอกเหตุผลทั้งหมดแก่เธอเอง เค้า
แค่ต้องการเวลา ให้มากกว่านี้ เธอเลยปล่อยให้พริกใช้เวลาอยู่คนเดียว โดยที่จาเองก็
อยู่แต่บนห้อง น้ำตาที่เคยอั้นไว้ กลับไหลริน แม่เธอจะเข้มแข็งเพียงใด แต่เพราะว่า
ความปวดใจทำให้เธอ ไม่สามารถ สะกดมันได้อีกต่อไป เมื่อเวลาผ่านไปพริก พร้อมที่จะ
เล่าทุกอย่างให้จาฟังก็ขึ้นมาบนห้อง แต่ภาพที่เค้าเห็นก็คือจาซุกตัวอยู่ที่มุม ห้อง
ร้องไห้ พริกรีบปรี่เข้าไปประคองจาออกมา
จาเป็นอะไรไป ร้องไห้ทำไม พริกถามพลางเอามือเช็ดน้ำตา
จาไม่อยากเสียพริกไป จาไม่อยาก............. ก่อนที่จาจะพูดจบพริกดึงเธอ
เข้ามากอดไว้แนบอกไม่เคยเลยสักครั้งที่พริกจะทำให้จาร้องไห้ได้ขนาดนี้เค้าก็นึกโกรธตัว
เองมากที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ที่เกิดขึ้น
จา พริกจะไม่จากจาไปไหน พริกจะอยู่กับจา รู้ไหม พริกปลอบเอามือเช็ด
น้ำตา
จริงหรอ พริก จริงๆ นะ ไม่ได้หลอกจานะ จา โผกอดด้วยความดีใจ
อืม..........ก็เราสัญญากันแล้วไง ว่าเราจะอยู่ด้วยกัน ดูแลกันอย่างนี้ตลอด
ไป พริกพลางยกนิ้วก้อยที่เคยเกาะเกี่ยวสัญญาขึ้นมา จามองหน้าพริก แล้วยกนิ้ว
ก้อยของเธอขึ้น มาเช่นกัน พริกดึงจาเข้ามากอดแล้วจูบปลอบใจ หากแต่การจูบนั้นตอน
แรกเป็นการปลอบประโลมอย่างอ้อยอิ่ง แต่เมื่อนานไป ความร้อนแรงก็ทวีขึ้น ไฟราคะ
พลุกพล่านไปทั่วร่างกายของทั้งสองคน ต่างปรารถนา ในรสสัมผัสของกันและกัน พริก
เปลี่ยนจังหวะริมฝีปากให้เร็วขึ้น จาเองตอบสนองอย่างมีอารมณ์ สองมือตวัดกวัดเกี่ยว
คอเค้าไว้เบียดกายเข้าหาอย่างเป็นธรรมชาติของผู้ที่ต้อง การการสัมผัสจากคนที่ตนรัก
สองมือพริกรั้งเอวเธอไว้เข้าหาตัว และเลื่อนต่ำปลดเปลื้องสิ่งที่พันกาย ของเธอออก
ความสวยงามของสรีระของ หญิงสาวมันช่างเป็นสิ่งที่ชวนมอง และน่าสัมผัส พริกก้มจูบ
ประพรมไปทั่วร่างกาย กลิ่นหอมจางๆ ของน้ำหอมของเธอทำให้เค้านึกเคลิ้มมากขึ้น
และสิ่งที่ทำให้จาสะดุ้งจน แทบบิดร่างออกจากการสัมผัสก็คือ เมื่อเค้าเม้มริมฝีปากลง ที่
จุดซ่อนเร้น ปากนุ่มๆ บรรจงสัมผัสสิ่งหวงนั้นอย่างแผ่วเบา หากแต่รุนแรงบ้างเมื่อนึกหมั่น
เขี้ยว เสียงร้อง คราง ทำให้เค้ารู้ว่าเธอพอใจในสิ่งที่เค้าทำ พริกอ้อยอิ่งกับตรงนี้นานเป็น
พิเศษ เมื่อน้ำรักของเธอกำลังไหลเค้า เองก็เบียดนิ้วเข้าไป ในนั้น การแทรกผ่านเข้าไปทำ
ให้จาสะดุ้งมากกว่า สัมผัสเมื่อกี้ หากแต่เธอขยับสะโพกเล็กน้อย เพื่อให้เค้าจัดวางท่วง
ท่าที่เหมาะสม พริก บรรจงเบียดนิ้วเข้าออก อย่างเป็นจังหวะ เร่งบ้างเมื่อเธอตอบสนอง
ผ่อนบ้างเมื่อเธอนึกเจ็บ เพียงไม่นานร่างของจาก็สะท้านพริกเองล้มตัวลงนอนข้าง ๆ
ประคองร่างเปลือยเปล่านั้น ขึ้นไปบนเตียง เค้าทำความสะอาดให้เธอจาเองก็พลอยหลับ
ไป พริกมองภาพของจาที่อยู่ตรงหน้าและพูดกับตัวเองว่า ไม่มีวันที่เค้าจะทิ้งจาไปแน่
นอนเพราะตอนนี้เค้ารู้แล้วว่าคนที่สำคัญกับเค้าที่สุดก็คือจา
...............................................................................................................................................................................
น้ำตาล เป็นไงบ้างคุยกันรู้เรื่องยัง น้ำเดินเข้ามาหาน้ำตาลในห้อง
อืม....เรียบร้อยละ น้ำตาลตอบสั้นๆ
เฮ้อ....เห็นอาการเธอแบบนี้แล้วเดาออกเลยว่าออกหัวหรือก้อย น้ำถอน
หายใจ
เอาเถอะน่า ฉันคิดว่าชั้นทำถูกก็แล้วกัน ช่างเถอะ เจ็บนิดๆ คันหน่อย ๆ พอให้รู้ว่า
รักเป็นไง
เออเนาะ ยังจะมาตลกอีกนะ เพื่อนเรา น้ำรู้สึกสบายใจที่เพื่อนทำใจ และเธอก็รู้ว่า
น้ำตาลต้องทำแบบนี้
ช่างมันเถอะ ถือซะว่าฉันโดนมีดบาดละกัน น้ำตาลมองออกไปนอกห้องขอบตา
ร้อนผ่าว
เพื่อน....ฉันไม่รู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อไป แต่เธอเชื่อได้เลยว่าเพื่อนคนนี้จะอยู่ข้างๆ
เธอเสมอและหวังว่าเพื่อนของฉัน จะได้เจอกับรักที่ดี แม้ตอนนี้มันอาจจะเจ็บบ้าง แต่
เพราะมันยังเป็นแผลสด แต่อีกไม่นานมันก็แห้งและก็ตกสะเก็ด ไป แล้วเมื่อเวลาผ่าน
ไป เธอก็จะมองแผลนั้นอย่างไม่รู้สึกเจ็บอีก แต่มันจะเป็นแผลเป็นให้เธอจำไว้จนวันที่
เธอ พบใครสักคนนั้นแหละ แผลนั้นเธอก็จะเลือนไป ตนเธอจำไม่ได้ว่าอะไรทำให้เกิด
แผลนั้น น้ำพูดปลอบใจน้ำตาลหันมามองเพื่อนทั้งสองกอดกัน มิตรภาพที่ดีมีค่า
กว่ารักที่ไม่จริงคำ ๆ นี้คงใช้กับทั้งคู่ได้ดี เพื่อนดีๆ ถึงแม้จะมีคนเดียวในโลก แต่ขอแค่
คนเดียว ที่เรามี มันก็มากพอแล้ว
...................................................................................................................................................................................
ปอนเดินจ้ำอ้าวเข้ามาหาพริกที่โต๊ะ ท่าทางร้อนรน กว่าที่เป็นพริกมองแต่ไกลก็รู้ว่ามันต้อง
มีเรื่อง ปวดหัวมาให้พริกแน่นอน
อะไรว่ะไอ่ปอน เดินยังกะตามหาควาย ควายหายหรอ พริกแววเล่น
ควายห่าอะไรวะ มึงอย่ามาปากดีเล่าให้กูฟังด่วนเลย ปอนคาดคั้น
เรื่องอะไร พริกถามงุนงง
ก็เรื่องมึงกะน้ำตาล กูเจอน้องน้ำ เค้าก็เล่าให้กูฟัง กูเนี่ยตกใจเยี่ยวแทบราด ไอ่
ปอนพูดติดตลก
เอ่อ... มันจบไปแล้วมึงจะถามอีกทำไม พริกรำคาญ
ไม่ถามก็ได้แต่กู งง ว่ะ กัดกันยังกะหมา ไป ๆ มาๆ ปิ๊งกัน เหมือนละครน้ำเน่า
วะ ไอ่ปอนแซว
เดี๋ยวกูเหนี่ยวซะดีไหม นั้นปากมึงหรอไอ่ปอน พริกยกเท้าขึ้นเล่นๆ ไอ่ปอนถอย
กรู
เอ่อ....ดีแล้วที่มึงทำแบบนี้เพราะกูว่าจาก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่กูขออะไรมึงอย่างสิ ได้
ไหม
อะไรละ...มึงจะเอาอะไรกับกูอีก พริกหมั่นไส้ท่าที ที่ไอ่ปอนบีบนวดขาของพริก
คืองี้......กูนะชอบน้องน้ำตาล ปอนพูดพริกมองหน้า ไอ่ปอน
เฮ้ย.........มึงจะเอาไงเนี่ย มึงก็น่าจะรู้ดีนะว่ากูเป็นคนยังไง เค้าไม่ใช่ของกู มึง
อยากจีบก็จีบไป แต่อย่าทำให้เค้าเสียใจแบบกูทำ เพราะกูจะไม่ให้อภัยมึงเลย จำไว้ กู
ช่วยมึงไม่ได้แต่กู จะเป็นกำลังใจให้มึงเพื่อน เพราะถ้ากูช่วย มึงก็เท่ากับว่า กูเองก็ทำร้าย
ตัวเองเหมือนกัน เวลานี้กูยังลืมเค้าไม่ได้ แต่ในเมื่อมึงบอกว่าชอบเค้า มึงก็ทำตามใจที่
มึงต้องการเถอะ เพราะกูเองไม่ใช่เจ้าของเค้า พริกพูดจบก็เอามือวางบนบ่าเพื่อน
ปอนยิ้มให้กับพริก และเชื่อมั่นในใจว่า เพื่อนของปอน เป็นคนดีคนหนึ่ง แต่เรื่องหัวใจ
ใครก็ห้ามไม่ได้ และปอนเองก็ห้ามตัวเองไม่ให้รักน้ำตาล ได้เหมือนกัน และต่อไปนี้ปอน
ก็จะพยาม เอาชนะใจน้ำตาลให้ได้
........................................................................................................................................................................
เหนื่อยจังเลยแต่ก็พยามเอามาลงจนได้ แต่งไว้แล้วแค่ไม่ได้เอาลง เพราะติดธุระ แต่ก็นะมันก็ช้าไปอยู่ดี ไม่รู้ว่าจะมีใครอ่านไหม เหนื่อยเหลือเกินเหนื่อยทั้งใจเหนื่อยทั้งกาย
จะหมดแรงอยู่แล้ว
By : ไอ่หมาน้อย Date : 19 Jul 2006 12:45  
|
