|
SeceT รักลับๆ ฉบับมือปืน ** 2
ผมนั่งลงที่เดิม ในผับแห่งเดิม ผมมานั่งรอเธอทั้งอาทิตย์ ตั้งแต่เรื่องคืนนั้น ผมก็ลืมเธอไม่ได้ ผมคิดถึงผู้หญิงที่ชื่อ ดาว ผมมาเฝ้ารอ หวังว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง
ยุงไข่แล้วเว้ย แก้เหล้าแกอ่ะ
พี่ต้องแซวผม เมื่อเห็นผมไม่ได้แตะต้องแก้วเหล้าเลยตั้งแต่เข้ามาในร้าน
เว่อร์ไป ผมบอก
ใจลอยทุกวันเลยนะเดี๋ยวนี้ เป็นอะไรของแกวะ
เป็นคนหล่อ ผมตอบกลับ
พี่ต้องทำหน้าเหม็นใส่ แล้วเดินไปอีกทาง ผมหัวเราะกับตัวเอง กล้าพูดจริงเว้ย
ผมนั่งมองอะไรไปเรื่อย ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมอง เที่ยงคืนกว่าแล้ว ท่าทางคืนนี้ผมจะ แป้ก แบบไม่ต้องสืบ แต่ผมรู้สึกผิดหวังได้ไม่นาน ผมก็มองเห็น คนๆหนึ่งเดินเข้ามา
ดาว ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
ใช่เธอแน่ๆ ในใจผมลิงโลด เธอมาจริงๆ แต่...แต่เธอจะจำผมได้มั้ย ผมยังนั่งนิ่งไม่รู้จะทำยังไงดี จะเดินเข้าไปหาเธอดีมั้ย เดินเข้าไปแล้วจะพูดยังไง
เอ่อ...หวัดดีครับ ผมเอง คนที่มีอะไรกับคุณคืนนั้น ฮ่าๆๆ จะดีหรอวะ กลัวครับ กลัวว่าเธอจะจำไม่ได้ แล้วเกลียดผมไปเลย ดีไม่ดีอาจจะโดนตบหน้าชา ผมมองดูเธอก่อนครับ เธอมาคนเดียว และถ้าสายตาผมไม่ได้เบลอจนเกินไป เธอกำลังเดินตรงมาทางผมครับ โอ้ว ผมไม่ได้ฝัน
หวัดดีค่ะ เธอทักผม
เอ่อ ครับ ต้องเรียกว่า ใบ้กิน แทบพูดอะไรไม่ออก
คุณจำชั้นได้มั้ย
ได้ดิครับ คุณดาว
นั่นแน่ะ เธอจำผมได้ ผมก็จำเธอได้ สงสัยหน้าตาผมจะมัดใจเธอเข้าให้แล้ว (หรือว่าลีลากันแน่วะ)
เรียกดาวเฉยๆก็ได้ค่ะ เธอพูดพร้อมกับยิ้ม ใจผมจะละลาย
ครับ ดาว
แล้วคุณอ่ะ ชื่ออะไร ดาวยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย รู้จักแต่.... ดาวยิ้มกรุ้มกริ่ม ผมอยากจะคลั่งตายตรงนั้น
เอ่อ ผมชื่อ ชินครับ
ชินหรอ ชื่อแปลกจัง เธอทำหน้าสงสัย
ไปนั่งตรงนู้นดีกว่ามั้ยครับ
ผมชี้มือไปทางโต๊ะที่มีคนลุกไปแล้ว เธอพยักหน้าตกลง ผมบอกพี่ต้องเรื่องโต๊ะ
พี่ต้อง ผมไปนั่งนู่นนะ
พี่ต้องพยักหน้า แล้วสั่งลูกน้องให้จัดการโต๊ะให้ผม
ชินรู้จักกับร้านนี้หรอ
เอ่อ เรียกว่าไงดีอ่ะครับ
ผมพยายามนึกคำพูด มันเป็นร้านของลุงของพี่ต้องที่เก็บผมมาเลี้ยง ตอนกลางวัน มันเป็นที่ทำงานของผม แต่ตอนกลางคืน มันเป็นงานส่วนของพี่ต้อง
เอาเป็นว่า ผมเป็นหุ้นส่วนแล้วกัน
หรอคะ
ดาวไม่ได้ติดใจจะถามอะไรผมอีก ผมยังไม่อยากให้ดาวรู้เบื้องหลังของผมหรอครับ ใครจะไปรับได้ คนเป็นมือปืนนะครับ งานฆ่าคน มันไม่ใช่เรื่องน่าพูดเท่าไหร่
ทำไมวันนี้มาคนเดียวล่ะครับ ผมถาม
ไม่รู้สิ ดาวตอบ แล้วก็ยกแก้วขึ้นดื่ม
ผมนั่งมองเธอ ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา มันเขินๆยังไงก็ไม่รู้ เวลาอยู่ต่อหน้าคนที่ผมรักเนี่ย ทำตัวลำบ๊ากลำบาก
วันนั้นดาวขับรถตามชินน่ะ ดาวตั้งใจชนรถชินด้วยนะ เธอพูด
ทำไมล่ะ ผมสงสัย สงสัยหนักเลย
ก็ไม่รู้ว่าชินจะหยุดรถรึเปล่าถ้าดาวเรียกเฉยๆ
หยุดอยู่แล้วคร้าบบบ ผมคิดในใจ กระดิกนิ้วเรียกผมแค่กิ๊กเดียว ผมก็หยุดลงไปกองตรงหน้าคุณแล้ว ดาว
ดาวก็เลยขับชนเลย ชินจะได้หยุดแน่ๆ
แล้วจะ เอ่อ ผมจะถามว่าอะไรดี ผมงงตัวเอง เมาครับ เมารัก 555+ ดาวจะให้ผมหยุดทำไม
ดาวอยากคุยกับชิน ตอนอยู่ในผับดาวยังคุยกันไม่รู้เรื่อง
แต่ตอนนั้นดาว เมาไม่ใช่หรอ
อืม แล้วก็ไม่ได้คุยกับชินด้วย แต่ได้ทำอย่างอื่นแทน
เธอพูดเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นเป็นเรื่องธรรมดา สำหรับดาว ก็คงเป็นอย่างนั้นมั้ง แต่ผมไม่สนหรอก ผมตกหลุมรักเธอไปแล้ว
แล้วดีมั้ยล่ะครับ ผมแซว
บ้า เธอเขินไปเลยครับ อูย ยิ่งเขินยิ่งน่ารัก
ชิน ไปส่งดาวที่บ้านหน่อยสิ
ไปส่งยังไงอ่ะ ผมงง มอไซด์ผมน่ะ นอนกองอยู่ที่อู่แล้ว
รถดาวไง
เธอยื่นกุญแจให้ผม แล้วเดินนำออกไป ดาวกำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมดูเธอไว้อกไว้ใจผมจัง แต่ผมก็สงสัยไม่นานหรอกครับ ผมก็เดินตาเธอไป
ผมมองดูรถของเธอ เล่นเอาผมเป่าปากเลย บีเอ็ม สปอร์ต สีบรอนด์เงิน สองประตู ผมจะขับได้มั้ยเนี่ย กลัวขับรถไปชนอะไร สงสัยดาวต้องรวยมากแน่ๆเลย ครั้งที่แล้ว ถ้าผมจำไม่ผิด เธอเอา โตโยต้า คัมรี่ รุ่นท๊อป มาชนมอไซด์ผม มีแต่รถแพงๆทั้งนั้น
ชิน ไม่เปิดรถล่ะคะ
ดาวถาม เมื่อเห็นผมยืนอึ้งกับรถขอเธอ ผมยิ้ม แล้วเปิดรถ ผมค่อยๆเข้าไปนั่ง โอย เป็นบุญก้นของผมจริงๆ
รถดาวหรอ ผมถาม
ค่ะ
ผมเร่งเครื่อง แล้วทะยานตัวออกไปทันที
ดาว แล้วแฟนคุณไม่หึงหรอที่ออกมาอย่างนี้
แฟรงค์น่ะหรอ อย่าไปพูดถึงเลย แล้วอีกอย่าง เค้าก็ไม่ใช่แฟนชั้นด้วย
อ้าว ผมอ้าวในใจ อยากจะถามต่อ แต่เธอบอกว่าไม่ให้พูดถึง ก็ได้ ผมดีใจนิดๆ ที่ดาวยังไม่มีเจ้าของ
บ้านดาวอยู่แถวไหนอ่ะ ผมถาม ขับมาตั้งนาน
ไม่บอกหรอก เธอทำหน้าทะเล้น
เดี๋ยวก็จับจูบซะเลยนี่ ทำตัวน่ารักอยู่ได้ ผมยิ้มๆกับวามน่ารักของเธอ และความคิดต๊องๆของตัวเอง
ขับไปเรื่อยๆก่อนได้มั้ย ดาวยังไม่อยากกลับบ้าน
อ้าว อีกแล้วครับท่าน ก็wหนเมื่อกี๊บอกให้ผมขับรถไปส่งบ้าน อะไรกันเนี่ย งง แต่ให้อภัยได้ครับ ใครจะไปโกรธคนรักของตัวเองลง
ไปไหนดีอ่ะ ผมถาม
ไปเรื่อยๆ
ผมขับรถพาเธอเข้าเมือง (ยังกะอยู่ชนบท) ผ่านถนนสายแสงสีต่างๆไม่ว่าจะเป็น สีลม ทองหล่อ รัชดา จนผมเริ่มตาลายกับแสงไฟ ทำไมดึกดื่นคนเหล่านี้ยังไม่หลับไม่นอน แล้วผมด้วย ก็ผมได้อยู่กับดาว ผมจะไปนอนทำไม ผมสับสนในตัวเองแล้ววุ้ย
ชิน เดี๋ยวขับไปทางนี้นะ
ผมมองป้ายที่ดาวชี้บอก ผมพยักหน้ารับ
ชินเรียนอยู่รึเปล่า
ทำงานแล้วอ่ะครับ
งานหรอ งานอะไรล่ะ ดาวถามผม
งานสกปรกน่ะ อย่ารู้เลย
สกปรกนี่อะไรหรอ เก็บขยะ เธอถามขำๆ ผมยิ้ม หัวเราะในใจกับความสดใสของเธอ หรือว่าขายตัว
ถ้าชินขายตัว ดาวจะซื้อมั้ยล่ะ ผมรับมุก
ต้องให้ดาวซื้อชินด้วยหรอคะ
เธอยิ้ม ผมหันไปมองหน้าเธอ ท่าทางดาวจะร้ายไม่เบา ผมชอบแฮะ โอย สเปค
แล้วดาวล่ะ เรียนอยู่เปล่า
เรียนจบแล้ว ทำงานบริษัทของพ่อน่ะ
ดูเธอโตเป็นผู้ใหญ่จัง มีการมีงานทำ ผมนี่สิ ทำงานเหมือนกัน แต่งานของผม มัน โอ๊ย คิดแล้วกลุ้ม เลิกๆๆๆ เลิกคิด
จอดตรงนี้แหละชิน เสียงของเธอดึงสติของผมกลับมา
ผมจอดรถ มองเข้าไปในบ้านของดาว คำจำกัดความเดียวเลย โคตรใหญ่ เธอคงรวยมากๆหละ
ขอบคุณมากนะ ชิน แล้วนี่ชินจะกลับยังไง
กลับ taxi ไงครับ
ผมตอบ แล้วจะเปิดประตูลง ดาวดึงแขนผมไว้ แล้วดึงคอเสื้อผมเข้าหาเธอ เธอจูบผมอย่างรวดเร็ว ผมจูบตอบเธอทันที ผมรวบเธอมากอด มือข้างหนึ่งอยู่ไม่สุข เที่ยวปัดป่ายไปทั่วร่างกายของดาว ลิ้นแลกลิ้น ลิ้นอุ่นๆของดาวเล่นเอาผมถวิลหาความสุขเป็นที่สุด แล้วเธอก็ผลักตัวผมแยกออก เธอยิ้ม ผมยิ้ม
ไว้เจอกันนะคะ ชิน
ครับ
ผมตอบ พร้อมสูดหายใจลึก อยากจะทำอะไรมากกว่านี้ แต่ผมต้องห้ามใจไว้ ผมลงจากรถ เธอลงจากรถ เข้าไปนั่งแทนที่ผม ประตูบานใหญ่ค่อยๆเปิดออก ผมเดินถอยหลัง มองรถของดาวที่ขับผ่านสายตาผมไป
ผมเดินออกมาทางถนนใหญ่ ขอย้ำว่าเดิน เพราะในใจผม มันอัดแน่นไปด้วยความสุข อยากเก็บช่วงเวลาที่ผมกับดาวอยู่ด้วยกันให้ได้นานที่สุด อยากให้เวลาไหลผ่านช้าๆ กลัวว่ากลับบ้านนอน แล้วผมจะไม่ได้นึกถึงมัน ผมยิ้มกับตัวเอง ยิ้มให้กับความรัก และความหวังที่มันมีล้นหัวใจ
**********************************************************************
เช้าวันต่อมา ไม่สิ ต้องเรียกว่าเที่ยงแล้ว ผมตื่นๆขึ้น อย่างมีความสุข อาบน้ำ แต่งตัว เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ แล้วก็รีบนั่งแท็กซี่ไปที่ร้าน เมือเห็นข้อความจากพี่ต้องในมือถือ
มีไรพี่ เรียกมาแต่เช้า
เช้าบ้านป้าเอ็งดิ พี่ต้องด่าผมทีเล่นทีจริง จะทำมั้ยงาน
ถ้าผมตอบว่าไม่ทำจะได้มั้ย ไม่อยากเป็นคนเลวของดาวเลย
งานไรอ่ะ
ส่งพิซซ่ามั้ง พี่ต้องยังกวนพระบาทไม่เลิก นี่ไม่เห็นว่าเป็นพี่นะ งอนไปแล้ว
เอาดีๆ กวนจังวะวันนี้
พี่ต้องขำๆ แล้วยื่นซองสีน้ำตาลให้ผม
เก็บลูกชายเจ้าของบริษัท TTR
มีเรื่องอะไรกันล่ะ ผมถาม ยังไม่ได้เปิดซองออกดู
ทับเส้นกันมั้ง เลยสั่งเก็บลูก คนจ้างส่งมาหลายทอด เลยไม่รู้ใครสั่งเก็บ
ผมพยักหน้า เรื่องแวดวงธุรกิจนี่ ผมเจอมาบ่อย สั่งเก็บคนใกล้ชิด มันเจ็บปวดกว่าเป็นไหนๆ
ค่าจ้าง 3 ล้านนะงานนี้ พี่ต้องบอกผม
เฮ้ย ทำไมมันเยอะจังวะ
ธุรกิจระดับประเทศเว้ย งานนี้เค้าต้องการให้มีหลักฐานน้อยที่สุด ไม่มีเลยก็ดี
มิน่าล่ะ มาใช้มือปืนรับจ้าง แถมส่งมาหลายทอด ผมพูด แต่เงินหนาชิบเป๋ง
เออ คนที่ให้เก็บน่ะ ชื่อแฟรงค์
ผมสะดุดใจกับชื่อของเป้าหมาย เลยรีบเปิดซองเอกสารทันที รูปภาพที่ถูกส่งมา คือ แฟรงค์ คนที่มากับดาวคืนนั้น
เฮ้ย ผมร้องออกมาเสียงดัง
เป็นอะไรวะ พี่ต้องมองหน้าผมสงสัย
ผมยื่นรูปให้ดู
คนที่มากับดาวน่ะ วันนั้นที่มันมีจะมีเรื่องกับชิน
ดาวไหนวะ คนเมื่อวานน่ะหรอ แล้วตกลงแกจะทำมั้ย
ทำ
ผมตอบโดยไม่ต้องคิด เงินตั้ง 3 ล้าน และอีกอย่าง ได้กำจัดคู่แข่งทางใจ เฮ้ย! ผมกำลังเอาเรื่องส่วนตัวไปปนกับเรื่องงาน ไม่ได้ๆ
ชั้นหักแก 5 แสนนะ
อืม เอาไปล้านนึงเลยดิ ผมบอก เงินที่ได้ส่วนหนึ่งผมต้องให้ลุง ช่วงนี่ลุงไม่อยู่ พี่ต้องจะเป็นคนหักไป บางทีก็เอาไปโปะส่วนที่ร้านขาดทุน
เดี๋ยวเอาจริงเลย พี่ต้องบอก เฮ้ย! ลืมบอก เค้าให้จัดการให้เสร็จ เย็นนี้
3 ล้าน ทำให้ได้อยู่แล้ว
ผมบอก แล้วเดินเข้าไปทางหลังร้าน เข้าไปทางห้องสุดท้าย ผมเปิดเข้าไป กดสวิสต์ด้านข้างประตูสองสามที กลไกในห้องก็ทำงาน มันไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่เป็นที่ซ่อนอาวุธปืน ผมมองดูอาวุธต่างๆ ยังกะกองกำลังย่อยๆ นี่ถ้าลุงผมอยู่ภาคใต้ ผมก็คงคิดว่าลุงผมเป็นโจรแบ่งแยกดินแดนแน่นอน
พูดถึงลุง ตอนนี้ก็ไม่รู้ไปอยู่ไหน ดันโดนตำรวจมั่วๆ ใส่ความว่าลุงผมมีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆ่านักการเมืองชื่อดัง โธ่เอ๊ย ในวงการมือปืน ใครๆเค้าก็รู้กัน ว่ามือปืนเค้าไม่ฆ่านักการเมืองกันหรอก ตำรวจพวกนี้ก็แค่อยากได้ผลงาน เลยมั่วว่าลุงผมทำ
ผมจับปืน 11 มม. ขึ้นมา เอาผ้าจับลูกกระสุนแล้วบรรจุลงแม๊กกาซีน ใจผมลอยกลับไปถึงตอนที่ผมฆ่าพ่อเลี้ยงของผม ตอนอายุ 13 แล้วแม่ผมออกรับแทน ลุงก็เลยรับผมมาเลี้ยง ลุงนี่แหละที่ฝึกผมให้เป็นมือปืน
ผมกลับมาสู้โลกความจริงอีกครั้ง เมื่อลูกกระสุนถูบรรจุจนเต็ม ผมใส่แม๊กลงในปืน หยิบที่เก็บเสียง ใส่กระเป๋า เหน็บปืนไว้ที่เอว เอารูปเป้าหมาย เผาทิ้ง แล้วเดินกลับไปหน้าร้าน
ไปตอนนี้เลยหรอ พี่ต้องถามผม
อืม จะได้ไม่คลาดกัน
ผมหยิบเสื้อแจ๊คเกตยีนส์ที่พาดอยู่ใกล้ๆ พี่ต้องคงเป็นคนเอามาวางไว้ให้ และสวมถุงมือหนัง ผมเดินไปข้างร้าน มองรถมอไซด์หลายคัน เลือกเอาคันที่คิดว่าไม่เด่น เปลี่ยนป้ายทะเบียน ใส่หมวกกันน๊อกแบบปิดหน้าปิดตา แล้วขับออกไป
ผมขี่ ฮอนด้า เวฟ รถยอดนิยมเลยครับ แต่เครื่องข้างในแรงไม่ต้องพูดถึงเลย ตำรวจก็ตำรวจเหอะ ตามผมไม่ทันแน่ ผมไปดักที่หน้าบริษัทของ แฟรงค์ครับ ตามคำบอกในเอกสาร บอกว่าแฟรงค์เข้าบริษัททุกวัน
ผมรอจนเย็น ในสมองคิดแผนการไว้เรียบร้อย ผมหยิบมือถือขึ้นมาปิดเครื่อง เมื่อเห็นรถของแฟรงค์ขับออกมา Lambogini สีเหลือง เล่นเอาผมอยากจะเป็นเจ้าของบ้างเลย ผมขี่รถตามไปช้าๆ เว้นระยะห่างพอควร แฟรงค์ขับรถกลับบ้านก่อนที่จะไปไหนต่อตอนเย็น ผมนึกเส้นทาง ลงมือตอนเย็นแหละครับดีที่สุด ยังไม่มีด่านตรวจ ผมกะว่าจะเก็บที่ไฟแดงหน้า ถ้าโอกาสอำนวย เพราะ ไฟแดงนั้นไม่มีกล้องวงจรปิด
พอดีเลยครับ แฟรงค์จอดติดไฟแดง ผมขับตามขึ้นไป ผมมองวินาทีไฟแดง อีก 50 วินาที ผมจ้องตาไม่กระพริบ ปืนของผมใส่ที่เก็บเสียงเรียบร้อย ผมจอดรถอยู่ด้านข้างแฟรงค์พอดี 20 วินาที ผมเอามือขวาจับปืน 10 วินาที ผมกระทุ้งศอกใส่รถของแฟรงค์ แฟรงค์มองผมแล้วทำท่าจะเปิดกระจก ผมสะบัดเสื้อแจ็คเก๊ตด้านซ้ายเพื่อบังปืน 2 วินาที แฟรงค์เปิดกระจก ไฟเขียวพอดี ผมเหนี่ยวไกใส่เกือบกลางหน้าผากของแฟรงค์
ไฟเขียวได้ประมาณ 5 วินาที ผมก้มลงเก็บปลอกกระสุน รถเคลื่อนตัวหมดแล้ว ผมขี่มอไซด์ออกไปทันที ได้ยินเสียงบีบแตรยาว คงเป็นเสียงที่บีบไล่ให้แฟรงค์ขับออกมา แต่ไม่มีวันแล้วครับ ผมยิ้มมุมปาก แล้วเร่งเครื่องขี้กลับร้าน
******************************************************************
By : เทพิน Date : 28 Oct 2007 19:06  
|
