รักรุ้มร้า...ในวันร้อนๆ...8
มาแล้ว...มาแล้ว
มาพร้อมกลับความร่าเริงสุดขีดของคนแต่ง
ก็เพราะว่าตอนนี้เค้าได้แฟนแล้วนะทุกๆคน
ประกาศให้ชาวบ้านได้รับรู้
แต่มีเรื่องหนึ่งที่อยากบอกทุกคนไว้ล่วงหน้าอ่ะ
ก็แฟนเค้าอ่ะไม่ชอบให้เค้าแต่งเรื่องลงบอร์ดอ่ะ
บางทีอาจจะเป็นเรื่องสุดท้ายนะ
แค่บางทีนะแค่บางที
ตอนนี้ยังคงตะลอมๆขออยู่อ่ะ
นะไงก้ทุกคนเป้นกำลังใจให้เค้าต่อไปล่ะกาน
เพื่อว่าที่รักเค้าจะห้นใจนะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เกือบบ่ายสามแล้วดาก็ยังไม่กลับมา ร่างสูงของยะยังนั่งรออยู่ที่หน้าบ้าน.......ไม่นานนักประตูสีขาวก็เปิดออกพร้อมกับร่างบางที่กำลังรอ.....และใครอีกคน
“เออ....ขอโทษนะยะที่กลับมาช้า...คือไปเจอเพื่อนมาหน่ะ”
..............ใครฟะ...บังอาจมากับดาของตู(??เอ่อโทษทีนะยะ ดาไปเป็นของแกตั้งกะเมื่อไรกันวะ)...............
“ก็ไม่ได้รอนี้.....แค่ออกมานั่งเล่นเฉยๆ”
...............ตาบ้า!!!...ขี้เก๊กน่ารำคาญที่สุด.............เห็นตั้งแต่หน้าปากซอยแล้วว่าเดินไปเดินมาแถมทำหน้าเครียดอีกตังหาก................
“ไม่ได้รอก็ไม่ได้รอ.....คือฉันชวนเพื่อนมาทานข้าวด้วยหน่ะ....นายคงไม่ว่าอะไรนะ”
“สวัสดีคับ...เฟย์....ยินดีที่ได้รู้จัก”
..............เฟย์เหรอ..............
“เห้ยยย....ไอ้เฟย์ จำกูได้มั๊ย.....กูยะไง อุทัยวรรณอ่ะ”
“อ้าว ไอ้ยะ....ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ตั้งแต่จบมัธยมก็ติดต่อแกไม่ได้เลยนี้ คิดถึงแกหว่ะ”
ร่างสูงทั้งสองกอดกันกลม..........ห๋า สองคนนี้เป็นเพื่อนกันเหรอ...........
“เดี๋ยวๆๆๆ....เป็นเพื่อนกันเหรอ?”
คนตัวเล็กยืนหน้างงอยู่ข้างๆ
“ใช่ๆ...นี้ดาไอ้เฟย์หน่ะมันเพื่อนกลุ่มเดียวกับฉันเลยนะ........แกมาเที่ยวเหรอ.....”
“ก็ไม่เชิงอ่ะ....พูดว่ามาพักใจดีกว่า”
“เอ้อๆอย่าเศร้าน่า...มาอยู่ที่นี้แล้วกัน”
ห๊ะ....ให้มาอยู่ที่นี้เหรอ.....ไม่นะ ถ้ามาอยู่ใกล้มันจะตัดใจไม่ได้อ่ะ.........ทำไงดีนะเรา...ไม่น่าชวนมาทานข้าวที่นี้เลย..........
“ยะ......แต่ว่าเรามีแค่เตียงเดียว”
“จะไปยากอะไรหล่ะ....เธอก็ออกไปนอนข้างนอกไง” ยะพูดได้หน้าตาเฉย....เจอเพื่อนแล้วทำเป็นไล่นะ.....
“ไม่เป็นไร.....ฉันไม่อยากกวนนายหรอกยะ....ไม่คิดว่านายจะเป็นแฟนกับดา”
.............แฟนเหรอ............
“แกพูดไรหน่ะ....ยัยนี้แค่มาอาศัยอยู่กับฉันเท่านั้นแหละ”
..............ร่างบางยกมือขึ้นมากอดอกด้วยท่าทางไม่พอใจ......แค่มาอาศัยงั้นเหรอ..........
“อ้าวงั้นเหรอ.....ถ้างั้นฉันขออยู่ด้วยแล้วกันนะ....ฉันนอนข้างนอกเองก็ได้”
“เอางั้นก็ได้...งั้นดา ต่อไปนี้เธอทำอาหารเผื่อเฟย์ด้วยนะ...อ้อ.....แล้วก็เอาที่นอนไปจัดให้เฟย์ด้วย อย่าลืมเอาไปปัดฝุ่นก่อนนะ........เดี๋ยวไอ้คุณหนูเฟย์มันจะแพ้เอา”
“ไอ้บ้า กูไม่ได้เป็นคุณหนูนะโว้ยยย....555+”
...........ชิๆทำเป็นสั่ง....แต่ถ้าอยู่ใกล้กันแบบนี้เราคงต้องกลับไปรักเฟย์แน่ๆ......ยะไม่หึงเลยเหรอ ลืมไปยะไม่ได้ชอบเรานี้.....ทำไมเราเป็นคนสองใจแบบนี้นะดา........
............เพื่อนรักยังคงนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน ถามเรื่องนู้นบ้างเรื่องนี้บ้าง......จนกระทั้งถึงเวลาอาหารเย็น.....ทั้งสองก็ยังนั่งคุยกันอยู่ตลอด.........นี้นายเห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอหรือไงถึงไม่ได้สนใจกันเลยอ่ะ.................
............ยะ ฉันไม่อยากกลับไปรักเฟย์แล้วนะ.....ช่วยหน่อยเถอะ....ช่วยเอาหัวใจฉันไปไว้ที่นายที......ขอฝากหัวใจไว้ที่นายหน่อยนะ ช่วยรับไว้ด้วย........โถ่....ถ้ายะรับไว้ก็ดีสิ........แต่ถ้าไม่หล่ะ................

++++++++++++++++++++++++++++++

“แนนๆ.....เป็นไงบ้าง...เราเป็นห่วงแทบแย่”
ตื่นมาก็เจอหน้าหวานของเพื่อนรัก.....เสียงเล็กเอ่ยเสียงใส
“อ....อื้ม........ไม่เป็นไรแล้ว...แค่มึนนิดหน่อย” ตอบเสียงแหบ
“ไม่เป็นไรนะ....เราจะอยู่ข้างๆแนนเอง....เรารู้เรื่องหมดแล้วหล่ะ”
“................”
น้ำตาเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง.....ตัวสั่นน้อยๆจากอาการสะอื้น เพื่อนรักได้แค่เอามือลูบหลังปลอบคนตัวเล็กเบาๆ
“อึก....เฟย์...เฟย์ไปแล้ว....เราไม่น่าไปทำอย่างนี้เลย....ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเค้ารักเรา”
“ไม่เป็นไรๆ...แนนรีบหายนะ....เราจะไปหาพี่เฟยืกัน”
“ห๊ะ........เฟรินรู้เหรอว่าเฟย์อยู่ไหน.....บอกเราทีนะ.....บอกเราทีว่าเฟย์อยู่ไหน....”
มือซีดเอื้อมไปจับแขนของเฟรินเขย่าร่างนั้นจนสั่นไหวไปตามแรง
“เออ....ไม่รู้หรอกแต่เราจะช่วยกันหานะ....เราจะช่วยแนนจนถึงที่สุด ไว้ใจเรานะ”
จับมือคนที่อยู่บนเตียงแน่น.....บ่งบอกให้ร่างบางไว้ใจในตัวเค้า
.............พี่เฟย์ช่วยเค้าไว้หลายเรื่อง....ถึงคราวที่เค้าจะได้ตอบแทนบุญคุณบ้าง.....ช่วยแค่นี้ถือเป็นเรื่องเล็ก.....เฟรินรู้ว่าตอนเฟย์อยู่ใกล้ๆแนนนั้น.....ร่างสูงมีความสุขขนาดไหน........คนอย่างพี่เฟย์เอาแต่ทำงาน ไม่ยอมพัก ไม่เคยดูแลตัวเอง....จนมาเจอแนน ดูเหมือนโลกของพี่เฟย์เปลี่ยนไป...............
“ช่วยเรานะ....อึก.....เราไว้ใจเฟรินนะ.....อย่าทิ้งเรา.......ฮือๆๆ.......”
น้ำตาไหลพรากกอดเพื่อนแน่น........
...........เฟย์....แนนจะตามหาเฟย์ให้ได้.....ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน แนนก็จะตามไป....มาพูดกันให้รู้เรื่อง.....มาพูดความในใจที่ต่างคนต่างเก็บมานาน..........แนนรักเฟย์.............
...............ทั้งสองคนน่าสงสารเหลือเกิน....ถ้าตอนนี้เป็นแนน เราคงตกอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างกัน........การบอกรักมีความหมายมากขนาดนั้นเลยเหรอ.........ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต....พี่ยู........รอเฟรินหน่อยนะ...........พอเสร็จจากเรื่องของพี่เฟย์.........เฟรินจะบอกรักพี่ยู......ที่จริงก็ไม่ได้โกรธอะไรมากมายหรอกที่พี่ยูข่มขืน(แน่ใจนะว่าเค้าข่มขืนอ่ะ).........แค่เล่นตัวไปงั้นเอง.........(อ้าว.....อย่างนั้นเค้าเรียกว่าสมยอมแล้วเฟริน)...............

“พี่ยู...ไปดูมารึยังว่าที่ๆพี่เฟย์น่าจะไปมีที่ไหนบ้าง”
“อื้มไปดูมาแล้ว...เค้าเอาตารางมาให้ดูเลยนะ นี้ไง”
ร่างสูงหยิบเอาตารางที่เขีนยถึงสถานที่ที่เฟย์น่าจะไปให้เฟรินดู..........พอสบโอกาสยูก็เอาแขนมาโอบเอวบางเอาไว้..........เฟรินได้แต่สะดุ้งน้อยๆตามด้วยแรงหยิกที่แขนใหญ่นั้น
“โอ๊ย...จับนิดจับหน่อยไม่ได้เลยนะ....เมียจ๋า.....”
“ใครเป็นเมียพี่ยูกันแน่....ปล่อยนะ....”
ร่างเล็กยังดิ้นอยู่ในอ้อมแขนนั้นไปมา......
“ถ้าไม่ปล่อยเฟรินโกรธจริงด้วย!!!...”
หลบหน้าแดงๆไปอีกทางหนึ่ง.....
“โกรธก็โกรธไปสิ....จะกอดซะอย่างใครจะทำไม”
แนะ...ขู่แล้วยังไม่กลัวอีก คนอะไรหน้าด้านจริงๆ
“คิดถึงนะเฟริน.....อย่าโกรธเลยนะคับ พี่อุตส่าห์ไม่ทำอะไรเราแล้วนะ....”
ทุกวันที่เจอกันต้องห้ามใจขนาดไหนจะรู้บ้างมั๊ย.........ร่างบางค่อยๆหยุดการเคลื่อนไหวนั้น ใบหน้าหวานเริ่มซุกเข้าที่อกกว้างของยู
..........ที่จริงอยากให้พี่ยูกอดอีกนะ.....ไม่กล้าพูดอ่ะ มันอาย.....ก็เค้าดันมาข่มขืนเราก่อนนี้นา....อยากให้พี่ยูสัมผัสแบบเมื่อวันนั้นอีกจัง....ทำไงดีหล่ะ..........
“พี่ยู.........” มือเล็กเริ่มเอื้อมไปกอดคอแกร่งนั้น.....เขยิบก้นไปนั่งบนตักใหญ่.....ยูมองอย่างงงๆ.......จะทำไรผมหน่ะ เฟริน.........
“เออ.....เฟรินคับ.....” มองหน้าหวานเชิงถาม ได้รับคำตอบมาเป็นสายตาอายๆ....ตาใสนั้นน่ารักน่ากด (??)........
“หือ....ไรเหรอค่ะ พี่ยู”
“อืม ก้แค่รู้สึกว่าหมาป่าอยากจับลูกแกะกินไง”
“ฮะ อะ ฮะ ไม่เอานะพี่ยู เฟริน ฮะ ฮะ”
............รักพี่ยูนะ....อายจัง....ไม่อยากพูดคำนี้ออกไปเลย....ขอเวลาทำใจหน่อย ถ้าถึงเวลานั้น....เฟรินจะรวดขอพี่ยูแต่งงานเลยดีมั๊ยนะ.......เฟรินรักพี่ยู............
.........สองร่างนอนเล่นกันอยู่บนเตียง.....แขนใหญ่กอดรัดร่างเล็กแน่น จมูกยังเล่นซุกไซ้หาความหอมหวานจากซอกคอขาว........เสียงหัวเราะเบาๆยังคงมีอยู่ไม่ขาด........
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ท้องฟ้าวันนี้ดูเหงาก้าวทุกวันคงเป็นเพราะไม่มีเฟย์อยู่ข้างๆ......ไม่เหงาขนาดนี้ถ้าตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าเฟย์รักเรา.......เหมือนอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่กลับปล่อยมันให้หลุดลอยไป.......น้ำตาไหลออกมาก็ไม่ช่วยให้อะไรมันดีขึ้น.....เราต้องเข้มแข็ง เราต้องหาเฟย์ให้ได้.....เฟรินกับรุ่นพี่ก็จะช่วยเรา เพราะฉะนั้นเราต้องไม่ท้อ ไม่ทำให้ทุกคนเป็นห่วง..........
ร่างบางที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างคอนโดหรูของคนรักเตรียมจัดกระเป๋าเรียบร้อย.....พรุ่งนี้จะไปตามหาหัวใจตัวเองที่หายไปเพราะต่างฝ่ายต่างเข้าใจผิดมานาน.....ถ้า แนนเจอเฟย์แนนจะไม่รอช้าที่จะบอกรัก.......แนนจะพูดออกไปอย่างไม่ลังเล...............
.........5ปีที่ทนกับความปวดร้าวมานาน.....5ปีที่ไม่เคยคิดจะปรับความเข้าใจ.........5ปีที่มัวแต่คิดเอาเองอยู่ฝ่ายเดี่ยวเราสิ้นสุดความเจ็บปวดนั้นลงได้แล้ว..........เพราะเฟย์รักแนน เหมือนกับแนนรักเฟย์.........พระเจ้าได้โปรดอย่าเล่นตลกกับเราอีกเลย.....ให้เราได้เจอกัน ให้เราได้รักกัน ให้เราเข้าใจกัน ให้เรามีกันและกันตลอดไป..........ได้โปรดขอร้องล่ะนะค่ะ.......การทรมานที่พระองค์ทรงแกล้งเราไว้มันนานมากพอที่จะทำให้ใจดวงนี้ปวดร้าวเกินทนแล้วนะค่ะ..........ได้โปรด.........
“ถ้าเฟย์มองท้องฟ้าอยู่.......ฝากดวงดาวไปบอกที.......ว่าเราคิดถึงเฟย์....เรารักเฟย์”
......................................................
.....................................

ที่ผ่านมาไม่รู้คุณค่า ว่าเธอช่างแสนดีแค่ไหน
ช่วงเวลาที่เคยมีเธอใกล้ ไม่ได้ซึ้งตรึงใจ ซักนิดเลย

แต่ตอนนี้เป็นเพราะอะไร หัวใจเปลี่ยนไปไม่เหมือนเคย
จากใจที่เอาแต่เฉยเมย ก็ลงเอยด้วยการคิดถึงเธอ

ก็ตอนนั้นฉันเองไม่คิดเลยว่าเธอนั้นจะใช่ จึงบอกเธอไปว่าไม่รักกัน
จนวันนึงที่เธอจากฉันไป ใจก็ไหวหวั่นและรุมเร้า

ยามเธอจากไปครานั้น รู้ไหมว่าเป็นเช่นไร
วอนเธอกลับมารักใหม่ เพราะพึ่งเข้าใจว่าตอนนี้รักเพียงแค่เธอ

อย่าโกรธเลยที่เคยทำร้ายใจ อภัยให้กันนะคนดี
พึ่งเห็นเธอสำคัญก็ตอนนี้ ฉันไม่อยากให้มันสายไป

ก็ตอนนั้นฉันเองไม่คิดเลยว่าเธอนั้นจะใช่ จึงบอกเธอไปว่าไม่รักกัน
จนวันนึงที่เธอจากฉันไป ใจก็ไหวหวั่นและรุมเร้า

ยามเธอจากไปครานั้น รู้ไหมว่าเป็นเช่นไร
วอนเธอกลับมารักใหม่ เพราะพึ่งเข้าใจ.........ว่าตอนนี้รักเพียงแค่เธอ

(เพลง: วอน...เดอะ พีช แบนด์)
.............................................
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

.......สายลมที่พัดเอื่อย......ริมหาดทรายในตอนกลางคืนยังคงเงียบสงบและสวยงาม....แสงจันทร์สาดส่องมายังพื้นน้ำเปล่งประกายระยิบระยับราวกับหิ่งห้อยนับล้านมารวมตัวกันอยู่ที่นี้.........มองไปแล้วก็อิจฉาที่พระจันทร์ยังมีดวงดาวและก้อนเมฆเป็นเพื่อน......แต่เค้ากลับไม่มีใครเลย.....ไม่ได้พูดถึงรอบตัว....แต่พูดถึงเรื่องหัวใจตังหาก..........รอบข้างเค้ารู้ดีว่ายังมีเพื่อนๆ แต่ในใจนี้สิ.....มันเงียบเหงาว่างเปล่า........คิดถึงอีกแล้ว.....................
...............แนนตอนนี้แนนจะเป็นยังไงบ้าง......นอนหลับอยู่รึป่าว กินข้าวรึยัง.......คิดถึงกับบ้างมั๊ย.....ตัดใจไม่ได้เลย ยังคิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ..........ฝากสายลมไปบอกคนๆนั้นที
..................ฉันรักเธอ..................
“เฮ้....คุณเฟย์มานั่งทำไรคนเดียว...อ่ะนม”
ร่างบางของดาเดินมาพร้อมกับนมอุ่นๆในมือยื่นให้ร่างสูงที่นั่งคนเดียวอยู่นานแล้ว........เฟย์ดูเปลี่ยนไปมากจริงๆ......สงสัยอาการหนัก
“เฟย์.....มีอะไรปรึกษาดาได้นะ”
ดานั่งลงข้างๆเฟย์ มือบางสะกิดเบาๆที่บ่ากว้าง......ถ้ามีอะไรที่ช่วยได้ก็อยากช่วยเหมือนกัน.............
“ฉันอยากลืมเค้า.......”
เสียงแหบเอ่ยออกมาเบาๆราวกับว่าไม่มีแรงมี่จะพูด.....ร่างบางไม่รู้จะแนะนำยังไง......รู้ว่าถึงพูดอะไรออกไปในตอนนี้เฟย์ก็ไม่สามารถที่จะทำได้......เพราะดูจะรักเธอคนนั้นมาก
“ดา.........”
“อะไร....”
“กลับมาคบกับฉันมั๊ย”
“!!!!!!”
ปัก!!
“โถ้โว้ย!!!...ไอ้เฟย์ มึงคิดได้ไงเนี๊ยะถึงเอาดามาเป็นกำบัง”
มือใหญ่ต่อยไปที่กำแพงก่อนจะเอ่ยอย่างหัวเสียออกมา......เมื่อกี๊กะจะไปนั่งคุยด้วย ไม่ได้ตั้งใจมาแอบฟังเพื่อนคุย.......ดาเป็นแฟนเก่าของเฟย์อย่างนั้นเหรอ....มิน่าหล่ะถึงทำตัวแปลกๆ........ไอ้เรามันพวกชอบแอบรักซะด้วยสิ.....ไม่กล้าบอกตรงๆกลัวเสียฟอร์ม.......แต่ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้ดาต้องถูกเสืองาบแน่ๆ ไอ้เฟย์ยิ่งหล่อๆอยู่........ทำไงดีฟะ!!!......
“รวบรัดตัดตอนเลยดีมั๊ยนะ...ไม่ได้....เดี๋ยวตื่นหมด อย่างดาต้องค่อยเป็นค่อยไป....ไม่ได้อีกนั้นแหละ ถ้าเป็นอย่างนั้นไม่ทันเฟย์แน่.....”
ร่างสูงเดินไปเดินมาอย่างใช้ความคิด....แอบรักเค้าข้างเดียวอย่างนี้ ดูเหมือนยากที่จะสมหวัง......เก๊กไปก็มีแค่จะเสียเวลา แถมร่างบางยังหมั่นไส้อีก.......เอาไงดี.........
“เอาแบบนี้ดีกว่า....ไหนๆคืนนี้ก็อยู่กันสองต่อสองแล้ว....หึๆๆๆ” (หัวเราะอย่างโรคจิตบ้าไปแล้วแน่ๆ)
..........ชะตากรรมของคนร่างเล็กตกไปอยู่ในเนื้อมือมารอย่างยะเข้าให้แล้ว......แผนการพิชิตใจดาที่เรียววางไว้นั้น......ดูเหมือนคนร่างสูงจะมั่นใจเสียเหลือเกินว่ามันจะสำเร็จ......
...................ดา คืนนี้เสร็จเฮียแน่......................

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
............................................
..............................
...................
แกร๊ก........
เสียงประตูห้องนอนเปิดออกพร้อมกับขาสวยก้าวเข้ามาอย่างเบาๆ.....ห้องนอนเสียบมีเพียงแต่เสียงเครื่องปรับอากาศที่ทำงานอยู่.........
“ยะหลับแล้วเหรอ”
“............”
“ทำไมวันนี้หลับเช้าจัง” ร่างบางพึมพำได้นิดหน่อยก็ขึ้นไปนอนบนเตียงฝากประจำของตน
..........ร่างบางนอนตะแคงหันหลังชนกับคนตัวใหญ่.....ยะเห็นว่าคนร่างเล็กดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมและเริ่มจะเคลิ้มๆแล้วจึงหันไปทางเดียวกับดา.........แขนใหญ่เกี่ยวเอวบางเข้ามากอด..........หลังเนียนแนบชิดกับแผ่นอกทันที..............
“อ่ะ...ยะ” ดาเอ่ยขึ้นอย่างตกใจนิดๆ
ตาหวานหันมามองคนที่กอดเอวตัวเองไว้อยู่.....หน้าใกล้กันจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น......ยะยังคงหลับตาอยู่ ไม่ขยับตัวใดๆ.........
“ละเมอเหรอ”
ดายิ้มออกมาเล็กๆ.....มือน้อยเอื้อมไปปัดผมที่ปลกหน้าหล่อออกเบาๆ.....มองยะชัดๆ
.........ยะนี้น่ารักดีนะ จมูกสวย ปากเล็ก....มือบางลูบไล้ไปตามโครงหน้าของร่างที่นอนกอดอยู่.....ยะเริ่มขยับเข้ามาชิดคนน่ารัก.......ค่อยๆลืมตาขึ้นจ้องมองกลับมาคนที่กำลังสัมผัสเค้าอยู่...........

“อ่ะ....นายแกล้งหลับนี้”
ร่างเล็กจะขยับหนีแต่ก็โดนกอดแน่นไม่ให้ไปไหน.......
“ก็เธอแต๊ะอั๋งฉันอ่ะ”
“นายมากอดฉันก่อนตังหาก.....” หน้าเริ่มแดงขึ้นแล้ว.....น่ารักโว้ยยยยยยยย
“.........”
“ฉันอยากสัมผัสเธอบ้างนะ......ดา” เสียงนุ่มดังอยู่ข้างใบหูเบาๆ
หน้าหวานค่อยๆพยักหน้าตอบ....ตาหลบไปอีกทาง
“ตัวเล็กของฉัน.....น่ารักมาก”
...........ร่างบางนอนนิ่งในท่าสบาย.....ยะค่อยๆเอามือสากลูบไปที่แก้มเนียนสีแดงกร่ำ....ไม่ละทิ้งสายตาจากหน้าคนสวยไปที่ใด......หน้าหล่อก้มลงมาเอาหน้าสัมผัสที่แก้มใส หายใจรดไปที่หน้าหวานนั้นอย่างจงใจ.......ปากสวยถูกลูบไปมาด้วยนิ้วมือ ก่อนจะถูกประกบเข้ามาหาอย่างนุ่มนวล....จูบที่ยะมอบให้ดูอบอุ่นและหวานฉ่ำ............
“อื้ม...ย...ยะ”
“อื้ม น่ารักมาก.....อื้ม......”
“อ่ะ...มือ....เอาออกนะ.......”
มือใหญ่เริ่มสอดเข้าไปในกางเกงนอน.....เลื่อนไปจับส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของร่างบาง........จับอย่างเบามือ.....เรียกเสียงครางได้ทันใจนึก
ถึงดาจะผ่านเรื่องแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน(กับเฟย์คนเดียว).....แต่ไม่เคยมีใครทำกับเค้าได้อ่อนโยนอย่างยะเลยซักคน.........ยะสัมผัสเค้าราวกับว่ากลัวร่างบางจะแตกร้าว ถ้าเค้าเผลอหนักมือเกินไป........หัวใจดวงเล็กเต้นโครมครามไม่หยุด......มันร้องเรียกแต่ชื่อคนๆนี้...........
“อ๊ะ....อย่างเพิ่ง...เดี๋ยวเฟย์ได้ยิน”
“ได้ยินสิยิ่งดี”
“ห๊ะ.....”
“ไม่ห๊ะแล้ว.........”
“อ๊ะ...ยะ......เบาๆ....อ่ะ...อ่า........”
ปากใหญ่ครอบครองยอกอกสวยอีกครั้ง........มือไม้ไล่ไปบริเวณสะโพกอิ่ม..........ก่อนจะค่อยสอดนิ้วเข้าไปด้านในที่ละนิ้วๆ.........ค่อยๆขยับเข้าออกโดยที่ปากยังคงจูบดูดเม้มไปทั่วอกเนียน.............
“อ๊ะ.....อ่า....ยะ......” เสียงหวานครางไม่หยุด.....
..........ช่องทางเล็กบีบรัดแน่น เพราะไม่ได้ใช้งานมานาน ทำให้การขยับเป็นไปอย่างเสียวซ่านสะท้านทั่วทั้งตัว...........
“อ๊ะ...ยะเราเจ็บ....อ๊ะ......”
กางลางจะมีความสุขอยู่แล้วดันมีเสียงสวรรค์(หรือนรก)ดังขึ้น............
ปั้งๆๆๆ.........ใครคนหนึ่งทุบประตู......ยะรีบหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างบางทันที ทั้งๆที่ตัวยังคงอยู่ติดกัน.........
“ไรวะไอ้เฟย์!!!”
เสียงยะหงุดหงิดขึ้นทันทีที่อารมณ์ค้างสุดๆ
“ไอ้ยะ....ข้างบ้านเค้าเดินมาบอกว่านอนไม่ได้หว่ะ.....เสียงโครตดังเลย...อะไรจะเสียวปานนั้นวะ.....ลดๆลงหน่อยก็ได้มั้ง”
“..............” หน้าแดงฉ่า
...........แล้วเฟย์ก็เงียบไป...........ทุกอย่างกลับเข้ามาสู่ความสงบ
“ปิดหน้าต่างแล้วนี้นา.....” พึมพัมออกมา
“เสียงเธอสุดยอดจริงๆดา..........ต่อนะ” ยะทำท่าจะซุกไซ้คอขาวต่อ แต่ก็ถูกมือเล็กดันหัวออกไปเบาๆ
“ไม่เอาแล้ว!!!หมดอารมณ์ ออกไปเลย....ง่วงนอน”
“.... O_o .....”
.........หน้าแดงฉ่านั้นบ่งบอกถึงความอายเต็มพิกัด
..........ไอ้เวรเฟย์......ทำกูอดเลย จะได้อยู่แล้วเชียว....คอยดูนะกูไม่ปล่อยดากลับไปหาคนที่ทำร้ายเค้าอย่างมึงหรอก
.............ตาบ้ายะ....รู้ว่าเราเสียงดังขนาดนี้ยังไม่เตือนอีก.....ดูสิ ข้างบ้านมาด่าถึงที่เลย.....แต่คงเป็นเพราะยะนั้นแหละที่ทำให้เสียงออกมาขนาดนี้......รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก...... คราวหน้าฉันจะระวังเสียงนะ(คราวหน้าเหรอ??) นายก็ช่วยเตือนหน่อยแล้วกัน.....คิกๆๆๆ.........ฉันรักนายนะ.........นายรักฉันมั๊ย..........ยะ.............
++++++++++++++++++++++++++++++++

ตะเองเค้ามีไรอยากบอกตะเองนะ
ตะเองให้เค้าแต่งต่อเถอะ
นะนะนะนะนะนะ
ไม่งั้นเค้าต้องตายแน่ๆเลย
สงสารบรรดาคนที่อ่านเรื่องเค้าจิตัวเอง
นะนะนะนะนะนะนะนะ

By : hiono    Date : 29 Aug 2006 19:11       

ความเห็นที่ # 1 / 2549 ( 1421795 )

เฮ้ย ... เลิกแต่งได้งายอ่ะ
เรารออ่านตลอดเลยนะ
เคืองนะคะนี่ เคื๊องเคือง
ได้โปรด พลีสๆๆๆๆ
ขอด้วยคนนะ
อย่าเลิกแต่งเลย แซดมาก

By : hJIko    Date : 29 Aug 2006 19:48   

ความเห็นที่ # 2 / 2549 ( 1422279 )

อยากแต่งต่อช่ายมะ อ่ะ งั้นเราให้แต่งต่อ แล้วต้องแต่งให้จบด้วยนะ ไม่งั้น มีงอน เหอๆๆๆๆ

By : พี่โน    Date : 29 Aug 2006 22:00   

ความเห็นที่ # 3 / 2549 ( 1422893 )

5555หนุกหนานมากเลยเราชอบจัง มาเร็วๆอีกนะ

By : ตั๊กทอมบอย    Date : 30 Aug 2006 09:06   

ความเห็นที่ # 4 / 2549 ( 1424664 )

เหอๆ

By : อุ๋ยกะเนยจัง    Date : 30 Aug 2006 18:13   

ความเห็นที่ # 5 / 2549 ( 1427887 )

อ้าวเป็นงั้นไปคร้าบ
hiono สุกหล่อกัมลังจามาบอกเลยนะ

By : hiono    Date : 31 Aug 2006 18:56   

ความเห็นที่ # 6 / 2549 ( 1429015 )

ตอนแรกผ่านมา แล้วจะผ่านไป แต่รู้สึกเหมือนมีป้าแก่ๆ แถวนี้พาดพิงไรยูน่ะป้าแอน -_-'

ความเห็นที่ #6 ( 1421921 )

เหมือน ยะ จะแอบขโมยนิสัยยูของสาวเฟริน มาหรือเปล่าเนี่ย งุงิ งุงิ

ปล.ยูของสาวเฟรินนะ ไม่ใช่ท่านยู EuReKa

แต่เห็นเขาว่ากันว่าท่านยู EuReKa ก็นิสัยเหมือนยูของสาวเฟรินนี่ เอิ๊กๆๆ

By : แอน Date : 29 Aug 2006 20:22
><><><><

มิน่า.... ว่าแล้วเชียว ทำไมทั้งยูทั้งยะ นิสัยดีจริงๆ >_<

ปล. อายุขนาดนี้ ฝีมือกำลังพัฒนา ถ้าอยู่ๆ ก็หยุดไปเสียดายตายเลยนะเนี่ย พัฒนาขึ้นอีกหน่อย แต่ส่งสนพ. ได้เลยนะน้อง

By : EuReKa    Date : 1 Sep 2006 04:27   

ความเห็นที่ # 7 / 2549 ( 1432306 )

อารมค้าง พอๆกะยะเเร้วนะเนี่ย
ต่อๆๆๆ

By : เเม่งงงหนุกว่ะ    Date : 1 Sep 2006 21:29   

ความเห็นที่ # 8 / 2549 ( 1432542 )

กาลังลุ้นเลยมาต่ไวๆนะ

By : V@Y    Date : 1 Sep 2006 23:01   

ความเห็นที่ # 9 / 2549 ( 1463482 )

ฮือ ฮื ค ค ค ค ค ค ค้างอ่ะ โนะใจร้าย

By : ฟิลด์จ้า    Date : 11 Sep 2006 12:59   

ความเห็นที่ # 10 / 2549 ( 1572465 )

อย่าเพิ่งเลิกแต่งนะนาย เรายังอยากอ่านต่อนะ แฟนโนะ ให้โนะแต่งต่อเหอะน๊ะ อยากอ่าน ชอบเรื่องนี้มากเลย อย่าเลิกแต่งเลยนะนะนะ ซิก ซิก T^T

By : -'๑'-sAl2u-'๑'-    Date : 12 Oct 2006 17:13