The beach of love….9(SEX.....บนเกาะรัก)
The beach of love….9

รับก็ต่อกันเลยน่ะคับ

ผมก็พยามแต่งให้ยาวแล้วน่ะ ผมก็ว่า

ผมแต่งยาวน่ะทำไมพวกคุณคนอ่านที่น่ารัก

ยังบอกสั้นน๋อ เดี๋ยว ตอนจบจะแต่งให้ยาววว

เลยแล้วกันน่ะคับ งั้นอ่านต่อเลยน่ะ

*******************************
ผมตื่นเช้ามาพร้อมกับอะไรบางอย่างในห้องน้าม ผมตื่นมาเข้าน้องน้าม เพื่อทำธุระ อะน่ะ

แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อผมเจอกับเลิดที่เตมชักโครก ตอนแรกผมก็คิดว่าจะเปนแบบ ผู้หญิง

แต่มันไม่ใช่มานมาจาก ตุ๊ด ผมนั้นแหละ ผมแทบล้มลงเมื่อมองดูที่ชักโครกนั้น ผมยืน

มองกระจกอยู่นาน แล้วก็คิดว่ามันจะเปนอะไร ผมตั้งสติได้ผมก็เดินออกมาจากห้องน้ามเห

น เฟนนอนหลับอยู่ ผมมองเทอแล้วแทบจะร้องไห้ เพราะตอนนั้นผมกลัวว่ามันจะเกิดอะไร

ขึ้นกับตัวผมเหลือเกิน ผมเดินเข้าไปหาแล้วแล้วจูบเบาๆๆที่หน้าผากเหมือนที่เคยทำ ผม

มองหน้าเทอแล้วน้ามตาไหลผมรีบเชดน้ามตาแล้วเปลี่ยนชุดออกมาเดินเล่นที่หาด ผม

มองไปรอบๆๆ แทบจะไม่มีคนเลย ตอนนนั้นผมรู้สึกเหงา อย่างบอกไม่ถูกผมเดินไปนั้งริม

หาด แล้วกำทรายขึ้นมาดู ผมพูดกับตัวเอง


*-*จะเกิดอะไรก็เกิดเถอะว่ะ *-* เพราะเลือดนั้น เคยเปนแบบนี้กะผมมา 3 เดือนแล้ว

แต่มานไม่เคยออกมากขนาดนี้ ผมกำทรายขึ้นมาแล้วค่อยๆๆปล่อยทรายลง ตอนนั้นผมคิด

ว่า


*-* ชีวิตคนเราก็คงเหมือนทรายที่มันไม่มีอะไรลองรับนั้นแหละ กำขึ้นมา แล้วเวลาปล่อย

ลงถ้าไม่มีอะไรลองรับเพื่อเอากลับมาปล่อยมั๊ย มานก็จะหายไปไ*-* ตอนนั้นผมนั้งมอง

ทรายแล้วน้ามตาไหลผมตัดสินใจว่ากลับไปผมจะไปหาหมอ แต่ผมก็รอไม่ไหว เปิดหาใน

มือถือผมดูว่า โรคอะไรที่มีเลือดออกทางนี้ แล้วผมก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม เพราะมานเปน

มะเรงลำไส้ ผมน้ามตาล้วงเลยและผมก็ไม่คิดว่าผมจะรักษา ผมคิดตอนนั้นว่าถ้าผมเปนมัน

จิงผมจะไม่ทำอะไรกับมันเลยจะปล่อยมันไปแบบนั้น ผมโทรไปหาเพื่อน ที่เรียนอยู่เมกา


*-* แอนเหรอ *-* ผมพูดเสียงเส้า

*-*โทรมาได้ไงอ่ะ *-* เทอพูดเสียงตื่นเต้นที่ผมโทรมา

*-*แอนถามไรหน่อยดิ *-*

*-*อะไรเหรอ*-*

*-*ถ้าแอนรู้ว่าตัวเองเปนโรคร้ายอะไรซักอย่าง แล้วไม่อยากรักษา แอนจะทำยังไงต่อไป

*-*

*-*แอนเหรอก็ทำให้ดีที่สุดไง*-*

*-*อื้ม *-* ผมตอบแบบไม่มีอะไรดี เลย

*-*แต่แอนไม่ตายหรอกแอนยังไม่มีสามีเลย อิอิ *-* แอนตอบกวนๆๆผมทำให้ผม

หัวเราะได้


*-*คร๊าฟ *-* แล้วผมก็วางไป ผมเดินไปซื้อโจ๊กแถวๆๆนั้นกะจะเอาไปให้เฟน แต่ผมก็

ต้องเจอกับเฟนที่เดินหาผมอยู่


*-*ไปไหนมาอ่ะ *-* เฟนถามเสียงหอบ

*-*ก็ออกมาซื้อโจ๊กให้ไง *-* ผมยกถุงโจ๊กขึ้นแล้วยิ้ม เทอยิ้มรับผม

*-*ที่หลังอย่าไปไหนไม่บอกอีกน่ะ *-* เทอก้มลงแล้วหอบ แฮกๆๆ

*-* อื้ม พีมจะไม่ไปไหนโดยไม่บอกเฟน *-* เฟนมองหน้า งง ว่าทำไมผมรับคำง่ายผิด

ปกติ

*-*เปนไรป่ะพีม ดูแปลกๆๆ *-* เทอเอามือมาจับหน้าผากผม เทอคงคิดว่าผมเพี้ยน ผม

ยิ่ง คิดว่าถ้าผมเปนอะไรไปจิงๆๆ คน คนนี้จะอยู่ได้ยังไงเรากลับมาแล้วตัดสินใจกลับ

กรุงเทพกันวันนี้ทุกคนเตรียมของ และจัดขึ้นรถของแต่ละคนที่มาผมกับเฟนมานั้งที่ทะเล

ผมมองน่าเฟนแล้วหันไปหาเทอ

*-*เฟนนี้คือเกาะรักเราน่ะ *-* ผมยิ้มแล้วก้มลงวาดรูปเปนเกาะเลกๆๆที่ทรายเฟนม

องตามแล้วยิ้มให้ผม

*-*จ๊ะ นี้แหละ เกาะเรา *-* ผมกอดเทอแน่น จนไอ้ปอด์นกับหมวยมาตาม

*-* หวานอยู่นั้นแหละจะกลับมั๊ยบ้านอ่ะ จะกลับมั๊ย *-* มานเดินมาพร้อมกับท่า

ทางกวนตีน


*-* ก็อยากกลับเมหือนกัน *-* ผมพูดขึ้นมาลอยๆๆ ทุกคน งง แต่ก็ไม่ได้คิดไรมากทุก

คน กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยยยยยยย......ผมไปส่งเฟนที่บ้าน


*-*ตื่นได้แล้ววววววววววว*-*ผมตะโกนใส่หูเทอ เทอสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วมองน่าผม

แล้วยิ้ม เทอน่ารักมากเลย


*-* โป๊กกกกก.........*-*

*-*โอ๊ยยยยยยย เจบน่ะทำไรยัยนม *-* ผมจับหัวแล้วพูดออกไปเทอหัวเราะผมเฉย
เลย

*-*โทดถานทำให้ตกใจก่อนไงหละ *-* เทอเดินลงรดไปแล้วโบกมือให้ผม ผมยิ้มกลับ

แล้วเปิดหน้าต่างออกไป

*-*เดี๋ยวโทรมาหาน่ะ *-* ผมบอกเทอแล้วขับรถกลับบ้าน ผมเกบของเรียบร้อย แล้ว

มองไปที่โทรศัพท์

*-*จะโทรหาเฟนตอนนี้เลยดีม่ะน๊า ไม่เอาดีกว่าปล่อยให้พักก่อน *-*ผมบนพึมพัมกับตัว

เอง

ผมลุกขึ้นแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าจะไปหาหมอ ผมรีบเดินลงไปข้างล้างแล้วขับรถออกไป โรง

พยาบาลทันที ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าผมจะก้าวลงรถดีรึจะกลับบ้านเพราะอีกใจก็กลัวอีกใจก็

อยากรู้ให้แน่ เพ่อไม่เปนจะได้สบายใจ ผมตัดสินใจเดินลงรถแล้วไป ยื่นบัตคิวตรวจ

*-* คุณ นัชชา ตันติเจริญกิจเชินห้องตรวจที่ 3 ค่ะ *-* เสียงนางพยาบาลเรียกชื่อผม

ผมถึงกับสะดุ้งเลกน้อยแต่ก็ไปตรวจผมเข้าห้องตรวจ และเอ็กซเลย์ ลำไส้ ตรวจทุกอย่าง

เรียบร้อย ผมออกมานั้งรอข้างนอกแล้วหมอก็เดินออกมาหาผม ผมงี้ลุ้นใจจะขาด

*-* เข้ามาให้น้องกะหมอหน่อย *-* ผมเดินตามหมอไป ผมนั้งลงที่เก้าอี้คนไข้ หมอ

เปนแผ่นเอ็กซ์เลย์ให้ผมดู ผมต้องตะลึงอีกครั้งที่มีก้อนเนื้อจิงๆๆด้วย

*-* คุณเปนมะเรงลำไส้ *-* ผมหน้าซีดชา หมอบอกให้ผมมารักษาตัวทุกระยะ แต่ตอน

นั้นผมกลับคิดตรงกันข้ามกับหมอผมเดินน้ามตาคลอออกมาจาก โรพยาบาล ผมกลับไปที่

บ้านแล้วนอนคิดอะไรคนเดียว ซักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

*-*ดีคับเฟน *-*


*-*ไหนบอกจะโทรมาหาไง *-*

*-*เอ่อ พีมเอ่อ.......*-*

*-*เอ่อไรพีม*-*

*-* พีมนอนหลับน่ะ *-* ผมรีบพูดปัดไปเราคุยกันเล่นอยู่นาน แต่หลังจากวางสายผมก็

ต้องนั้งร้องไห้อีกครั้งผมไม่อยากจากเทอไปผมไม่อยาก เปนอะไร ผมรู้แต่ว่าผมอยากอยู่

กับเฟน ผมรักเทอมาก แล้วผมก็ไม่อยากให้เทอเสียใจถ้าเทอรู้เทอคงเสียใจมาก ผมตัดสิน

ใจไม่บอกเทอ

********************************

หลายเดือนต่อมา

ผมมีอาการปวดท้อง เพิ่มขึ้นเลื่อยๆๆ จนวัน หนึ่ง ผมนั้งเล่นอยู่ที่บ้าน ไอ้ปอด์นก็มาหา ผม

ที่บ้าน ตอนนั้นผมปวดท้องจนหน้าซีด

*-*แกเปนไรว่ะพีม *-* ไอ้ปอด์นทำหน้างง และเปนห่วง

*-*อ๋อ เปล่าอ่ะ กูปวดท้องนิดหน่อย *-* ผมรีบยิ้มแล้วเงยหน้าขึ้นบอกมัน

*-* นิดแมร่งไรน่าซีดจนเหลืองขนาดนี้ *-* มานจับหน้าผม

*-* มึงเปนงี้มา หลายเดือนแล้วน่ะ *-* มานพยามจะบังคับอะไรบางอย่างกับผม


*****************************************

ติดตามตอนต่อไป

น่ะคับว่าจะเปนยังไง

ช่วนเม้นกันด้วยน่ะคับ

แสดงความคิดเหนกันหน่อย อยากให้เปนยัง

ไงต่อไป คนเม้น น่ารักทุกคนคร๊าฟ

คนอ่านก็น่ารักแต่ถ้าเม้นจะน่ารักกว่าเดิม

By : Dr.ZaaaZaa    Date : 26 Jul 2006 17:52       

ความเห็นที่ # 1 / 2549 ( 1317272 )

อย่าหั้ยพีมตายนะคะ สงสารเฟนอ่ะ
ฮือๆๆๆ

By : เศร้าจัง    Date : 27 Jul 2006 21:17   

ความเห็นที่ # 2 / 2549 ( 1321988 )

พีมอย่าตายน๊า

By : ไอซ์อะเดะ    Date : 29 Jul 2006 14:03   

ความเห็นที่ # 3 / 2549 ( 1563907 )

สั้นจังอะ น่าสงสาร ฮือ ฮือ T^T สุ้ตายนะพีม (^o^)V

By : -'๑'-sAl2u-'๑'-    Date : 10 Oct 2006 11:39