สุดท้าย...ก็ไม่มีใคร...!
เคยคุ้นเยกับการไม่มีใครสักคนในชีวิต...จนมันด้านชาและเฉยชากับความรักเพราะไม่เคยมีใครสักคนที่จะทนกับคนที่ไม่เคยเอาไหนอย่างเราได้นาน...ทุกคนที่เคยเข้ามา มันแค่ วินาที ที่เริ่มต้นเท่านั้นที่รับได้...แต่เวลาผ่านไปก็ไม่มีใครสักคนที่เข้าใจและรับมันได้จิงๆ...ไม่มีใครเลย..จิงๆนะ...!
รู้ไหมแค่...อยากมีคนที่พูดดี-ดีเท่านั้น...เราก็พร้อมที่จะถวายชีวิตให้แล้ว เข้าใจเราบ้าง...เพราะเราพยายามเข้าใจทุก-ทุกคน...แต่...จะมีใครบ้างไหมที่จะพยายามเข้าใจเราบ้าง ไม่ต้องเข้าใจทั้งหมดก็ได้...แค่ให้กำลังใจเราบ้าง...ในช่วงช่วงเวลาที่เราท้อ...หมดแรงที่จะไปต่อ...ให้เรามีแรงสู้กับวันพรุ่งนี้ได้....!
แต่ก็ไม่มีใครคนไหนเลยที่อยู่กับตัวตนของเราได้...ทุกคนเลือกที่เปลี่ยนตัวตนเราให้เป็นแบบที่พวกเค้าต้องการที่จะให้มันเป็น...โดยที่ลืมไปว่ามันไม่ใข่ตัวเราเลยสักนิด...พอเราทำไม่ได้อย่างที่อยากให้มันเป็น...ทุกคนก็เลือกที่จะเดินออกไปจากชีวิตเรา...
และทุกครั้งมันก็สาหัสมากมาย...กับการเริ่มต้น...ที่จะไม่มีใคร...!
ถึงมันจะแทบขาดใจ...แต่...ก็ต้องไปต่อให้ไหว โดยไม่มีใครรู้เลยว่า...มัน...จะไม่ไหวแล้ว...ครัฟ...
ไม่อยากจะมีหัวใจไว้...เพื่อรักใครแล้ว...เหนื่อยจัง
มันแทบจะหยุดหายใจ...ทุกครั้งที่รู้สึกมันขึ้นมาในความคิด
โลกมันกว้างเกินไป...เดินไม่เป็นแล้ว...
มองไปข้างหน้า...มันก็มืด...จนมองไม่เห็นอะไรเลย....!
...ไม่ไปต่อแล้วได้ไหม...กลัวจนไม่มีน้ำตาออกไหลอออกมาเลย....
...ไม่ยากมีแล้วหัวใจ...ถ้ามันมีไว้เพื่อเจ็บจน...น้ำตาตกใน...!

By : ดื้อดึง    Date : 23 Jul 2014 03:39       

ความเห็นที่ #1 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5156403 )

เมื่อเรียกร้องให้คนอื่นเข้าใจ ตนเอง แล้วตนเองละเคยมองย้อนกลับไปมองคนอื่นบ้างไหมว่าสิ่งที่ต้องการเปลี่ยนก้เพื่อตัวเธอ เขาต้องการให้เธอปรับปรุงตัวเองเพื่อไปในทางที่ดีกว่าไม่ใช้จมปลักอยู่แต่เรื่องเดิม ๆๆ คิดอยู่ตลอดเวลาว่าคนที่ผ่านเข้ามาต้องเข้าใจตัวเอง ตัวเองจะไม่ยอมปรับเลี่ยนอะไรทั้งนั้น จะยึดติดแต่สิ่งเดิมๆๆ อย่างนั้นหรือ แล้วจะคบกันไปทำไม ในเมื่อมันไม่ดีขึ้น จริงไหม ที่เขาทำไปก็หวังดีกับตัวเธอ เธอคิดบ้างหรือปล่าละ

By : หวังดีกับเธอเสมอ    Date : 21 Sep 2014 15:40