นายกระล่อนป่วนใจยัยขี้บ่น....1....
1

~ กริ๊ง~ กริ๊ง ~ กริ๊ง~!

ตุ๊บ!

“โอ๊ยย! จะกดอะไรหนักหนา เกิดมาไม่เคยกดหรือไง หา!! ให้ตายเถอะ สักวันฉันจะต้องหาทางพังไอ้เครื่องบ้านี่ให้ได้เลยค่อยดู”

ฉันทุบโต๊ะและเริ่มโวยวายอีกครั้ง เมื่อเสียงกริ่งเรียกให้ไปพบของไอ้บ้าซาตานนั้นกดเรียกฉันทุกๆสองนาที ภายในหนึ่งชั่วโมง ฉันเพิ่งจะออกจากห้องเขามาเองนะ จะเรียกอะไรนักหนาก็ไม่รู้

“ฉันก็ว่างั้นแหล่ะ วันๆไม่มีอะไรทำกันบ้างหรือไง” ยูกิพูดขึ้น

“ถามไรหน่อยสิ เธอต้องทำแบบนี้ทุกวันเลยหรอ”

ฉันวางแก้วเปล่าน้ำลงในถาดอาหารที่เตรียมไปประเคนให้ไอ้บ้าซาตานนั่น แล้วเงยหน้ามองยูกิที่ยืนจัดดอกไม้ใส่แจกันอย่างเซ็งๆ

“ใช่” ยูกิตอบหน้าตาย

“รวมทั้งไอ้ชุดบ้าๆแบบนี้ด้วยใช่มั้ย”

ฉันว่าพลางจับชุดเมดสีขาว-ดำที่ใส่อยู่ ชูขึ้นให้ยูกิดู

“ใช่ ชุดเนี่ยขาดไม่ได้เลย แต่ช่างมันก่อนเถอะเรื่องชุดน่ะมันไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอ้เรื่องที่เราจะต้องตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่ขันนี่สิฉันละอยากจะบ้าตาย”

“จะบ้าหรอ เธออำฉันเล่นใช่มั้ยฉันไม่เชื่อเธอหรอกอย่ามาหลอกให้ฉันตื่นเช้าซะให้ยากเล๊ยยยย” ฉันบอกอย่างรู้ทัน

เมดที่ไหนเข้าตื่นเช้าขนาดนั้นฟะ ตื่นได้ก็เทพแล้ว ขนาดตื่นตอนหกโมงเช้าฉันยังแทบจะคล้านลงจากเตียงเลยด้วยซ้ำ

“ฉันจะอำเธอไปทำแพะอะไรล่ะ เอ่อ และตื่นตี่สี่ด้วยนะ จะบอกให้”

“ไม่จริ๊งงงง T^T’ ” ฉันเถียงหัวชนฝา

“จริงที่ซู๊ดดด”

ยูกิพูดเสียงสูงพลางย่นจมูกใส่ฉันแล้วจัดดอกไม้ต่อ

~ กริ๊ง ~ กริ๊ง ~ กริ๊ง ~

เสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้งและคราวนี้ไม่ใช้ของฉันหากแต่เป็นของยูกิแทน

“ฉันต้องไปแล้วล่ะ สงสัยคุณเปเปอร์ตื่นแล้ว เธอเองก็เหมือนกันคุณปอมเปเรียกนานแล้วไม่ใช่หรอ เดี๋ยวก็โดนด่าหรอก

ฉันไปล่ะ ไว้เจอกันนะ”

ว่าจบยูกิก็ยกแจกันไปตั้งโชว์กลางโต๊ะอาหารแล้วเดินออกจากห้องครัวไป

ด่าก็ด่าไปสิ คิดว่าฉันแคร์หรอ ~~

~กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง~

เออๆ แคร์ก็ด๊ายยย ไปแร๊ววว T^T’

ก๊อกๆๆ ก๊อกๆ

เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องของไอ้บ้าซาตานใจยักษ์นั่นแล้วฉันก็ลงมือเคาะประตูห้องไปสองสามที พอรอสักพักก็ไม่มีเสียงอันเชิญแต่อย่างใด

เงียบสงัด

ชิชะ ทำเป็นเล่นตัว ฉันมาสายแค่สามสิบนาทีเองกะจะแกล้งให้ฉันยืนถือถาดอาหารหนักๆอยู่หน้าห้องละสิท่า

เหอะ! ฝันไปเถอะ!

ฉันเอื้อมมือไปจับลูกบิดแล้วลองบิดดูปรากฎว่า.....

กริ๊ก!

ว๊ายยย ประตูไม่ได้ล็อคด้วย หุหุ เสียใจด้วยนะคะคุณชาย แผนของคุณใช้กับฉันไม่ได้หร๊อก

ผ่าง!

“คุณชายคะ อาหะ..... กรี๊ดดดดดดดดด”

“เหวอออออ O0o”

กรี๊ดด แจ๊กพ็อตแตกคร๊า พ่อแม่พี่น้องงงงงง พอฉันผลักประตูเข้ามาอีตาบ้าซาตานนั่นกำลังจะใส่เสื้อกล้ามพอดีและคาดผ้าเช็คตัว อิมะรุงตุงนัง ไว้ที่เอว(อย่างหลวมๆ) อยู่เลยอ่า ฮื่อๆ เสียสาวแน่ๆฉัน (เกี่ยวไรกันแว๊)

“ไอ้บ้า ไอ้ผีซาตาน ไอ้ลามก อ๊าย! ๆๆ อย่านะ อย่าเดินเข้ามานะ ม่ายยย”

ฉันหลับตาปี๋และชี้หน้าด่าเขาฉอดๆพร้อมกับวางถาดอาหารไว้บนโต๊ะตัวนึงที่อยู่ใกล้ๆประตูแล้วถอยหลังกรูดติดผนังห้องทันทีเมื่อสัมผัสได้ว่านายซาตานนั่นกำลังเดินย่างก้าวเข้ามาหาฉัน

อย่าเข้ามานะ ฉันมีพระ ฉันมีพร๊า

“ยัยบ้า จะร้องทำไม เดี๋ยวคนอื่นก็ได้แห่กันมาหมดหรอก เฮ๊! บอกว่าอย่าร้องไง”

หมับ!

“กรี๊ดดดดดดด ปล่อยฉันนะไอ้คนผีทะเล ถึงฉันจะเป็นเมดสาว (สวย) ส่วนตัวของนาย แต่นายก็ไม่มีสิทธิ์มาละลาบละล้วง ลวนลามฉันได้นะ”

ฉันกรีดร้องอีกครั้งและขว้างข้าวของที่จับได้ขว้างปาใส่เขาไม่ยั้ง อีตาบ้าซาตานกระโจนเข้ามาจับมือฉันไว้ทัน ฉันรีบชักมือออกจากเขาอย่างเร็วและถอยหลังกรูดนั่งจุมปุกลงกับพื้นพลางเอาหลังชนกับผนังห้องอย่างแนบชิดกว่าเดิม ชนิดแบบว่าถ้าเข้าไปสิงในนั้นได้คงฉันจะสิงไปแล้ว

ยี๋ๆ เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ฉันยังไม่เคยจับมือถือแขนกับผู้ชายคนไหนเลยนะ ถึงฉันจะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นก็ตาม ยังไงสายเลือดแม่ฉันก็แรงนะจะบอกให้

“นี่! ใครเขาอยากจะจับมือสากๆของเธอกัน หา!! ยัยหอยทาก แหกตาดูซะบ้างว่าใครกันแน่ที่โรคจิต”

หน็อยยย กล้าดียังไงมาว่าฉันโรคจิตฮะ เมวายอมม่ายด๊ายยย อย่างนี้มั้นต้องตาต่อตา ฟันต่อฟัน!!!!

ขวับ! ( ‘ .‘ )

ฉันหันหน้าไปทางขวาเพราะไม่กล้ามองไปข้างหน้ากลัวเห็นอะไรที่มันสยองอีก ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมองดูสิ่งต่างๆในห้องของนายซาตานนั่นอย่างช้าๆ อืมทางนี้ปลอดภัย

ขวับ! (‘ .‘ )

แล้วก็ลองหันไปทางซ้าย อ่า ทางนี้ก็ปลอดภัย

ฟู่วววว

“เกือบเป็นตากุ้งยิงแล้วมั้ยเรา”

เหลือแค่ตรงกลางสินะ อ๊าย ไม่อยากจะหันหน้าไปเลยย ถ้าจะให้ดูอีตาบ้านี้โป๊ละก็นะ ฉันยอมดูมิยาบิแก้ผ้าเล่นน้ำซะยังจะดีกว่าเลยอ่ะ ฉันยอมมมมมมมมมม!!

“คนที่จะเป็นตากุ้งยิงน่ะ มันควรจะเป็นฉัน ไม่ใช่เธอ!!”

“มันจะเป็นนายได้ยังไง ในเมื่อฉันไม่ได้แก้ผ้าให้นายดูซะหน่อย ลืมไปแล้วหรอว่าคนที่แก้ผ้าโชว์โป๊ให้ชาวบ้านดูน่ะ มันเป็นนายคนเดียวตั้งหาก!!ไอ้บ้าโรคจิต”

ฉันเถียงจนเอ็นแทบฉีกและยังคงหันหน้าไปทางซ้ายมือเหมือนเดิม

หึหึ! โรคจิตไม่พอยังแอบจิตหลุดอีกด้วยนะเนี่ย ไม่ไหวๆ เสียดายหน้าหล่อๆที่สุด +_+’

แต่จะว่าไป ทำไมมันรู้สึกเย็นๆช่วงล่างแบบนี้เนี่ย สงสัยฉันต้องนั่งทับน้ำที่ทำหกแน่ๆ เย็นไปถึงทรวงในเลยวุ๊ยย!!

“ว่าไงนะ ฉันเนี่ยหรอโชว์โป๊ให้เธอดูคนที่โชว์ตอนนี้คือเธอไม่ใช่ฉันหัดมองดูตัวเองซะบ้างยัยบ้า!!”

“มันจะเป็นฉันได้ยังไงในเมื่อฉัน ยะ...หือ....”

ฉันหันหน้ากลับมายังตรงกลางและกำลังชี้นิ้วต่อว่าอีตาบ้าซาตานนั่นอยู่ดีๆ จู่ๆสายตาของฉันก็ไปจะเอ๋กับสิ่งที่ฉันไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะต้องมาพบเจอกับเรื่องที่หน้าอายแบบนี้ ไม่มี ไม่มี๊!!

“กรี๊ดดดดดดดด อย่าดูนะ!! แง๊ๆๆ”

ฉันกรี๊ดลั๊นและรีบเอามือตะคุบกระโปรงที่เปิดอ้าซ่าแผ่หลาให้น้องยาหยีตัวน้อยของฉันออกมาส่องโลกกว้างไว้และนีบขาเข้าหากันอย่างแน่นสะนิท

ฮื่อๆ หมดกันความสาวของฉัน ถูกเห็นหมดแล้ว ขายไม่ออกแน่ๆเลยเรา T^T’

ฉันไม่ได้นั่งทับน้ำที่ทำหก คนที่จะเป็นตากุ้งยิงและเป็นโรคจิตที่ชอบโชว์โป๊ให้ชาวบ้านดูไม่ใช่อีตาบ้าซาตานนั้น แต่มันกลับเป็นฉันแทน!! ฉัน เมวา เด็กสาวใจกล้าที่เพิ่งเปิดกางเกงในโชว์ให้ผู้ชายที่เกลียดที่สุดดูไป ฮื่อๆๆ พระผู้เป็นเจ้า โปรดล้างสมองลูกที -/\-‘

“ลายปัญญาอ่อนชะมัด”

ขวับ!

“นายว่าอะไรนะ นายว่าอะไรปัญญาอ่อน นายรู้มั้ยว่าฉันขายไม่ออกแล้ว นายจะรับผิดชอบยังไง หา!!ฉันเสียสาวแล้ว ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว T^T"

นายต้องรับผิดชอบฉัน นายต้องรับผิดช๊อบบบบบบบบบบ!!!”

ฉันโวยวายและส่งสายตาอาฆาตไปให้ไอ้บ้าซาตานนั่นอย่างจริงจัง ปากก็พ่ำเพ้อถึงความสาวความสวยของฉันที่เสียไป ฮื่อๆ ฉันเสียจ๊ายยยยยยย!!!

“รับผิดชอบอะไร ฉันยังไม่ทันได้ทำอะไรเธอเลยนะ ยัยบ้า!”

“จะไม่ทำได้ยังไง นายเห็นของฉันหมดแล้ว นายก็ต้องรับผิดชอบสิ ฉันเสียความสาวไปแล้ว ฮึก...นายต้องรับผิดชอบฉัน!! ฮื่อๆ T^T”

น้ำตาของฉันไหลพรากๆเหมือนเขื่อนแตกออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“อ้าว เฮ๊ย ร้องไห้ทำไมเนี่ย ยัยบ้า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าก็คิดว่าฉันปลุกปล้ำเธอหรอก หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้นะ”

นายซาตานร้องเสียงหลงเมื่อว่าฉันร้องไห้หนักกว่าเดิม

“นาย ฮึก... นายต้อง ฮึก...รับผิดชอบฉัน”

ฉันพูดอย่างติดๆขัดๆ เพราะเสียงสะอื้นทำให้ฉันเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก

“ฉันบอกไห้หยุดร้องไง ฉันไม่อนุญาตให้เธอร้องให้ หยุดร้องเดี๋ยวนี้!”

นายซาตานสั่งฉันอย่างเคลียดจัด ก๊เอาซี่ ถ้านายไม่รับผิดชอบฉัน ฉันก็จะร้องอยู่อย่างนี้ไปตลอดทั้งวันเลยคอยดู!!!!

“โฮกกกกกกกก”

“เออๆ ฉันรับผิดชอบเอง หยุดร้องได้แล้ว”

เออ! ยอมรับตั้งแต่แรกก็จบ ดูสิ ร้องไหลเป็นเตาเผาเลยฉัน!!

“นายพูด ฮึก .... จริงนะ”

ฉันถามเพื่อความมั่นใจและใช้มือปาดน้ำตาออกจากหน้าที่ละนิด

“อย่าถามมาก เท่าที่ได้ยินนั้นแหล่ะ ถ้าหมดธุระแล้วก็ออกไปซะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”

ว่าจบนายซาตานบ้านั่นก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว โดยที่ยังมีผ้าเช็ดตัว อิมะรุงตุงนัง พันรอบเอวอยู่เหมือนเดิม แอบใส่เสื้อตอนไหนอ่า!! ชิชะ สรุป ฉันเสียสาวให้ไอ้บ้าซาตานนี่จริงๆช่ายม๊ายเนี่ยยยย!!!!! T^T’

ฮื่อๆ เอาความสาวของฉานคือมา ~~~~

(ปล. เมวาคิดว่าการเสียความสาวคือการโดนเห็นอะไรต่อมิ๊อะไรที่เธอหวงแหนที่สุดไปแล้ว เอิ่บ คนแบบนี้ก็มีแหะ =)

<photo id="1" />

By : นิเหนง    Date : 19 Jul 2014 19:39