|
สงสัยว่าอย่างนี้เค้าเรียกอะไร 1
เกิดมาครั้งหนึ่งในชีวิต ยังไม่เคยที่จะต้องตัดสินใจอะไรยากมากมายขนาดนี้
สวัสดี เราชื่อ ตังเม ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง อยู่ ปี 1 เราเพิ่งจะได้เริ่มต้นกับในชีวิตในมหาลัยได้ไม่นานนี้เอง เหตุเกิดที่วันรับน้องมหาลัย เราได้รู้จักกับทอมคนหนึ่ง ชื่อเบส เนื่อวจากการรับน้องของมหาลัยนั้นไม่แบ่งแยกสาขา คณะใดๆ เราจึงได้มีเพื่อนใหม่ๆ มากเลยทีเดียว เรากับเบสได้รู้จักกันในวันรับน้องของมหาลัย เราเรียนดนตรี ส่วนเบสเรียนวิศวะ เนื่องจากเราเล่นกีต้าเป็น และเรียนในเอกนี้ เบสจึงอยากให้เราได้ช่วยสอนให้ หลังจากวันนั้นเราจึงสนิทกันเป็นต้นมา ทุกครั้งที่มีเรื่องลำบากอะไร เบสจะเป็นคนให้คำปรึกษาเราตลอด สนิทกันจนเกินเพื่อน แต่ก็ไม่ถึงแฟน ตอนนี้อยู่ในฐาน่ะอะไรก็ยังไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน บางครั้งโดนเพื่อนเราล้อบ้าง ก็รู้สึกอายๆ แต่จะบอกยังไงดีล่ะคือว่าเราก็เหมือนทอมเลยล่ะ เราไว้ผมสั้นซอยพอประมาณ แต่งตัวก็ไม่ชอบแบบผู้หญิง ชอบแบบเท่ๆ แต่งแล้วดูมั่นใจ บางทีสาวยังมองบ้างก็มี >< เพราะเหตุนี้พอบางทีมันโดนล้อเอามากๆก็ชักรู้สึกตลกกับตัวเอง เป็นแบบนี้แล้วจะชอบทอมรึ?? นั่นสิ เราจึงปล่อยให้ความรู้สึกของเราที่มีให้กับเบส เป็นแค่คำว่า เพื่อน ไม่อยากให้ตัวเองเจ็บ กลัวผิดหวังและไม่อยากเอาความเอาแต่ใจของตัวเองมาทำลายคำว่าเพื่อนให้หายไป.....
จนมีอยู่วันหนึ่ง วันนั้นเราและเพื่อนในเอกบางคนที่เป็นดี้ บวกกับเพื่อนของเบสในกลุ่มเฉพาะคนที่สนิทเท่านั้น นัดกันว่าจะไปกินเลี้ยงฉลองสอบเสร็จ งานฉลองก็ย่อมต้องมีแอลกอฮอล์เป็นเรื่องธรรมดา แต่มันไม่ธรรมดาก็ตรงที่เรากินไม่ได้นี่สิ =_= แพ้แอลกอฮอล์ กินและผื่นคันขึ้นทั้งตัวเลยทีเดียว แล้วเราก็จะกลายเป็นลิงหลอกเจ้า เต้นเป็นคนบ้าเลยล่ะ เพราะเหตุนี้เมื่อทุกคนเมาได้ที่ หรือพูดง่ายๆว่าไม่เป็นผู้เป็นคนแล้วนั่นเอง ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับห้อง ซึ่งนายเบสก็เมาวะเอ๋อเลย เพื่อนเราจึงได้โยนเบสให้เราแล้วฝากให้หิ้วกลับด้วย เพราะบางคนก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ยังคงมีแต่เราที่ยังสติดีอยู่ เราจึงหิ้วเจ้าลิงตัวนี้ขึ้นรถ แล้วเราก็ขับเอง ด้วยความที่กลัวคนหลังจะตกเพราะเป็นรถจักรยายนตร์ เราก็เลยเอามือเราข้างนึงจับมือเบสให้กอดเอวแล้วไว้ แล้วอีกข้างนึงก็ขับรถ กลัวจะกลิ้งตกรถไปซะก่อน เรายังไม่อยากฆ่าคนตายน่ะ =_=
ในระหว่างที่ขับรถไปได้ซักพัก เหมือนลิงที่อยู่ข้างหลังจะรู้สึกตัว อยู่ดีๆก็กอดเอวเราแรงขึ้น จนเรียกได้ว่ารัดดีกว่า อ้ายเราก็ตกใจ เท้าเหยียบเบรกอัติโนมัติ ทำเอาเกือบเทกระจาดกันเลยทีเดียว เมื่อจอดรถเราก็เลยจะหันไปบอกคนข้างหลังว่า อย่าแกล้งกัน แต่แค่หันไป แก้มเราก็ไปโดนปากเบสซะแล้ว (อ่ะจ๊ากกกกก!!!! =[]=!!) จะเอาหน้าเข้ามาใกล้กันทำไมขนาดนี้ เราก็ไม่ได้พูดอะไร ตั้งสติได้แล้วรีบหันหน้ากลับมาขับรถไปต่อ เพราะเริ่มรู้สึกเหมือนมีรางสังหรแปลกๆ =_= ขับไปได้อีกซักพัก ลิงก็เริ่มซนอีกแล้ว เมื่อเบสเอาหน้ามาซุกที่ซอกคอเราจากด้านหลัง ทำเอาเราบิดรถให้เร็วขึ้นเพราะไม่อยากจะกระทืบคนเมา เมื่อถึงหอพักเราก็จอดรถ แต่วันนี้รถที่พอพักมันเยอะผิดปกติ แต่มันตี 2 แล้ว ก็เลยไม่มีใครวักคน ช่างน่าวังเวงยิ่งนัก เราหาที่จอดที่พอดี แล้วก็บอกให้คนข้างหลังลง ณ ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจเลย กลับรู้สึกโกรธด้วยซ้ำ ที่เมาแล้วก็ไม่มีสติแบบนี้ เมื่อลงจากรถเราจะขยับรถเข้าหาขอบฟุตบาตอีกนิดนึงเพราะแต่ลิงมันไม่ยอมน่ะสิ ยืนขวางทางเป็นเจ้าที่อยู่ได้ เราก็เลยบอกว่า
ขยับไปหน่อยสิ เราจะขยับรถ
........ไร้คำตอบและการขยับใดๆ =_=
เราก็เลยจะเดินอ้อมมาอีกฝั่ง แต่เบสดันจับมือเราไว้ แล้วดึงเข้าหาตัว ทำเอาตัวเรากับเบสติดกัน และหน้าก็ห่างกันไม่ถึงคืบ และวินาทีนั้น เบสไม่รีรออะไรที่จะประกอบปากของเรากับเบสเข้าด้วยกัน ในวินาทีนั้นไม่ถึง 3 วิด้วยซ้ำ เหมือนโลกหยุดหมุน หัวใจเต้นแรง ร่างกายแข็งเป็นก้อนหิน =[]= (โอ้!!!พระเจ้า ทำไมจะต้องแกล้งเราแบบนี้) ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วและแน่นอนเมื่อเราได้สติ เราผลักคนตรงหน้าออกจนเบสเซถอยหลังไปเลย ในวินาทีนั้นเราไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่าง นายแค่เมา หรือนายคิดเหมือนกันกับฉันกันแน่ เราไม่ได้พูดอะไร ได้แต่เดินตรงไปหิ้วคนข้างหน้าขึ้นไปส่งที่ห้อง เพราะรับผิดชอบพามาส่งถึงขนาดนี้แล้ว ไม่อยากละเลยให้นอนตากยุงแบบนี้ คนตรงหน้าเราก็ไม่ได้ขัดขืนหรือะพูดอะไร ได้แต่เดินตามมาอย่างโซซัดโซเซตามเรามาจนถึงห้อง เราก็โยนลิงลงเตียงไปเลย คนบ้าอะไร ตัวหนักชะมัด (เนื่องจากเราตัวเล้กกว่าเบสนิดหน่อยน่ะ =_= ในขณะนั้นเบสที่เหมือนจะหลับ ก็นอนสงบไม่มีอะไร เราก็เลยจัดการเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ แล้วก็ห่มผ้าห่มให้เรียบร้อย เราจึงก้มลงข้างหูเบสเพื่อจะบอกว่าจะกลับแล้ว
เบส เรากลับแล้วน่ะ ไม่มีสัญญาณตอยรับใดๆที่แปลว่ารู้แล้ว เราจึงเดินตรงดิ่งไปที่ประตู กะว่าจะรีบบึ่งรถกลับห้องเพราะง่วงและเพลียมากแล้ว แต่ยังไม่ทันได้เดินพ้นออกจากหน้าประตูเลย เบสๆก็ลุกขึ้นมาเหมือนคนติดสปริงแล้ววิ่งมากระชากมือเราให้กลับเข้าห้องอีกครั้ง ก่อนที่เบสจะล็อคประตูห้อง แล้วจับเราเหวี่ยงลงเตียง (นี่!! นายทำอะไรเบาๆไม่เป็นหรือไงเนี่ย =_=) เราก็ลอยปลิวตามแรงเหวี่ยงไปกระแทบกับพื้นนอน รู้สึกจุก จนเหมือนจะพูดอะไรไม่ออก ในวินาทีนั้น ยังไม่ทันได้หายใจด้วยซ้ำ เบสก็ขึ้นทับตัวเรา แล้วจับมือทั้งสองข้างเราขึงไว้ เพื่อไม่ให้ขัดขืน ก่อนที่เบสจะประกบปากเราแล้วใช้ลิ้นสอดเข้ามา ล้อเล่นกับลิ้นของเรา ในตอนนั้นทำได้แค่สะบัดหน้าไปมาเพื่อให้หลุดจากจุดนี้ไป พอหลุดจากการหยอกล้อของลิ้นเบส เราก็พยายามพลิกตัว เพื่อจะคว่ำหน้าลง แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนข้างบนขยับเขยื้นหลุดออกจากตัวเราเลยแม้แต่นิด
เบส นี่นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย ตั้งสติหน่อยดิว่ะ!! !
อย่าขัดขืนกันสิ... เบสเข้ามากระซิบข้างหูเรา ทำให้เราตอนนั้น งง สับสน ว่านี่มันคืออะไร เรากำลังทำอะไรอยู่ แล้วเรื่องแบบนี้ ผู้หญิงกับผู้หญิงเค้าทำกันด้วยหรอ เมื่อคิดอย่างนั้น เราจึงพยายามผลักหัวคนตรงหน้าออก อยุ่ ณ จุดๆนั้น เราไม่สนใจอะไรแล้ว ว่านายจะเจ็บหรือไม่เจ็บเบส แต่ที่นายกำลังทำมันไม่ถูก แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเราออกแรงผลัก ดันตัว ขัดขืนมากเท่าไหร่ คนข้างบนเราก็ออกแรงกดตัวเราให้แนบติดกับตัวมากเท่านั้น แล้วก็เริ่มลุกล้ำไซร้ซอกคอเราอย่างรุนแรง เท่าที่ดูแล้วเบสก็ไม่ได้สนใจเลยว่าเราจะเจ็บมั้ย เบสไซร้และจูบวอกคอของเราจนเกิดเป็นลอยแดงขึ้นมาเป็นจ้ำๆ ก่อนที่มืออีกข้างจะล้วงเข้าไปใต้เสื้อของเราแล้วล้วงเข้าไปจับคลึงหน้าอกของเรา ตอนนั้นเรารุ้สึกแค่ว่าเจ็บ เพราะไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้ และอีกอย่างคือคนที่ทำตรงหน้าคือคนที่เราชอบอีก เราไม่รุ้ว่าเบสคิดอะไร เราอ่านใจเบสไม่ออก ในตอนนั้น เราขัดขืนเบสจนเราก็เรื่มจะหมดแรงกับคนตรงหน้า แต่ดูเหมือว่าคนตรงหน้าจะไม่ได้อ่อนแรงเลย หรือเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เราหยุดการเคลื่อนไหวของตัวเราเอง เราขัดขืนจนมือเราเจ็บและแดงไปหมดแล้ว คนข้างหน้าก็คงจะช้ำไม่น้อย จากนั้นเบสก็เริ่มถกเสื้อเราขึ้น และเริ่มใช้ลิ้นหยอกล้อกับหน้าอกของเรา มันรู้สึกแปลกๆ ไม่รู้ว่าจะดีใจดีมั้ย ที่ทุกอย่างเป็นอย่างนี้ หรือเราควรเสียใจดี ที่เบสทำเพราะแค่เมา น้ำตาของเราเริ่มไหลออกมาเริ่อย แต่ไม่มีเสียงร้องใดๆ หลุดออกจากปากของเราเลย เมื่อคนตรงหน้าผละออกจากหน้าอกแล้วขึ้นมาเพื่อจะจูบเราอีกครั้ง ก็ต้องหยุดชะงักเหมือนคนหลุดจากพะวง เบสนิ่งและทำหน้าตกใจมากที่เห็น เราร้องไห้
เม.....เอ่อ...คือ...
เราไม่ฟังคนตรงหน้าพูดอะไรทั้งนั้น เราผลักเบสออกอย่างสุดแรงที่เหลืออยู่ จนเบสหลุดออกจากตัวเรา แล้วก็พยายามที่จะวิ่งออกนอกห้องให้เร็วที่สุด แต่เบสก็ใช้มือสองข้างดึงตัวเราเข้าหาเบส เบสกอดเราแน่น กอดด้วยความสำนึกผิดหรือ??
เม เราขอโทษเม เราขอโทษ เรา...เอ่อ...เราขอโทษ...
นั่นคือสิ่งที่เราได้ยิน ขอโทษเรื่องอะไรเบส ขอโทษในสิ่งที่ล่วงเกินร่างกายของเรา หรือล่วงเกินความรู้สึกของเรา ณ ตอนนั้นเราทนเห็นหน้าเบสไม่ไหว เพราะรู้สึกเจ็บ เจ็บที่ใจ มันค้างคาเกินไปสำหรับความรู้สึก ไม่อยากให้คำว่าเพื่อนหายไป ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ เราจึงผละเบสออกแล้วก็วิ่งออกจากห้องไป โดยไม่สนใจเสียงเรียกที่ตามมาจากคนข้างหลังเลย เมื่อเราเดินลงมาจนถึงลานกว้าง สายลมยามดึกก็พัดผ่านเราไปอย่างแผ่วเบา เหมือนเราได้ยินเสียงคำว่า ขอโทษที่ลอยมากับลม......
นายขอโทษเรื่องอะไรเบส?? ขอโทษที่เรากลับไปเป็นเพื่อนนายไม่ได้หรือขอโทษที่นายเป็นมากกว่าเพื่อนให้เราไม่ได้... เราก็คงได้แต่ถามคำถามกับตัวเอง แค่ตัวเองคนเดียว.....
By : whate Date : 20 Jan 2014 15:01  
|
นิยายหลายเรื่องก็มีแรงบันดาลมาจากเรื่องจริง สับขาหลอกเอาก็ได้ อันจริงหลอกคนอ่านไม่รู้หรอก มันคือนิยายก็นิยายวันยังค่ำ เขียนรีบๆจัง ค่อยๆเขียน จะค่อยๆอ่าน