|
นายกระล่อนป่วนใจยัยขี้บ่น...บทนำ...
บทนำ
จอดๆ
ฉันร้องบอกพี่คนขับรถแท็กซี่จอดรถ เมื่อสายตาเหลือบมองไปเห็นป้ายรับสมัครงานที่ติดอยู่หน้าตึกใหญ่ตึกหนึ่งใจกลางเมืองอุกรฯ
ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าที่นี้รับสมัครพนักงานงานใช่มั้ยคะ
หลังจากจ่ายเงินค่ารถแท็กซี่เสร็จ ฉันก็เดินมุ่งหน้าเข้าไปในตึกที่มีป้ายติดรับสมัครงานทันที พร้อมกับเดินเข้าไปสอบถามกับพนักงานที่หน้าเค้าเตอร์ของตึก
ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณจะสมัครงานอะไรคะ พนักงานสาวเงยหน้ามองดูฉันที่ยืนอยู่หน้าเค้าเตอร์อย่างพิจารณา
เอ่อ ไม่ทราบว่ามีงานอะไรบ้างคะ ฉันถามพนักงานคนนั้นกลับแทนคำตอบ
ก็มีเยอะค่ะ งานส่วนมากจะรับเฉพาะคนที่อายุตั้งแต่ 20 ปี ขึ้นไปค่ะ ไม่ทราบว่าคุณอายุเท่าไหร่คะ
พนักงานสาวถามฉันกลับพลางรัวนิ้วลงบนแป้นคีบอร์ดอย่างชำนานแล้วชำเรืองสายตามองดูฉัน
อะไรกันยะ มองอย่างนั้นหมายความว่าไง!
อายุ 16 ค่ะ ฉันตอบออกไปอย่าใจหดหู่
16 หรอคะ ฉันเกรงว่าจะไม่มีงานสำหรับคนอายุต่ำกว่า 20 ปีค่ะ
เธอตอบฉันพลางยิ้มหยั่น อะไรกัน! คิดว่าเด็กอายุ 16 ปี ทำงานไม่เป็นหรือไง เห็นฉันแบบนี้เคยผ่านมาหลายงานแล้วนะยะ!!
ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
ฉันบอกขอบคุณยัยพนักงานหน้าสวย แล้วหันหลังกลับเดินไปยังประตูทางออกของตึก
คุณคะๆ อย่างเพิ่งไปค่ะ
ยัยพนักงานหน้าสวยคนเดิมร้องเรียกฉันที่กำลังจะก้าวขาผ่านประตูตึกออกไป ฉันหันหน้ากลับไปมองเธออย่าง งงๆ แล้วเดินกลับไปที่หน้าเค้าเตอร์อีกครั้ง
คะ?
พอดีว่ามีงานว่างเข้ามาพอดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณสนใจมั้ยคะ
งานอะไรหรอคะ ฉันขมวดคิ้วอย่างสงสัย
นี่ค่ะ รายละเอียดอยู่ในกระดาษแผ่นนี้นะคะ
ค่ะ
ยัยพนักงานหน้าสวยยืนกระดาษแผ่นสีฟ้าอ่อนบางๆแผ่นหนึ่งมาให้ฉัน ฉันรับกระดาษนั้นมาอ่านอย่างงงๆแล้วกวาดสายตาอ่านทีระบรรทัดอย่างตั้งใจ
อื้อหือ..รายระเอียดนี่มัน.....
รับสมัครพนักงานเข้ามาเป็น เมดสาว ประจำบ้าน
คุณสมบัติดังนี้
- เพศ : หญิง (น่าตาดี)
- อายุ : 15-25
- ส่วนสูง : 155-165
- สัดส่วน : XXX (ทางเราจะวัดไซร้เอง)
- สถานะ : โสด (โสดในที่นี้หมายถึง ไม่มีแฟน และไม่เคยแต่งงานมาก่อน)
- ที่อยู่ : ไม่มีบ้านอยู่
-ไม่มีโรคประจำตัว
-มีประสบการณ์การทำงานมาก่อนจะพิจารณาเป็นพิเศษ
ปล. เมื่อคุณได้รับเลือกให้เข้ามาเป็นเมทสาวแล้ว คุณต้องย้ายเข้ามาอยู่ประจำบ้านของผู้ว่าจ้างโดยไม่มีข้อแม้ โดยระยะเวลา 8 เดือนเต็ม ถ้าหากคุณผิดสัญญาทางผู้ว่าจ้างจะฟ้องคุณข้อหาผิดสัญญาว่าจ้างและแจ้งปรับคุณ 10 เท่าของค่าจ้าง!
อะไรเนี่ย!! ทำไมคุณสมบัติการรับสมัครมันถึงได้โครตจะปัญญาอ่อนขนาดนี่ สัดส่วน XXX (ทางเราจะวัดไซร้เอง) งั้นหรอ เหอะๆ แล้วอะไรอีกนะ ที่อยู่หรอ ใช่ๆ ไอ้ที่อยู่นี้ก็เหลือเกิน คนบ้าที่ไหนมันไม่มีบ้านอยู่แล้วมาสมัครงานกันบ้างยะ โอ๊ยยย ฉันละอยากรู้จริงๆว่าไอ้บ้าที่ไหนมันตั้งคุณสมบัติปัญญาอ่อนแบบนี้ขึ้นมากันแน่
ฉันบ่นอุ๊บอิ๊บอยู่ในใจ พลางกวาดสายตาอ่านข้อต่อไปอย่างเซ็งๆ จู่ๆสายตาของฉันก็ไปสะดุดตรงคำว่า...
- เงินเดือน: 5,000 บาท/เดือน
เหอะ แค่ ห้าพัน เองหรอ (?)
ฮะ เฮ๊ยย!!! O_O บะ บ้าน่า
พึ่บ!
ฉันยกกระดาษขึ้นมาดูอีกครั้งและลูกตาก็แทบทะลักออกมาจากเบ้าทันที หะ ห้าพัน ห้าหันบาทต่อเดือน โอ๊ยย ฉันจะเป็นลม ห้าพันๆ โอ๊วแม่เจ้า เงินจ๋า เธอรอฉันก่อนนะ ฉันจะรีบไปหาเธอเดี๋ยวนี้แหล่ะ ฿_฿
ค่ะ ฉันตกลงจะสมัครงานนี้ค่ะ
พอฉันเห็นเงินเดือนเท่านั้นแหล่ะฉันก็ตอบตกลงทำงานนี้ทันที กรี๊สๆ ห้าพันๆให้ตายสิ๊ ฉันแทบจะลงไปดีดดิ้นกับพื้นแล้วนะ เงินเดือนบ้าอะไรมันจะเยอะขนาดนี้! อ๊ายๆ ห้าพันๆ ห้าพ๊านนนน!! -/////////-
คุณแน่ใจหรอคะว่าจะสมัครงานนี้จริงๆ
ยัยพนักงานสาวถามฉันอีกครั้งพลางทำหน้าเหย่ยเก๋ ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นจากใบรับสมัครงานที่ฉันยืนคืนให้เธอไป
ค่ะ ฉันจะทำงานนี้จริงๆค่ะ
ฉันตอบอย่างหนักแน่น ถึงคุณสมบัติการรับสมัครมันแสนจะปัญญาอ่อนมากก็เถอะ เพื่อเงินห้าพันแล้วต่อให้ฉันต้องไปบุกป่า ฝ่าดง ยังไงฉันก็จะทำ!
เอ่อ ค่ะ ถ้างั้นรบกวนคุณกรอกรายระเอียดการสมัครลงในใบนี้ด้วยนะคะ
ค่ะ
หลังจากรอกใบสมัครและยืนเอกสารหลักฐานการเข้าทำงานเสร็จพนักงานหน้าสวยคนนั้นก็ส่งข้อมูลของฉันไปยังผู้ว่าจ้าง และเขาก็นัดให้ฉันไปสอบสัมภาษณ์ที่คฤหาสน์ ภูมินวราธร ในวันอาทิย์หน้า สาธุ๊ๆ ข้อให้ เมวา คนนี้ได้ทำงานนี้ทีเถิดดด!! เพรี๊ยงงง!!
.........................................
เช้าวันอาทิตย์
อืม สงสัยหลังนี้ชัว แถมมีป้ายติดด้วยมันต้องชัวแน่ๆ
เมื่อดูแผ่นกระดาษแผนที่ทางมาคฤหาสน์ มินวราธร ที่ได้มาจากยัยพนักงานหน้าสวยเมื่ออาทิตย์ก่อนเสร็จ ฉันก็ยัดกระดาษแผ่นนั้นลงในกระเป๋าสะพายอย่างลวกๆ แล้วเดินไปกดออด
จากนั้นฉันก็เงยหน้าสำรวจคฤหาสน์อย่างพิจรณา อือหือ อะไรมันจะใหญ่และสวยโอเวอร์ขนาดนี้เนี่ยย!! ถ้าฉันได้ทำงานในบ้านหลังนี้ละก็ สงสัยท่าทางจะสบายหน้าดู แอร๊ยย ตื่นเต้น XD
อืม....สอบสัมภาษณ์งั้นหรอ เขาจะถามเหมือนตอนที่ฉันโดนสอบปากคำหรือเปล่านะ ไม่รู้ล่ะ ไหนๆแล้วก็ลองซ้อมก่อนแล้วกัน มันคงไม่เสียหายหรอกมั้ง....
สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อนางสาวเมวา คาสึเมะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ฉันลองซ้อมการแนะนำตัวอยู่หน้าประตูรั้วบานใหญ่ของคฤหาสน์ มินวราธร พลางยิ้มหวานให้เสารั้วเมื่อคิดว่าถ้าเกิดผู้ว่าจ้างเห็นความน่ารักและใส่ซื่อของฉันแล้วอาจจะเอ็นดูฉันก็ได้ แต่ดูๆไปแล้วเหมือนมันจะไปค่อยเวิกเท่าไหร่เลยแฮะ =o=
ปิ๊ง! แล้วถ้าเป็นแบบนี้ล่ะ
สวัสดีค่ะ หนูชื่อนางสาวเมวา คาสึเมะ อายุ 16ปีค่ะ ช่วยพิจารณาหนูด้วยนะคะ
อะช๊า แบบนี้แหล่ะ ฮี่ๆ ใส่ความใสซื่อและลูกอ้อนเข้าไปเยอะๆ >o
ไม่ทราบว่าคุณมาหาใครคะ
ในขณะที่ฉันกำลังซ้อมบทพูดสัมภาษณ์อยู่คนเดียวนั้น จู่ๆก็มีสาวน้อยหน้าตาน่ารักวิ่งออกมาจากตัวคฤหาสน์ตรงมายังที่ที่ฉันยืนอยู่จากนั้นเธอก็ถามฉันพลางเหนื่อยหอบ
ฉันมาสอบสัมภาษณ์เข้าเป็นเมดสาวที่นี่ค่ะ
ฉันตอบพร้อมกับยิ้มหวานให้เธออย่างเป็นมิตร สร้างมิตรไว้ก่อนน เชื่อมสัมพันธ์ๆ
จริงหรอคะ! ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ ดิฉันชื่อ ยูกิ ค่ะ
ไม่เป็นไรค่ะ ฉันชื่อ เมวา ค่ะ
ว่าจบเธอก็เดินไปไขกุญแจเปิดประตูเล็กให้ฉัน พอฉันย่างก้าวเข้ามาในคฤหาสน์หลังนี้มันทำให้ฉันคิดถึงพ่อขึ้นมาทันที บ้าเอ๊ยยย ลืมมันไปซะ มีพ่อแบบนั้นยังจะไปคิดถึงทำไม ฉันสลัดความคิดเรื่องในอดีตออกจากหัวแล้วเดินตามเธอเข้าไปในตัวคฤหาสน์
คุณเมวาคะ คุณเมวา
คะ?
ยูกิ สกิดฉันหน่อยๆ หลังจากที่ฉันเดินตามเธอเข้ามาในคฤหาสน์ ฉันก็เอาแต่อ้าปากเหวอเพราะมัวแต่ตกใจกับความงามของบ้านหลังนี้จนไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอพูดเลยสักนิด
โอ๊วว อะไรกัน! ฉันว่าข้างนอกสวยแล้วนะ ข้างในยังสวยกว่าอีกหรอ!!!
คุณพร้อมรึยังคะ ท่านหญิงกำลังรอคุณอยู่ค่ะ เธอถามฉันพรางเอามือจับลูกบิดประตูห้องรับแขก (ฉันอ่านจากป้ายหน้าห้องอ่ะนะ)
ค่ะ ฉันพร้อมแล้วค่ะ ฉันตอบเธอไปอย่างหวั่นๆ
ยูกิบิดลูกบิดช้าๆแล้วค่อยๆพลักประตูเข้าไป
แกรก~
ประตูห้องถูกเปิดออกและแง้มออกช้าๆ ฉันเอียงคอมองผ่านยูกิเข้าไปข้างใน และแทบจะลมจับทันทีที่สายตาของฉันโฟกัสเห็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในห้องนั้นได้ราวๆสิบกว่าคน
ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ ดิฉันพาคนที่ท่านหญิงรอมาแล้วค่ะ
ว่าจบยูกิก็โค้งคำนับให้คนที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้องสามสี่คนแล้วปลีกตัวออกไปนั่งรวมกับเมดสาวคนอื่นๆ
ฉันมองดูรอบๆห้องรับแขกอีกครั้งแล้วแทบจะลมจับอีกหน ทำไมคนถึงเยอะขนาดนี้เนี่ย โอ๊ยยยตายๆๆ ฉันตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออกแล้วนะ!!
เธอคือ เมวา คาสึเมะ ใช่มั้ย
ผู้หญิงที่ยูกิเรียกว่าท่านหญิงที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้องคนหนึ่งถามฉันพร้อมกับมองดูเอกสารบางอย่างในมือแล้วเงยหน้ามองมาทางฉันอย่างพิจารณา
ใช่ค่ะ ฉันตอบกลับอย่างนอบน้อม ใจเย็นไว้ เมวา เธอต้องผ่านมันไปได้แน่!
เธอเป็นคนญี่ปุ่นใช่มั้ย
ท่านหญิงเริ่มถามฉันอีกครั้ง สงสัยจะเริ่มการสอบสัมภาษณ์แล้วสินะ แต่ทำไมต้องมาถามต่อหน้าคนเยอะๆแบบนี่ด้วย ฉันเกรงจนทำตัวไม่ถูกแล้ว
ค่ะ พ่อของหนูเป็นคนญี่ปุ่น ส่วนแม่เป็นคนไทยค่ะ
คุณมีพี่น้องกี่คน
สองคนค่ะ หนูมีพี่ชายหนึ่งคนค่ะ
ฉับตอบอย่างเศร้าๆ เมื่อถูกถามเรื่องพี่ชายแล้วฉันอยากจะร้องไห้จริงๆ ฉันคิดถึงพี่มากๆเลยรู้มั้ยพี่แมโซ และฉันก็เกลียดพี่มากๆเหมือนกัน สาบานได้เลย!
ปัจจุบันเธอเรียนอยู่ที่ไหน
หนูเพิ่งย้ายมาเข้าที่โรงเรียนสตรีบัวหลวงค่ะ
พอฉันบอกชื่อโรงเรียนไปก็เกิดเสียงฮือฮาในกลุ่มเมดสาวที่นั่งรวมกันขึ้นมาทันที กะ เกิดอะไรขึ้น โรงเรียนฉันเคยมีคนตายที่นั้นมาก่อนหรอ กรี๊สส บอกฉันทีสิว่ามันไม่จริงงง!!!ฉันยังไม่เคยเข้าไปเรียนที่นั้นเลยน๊า ~~~~
เงียบ!
เสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นมาถ่ามกลางเสียงฮือฮาของพวกเมดสาว ทุกคนเงียบกริบราวกับพูดอะไรไม่ออก ฉันเองก็เช่นกัน
ฉันมองไปตามเสียงก็พบว่ามีผู้ชายใส่เสื้อเชิดและกางเกงยีนสีดำนั่งไขว้ห้างอยู่บนโซฟาข้างๆท่านหญิง ปิดหนังสือการ์ตูนในมือลงแล้วยื่นไปข้างๆโซฟาที่มีเมดสาวนั่งอยู่ จากนั้นเขาก็หยิบการ์ตูนอีกเล่มขึ้นมากางแล้วอ่านต่อ
โอ๊วแม่เจ้า ฉันเพิ่งสังเกตเห็นเค้านะเนี่ยย แอร๊ยย อะไรจะหล่อขนาดน๊านนนน หน้าใส ผิดขาว ผมสีคาราเมลอ่อน ตัดกับชุดดำที่เขาใส่ลงตัวเป๊ะ ดูดีๆ เหมือนเทพบุตรบนสรวงสวรรค์ก็ไม่ปาน -o-
หุบปากเหวอๆของเธอซะ ยัยปลาไหลหน้าเห็ด
งั่บ
ฉะ ฉันขอถอนคำพูด นายมันซาตานชัดๆ แต่เอ๊ะ เมื่อกี้นายนั่นว่าไงนะ ยัยปลาไหลหน้าเห็ดงั้นหรอ หน็อยยยย!! ไอ้หล่อ ไอ้ๆ ไอ้คุณหล่อ ฮื่อๆ คับแค้นใจ ก็มันหล่อจริงอ่ะ หาคำไหนมาด่ามันไม่ได้จริงๆ (แพ้ทางคนหล่อ)
บ้านเธออยู่ที่ไหน ท่ายหญิงเริ่มถามต่อเมื่อเสียงฮือฮาเงียบลง
อยู่ที่หอรวมคุณปัญญา ถนน มุ่งมั่น ใกล้ๆ ชลประทานค่ะ
อืม ก็ไกลพอสมควรเลยนะคะพี่หญิง
ท่านหญิงอีกคนที่นั่งใกล้ๆกับท่านหญิงที่ถามฉันพูดขึ้น ใช่คะใช่ เพราะฉนั้นรับฉันเข้าทำงานที่นี่เถอะคะ -/\-
ฉันก็ว่างั้นแหล่ะ แล้วเธออยู่ที่หอพักกับใคร
ท่านหญิงพี่หันไปคุยกับท่านหญิงน้อง แล้วหันกลับมาถามฉันต่อ
คนเดียวค่ะ ฉันตอบอย่างเบาหวิว อนาทกับชีวิตตัวเองวุ๊ยย
งั้นหรอ เธออ่านคุณสมบัติของการเข้ามาทำงานที่นี่คบหมดทุกข้อแล้วใช่มั้ย
หนูคิดว่าน่าจะหมดแล้วนะคะ
ฉันนึกย้อนกลับไปคิดถึงคุณสมบัติของเมดสาวที่ฉันอ่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว อืม ฉันว่าฉันอ่านหมดแล้วจริงๆนะ
งั้นฉันขอทวนประวัติของเธออีกครั้งก็แล้วกัน
ประวัติความเป็นมาของผู้สมัครงาน
- ชื่อนางสาวเมวา คาสึเมะ
- สัญชาติ ไทย-ญี่ปุ่น
- อายุ 16
- เกิดเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2538
- มีพี่น้องร่วมสายเลือด 2 คน
- ส่วนสูง 160 ซม.
-ที่อยู่ หอรวมคุณปัญญา ถนน มุ่งมั่น
- ปัจจุบันเรียนอยู่ที่โรงเรียนสตรีบัวหลวง
และสัดส่วน อืม ข้อนี้ยังไม่วัด เด็กๆ จัดการที
พูดจบท่านหญิงพี่ก็หันไปสั่งพวกเมดสาวที่นั่งรวมกันอยู่ให้ลุกขึ้นแล้วเดินมาทางฉัน บ้าน่า จะวัดสัดส่วนฉันจริงๆงั้นหหรอ!
ฉันถอยหลังออกห่างจากพวกเมดสาวที่กำลังย่างก้าวเข้ามาใกล้ฉันทุกทีๆ ย๊ากกกกกก อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา
ท่านป้าฮะ พอเถอะฮะ เปปง่วงนอนมากๆเลยฮะ เปปว่าเราพอแค่นี้เถอะ
โอ๊วว เสียงสวรรค์ เสียงใครก๊านนน ไหนๆขอดูหน้าหน่อยสิ
ฉันพลักยัยเมดสาวคนที่กำลังใช้สายวัดมาพันรอบเอวฉันออกแล้วชะโงกหน้าไปมองเสียงสวรรค์นั้นให้เต็มๆตา
อะช๊า !! ผู้ชายผมแดง ใส่เสื้อเชิดและกางเกงยีนสีขาวกำลังนั่งกอดเข่าอยู่ตรงโซฟาทางขาวมือของท่านหญิงน้องอย่างหน้าอึนๆ บงบอกว่าเขากำลังง่วงนอนเต็มทีอย่างที่พูดจริงๆ
แอร๊ยยยย คนบ้านนี้หล่อลากแบบนี้ทุกคนเลยมั้ยเนี่ยยย โอ๊ยๆๆ หัวใจสาวน้อยวัยแรกแย้มของฉันกำลังจะออกมาเต้นอะโกโก้แล้วนะคะ พ่อแม่พี่น้องงงงงง! นี่สิเขาถึงบอกว่า หล่อเหมือนเทพบุตรของจริง !!! ไม่ได้โม๊!!!
ฉันบอกแล้วไงว่าให้หุบปากเหวอๆของเธอซะ ยัยปลาไหลหน้าเห็ด
ส่วนไอ้บ้านี่มันซาตานชัด!ๆ ฉันหันควับไปมองไอ้คนปากปีจอที่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ที่โซฟาฝั่งซ้ายมือของท่านหญิงพี่อย่างเกลียดชังโดยไม่ปิดบัง หน็อยย ไอ้บ้า!!ฝากไว้ก่อนเถอะ! ขอให้ฉันได้เข้าทำงานที่นี่ก่อนน เมวาคนนี้จะเอาคืนให้สาแก่ใจไปเลย! ฮึ๊ยย!!
น้องว่าพอแค่นี้ก็ดีเหมือนกันนะคะพี่หญิง ท่านหญิงน้องพูดสมทบอีกคน
ก็ได้ งั้นเอาเป็นว่า คฤหาสมินวราธร ยินดีต้อนรับ และนับตั้งแต่วันนี้ไปเธอต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ และหน้าที่ของเธอก็คือ มาเป็นเมดสาวส่วนตัวให้กับลูกของฉัน หรือคุณ ปอมเป ตลอดระยะเวลา 8 เดือนตามสัญญาที่เราได้ตกลงกันไว้ เธอมีอะไรข้องใจอีกมั้ย
ไม่มีค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่รับหนูเข้าทำงาน หนูสัญญาว่าจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ
ฉันตอบรับทันทีโดยไม่ได้คิดอะไรจากนั้นท่านหญิงพี่และท่านหญิงน้องก็เดินออกไปจากห้องรับแขก ภายในห้องจึงเหลือแค่ฉันกับพวกเมดสาวและเทพบุตรสุดหล่อกับไอ้บ้าซาตานปากร้ายนั่นเท่านั้น เอาเฮอะๆ คิดซะว่าเขาไปมีตัวตนไปก่อนละกัน
คฤหาส มินวราธรยินดีต้อนรับ งั้นหรอ? อ๊ากกกก เงินห้าพันจ๋า ฉันมาหาเธอแล้วนะเบ๊บิ๊ !!!!
เอ่อ ขอโทษนะคะเมื่อตะกี้ที่ท่านหญิบอกว่าฉันต้องไปเป็นเมดสาวส่วนตัวให้กับคุณปอมๆอะไรนั้นนะ เขาเป็นใครหรอ ใช่หมาน้อยตัวเล็กๆที่ท่านหญิงอุ้มตัวนั้นหรือเปล่าคะ
ฉันสกิดเมดสาวคนหนึ่งที่กำลังเก็บแก้วน้ำอยู่ เธอเงยหน้ามองดูฉันอย่างเวอๆ และมีสีหน้าเลิกลั่กเหมือนกับว่าฉันไปขอแฟนเธอมายังไงยังงั้น เธอมองไปทางไอ้บ้าซาตานอย่างหวาดๆแล้วกระซิปตอบฉันเบาๆ
ปอมๆที่ท่านหญิงให้เธอไปดูแลนะ คือคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนั้นต่างหาก ไม่ใช่หมาที่เธอพูดถึงหรอก และฉันก็ขอให้เธอโชคดีแล้วกันนะ ไปล่ะ ขอพระเจ้าจงคุ้มครอง
ว่าจบยัยเมดสาวคนนั้นก็รีบเดินมุ่งหน้าออกไปจากห้องทันทีโดยทิ้งฉันไว้ในห้องกับไอ้บ้าซาตานนั่นเพียงลำพัง (คือเทพบุตรสุดสวาทของฉันไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้วค่ะ)
ฉันค่อยๆหันหน้าไปมองคนที่อ่านหนังสืออยู่ตรงโซฟากลางห้องอย่างช้าๆ และก้มหน้าลงต่ำพลางพูดเสียงเบาหวิวว่า....
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ นายท่าน
ฮึฮึ
อ๊ากกกกกก งานเข้าแล้วมั้ยละเมวา ฮื่อๆ พระเจ้าทำไมถึงได้ใจร้ายกับฉันอย่างนี้!!
~~ เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองโกรธ~~
ชีวิตอันแสนราบเรียบของฉันจะต้องมาตกนรกทั้งเป็นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเลยหรอเนี่ยยย ละ แล้ว ฉะ ฉันจะรอดม๊ายยยยยยยย!!! อาเมนนนนนนนน!! ~~
By : นิเหน่ง Date : 21 Oct 2013 00:10  
|
