|
แค้นเสน่หา...
ความรักนั้น ทำให้คนเรามีทั้งความสุขและความทุกข์ ซึ่งความรัก ก็ยังสามารถที่จะแปรเปลี่ยน เป็นความแค้นได้เสมอ หากรักนั้นไม่สมหวัง ในขณะที่แค้นมาก ก็รักมากได้อีกเช่นกัน ชีวิตของพวกเขาและเธอเหล่านี้ก็เหมือนกัน มีทั้งความรักและมีทั้งความแค้น จึงนำมาซึ่งความอาฆาตมาดร้าย แม้ตายกลายเป็นผี ก็ยังผูกพยาบาทอาฆาตแค้นไม่จบไม่สิ้น เพราะความรัก.....
จึงเป็นที่มาของ แค้นเสน่หา จากบทประพันธ์ของวราภา
*********************************
แค้นเสน่หา
ดนตรีเปิดรายการ.....
เสียงนาฬิกาแบบโบราณดีบอกเวลา
รังสิโยภาส (ก้อง) เมื่อเสียงของนาฬิกาเรือนใหญ่ ในโถงกลาง ดังแทรกความเงียบของรัตติกาลขึ้นมา บุหลันถึงกับสะดุ้งสุดตัว ก่อนที่หญิงสาววัยยี่สิบต้น ๆ ซึ่งมีดวงหน้าอันอ่อนหวาน จะขยับร่างอุ้ยอ้าย เพราะครรภ์แก่จวนใกล้คลอดเข้ามา พร้อมกับเอื้อมมาแตะข้อเท้า ของเราด้วยท่าทีขลาด ๆ เราจึงก้มลงลูบศีรษะของบุหลันด้วยความเอ็นดู (ปิดก้อง) (หัวเราะเบา ๆ ) ตกใจอะไรกันบุหลัน แค่เสียงนาฬิกา
บุหลัน ท่านชายเพคะ
รังสิโยภาส ฉันแค่ไปเยี่ยมหม่อมแม่ ไม่ก็นานก็กลับแล้ว ถ้าหม่อมแม่หายเร็ว ฉันก็คงจะกลับมาทันเวลาที่บุหลันคลอดลูกพอดี รักษาตัวให้ดีแล้วกัน ลูกฉันจะได้แข็งแรง
บุหลัน (ก้อง) เราเขยิบเข้าไปใกล้ท่านชายอีกเล็กน้อย คราวนี้กอดพระบาทของท่านชายเอาไว้แน่น ด้วยความรู้สึกสังหรณ์ใจอย่างประหลาด
รังสิโยภาส แต่ถ้าหากบังเอิญลูกฉันคลอดก่อนฉันกลับมา ถ้าเป็นผู้ชายละก็ ให้เขาชื่อหม่อมราชวงศ์ ศักดินา รังสิยา แต่หากเป็นหญิง ให้ชื่อคุณหญิงวิมลโพยม จำได้ไหมบุหลัน แต่ถ้าจำไม่ได้ หรือนึกไม่ออกก็ไม่เป็นไร ฉันสั่งหญิงแขไขไว้แล้ว เขารับปากฉันไว้ ว่าจะดูแลบุหลัน ให้ดีที่สุด
บุหลัน (ก้อง) นี่แหละคือสิ่งที่เรากลัว ท่านหญิงแขไขเจิดจรัส พระชายาของท่านชาย ในเวลาที่สาย พระเนตรอันคมเฉียบมองมายังเรานั้น สามารถสร้างความหวาดหวั่น และริ้วรอยให้เราเจ็บปวดได้ทุกครั้งเวลาที่ท่านชายไม่อยู่ ยังจะยายเฟือง ซึ่งเป็นพระพี่เลี้ยงคนสนิท ของท่านหญิง ที่คอยติดตามท่านหญิงราวกับเป็นเงาประจำพระองค์อีกคน ที่มีทีท่าไม่เคย เป็นมิตรกับเราเลยสักนิด จากท่านชายเสด็จจากไป เราจะรอดปลอดภัยแค่ไหนก็ไม่รู้
รังสิโยภาส เป็นอะไรไปบุหลัน
บุหลัน บุหลันกลัวเพคะท่านชาย
รังสิโยภาส กลัวอะไรกัน
แค้นเสน่หา ตอนที่ 1 หน้าที่ 2
บุหลัน บุหลันกลัวที่จะต้องอยู่คนเดียวเพคะ
รังสิโยภาส ฉันแค่ไปเยี่ยมหม่อมแม่ ไม่นานก็กลับแล้ว บุหลันไม่ต้องกลัวหรอกนะ คนในวังรังสิยา ออกเยอะแยะ อีกอย่างหญิงแขไขก็รับปากฉันแล้ว ว่าจะดูแลบุหลันแทนฉันเป็นอย่างดี จนกว่าฉันจะกลับมา
บุหลัน (ก้อง) เราปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเอาไว้ทัน ก่อนที่จะมันจะหยดลงไปบนหลังพระบาท ของท่านชายรังสิโยภาส ถึงแม้ว่าเราจะมิได้รักท่านมาแต่ตั้งแต่แรก หากด้วยพระเมตตาที่ท่านมีให้เสมอมา ก็ทำให้เราจงรักภักดี และผูกพันในความเป็นภรรยาที่มีต่อสามี เราไม่เคยลืมว่าตัวเองเป็นแค่เด็กกำพร้า ที่ยายของเรา ซึ่งเป็นหัวหน้าห้องเครื่องของวังรังสิยา ขอประทานพระอนุญาต นำเราผู้เป็นหลานเข้ามารับใช้ในวัง
รังสิโยภาส เห็นบุหลันตอนนี้แล้ว ก็อดที่จะนึกถึงตอนนั้นไม่ได้ ตอนที่ยายของบุหลันขออนุญาตฉัน ให้เธอเข้ามารับใช้ในวัง ใครจะไปคิดว่าเด็กสาวหน้าตามอมแมมคนนั้น จะกลายมาเป็นสาวสวยอวบอิ่มมีน้ำมีนวล และกลายมาเป็นเมียของฉัน เป็นหม่อมบุหลันที่ฉันแสนจะรัก และที่สำคัญ เป็นหม่อมที่กำลังจะมีลูกให้กับฉันในเวลานี้
บุหลัน บุหลันกราบขอบพระทัยในความเมตตา ที่ท่านชายมีให้บุหลันตลอดมาเพคะ
รังสิโยภาส ฉันต้องขึ้นไปหาหญิงแขไขแล้ว บุหลันไม่ต้องลงไปส่งฉันที่ท่าน้ำหรอกนะ เดี๋ยวพลาดพลั้งหกล้มไปจะยุ่งกันใหญ่ เราจะลากันตรงนี้ละนะ
บุหลัน (ก้อง) เราใจหายวาบเลยทีเดียว กับรับสั่งประโยคสุดท้ายของท่านชาย และเราต้องกลั้นสะอื้น เอาไว้จนตัวสั่น จำได้แต่ว่าท่านชายถอดสร้อยพระศอประทานให้ และทรงสวมให้พร้อมกับ รับสั่งอวยพร
รังสิโยภาส ถ้าฉันกลับมาไม่ทันตอนลูกเกิด เอาสร้อยเส้นนี้ให้เขา ฉันขอรับขวัญเขาด้วยสร้อยเส้นนี้ ขอให้ลูกของเราอายุมั่นขวัญยืน
บุหลัน ท่านชาย....
ดนตรีเศร้า ๆ คั่น....
แค้นเสน่หา ตอนที่ 1 หน้าที่ 3
แขไข (ก้อง) เฟืองจัดพระที่ และกั้นพระวิสูตรเรียบร้อยแล้ว ก็ออกไปนำอ่างเคลือบลายกุหลาบเข้ามา เพื่อรองน้ำ เตรียมให้เราสรงพระพักตร์ ในขณะที่เราเองยังนั่งนิ่ง ไม่รับรู้ถึงอากาศอันหนาว และเยือกเย็นของลมหนาวต้นฤดูที่โชยมาปะทะ เพราะความหนาวเยือกเย็น ที่ห่อหุ้มหัวใจดวงนี้มานเนิ่นนานจนแทบอะไรไม่รู้สึก รู้สมอะไรแล้ว สุขจนไม่สุข ทุกข์จนไม่ทุกข์ เหลือไว้เพียงแต่ความแค้นเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ใครกันล่ะที่เคยบอกกับเราว่า...
รังสิโยภาส (ก้อง) พี่จะรักหญิงคนเดียวตลอดไป เพราะพี่ไม่นิยมผู้ชายหลายใจ มีภรรยาหลายคน เราต่างก็เป็นคนศิวิไลซ์แล้ว จบการศึกษาก็จากต่างประเทศ ซึ่งที่นั่นเขาก็นิยมให้มีผัวเดียวเมียเดียว หญิงจะไม่มีวันต้องซ้ำใจเพราะพี่
แขไข (ก้อง) เราตัดสินใจเสกสมรส ก็เพราะคำหวานเหล่านี้อย่างนั้นหรือ ใช่...มันก็อาจจะมีส่วนอยู่บ้าง แต่ที่จริงแล้ว เราหลงรักชายหนุ่มสูงสมาร์ท ซึ่งมีดวงพักตร์ที่งดงาม พระเนตรที่คมปลาบ จนฉกเอาหัวใจของเราไปตั้งแต่แรกพบต่างหากล่ะ
เฟือง แต่งองค์เถอะเพคะ ประเดี๋ยวท่านชายก็คงจะเสด็จมาแล้ว
แขไข ใช่สิ....เดี๋ยวคงเสด็จมา หลังจากล่ำลาฝ่ายนั้นเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงจะทรงนึกถึงคนที่อยู่ตำหนักชั้นบนนี่
เฟือง หลังจากวันนี้ไป จะไม่มีสิ่งใดทำให้ต้องหมองพระทัยได้อีกแล้วเพคะ หม่อมฉันสัญญา
แขไข (ก้อง) คำพูดของเฟือง ทำให้เราต้องมองดูหน้าของเฟืองนิ่งอยู่นาน แล้วก็ได้เห็นความเคียดแค้นระบายอยู่บนใบหน้านั้นอย่างไม่ปิดปัง เฟืองจะเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่เห็นเราเศร้า
ดนตรีคั่นเล็กน้อย....
รังสิโยภาส น้องหญิง
แขไข (ก้อง) ท่านพี่เสด็จมา เมื่อเราแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว และเฟืองก็รีบหลบออกไปข้างนอกทันที เมื่อลับร่างของเฟือง จึงทรงสวมกอดเราเอาไว้
รังสิโยภาส พี่ฝากหญิงดูแลทางนี้ด้วย โดยเฉพาะบุหลัน เขาท้องแก่เต็มทีแล้ว อาจจะคลอดได้ทุกเมื่อ พี่มอบเขาให้หญิงดูแลแทนด้วย หากพี่กลับไม่ทัน
แขไข (ก้อง) ความอบอุ่นในอ้อมกอดที่เราโหยหามลายไปสิ้น เมื่อเราได้ยินที่รับสั่ง ทรงห่วงแค่นี้เอง
แค้นเสน่หา ตอนที่ 1 หน้าที่ 4
รังสิโยภาส เท่าที่คนมาส่งข่าว อาการหม่อมแม่ก็ดูจะหนักหนาอยู่ พี่จะพยามเกลี้ยกล่อมให้ท่านลงมารักษาตัวทางนี้ เผื่อจะได้เห็นหน้าหลานบ้าง ถ้ามีอะไร พี่ก็จะส่งคนลงมาบอกน้องหญิงล่วงหน้า
แขไข (ไม่พอใจ) มีอะไรอีกไหมเพคะ
รังสิโยภาส แค่นี้ก็สร้างภาระให้หญิงมากแล้ว ไม่มีอะไรมีแล้วละ ไปท่าน้ำด้วยกันเถอะนะ
แขไข (ก้อง) นี่เสด็จมาหาเรา ก็เพราะต้องการฝากฝังเมียน้อยให้เราดูแล ที่กอดเราก็แค่กอดไปตาม ธรรมเนียม ไม่ได้มีความหมาย หรือทรงรู้สึกอะไรเลยสักนิด นี่คงคิดว่าหัวใจของเราตายด้าน จนไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้วละมัง (ปิดก้อง) แต่เฟืองเตรียมเครื่องเสวยไว้แล้วนะเพคะ
รังสิโยภาส พี่ไม่กินแล้วละ อยากรีบไปรีบมา
แขไข ก็ได้เพคะ ไม่เสวย ก็ไม่เสวย
รังสิโยภาส (ก้อง) เราลังเลเล็กน้อย ก่อนที่จะเหลียวกลับไปมองที่ห้องของบุหลัน (ปิดก้อง) (พึมพำ) ให้เขาพักผ่อนเถอะ ลูกจะได้แข็งแรง
แขไข (ก้อง) เราลงมาพร้อมท่านพี่ เมื่อถึงท่าน้ำ ก็เสด็จลงเรือ จากนั้นเรือที่ประทับก็ค่อย ๆ แล่นออก ไปจากท่า แสงตะเกียงที่แขวนอยู่สี่ด้านของเก๋งเรือแกว่งไปมาอยู่ในความมืด ก่อนจะค่อย ๆ อ่อนแสงลง เหลือเป็นเพียงแสงกะพริบริบหรี่ คล้ายแสงของหิ่งห้อย แล้วก็หายลับไป กับความมืดในที่สุด (ปิดก้อง) ลาก่อนเพคะท่านพี่
เสียงเรือยนตร์แล่นออกไป
เฟือง (ก้อง) บรรดาบ่าวไพร่ที่ตามมาส่งเสด็จ ต่างก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองกันหมดแล้ว จะมีก็แต่เราเท่านั้น ที่ยังนั่งคุกเข่าอยู่แทบพระบาทของท่านหญิง ท่านชายเสด็จไปแล้ว ถึงเวลา ของอีเฟืองแล้วสินะ (ปิดก้อง) ที่นี่ยุงชุม เสด็จขึ้นข้างบนตำหนักเถอะเพคะ
แขไข (ก้อง) คำพูดของเฟืองเหมือนจะเป็นคำสั่งกลาย ๆ แต่เราก็ทำตาม เพราะเฟืองเป็นคนเดียว ที่สามารถทำได้อย่างนั้น เพราะเรายอม ก็เฟืองเป็นข้าเก่าเต่าเลี้ยงมาตั้งแต่สมัยหม่อมแม่ของเรา เมื่อหม่อมแม่ใกล้จะสิ้น ได้ฝากฝังเราซึ่งเป็นลูกคนเดียวเอาไว้กับเฟือง ซึ่งเฟืองก็ถือปฏิบัติตามคำสั่งนั้น อย่างเคร่งครัดตลอดมา (ปิดก้อง) ก็ดีเหมือนกัน ไปกันเถอะจ๊ะเฟือง
แค้นเสน่หา ตอนที่ 1 หน้าที่ 5
ดนตรีวังเวงคั่นเล็กน้อย
เฟือง ถึงห้องบรรทมแล้ว บรรทมต่ออีกสักหน่อยนะเพคะ เดี๋ยวจะทรงไม่สบายไป หม่อมฉันจะ ไปทำธุระ ไม่ต้องทรงเรียกหานะเพคะ เสร็จแล้วหม่อมฉันจะรีบกลับมา
แขไข เฟืองจะไปไหน
เฟือง ทำงานเพคะ ทำงาน บรรทมให้สนิทนะเพคะ ทรงได้ยินอะไร ก็ไม่ต้องลุกขึ้นมา หม่อมฉัน จะได้ทำงานได้สะดวก และสำเร็จเรียบร้อย
แขไข เฟือง...นอกจากรับใช้หญิงแล้ว เฟืองต้องไปทำงานอะไรอีก ไหนบอกหญิงมาสิ
เฟือง งานสำคัญเพคะ ถ้างานนี้สำเร็จ ท่านหญิงจะได้ไม่ต้องฝันร้ายอีกต่อไปเพคะ
แขไข (ก้อง) ใบหน้าของเฟืองระบายไปด้วยรอยยิ้ม ซึ่งเราเองก็ไม่เข้าใจอะไรนัก ได้แต่พยักหน้า เฟืองจึงถอยออกไปพร้อมกับปิดประตูเรียบร้อย
ดนตรีเร้าใจคั่นแล้วเปลี่ยนเป็นดนตรีเศร้า ๆ....
บุหลัน (ก้อง) เราถอยห่างออกมาจากบานหน้าต่าง ที่ยืนส่งเสด็จตรงนั้น ฝากคำทูลลา พร้อมกับความ ห่วงหาอาลัยไปกับความมืดและสายลม น้ำตาของเราไหลอาบแก้ม มันไหลลงมาราวกับว่า จะไม่มีวันสิ้นสุดอย่างไรก็อย่างนั้น
รังสิโยภาส (ก้อง) อย่าลืมนะ ถ้าลูกของเราเป็นชาย ให้เขาชื่อคุณชายศักดินา หรือถ้าเป็นหญิง ก็ให้ชื่อว่าคุณหญิงวิมลโพยม
บุหลัน (ก้อง) ถ้อยคำรับสั่งของท่านชายยังก้องอยู่ในหูของเรา สร้อยคอพร้อมเหรียญที่ทรงประทานแนบอยู่เหนือทรวงอกของเรา (ปิดก้อง) ไม่ว่าลูกจะเป็นคุณหญิงหรือคุณชาย แม่ก็รักลูกเสมอ
เสียงประตูเปิดอย่างแรง....
เฟือง ไอ้แคล้ว ไอ้ยอด เราตัวอีนี่ออกไปเร็ว
บุหลัน (ก้อง) เราถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อประตูเปิดออกอย่างแรง สิ้นเสียงสั่งอันเฉียบขาดนั้น ร่างของชายฉกรรจ์สองคนก็ถลันเข้ามาในห้อง พร้อมเสียงของคนที่ร้องสั่ง ก็เดินตามเข้ามา โอ๊ะ..นั่นมันยายเฟืองนี่ เราตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อชายทั้งสองคนเข้ามาล็อคแขนของเราเอาไว้ และพยายามลากเราไปที่ประตู แต่เราขืนตัวเอาไว้เต็มแรง (ปิดก้อง) ปล่อยนะ ฉันไม่ไป จะพาฉันไปไหน พวกแกทำแบบนี้ทำไม
แค้นเสน่หา ตอนที่ 1 หน้าที่ 6
เฟือง มึงสองคนลากมันออกไปสิ เร็ว ๆ เข้า ชักช้า เดี๋ยวใครก็มาเห็นหรอก
บุหลัน ยายเฟือง ทำไมให้พวกเขาทำกับฉันอย่างนี้ บอกให้เขาปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ
เฟือง (ดุดัน) อีขี้ข้า มึงบังอาจมาออกคำสั่งกับกูเหรอ นี่แนะ! นี่ ๆๆ (เสียงตบหน้าหลายครั้ง)
บุหลัน (ร้องด้วยความเจ็บปวด) โอ๊ย ๆๆๆ อย่าทำฉัน โอ๊ย
ดนตรีน่ากลัวดังขึ้นแล้วเฟรดลง....
ยอด (ก้อง) ฝ่ามือกร้านเกรียมของยายเฟืองฟาดลงไปบนซีกแก้มของหม่อมบุหลันอย่างไม่ปราณีปราศรัย เสียงของหม่อมบุหลันหวีดร้องด้วยความตกใจ และเจ็บปวด เมื่อเลือดสด ๆ ไหลปรี่ออกมาจากช่องจมูก
เฟือง มึงหยุดร้องเดี๋ยวนี้นะ ถ้ามึงขืนร้องอีก กูจะตบมึงให้แรงกว่านี้อีก
บุหลัน (ร้องไห้) ยายเฟือง
เฟือง อีบุหลัน กูรอวันนี้มานานแล้ว วันที่กูจะได้แก้แค้นมึงแทนท่านหญิง
ยอด (ก้อง) น้ำตาของหม่อมบุหลันไหลนองมาปนกับเลือด เธอส่ายหน้าไปมา แต่ก็ไม่กล้าร้องออกมาอีก ได้แต่พูดอธิบายตะกุกตะกัก
บุหลัน ฉันไม่เคยทำอะไรท่านหญิง ไม่เคยคิดร้ายกับท่าน เคารพท่านทุกวันทุกคืนด้วยซ้ำไป
เฟือง เคารพโดยการแย่งท่านชายไปครองยังงั้นน่ะเหรอ มึงมันมารยามากนักอีบุหลัน ท่านทรงสู้อุตส่าห์ชุบเลี้ยงมึงมา ให้ข้าวให้น้ำมึง แต่มึงมันก็เหมือนงูเห่ามีพิษ มึงคิดว่าท่านชาย จะปกป้องมึงไปได้ตลอดละสิ อย่าหวังเลย ทีใครทีมัน คนอย่างกู ถ้าใครคิดร้ายกับท่านหญิง ถ้ากูปล่อยเอาไว้ ก็ไม่ใช่อีเฟืองแล้ว ไอ้แคล้ว ไอ้ยอด พวกมึงมัวยืนเซ่ออยู่ทำไม ลากมันไปไว้ ในเรือนแพ อุดปากมันเอาไว้ แล้วมัดมันไว้ อย่าให้มันหนีรอดไปได้ รอให้มันออกลูกก่อน แล้วกูจะเฉดหัวมันออกไป
บุหลัน (ก้อง) เราถึงกับตาเหลือก เพราะรู้ว่ายายเฟืองไม่ได้พูดเล่น พออ้าปากจะร้องขอความช่วยเหลือ ก็ถูกเจ้าคนหนึ่งเอาผ้าที่เตรียมมา รัดปิดปากจนแน่น ก่อนจะช่วยกันลากเราถูลู่ถูกังออกไป เรารู้สึกเจ็บแปลบที่ท้องน้อย และความเจ็บปวดก็แผ่ซ่านไปทั่วร่าง ยายจ๋า ช่วยบุหลันด้วย....
ดนตรีปิดรายการ....
By : Tree Date : 16 Jun 2013 22:59  
|
