เวลาไม่อาจหวนคืน [TG] (ตอนเดียวจบ)
เวลาไม่อาจหวนคืน [TG]
ทามกลางสายฝนที่พัดกระหน่ำนั้นมีร่างอยู่ร่างนึงยืนอยู่ทามกลางสายฝนพร้อม กับน้ำใสๆที่ไหลลงมาพร้อมกับสายฝนจนแยกไม่ออกว่าไหนคือน้ำฝนไหนคือน้ำที่ กลั่นออกมาจากความรู้สึกภายในจิตใจ
"มีนนนน อึก กรีนรัก อึก มีนน่ะ อื้อๆๆๆๆ" กรีนพูดคำๆนี้ซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบ ถึงแม้จะรู้ว่าต่อให้เค้าพูดมันออกมามากแค่ไหนแต่คนที่เค้าอยากให้รู้ก็ไม่ มีทางรับรู้ได้
คำว่ารักคำนี้เป็นคำที่มีนคนที่เค้ารักอยากได้ยินมาตลอดเวลา5ปีที่ทั้งคู่คบกัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ว่าไงคับกรีน" ผมกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์
"มีน!!! มีอยู่ไหนแล้วเนี่ย" เสียงของคนรักของผมดังออกมากจากปลายสายหลังจากที่ผมกรอกเสียงลงไป
"มีนเกือบถึงแล้วคับกรีน รอแปบนึงน่ะคับที่รัก" ผมบอกเพราะอีกไม่ไกลมากนักก็จะถึงที่ที่กรีนนัดให้ผมมารับ
"มีนไม่ต้องมารับกรีนแล้วน่ะ คืนนี้กรีนจะนอนบ้านกัส" กรีนกรอกเสียงมาตามสาย
"แต่มี..." ตรู๊ดๆๆๆๆ ผมยังพูดไม่ทันจบก็ได้ยินเสียงสัญญาณที่ถูกตัดไปแล้ว
.
.
.
.
BMW คันสีน้ำเงินคันสวยหยุดจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ซึ่งเป็นบ้านของกัสเพื่อนของก รีนที่กรีนนัดให้เค้ามารับแต่ภาพที่เค้าเห็นผ่านหน้าต่างทำให้น้ำใสๆไหลลงมา กับภาพที่เค้าเห็น
ภาพที่เค้าเห็นคือภาพของกัสเพื่อนของกรีนที่ยืนจูบแบบดูดดืมกับทอมคนหนึ่ง และจะไม่เป็นไรเลยถ้าทอมคนนั้นไม่ใช่กรีน กรีนที่เป็นคนรักของเค้า
ภาพเหล่านั้นทำให้มีนอยากหายไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดเพราะเค้าไม่อยากอยู่ตรงนี้ไม่อยากเห้นภาพบาดตานี้อีกต่อไป
เสียงบดล้อรถกับถนนบ่งบอกถึงความเร็วที่มากกว่ากฎหมายกำหนดอยู่มาก และความเร็วที่มากเกินไปทำให้เค้าไม่สามารถบังคับรถของเค้าได้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แสงแดกในยามเช้าสอดส่องเข้ามายังห้องนอนห้องหนึ่งที่มีร่างของคนสองคนนอนกอด ก่ายกันอยู่ในสภาพเปลื่อยเปล่าเนื่องจากกิจกรรมที่เร่าร้อนของทั้งสองในค่ำ คืนที่ผ่านมา
"กรีนเรามีไรจะถามนายอ่ะ" กัสเอ่ยขึ้นถามสิ่งที่เค้าอยากรู้
กรีนทำหน้าสงสัยเป็นเชิงให้กัสถาม
"มีนอ่ะมันทนคบกับแกได้ยังไงตั้ง5ปีหว่ะ" กัสถามอย่างสงสัยเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเค้ากับกรีนที่เกินกว่าเพื่อนมัน ต้องทำให้มีนระแคะระคายบ้างและกรีนยังเป็นคนเจ้าชู้อีก
"เพราะรักไงกัส เพราะว่ามีนรักเรามาก และวันนี้เราก็อยากบอกมีนเหลือเกินว่าเราก็รักเค้ามากเหมือนกัน" มีนพูดออกมาวันนี้เค้าตั้งใจแล้วว่าเค้าจะบอกมีนว่าเค้ารักมีนมากแค่ไหน
"อืมคิดได้แบบนี้ก็ดีแล้วกรีนเราบอกตรงๆเราสงสารมีนมันอ่ะ" กัสบอกกับกรีนเพราะเค้าทนเห็นมีนที่เป็นคนรักของเพื่อนรักเค้าเสียใจไม่ได้ เหมือนกัน
"งั้นกรีนว่าเราหยุดความสัมพันธ์ของเราเหอะ เรามาเป็นแค่เพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่าน่ะกัส" กรีนพูดออกมาพร้อมกับสายตาที่แน่วแน่
"อืมแล้วแต่กรีนเหอะ แต่เราว่ากรีนไปอาบน้ำได้แล้ว" กัสบอกแต่ไม่ทันที่กรีนจะได้ลุกจากเตียงเสียงโทรศัพท์ยองเค้าก็ดังขึ้น
"สวัสดีคับ"
"................."
"ใช่คับผมรู้จักเค้า"
".................."
สิ่งที่กรีนได้ยินผ่านโทรศัพท์ให้น้ำตาของเค้าไหลลงมาพร้อมกับโทรศัพท์ที่หล่นตกพื้นและร่างของกรีนที่นั่งลงบนพื้นอย่างคนหมดแรง
"เห้ยกรีนนายเป็นไร" กัสถามด้วยความตกใจที่อยู่ๆเพื่อนของเค้าก็ล้มลงกับพื้น
"กัสๆๆ พาเราไปโรงบาลทีกัส" กรีนละล่ำละลักตอบพร้อมกับเสียงสะอื้น
"ได้ๆไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนน่ะกรีน" กัสบอกให้กรีนไปอาบน้ำส่วนเค้าจะออกไปใช้ห้องน้ำด้านล่างแทน
.
.
.
.
.
หลังจากที่กรีนมาถึงโรงพยาบาลเค้าก็ได้รู้จากตำรวจถึงสถานที่ที่มีนเกิด อุบัติเหตุ ซึ่งไม่ห่างกับสถานที่ที่เค้ามีความสุขเมื่อคืนเลย
กรีนเดินเข้าไปหาร่างอันไร้วิญญาณของมีนแล้วเอาแต่คร่ำครวญกับร่างของมีน
"อึก มีน กรีน อึก รักมีน อึกน่ะคับ" กรีนเอาแต่พูดคำว่ารักซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบ
“มีนนนน อื้ออ ออ ตื่นขึ้น อึก มาสิ่มีน อื้อออ ตื่นมาฟังคำว่า อึก รัก อึก จากปากเค้า อื้ออออ” ร่างของมีนถูกญาติๆของมีนรับไปทำพิธีกรรมทางพระพุทธศาสนายังจังหวัดบ้านเกิด
.
.
.
.
.
หลังจากงานศพของมีนกรีนก็เอาแต่เงียบผล้วก็ทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาของเค้ากับมีน
ต่อไปนี้เค้าคงไม่ได้ยินเสียงของคนที่เค้ารักก่อนนอนอีกแล้ว
กรีน มีนรักกรีนน่ะคับที่รัก ฝันดีน่ะคับ ไม่มีอีกแล้ว
ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้วคนที่ต้องเสียใจเพราะเค้า
กรีนคนนั้นเป็นใครอ่ะที่กรีนยืนกอดกับกรีนอ่ะ
ก็รุ่นน้อง ไม่ได้จะจริงจังอะไร ไม่มีอีกแล้ว
ต่อไปนี้คงไม่มีคนที่ถึงว่าไม่ได้ทำผิดแต่ก็ต้องง้อเค้า
กรีนนั้นรอยอะไรที่คออ่ะ
ก็กัษมันเมาอ่ะมีนกรีนกับกัสเลยเล่นอะไรกันนิดหน่อย อย่าเป็นคนขี้สงสัยได้ไหม น่าเบื่อ
มีนขอโทษน่ะกรีนต่อไปนี้มีนจะไม่ทำอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว
"มีนนนนน อื้อๆๆๆๆๆ กรีนรักมีน"
และไม่ว่าเค้าจะบอกรักมีนสักกี่ครั้งคำว่ารักนั้นคงไปไม่ถึง
เวลาไม่เคยย้อนกลับมาให้เราแก้ไขอดีตแต่แต่มันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของชีวิตเราในปัจจุบัน ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องยอมรับมันให้ได้ไม่ว่าจะทุกข์หรือจะเจ็บปวดแค่ไหน
......
อยากแต่งออกมาให้เศร้าแต่แต่งได้แค่นี้เอง
By : อั้ยลิง   Date : 30 Aug 2012 22:04
|