กิ๊กรักไขลานใจเซพรักใสให้นายซูเปอร์สตาร์ตอน1
พอดีว่าดียายเรื่องเก่านั้นมิ้นลองให้เพิ่ลอ่านนะคะเพิ่ลบอกว่าแต่งไม่สุไม่น่าติดตามเรยลองแต่ใหม่โดยอยู่ใต้การควบคุมของเพิ่ลคนนี้ฝากด้วยนะคะเป็นแนวใสๆอ่านได้ทุกวัยเรยคร้า~
__________________________________________________________

INTRO
จงมีความสุขกับเส้นทางเดินที่เราเลือกเอง
ยิ้มให้กับความเศร้าแล้วเราจะมีความสุขไปกับมัน
ความซวยไม่มีทางพรากทุกสิ่ง
รอวันดอกไม้ไม่เปลี่ยนสี...สายลมแห่งฤดูกาลสั่นไหว
คนที่เข้มแข็งใช้ว่าจะไม่เคยอ่อนแอมาก่อน
จงมองออกไปไกลกว่าที่สายตาเห็น
แล้วเราจะพบว่าโลกใบนี้มีอะไรแปลกใหม่กว่าเดิม

อากาศหนาวเย็นของฤดูหนาวในประเทศญี่ปุ่นส่งผลให้ร่างบางในชุดเดรสสีครีมอ่อนต้องยกมือขึ้นกอดตัวเองเอาไว้ เพื่อบรรเทาความหนาวเหน็บ
ในยามค่ำคืนที่ไร้แสงไฟ ใบหน้าเนียนใสเหม่อมองไปที่โปสเตอร์ขนาดใหญ่ยักษ์ซึ่งมีรูปของนักร้องดังแปะอยู่...
และหนึ่งในนั้น....
คือคนทำให้หัวใจดวงน้อยๆ เต้นแรงขึ้นเป็นครั้งแรกในชีวิตอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มือบางยกขึ้นลูบใบหน้าของสาวหล่อเรือนผมสีดำในโปสเตอร์แผ่นใหญ่อย่างเหม่อลอย ก่อนจะไล่ลงไปหยุดอยู่ที่นัยน์ตาสีดำสนิทคู่นั้น
“อีกไม่ช้าเราก็จะได้เจอกันแล้วนะ...เซน”


‘ดังชนิดอะไรก็ฉุดไม่อยู่เลยนะคะตอนนี้สำหรับนักร้องชื่อดังวง Sweet ที่ไม่ว่าใครที่ไหนก็คงไม่มีทางไม่รู้จักพวกเขาทั้งสี่เป็นแน่
ถึงแม้ว่าเมื่อสามเดือนก่อนจะมีเรื่องของสาวหล่อนักร้องนำอย่าง เซน ที่ออกมาประกาศว่ามีแฟนสาวสวยในดวงใจแล้ว ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือนางเอกเอ็มวีตัวล่าสุดของพวกเขานั่นเอง แม้ว่าข่าวเรื่องการมีคนรักจะทำให้เซนตกเป็นเป้าความสนใจของสื่อทุกแขนงแต่อย่างไรก็ตามเราควรยกย่องเธอคนนั้น ที่ทำให้แฟนคลับทั่วทั้งประเทศได้มีโอกาสเห็นรอยยิ้มของเขาเป็นครั้งแรก นับว่าความรักนี้มีอนุภาพที่ร้ายแรงเกินกว่าใครที่ไหนในโลกคาดเดาได้เรยนะคะ และตอนนี้วง Sweet กำลังเดินทางไปทัวร์ที่ญี่ปุ่น เราหวังว่าพวกเขาจะได้รับความรักจากแฟนๆ ที่ญี่ปุ่น ข่าวต่อไปสภาพอากาศเย็นวันนี้...’
ปึก!!
มือบางกดปิดโทรทัศน์ทันทีที่ข่าวรายงานเรื่องความสัมพันธ์ของเทอและเขาจบลง ดวงตากลมโตก้มลงมองสาวหล่อที่กำลังนอนหนุนตักด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจคาดเดาได้ จนกระทั่งเขาค่อยๆลืมตาขึ้นและส่งยิ้มบางๆมาให้เทอ
“ยังจะมีหน้ามายิ้มอยู่อีกนะเซน เพราะนายประกาศออกไปแบบนั้นเลยทำให้ถูกจ้องเล่นงานตลอดเวลาเลย”
“ช่างเถอะน่า! หรือเตงอยากจะให้ความรักของเราเป็นความลับ”
“แต่อย่างน้อยนายก็น่าจะถามเค้าบ้างสิ ก่อนจะประกาศอะไรออกไปแบบนั้นรีบไปจัดข้าวของเร็วเข้า ถ้าพรุ่งนี้เราไปช้ารู้ใช่ไหมว่ามิกิจะโมโหแค่ไหนน่ะ”
ชั้นเอ็ดก่อนจะพยายามดันหัวเซนให้ลุกขึ้น แต่เขาก็ดื้อเกินกว่าที่จะยอมทำตามอย่างว่าง่ายคุณไม่รู้หรอกว่าชั้นโดนอะไรบ้างเมื่อครั้งก่อนที่เราไปทัวร์คอนเสิร์ตของวง Sweet ที่ประเทศจีนด้วยกันเพราะเซนมัวแต่หอมแก้มชั้นทุกครั้งที่รถติดไฟแดงนั่นแหละเราเลยตกเครื่องและเชื่อไหมว่ามิกิเล่นงานชั้นยังไง
เทอจ้างใครที่ไหนก็ไม่รู้มาหอมแก้มฉันขณะที่กำลังยืนดูเซนออกรายการสดอยู่ และเชื่อไหมล่ะว่าเซนโมโหจนแทบบ้าส่วนมิกิก็หัวเราะชอบใจอยู่หน้ากล้องซึ่งกำลังจับภาพไปที่เทอ
เชื่อเลย!
ชั้นมีความรู้สึกว่าเซนหวงชั้นมากกว่าแต่ก่อนเยอะมากไม่ว่าชั้นจะทำอะไรหรือจะไปที่ไหนเขาจะต้องรับรู้ก่อนเสมอ แต่นั่นไม่ได้ทำชั้นอึดอัดมากเท่ากับกรที่แฟนคลับชอบให้ชั้นบอกให้เซนยิ้มทุกครั้งที่เจอหน้า
เขาไม่ใช่หุ่นยนต์นะ
แต่ทำไงได้ล่ะมันก็ยังดีกว่าให้พวกเทอมาตามราวีชั้นล่ะน้า!
“กลับมาจากญี่ปุ่นเราแต่งงานกันดีไหมไวท์”
“ทำไมล่ะมันไม่เร็วไปหน่อยเหรอเซนวงนายตอนนี้กำลังมีชื่อเสียงนะชั้นกลัวว่าถ้าเราแต่งกันตอนนี้อาจจะทำให้วงนายเสียชื่อก็ได้” ใช่ว่าฉันไม่อยากแต่งหรอกนะ เพียงแต่ว่าอะไรหลายๆอย่างมันยังไม่คงที่นี่นา แต่ดูเซนทำหน้าเข้าสิ เขาจะกลัวอะไรนักหนานะ
“เตงไม่อยากแต่งกับเค้า”
“เปล่านะ! เค้าแค่คิดว่า...”
“จะแต่งหรือไม่แต่ง!”
“เซน...”
“ถ้าไม่แต่งเค้าจะปล้ำเตงนะ”
พูดจบร่างสูงก็เดินมาอุ้มฉันแนบอกจนชั้นต้องหวีดเสียงร้องลั่นเพราะตกใจสีหน้าของเซนดูเจ้าเล่ห์จนชั้นอดกลัวว่าเขาจำทำตามคำขู่นั้นไม่ได้
ให้ตายสิเอาแต่ใจตัวเองซะมัด
“โอเคๆ เค้าจะแต่งกับเตง แต่งแล้วๆๆ”
“หึหึหึ”
“แต่งแล้วไงเซน อย่าทำอะไรไวท์เลยนะ”
ฉันพูดก่อนจะทำสีหน้าออดอ้อนจนเซนต้องใจอ่อน(หรือรำคาณ)อีกครั้งและค่อยๆวางฉันลงเตียงอย่างแผ่วเบาเพราะว่าเซนน่ารักอย่างนี่ไงชั้นถึงได้รักเซนมากนัก
“เค้ากลัวนะไวท์...กลัวว่าอนาคตจะทำให้เราเปลี่ยน”
“ไวท์ไม่มีวันเปลี่ยนใจแน่ๆ ตราบใดที่เซนยังยืนยันว่าถ้ามีไวท์อยู่ด้วยเซนจะยิ้มได้อย่างมีความสุข”
“เซนจะไม่มีวันเปลี่ยนเหมือนกัน”
“สัญญานะเซน”
“เค้าสัญญา”








CHAPTER1
สนามบินสุวรรณภูมิ
เพราะเซนแท้ๆ ที่ดันตื่นสายจนทำให้เราสองคนต้องวิ่งพล่านตามหาสมาชิกวง Sweet ไปจนทั่วแบบนี้ไม่สิ! อันที่จริงมีชั้นแค่นเดียวมากกว่าที่กำลังวิ่งทั้งๆที่ยังลากแขนเซนให้ตามมาด้วย
ไม่เข้าใจเลยว่าเซนจะดื้ออยู่ทำไม
เซนบอกว่าไม่อยากไปญี่ปุ่นไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ตารางงานของพวกเขานั้นมีมากแถมยังเป็นโปรเจ็กต์ใหญ่ทั้งนั้น เสียงคัดค้านอันน้อยนิดของเซนก็ดูเหมือนจะหมดความสำคัญไป
มันต้องมีอะไรที่เขาไม่อยากบอกให้ชั้นรู้อยู่ที่นั่นอย่างแน่นอน และรู้ไหมล่ะว่าชั้นจะต้องรู้ให้ได้เลยว่าเรื่องที่ว่านั่นมันคือเรื่องอะไร
“พวกเทอสองคนมาช้าอีกแล้ว!!”
เป็นไปตามความคาดหมายมิกิสมาชิกผู้หญิงจริงๆเพียงหนึ่งเดียวของวง Sweet แผดเสียงใส่หน้าเราทั้งคู่ทันทีที่มาถึงทางเข้า ซึ่งตอนนี้มีพี่ๆทีมงานรวมไปถึงสมาชิกที่เหลืออย่างผิงและฟ่างยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“ขอโทษนะมิกิ พอดีว่าพวกเรา...”
“นอนดึก”
“ใช่ๆๆ แล้วทีนี้พอนอนดึกก็เลย...”
“ตื่นสาย! นี่ต้องให้ชั้นบอกเทอด้วยไหมว่านอกจากจะเป็นแฟนเซนแล้วผู้จัดการอย่างเทอยังมีหน้าที่ทำให้เซนเป็นคนตรงต่อเวลาให้ได้นะไวท์”
ให้ตายสิ เสียงของมิกินี่ดังดีชะมัด บางาทีชั้นน่าจะอัดเสียงของยัยนี่เป็นเสียงนาฬิกาปลุกนะเนี่ย เซนอาจจะสะดุ้งตื่นก็ได้ใครจะไปรู้
“เงียบน่ามิกิเรายังไม่ตกเครื่องซะหน่อย”
“แตะไม่ได้เลยนะยะ”
“ก็รู้นี่ เพราะฉะนั้นหุบปากซะถ้าไม่อยากให้ผมยกเลิกการทัวร์คอนเสิร์ตในครั้งนี้ รู้ใช่ไหมว่าถ้าเซนคนนี้ไม่ไปจะเกิดอะไรขึ้น”
เซนชักสีหน้าไม่พอใจก่อนจะเอื้อมมือมาโอบรอบคอชั้นแน่นให้เดินไปหาผิงกับฟ่างที่กำลังนั่งหน้านิ่งมองเราอยู่
“สีหน้าเทอเหมือนมีอะไรในใจนะไวท์” ผิงเพื่อนร่วมวงของเซนเป็นหมอดูรึไงนะ แค่มองตาก็รู้แล้วเหรอเนี่ยว่าชั้นกำลังคิดอะไรอยู่ ร้ายกาจจิงๆ
“เปล่านี่ไม่มีอะไรหรอก”
“หรือว่าจะไม่สบาย ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา”
ผิงพูดขึ้นแล้วเอื้อมมือมาแตะที่หน้าผากของชั้นเบาๆ และนั่นยิ่งทำให้แรงกดที่หัวไหล่ของชั้นบีบรัดแน่นขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ ผิงยังเป็นห่วงชั้นเสมอถึงแม้ชั้นจะทำร้ายจิตใจเขามากมายก็ตาม แต่เขายังคงเป็นเพื่อนร่วมวงที่ดีของเซนและเป็นเพื่อนที่ดีของชั้นด้วย
“มีคัยเคยบอกแกรึเปล่าผิง ว่าไม่ควรแตะของของคนอื่น”
“ยังว่ะ!”
“งั้นก็ฟังเอาไว้ซะ อย่าให้เห็นอีก!!”
เซนกำชับคำขาด ก่อนจะกระชากชั้นเดินห่างจากทุกคนในบริเวณนั้นไปในทันที นิสัยเสียแบบนี้เห็นทีคงจะแก้ยากแล้วล่ะ
เขาหึงหวงชั้นเองก็รู้สึกดีอยู่หรอกนะ แต่ทุกครั้งที่เซนโมโห...มักจะทำให้เนื้อตัวชั้นเต็มไปด้วยร่องรอยนี่น่ะสิจะทำไงดีเซนถึงจะเชื่อใจว่าชั้นรักเค้าแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น หัวใจของชั้นเกิดมาเพื่อรักเขาแค่คนเดียวจริงๆ
“เตงโกรธอยู่งั้นเหรอคะที่รัก”
ชั้นถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของเซนเริ่มจะกลับมาอ่อยโยนกว่าเมื่อกี้ได้มากโขแล้ว แต่ดูเหมือนว่าคำถามไร้สาระของชั้นจะไปกระแทกต่อมโมโหเขาอีกครั้งเมื่อเซนชักสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันทีที่ชั้นเอ่ยถาม
“ไวท์รู้สึกยังไงเวลาที่เห็นเซนอยู่กับผู้หญิงอื่น”
“อ่า...ก็ต้องรู้สึกไม่พอใจ...หงุดหงิด...แล้วก็หะ...”
“เซนกำลังหึง! แล้วก็หวงมากด้วย อย่างมองคนอื่นด้วยสายตาแบบนี้อีกไวท์ สายตาของไวท์มีเอาไว้มองเซนแค่คนเดียวก็พอ เข้าใจที่พูดรึเปล่า”
ชั้นพยักหน้ารัวก่อนรอยยิ้มที่บางเบาของเซนจะปรากฏให้ได้เห็น ร่างสูงประทับรอยจูบเอาไว้ที่ริมฝีปากของชั้นก่อนเราจะยิ้มให้กันและกันอีกครั้ง
นายไม่จำเป็นต้องกลัวเลยสักนิดวาชั้นจะมองใครที่ไหนได้อีก ชั้นต่างหากที่ห่วงมาตลอด ทั้งกลัวแล้วกังวลมากด้วยว่าถ้าวันหนึ่งนายบังเอิญได้เจอกับผู้หญิงสักคนที่ดีกว่าชั้น ที่ให้ความสุขนายได้มากกว่าชั้นคนนี้นายอาจจะเปลี่ยนใจแล้วเดินไปจากชั้นก็ได้
ชั้นชักใจคอไม่แล้วสิ!
สามสิ่งเท่านั้นที่ชั้นกลัวที่สุดในตอนนี้...
ชั้นกลัวใจตัวเอง หัวใจที่อ่อนแอของชั้นอาจทำให้รักเราต้องจืดจางลงไม่วันใดวันหนึ่ง เพราะมีใครหลายคนเตือนชั้นเอไว้ว่าความรักหากไม่เด็ดเดี่ยวและหนักแน่นเราอาจจะต้องสูญเสียมันไปโดยที่เราอาจจะไม่ทันรู้ตัวเลยก็ได้
ชั้นกลัวใจของเซน ที่บางครั้งก็ไม่รับฟังเหตุผล อารมณ์ของเขาอาจจะทำให้เราไม่เข้าใจกันเรยก็ได้
และสิ่งที่กลัวมากที่สุด!
กลัวใจของเราทั้งคู่...ที่อาจจะเปลี่ยนไปตามกาลเวลาที่แปรเปลี่ยนได้เสมอ
ทันทีที่เครื่องบินลงจอดที่สนามบินนาริตะ คุณโฮชิผู้จัดการวงก็พาเราทั้งเดินทางมาที่รีสอร์ทบนภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวสะอาดเพื่อพักผ่อนก่อนจะเริ่มงานคอนเสิร์ตที่กำลังจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าพารุ่งนี้ชั้นจะต้องขึ้นเวทีใหญ่เป็นครั้งแรกในถานะแขกรับเชิญที่แฟนคลับโหวตมา
มิหนำซ้ำคุนโฮชิยังมอบหน้าที่เลือกเพลงที่จะร้องในวันพรุ่งนี้มาให้ชั้นเป็นการบ้านอีกตากหาก ชั้นเลยไม่มีเวลามาพักผ่อนเหมือนมิกิกับคนอื่นๆ ที่พอมาถึงก็ถามหาบ่อน้ำพุร้อนแล้วก็จากไปอย่างรวดเร็ว เลยต้องมานั่งที่ระเบียงเพื่อลองเล่นเพลงตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย
‘คำอธิฐานด้วยน้ำตา’
ดูโจทย์ที่ได้มาสิ น่าหดหู่ชะมดยาก
“มานั่งทำอะไรตรงนี้ไวท์ ตามหาซะทั่ว”เสียงใสๆ ดังขึ้นก่อนเซนจะเดินมานั่งข้างๆพร้องกระชากแผ่นกระดาษที่ว่างเปล่าไปจากมือชั้นหน้าตาเฉย
สะกดคำว่ามารยาทไม่เป็นสินะเนี่ย!
“เลือกเพลงที่เราต้องร้องคู่กันพรุ่งนี้อยู่น่ะสิ ทำไมยากจังแหะ หัวข้อที่ที่ได้มาไม่เหมาะกับเราเลยสักนิด”
“งั้นทำไมไม่คิดถึงตอนที่เราจากกัน”
“ชั้นไม่อยากคิดถึงช่วงเวลานั้นเลยเซน คิดทีไรแย่ทุกที”
“เอาความรู้สึกอย่างเดียวพอ เวลาที่ไม่ได้เจอกัน เวลาที่เราต้อห่างจากกันเวลาที่ไวท์อ้อนวอนขออะไรสักอย่างจากเซนลองความรู้สึกพวกนั้นมาคิดเป็นเพลงที่เราควรจะร้องด้วยกันดูสิ”
“แล้วชั้นจะลองดูนะ ขอบใจนายจิงๆ เซนนายเหมือนพ่อพระมาโปรดเลยนะเนี่ย” ช่วงเวลาที่ชั้นไม่อยากจดจำที่สุด แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อให้ได้เพลงที่ตรงตามหัวข้อที่ได้มาจะไม่นึกถึงเลยก็คงไม่ได้แล้วสินะ
บทบรรเลงแห่งความเศร้านั่นน่ะ!

~นาฬิกายังเดินและหมุนอยู่ทุกวัน
เพียงแต่ความทรงจำของฉันไม่หมุนตาม
มันหยุดไว้ตรงภาพเหล่านั้น วันเวลาที่แสนงดงาม
ทุกคืนยังจดจำและยังคงเฝ้าคอย
อีกสักครั้งฉันอยากจะฟังเสียงของเธอ
ยังคิดถึงเสมอไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
คำอธิษฐานด้วยน้ำตาก็ไม่รู้ว่าเธอได้ยินบ้างไหม
เฝ้ารออยู่ทุกนาทีให้เธอคนนี้คนเดิมกลับมา
ตัวหนังสือที่เธอเขียนไว้อยู่ที่เดิม
รูปที่ถ่ายด้วยกันยังวางอยู่ไม่ไกล
ฉันไม่ได้ต้องการสิ่งนั้น
แค่ต้องการเธอกลับมาข้างกาย
ให้แลกด้วยสิ่งใดจะทำเพื่อพบเธอ
อีกสักครั้งฉันอยากจะฟังเสียงของเธอ
ยังคิดถึงเสมอไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
คำอธิษฐานด้วยน้ำตาก็ไม่รู้ว่าเธอได้ยินบ้างไหม
เฝ้ารออยู่ทุกนาทีเพื่อเธอคนนี้คนเดิม
ฉันพร้อมใช้ทุกชั่วโมงในชีวิตที่เหลือที่มี
เพื่อแลกแค่เสี้ยวนาทีที่จะได้เห็นเธอ
อีกสักครั้งฉันอยากจะฟังเสียงของเธอ
ยังคิดถึงเสมอไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
คำอธิษฐานด้วยน้ำตาขอให้เธอได้ยิน
ขอให้เธอได้ยินขอให้เธอได้ยินได้ไหม
เฝ้ารออยู่ทุกนาที
ให้เธอคนนี้คนเดิมกลับมา กลับมา~

บทเพลงเบาๆ ถูกชั้นกับเซนสลับกันร้องอย่างตั้งอกตั้งใจในห้องซ้อมที่ทีมงานจัดเตรียมไว้ให้
“เยี่ยมยอดทั้งคู่เลย ค่อยๆ ซ้อมไปล่ะ อย่าหักโหมเดี๋ยวพรุ่งนี้เสียงแหบจะยุ่งกันใหญ่” คุณโฮชิพูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกจกห้องซ้อมด้วยรอยยิ้มที่พออกพอใจ
“เตงตื่นเต้นไหมอ่ะที่รัก พรุ่งนี้แล้วสินะที่เราจะได้ร้องเพลงคู่ต่อหน้าคนตั้งพันคนแน่ะ คืนนี้ชั้นจะนอนหลับรึป่าวไม่รู้ ตื่นเต้นจังเรยเนอะ”
“เด็กโง่! ถ้าเค้ากลัวที่จะต้องยืนอยู่ในที่ที่มีคนเยอะแบบนั้น เตงก็คิดซะว่าตรงนั้นมีแค่เราสองคนพอสิ”
“เตงทำแบบนี้นี่เองถึงได้ไม่ตื่นเต้นใช่ไหม”
“ก็ไม่เชิง แต่ก่อนเค้าคิดว่าตรงนั้นมีแค่เค้าแค่คนเดียว แต่ตอนนี้มีเตงอยู่ด้วย...เค้าคงไม่ต้องเหงาเหมือนแต่ก่อน”
“เซน...”
“เพราะฉะนั้นรับผิดชอบที่ว่างเพียงหนึ่งเดียวในโลก ที่เค้าเว้นว่างเอาไว้ด้วยล่ะหวานใจของเซน”
หวานใจของเซนอย่างงั้นเหรอ
ที่ว่างที่เตงเว้นไว้ให้...เค้าจะรับผิดชอบยืนเอาไว้ให้เอง
เตงอย่าได้ห่วงไปเลย

By : Evil girl    Date : 25 Aug 2012 21:26       

ความเห็นที่ #1 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5059698 )

มาอ่านกันบ้างก็ได้นะคร้าT_T

By : Evilgirl    Date : 25 Aug 2012 21:32   

ความเห็นที่ #2 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5059699 )

เป็นกำลังใจให้สำหรับตอนต่อไปนะค่ะ

By : ไอหมอก    Date : 25 Aug 2012 21:35   

ความเห็นที่ #3 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5059703 )

#2 ข อ บ คุ น ค ร่ า ๆ ^ _ ^

By : Evilgirl    Date : 25 Aug 2012 21:43   

ความเห็นที่ #4 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5059812 )

เปงกะลังจัยหั้ยน๊ค๊

By : ohoh    Date : 26 Aug 2012 18:19