Open On : เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (END+) โดย TepiN

พื้นที่โฆษณา

@ ปรับแต่งมือถือ !!! : Truetone Karaoke Poly Karaoke Truetone PolyRingtone Mobile Wallpaper Mobile Theme Mobile Animation Vdo Clip Sound Clip Mobile Game My Wallpaper

@ Harddisk Notebook ราคาถูก ต้องที่ Kampcom.com เท่านั้น !! : Harddisk Notebook External Case IBM + Harddisk 60 GB , 80 GB ,100 GB ,120 GB ราคาถูก จัดส่งทั่วไทย !!

@ ติดต่อลงโฆษณา Text Link ราคาประหยัด Click

Member

TepiN

Level : 500

Open On : เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (END+)

Open On : เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ

วีตัดสินใจมาที่ฟาร์มของอดิศร เขาต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอัญ เขาขี่ ATV เข้าไปโดยไม่สนใจคำทัดทานของคนในฟาร์ม

มาถึงที่บ้านของอดิศรภายในฟาร์ม แต่บ้านเงียบสนิท

“อดิศร” วีตะโกนเรียก คนในฟาร์มตามมาล้อมวีเอาไว้ “ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง อัญอยู่ไหน”
“ออกไปจากที่นี่” คนของฟาร์มอดิศรบอก “ไม่อย่างนั้นพวกฉันจะแจ้งตำรวจ”
“ก็ไปแจ้งสิ” วีท้าทาย เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น “อดิศร ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง”
“นี่คุณ”

คนในฟาร์มทำท่าจะเข้าไปจับตัววี แต่อรวิ่งออกมาจากบ้าน

“คุณวี” อรเรียกชื่อคนของฟาร์มธัญวาริน
“พี่อร อัญอยู่ไหน” วีถามเสียงแข็ง “อดิศรด้วย อยู่ไหน”
“คุณอดิศรไม่อยู่” อรตอบด้วยสีหน้ากังวลใจ
“แล้วอัญล่ะ”
“น้องอัญ...” อรจะร้องไห้ออกมาเมื่อพูดถึงอัญ “ถูกคนร้ายจับตัวไป ตอนนี้คุณอดิศรกำลังไปรวบรวมเงินเอาไปให้คนร้าย”
“อะไรนะ” วีร้อนใจขึ้นมาอีกล้านเท่า นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นมา “ทำไมเรื่องมันเป็นแบบนี้”
“ท่าทางคนร้าย จะเป็นคนที่เคยไปวางเพลิงฟาร์มธัญวาริน”

ไอ้พวกนั้น... วีคิดในใจแล้วกำหมัดแน่น ความโกรธพุ่งทะลุจุดเดือด เขาจะไม่ยอมปล่อยให้อัญเป็นอะไรเด็ดขาด ไม่ว่ายังไงก็ตาม

รถกระบะอีกคันแล่นเข้ามาในฟาร์มอดิศร คุ้งกับเฟิร์นตามมาหลังจากที่เห็นวีหุนหันออกมาจากฟาร์มไม่บอกไม่กล่าวใคร คุ้งคิดว่าวีต้องมาที่นี่อย่างแน่นอน

“วี” คุ้งเรียกชื่อน้อง
“พี่คุ้ง อัญโดนจับตัวไป ไอ้พวกที่มาวางเพลิงฟาร์มเราน่ะ” วีพูดเสียงร้อนรน “วีจะต้องไปช่วยอัญ”
“ไปช่วยที่ไหน” เฟิร์นถาม “ใจเย็นๆหน่อยสิวี มีสติหน่อย”

วีเงียบไป เขาเองก็ไม่รู้จะไปช่วยที่ไหน แต่ตอนนี้เขาร้อนใจจนแทบคลั่ง ไม่อยากปล่อยให้หญิงสาวเป็นอะไรไป โดยที่เขาอยู่เฉยๆแบบนี้

“กลับไปที่ฟาร์มก่อน” คุ้งบอก
“บอกอดิศรด้วยนะ ว่าทางฟาร์มธัญวารินจะช่วยเรื่องนี้” เฟิร์นบอกกับอร ที่ยืนอยู่หน้าบ้าน อรพยักหน้ารับ
“แล้วจะช่วยยังไง” วีอยากจะรู้
“กลับไปที่ฟาร์มก่อน แล้วค่อยคิดหาทางกัน” คุ้งเองก็ยังคิดอะไรไม่ออก
“ออกไปตามหาตอนนี้ก็มีแต่เสียเวลาเปล่า เราต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าอัญอยู่ที่ไหน”

เฟิร์นบอกกับวี วีพยักหน้ารับและตรงกลับไปขี่ ATV ขี่กลับไปที่ฟาร์ม ในใจเขามีแต่เรื่องของอัญ เขาลืมเรื่องความโกรธไปจนหมดสิ้น มีแต่ความห่วงใยที่มากจนแทบทะลุออกมานอกอกเขาอยู่แล้ว

.............................................................

      วีกลับมาที่ฟาร์ม คุ้งเชิญตำรวจมาที่ฟาร์มธัญวาริน ถ้าให้ไปที่ฟาร์มอดิศร อาจจะไม่ปลอดภัยต่ออัญ มาที่ฟาร์มธัญวารินแบบนี้คงน่าสงสัยน้อยกว่า

“ว่าไงบ้างคะคุณตำรวจ เรื่องคนร้าย” เฟิร์นถามตำรวจที่เดินเข้ามาในบ้าน
“จากที่เราวางกำลังค้นหาคนร้ายตั้งแต่วันแรกที่คนร้ายหนีออกมา ทางเราคาดว่าที่กบดานของคนร้าย อาจจะเป็นโรงนาร้างใกล้ๆกับโรงพยาบาลน่ะครับ”
“โรงนาแถวๆฟาร์มอดิศรนี่คะ” ถ้าเฟิร์นจำไม่ผิด
“ครับ แต่ตอนนี้เราต้องวางแผนรัดกุมขึ้น เพราะคนร้ายที่เราจะจับกุมมีตัวประกันอยู่ในมือ” ตำรวจพูดเสียงเคร่งขรึม
“ยังไงก็ต้องบอกเรื่องนี้ให้อดิศรรู้” คุ้งนึกอดิศร ที่ตอนนี้คงกำลังวุ่นกับการหาเงินสิบล้านไปไถ่ตัวลูกสาว
“ตอนนี้ทางเราส่งตำรวจนอกเครื่องแบบไปตามประกบคุณอดิศรแล้วครับ และคงจะทำการติดต่อกับคุณอดิศรในไม่ช้า”

คุ้งพยักหน้ารับคำของตำรวจ ก่อนจะมองไปที่ที่วีเคยยืนอยู่

“เฟิร์น วีหายไปไหนแล้ว” คุ้งถามเสียงตกใจ

เฟิร์นเองก็ตกใจเหมือนกัน และทั้งคุ้งและเฟิร์นก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์จากทางด้านนอก คุ้งกับเฟิร์นรีบออกจากบ้านไปดู

“วี” คุ้งตะโกนเรียกคนที่ขี่ ATV ออกไปหน้าฟาร์ม

วีเร่งเครื่องเต็มกำลัง เหมือนเขาได้ยินคนเรียก แต่เขาไม่มีเวลาแล้ว หลังจากที่เขารู้ว่าพวกคนร้ายหลบซ่อนตัวอยู่ที่ไหน เขาก็ใจเย็นต่อไปอีกไม่ได้ เขาจะต้องไปช่วยอัญ ไม่ว่ายังไงก็ตาม อัญจะต้องปลอดภัย

เขาจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรเด็ดขาด ก็เพราะเธอ... เพราะอัญเป็นคนที่เขารักมากกว่าใครๆ

.............................................................

      ที่โรงนาร้างเลยโรงพยาบาลมาไม่ไกล วีจอดรถ ATV อยู่หน้าถนน คงจะเป็นโรงนานี้ เขาเองไม่ค่อยรู้พื้นที่แถวนี้เท่าไหร่ แต่จากที่เขาขี่วนไปวนมา แถวๆโรงพยาบาล เขาก็เห็นโรงนาร้างแค่ที่นี่ที่เดียว

วีค่อยๆเดินเข้าไปเงียบๆ ฟ้ามืดแล้ว การเดินเข้าไปในที่รกร้างแบบนี้สร้างความลำบากให้วีไม่น้อย แต่วีไม่สนใจ เขาสนใจเพียงอย่างเดียว สนใจแค่คนที่เขาจะต้องไปช่วย และจะช่วยออกมาให้ได้

เขาเห็นแสงไฟในโรงนา ไม่ผิดแน่ พวกนั้นต้องอยู่ในนี้ วีพยายามมองหาอาวุธเหมาะๆมือ พอที่จะต่อกรกับพวกนั้นได้ และเข้าก็ได้ท่อนไม้มาท่อนหนึ่ง...

เขาเคยจัดการพวกนั้นได้มาแล้ว ครั้งนี้ก็คงไม่ต่างกัน เขาหวังว่าน่ะนะ

วีแอบมองไปทางซี่ไม้ที่ผุจนเป็นรอยแยก อัญถูกจับอยู่ด้านในจริงๆ หัวใจเขาเต้นแรง หายใจหอบ มองคนร้ายที่นั่งล้อมอัญเอาไว้

จะบุกเข้าไปเลยดีมั้ย หรือว่ารอจังหวะเหมาะๆที่คนร้ายสักคนปลีกตัวออกไป วีคุกเข่าลง เฝ้ามองสถานการณ์ด้วยความรู้สึกร้อนใจ

      คนร้ายคนหนึ่งเดินออกไปด้านนอกโรงนา วีเห็นเป็นโอกาสเหมาะ เขามุดลอดรอยแยกของไม้เข้าไป อาศัยความมืด ค่อยๆอ้อมไปด้วยหลัง และเข้าถึงตัวอัญ

“อัญ...” วีพูดเสียงเบา ตอนนี้คนร้ายไม่ได้หันมองมาทางอัญแล้ว

อัญมองตาโต เมื่อเห็นว่าใครเข้ามาช่วยเหลือเธอ อัญรีบมองไปรอบๆ วีมาแค่คนเดียวอย่างนั้นหรอ เธอหันกลับไปมองคนร้าย ที่สนใจทางอื่นมากกว่ามองมาทางเธอ

“ไม่เป็นไรนะ” วีถาม พร้อมๆกับแก้มัดให้หญิงสาว
“เฮ้ย ใครวะ”

คนที่ออกไปกลับเข้ามา และมองเห็นวีเต็มๆ วีรีบแก้มัด พวกคนร้ายตรงเข้ามาทางวี วีตัดสินใจลุกขึ้น พร้อมกับไม้ในมือ

“เข้ามาได้ยังไงวะ” คนร้ายมองสงสัย “แต่ท่าทางจะอยากเข้ามาตาย”
“พวกแก จำวันนั้นไม่ได้แล้วหรอ วันที่พวกแกโดนฉันซัดไม่เป็นท่า”
“วันนั้นฉันประมาทไปหน่อย แต่วัน...คนที่จะโดนซัด คือแก”

แล้วคนร้ายก็ตรงเข้าหาวี วีฟาดไม้เข้าใส่หน้าแข้งคนร้ายคนแรก เป็นเหมือนวันนั้นไม่มีผิด คนร้ายไม่ได้เก่งขึ้นกว่าเดิมแม้แต่น้อย

“โอ๊ย”
“แก...” คนร้ายอีกคนตรงเข้าหา และพยายามหลบการเหวี่ยงไม้ของวี
“วี” อัญเรียกชื่อเขาด้วยความเป็นห่วง

วีตรงเข้าสู้กับคนร้ายอีกคน คนร้ายปัดไม้กระเด็นออกจากมือของวี วีตั้งการ์ดขึ้น และปล่อยหมัดเข้าเต็มๆปลายคางของคนร้าย ล้มลงไปอีกคน

“เก่งนักใช่มั้ย”

คนร้ายที่เป็นหัวโจกชักปืนออกมา และยิงเข้าใส่ เฉียดวีไปเพียงนิดเดียว วีตกใจที่คนร้ายมีปืน

“เจอปืนเข้าหน่อย ถึงกับนิ่งเลยหรอ มึง” คนร้ายถือปืนขู่ คนร้ายที่ล้มอีกสองคนรีบเดินไปยืนข้างๆ และยิ้ม***มใส่วี “หมดทางหนีแล้วหละ”
“พวกแก...”

วียังมองจ้องคนร้ายเอาเรื่อง และค่อยๆถอยเอาตัวไปบังอัญเอาไว้ เขาจะไม่ให้เธอเป็นอะไรไป

“วี หนีไป” อัญบอกกับคนตรงหน้า เธอเองก็เป็นห่วงเขา
“ไม่ได้ ฉันมาช่วย ถ้ายังช่วยเธอไม่ได้ ฉันจะหนีไปได้ยังไง ถ้าหนีก็ต้องไปพร้อมกัน”
“ไม่ก็ตายพร้อมกัน” คนร้ายเล็งปืนไปทางวี “วันนั้นแกทำฉันแสบมากกนะ แถมยังจับฉันส่งตำรวจอีก”
“ก็แกมันชั่วเอง” วีตะโกนท้าทาย
“รนหาที่เองนะ บอกลาโลกใบนี้ได้แล้ว”

คนร้ายตั้งใจจะยิงวี แต่มีเสียงพังประตูเข้ามา คนร้ายทั้งสามรีบหันมอง กำลังตำรวจบุกเข้ามาที่โรงนาร้างนับสิบนาย

“หยุด อย่าขยับ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ วางอาวุธซะ แล้วยอมให้จับกุมแต่โดยดี”

ตำรวจกรูกันเข้ามา และล้อมคนร้ายเอาไว้ คนร้ายหมดหนทางจะหนี

“ทิ้งอาวุธซะ”

ตำรวจเล็งปืนเข้าหาคนที่ถือปืนอยู่ อีกสองคนยกมือยอมแพ้ตั้งแต่ที่ตำรวจเข้าประชิด คนร้ายค่อยๆตัดสินใจวางปืน กำลังตำรวจเข้าจับกุมคนร้ายทันที

“อัญ...” วีหันมองอัญ แล้วรีบตรงไปแก้มัดให้เธอ
“วี...” อัญหันมองวี

เมื่อวีแก้มัดให้เธอ อัญลุกขึ้น แล้วตรงเข้ากอดวีทันที

“ขอบใจนะ ที่มาช่วย” อัญร้องไห้ออกมา

วีกอดอัญเอาไว้ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ก็รู้สึกโล่งใจ ที่อัญปลอดภัยดี

“อัญ” อดิศรเดินเข้ามาในโรงนาร้าง อัญหันมองพ่อ เธอวิ่งเข้าไปหาอดิศร

สองพ่อลูกกอดกันแน่น วีมองอัญที่อยู่กับอดิศร ก่อนจะมองคนอีกสองคนที่เดินเข้ามาในโรงนา

“บ้าระห่ำจริงๆ” เฟิร์นบอกกับวี
“รู้มั้ยว่าคนเขาเป็นห่วง”
“แต่วีก็เป็นห่วงอัญ”

วีพูดจบก็มองไปทางอัญและอดิศร เขาสบายใจแล้วที่อัญไม่เป็นไร แต่ต่อจากนี้ ทุกอย่างก็คงเป็นเหมือนเดิม

“เดี๋ยวขอเชิญพวกคุณ ไปให้ปากคำที่โรงพักด้วยนะครับ” นายตำรวจเดินเข้ามาบอก

คุ้งพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกจากโรงนาไปพร้อมกับเฟิร์นและวี วีเดินผ่านอดิศรและอัญ วีกับอัญมองสบตากัน แต่ไม่มีคำพูดอะไรต่อกันอีก

อัญมองวีที่เดินออกไป รู้สึกดีใจที่เขามาช่วยเธอ เธออยากจะขอบคุณเขา แต่ก่อนหน้านั้น เธอคงต้องอยู่กับพ่อของเธอ...

“พ่อคะ” อัญมองหน้าอดิศร “คนร้ายบอกว่า พ่อยึดที่ของคนในพื้นที่เพื่อมาขยายฟาร์ม และยังเป็นคนออกคำสั่งเผาฟาร์มธัญวาริน”
“เชื่อพวกมันหรอ” อดิศรยังไม่ยอมรับ
“พ่อคะ...” อัญต้องการความจริง สายตาของเธอที่มองอดิศร คือสายตาที่คาดหวังว่าพ่อของเธอจะไม่โกหกเธอ “อัญถูกจับมาขนาดนี้...”
“พ่อก็ไม่ได้อยากให้อัญถูกจับ....”
“แล้วจริงใช่มั้ยคะ ที่พ่อให้คนพวกนั้นไปทำร้ายฟาร์มธัญวาริน”

อดิศรเงียบไป เขาไม่มีคำอธิบายที่ดีพอสำหรับลูกสาวของตัวเอง ส่วนอัญ...ยิ่งพ่อของเธอไม่พูดออกมาแบบนี้ ยิ่งยืนยันว่าสิ่งที่เธอได้รับรู้คือความจริง

“อัญ...พ่อแค่ต้องการความเป็นหนึ่ง”
“แต่ก็ไม่ใช่...การทำร้ายคนอื่น”

อัญพูดเสร็จ เธอก็หันหน้าหนีอดิศรทันที แต่ถึงยังไงอดิศรก็เป็นพ่อของเธอ เธอจะทำอะไรได้...นอกจากยอมรับความจริงนั้น และทำทุกทางไม่ให้พ่อของเธอทำเรื่องแบบนั้นอีก นอกจากนี้ เธอยังมีอีกเรื่องที่เธอต้องทำ...ให้จบ

.............................................................

      วีนั่งมองข้าวเช้าที่อยู่ตรงหน้า หลังจากเรื่องเมื่อคืน เขาก็หลับเป็นตาย แต่ตื่นมา เขาก็ยังคิดถึงเรื่องระหว่างเขากับอัญ

การที่เขาไปช่วยอัญโดยไม่ห่วงชีวิตตัวเองแบบนั้น มันจะหมายความว่าอะไรได้ นอกจากเขายังรักอัญอยู่ ไม่ว่าอัญจะทำให้เขาเจ็บแค่ไหน แต่เขาก็ยังรัก... รักเธอมากจริงๆ

“มองแบบนั้น มันไม่อิ่มหรอกมั้ง” เฟิร์นแซวคนตาดุ ที่ไม่ยอมแตะต้องข้าวเช้าของเขาเลย “เป็นห่วงเด็กคนนั้นอยู่หรอ”
“เปล่า”

ไม่ได้เป็นห่วง เขา...คิดถึงเธอมากกว่า เขาควรจะเอายังไงต่อไปกับความรู้สึกของตัวเอง ให้อภัยเธองั้นหรอ แล้วกลับมารักกันใหม่งั้นหรอ แต่...เธอรักเขารึเปล่า วีก็ไม่รู้ แถมวียังเคยทำเรื่องแย่ๆกับเธอไปตั้งหลายเรื่อง ทุกอย่างมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อย่างนั้นหรอ

.............................................................

      ตอนเย็นของวัน วีนั่งเล่นคอมอยู่ในห้องของตัวเอง ไม่ค่อยมีงานอะไรให้เขาต้องลงไปดูแลแล้ว และหน้าคอมของเขา ก็ไม่มีอะไรให้เขาดูเหมือนกัน

เขาเดินไปนอกห้อง ออกไปที่ระเบียง สูดหายใจเข้าเต็มปอด มองเห็นคุ้งกับเฟิร์นอยู่ใกล้ๆกับคอกม้า และเหมือนคุยกับใครอยู่

หัวใจของวีกระตุกวูบ คนที่คุ้งกับเฟิร์นคุยอยู่ คืออัญ แล้วเธอมาที่นี่ทำไม วีมองตาค้าง ไม่คิดว่าจะเจอเธอ อัญมองมาทางเขาด้วย เขารีบหลบสายตาแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน กลับเข้าไปในห้องของเขา

อาจจะ...เธออาจะมาขอบคุณคุ้งที่ไปช่วยเธอวันนั้น แต่คง...ไมได้มาหาเขาหรอก เพราะเขากับเธอ... วีมือสั่นไปหมด แต่ความคิดของตัวเองในตอนนี้ยังควบคุมไม่ได้เลย

เขาทั้งอยากเจอ และไม่อยากเจอเธอ หลายอารมณ์สับสน ปนเป จนเสียงประตูห้องของเขาเปิดออก เขาหันมอง... เป็นอัญที่เปิดประตูเข้ามา

“เธอ...” วีมองหญิงสาวที่เปิดประตูห้องของเขา “มีอะไร”
“ฉัน...อยากจะมาขอโทษนาย” อัญเม้มปากเล็กน้อย
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“เรื่องพ่อของฉัน...” อัญมองสบตาคนตาดุ “ฉันขอโทษที่เคยไม่เชื่อนาย พ่อของฉันทำเรื่องไม่ดีจริงๆ”

วีเอาลิ้นดุนแก้ม... เขาพูดอะไรไม่ออก เมื่อเจอคำขอโทษของหญิงสาว

“แต่เรื่องที่ฉันเข้ามาที่ฟาร์มธัญวาริน ฉันแค่อยากมาดูว่าฟาร์มธัญวารินพัฒนาไปมากแค่ไหน ฟาร์มฉันจะสู้ได้มั้ย ไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร ฉันไม่รู้ ว่าพ่อฉัน...ทำเรื่องแบบนั้น ถ้ารู้ฉันคงไม่บอก...”
“ช่างมันเถอะ” เขาพูดมันออกไปอย่างง่ายดาย... ง่ายดายเกินไป วีกำลังสงสัยว่าเขาไม่โกรธเรื่องนั้นแล้วอย่างนั้นหรอ
“ฉันขอโทษ ที่เคยหลอกนาย ไม่ยอมบอกนาย ว่าฉันเป็นใคร แต่พอฉันได้รู้จักนาย ฉันก็อยากเป็นเพื่อนกับนายจริงๆนะ ทุกอย่างที่ฉันพูดกับนาย มันคือเรื่องจริง...”
“แต่เธอก็หลอกฉัน เห็นฉันโง่มากใช่มั้ย”
“ฉันไม่ได้คิดว่านายโง่อะไรเลยนะ ฉันขอโทษที่ฉันคิดถึงแต่ตัวเอง...” อัญร้องไห้ออกมาจนได้ เธอว่าจะไม่ร้องอยู่แล้วเชียว “นายให้อภัยฉันไม่ได้เลยหรอ”
“ทำไมฉันต้องให้อภัยเธอ ยังไงเราสองคน ก็เป็นคนของฟาร์มสองฟาร์มที่ไม่ถูกกันอยู่แล้ว”
“แล้วไง” อัญมองจ้องคนร่างสูงผ่านดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา “แล้วเราสองคนจะสนิทกันไม่ได้อย่างนั้น”

วีเงียบไปเล็กน้อย มันไม่ใช่เรื่องของฟาร์มแล้วตอนนี้ มันเป็นเรื่องของหัวใจ หัวใจของเขาและหัวใจของเธอ

“ก็ได้ๆ ถ้านายไม่อยากเจอฉันแล้ว ไม่อยากแม้แต่จะสนิทกันแล้ว ฉันไปก็ได้” อัญตัดสินใจจะกลับ ในเมื่อเขาไม่เหลือเยื่อใยให้เธออีก “ขอโทษที่พ่อของฉันทำเรื่องไม่ดีกับฟาร์มของเธอ และก็ขอบใจที่นายไปช่วยฉันวันนั้น ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าทำไมนายถึงไปช่วย แต่...ฉันน่ะ ตอนที่ถูกจับ คิดถึงแต่นาย อยากให้คนที่มาช่วยฉันคือนาย... ฉันมีเรื่องที่อยากพูดแค่นี้แหละ”

หญิงสาวหน้าหวานทำท่าจะเดินออกไป วีรีบชิงพูดกับเธอก่อนที่เธอจะได้เปิดประตู

“คิดจะมาก็มา คิดจะไปงั้นหรอ” แลเขาก็เดินเข้าไปหาหญิงสาว จับลูกบิดประตูไว้ ไม่ให้เธอเปิด
“แล้วนายจะเอายังไง หรือว่านายยังไม่หายโกรธฉัน” อัญถามเสียงแผ่วเบา เธอกับเขาอยู่ใกล้กันเกินไป
“ไม่รู้สิ” เขาเองก็ไม่รู้ว่าเขาหายโกรธรึยัง “แต่เธอล่ะ ทำไมเธอถึงอยากให้ฉันไปช่วย ทำไมเธอถึงนึกถึงฉัน”
“ก็…” อัญอึกอักเล็กน้อย
“ก็อะไร” คนเจ้าอารมณ์ถามเสียงเร่งเร้า
“ในใจฉัน...มีแค่นาย”
“เธอไม่ได้โกหกใช่มั้ย”

หญิงสาวส่ายศีรษะ พร้อมจ้องมองลึกเข้าไปในแววตาของคนเจ้าอารมณ์ วีตัดสินใจ จูบกับอัญอีกครั้ง เขาก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าเขายังจะสามารถจูบกับเธอได้อีกรึเปล่า... แต่อัญดันตัวของเขาออก

“ทำไม หรือว่าเธอโกหก เธอจูบกับคนที่เธอรักไม่ได้ ใช่มั้ย...” วีถามให้แน่ใจ
“นายเชื่อฉันรึเปล่าล่ะ หรือว่านาย แค่จะพิสูจน์ หรือจะทำร้ายฉันอีก แบบวันนั้น...”

อัญนึกไปถึงวันที่เธอและวีทะเลาะกันที่น้ำตก และวีก็ทำเรื่องแบบนี้กับเธอ สิ่งที่เกิดขึ้น ที่มันไม่ได้ผ่านความรัก แต่เป็นความโกรธแค้น

“ไม่ได้จะพิสูจน์หรือทำร้ายอะไรทั้งนั้น” วีปฏิเสธ “เธอโง่ขนาดดูไม่ออกเลยหรอ ว่าครั้งไหน มันคืออารมณ์โกรธ ครั้งไหน มันคือความรัก”
“นายว่าฉันโง่หรอ” อัญเสียงแข็งขึ้นมาทันที
“ก็เธออยากทำให้ฉันเป็นคนโง่ก่อนทำไมล่ะ” วียักคิ้วกวนๆ
“นายเนี่ยนะ” อัญหันหน้าหนีดวงตาคู่นั้น
“ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอเรื่องที่หลอกฉันเด็ดขาด” ว่าแล้ววีก็รวบอัญเข้ามาในอ้อมกอด “ต่อจากนี้เธอต้องชดใช้ให้สาสมเลย”
“ชดใช้ยังไง”

อัญถามเสียงร้อนใจ วียิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วบดริมฝีปากเข้าหา รอยจูบนั้นรุนแรง และหนักหน่วง แต่...อัญก็รับรู้ได้แล้วว่า รอยจูบนั้นเกิดจากความรักของคนเจ้าอารมณ์คนนี้

      วีดันร่างกายของอัญเบียดชิดกับกำแพง มือของเขาสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้ม เค้นคลึงอกของหญิงสาวที่เขาเคยได้สัมผัสมาก่อน แม้ครั้งนี้จะร้อนแรง แต่กลับอ่อนโยนกว่าคราวนั้นหลายสิบเท่า

อัญปล่อยให้อารมณ์ของเธอเคลื่อนไหวไปตามการกระทำของวี มือทั้งสองข้างของเธอจับเอวของคนร่างสูงเอาไว้

วีปลอดกระดุมเสื้อของหญิงสาว ผิวกายของเธอสัมผัสอากาศภายนอก คนตาดุเลื่อนหน้าไปที่ซอกคอ ลมหายใจอุ่นๆ ทำเอาอัญขนลุกไปทั้งตัว เธอหลบตา และปล่อยใจไปกับทุกๆการกระทำ

     เขาส่งปลายลิ้นไปหยอกเย้าเนินอกของหญิงสาวที่ไร้ซึ่งสิ่งปกปิดใดๆ อัญกำมือแน่น เธอหายใจหนักหน่วงกับการกระทำของวี

เขาไม่รอให้หญิงสาวได้ขัดขืน มือของเขาค่อยๆปลดตะขอกางเกงของเธอ ก่อนจะรูดมันลงไปที่ปลายเท้า อารมณ์ที่โหมกระหน่ำในร่างกายของเขา คืออารมณ์รักที่ร้อนแรง เขาต้องการเธอ ต้องการทั้งร่างกาย ต้องการทั้งหัวใจ

วีคุกเข่าลงตรงหน้าหญิงสาว ดึงเนื้อผ้าที่บางใสลงสู้เบื้องล่าง อัญก้มลงมองคนร่างสูง เธอลูบมือผ่านศีรษะของเขา และพร้อมตั้งรับกับการกระทำที่จะเกิดขึ้น เธอไม่อาจปฏิเสธ ไม่อาจปฏิเสธทุกอย่าง...ในตัวของเขาได้อีก

      เพียงปลายลิ้นสัมผัส อัญถึงกับสะท้านไปทั้งร่าง เธอเอามือข้างหนึ่งปิดปากตัวเองเอาไว้ ข้างนอกอาจจะมีคนอยู่ ผิดกับคนตาดุที่ไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัวอะไรทั้งนั้น

อัญรับรู้ถึงความรู้สึกที่มากล้น นี่เขากำลังทรมานเธอเพราะเคยโกหกเขารึเปล่า เธอต้องอดทนกับความรู้สึกแสนสั่นไหว ที่คนเบื้องล่างมอบมา

หญิงสาวหน้าหวานกัดกรามตัวเองแน่น ยิ่งวีขยับลิ้นของเขามากเท่าไหร่ ร่างกายของอัญยิ่งร้อนระอุมากเท่านั้น น้ำตาเธอไหลออกมา แต่ไม่ใช่เพราะเจ็บปวดหรือทุกข์ระทม

วีจับขาของหญิงสาวเอาไว้ ความรู้สึกของเขาเพิ่มขึ้นอีก เพิ่มขึ้นอีก และไม่มีทีท่าจะลดลงมาง่ายๆ ร่างกายของหญิงสาวกระตุก วีรับรู้ถึงความอุ่นชื้นที่มากมาย เขาขยับตัวลุกขึ้น และส่งมอบรสชาติของความรัก ผ่านรอยจูบระหว่างเขาและเธอ

      สองคนเบียดชิดร่างอยู่บนเตียงของคนเจ้าอารมณ์ จากที่หนึ่งสู่อีกที่หนึ่ง แต่ความต้องการในใจของทั้งสองยังไม่จางหายไป

มือของวีสัมผัสส่วนอ่อนไหวของหญิงสาว อัญมองสบตาคนร่างสูงผ่านดวงตาที่ไม่สามารถลืมมันขึ้นมาได้เต็มที่ ความรู้สึกแสนสั่นไหว และอัญก็ไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนั้นอย่างไรดี

วีก้มลงจูบเบาๆ ที่ใบหูของหญิงสาว ก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปหยอกเย้า อัญบิดตัวหนี แต่ก็หนีไม่พ้นอ้อมกอด มือของวีเริ่มต้นรุกล้ำตัวตนของอัญมากขึ้นทุกที

อัญกระตุกทุกครั้งที่วีค่อยๆแทรกผ่านร่างกายของเธอเข้าไป เธอจับแขนของวีเอาไว้แน่น ส่ายหน้าเล็กน้อยกับเขา เธอต้องทนไม่ไหวแน่ๆ แต่วียังคงยิ้ม และมองเธอด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยความมั่นใจ

“อือ”

อัญร้องครางออกมา เมื่อร่างกายของเธอ และร่างกายของวี หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว คนร่างสูงขยับมือของตัวเองช้าๆ แต่แค่นั้น อัญก็แทบคลั่ง ไม่รู้จะทนไหวไปจนสุดปลายทางหรือเปล่า

ทุกอย่างเป็นไปตามอารมณ์ และแรงปรารถนา ความต้องการที่มากล้น ค่อยๆผ่อนคลายความเจ็บปวดให้กับหญิงสาว ขยับหลอก ขยอกรับ วีและอัญ...สอดประสานหัวใจเป็นหนึ่งเดียว

เสียงที่ดังชัดที่สุดในห้องคือเสียงลมหายใจของคนทั้งสองคน อัญปิดตาสนิท แต่ไม่อาจปิดกั้นทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้น ทุกอย่างในหัวปั่นป่วนไปหมด แต่เธอก็ยอมรับทุกๆการกระทำของคนที่เธอรัก

วีเร่งจังหวะเมื่อรู้สึกถึงการบีบรัด อัญกอดเขาแน่นขึ้น วีกอดตอบด้วยมืออีกข้างที่เหลือ เขาจะไม่ปล่อยเธอให้หายไปจากเขาอีก เขาจะมีแค่เธอ...แค่เธอเท่านั้น

ทุๆอย่างเร่งเร้า จนค่อยๆผ่อนปรน และท้ายที่สุดก็หยุดนิ่ง อัญผ่อนจังหวะการหายใจของตัวเอง วียังคร่อมอยู่บนตัวของหญิงสาว เขาค่อยๆสัมผัสรสชาติบางอย่างที่ปลายนิ้ว อัญรีบดึงมือของเขาออกจากปาก

“ทำไมล่ะ” วีถามพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์

อัญทำหน้ายุ่ง วีหัวเราะออกมาเล็กน้อย

“เธอห้ามโกหกฉันอีกนะ” วีมองสบตาหญิงสาวที่อยู่ใต้อ้อมแขนของเขา “ถ้าเธอโกหกฉันอีก เธอโดนดีแน่”
“แล้วถ้าฉันไม่โกหกล่ะ”
“ก็โดนดีเหมือนกัน”

วีตอบเสียงกวน อัญตีไหล่ของวีเบาๆ เจ้าเล่ห์จริงๆ

“ฉันรักเธอนะ” เขาบอกกับหญิงสาว
“เหมือนกัน...”

อัญยิ้มออกมาบางๆ วีเอนตัวลง แล้วจูบกับเธออีกครั้ง จูบกับความรัก... และเรื่องราวความรักของเขา... ที่ยังไม่จบ นี่แค่...เริ่มต้น

.............................................................

     คุ้งกับเฟิร์นยืนมองไปทางห้องของวี ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอัญกับวีเคลียร์ใจกันไปถึงไหน เข้าไปคุยกันนานพอดูแล้ว และที่คุ้งและเฟิร์นไม่รู้อีกอย่างก็คือ อัญกับวีจะออกมามั้ย

“พี่ว่า โทรไปที่ฟาร์มอดิศรดีมั้ย” คุ้งพูดขึ้น
“ทำไมหรอ พี่คุ้ง” เฟิร์นถามคนหน้านิ่งด้วยความสงสัย
“ท่าทาง วันนี้อัญอาจจะไม่ได้ออกจากห้องของวี เดี๋ยวทางนั้นเขาจะหาว่าเราจับตัวลูกสาวเขามากักขังหน่วงเหนี่ยว”
“กักขังหน่วยเหนี่ยวหัวใจล่ะไม่ว่า”

เฟิร์นขำนิดๆ คุ้งเล่นมุกหน้านิ่งอีกตามเคย แต่มุกนี้ติดเรทรึเปล่านะ

“แต่เราไม่มีเบอร์ของฟาร์มอดิศรนี่นา” เฟิร์นหันบอกกับคนร่างสูง
“งั้นหรอ ถ้าอดิศรมาจะรับหน้ายังไงดี” คุ้งทำท่านึก “งั้น เราสองคนชิ่งด้วยดีกว่า จะได้ไม่ต้องรับหน้าใคร”
“ชิ่งยังไงพี่คุ้ง”
“ก็ชิ่งไปคุยเรื่องของเราสองคนบ้าง...” คุ้งยิ้มหวานกับคนตรงหน้า “ในห้องนอนของพี่”

ติดเรทอีกตามเคย เฟิร์นยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินหนีคุ้งไป

“ไปไหนล่ะเฟิร์น” คุ้งถามสงสัย
“ก็พี่คุ้งว่าจะไปคุยเรื่องของเราสองคนที่ห้องไม่ใช่หรอคะ”

เฟิร์นตอบรับ คุ้งยิ้มออกมาอีกครั้ง แล้วรีบตามเฟิร์นไป สงสัยเรื่องของวีกับอัญ ถ้าอดิศรมาจริงๆ ก็คงต้องให้สองคนนั้นไปเคลียร์กันเอง เพราะตอนนี้คุ้งกับเฟิร์น ก็คงจะมีเรื่องต้องคุยกันอีกยาว

.............................................................

     วันแรกของการเปิดตัวฟาร์มธัญวาริน เป็นแหล่งท่องเที่ยว คนมาร่วมฉลองวันเปิดตัวกันคึกคัก รวมทั้งคนของบริษัท Big Dream ที่มาช่วยจัดงาน คุ้งกับเฟิร์น คุยกับคนในบริษัทอย่างคุ้นเคย

พ่อกับแม่ของคุ้งบินกลับมาจากต่างประเทศ และออกจะภูมิใจไม่น้อย ที่การกลับมาของคุ้ง ทำให้ฟาร์มธัญวารินเปลี่ยนไปมาก

มนูญเองก็มาร่วมงาน เขายังนั่งรถเข็น โดยมีแม่ของเฟิร์นดูแลอยู่ไม่ห่าง อีกไม่นานเขาก็คงกลับมาเดินได้เป็นปกติ

วี ยืนรอหญิงสาวบางคนที่หน้าฟาร์มธัญวาริน วันนี้เขาแต่งหล่อเป็นพิเศษ นานๆจะขุดเสื้อเชิ้ตมาใส่สักที ก็หวังจะได้คำชมจากหญิงสาวหรอกนะ แต่...ไม่รู้จะได้รึเปล่า ถ้าเป็นอัญล่ะก็...

“วี” อัญเรียกชื่อเขามาแต่ไกล เธอลงจากรถของฟาร์มาแค่คนเดียว ไม่ได้พ่วงคนที่ฟาร์มอดิศรมาด้วย “แต่งตัวเป็นผู้เป็นคนขึ้นเยอะเลยนะ”
นั่นไง เขาว่าแล้ว สำหรับอัญไม่เคยจะชม “มาถึงก็ปากตะไกรใส่เลยนะ”
“แต่ก็...ดูดีนะ”

อัญยอมชมเขาออกมาในที่สุด หลังจากวันนั้น ที่มาเคลียร์ใจ และก็เคลียร์อย่างอื่นกันไป เขาสองคนก็คบกันเป็นจริงเป็นจังขึ้น แต่ไอ้นิสัยปากไวของทั้งคู่ ยังเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน

“อัญก็ดูดีนะ” วีมองอัญ นานๆทีจะเห็นเธอใส่กระโปรง
“แหงล่ะ”
“แต่ไม่ดูจะดีกว่า” วีพูดเสร็จก็หัวเราะ อัญหน้าตูมทันที “เข้าไปข้างในดีกว่า เดี๋ยวจะแนะนำอัญให้แม่เรารู้จัก”

คำพูดคำจาอาจจะดีขึ้นนิดหน่อย แต่เรื่องเถียงกันล่ะก็ เป็นประจำไม่เปลี่ยนแปลง

     วีพาอัญเข้ามาด้านใน แม่ของเขาคุยอยู่กับพ่อแม่ของคุ้ง พอดาเห็นว่าลูกเขาเดินมาหา เขาก็มาคุยกับลูก

“แม่ นี่เพื่อนวี ชื่อ อัญ” วีแนะนำอัญให้ดารู้จัก
“สวัสดีค่ะ” อัญยกมือไห้วแม่ของวี
“หวัดดีจ้ะ” ดายิ้มให้อัญ
“แล้ว...แม่ไม่พา คนๆนั้นมาหรอ” วีพูดถึงแฟนใหม่ของแม่ ถึงวีจะพอยอมรับได้บ้าง แต่ก็ไม่มาก ไม่มากพอที่จะเรียกคนๆนั้นอย่างสนิทสนม
“วีไม่อยากเจอไม่ใช่หรอ”

ดาถามลูกสาวของเขา วีทำเป็นไม่ตอบ เขาไม่อยากพูดถึงแล้ว

“วีว่า วีจะกลับไปเรียนต่อ” วีบอกกับแม่ของตัวเอง
“กลับไปเรียนต่อหรอ”
“อืม ให้จบ ปวส. แต่ว่าหลังจากนั้น วีจะกลับมาทำงานที่นี่นะ”

ดามองหน้าลูกด้วยแววตาสงสัย ก่อนจะพยักหน้ายอมรับ ก็ยังดีกว่าเขาทำตัวเกกมะเหรกเกเร

“วีไปคุยกับเพื่อนนะ”

วีปลีกตัวจากแม่ของตัวเอง แล้วพาอัญเข้าไปในสวนแอปเปิ้ล ตอนนี้ไม่มีใครผ่านมาทางนี้สักคน

“ที่วีว่านายเรียนไม่จบนี่คือ ปวส.งั้นหรอ”
“อืม ปีสุดท้าย” วีพยักหน้ารับน้อยๆ
“วีอ่อนกว่าเราอีกหรอเนี่ย” อัญมองวีให้แน่ใจ “งี้ก็ปีนเกลียวนี่นา มาปากดีกับคนโตกว่าเนี่ย เดี๋ยวจะโดนดี”
“หรอ จะโดนดีหรอ ใครกันแน่ที่จะโดนดี” วีพูดเสียงเจ้าเล่ห์ อัญตีแขนวีเต็มแรง “หืม นอกจากปากไว แล้วยังมือไวด้วยนะ”
“ใครกันแน่มือไว พูดให้ดีๆเลย” อัญทำหน้ายุ่ง “แล้วถ้าเรียนจบ ไม่คิดจะต่อ ป.ตรีหรอ”
“ไม่เอาหรอก แค่นี้ก็งานยุ่งจะตาย ถ้าจบ ป.ตรี มีหวังพี่คุ้งโยนงานทุกอย่างมาให้จนไม่มีเวลาอยู่กับอัญแหงๆ”
“อยากอยู่กับเรามากหรอ แต่ว่า...เราเองก็ต้องช่วยดูแลที่ฟาร์มของเรานะ”
“ก็ดูไปสิ แต่ต้องมาหาเราที่ฟาร์มด้วยนะ”
“แล้ววีไม่คิดจะไปหาเราที่ฟาร์มหรอ”
“ไปทะเลาะกับพ่อของอัญเปล่าๆ”

ระหว่างเขากับอดิศร เรื่องราวของฟาร์มทั้งสองฟาร์มยังไม่ลงเอยง่ายๆ แต่เรื่องราวของอัญกับวี ลงเอยไปเรียบร้อยแล้ว

“ไม่ใช่ว่า พอวีกลับไปเรียนที่กรุงเทพ แล้วเกิดติดใจที่นั่นจนไม่ยอมกลับมาที่นี่หรอกนะ วีเองตอนแรกก็ร้องจะกลับกรุงเทพท่าเดียวเลยไม่ใช่หรอ”
“ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ที่ๆเราอยากอยู่คือที่นี่มากกว่า”
“ทำไม”
“ก็อยากอยู่กับอัญไง...” วีตอบพร้อมยิ้มกว้าง “ยัยปากตะไกรที่รัก”
“โห ไอ้ถั่วงอก เกือบซึ้งแล้วนะ”
“คนอย่างเรา จะซึ้งน่ะ ไม่ต้องอาศัยคำพูดหรอก”
“แล้วอาศัยอะไรมิทราบ”

อัญถามเสียงสงสัย และเธอก็ได้รับคำตอบเป็นรอยจูบจากคนที่เธอเรียกว่าไอ้ถั่วงอก นี่แหละคือเรื่องซึ้งๆในแบบของเขา

คนเจ้าอารมณ์ ที่ไม่เคยจะมีคำพูดหวานอะไรกับเขาเลย แต่อัญก็คิดว่ามันคงช่วยไม่ได้ เธอเลือกที่จะไปชอบคนห่ามๆแบบนี้เอง ออกแนวหวานอมเปรี้ยว ก็คงพอจะกล้อมแกล้มไปได้

วีดึงหญิงสาวเข้ามากอด พร้อมรอยจูบที่ตอบแทนทุกความรู้สึกในหัวใจของเขา กับหญิงสาวที่เข้ามาเปิดหัวใจของเขาให้ได้พบกับมุมมองด้านใหม่ๆ และลบล้างตัวตนที่แข็งกระด้างของเขาไป

ด้วยความรักของเธอที่มีให้แก่เขา

และด้วยความรักของเขา ที่มีให้แค่เธอ

.............................................................

Complete

จบแล้วครับ สำหรับเรื่อง Open On : เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ

กด+ ไปเบาๆแล้วกันนะครับ (แต่ผมว่าไม่เบานะ 55)

ก็ขอให้สนุกกับนิยายของผมนะครับ

หวังว่า ถ้ามีโอกาสคงได้มาลงนิยายให้อ่านอีกครับผม

สำหรับใครที่ยังตามอ่านนิยายสืบสวนอยู่

เจอกันที่ http://www.comeon-book.com/comeonv3/userarticle.php

ท้ายนี้ ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ

Open On : เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ
By : TepiN
10-08-2012

By : TepiN Date : 10 Aug 2012 15:17

☞

เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ TepiN ตั้งกระทู้ 428 กระทู้
Topic ล่าสุด ที่ TepiN ตั้ง 6 กระทู้ มีดังนี้
☞ 474914   Open On : เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (END+)
☞ 474455   Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (11)
☞ 474233   Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (10)
☞ 473937   Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (9)
☞ 473827   Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (8)
☞ 473570   Open On : เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (7)

☞

เปิดดู กระทู้อื่นๆ ที่ TepiN เข้าร่วมตอบ ( ทั้งหมด )

แนะนำ เว็บไซด์ ในเครือ น่ารักดอทคอม
@ รู้ไว้ จะได้ไม่ตกยุค Top 50 อันดับเพลงฮิตติดชาร์ท ทุกค่ายเพลง ทุกศิลปิน ( 50 TOP Chart ) ไม่ว่าจะ GMM Grammy , RS , BMG , EMI , Sony Music รวมไว้ที่นี่ !!! Update รายสัปดาห์ !!!

@ Magnet Fever แม็กเน็ต ฟีเวอร์ เว็บของสะสม Magnet ( แผ่นแม่เหล็ก Mini Poster ) ของภาพยนตร์ไทย และ ภาพยนตร์ต่างประเทศ เน้นของ SF CINEMA

ความคิดเห็นตามปี : [ ปี 2555 เป็นต้นไป ]
หน้านี้ แสดง ความคิดเห็นตั้งแต่ปี พศ. 2555 ( คศ. 2012 ) เป็นต้นไป เท่านั้น !

Member

onceuponatime

Level : 0

ความเห็นที่ #1 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5056477 )

อยากอ่านเบลล์กับเซนอีก
ติดใจมากอ่ะคับ ^^

By : tong951 Date : 10 Aug 2012 21:57

☞	เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ tong951 ตั้งกระทู้ 10 กระทู้ Topic ล่าสุด ที่ tong951 ตั้ง 5 กระทู้ มีดังนี้ ☞ 487782 เล่นigกัน ☞ 471355 มีใครรู้จักเด็กวว.มั้ย ☞ 471193 เหงาค้าบบบบ ดี้เข้ามาหน่อยยย ☞ 466263 หาเพื่อนเข้ามาคุยกันน^^ ☞ 466215 เเนะนำตัวกันนนนน

Member

ไม่เคยมีหัวใจ

Level : 0

ความเห็นที่ #2 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5056494 )

เข้ามาดูทุกวัน จนมาเจอวันนี้แหละน๊าาาา อิอิ ขอบคุณคับผม คุณเทพิน

By : kaki Date : 10 Aug 2012 23:10

☞

เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ kaki ตั้งกระทู้ 34 กระทู้
Topic ล่าสุด ที่ kaki ตั้ง 5 กระทู้ มีดังนี้
☞ 455132   รักนะ นายซุปเปอร์สตาร์จอมเก๊ก 6
☞ 454898   รักนะ นายซุปเปอร์สตาร์จอมเก๊ก 5
☞ 431495   รักนะ นายซุปเปอร์สตาร์จอมเก๊ก 4
☞ 430569   รักนะ นายซุปเปอร์สตาร์จอมเก๊ก 3
☞ 429680   รักนะ นายซูปเปอร์สตาร์จอมเก๊ก 2

Member

lจ้าชาEllห่งปีศ

Level : 0

ความเห็นที่ #3 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5056505 )

ยกนิ้วให้เลยครับ สนุกมากๆในที่สุดก็เข้าใจกันสักทีนะครับ ฟ

By : เจ้าชายแห่งปีศาจ Date : 10 Aug 2012 23:45

☞	เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ เจ้าชายแห่งปีศาจ ตั้งกระทู้ 22 กระทู้ Topic ล่าสุด ที่ เจ้าชายแห่งปีศาจ ตั้ง 5 กระทู้ มีดังนี้ ☞ 487729 บางทีก็รู้สึก ☞ 486570 อยากบอกให้ปุ๋ยรู้ ☞ 486333 ถ้า ☞ 486164 ยังรัก...และคิดถึง ☞ 485795 หาดี้อุบลโสดๆสักคนมีไหมครับ

Member

GiggaBytE

Level : 0

ความเห็นที่ #4 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5057103 )

จะมีตอนพิเศษมั้ยน้าาาคุณเทพิน :)

By : GiggaBytE Date : 12 Aug 2012 23:24

☞	เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ GiggaBytE ตั้งกระทู้ 1 กระทู้ Topic ล่าสุด ที่ GiggaBytE ตั้ง 1 กระทู้ มีดังนี้ ☞ 472472 เหตุผลที่ยอมปล่อยแต่ยังไม่ยอมไป

Member

TepiN

Level : 500

ความเห็นที่ #5 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5057119 )

tong951 -- เซน เบลล์ ยังไม่มีโปรเจคเลยครับ ขอเวลาผมสั่งสมประสบการณ์อีกสักนิด ถ้ามันเข้าที่ ผมอาจจะแต่งออกมาก็ได้ครับ

kaki -- ช่วงนี้ไม่มีนิยายใหม่ๆเลยครับ มีก็แต่ผู้กองเล็กผู้กองดาริน ที่ใกล้จบแล้วที่ลงใน comeon ผมคงแวะมาที่นี่น้อยลง เพราะยังไม่มีนิยายใหม่ครับ

เจ้าชายแห่งปีศาจ -- แหะๆ ครับ เข้าใจกันสักที กว่าจะเดินทางมาถึงตอนนี้ พระเอกนางเอกผมก็ช้ำใจไปมาก จัดหวานๆให้เข้าหน่อยแล้วกันครับ

giggabyte -- ตอนพิเศษของเรื่องนี้หรอครับ ยังไม่มีพล็อตเลยครับ ช่วงนี้พล็อตนิยายคิดยากอย่างยิ่ง สมองเริ่มเบลอๆไปบ้างแล้วครับ ใช้มันมาหนัก 555

By : TepiN Date : 13 Aug 2012 00:13

☞

เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ TepiN ตั้งกระทู้ 428 กระทู้
Topic ล่าสุด ที่ TepiN ตั้ง 5 กระทู้ มีดังนี้
☞ 474914   Open On : เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (END+)
☞ 474455   Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (11)
☞ 474233   Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (10)
☞ 473937   Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (9)
☞ 473827   Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (8)

Member

GiggaBytE

Level : 0

ความเห็นที่ #6 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5058226 )

555 สู้ๆนะครับ แล้วจะรอติดตามอ่านค้าบบบ!!

By : GiggaBytE Date : 18 Aug 2012 00:08

☞	เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ GiggaBytE ตั้งกระทู้ 1 กระทู้ Topic ล่าสุด ที่ GiggaBytE ตั้ง 1 กระทู้ มีดังนี้ ☞ 472472 เหตุผลที่ยอมปล่อยแต่ยังไม่ยอมไป

Member

smartom

Level : 0

ความเห็นที่ #7 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5062385 )

ชอบมากกกก
โดยเฉพาะ ตรงวีกะอัญ เคลียร์กันในห้องเนี่ยยย

By : Amp Date : 8 Sep 2012 20:23

☞

เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ Amp ตั้งกระทู้ 17 กระทู้
Topic ล่าสุด ที่ Amp ตั้ง 5 กระทู้ มีดังนี้
☞ 474801   มีทอมดี้คนไหนอยู่หนองแขมบ้างคับ ไปเที่ยวกันแก้เบื่อ
☞ 452136   เพลงที่เปิดหน้าเว็บ
☞ 449783   ขอเป็นคำคมภาษอังกิดละกันนะ
☞ 446362   มาดูกัน รัก กับ ชอบ ต่างกันยังไง ดีมากๆ
☞ 441649   วิธีแก้แฟน ที่ขี้หึงมั่กๆ

Member

TepiN

Level : 500

ความเห็นที่ #8 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5064677 )

Giggabyte -- ครับ สู้โลดครับ แล้วเจอกันเรื่องหน้าครับ ใกล้มาแล้วครับ ตามได้ที่ come-on ครับผม

smartom -- นั่นสิครับ ตอนเคลียร์กันนี่มัน... ตื่นเต้นเร้าใจ เอ๊ะ 555 ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับผม

By : TepiN Date : 17 Sep 2012 13:47

☞

Member

&9829LadiieZHis

Level : 0

ความเห็นที่ #9 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5065365 )

ไล่อ่านย้อนหลังตั้งแต่ตอนที่ 8 ถึงตอนที่ 11

ตาแฉะแต่ซึ้ง!! (ปล. งานไม่ได้ทำเลยอ่ะ) ><"

By : •Edy_hisO• Date : 19 Sep 2012 14:20

☞

เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ •Edy_hisO• ตั้งกระทู้ 11 กระทู้
Topic ล่าสุด ที่ •Edy_hisO• ตั้ง 5 กระทู้ มีดังนี้
☞ 249817   ...มาบอกรักแฟนด้วยเพลงแทนกันดีฝ่า...
☞ 167388   เพื่อนสนิทที่หายไป
☞ 165568   คำว่า " ไม่ " ในทางกลับกัน
☞ 162265   ลองหยุด...วิ่งตามเขาสักครั้ง
☞ 161510   **ปล่อยให้ความรักค้นพบตัวคุณเอง**

Member

TepiN

Level : 500

ความเห็นที่ #10 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5066059 )

ดรีม -- ตามอย่างมันเลยนะครับนั่น จบแล้วนะครับเรื่องนี้ มีเรื่องหน้ามาเมื่อไหร่ อย่าลืมติดตามนะครับผม ^^

By : TepiN Date : 22 Sep 2012 15:58

☞

Member

NaMo

Level : 0

ความเห็นที่ #11 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5072146 )

ขอบคุณทีมีเรื่องนี้นะคะ...รู้สึกรัก วี ขึ้นมาไงไม่รู้ 555
ตั้งใจสมัครสมาชิกเพื่อมาขอบคุณจิงๆค่ะ

By : NaMo Date : 23 Oct 2012 00:19

☞	เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ NaMo ตั้งกระทู้ 4 กระทู้ Topic ล่าสุด ที่ NaMo ตั้ง 4 กระทู้ มีดังนี้ ☞ 477851 ทำไมคนเราชอบทำอะไรในเวลาที่สายไป.. ☞ 477388 ในวันที่ฉันตัดสินใจเดินออกมาT^T ☞ 477338 เหนื่อยไหมกับการวิ่งตามใครสักคน... ☞ 477256 สมาชิกให้ขอแนะนำตัวค่า..^^

Member

NaMo

Level : 0

ความเห็นที่ #12 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5072147 )

ขอบคุณทีมีเรื่องนี้นะคะ...รู้สึกรัก วี ขึ้นมาไงไม่รู้ 555
ตั้งใจสมัครสมาชิกเพื่อมาขอบคุณจิงๆค่ะ

By : NaMo Date : 23 Oct 2012 00:21

☞	เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ NaMo ตั้งกระทู้ 4 กระทู้ Topic ล่าสุด ที่ NaMo ตั้ง 4 กระทู้ มีดังนี้ ☞ 477851 ทำไมคนเราชอบทำอะไรในเวลาที่สายไป.. ☞ 477388 ในวันที่ฉันตัดสินใจเดินออกมาT^T ☞ 477338 เหนื่อยไหมกับการวิ่งตามใครสักคน... ☞ 477256 สมาชิกให้ขอแนะนำตัวค่า..^^

Member

smartom

Level : 0

ความเห็นที่ #13 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5075961 )

คุณเทพินหายไปไหน คิดถึง มาต่อเรื่องใหม้ไวๆนะ

By : Smartom Date : 21 Nov 2012 23:59

☞

เปิดอ่าน กระทู้ทั้งหมด ที่ Smartom ตั้งกระทู้ 17 กระทู้
Topic ล่าสุด ที่ Smartom ตั้ง 5 กระทู้ มีดังนี้
☞ 474801   มีทอมดี้คนไหนอยู่หนองแขมบ้างคับ ไปเที่ยวกันแก้เบื่อ
☞ 452136   เพลงที่เปิดหน้าเว็บ
☞ 449783   ขอเป็นคำคมภาษอังกิดละกันนะ
☞ 446362   มาดูกัน รัก กับ ชอบ ต่างกันยังไง ดีมากๆ
☞ 441649   วิธีแก้แฟน ที่ขี้หึงมั่กๆ

ขอเชิญร่วมตอบกระทู้

ความคิดเห็น
โดย
Member ID	** เฉพาะสมาชิกระบุ ID (ตัวเลข)
Password	เฉพาะสมาชิก => [[ สมัครสมาชิก Click!! ]]**
คลิกที่รูป เพื่อแทรกรูปลงในข้อความ

คำเตือน !!
1. การ Post ข้อความ ที่เป็น การรบกวน ความเป็นส่วนตัว การสบประมาท ดูหมิ่น หยาบคาย อนาจาร ซึ่งรุกรานต่อความเป็นส่วนตัว เป็นภัยต่อผู้อื่นบนเว็บไซต์ มีความผิดทางกฎหมาย
2. เพื่อความปลอดภัย และ ความเป็นส่วนตัว โปรดหลีกเลี่ยง การลงเบอร์โทร ชื่อ-สกุล จริง ในการ Post ข้อความ แนะนำ ให้ติดต่อกันทาง Email ตรง !! จะดีกว่านะ !!

[ ปิดหน้าต่างนี้ ]

ผู้สนับสนุน : บ้านผลบอล ผลบอลสด ผลบอล บอลวันนี้ ผลบอลสดไทย
โปรแกรมบอล บ้านผลบอลวันนี้ สวัสดี ดูดวง ราคาทองวันนี้
ข่าววันนี้ ตรวจหวย จองตั๋วรถไฟ honda toyota
มอเตอร์ไซค์ รถยนต์ mg หวย ร้านอาหาร