Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (9)



Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ


      วีนั่งอยู่ที่กับคุ้งและเฟิร์น เขาคิดเรื่องของอัญมาตลอดทาง ทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ความสนิทสนมที่เกิดขึ้น ระหว่างเขาและเธอ มันคงไม่ใช่เรื่องจริง...

ทุกอย่าง... วีนึกย้อนไปถึงการเจอกันครั้งแรกกับอัญ นึกถึงเรื่องราวที่เขาและเธอเคยทั้งคุยและต่อปากคำกันเรื่อยมา นึกถึงรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ทั้งของเขาเองและของอัญ นึกถึงเหตุผลที่เขายอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง นึกถึง...ความรักของเขา

ความรัก...หรือความโง่กันแน่ที่เขากำลังเผชิญอยู่


      ก๋า หนุ่ย และอ้นรีบมาที่บ้านของคุ้ง หลังจากที่คุ้งไปพาวีกลับมา

“คุณคุ้งครับ เรื่องที่เกิดที่ฟาร์มอดิศร พวกผมผิดเอง” ก๋ารีบบอก
“ไม่ต้องมาออกรับแทนฉัน” วีรีบบอกกับสามคนที่เขาชวนไปด้วย
“แต่ถ้าผมไม่ทิ้งคุณวีไว้...” อ้นไม่สบายใจเลย
“เราสามคนกลับไปก่อน เดี๋ยวค่อยว่ากันพรุ่งนี้” คุ้งบอกเสียงเรียบ

แววตาของคนหน้านิ่ง ทำให้ทั้งสามยอมถอยออกไป แต่ทั้งสามยังมองมาทางวีด้วยความเป็นห่วง

“ไปทำอะไรที่ฟาร์มอดิศร” เฟิร์นถามวี “เป็นอย่างที่อดิศรบอกรึเปล่า ว่าเธอเข้าไปทำลายคอกแกะ”
“ทีมันยังทำได้” วีตอบกลับเสียงเรียบ

เฟิร์นเงียบไป ก่อนจะพิจารณาคำตอบนั้น

“ไปทำแบบนั้นทำไม” คุ้งถามเสียงไม่ค่อยพอใจ “ถ้าพวกนั้นมันไม่ได้จับเราส่งตำรวจล่ะ ถ้าพวกนั้นมันทำร้ายเรา จะเป็นยังไง”
“ช่างมันดิ” วีไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาคิดแต่เรื่องของอัญ
“วี” คุ้งถอนหายใจ “พี่เป็นห่วงนะ อย่าทำแบบนี้อีก”
“แล้วมันมีสิทธิ์ทำอะไรกับเราก็ได้งั้นหรอ” วีเถียง เขาต้องการให้ฟาร์มอดิศรรู้บ้างว่า การถูกเล่นไม่ซื่อ มันเป็นยังไง
“จริงอย่างวีว่าเหมือนกันนะพี่คุ้ง” เฟิร์นออกจะเห็นด้วยกับที่วีทำ “แม้มันอาจไม่ใช่วิธีที่ดีเท่าไหร่”

วีมองหน้าเฟิร์น ไหงมาเข้าข้างเขาได้ หรือเพราะว่าเธอก็ไม่ชอบฟาร์มอดิศรเหมือนกัน

“มันไม่ใช่วิธีที่ดีเลยเฟิร์น” คุ้งหันไปบอกกับเฟิร์น “ไม่ใช่เลย”
“แล้วจะให้ทำยังไง พี่คุ้ง” วีถามเสียงแข็ง
“เอาชนะความไม่ดี ด้วยความดี”

วีจิ๊ปาก เขาไม่ใช่พ่อพระแบบคุ้ง สำหรับเขา ยังไงก็ต้องตาต่อตา ฟันต่อฟัน

“แบบนั้น คนดีคงตายไปจากโลกก่อนที่ชนะแล้วหละ” วีพูดเสียงหงุดหงิด
“เอาเถอะ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว อย่าทำแบบนี้อีกนะ วี พี่ขอคำสัญญา”

คุ้งมองจ้องหน้าน้องสาวของตัวเอง วีเองก็มองคุ้ง เขายังไม่อยากจะสัญญาหรอก แต่ก็ยอมพยักหน้า... ทั้งชีวิตนอกจากเพื่อนของเขา ก็คงมีแค่พี่คนนี้ที่ห่วงเขาอย่างจริงจัง...

ตอนแรกเขาคิดว่ามีอีกคน แต่...สำหรับเธอคนนั้น เธอคงไม่ได้ห่วงเขาหรอก คงแค่เข้ามา...เพื่อประโยชน์บางอย่าง ตีสนิทกับเขา ทำให้เขาหลงรัก... แต่ทั้งหมดมันไม่มีอะไรจริงเลย...

“แล้ว อัญคือลูกสาวของอดิศรงั้นหรอ” เฟิร์นถามวี
“วีก็เพิ่งรู้เหมือนกัน” เขาตอบแล้วทุบกำปั้นลงไปที่โต๊ะเสียงดัง

เฟิร์นและคุ้งมองหน้ากัน เข้าใจทันทีว่าวีเองก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน จนถึงวันนี้

“มีทางเป็นไปได้รึเปล่า พี่คุ้ง ว่าเด็กคนนั้น...จะเข้ามาเพื่อสืบเรื่องของฟาร์มธัญวาริน”

สิ่งที่เฟิร์นพูด ยิ่งตอกย้ำความคิดของวีเข้าไปใหญ่ ใช่...เธอเข้ามาสืบเรื่องของฟาร์มธัญวารินเพื่อไปบอกพ่อของเธอ พ่อของเธอที่เป็นเจ้าของฟาร์มอดิศร เข้ามาสืบเรื่องของฟาร์มธัญวารินผ่านทางคนโง่ๆอย่างเขา ทุกๆอย่างที่เธอทำกับเขา ทั้งการพูดคุย ทั้งการสนิทสนม ทั้ง...เรื่องที่เกิดขึ้นที่น้ำตก...

มันไม่มีอะไรมากไปกว่าการแสดงละครตบตาให้เขาไว้ใจ และพาเธอเข้ามาที่ฟาร์มธัญวาริน วีรู้สึกว่าเขาสมองกลวงจริงๆอย่างที่เธอเคยว่า คนโง่ที่ยอมเชื่อหญิงสาวแปลกหน้า เพียงเพราะรู้สึกเวลาเขาอยู่กับเธอ แล้วเขาสบายใจ

เพียงเพราะว่า...เธอเหมือนจะเข้าใจเขาทุกอย่าง เพียงเพราะว่าเขารักเธอ... แต่เธอคงไม่รู้สึกแบบเดียวกับเขา ไม่แม้แต่น้อย...

“เฟิร์นสงสัยมานานแล้ว เด็กคนนั้น...” ไม่รู้เพราะเซ้นต์หรือเพราะอะไร เฟิร์นไม่ไว้ใจอัญมาตั้งแต่แรก “แต่ไม่คิดว่าจะเป็นลูกสาวของอดิศร”

วีไม่อยากจะฟังอะไรอีกแล้ว เขาถอยตัวออกจากเก้าอี้จนเกิดเสียงดัง แล้วเดินปึงปังเข้าไปในห้อง



      เขาปิดประตูห้อง หลับตานิ่ง ภาพความรักของเขาและอัญย้อนกลับเข้ามา แต่ทุกอย่าง...มันจบลงแล้ว เขาทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ คนที่เขารักทรยศเขาอีกตามเคย

ทั้งแม่ ทั้งอัญ สองคนที่เขารักมาก แต่ทรยศความรักของเขาได้ลงคอ

“ทั้งหมดที่ผ่านมา เธอไม่เคยรู้สึกแบบนั้นจริงๆเลยใช่มั้ย” วีกำหมัดเข้าใส่กำแพง “เธอแค่แสดงละครตบตาฉันใช่มั้ย”

วีระบายสิ่งที่เขาอัดอั้น เขาเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อเธอ แต่...อัญกลับหักหลังเขา หักหลังเขามาตลอด

วีร้องตะโกนออกมาสุดเสียง ระบายความเจ็บปวดและความโกรธเกรี้ยวที่อยู่ในใจ เขากำมือแน่น หลับตาแน่น อยากสลัดภาพทุกอย่างที่เกี่ยวกับอัญออกไปจากสมอง แต่ก็ทำไม่ได้

เขาค่อยๆคุกเข่าทรุดลงกับพื้น ร้องไห้ออกมาจากความรู้สึกทั้งเจ็บใจทั้งเสียใจ คนที่ทำให้เขายอมเปิดใจกับทุกๆอย่างและรู้สึกว่าที่นี่มีความหมายเมื่อมีเธอ ก็เป็นคนๆเดียวกับที่ทำลายหัวใจของเขาให้แหลกสลายไม่มีชิ้นดี

By : TepiN    Date : 10 Jul 2012 13:19       

ความเห็นที่ #1 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5049088 )

เขียนเก่งจริงๆ

By : Dj    Date : 10 Jul 2012 13:22   

ความเห็นที่ #2 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5049107 )

นายวีอารมร้อนเกินนนน
สงสารอัญจังครับ
รอลุ้นตอนต่อไป ว่าวีจะทำยังไงต่อครับ
ทักทายคุนเทพิน ครับผม

By : นายตัวร้าย    Date : 10 Jul 2012 19:02   

ความเห็นที่ #3 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5049161 )

คางจ่อหน้าเวทีเลยครับ เกาะติดทุกสถานการณ์ อิอิมาต่อเร็วๆนะครับ

By : เจ้าชายแห่งปีศาจฟ    Date : 11 Jul 2012 00:53   

ความเห็นที่ #4 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5049173 )

dj -- ขอบคุณครับ ชมแบบนี้เขินตัวลอย 555 ติดตามกันต่อไปนะครับ

นายตัวร้าย -- ครับผม วี อารมณ์ร้อนมาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ เจอเรื่องแบบนี้เข้าไปยิ่งกู่ไม่กลับแหง ต้องดูกันไปยาวๆครับ ทักทายเช่นกันครับผม

เจ้าชายแห่งปีศาจ -- ครับ จองที่ริงไซด์เลยครับผม แล้วเดี๋ยวไปว่ากันอีกทีตอนหน้าครับผม

By : TepiN    Date : 11 Jul 2012 08:37   

ความเห็นที่ #5 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5050314 )

ไม่ได้เข้ามานานเลยคับ อ่านทีเดียวหลายตอนเลย 55 ชอบคับ รอตอนต่อไปคับผม

By : kaki    Date : 16 Jul 2012 20:56   

ความเห็นที่ #6 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5050714 )

kaki -- ครับผม ผมก็ไม่ค่อยได้เข้า้เหมือนกันครับ เอาเป็นว่ายังไง ตามตัวผมไม่เจอ ก็ไปตามใน comeon ได้ครับผม ยังป้วนเปี้ยนอยู่กับการแต่งนิยายเสมอครับ

By : TepiN    Date : 18 Jul 2012 17:29