|
Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ (8)
Open On :เปิดหัวใจ ไว้รอเธอ
อัญขี่มอเตอร์ไซด์พาวีมาที่หน้าฟาร์มอดิศร วีจอด ATV ด้านหน้าเป็นป้ายขนาดใหญ่ เขียนว่า ฟาร์มแกะอดิศร เขาไม่รู้หรอกว่าข้างในใหญ่แค่ไหน แต่...ตลอดทางที่วีขับรถมาจนถึงหน้าฟาร์ม รั้วของฟาร์มก็กินพื้นที่เป็นทางยาวไม่น้อย
เนี่ยหรอ ฟาร์มอดิศร วีมองดูให้ชัด ก็ใหญ่จริงๆแฮะ
ดูพอแล้วใช่มั้ย ท่าทางของอัญดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ งั้นก็กลับได้แล้ว
ฉันขอไปขี่วนรอบนึงก่อน เธอจะรออยู่ตรงนี้ก็ได้
วีพูดเสร็จ ก็ขี่ ATV เลยหน้าฟาร์มไป เขาอยากจะรู้อาณาเขตทั้งหมดของฟาร์มอดิศร อัญมองตามไปทางวี เขามีแผนอะไรในใจรึเปล่า
.................................................................... .
หลังจากที่วีขี่ ATV กลับมา วีก็ชวนอัญกลับ ทั้งสองแวะมาที่น้ำตกก่อนกลับฟาร์มธัญวาริน วีเดินไปนั่งริมน้ำตก ท่าทางครุ่นคิด
นาย เป็นอะไรรึเปล่า เห็นหน้าเครียดตั้งแต่กลับจากฟาร์มอดิศร
ไม่มีอะไรหรอก วียังไม่อยากบอกอะไรอัญตอนนี้ เออ รู้มั้ย เมื่อวานที่ไฟไหม้น่ะ ฉันลงไปช่วยดับไฟจนแทบหมดแรง
ไม่ใช่แค่ช่วยดับไฟล่ะ ยังทำอะไรที่บ้าระห่ำกว่านั้นมาก และไม่คิดว่านี่คือตัวเขาจริงๆ ถ้าเป็นเมื่อครั้งที่วีมาที่นี่แรกๆ เขาคงไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด
นายเนี่ยนะ จะหมดแรงเป็น อัญยิ้มน้อยๆ
ทำไม ฉันดูบ้าพลังมากรึไง วีหันมองหญิงสาวพร้อมรอยยิ้ม ฉันแปลกใจตัวเองเมื่อวานมากๆเลยนะ
ทำไมหรอ
ไม่รู้สิ ก็...ถ้าเป็นแต่ก่อน ฉันอาจจะดูไฟไหม้โรงเก็บผลผลิตเฉยๆ ไม่เข้าไปช่วย...
สงสัยธรรมชาติช่วยขัดเกลาจิตใจนายเข้าแล้ว
ไม่ใช่ธรรมชาติหรอก คนรอบข้างมากกว่า ถ้าให้เขาพูดนะ เขาเป็นแบบนี้มาได้ เพราะพี่ของเขา และก็อัญ พี่คุ้งดีกับเรามาก จน...ไม่รู้ดิ เราเคยเกลียดพวกผู้ใหญ่นะ เกลียดมากๆ แต่พี่คุ้งไม่เหมือนผู้ใหญ่คนอื่นๆ ไม่เคยมองเราในแง่ร้ายเลย
ก็นายเป็นน้อง
แต่ก็ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ เพิ่งเคยเจอหน้ากันครั้งแรกด้วยมั้ง ไม่รู้เคยเจอหน้ากันก่อนนั้นรึเปล่า วีก็จำไม่ได้ ทั้งๆที่เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยจะพูด จะอธิบายอะไร ไม่ค่อยได้คุยกันด้วยซ้ำ แต่กลับเชื่อใจ และมั่นใจในตัวฉันซะงั้น
เขาอาจจะเห็นด้านดีๆของนายไง เปิดใจ แล้วจะเห็น อัญบอกกับคนตาดุ
หรอ... ฉันไม่รู้นะว่าเพราะอะไร แต่ฉันรู้สึกว่าฉันเปลี่ยนไปจริงๆ
เพราะพี่คุ้งดีกับนายไง ทำให้นายอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อเขาบ้าง...
งั้น เธอเองก็อาจจะเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้ฉันอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ฉัน...
อืม ก็...ฉันอยากให้เธอเห็น ว่าฉันน่ะ ได้เรื่องได้ราวกับเขาเหมือนกัน ไม่ใช่...เป็นนักเลง อันธพาล ไม่ยอมเรียนหนังสือ...
ฉันบอกแล้ว ว่าฉันไม่เคยคิดกับนายอย่างนั้น
อัญมองวี เขายังคิดว่าเธอคิดแบบนั้นอยู่อีกหรอ วีผ่อนลมหายใจ ถึงเธอไม่คิด แต่เขาก็อยากพิสูจน์ตัวเองให้เธอเห็น
ถ้าไม่มีเธอ ป่านนี้ฉันคงจะเป็นไอ้เด็กขวางโลก ที่วันๆ เอาแต่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ... วีหัวเราะออกมาน้อยๆ
ยังจำตอนแรกที่เจอเธอได้นะ นอกจากปากเสียแล้ว หน้าตายังก่อมลพิษทางอารมณ์จริงๆ
ได้ทีเลยนะ
หน้าตานายตอนยิ้ม ดูดีกว่าเยอะ ฉันยืนยัน
ฉันดีใจนะ ที่ได้เจอเธอ
วีพูดเสียงจริงจัง อัญสั่นไหวเล็กน้อยกับคำพูดของเขา เธอหลบสายตาคนตาดุ เม้มปากเข้าหากัน
เธอดีใจมั้ย ที่ได้เจอฉัน วีลองถาม
ไม่ อัญตอบออกมา
ทำไมล่ะ วีทำหน้าสงสัย
เพราะฉันต้องไปนั่งคิดหาคำมาต่อปากต่อคำกับนาย จนเหนื่อยสมองทุกวันเลย
คำตอบของอัญ เล่นเอาวีหัวเราะร่วน หญิงสาวหันมาสบตาคนตาดุ ที่ยิ้มง่ายขึ้นกว่าแต่ก่อน
ฉันชอบเธอนะ วีพูดเสียงจริงจัง
และไม่รอให้หญิงสาวตอบรับ เขาโน้มตัวเข้าหาหญิงสาว ไม่ปล่อยให้เธอได้ถอยหนี หรือตั้งตัว เขายืนยันความรู้สึกของเขาด้วยรอยจูบที่แสนชัดเจน
อัญ...คือคนที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตเขา ในทุกๆด้าน จากคนที่เคยเฉยชา มึนตึงกับทุกสิ่งรอบตัว เธอทำให้เขารู้จักมองโลกในมุมมองใหม่ เปิดใจให้ทุกสิ่งเข้ามา...
เปิดใจให้ทุกอย่าง... และที่สำคัญ คือความรักของเขา
เสียงน้ำตกยังดังไม่เคยเปลี่ยน... แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือหัวใจของคนทั้งสอง ทั้งวี และอัญ วียิ้มบางๆกับตัวเอง อัญหันมองไปทางน้ำตก ทิ้งสายตา... และทิ้งความคิดให้ว่างเปล่า
เธอชอบฉันมั้ย วีถามหญิงสาว
อืม เธอตอบรับ แต่ยังไม่หันหน้ากลับมามองคนตาดุ
ถ้าเธอเรียนจบ เธอมาทำงานฟาร์มธัญวารินสิ วีเสนอ
เอ่อ... อัญอึกอักเล็กน้อย
ไม่อยากมาทำหรอ วีคาดเดาคนตรงหน้าไม่ออก หรือเธอกลัวว่าฉันจะกลับไปเป็นคนไม่เอาไหนแบบเดิม
เปล่าหรอก
หรือว่าไม่อยากอยู่กับฉัน
อยากสิ อัญหันมองทางวี แต่อีกตั้งปีนึงกว่าฉันจะเรียนจบ
ฉันรออยู่ที่ฟาร์มนั่นแหละ
แล้วนาย ไม่ได้อยากกลับไปในที่ที่นายเคยบอกว่าเป็นที่ของนายแล้วหรอ
ที่นี่คือที่ของฉัน ที่ที่มีเธอ
วีตอบรับแววตาจริงๆ อัญรู้สึกหวั่นไหวกับดวงตาคู่นี้เหลือเกิน มันเคยเป็นดวงตาที่เธอไม่ชอบใจ แต่ตอนนี้เธอกลับละสายตาจากดวงตาคู่นี้ไปไม่ได้
วีจับมือขออัญเอาไว้ อัญมองมือของเธอที่ถูกเกาะกุมด้วยมืออันแข็งแกร่ง รอยยิ้มของคนเจ้าอารมณ์ ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง...
เธอชอบเขา แบบเดียวกับที่เขาชอบเธอ แต่ว่า...แววตาของเธอเหมือนมีอะไรบางอย่าง... บางอย่างที่อัดแน่น และเธอไม่สามารถพูดมันออกมาได้
จูบอีกทีได้มั้ย วีแกล้งถามแหย่
ถามทำไมเล่า
อัญยิ้มกับคนช่างกวน วียิ้มบางๆ ก่อนจะดึงอัญเข้าหา แตกต่างจากนายถั่วงอกที่คอยกวนประสาทเธอ ท่าทางของเขาดูจริงจัง และ...ชวนเผลอใจ
อัญไม่อาจขัดขืน หรือปฏิเสธทุกการกระทำ แม้...เธอจะรู้ดีว่าปลายทางนั้นอาจไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง แต่เธอก็ไม่สามารถห้ามความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้...
รอยจูบนั้นแผ่วเบา... และค่อยๆรุกเร่ง รุนแรง สัมผัสที่เธอได้รับรู้จากร่างที่โอบรอบตัวเธอไว้ ทำให้เธอหลงลืมความกังวลใจทุกอย่าง ณ.ขณะนี้ ณ.ที่แห่งนี้ มีเพียงความรู้สึกที่มากล้น ระหว่างเขา...ระหว่างเธอ
....................................................................
วีขี่ ATV กลับมาที่ฟาร์ม ท่าทางมีความสุขกว่าทุกวัน อีกไม่นาน อัญก็คงต้องกลับไปเรียนต่อ แต่เขาจะรอ จะรอเธอกลับมาอีกครั้ง อยู่ที่นี่ ที่ของเขา
พอวีเข้ามาที่ฟาร์ม เรื่องที่โรงเก็บผลผลิตไฟไหม้ ย้อนกลับเข้ามาให้เขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดใจ เขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายฟาร์มของคุ้ง ฟาร์มของคนที่ดีกับเขา
วีเลือกตรงไปที่บ้านพักคนงาน เขาคิดอะไรขึ้นมาได้ หลังจากที่ไปสำรวจฟาร์มอดิศร
คุณวี อ้นเห็นวีขี่ ATV มาจอดที่บ้านพักคนงาน ก็เรียกไว้
อ้น ก๋ากับหนุ่ยอยู่รึเปล่า
มีอะไรหรอครับ คุณวี ก๋าเดินออกมา พร้อมหนุ่ย
ฉันว่าจะแวะไปที่ฟาร์มอดิศรซักหน่อย วีบอกแววตาจริงจัง
แวะไปทำอะไรครับ อ้นถามไม่เข้าใจ
อยากจะให้พวกมันรู้ ว่าการเล่นไม่ซื่อ มันจะได้รับผลตอบแทนยังไง
วีพูดจบ ก๋ากับหนุ่ยมองหน้ากัน ก่อนจะยิ้มออกมา
ได้เลยครับ คุณวี เป็นหนุ่ยที่ตอบรับก่อนใคร
จะไปจริงๆหรอครับ อ้นถามเสียงหวาดๆ
แกไม่ไปก็ไม่ต้องไป วีหันไปบอกชายหนุ่มตัวเล็ก แต่ห้ามปากโป้งไปฟ้องพี่คุ้งกับพี่เฟิร์นเด็ดขาดเลยนะ
อ้นตัดสินใจอยู่สักพัก ไปด้วยก็ได้ครับ
แล้วทั้งสี่คน ก็นั่งกระบะออกไปจากฟาร์มธัญวาริน
....................................................................
หลังจากที่วีมาสำรวจฟาร์มอดิศรเมื่อตอนสายของวัน เขาก็ได้เจอที่ลับตา ที่จะสามารถแอบเข้าไปในฟาร์มอดิศร และจัดการอะไรบางอย่าง ให้พวกฟาร์มอดิศรได้รู้สำนึก
วีกับพรรคพวกแอบเข้ามาได้สำเร็จ เขามาพร้อมคีมตัดเหล็กอันใหญ่ แม้จะไม่รู้ลู่ทางด้านในเท่าไหร่ แต่ก็ยังเดินหา... หาคอกแกะของฟาร์มอดิศรให้เจอ
คุณวีจะทำอะไรครับ หนุ่ยเข้ามาถาม
มันเคยไปตัดกุญแจคอกแกะของเรา เราก็เอาบ้าง... วีตอบรับเสียงแค้น
แล้วคอกแกะมันอยู่ไหนครับเนี่ย ก๋าพยายามมองหา
ฟังจากเสียง น่าจะทางนั้นนะครับ อ้นชี้มือไปทางหนึ่ง
แกเป็นแกะรึไง ถึงได้ยินเสียงแกะด้วยกันเองเนี่ย ฉันยังไม่ได้ยินเลย หนุ่ยหันไปถามอ้น
อ้นทำหน้ายุ่ง แต่วีเลือกจะเดินไปทางที่อ้นบอก และก็เจอคอกแกะจริงๆ
แม่ง เป็นแกะจริงๆด้วย ก๋าหันมองหน้าชายหนุ่มที่ตัวเล็กที่สุด
วีเดินไปที่คอก กำลังตัดกุญแจ ก๋า กับหนุ่ยกระโดดข้ามรั้วเข้าไปด้านใน เพื่อไปต้อนแกะออกมา อ้นหันมองซ้ายมองขวาท่าทางหวาดระแวง
กุญแจถูกตัดออก วีฝากคีมตัดเหล็กไว้กับอ้น แล้วเข้าไปช่วยต้อนฝูงแกะออกมาด้านนอก เสียงแกะเริ่มดังขึ้น วีคิดว่าต้องหาทางหนีทีไล่ซะแล้ว
เฮ้ย พวกแก...
แล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากทิศทางตรงกันข้าม วีรีบหันมอง คนงานของฟาร์มอดิศรสองสามคน เจอพวกเขาเข้าให้แล้ว
ก๋า หนุ่ย หนีเร็ว วีบอกกับคนอีกสองคน ก่อนจะลากตัวอ้นออกจากตรงนั้น
วิ่ง วิ่ง วิ่ง แล้วก็วิ่ง แตกกระเจิงกันไปคนละทิศคนละทาง วีวิ่งหนีมาหยุดตรงบ้านหลังหนึ่งที่เปิดไฟสว่าง วีคิดว่าที่นี่อาจจะเป็นบ้านของอดิศร
เขาค่อยๆชะโงกตัวขึ้นไปมองผ่านกระจกที่ปิดสนิท เขาเห็นผู้ชายร่างใหญ่ คนเดียวกับที่เคยไปหาคุ้งที่ฟาร์มธัญวาริน เขากำลังคุยกับหญิงสาวคนหนึ่ง...
วีรู้สึกคุ้นตากับหญิงสาวคนนั้นเหลือเกิน... และหัวใจของวีก็กระตุกแรง เมื่อเห็นใบหน้าชัดๆของผู้หญิงคนนั้น
เขาแทบไม่เชื่อสายตา และหลุดเรียกชื่อของเธออย่างลืมตัว
อัญ
ทำไม... อัญถึงอยู่ที่นี่ นี่มันอะไรกัน... ตัวเขาเย็นๆร้อนๆ วูบวาบไปหมดกับภาพที่ได้เห็น... ก่อนที่อัญจะเดินขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้าน
วีย่นคิ้วเข้าหากัน... เขามองไม่ผิด ไม่มีทางมองผิด เขางงไปหมด ทำไมอัญถึงอยู่ที่นี่ ที่ฟาร์มอดิศร และยังทำตัวเหมือนใช้ชีวิตตามปกติ... หรือว่า...
แล้วเขาก็เห็นคนงานเดินเข้าไปในบ้าน อดิศรดูท่าทางร้อนใจ ผู้ชายคนนั้นคงรู้แล้วว่าวีกับพวก มาก่อนเรื่องอะไรที่ฟาร์มอดิศร ตอนนี้เขาต้องหนีก่อน ไม่อย่างนั้นเขาต้องถูกจับได้แน่ๆ
อยู่นี่เอง
ยังไม่ทันที่วีจะได้หนีอีกครั้ง คนงานหลายคนก็เดินเข้ามาล้อมตัววีเอาไว้ อดิศรเดินออกมาจากบ้าน มองมาที่วี
นายครับ เนี่ยแหละครับ พวกคนร้ายที่บุกเข้ามา คนงานรีบหันไปรายงานอดิศร
ขอเห็นหน้ามันชัดๆหน่อยซิ อดิศรเดินเข้ามาใกล้ๆวี อ้าว คนของฟาร์มธัญวารินนี่หว่า
อดิศรยิ้มเจ้าเล่ห์ วีมองอดิศรด้วยแววตาไม่พอใจ
แกมาทำอะไร อดิศรถามเสียงแข็ง แต่วีไม่ตอบ
มันตัดยืนกุญแจที่คอกแกะ แล้วปล่อยแกะไปข้างนอกครับ คนงานบอก
ท่าทางเราคงมีเรื่องต้องคุยกันอีกยาว ที่โรงพัก
อดิศรเดินเข้าไปจับแขนวี แล้วพาไปที่รถ วีหันมองไปทางบ้าน เขาเห็นอร ที่อัญบอกว่าเป็นพี่สาวของอัญ ยืนอยู่ที่หน้าบ้าน เธอมองมาที่วีด้วยแววตาตกใจ
แต่วี...สับสนยิ่งกว่า เขาไม่แคร์เรื่องเขาถูกจับตัวหรอก เขาแคร์เรื่องของอัญมากกว่า ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ ทั้งหมดนี่มันหมายความว่ายังไง
....................................................................
ที่สถานีตำรวจ วีนั่งอยู่กับร้อยเวรที่ประจำอยู่ที่สถานี อดิศรกำลังแจ้งความกับตำรวจ ส่วนวีก็เล่นลูกเงียบไม่ยอมพูดอะไรตั้งแต่ที่มาถึง
คุ้งกับเฟิร์นรีบมาที่สถานีตำรวจ หลังจากที่อ้น ก๋า และหนุ่ย เห็นว่าวีถูกจับ ทั้งสามก็รีบกลับไปบอกคุ้งที่ฟาร์มธัญวารินทันที
วี คุ้งเดินเข้ามาหาน้อง
มากันทั้งฟาร์มเลยนะ อดิศรพูดเสียงเหยียดๆ
นี่มันอะไรกัน เฟิร์นหันไปมองอดิศร
ฉันต้องถามมากกว่าว่านี่มันอะไรกัน อดิศรหันไปมองเฟิร์น คนของฟาร์มธัญวารินบุกรุกเข้ามาในฟาร์มของฉัน แถมยังทำลายคอกแกะของฉันอีก
ก็ทำแบบที่แกเคยทำไง วีหันมาพูดกับอดิศร
ทำอะไร อดิศรทำเหมือนไม่รู้เรื่อง
แกนั่นแหละ ที่ไปทำลายคอกของฟาร์มธัญวารินก่อน
กล่าวหาคนอื่นลอยๆไม่มีหลักฐานแบบนี้ ระวังเจออีกข้อหานะ จริงมั้ยครับ คุณตำรวจ
อดิศรหันไปถามตำรวจร้อยเวรเพื่อข่มขู่วี แต่วีไม่มีท่าทีหวั่นเกรง
แกก็ไม่มีหลักฐานเอาผิดว่าฉันไปพังคอกแกะของแกเหมือนกัน วีย้อนอดิศร
หัวหมอนักนะ อดิศรยิ้มเหยียด แต่เรื่องที่แกบุกรุกฟาร์มของฉัน มันก็เห็นๆอยู่ ยังไงแกก็ผิดเต็มประตู
เรื่องนี้เราค่อยๆคุยกันดีกว่าคุณอดิศร ไม่ต้องให้ถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาลหรอก คุ้งคุยกับอดิศรบ้าง
กลัวว่าถ้าเรื่องมันถึงขึ้นโรงขึ้นศาล แล้วจะทำให้ฟาร์มธญวารินสียชื่ออย่างนั้นน่ะสิ อดิศรมองจ้องคุ้งด้วยสายตาเหนือกว่า แล้วคิดยังไง ถึงให้คนในฟาร์มตัวเองมาเกะกะระรานฟาร์มคนอื่น คิดจะทำลายกันหรอ
คุ้งเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา อดิศรยิ่งทำท่าเยาะเย้ยถากถางเข้าไปใหญ่
ถ้าไม่อยากให้ฉันแจ้งความ ฟาร์มธัญวารินก็ต้องชดใช้ค่าเสียหายให้กับฟาร์มอดิศร
ทางเราจะชดใช้ให้ คุ้งตอบรับอย่างรวดเร็ว
พี่คุ้ง... เฟิร์นไม่เห็นด้วย
พี่คุ้ง เรื่องนี้พี่คุ้งไม่เกี่ยว วีแย้ง
ไม่เป็นไรวี คุ้งจับไหล่น้อง
แล้วเรื่องที่คนของฟาร์มธัญวารินทำให้ฉันต้องเสียเวลาเดินทางมาสถานีตำรวจ แล้วยังบุกรุกเข้ามาที่ฟาร์มของฉัน ฉันต้องการคำขอโทษจากเจ้าของฟาร์มธัญวาริน
ถ้าคุณอดิศรต้องการอย่างนั้น... คุ้งจะให้เรื่องมันจบๆ
ไม่ แต่วีไม่ยอมเด็ดขาด เขาลุกพรวดขึ้นมา พร้อมจะมีเรื่องเต็มที่ แกอยากแจ้งความก็แจ้งไปเลย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับธัญวาริน ฉันไปที่ฟาร์มอดิศรด้วยตัวฉันเอง ถ้าแกจะหน้าตัวเมียหาเรื่องที่ฟาร์มธัญวารินมันดีกว่า เจ๋งกว่า โดยเอาฉันมาเป็นข้ออ้าง ก็ให้มันรู้ไปซิ
ฉันว่าจะไม่เอาเรื่องแล้วนะ แต่ปากแบบนี้ ฉันคงไม่เอาไว้แน่...
อดิศรไม่ยอมให้เด็กเมื่อวานซืนอย่างวีมาด่ากันปาวๆ
เห็นแล้วใช่มั้ยครับ คุณตำรวจ ไอ้เด็กนี่น่ะมันทั้งด่าผม ทั้งบุกรุกเข้าไปในฟาร์มของผม...
เดี๋ยวก่อน เสียงนี้ ดังมาจากทางหน้าสถานีตำรวจ
ทุกคนหันมอง วีเองก็หันมอง อัญ...มาที่สถานีตำรวจพร้อมกับอร
อัญ มาที่นี่ทำไม อดิศรถามเสียงสงสัย
พ่อคะ วีไม่ได้บุกรุกเข้าไปในฟาร์มอดิศรหรอก
พ่อ... วีมองหน้าอัญ อัญเรียกอดิศรว่าพ่อ เขาชาวาบไปทั้งร่าง สายตามองจ้องที่หญิงสาว ทั้งตกใจ ทั้งไม่คาดคิด คุ้งกับเฟิร์นก็รู้สึกแบบเดียวกัน วีได้คำตอบชัดเจนแล้วว่า ทำไมเธอถึงอยู่ที่บ้านกับอดิศรในฟาร์มอดิศร
ลูกเอาอะไรมาพูด มันน่ะ บุกเข้าไปในบ้าน แล้วยังจะ...
อัญนัดวีมาเจอที่บ้านเอง อัญหันมองวีเพียงแวบ ก่อนจะหลบสายตา วีไม่ได้บุกรุกเข้ามาค่ะ คุณตำรวจ
สรุปว่ายังไงครับ ตำรวจที่รับแจ้งความ ต้องการคำอธิบายที่ชัดเจน
เขาไม่ได้บุกเข้ามาค่ะ อัญออกปากยืนยัน ฉันนัดเจอกับเขา เขาเป็นเพื่อนกับฉัน
อัญตอบเสียงเรียบ วีมองอัญด้วยแววตาที่ยากจะเข้าใจ ตัวเขาสั่นไปหมด ความจริงที่เขารู้ ไม่ต้องเชื่อมโยงอะไรอีกแล้ว ความจริงที่ว่า... อัญเป็นลูกสาวของอดิศร เป็นคนของฟาร์มอดิศรมาตั้งแต่แรก....
วีกำหมัดแน่น อัญไม่ยอมสบตาเขาเลย ยิ่งชัดเจนว่าเธอหลอกเขามาตลอด... ทั้งหมดที่เกิดขึ้น มีอะไรที่เป็นความจริงมั้ย
กลับกันดีกว่าค่ะ พ่อ อัญบอกกับอดิศร
ลูกไปปกป้องมันทำไม ไอ้ฟาร์มธัญวาริน มันเป็นศัตรูกับเรานะ อดิศรพูดกับลูกท่าทางไม่พอใจ อัญคือลูกสาวของเขา ลูกสาวเพียงคนเดียวที่เขามี
อัญนัดเขามาที่บ้านเอง ขอโทษนะคะ ที่อัญไม่ได้บอก อัญรีบแก้ไขสถานการณ์
แต่มัน ทำลายคอกแกะของเรา
พ่อมีหลักฐานหรอคะ ถ้าไม่มี แจ้งความไปก็เท่านั้น ไปกันดีกว่าค่ะ อย่าให้มันเป็นเรื่องใหญ่เลย ฟาร์มของเราจะดูไม่ดี
อดิศรถอนหายใจอย่างหัวเสีย แล้วหันไปมองวี เออ วันนี้แกดวงดีที่ฉันยังยังไม่มีหลักฐาน แต่ถ้ามีหลักฐานเมื่อไหร่ แกไม่รอดแน่
อดิศรเดินไปพร้อมกับอัญและอร อัญหันมองวี วีมองจ้องเธอกลับด้วยแววตาดุดันและกราดเกรี้ยว เขาถูกหลอก...ถูกหลอกมาตลอดอย่างนั้นหรอ อัญ...คือลูกสาวของอดิศร เจ้าของฟาร์มอดิศร ที่เป็นศัตรูกับฟาร์มธัญวาริน
ไปกันวี คุ้งเดินมาบอกน้อง
วีกลับไปกับคุ้ง แต่ความรู้สึกในใจของเขา ทุกอย่างสับสนไปหมด สิ่งที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเขาและอัญ มันเป็นแค่เรื่อง...โกหกหลอกลวง
....................................................................
จบตอน 8
เอาล่ะครับ ความวุ่นวายบังเกิด *0*
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามตอนหน้าดูแล้วกันนะครับ
แล้วเจอกันตอนหน้าครับ
ปล. ฝากเรื่อง Red Blood Dragon ภาค3 ด้วยนะครับผม
http://www.comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=17176
By : TepiN Date : 7 Jul 2012 13:16  
|
