{TG…ทอมเกย์...ฉึก...ฉึก...} I’m O.K LoveR ตกลงเรารักกันนะ ตอนที่...3
ขอโทดเพื่อนๆๆ สำหรับคนที่รอมาเนิ้น นาน นะคร้าฟ

ไม่รุจะลืมเรื่องนี้กันไปแล้วหรือยัง

พอดีช่วงนี้ขยันจากลับมาปั่นให้อ่านกันเยอะๆนะคร้าฟ

ขยัน+ว่าง ฮ่าๆๆๆ


ดี ไม่ดียังไง บอกด้วยนะ

ปล...สำหรับฉาก NC(เรท) นั้นจายุกลางๆเรื่อง รับปรกันความหื่น อย่าเพิ่งเบื่อกันซะก่อนละคร้าฟ

ปล...คิดถึงเพื่อนๆทุกคนนะคร้าฟ


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ตอนที่ 3


“เฮ้ย...ได้ไงวะเนี๊ย..” ใช่แล้วละครับ เป็นไอ้ทอมหน้าหล่อที่เพิ่งจะแย่งลูกตาลจากผมในผับเมื่อกี้ แล้วตอนนี้ไอ้หมอนี้ก็มานอนเลือดอาบอยู่หน้ารถผม โดยฝีมือผมอีกด้วย ความซวยนี้มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ

“เฮ้ย..นาย..ตายหรือยังเนี๊ย ..” ผมลองเขย่าตัวหมอนี้เบาๆ คนในอ้อมแขนผม ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าผมทำให้ผมรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย อย่างน้อย ผมก็รอดจากข้อหาขับรถชนคนตายละนะ - -;;;

“จะ....เจ็บ.. ” หมอนี้พึมพร่ำเบาๆก่อนจะหลับตาลงไปอีกรอบ


“เฮ้ย!!!...อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ เดี่ยวชั้นจะพานายไปโรงพยาบาลเดี่ยวนี้แหละ...อุส่าเกิดมาหน้าตาดีทั้งที อย่าใจเสาะตายไปก่อนละ”


ผมรีบประคองร่างในอ้อมแขนของตัวเองขึ้นรถแล้วขับตรงดิ่งไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที ระหว่างทางไปโรงพยาบาลผมเผลอเหลือบมองร่างที่นั่งหมดสติอยู่ข้างๆนี้เป็นระยะๆ ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งทำให้รู้ว่าหมอนี้หน้าตาดีชะมัด ผิวสีขาวจนเกือบซีดตอนนี้ยิ่งตัดกับสีแดงสดของเลือดที่ไหลออกมา ดูๆไปแล้วมันยิ่งทำให้รู้สึกว่าหมอนี้มีเสน่ห์อย่างประหลาด


“(0 – 0 ).. ( 0 – 0 ).. คิดอะไรอยู่นะเรา” ผมส่ายหน้าไล่ความคิดแปลกๆออกจากหัวผม ก่อนจะหันกลับไปสนใจขับรถต่อ เพราะเหตุการณ์ตรงหน้ามันทำให้ผมสร่างเมาโดยสิ้นเชิง


ผมเลี้ยวรถเข้าโรงพยาบาลกรุงเทพฯ หมอนั้นถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินทันที จะเป็นอะไรมากหรือป่าวนะ ชักจะเป็นหวงขึ้นมาแล้วสิ เลือดที่หัวก็ออกเยอะซะด้วย ผมนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ไม่นานนัก พวกเพื่อนๆผมที่ผมโทรไปเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟังก็เห่กันมาอย่างพร้อมหน้า


“เฮ้ยไอ้ฟาง O.O “นี้คือเสียงบิ้ว เพื่อนตัวดีที่มันเห็นหมาสำคัญกว่าผม

“เป็นไงมั้งวะ แกเป็นอะไรหรือป่าว...เลือดเต็มเสื้อแกเลยอ่ะ” ส่วนนี้ก็เสียงดาว ปาท่องโก๋อีกส่วนหนึ่งของไอ้บิ้ว ผมว่านะ มันสองคนต้องแอบมีอะไรอยู่ในกอไผ่แน่ๆ ตัวถึงได้ติดกันเป็นตังเม ชนิดที่เรียกว่า ที่ใดมีบิ้ว ที่นั้นต้องมีดาว


“ป่าว...ชั้นไม่ได้เป็นอะไร คนที่เป็นยังอยู่นู้น นี้ไม่ใช่เลือดชั้นหรอก...”ผมตอบคำถามของดาวก่อนจะชี้มือไปทีห้องฉุกเฉิน

“เออแกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว...แล้วไปทำอีท่าไหนวะเนี๊ยถึงได้ชนเค้าเข้าอ่ะ แล้วชนแรงมากมั้ย”


“ชั้นเมานิดหน่อยอ่ะ....เลยไม่ค่อยระวัง...ไม่แรงมากหรอกเพราะตอนนั้นอยู่ในลานจอดรถแล้วอีกอย่างก็ไม่ได้ขับเร็วอะไรมาก แต่เป็นหวงอยู่เหมือนกันเลือดที่หัวออกเยอะมากเลย”

“เออฟาง...ไอ้แนนมันโทรมาบอกชั้นว่าเห็นอะตอมบอกเลิกแก...เรื่องมันเป็นไง...มาไงวะ...แล้วทำไมแกไม่บอกพวกชั้นวะ...ไม่งั้นวันนี้ชั้นไม่ปล่อยให้แกมาคนเดี่ยวหรอก...”


“ก็.......”



…………………………..ผลัก ...................................



ผมกำลังจะอ้าปากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็น เสียงเปิดประตูห้องฉุกเฉินก็เรียกความสนใจของเราทั้งสามคนไปเสียก่อน ผมรีบตรงดิ่งไปหา บุกคลที่ใส่เสื้อกราวน์สีขาวที่เปิดประตูออกมา


“เค้าเป็นไงมั้งครับหมอ...” พวกผมทั้งสามคนตั้งหน้าตั้งตาลุ้นคำตอบจากหมออย่างใจจดใจจ่อ


“ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ...โชคยังดีที่ไม่โดนอวัยวะสำคัญ และดุเหมือนอาการผ่ายนอกจะไม่มีปัญหาอะไร ดีนะครับที่ไม่โดนชนแรงมาก”


“เฮ้ย!!...โล่งอกไปที” ผมสามคนประสานเสียงกันอย่างลงตัวแต่คนที่โล่งที่สุดคงหนีไม่พ้นผม

“แต่ว่า...”ยังจะมีแต่อีก ยังไม่จบใช่มั้ยเนี๊ย

“ส่วนศีรษะของผู้ป่วยได้รับความกระทบกระเทือนค่อนข้างหนัก ...หมอเกรงว่า ผู้ป่วยอาจสูญเสียความทรงจำครับ....แต่ถึงยังไงนี้ก็เป็นเพียงแค่ข้อสันนิธานเบื้องต้นของหมอ ต้องรอให้ผู้ป่วยฟื้นก่อนนะครับ”

“ห๊า!!!!!!...ความจำเสื่อม...”

อีกครั้งที่ผมสามคนประสานเสียงกันอย่างลงตัว ท่าทางงานนี้จะเป็นความซวย แบบระยะยาวของผมซะแล้วสิ


“ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะครับ” หมอเดินจากไป ทิ้งให้พวกผมสามคนมองหน้ากันแบบเอ่อ ๆ

“งานเข้าแล้วไงไอ้ฟาง แกทำเค้าความจำเสื่อมเลยอ่ะ แล้วเอาไงต่ออะทีนี้”

“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันวะ....”

ไอ้บิ้วหันมามองหน้าผม ผมได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับตอบคำถามของมัน เพราะตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงต่อไปดี ดาวผู้ซึ่ง สงบ และเยือกเย็นที่สุดในกลุ่ม เดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆเป็นเชิงปลอบ
“อย่าเพิ่งคิดมากกันดิ...เค้าอาจไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่พวกเราคิดก็ได้..ยังไงตอนนี้เราก็เข้าไปดูอาการเค้าข้างในก่อนเถอะ...”

“อืม...นั้นสิ”

ผมพยักหน้าให้ดาวก่อนที่พวกเราสามคนจะเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย ในห้องที่พวกเราเข้ามามีเตียงวางเรียงกันสองเตียง เตียงแรกเป็นเตียงว่าง ส่วนอีกเตียงใกล้ๆกัน มีร่างของคนที่ผมทำให้เค้าต้องมาต้องอยู่ในสภาพแบบนี้นอนอยู่ สายน้ำเกลือห้อยระโยงระยางเชื่อมต่อกันที่ปลายแขน....ที่หัวมีผ้าสีขาวพันอยู่ ใบหน้าซีดเผือด อาจเป็นเพราะเสียเลือดไปมาก มีเพียงแค่ลมหายใจเข้า-ออกเบาๆเท่านั้นที่แสดงให้เห็นว่าร่างตรงหน้านี้ยังมีชีวิตอยู่



“โหย!!!.....O.o…หล่อวะ”คำพูดแบบนี้ไม่ต้องบอกก็พอจะเดากันออกใช่มั้ยละครับว่าใครเป็นคนพูด ใช่แล้วครับมันคือไอ้บิ้วนั้นเอง


“ทำไมแกไม่บอกชั้นวะฟาง ว่าคนที่แกชนหล่อขนาดนี้ จะว่าไปถ้าตื่นขึ้นมาความจำเสื่อมก็ดีเหมือนกันนะจะได้ยัดเยียดความเป็นพวกให้เลยไง ทีนี้กลุ่มเราก็จะมีสี่คน เหมือน F4 เลยมะน่าสนใจดีออก”

ดูไอ้บิ้วมันจิตนาการ พูดไม่พุดป่าว มันยังลุกขึ้นมาทำท่า F4 โชว์ให้พวกผมดูอีก แต่ผมรู้สึกว่ามันเหมือน เพาเวอร์เร้นเจอร์มากกว่า


“ยังจะมามัวเล่นอยู่อีก ไอ้ฟางมันยิ่งเครียดๆอยู่....-*-“ ของคุณนะดาวอย่างน้อยก็ยังมีคนพอที่จะเข้าใจผมอยู่บ้าง


“ก็เพราะว่าเห็นเครียดไง ก็เลยแก้เครียดให้อ่ะ นี้กลายเป็นว่าชั้นผิดหรอเนี๊ย ขอโทษก็ได้...= = * “

บิ้วงอลตุ้มป่องเดินออกจากห้องไปเลย และถ้าผมเดาไม่ผิด ไม่เกิน 5 วินาที ไอ้ดาวก็จะเดินตามไปง้อ 5 4 3 2 1 นั้นไงครับผิดจากที่ผมคิดเมื่อไหร่ สุดท้ายไอ้ดาวก็ตามไปง้ออยู่ดี ผมว่าเพื่อนรักของผมสองคนนี้มันชักจะยังไงๆอยู่นะ แต่เอาเถอะ ตอนนี้ก็ปล่อยให้พวกมันสองคนง้อกันไปก่อนและกัน ผมยังไม่มีอารมณ์จะง้อใครทั้งนั้น

ผมหันไปมองหน้าคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงยิ่งพอได้เห็นหน้าใกล้ๆ ชัดๆ แบบนี้ยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าคนตรงหน้านี้หล่อจริงๆ อย่างที่ไอ้บิ้วพูดใบหน้าคมสวย จมูกโด่งได้รูป ปากเล็กๆหน้าจูบ O.O เฮ้ยนี้ผมคิดอะไรอยู่เนี๊ยหมอนี้เป็นทอมนะสงสัยจะเมาค้าง
+ +

“อะ...อืม..”


“ OoO !!!!....อ๊ะ”

อยู่ๆหมอนี่ก็ขยับตัว สงสัยจะรู้สึกตัวแล้วละมั้ง ผมรีบวิ่งออกไปตามไอ้บิ้วกับไอ้ดาวที่ออกไปกระหนุงกระหนิง....เออ...ใช้คำถูกมั้ยเนี๊ยก็เพราะสิ่งที่ผมเห็นมันควรจะเรียกแบบนั้นจริงๆ ให้เข้ามาช่วยลุ้นกับผมว่าหมอนี่ฟื้นมาแล้วจะความจำเสื่อมจริงอย่างที่หมอบอกหรือป่าว
เปลือกตาที่เคยปิดสนิทค่อยๆเปิดลืมตาขึ้น ร่างตรงหน้าผมลืมตาตื่นหันมองไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดโฟกัสตรงที่พวกผมสามคนยืนอยู่


“เออ...เป็นไงมั้ง...ยังเจ็บตรงไหนอยู่มั้ย....”ผมเปิดฉากถามเรียกสติขึ้นมาก่อน

“ที่นี่ที่ไหน...ชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...แล้วพวกนายเป็นใคร...”

ตื่นมาก็ใส่คำถามเป็นชุดเลยครับ แล้วผมจะตอบคำถามไหนก่อนดีเนี๊ย เอาเป็นว่าไล่ตอบมันทุกคำถามเลยแล้วกัน


“เอาทีละคำถามนะ...ที่นี่คือโรงพยาบาล...นายถูกรถชนก็เลยถูกพามาที่นี่ ส่วนชั้นก็เป็นคนที่ขับรถชนนาย แล้วที่ยืนอยู่ตรงนั้นอีกสองคนก็เป็นเพื่อนชั้น....เอาละทีนี่ถึงตาที่นายจะต้องตอบคำถามชั้นบ้างละนะ...นายจำได้หรือป่าวว่านายเป็นใคร...ชื่ออะไร.....”
ผมพูดเน้นๆ ช้าๆ ชัดๆ ทีละประโยคเพื่อให้คนที่ดูเหมือนสติจะยังไม่กลับมาโดยสมบูรณ์ได้ฟังเข้าใจ


“ชั้นเป็นใคร...นั้นสิ...ทำไมชั้นถึงนึกอะไรไม่ออกเลยสักอย่าง “ เอาแล้วไงครับความซวยแบบระยะยาวของผมได้บังเกิดขึ้นแล้ว

“อะ...โอ๊ย...จะ...เจ็บหัวจัง...” หมอนี้ยกมือขึ้นกุมหัวตัวเองสงสัยคงเพราะเอาแต่คิดเรื่องที่ว่าตัวเองเป็นใครจนทำให้รู้สึกปวดหัวขึ้นมา ผมรีบเข้าไปดูอาการ ก็หมอนี่ทำหน้าเจ็บปวดแบบสุดๆเลยอ่ะ T^T ฮือๆ สงสารแทน

“เออ... นายอย่าเพิ่งคิดอะไรตอนนี้เลยนะ...พักผ่อนก่อนดีกว่า...เอาไว้นายหายดีแล้วค่อยคิดก็ยังไม่สายนะ...”

“อืม... “


หมอนั้นพยักหน้าก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง ผมหันไปมองหน้าเพื่อนอีกสองคนของผม ไอ้บิ้วส่งยิ้มให้ผมแบบเจื่อนๆ

“แล้วจะเอายังไงต่อไปดีละทีนี้ เรื่องใหญ่แน่ๆ”

“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันวะ...วันนี้ชั้นเจออะไรมาเยอะเกิน...คิดอะไรไม่ออก อยากกลับไปนอนสักงีบแล้วค่อยตื่นมาคิดอีกที”

“อืม...นั้นสิฟาง...แกก็น่าจะกลับไปอาบน้ำแล้วก็นอนพักสักหน่อยเหมือนกันนะ...แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน...อีกอย่างตอนนี้หมอนี้ก็ฟื้นแล้วอย่างน้อยเราก็รู้ว่าเค้าไม่ได้เป็นอะไรมาก...ชั้นว่าพวกเราก็กลับกันก่อนดีกว่า”


ผมก็ว่าผมควรจะทำตามที่ไอ้ดาวมันบอก อย่างแรกที่ผมจะทำก็คงต้องกลับไปอาบน้ำนี้แหละ เพราะสภาพผมตอนนี้มันดูไม่จืดเอาซะเลย เสื้อเชิ้ตที่เคยเป็นสีขาวมันดันมีคราบเลือดสีแดงติดเป็นหย่อมๆ มองไปมองมาก็น่ากลัวดีเหมือนกันแหะ

“อืม...ก็ดีเหมือนกัน...ถ้าไงพวกเรากลับกันก่อนดีกว่า...”


ผมพยักหน้าให้ดากตั้งท่าจะเดินออกจากห้อง แต่อยู่ๆผมก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีมือๆหนึ่งมาดึงผมเอาไว้ เจ้าของของมือมือนั้นก็คือคนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นเอง ผมหันกลับไปมองเห็นหมอนั้นลืมตามองผมอยู่ แถมทำหน้าละห้อยเหมือนคนที่กำลังถูกทิ้งอีก


“อย่าเพิ่งไปได้มั้ย...เออ...คือ...ชั้นไม่อยากอยู่คนเดียว”

By : น้ามเนย~    Date : 26 Jun 2012 22:17       

ความเห็นที่ #1 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5045678 )

อ่ะโห่ย ... กว่าจะเอามาลง เค้าต้องย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าใหม่เลย แต่สนุกดี ลุ้นๆ รีบเอามาลงน๊า ...

By : INK    Date : 26 Jun 2012 23:28   

ความเห็นที่ #2 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5045684 )

ฮ่าๆ มันนานไปอ่ออิงอิงง อิอิ ตอนนี้มีฟิวแล้วนี้นา

คิดถึงอิงๆนะ

By : น้ามเนย~    Date : 27 Jun 2012 00:12   

ความเห็นที่ #3 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5045687 )

งั้นเอาลงต่อเลยสิ รออ่านอยู่ ๕๕๕๕

By : INK    Date : 27 Jun 2012 00:30   

ความเห็นที่ #4 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5045782 )

นานเวินเว่ออ่าคัฟ

By : อะโลน    Date : 27 Jun 2012 13:24   

ความเห็นที่ #5 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5045816 )

อ๊ากกกกกกกกๆๆ มาต่อเร๊วๆนะค้าบ^^

By : คนอ่าน    Date : 27 Jun 2012 15:15   

ความเห็นที่ #6 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5045935 )

เป็นกำลังใจให้นะฮ๊^^

By : N'Ray    Date : 27 Jun 2012 22:01