|
TaQzime ไม่ร้ายได้มั้ย? ถ้าคิดจะรัก ตอนที่4
ดีใจน่ะค่ะที่มีคนชอบ
มาต่อกันเลยค่ะ
........................................................................
“สรุปว่านี่คือไอ้แสบที่นายตามหายุใช่มั้ย?”
“ถูกกก!!”
“แล้วแกไอ้เปซใช่มั้ยที่แกไปจูบกับมัน?”
“อ่ะช่ายยย!”
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรว่ะเนี้ย!!” 0.0”
ผมต่างหากที่จะต้องพูดแบบนั้น -*-
เมื่อไอ้คุณพี่พอร์ชคาดคั้นเรื่องที่เกิดขึ้นเรียนร้อยแล้ว นั่นก็คืออาการอย่างที่เห็น โอ้! เปโซเปนเพื่อนพี่พอร์ชจริงๆเหรอเนี้ย
“นายเอาหัวเปนประกันแล้วน่ะเพื่อน นายต้องจัดการเรื่องน้องชายนายด้วย”
“ไม่ได้น่ะพี่ ผมไม่อยากเปนทาสรับใช้ไอ้หมอนี่เลยซักนิด”
“เฮ้! นายอายุน้อยกว่าฉันน่ะ ช่วยให้ความเคารพแล้วพูดจาดีๆหน่อยสิ”
“ฉันไม่ควรให้ความเคารพคนที่มีมันสมองเท่ากันหรอก(หมายถึงเรียนชั้นเดียวกันน่ะ -..-)”
“ที่ฉันเรียนชั้นเดียวกับนาย ก็เพราะว่าไม่ได้ทำเรื่องย้ายโรงเรียนมาต่างหากล่ะ” -0-
“แต่ยังไงก็ตาม ฉันยุห้องคิงน่ะ ฉันฉลาดกว่านาย!”
“แต่ว่า.....”
“โว้ยยยย!! หยุดเถียงกันได้รึยังว่ะ?! น่ารำคาญ คนกำลังใช้ความคิดอยู่น่ะ”
“ไม่ได้เถียงน่ะพี่ ผมไม่ได้รับความยุติธรรมต่างหากล่ะ”
“ฉันก็ไม่ได้รับเหมือนกันแหละ”
=_= ++++ =_=
“โอเคๆฉันตัดสินเอง” พี่พอร์ชถอนหายใจอย่างเซ็งๆแล้วพูดต่อ
“เพิร์น แกต้องยอมเป็นเบ้ให้ไอ้เปซหนึ่งอาทิตย์” -0-
&#8220;ม่ายยย&#8221; >.<!
&#8220;แจ๋วเลย&#8221; ^_^
&#8220;เพิร์น แกต้องเข้าใจน่ะ แกเป็นคนเสร่อไปจูบไอ้เปซก่อน&#8221;
&#8220;แล้วพี่ไม่ห่วงผมรึไงอ่ะ ถ้าตานี่ใช้ผมไปทาสีบ้าน ผมไม่ตกตึกลงมาตายเลยเหรอ!&#8221;
&#8220;งั้นก็......ไอ้เปซถ้าหนึ่งอาทิตย์นี้ แกใช่น้องน้องชายฉันผิดที่ทาง ฉันก็จะฆ่าแกเช่นกัน&#8221;
&#8220;เฮ้ย! ได้ไงว่ะ?!&#8221;
&#8220;แหล่มเริ่ด!&#8221; ^^
&#8220;แหม่ๆ ไอ้เพื่อนรัก ควงนักเรียนใหม่เข้ามาในโรงเรียน ไม่บอกไม่กล่าวกันเลยน่ะ &#8221; ไอ้ซีเน่กัดผม
ในขณะที่เรากำลังเรียนวิชาภาษาอังกฤษหลังจากที่คาบแรกๆเราเรียนกันห้องเรียนอื่น (ซึ่งผมกับไอ้ซีไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน) เราเลยไม่ได้คุยกันเลย
&#8220;-*-&#8221;
&#8220;ไปรู้จักกับเขาตอนไหนไม่เห็นบอกกันเลยน่ะ อ๋อ เดี๋ยวนี้มึงชอบพวกเดียวกันแล้วล่ะสิ&#8221;
&#8220;นักเรียนใหม่?เกรดสิบสองน่ะหรอ??&#8221; - -
&#8220;ก็เออน่ะสิว่ะ มึงนี่อะไรไม่เคยจะบอกกันเลยน่ะ&#8221; >..<
&#8220;แล้วมึงรู้ได้ไง??&#8221; -.-
&#8220;เขาลือกันทั้งโรงเรียนแหละว่ะ ว่ามึงมาโรงเรียนพร้อมเขาเลย อ้อ! แล้วก็หน้าตาดีมากกกกกกกก &#8221;
ลากเสียงซะยาวเลยน่ะไอ้TG
&#8220;นั่นมันพี่ทอมฉัน คลานตามกันมาตั้งแต่เกิดว่ะ&#8221; -*-
ผมตอบอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหยิบเศษกระดาษใต้โต๊ะมาเขียนเล่นแก้เซ็ง (อาจารย์ไม่เห็นหรอก เพราะว่าผมนั่งหลังสุดเลย)
&#8220;พูดเป็นเล่น มึงมีพี่ชายที่ไหน? ถ้ามีกูต้องเห็นแล้ว&#8221; ไอ้ซีเน่เท้าคางแล้วมองผมอย่างคาดคั้น
&#8220;พี่กูชื่อพอร์ช เขาอยู่นิวเจอร์ซ่กับลุงมาตั้งแต่เด็กๆว่ะ กูไปหาเขาทุกๆปิดเทอมแหละ แล้วเขาก็ไม่คิดย่างก้าวเข้ามาในไทยเลยซักครั้ง มึงถึงไม่เห็นเขาไง&#8221; ผมพยายามอธิบาย
&#8220;ไม่น่าเชื่อเลย มึงไม่เคยเล่าถึงเขาให้กูฟังเลยซักครั้ง&#8221;
&#8220;ก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องไม่ค่อยสำคัญนิ จะเล่าทำไมล่ะ&#8221; -.-
&#8220;อย่างน้อยมึงก็น่าจะบอกว่ามึงไม่ใช่ลูกคนเดียวน่ะ &#8221;
&#8220;กูไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นลูกคนเดียวน่ะ แล้วอีกอย่าง กูดูเหมือนลูกคนเดียวขนาดนั้นเลยรึไง??&#8221;
&#8220;เหมือนมาก ก็พ่อแม่มึงตามใจมึงไปซะทุกอย่างเลย&#8221;
&#8220;เอางี้ ตอนกลางวันถ้ากูเจอพี่พอร์ช กูจะลากมึงไปดูชื่อเลย &#8221; - -
&#8220;ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ว่าแต่......มึงเจอเปโวหรือยัง??&#8221;
พูดถึงไอ้หมอนั่นก็นึกเซ็งขึ้นมาทันที -_-
&#8220;ไม่อยากจะเซดว่ามันเปนเพื่อนสนิทมากๆที่พี่พอร์ชย้ายตามมาเรียนที่ไทย &#8221; =_=
&#8220; หา! พี่มึงเปนเกย์หรอ? &#8221; ไอ้ซีเน่แหกปากซะดังลั่น แต่ยังดีที่ผมอุดปากไว้ทัน(มั้ง) อาจารย์สอนคาบนี้ไม่ได้ยิน(ผมว่าเขาต้องหูหนวกแน่ๆ!)
&#8220;เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวเขาก็รู้กันหมดหรอก&#8221;
&#8220;ประมาณว่าคู่รบคู่ขาใช่ม้า??&#8221;
&#8220;ทำนองนั้น&#8221; -*-
&#8220;เอาล่ะคาบนี้ครูจะปล่อยก่อนเวลาแล้วกัน อย่าลืมทำการบ้านมาส่งกันล่ะ&#8221; เสียงอาจารย์พูด ทำให้นักเรียนหลายคนเริ่มแตกตื่นจากภวังค์แห่งความง่วง
&#8220;คร๊าบ/ค่า&#8221;
แล้วบรรยากาศในห้องก็เหมือนแร้งลง ทุกคนเริ่มจ้ำอ้าวและโกยแนบออกไปนอกห้องเรียนทันที โรงอาหารไม่หนีไปไหนกันหรอกว่ะ ทำเว่อร์กันไปได้ -*-
&#8220;แล้วมึง ต้องเป็นทาสรับใช้เปโซรึป่าวว่ะ??&#8221; คงมีแค่ผมกับซีเน่เท่านั้นแหละที่ไม่ย่างก้าวไปไหนกันเลย
&#8220;น้อยๆหน่อย แค่เบ๊เท่านั้นแหละ&#8221;
&#8220;คราวนี้มึงหนีไม่ได้เลยสิน่ะ&#8221;
&#8220;แหงล่ะ พี่พอร์ชเล่นเอาหัวเป็นประกันเลยน่ะ&#8221;
&#8220;555+ น่าสงสารมึงจัง&#8221;
&#8220;จะสมเพชก็บอกมาเถอะว่ะ กูไม่ว่า&#8221; =_=
ผมพูดนิ่งๆแล้วหันไปเก็บหนังสือใส่ใต้โต๊ะ
&#8220;เห้ยยย!!! เปโซมาทำอะไรตึกนี้ว่ะมึง&#8221; >0<
&#8220;มึงก็ถามมันสิว่ะ&#8221;
&#8220;กลุ่ม TAQZIME นี่นา หล่อกันหมดเลย&#8221; >///<
&#8220;อร๊ายยย! พวกเขามาหาใครที่นี่อ่ะ&#8221; >..<
ผมกับไอ้ซีงงๆกับเสีงกรี๊ดหน้าห้องมากๆ ตึกนี้ตึกของเด็กเรียนเนิ้ดๆติ๋มๆน่ะ(ยกเว้นผมที่ไม่ติ๋มเอาซะเลย-*-)รักษาภาพพจน์กันหน่อยเซ่!!
&#8220;ยัยชะนีมันกรีดร้องหาใครน่ะ?&#8221; ผมถามไอ้ซี
&#8220;มึงมองไปที่ประตูหน่อยสิ &#8221; 0.0 // ไอ้ซีที่ตาค้างไปกับประตูหน้าห้องไปแล้วชี้ให้ผมหันไปดู
0.0
&#8220;ไฮ! ไอ้แสบ&#8221; ไคซ์ที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงทักผมคนแรก รอบๆของตานี่ยังประกอบไปด้วยทอมอีกสี่คน อันประกอบไปด้วย.......
คนแรก พี่พอร์ช พี่ชายผมเอง
คนถัดไป มาร์ชุน ไอ้หน้านิ่งที่มีคะแนนโหวดจากสาวๆท่วโรงเรียนเป็นอันดับต้นๆเมื่อปีที่แล้ว
คนต่อไปก็ พี่ตะวัน นักเรียนเก่าแก่ (ที่ซ้ำชั้นมาแล้วสองปี)แล้วยังคุมโรงเรียนแห่งนี้ด้วย เขาเป็นหัวหน้ากลุ่ม TAQZIME แถมยังเป็นมาเฟียอีกต่างหาก คือพี่แกน่ะโหดสุดๆ(ไปรู้จักกันตอนไหนฟร่ะ?)
และคนสุดท้าย เปโซ คนที่ผมต้องเป็นเบ๊ให้เจ็ดวัน
อ่าคับ-ยอมรับว่าห้าคนนี้ช่างดึงดูดความสนใจจากนักเรียนส่วนใหญ่ได้ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่บอกไว้ก่อนน่ะ ผมไม่รู้สึกภูมิใจที่รู้จักกับพวกนั้นเลยซักนิด เพราะนั่น.......หมายถึงความไม่สงบสุขที่ผมต้องเจอ -_-
&#8220;พวกนายเรียนตึก 5-9 ไม่ใช่หรอ?&#8221; พนันได้เลยว่าไม่มีใครเรียนตึก 1-4 ที่มีแต่นักเรียนดีๆแน่ๆ!
&#8220;ก็ใช่&#8221;
&#8220;แล้วถ่อสังขารมาทำไมถึงที่นี่&#8221; -*-
ผมพูดนิ่งๆข้างๆผมมีไอ้ซีเน่เกาะแขนเปนลิงยุ เห็นอยู่กับผมด่าเล่นหัวกันปาวๆ แต่จริงๆ แล้วไอ้นี่ยิ่งกว่าขี้ขลาดซะอีก (อย่าเอาไปเล่าให้ไอ้นี่ฟังล่ะ ไอ้นี่ขี้แยชะมัดเลย)
&#8220;พอดีว่าสัญญาที่เราตกลงกันไว้ต้องเริ่มวันนี้ เรากลัวนายหนีน่ะ&#8221; ^^
เปโซพูดยิ้มๆสาเหตุที่เขาไม่พูดคำว่าเบ๊ออกมาก็เพราะว่า มีสาวๆเกาะอยู่ริมประตูหลังห้อง เฮอะ! คงจะกลัวเลตติ้งหายสิน่ะ แต่ก็ดี ถ้าขืนแฟนคลับของผมหรืออ้ายหมอนี่รู้เข้า จะต้องลงข่าวหนังสือพิมพ์แน่ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ผมก็จะเสียหน้าเอามากๆเลยล่ะ
&#8220;วันนี้หรอพี่พอร์ช?&#8221; ผมถามพี่ทอมตัวเอง T^T
&#8220;เออ&#8221; -0-
&#8220;ไปเถอะ กูหิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว&#8221; พี่ตะวันพูดแล้วเดินออกไปคนแรก พี่พอร์ชก็ดึงตัวผมตามออกไปด้วยเช่นกัน ส่วนไอ้ซีเน่คงไม่อยากจะโดนซักถามนักหรอก เลยตามๆกันมาอีก
สายตาของทุกคนในโรงอาหารต่างจับจ้องมองมาที่พวกเราทั้งเจ็ดคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในโรงอาหาร พูดตามตรงๆเลยน่ะ ผมไม่ชอบเลย T^T
&#8220;เพิร์น กูอยากจะสลายตัวเป็นฝุ่นผง แล้วลอยหายไปในอากาศสุดๆเลย&#8221; Y0Y
ไอ้ซีเน่กระซิบกระซาบอยู่ข้างๆ ผมจึงพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเห็นด้วย
เราทั้งเจ็ดคนเลือกนั่งโต๊ะตรงศูนย์กลางของโรงอาหารนี้ สนับสนุนและหาที่โดยพี่ตะวัน เอ่อ.........พี่อยากเด่นขนาดนั้นเลยเหรอ?? -_-?
หลังจากนั้น เราก็สั่งอาหารจากเด็กนักเรียนผู้เคราะห์ร้ายสองคนที่เราทั้งเจ็ดไม่รู้จักเลยซักนิด -*-
ระหว่างรอ มาร์ชุน ไคซ์ และเปโซ กำลังนั่งคุยเรื่องอุปกรณ์กีฬาที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ส่วนพี่ชานผมกับพี่ตะวันต่างคุยกันเรื่องรถแข่ง แล้วก็เหลือแต่ผมกับซีเน่ที่นั่งแข็งทื่อ ไม่ใช่เพราะเป็นจุดศูนย์กลางหรอกน่ะ แต่เป็นเพราะพี่ตะวันนั่นแหละ ประวัติแกดังจะตาย เห็นบอกว่าเคยฆ่าคนด้วยแหละ คิดแล้วก็สยองไม่หาย เป็นทอมที่แม่งโคตรโหดเลย
&#8220;ซี มึงว่ามั้ย? วันนี้ไม่มีแฟนคลับตามติดกูเลยว่ะ&#8221;
&#8220;ถ้าพี่ตะวันอยู่แล้วมีพวกแฟนคลับมึงตามรังควานก็ให้มันรู้กันไปสิ&#8221; ไอ้ซีตอบหน้าตาย แต่ก็.....นี่คงเป็นข้อดีข้อหนึ่งล่ะมั้ง (แค่ข้อเดียวเท่านั้นแหละ) ที่ไม่มีพวกๆแฟนคลับของผมกับเปโซ ไหนจะพวกนักหนังสือพิมพ์ของโรงเรียนอีก คงไม่ต้องถามว่าใคร ก็พี่ตะวันตัวต้นเหตุน่ะแหละ
ตุบ!!!
กองหนังสือและสมุดต่างๆสุดมหึมาตกลงตรงหน้าผม แล้วไอ้คนที่โยนมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน.......
&#8220;อะไรของนาย?? - -&#8221;
&#8220;นี่คือรายงานที่อาจารย์สั่งฉัน เอาไปทำให้ด้วย!&#8221;
&#8220;ยังจะถามอีก ไม่รู้เหตุผลจริงๆเหรอ?&#8221; ^^
เบ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆโอเค กูเข้าใจแล้ว
ผมหยิบกองหนังสือขึ้นมาด้วยความจำใจ (ล้วนๆ) นี่มันรายงานที่เลยกำหนดส่งมาแล้วทั้งนั้นเลยนี่ ขืนทำส่ง
ก็โดนหักคะแนนที่ส่งช้าหมดแล้วล่ะ อย่าส่งมันเลย ไร้ประโยชน์เปล่าๆ
&#8220;ทำไปก็เท่านั้นแหละ ไม่ต้องทำหรอก&#8221; -0-
ผมพูดแล้วเอามือปัดกองหนังสือนั่นหล่นไปกับพื้น
&#8220;เฮ้ย! ทำงี้ได้ไง ฉันสั่งให้ทำก็ต้องทำสิ&#8221; =_=
เปโซพูดนิ่งๆ พลางกัดฟันกรอดๆ
&#8220;นายทำส่งช้าไปเกือบเดือน อาจารย์เขาคงตัดคะแนนทิ้งเรียบร้อยแล้วล่ะ&#8221;
ผมพูดพร้อมนั่งกอดอก
&#8220;อาจารย์จะรับหรือไม่รับก็ช่าง แต่นายต้องทำ!&#8221;
&#8220;เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ&#8221; -..-
ผมพูดพลางส่ายหน้ากับความไม่รู้จักโตของเขาซะเลย นี่เหรอ อายุมากกว่าผมตั้งปีนึง -*-
&#8220;งั้นก็..........ไอ้พอร์ช น้องแกไม่รักษาสัญญาว่ะ&#8221; -0-
ฟ้องใครไม่ฟ้องไปฟ้องพี่ผม แต่ก็แอบกลัวนิดนึง เพราะผมรู้ดีว่าพี่ตัวเองโหดขนาดไหน
&#8220;ไอ้เพิร์น&#8221; =_= ^^
&#8220;อะ.......อะไร?&#8221; -.-
&#8220;จะทำมั้ย? &#8221; - -+
&#8220;&#8230;..&#8221; ไม่กล้าตอบ >..<
&#8220;ไม่งั้นแนจะบอกแม่ว่าแกโดดเรียนบ่อยๆ&#8221; - -
นั่นแหละจุดอ่อนของผม ถึงพ่อแม่จะตามใจผมทุกอย่างราวกับว่าเป็นลูกคนเดียว แต่เรื่องเรียน ถ้าพ่อแม่รู้ต้องโดนยึดบัตรเครดิตแน่ๆ!
&#8220;&#8230;.&#8221;
&#8220;จะทำมั้ย?&#8221; - -
&#8220;ชิส์ ทำก็ได้ว่ะ!&#8221;
&#8220;อ้อ รายงานทั้งหมดส่งวันจันทร์น่ะ!&#8221;
เห้ยย!! มีเวลาทำแค่สองวันเอง ทำให้ตายก็ไม่เสร็จหรอก! >0<
&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;
ต่อช้าหน่อย เด๋วนี้ไม่ค่อยว่างค่ะ
ขอโทษจริงๆน่ะ แต่จะพยายามมาอัพให้ ไม่ต้องรอนานกันน่ะค่ะ ^^
By : เดอะออดี้ Date : 7 May 2012 15:08  
|
