|
ตอนที่ 28...... TriCk of LoVe เล่ห์ร้าย อุบายรัก (^ ^)'
แซมมีสีหน้าเครียด นึกชั่งใจอย่างรวดเร็ว เกิดความรู้สึกห่วง...คนๆนั้นขึ้นมาเต็มที ไม่ว่าคนๆนั้น จะคือหนึ่ง หรือสอง ยังไงซะ แซมก็ไม่ต้องการให้เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น และเขาเอง ก็ไม่ยอมนิ่งดูดายแน่นอน
งั้น...นายบอกที ว่าฉันต้องตามไปที่ไหน?
สองเดินตามเด็กสาวคนนั้นไปด้วยใจที่ลังเล และระแวดระวัง เด็กสาวคนนั้นพาสองเดินเข้าไปในตรอกแคบๆที่มีแต่บ้านไม้เก่า ภายในตรอกนั้น มีเด็กน้อยวิ่งเล่นอยู่กลุ่มหนึ่ง ถัดไป ก็มีกลุ่มวัยรุ่นหญิงชาย นั่งบนแคร่ไม้ผุๆข้างทาง ทุกคนแต่งตัวมอซอ ใบหน้าหลายคนซูบซีด รูปร่างผ่ายผอม พอๆกับเด็กสาวคนที่นำทางสองมาที่นี่
เธอ..ชื่ออะไรเหรอ? สองถามเด็กสาวคนนั้น
ชื่อ? เสียงทวนคำถามสูง ราวกับว่า มันเป็นอะไรที่เธอนึกไม่ถึง ว่าสองจะถามขึ้นมา
อืม...ชื่อของเธอน่ะ
ชั้น...เอ่อ...ชื่อแดง เด็กสาวคนนั้นกรอกตาไปมา ตอบด้วยน้ำเสียงไม่เต็มคำ
บ้านข้างหน้านี้ล่ะ เธอชี้มือไปที่บ้านไม้สองชั้น ที่ดูเป็นห้องแคบๆ
สองเดินตามเด็กสาวที่เรียกตนเองว่า แดง เข้าไปในบ้านไม้นั้น ห้องที่เด็กสาวคนนั้นพาสองเข้าไป เป็นห้องที่มีเก้าอี้โซฟาเก่าๆ วางพิงข้างฝาอยู่ตัวเดียว ตรงกลางห้อง มีโต๊ะไม้สี่เหลี่ยม ที่มีจานของกินวางอยู่สี่จาน แต่ถูกปิดด้วยฝาชี นอกนั้น ก็จะเป็นพวกกล่องต่างๆที่วางระเกะระกะ ห้องนี้ทั้งเล็กแคบ และอับมืด
นั่งก่อน เด็กสาวที่ชื่อแดง ชี้มือไปที่โซฟา
สองไปนั่งอย่างว่าง่าย พลางสอดส่ายสายตามองไปรอบๆ เพื่อหาบุคคลอื่นอีก
นังแวว ออกมาสิ หนึ่งมาแล้ว แดงตะโกนเรียกเพื่อน
สองใจระทึก เมื่อคิดว่า อีกไม่นาน เธอต้องเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่...ที่หนึ่งทำเธออกหัก และถ้าหากเผชิญหน้ากับสอง ก็ไม่อาจจะเดาได้ว่า ผู้หญิงคนนั้น จะรู้มั๊ย? ว่าเธอไม่ใช่หนึ่ง และจะโวยวายอะไรหรือเปล่า?
นังแวว แดงตะโกนดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่โผล่หน้าออกมา ก็เดินเข้าไปตะโกนในบ้าน
เออ...โว๊ย...แหกปากอยู่ได้ กูกำลังมา
เสียงตะโกนตอบด้วยวาจาคำพูดที่ไม่ค่อยสุภาพนัก ทำเอาสองรู้สึกเครียดขึ้นมา
สักพัก ก็มีร่างผอมเกร็งของเด็กสาวอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง ผิวเธอขาวกว่าแดงนิดหนึ่ง แต่ใบหน้าดูซูบซีด ดวงตาอิดโรย ผมบ็อบที่ดูแดงกรอบกระเซิงยุ่ง เด็กสาวใส่กางเกงขาสั้นจนแทบเห็นแก้มก้น เสื้อสายเดี่ยวที่รัดรูปเต่อ จนเห็นทรงอกที่แห้งคล้อย
สองมองสารรูปโทรมของผู้มาอย่างอึ้งงัน นึกยังไง ก็นึกไม่ออก ว่าคุณชายคัสโนวาอย่างหนึ่ง จะเข้ามาพัวพันปัญหารักสามเส้ากับป่อง เพื่อผู้หญิงคนนี้
ฮือ...หนึ่ง เด็กสาวผู้มาใหม่ พยายามบีบน้ำตา โผเข้าหาสอง ทำท่าเหมือนจะกอด
สองรีบเขยิบออกห่างอย่างอัตโนมัติ ทำให้ผู้ที่โผเข้าหาชะงักกึก
คิดถึงจัง ฝ่ายนั้นทำหน้าเง้างอด ในขณะที่สองเริ่มรู้สึกกระอักกระอ่วน
อยู่กับแววนานๆนะ ฝ่ายนั้นอ้อน
สองเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ ตัวเลขบอกเวลา ว่าอีกสิบห้านาที ก็จะหกโมงเย็น
คือ...ฉันอยู่นานไม่ได้หรอกจ้ะ สองรีบบอก
ทำไมล่ะ? หนึ่ง...ไม่รักแววแล้วเหรอ? ฝ่ายนั้นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
คือ...คือ ฉันต้องกลับบ้านก่อนค่ำน่ะ เดี๋ยวคุณพ่อจะห่วง สองอ้าง ทั้งๆที่รู้ ว่าคืนนี้ คุณพ่อมีงานเลี้ยงของบริษัท และก็จะกลับดึก
หนึ่ง
เด็กสาวเขยิบเข้ากอดแขนสอง แล้วเอียงหัวซบพิงไหล่บาง
อย่าพึ่งรีบกลับเลยนะ อยู่กับแววนานๆนะ
ฝ่ายนั้นอ้อมแอ้มตื๊อ แต่สองลังเล นึกอยากจะเขยิบออก แต่ก็ทำไม่ได้
เธอได้แต่ถอนใจเบา แล้วคิดหาทางอ้าง ที่จะออกจากบ้านนี้ให้เร็วที่สุด
แววต้องสัญญา ว่าจะไม่ทำร้ายตัวเองนะ
สองกล่าวเสียงอ่อน เพื่อเริ่มจุดประสงค์การมาของเธอให้สำเร็จลุล่วง
ไม่...ถ้าหาก..หนึ่งจะอยู่นานๆ ฝ่ายนั้นซบหน้าที่ท่อนแขนสอง
อ่ะ...ดูสิ นังแวว แกสิ้นฤทธ์เชียวโว้ย เสียงแดงทักมาจากห้องชั้นใน
สักพัก ร่างผอมก็เดินเข้ามาพร้อมถุงน้ำแข็ง แก้ว และขวดน้ำอัดลม
อ่ะ ไม่มีเหล้าโว๊ย แต่ให้ดื่มฉลองน้ำอัดลมไปก่อน
แดงหัวเราะร่า ยื่นแก้วน้ำอัดลมให้สอง แล้วก็รินอีกแก้วให้แวว และให้ตนเอง
อ่ะ ชนแก้ว แดงชูแก้วขึ้น
สองรู้สึกโล่งใจ ที่เห็นแววหัวเราะเสียงใส เธอนึกในใจว่า ไม่มีอะไรให้ห่วงแววอีกแล้ว
อีกสักพักเธอคงถือโอกาสลากลับบ้านได้
ชนแก้ว ฉลองที่หนึ่งกลับมาหาแวว แววยื่นแก้วตรงหน้าสอง
เอ่อ...
สองลังเล เมื่อได้ยินคำว่า...หนึ่งกลับมาหาแวว
ทำไมล่ะหนึ่ง? หนึ่งจะไม่ชนแก้วกับแววเหรอ?
แววขมวดคิ้ว เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าลังเล
แค่น้ำอัดลมเอง หนึ่งทำไมต้องคิด? แววรู้สึกร้อนใจขึ้นมา พูดเร่งอีกฝ่าย
เอ๊ะ?
สองมีสีหน้าสงสัย ที่เห็นเด็กสาวทำท่าร้อนรน
ฮาๆ อะไรล่ะยะแวว เธอคิดว่า...เอ่อ คิดว่าหนึ่งจะยกโทษให้เธอง่ายๆเหรอ?
เธอต้องพยายามกว่านี้นะยะ
แดงเห็นท่าทีร้อนรนของเพื่อน เกรงจะทำให้ทุกอย่างมีปัญหาขึ้นมา จึงรีบกลบเกลื่อน
เอ่อ ฉัน...ฉันขอโทษหนึ่ง หนึ่งไม่ยกโทษให้ฉันใช่มั๊ย? หนึ่งรังเกียจฉันแล้ว?
แววทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ฉันไม่ได้โกรธ หรือรังเกียจเธอ สองรีบปฏิเสธ
จริงเหรอ? งั้นเรามาดื่มกันนะ ดื่มให้เรา...สองคน
เด็กสาวที่ชื่อ แวว แตะมือที่แก้วของสอง
จ้ะ...ดื่ม
สองยิ้มบาง แตะแก้วที่ตนถืออยู่ยกขึ้นดื่มน้ำอัดลมที่หวานเย็นชื่นใจ
ดีจัง แววยิ้มกว้าง ดวงตาทั้งคู่วาวแสงวับ
เดี๋ยวเธอก็กลับบ้านแล้วสินะ นั่งคุยกับเราสักสิบนาทีละกัน แดงบอกสอง
สองรู้สึกผ่อนคลาย นั่งฟังแดงกับแววพูดคุยหยอกล้อกันอย่างโล่งใจ เธอกำลังคิดว่า ในที่สุดเธอก็สามารถแก้ปัญหาให้หนึ่งได้
เสียงหัวเราะของเด็กสาวสองคน ยิ่งฟัง เหมือนยิ่งห่างไกล สองรู้สึกเปลือกตาหนักอึ้ง ภาพของห้องมืดทึมรก ค่อยๆเลือนมัวจนหายไป
หนึ่ง
เคลิ้มๆ ง่วงงุนลึก หูของสองได้ยินเสียงเรียกเหมือนมาจากไกล หญิงสาวพยายามฝืนตัวเพื่อจะไม่หลับ แต่สมองก็เหมือนพยายามจะปิดสวิทรับรู้รอบด้าน มือเท้าก็เบาโหยง ไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับ หญิงสาวกำลังต่อสู้กับความง่วงที่รุกแรงเข้ามาอย่างลำบาก
ไปบอกไอ้ป่องเร็ว เหยื่อหลับแล้ว ให้มันมาจัดการได้
By : รัก..รมิดา Date : 5 May 2012 21:19  
|
