|
นิทาน : เด็กน้อยที่ไม่เคยรู้สึก
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ณ ครอบครัวใหญ่โต โอฬาร คฤหาสน์ ระรานตา
นางภรรยาของเศรษฐี ให้กำเนิด บุตรี
น่ารัก น่าชัง เป็นความหวังของเศรษฐี
แต่เหมือนกรรมมี บุตรี ไม่มีน้ำตา
ไม่เจ็บ ไม่ร้อง ไม่อ้อน ไม่หวลหา
วันวัน ยิ้มไร้เดียงสา ไม่เคยถามหา ความเจ็บปวด
เศรษฐีและภรรยา แปลกใจหนา บุตรีเป็นเช่นไร
นำพาหาหมอ ทุกแห่งหน ไปทุกเมืองบนเขาหรือผู้วิเศษใต้พสุธา
หาเจอต้นเหตุไม่
เด็กน้อยเติบโต มาพร้อมความสงสัย จนเติบใหญ่ นางก็ไม่ร้องไห้เลย
ถูกรังแก แย่งชิงสิ่งของ นางก็ยื่นให้โดยดี ไม่เคยบ่น
เดินไปพบอัธพาลกลั่นแกล้ง นางก็ไม่แครงใจ ให้ทรัพย์สินเค้าไปแล้วจากมา
พบเพื่อนเอาเปรียบ นางก็ไม่เคยเอ่ยว่า ยอมทนคบเพื่อน เพื่อไว้เจรจา
มารดาให้มีครอบครัว นางก้มหัว รับโดยดีหนา......
ผ่านคืนวัน ผ่านปี นานมา นางอยู่เช่นนั้นมาแสนนาน.......
วันหนึ่ง มีผู้คนพบพาล นางนอนไร้ลมหายใจอยู่ใต้สะพาน
ร่างกายพองโต ปานจะแตกรอนราน
เศรษฐีต้องการ ทราบสาเหตุการตาย
เกิด ก็ สงสัย ตายก็ใคร่รู้
หมอถือมีดมองดูร่างที่บวมเป่ง พร้อมลงมีดไปที่กลางลำตัวนาง
ปัง!!!!! เสียงระเบิด ดังสะท้าน มาจากร่างของนางที่โดนมีดกรีดลงไป
เงาทะมึนของอารมณ์หม่นหมอง แพร่กระจายไปทั่วเมือง
ความมืดบอดของความสิ้นหวัง ความอดสู ....
ทุกอย่างอาศัยอยู่ในร่างงนาง... บัดนี้ได้ปกคลุมเมืองทั้งเมืองให้มืดครึ้ม
ดำทะมึน ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
ทุคนในเมืองต่างรับรู้ว่านางเก็บทุกอย่างเอาไว้
ใช่ว่า นางร้องไห้ ไม่เป็น...............
...............................................................................
ณ เพลานี้ อย่าได้มีใครเอามีดมาลง ตรงพุงข้าน้อย มันจะแตกแล้ว
((คือว่า มันอิ่มจัด ขอรับ)) 
By : นายปลาหมึก Date : 25 Mar 2012 21:43  
|
