|
kim_kubpom
การอยู่เพียงลำพังมันทำให้จิตใจผมอยู่ในสภาวะของการเป็นเอกเทศ อยู่ลำพังภายในห้องนอน ในออฟฟิต และสุดท้ายในจิตในผม เข้าใจว่าคนเราเมื่อได้รับความรัก ก็ต้อฃลงเอบด้วยน้ำตา ซึ่งในความเป็นจริง เราเองก็ไม่สามารถเอื้อมมือไขว่คว้าให้อยู่กับเราไปตลอดด้ จึงทำได้เพียงกอดเก็บความรักในภาพเงาอดีตที่งดงามไว้เพียงในใจ ปล่อยให้ความทุกขืทรมาณกัดกร่อนใจ จากเจ็บ จนชา และชินไปในที่สุด และเราก็พบกับการอยู่เป็นโสดที่เราไม่เคยต้องการ มักมาพร้อมกับความเหงาและความเสร้าใจก็จะถาโถม กระหน่ำราวกับว่าเป้นพายุ
การที่ผมได้อยู่ลำพัง ทำให้ผมกลายเป็นคยเย็นชาเพิ่มขึ้น รู้สึกแต่ ไม่แสดงออกใดๆ เพียบงแต่ปลงกับสิ่งที่เกิด ในหัวคิดเรื่องงาน แต่ในใจรักเธอเป็นที่สุด ผมหวังว่าถ้าหากเธอได้อ่านคงจะหัวเราะเยาะหรือไม่คงสมเพศ แต่ผมก็ยินดี อย่างน้อยที่สุด ในเสี้ยววินาทีที่ผมรอคอยให้เธอคิดถึงผม ก็ยังมีผมอยู่ทั้งคน แม้จะน้อยเหลือเกินก็ตาม ในใจผมตอบได้แค่ว่า โปรดกลีบมาเถอะครับ ผมรักคุณ คุรมองผมให้ดีๆๆมองให้ละเอียด ผมไม่ได้เป็นอย่างที่คุณเข้าใจเลย แต่หากไม่ต้องการไม่เป็นไร ผมก้ขอให้พรมลิขิตพาใครสักคนที่อยากช้ชีวิตร่วมกับผม ส่งมาให้ผมสักคน หากจะกรุณาประทานให้กับผม
รักแท้แพ้ระยะทาง คงไม่ใช่ หากแพ้ใจคนไม่รักกัน
................ภคณ_______________ภาคิณ...............
By : คิมคับพ้ม Date : 12 Jan 2012 12:44  
|
