แผนป่วนรัก นายตัวดี กะ ยัยสุดแสบ... 1#
~ ความเงียบเหงา มันโทรเข้ามาเวลาที่คิดถึงเธอ สิ่งที่ฉันจำเป็นต้องเจอเธอคงไม่เคยรับรู้ อยู่ตรงนี้ไม่มีเสียง ได้ยินแต่เพียงเสียงหยดน้ำตา ~ เสียงเรียกเข้าของฉันดังมาเป็นรอบที่ 100 แล้ว แต่ฉันก็เพียงปลายตามอง และไม่ต้องการที่จะคุยกับคนที่โทรเข้ามา นั่นคือ แฟนเก่าของฉันเอง
1 อาทิตย์ก่อน
“ วีนัส เราเลิกกันเถอะ ไอซ์คิดว่า เราเข้ากันไม่ได้เลย ไอซ์ไม่อยากจะฝืนต่อไปอีกแล้ว”
“ ฝืนหรอ? ที่ผ่านมามันคือฝืนใช่ไหม แต่ไอซ์ก็ฝืนมาได้ตั้ง 2ปี เหอะๆ เก่งจัง”
“วีนัส อย่ามางี่เง่าได้ไหม ในเมื่อไอซ์ไม่ได้รักวีนัสแล้ว ก็ต้องเลิกสิ”
เพี้ยะ... “ อย่ามาว่าวีนัสแบบนี้นะ คนที่ต้องบอกเลิกคือ วีนัสไม่ใช่ไอซ์ ไอซ์ต่างหากที่งี่เง่า ไปมีคนอื่นแล้วยังมาโกหกได้หน้าด้านๆ คนที่ควรจะบอกเลิกวันนี้ คือ วีนัส ไม่ใช่ไอซ์”

นั่นคือ เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันไม่อยากรับโทรศัพท์และคิดว่ามันควรจะจบลงได้แล้ว... แต่เดี๋ยวก่อน ฉันมัวแต่เล่าอดีตอันแสนเศร้า แล้วตอนนี้มันกี่โมงแล้วเนี่ย >> 08.00 น. O-o ..>O<” ตายแล้วววว ฉันจะไปเรียนทันไหมมมม
“ มาสายอีกตามเคยนะ วีนัส อาจารย์ไม่เข้าใจจริง ทั้งๆที่บ้านพักเธอก็อยู่ใกล้มหาวิทยาลัย แต่ทำไมเธอมาไม่ทันเรียนวิชาอาจารย์สักครั้งเลย”
“ขอโทษค่ะอาจารย์ คราวหน้าหนูจะมาให้ทันนะคะ” ^ ^” ความจริงฉันเรียนคณะนิติศาสตร์ที่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ชื่อ วีนัสค่ะ ที่บ้านฉันทำธุรกิจส่งออกเสื้อผ้า และนิสัยอันโดดเด่นคือ มาเรียนสายทุกคาบเช้า นอนดึกมากหรือจะเรียกว่ายันเช้าก็ว่าได้ แล้วที่สำคัญ ฉันเป็นดาวมหาลัยคร่า โหะ โหะ ไม่อยากจะชมตัวเองเลยนะเนี่ย
“ วีนัส แกทำใจเรื่องไอซ์ได้แล้วหรอวะ” ยัยพิ้งเพื่อนรักของฉันถามด้วยความสงสัย
“อื้ม แกจะให้ฉันเสียใจกับคนแบบนั้นหรอ แค่ 3 วันก็เกินพอแล้ว”
“ปล่าวหรอก!! ฉันเห็นแกกับไอซ์คบกันตั้งแต่ไฮสคูล แล้วแกก็รักไอซ์มาก”
“แกไม่เคยได้ยินหรอ ว่ารักมากก็เกลียดมากอ่ะ มันผ่านมาแล้วพิ้งอย่าไปพูดถึงคนแบบนั้นเลย”
“ พลั่ก..... ฟลึ่บ.. โอ๊ยยยย นี่นายจะรีบไปตายที่ไหนอ่ะ กระดูกกระเดี้ยวฉันหักไปกี่ท่อนแล้วเนี่ย”
“ขอโทษฮะ พอดีผมจะรีบไปเข้าเรียน โอ๊ย ไม่ทันแล้ว เอานี่ไปนะ ผมไปแระนะฮะ”
“เฮ้ย.. มาจดอะไรบนแขนฉันเนี่ย อีตาบ้า”
“ เปนไรมากป่าว ยัยวีนัส มาๆ เดี๋ยวฉันจะช่วยประครอง” ยัยพิ้งประครองฉันลุกขึ้นพร้อมทั้งดูทุกส่วนสัดว่ามีส่วนไหนบุบสลายไปบ้าง
“ไอ้บ้านั่นมันเป็นใคร บังอาจมาทำกับฉันแบบนี้ ไม่รู้จัก วีนัส ใช่ไหม” ><”
“แต่เค้าก็ดูเท่ห์ดีนะ วีนัส ฉันว่า ไอซ์ดูเท่ห์แล้วนะ แต่ตาบ้านี่เทห์กว่าเยอะเลย ทอมอะไรโคตรเท่ห์”
“-*- นี่แก แต่ฉันเจ็บอยู่นะแล้ว อีตาบ้าคนที่แกกำลังชมก็มาทำฉันเจ็บด้วย วันนี้มันวันอะไรว้า เดี๋ยวฉันจะกลับบ้านก่อนแล้วกันนะ”

คฤหาสน์สวยหรูใจกลางเมืองกรุง รอบบ้านมีพื้นที่เกือบ 10 ไร่ และสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน และที่ขาดไม่ได้ แม่นมสุดที่รักของฉัน
“นมคะ เย็นนี้วีนัสขอ นมร้อนแก้วเดียวพอนะคะ แล้วก็ขอยานวด+ยาแก้ปวดด้วยค่ะ”
“คุณหนู ไปโดนอะไรมาคะ ทำไมถึงขาแข้งเขียวขนาดนี้ นี่ถ้าคุณท่านมาเห็นล่ะก็เป็นเรื่องแน่ๆ”
“นมก็อย่าบอกสิคะ แล้วบอกคุณพ่อด้วยว่าวีนัสเหนื่อยมากเลยหลับไปแล้ว โอเคนะคะ จุ๊บๆ” ฉันหอมแก้มนมเบาๆพร้อมรอยยิ้มแสนหวานให้กับแม่นมสุดที่เลิฟ
“ค่ะๆ คุณหนูก็ชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อย”

เห้อ.. ถึงห้องฉันสักที แต่เอ... อีตาบ้านั่นมาเขียนอะไรที่แขนฉันนะ
“ขอโทษฮะ คนสวย เมเปิ้ล นิเทศปี2 ;p”
อ่อๆๆ อีตาบ้านั่นชื่อ เมเปิ้ลหรอ เหอะๆ พรุ่งนี้ได้เจอฉันแน่ๆ แต่วันนี้ไม่ไหวแล้ว ขอนอนก่อนแล้วกันหยุดเล่น FB and Twitter ชั่วคราว เพราะไม่ไหวจริง .... -o- zZz

วันนี้ฉันตื่นเช้าผิดปกติ เพราะตั้งใจจะมาสะสางแค้นกับนายเมเปิ้ล และตั้งใจไว้ว่าจะมาเรียนให้ทันคาบเช้า ฉันเดินมาตามทางและแผนที่ สงสัยล่ะสิว่า ทำไมฉันถึงต้องใช้แผนที่ เพราะมหาวิทยาลัยฉันมันใหญ่และที่สำคัญ ฉันเป็นน้องใหม่ของที่นี่ไงจ๊ะ เอ๊ะ.. เจอแล้วคณะนิเทศศาสตร์
“ พี่คะ พี่เมเปิ้ลอยู่ที่คณะนี้ไหมคะ ที่เปนทอมหน้าตาก็งั้นๆอ่ะค่ะ”
“อ๋อ... ไอ้เมอ่าหรอ อยู่จ้า ว่าแต่น้องมีธุระไรกับมันอ่ะ”
“มีเยอะเลยค่ะ อยู่ตรงไหนคะ” แล้วรุ่นพี่ก็ชีไปทางห้องกิจกรรมของคณะนิเทศ
“ ก๊อก ก๊อก ขอโทษนะคะ มาหาพี่เมเปิ้ลอ่ะค่ะ”
“ ว้าววว ไอ้เม มีดาวคณะมาหาว่ะ ร้ายไม่เบานี่หว่า”
“ อ้าว ... น้องคนสวยนี่เอง นึกว่าจะไม่มาแล้วนะเนี่ย”
“จะไม่มาได้ไง มีอย่างที่ไหนวิ่งเหมือนรีบจะไปตาย แล้วยังไม่สนใจคนเจ็บ แถมยังมีหน้ามาแซวอีก ไอ้บ้า”
“-*- แล้วเจ็บตรงไหนบ้างไหมล่ะฮะ เดี๋ยวจะไปพยาบาลให้”
“ไม่ต้องการ ฉันรักษาตัวเองได้ นอกจากจะบ้าแล้วยังจะชีกออีก ฉันจะมาบอกแค่ว่า ทีหลังถ้ามันรีบมากก็มาก่อนเวลาสิ เรื่องง่ายๆไม่น่าโง่นะนายอ่า ไปแระ”
“เดี๋ยวก่อน....”
“เจ็บนะเว้ย มาดึงแขนฉันทำไมเนี่ยๆไอ้บ้า ไอ้ชีกอ”
“จุ๊ฟฟฟฟฟ นี่คือ คำขอโทษของผมฮะ”
“ไอ้บ้า นายมาจูบฉันทำไมเนี่ยย แหวะๆๆ ฉันจะติดโรคจากนายไหมเนี่ย ไอ้บ้าเอ้ย” ฉันพูดพรางเอามือมาถูตรงปากจนปากฉันจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ไอ้บ้านี่ บังอาจมาเปิดศึกกับฉัน มันต้องไม่ตายดีแน่ๆ โอ๊ยๆๆ ซวยแต่เช้าเลยเว้ยยยย ><”

“ยัยวีนัส แกเป็นอะไรเนี่ย เห็นเอากระดาษเช็ดเป็นชั่วโมงแล้ว” - -“
“ป่าวหรอก ฉันก็แค่ไปโดนเชื้อหมาบ้ามาอ่ะ โอ๊ยๆ คิดแล้วแค้น” -*-
“เชื้อหมาบ้าหรอ แกไปโดนหมากัดปากหมาหรอ แล้วไปหาหมอรึยัง แล้วทำไงไปโดนได้เนี่ย”
“ ไม่ใช่หรอกแก เรื่องมันยาว เอาไว้เดี๋ยวฉันจะเล่าให้แกฟังนะพิ้ง แต่ตอนนี้ฉันหิวแระเราไปหาอะไรกินดีกว่า เพราะนี้มันก็จะค่ำอยู่แล้ว เรียนมาทั้งเหนื่อยมากกก แถมยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า”
“ จร้า.... ยัยวีนัส ก็แกเล่นตื่นเช้าซะขนาดนั้น สงสัยวันนี้หิมะจะตกที่เมืองกรุง 555+”
“....-*-...”

Part เมเปิ้ล

โอ๊ย... เจ็บไปหมดเลย แล้วยัยวีนัสจะเป็นอะไรบ้างไหมนะ สงสัยล่ะสิฮะ ว่าทำไมผมรู้จักเธอ ก็เธอออกจะเด่นจะดังซะขนาดนั้น แถมยังมีข่าวออกมาว่า เธอมีแฟนเป็นทอมซะด้วย แล้วทอมอย่างผมจะไม่ฝันถึงได้ยังไง ก็หน้าตารูปร่างและผิวพรรณ สุดจะperfect เรียกได้ว่า น้องพี่อั้มชัดๆ แต่ก็อีกอ่ะนะ มันจะบังเอิญอะไรขนาดนั้นที่วันนี้ผมรีบมาเรียนแล้วดันวิ่งไปชนเธอเข้า... ><” แต่เสียอย่างเดียวเธอปากร้ายไปนิด แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะรับผิดชอบด้วยการเขียนชื่อและคณะไว้ให้เธอ เผื่อกระดูกเธอจะหักอย่างที่เธอว่า ^^ พอมาวันนี้ยัยวีนัสดันมาเล่นงานผมถึงคณะแต่เช้าเลย ตอนแรกผมก็ไม่รู้จะทำยังไงกับปากร้ายๆของเธอ เลยจุ๊บไปซะหนึ่งที ^___^
เลยทำให้เธอเงียบได้ ผมแอบเห็นหน้าเธอแดงก่ำเลยและรีบฉับๆ ออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว คนอะไรทั้งน่ารักและร้าย และ ผมก็รู้สึกแปลกๆมันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก หรือ ผมจะชอบเธอแล้วฮะ


........ โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะคร้าาา ขอบคุณทุกคนน้าคร้าา ที่แวะมาอ่านและถ้าคอมเม้นด้วยจะน่ารักมากๆเลยคร่า ........

By : เมลอนเปรี้ยว    Date : 16 Oct 2011 21:15