___ [[[ ขอรักเธอได้ไม๊
ยัยแม่มด ]]] ___4
ออกมาได้แล้ว........ยัยแม่มด ผมปิดประตูห้องแล้วพูดลอยๆ หนิอย่ามัวลีลา...ชั้ลรู้นะว่าเป็นเธอนะ
แหะๆ.....ชั้ลคิดว่านายจะลืมชั้ลไปแล้วซะอีกละ ปัดโถ่ยัยบ้าเอ้ยใครมันจะไปลืมเรื่องแปลกประหลาดขนาดนี้ได้เล่า แต่..........เอาอีกแล้วหรอ !
เธอมาทำไม ผมยิงคำถามแลก สงใสจะพูดตรงไปมั้ง เธอดูน่าจ๋อยไปเลยทีเดียวทั้งที่เมื่อกี้ ยิ้มแป้น
เอ่มม.....ก็ชั้ลคิดถึงนาย ผมรู้สึกจุกๆกลับคำพูดนี้เล็กน้อย หัวใจผมเต้นแรงเป็นบร้า
นายเป็นอะไรนะ กลัวชั้ลหรอ มันรู้อีกนะ
เธออย่ามาอ่านใจชั้ลสิ
ทำไมละก็ชั้ลแค่อยากรู้ว่านายคิดอะไรอยู้เท่านั้นเอง
มันเรื่องส่วนตัวของชั้ลเข้าใจไม๊ ผมเสียงแข็ง
เอ่มมชั้ลขออยู่ที่นี่กับนายได้ไม๊ ตายห่าละ ขืนลี่รู้ต้องเป็นเรื่องแน่ๆ ไม่ต้องห่วง....นายก็บอกว่าชั้ลเป็นญาติห่างๆเหมือนเดิมสิ ชั้ลรู้นายทำได้ นั้นไงมีงานแล้วตู
ไม่ได้ ผมตะวาด นี่เธออ่านใจชั้ลอีกแล้วหรอ
ชะ..ชั้ลขอโทด ลี่ส่งสายตาเว้าวิน นายไห้ชั้ลอยู่ด้วยเหอะนะ นายไม่สงสารชั้ลหรอ จะไห้ชั้ลไปอยู่ข้างถนนหรือไงกัน
เธอเป็นแม่มดนิ.....เธอจะอยู่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี่
กํจริงแล้วชั้ลจะไปอยู่กัลป์ใคร .....ใครจะไม่กลัวชั้ลและไม่หาผงประโยชน์ ไม่มองชั้ลเป็นัวประหลาด ยังนายละ อ่อน่ว่าเราชอบของแปลกงั้นหรอ
ป่าวๆ ชั้ลแค่เห็นว่านายเป็นคนตรง และก็เป็นคนดีนะสิ เอาอีกแล้วยัยนี่อ่านใจผมอีกแล้ว
ก็ได้ๆ แต่มีข้อแม้นะ เชียร์มองน่าผมด้วยความสงใส เธอจะต้องเชื่อฟังชั้ล นี่บ้านเราจะกลายเป็น
ที่พักพวกพ่อมดแม่มดรึป่าวเนี่ย
ตกลง!.....นายอย่าคิดแบบนั้นสิมีชั้ลมาพักที่นี่ด้วยแค่คิดเดียวน่า
อ่อ.....มีอีกอย่างนึงที่เธอตอ้งทำ ห้ามอ่านใจชั้ลเด็ดขาดดด!!!!!!! ผมตะวาดแว๊ด
โอเคๆ ๆ ๆ ตกลงไม่อ่านก็ไม่อ่านมนุษย์นี่ก็แปลกแฮะ กฎเกณฑ์เยอะจริงๆ
ตี๊ ดิ๊ด ตี๊ ดิ๊ด !!!!!! เสียงข้อความโทรศัพท์มือถือเข้า มันไม่ใช่ของผมนี่แล้วมันของใคร
นี่เธอมีโทรศัพท์ด้วยหรอกยัยแม่มด
ป่าว......โทรศัพท์ ????... เชียร์ทำน่างง อ่อ ....ไอ้เครื่องมือสื่อสารที่ได้ยินแต่เสียงไกลแค่ไหนก็ได้ยินนั่นนะหรอ ฉลาดดีหนิ ผมจะได้ไม่ต้องแพ่มมาก
แล้วของใคร ผมมองซ้ายมองขวา
ของแฟนนายไง เธอรู้ดีอีกแล้ว ผมเดินไปมองหา และก็จริงเธอลืมมือถือไว้บนเตียง
เฮ้ยย! ผมสะบทออกมา เมื่อเห็นเชียร์นอนอยู่ที่เตียงของผมทั้งที่เมื่อกี้ เธอยังยืนอยู่ที่แถวหน้าระเบียงอยู่เลย
เอ่ออ ขอโทษชั้ลลืมไปว่านายยังไม่ชิน
ใช่ไม่ชิน! ผมเสียงแข็ง และไม่มีวันชิยด้วย......นี่เป็นอีกข้อนะที่เธอต้องเปลี่ยน....เดินอะเป็นไม๊!
เป็นสิ... นี่ไงเดี๋ยวเดินไห้ดดู เชียร์ลุกจากที่นอน แล้วเดิน วนไปวนมา
พอพอ ผมเอามือกุมขมับ พอเลย นี่เธอ...... ผมชะงักคำที่จะพูด เฮ้อ นี่เธอแกล้งทำหรือเธอไม่รู้จริงๆเนี่ย
เอ้า....เชื่อแล้วหรอ เชียร์ทำน่าระลื่น ก็บอกแล้วไงว่าเดินเป็นเห็นม๊ะล๊า เชียร์ยิ้มแป้น
เห็นแล้ว ผมส่ายหน้าแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อ ดู
/////////ข้อความเข้า.........อุ้ม/////////////
อุ้ม....อุ้มไหนวะ ผมสงสัยอันที่จริงไม่อยากจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวซักเท่าไหร่นะแต่เพื่อไห้หายส่งใส
////////// เมื่อไหร่จะมาคัฟที่รัก........เค้ารอนานแล้วนะไหนว่าจะไปหา
ไอ้โง่นั้นแปปเดียวไง........รีบมาละคืนนี้มีโต่รุ้งแน่นอน ////////////
หึ !!! โต้รุ้งงั้นหรอ น่าโง่งั้นหรอ ผมบีบมือถือแน่น ผมกดเช็คทุกอย่างภายในเครื่อง ข้อความรูปถ่าย
บ่งบอกได้ชัดเลยว่า เธอมีคนอื่น
ผมตรงเข้าไปในห้องน้าม วักน้ำในซิงค์ล้างหน้า จนเปียกชุ้มไปทั้งใบหน้า ผมมองดูตัวเองผ่านกระจก
ไอ้โง่งั้นหรอ ผมถามตัวเองอีกครั้ง ชั้ลมันโง่ ชั้ยชั้ลมันโง่ แต่เธอกับไอ้นั้นนะมันเลววว!
แพร๊งงงง!!!! กระจกบานใสในห้องน้ำ แตกกระจาย ด้วยหมัดของผม
นะ.....นายใจเย็น ๆ นะชั้ลรู้ว่านายกำลังเสียใจมาก ผมเดินออกมาก็เจอเชียร์ที่ยืน อยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำมากนัก
ใครว่าชั้ลเสียใจละ ผมตอบเสียงเรียบ ชั้ลแค้นต่างหาก แค้นที่เป็นไอ้โง่ไห้พวกมันหรอกมาตอลดนะสิ
เลือดด! เชียร์ ตกอกตกใจจนเวอร์ ผมเองยังตกใจกับเสียงเธอเลย เลือดนายออก....นายต้องรักษาตัวนะ
เชีนร์ทำถ้าจะ เสกคาถา อย่านะ...อย่ามานุ้งชั้ลทำตัวเองเอง ชั้ลก็หายเองได้
แต่..... เธอยังคงดื้อลั้น เข้าใจไม๊ ผมเน้นเสียง เชียร์พยักหน้าแทนคำตอบ
แต่ว่าเลืดนายมัน
อุ๊บบบ!! ครั้งแรกในชีวิตผม ที่ได้จูฟแม่มด มันก็ไม่ได้พิเศษจากมนุษย์ทั่วไปซักเท่าไหล่ ตุ๊บ ๆ ตุ๊บๆ หัวใจของเธอที่เต้นแรงจนผมรู้สึกได้
นี่นายทำอะไรเนี่ย..... เชียร์ผลักผมออก เธอน่าแดงอย่าเห็นได้ชัด แม่มดเขิลงั้นหรอ เธอไม่มีอะไรแตกต่างจากมนุษย์เลย ความรู้สึก หัวใจ ทุกอย่างเธอมีเหมือนๆกับเรา เพียงแต่เธอมีเวทมนต์ มีคาถาเท่านั้นเอง
เธอเข้าใจอะไรอยากเมื่อไหร่เธอจะโดนทำโทษแบบนี้....จำไว้ ผมทำท่าจะเดินเพื่อไปนั่งบนโซฟารื
สัมพัศเมื่อกี้ เธอลั้งแขนผมเอาไว้ มันคืออะไรกัน... เธอน่าแดงกว่าเดิม
ทำไม....ชั้ลถึงได้หัวใจเต้นแรงแบบนี้....ชั้ล....... ผมจูผเธออีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมได้รับการตอบสนองจากเธอ
แกร๊กกกก!!!!!!
กริ๊ดดดดดดดดดดด ผมผละออกจากเชียร์ทันที นี่มันอะไรกันเนี่ย นังนี่เป็นใครแจน
..................... ผมยืนนิ่งไม่สนใจคนที่ยืนทำเสียงแว๊ดๆอยู่ ผมดันเชียร์ไปจนชิดกำแพงห้องแล้วทำท่าจะจูบเธออีกครั้ง เชียร์ยืนหลับตาปริ๊เลยทีเดียว
อ๊าย... ออกมานี่เดี๋ยวนี้นะ ลี่กระชากตัวผมออก
มีอะไร ผมถามเสียงเรียบ
นังนี่มันเป็นใคร.... ลี่แว๊ดไส่ เชียร์เองยืนทำน่ามึนอยู่ข้างๆผม
เอ่มคือชั้ลเป็นแม่มด ยัยบ้าตอบห่าอะไรออกไปเนี่ย
อิบ้า !!คลกมากนักรหรอ
ก็ชั้ลเป็นแม่โม๊.... ผมจุบปากเธอไปทีหนึ่ง ได้ผลเธอหยุดพูด ไปรอในห้องนอนก่อนไปมี่รัก
เชียร์เดินไปอย่าว่าง่าย
ที้รักงั้นหรอ ลี่แว๊ด ทีกับลี่ทำไมแจนถึงไม่เคยพูด
จะต่อไม๊ที่รัก....เมื่อกี้ยังไม่เส็จเลยไม่ใช่หรอ ผมตรงเข้าไปเอามือลูบที่แก้มเธอเบาๆ
แจน ลี่เสียงอ่อนลง นังนั่นแค่กิ๊กแจนใช่ไม๊ ไม่เป็นไรลี่ไห้อภัยก็ได้แต่แจนต้องไล่มันกลับนะ
ใครบอกละ ลี่หน้าเหวอ เค้าเป็นตัวจริงของแจนตะหาดละลี่ จำไม่ได้หรอ ลี่ก็เคยเจอเค้าแล้วหนิ
แจน!!!! นางมารร้ายเข้าร่างลี่อีกแล้วครับ แกมันเรว ไอ้ชั่ว หน๋อยเราก็คิดว่าโง่หนักหนา
ที่ไหนได้ ร้ายลึกนี่หว่า ผมกำมือแน่นนี่ถ้าไม่ใช่แฟนผมละก็ผมชกคว่ำไปแล้ว
โง่งั้นหรอ.....ใครว่าชั้ลโง่ละเธอเองตะหากที่โง่ลินลี่! ผมทำสีหน้าเยอะเย้ย กลับไปอ้ทอมที่ชื่อุอ้มนั้นเหอะ
แจนรู้ ลี่อทาน
ใช่ชั้ลรู้ กับไปไป๋ชั้ลเบื่อผู้หญิงแบบเธอเต็มทนแล้ว
อ๊ายยย เอาของของแกคืนไป ลี่เขวี่ยงสร้อยข้อทือไส่หน้าผม
อ่อเอาไปเถอะคิดว่าเป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆกับอะไรที่เธอเสียไห้ชั้ลที่ผ่านๆมาและกันนะ
อ่อแล้วเธอเองก็คบกับชั้ลเพื่อสิ่งนี้อยู้แล้วไม่ใช่ๆ ไม่งั้นเธอจะมรคนอื่นอีกได้งัยละ
ใครว่าชั้ลมีคนอื่นละ นายตะหากที่เป็นคนอื่น.....อุ้มนะมาก่อนนายอีก ฮึ ลี่หัวเลาะเยอะ
หรอก็เหมือนกับที่เธอนะ....เป็นคนอื่นสำหรับชั้ลกับเชียร์สินะ ผมยักไหล่แล้วเดินเข้าห้องนอนตามเชียร์ไป
ไม่รู้ว่า ลี่กลับเมื่อไหร่ แต่ผม เบื่อ เหนื่อย เต็มทนแล้ว
ชั้ลขอโทษนะ เชียร์พูดขึ้นเมื่อเห็นผมเดินเข้าห้องมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียส
เรื่องอะไร ผมนั้งลงข้างๆเธอ ชั้ลต่างหาดที่ต้องขอบใจเธอนะชัยร์
มาขอบใจชั้ลทำไม เชียร์ยิ่ง งง หนัก นายไม่เสียใจงั้นหรอ.....ทั้งที่เจอเรื่องแบบนี้
ก็เธอช่วยไห้ชั้ลหายแค้นลงมาบ้างกับผู้หญิงคนนั้นนะสิ
นายไม่รู้สึกเสียใจเหมือนคนอื่นๆเค้าเลยหรอ เชีอยร์ยังถามต่อ
ไม่รู้สิ ชั้ลแค่รู้สึกแค้นมากกว่า ที่เป็นอ้โง่ในสายตาของผู้หญิงคนนั้น จะว่าชั้ลรักเค้าหรอ ก็แค่เคยนะ
ชั้ลหมดรักเค้าตั้งแต่ละแคะละคายเรื่องนี้แล้วแหละ เพียงแต่มันยังไม่ชัดเจนเท่านั่น พูดไปก็ทะเลาะกันไม่ได้คำตอบจริงๆหรอ ชั้ลเลยเลืกที่จะเงียบ จนวันนี้
เลือด ! เลือดที่หน้านาย เชียร์เอามือจับที่แก้มของผม
โอ๊ะ มันมีแผลจริงๆด้วย สงสัยคงเป็นตอนที่ลี่เขวี่ยงข้อมือใส่หน้าผมแน่ๆ
มานี่ชั้ลรักษาไห้นะ
ก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ด้วยเวทมนต์
เอ้าแล้วจะทำยังไงละ เชียร์ทำหน้าตกใจ
เดินไปหยิบกล่องในลิ้นชักนั้นมา แล้วมารักษาให้ชั้ล ผมชี้ไปทางลิ้นชักที่อยู่ตรงมุมห้อง เชียร์ดีดนิ้วทีหนึ่ง
กล่องนั้นก็มากอยู่ตรงหน้า
อีแล้วนะ...พวกแม่มดนี่ขี้เกลียจกันจริงแฮะ ผมพูดขำขำ
บ้าน่า ว่าแต่...ทำยังไงเนี่ย เชียร์แกะกล่องเงอะงะ
ฮ่าๆ แบบนี้ ผมทำไห้เธอดู โชคดีที่เชียร์เป็นคนเรียนรู้ไว ไม่ต้องแพร่มมากเท่าไหร่
โอ๊ะ
เบาๆสิยัยบ้า
อ๊ะ...ขอโทดๆๆ ตลกดีแฮะ เธอเหมือนคนไม่มีพิษภัยอะไรจริงๆด้วย ดูจากท่าทางตกใจที่ทำผมเจ็บ
มะกี้ ทำอย่างกับผมเจ็บปางตายงั้นแหละ ผมชักจะชอลยัยนี่แล้วสิ หึ๊ยยจะแอบอ่านใจผมมั้งไม๊เนี่ย
แต่ยิ่งดูยิ่งสวยปแอะ ไกล้ๆแบบนี้ สวยเป็นบ้า คนอะไรไม่รู้ เฮ้ย ไม่ใช้ดิ
แม่มด สวยแบบนี้ทุกคนรึป่าว ผมพูอพึมพำ
อะไรนะ ชั้ลไม่ทันฟังมัวแต่สนใจพวกนี้อยู่
ป่าวๆทำไป เบาๆนะ ผมยิ้ม คงไม่หรอก ผมว่าเธอสวยที่สุดแล้วมั้งเนี่ย
....................................................................................................................................................................
By : ZEE _ZEE   Date : 16 Sep 2010 18:40
|