TG>>A TOY WITH SADNESS ของเล่นของฉัน ตอนที่ 1 ของเล่นชิ้นใหม่
บ้านหลังงามที่ใหญ่โตราวกับปราสาท ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวง ผมอายุเพียง 10 ขวบ บัดนี้ผมได้เห็นได้ก้าวเข้ามาเหยียบบนพื้นหญ้านุ่มๆสนามหน้าบ้านหลังใหญ่ ก่อนที่จะก้าวตามคนที่ถูกคนอื่นเรียกว่านายท่าน
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ/ครับ นายท่าน”
คนรับใช้ที่ยืนเข้าแถวยาวสองฝั่งข้างทาง โค้งคำนับ พร้อมกัน หนึ่งในนั้นมีผู้ชายวัยกลางคน ใส่สูทดูสะอาดสะอาน เดินมาพร้อมคำนับ นายท่าน
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับนายท่าน”
“พาเด็กคนนี้ ไปหา บลู ด้วย แล้วบอกว่านี้คือเพื่อนเล่นคนใหม่”
“คับนายท่าน”
**************************************************************************
“ตามมาเร็วๆหน่อย อย่าชักช้า” ชายวัยกลางคนที่ทุกคนเรียกว่าพ่อบ้าน กล่าวตวาดผม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คุณหนูบลูครับ”
“คุณหนูบลูครับ พามาแล้วครับ”
“เออ....คือผมชื่อกายส์ครับ”ผมรีบโค้งคำนับ ไม่กล้ามอง สบตา
“ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยคับ”
“หือ” คุณหนูบลูเดินตรงมาที่ผม จับคางของผมขึ้นแล้วจ้องมาที่ตาของผม ตาคู่งามสีน้ำตาลอ่อนของคุณหนูบลูช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน คุณหนูบลูอายุแก่กว่าผมถึง 4 ปี คุณหนูดึงหน้าผมเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้นก่อนเอ่ยขึ้นว่า
“มาแล้วหรอ ของเล่นชิ้นใหม่ของฉัน”
ของเล่นชิ้นใหม่อะไรกัน ทำไมคนคนนึ้ถึงดูถูกผมนัก ผมสะบัดมือที่จับปลายค้างผมออก
เพี๊ยะ!!! มือแดงขึ้นเป็นรอยฝ่ามือของผม
“ผมน่ะ....”
“ผมไม่ใช่ของเล่นใครทั้งนั้น”
“แค่จะมาทำงาน.....”อ๊ะ.....ตายหล่ะ พูดอะไรออกไปเนี้ย
โป๊ก!!!
“เจ้าบ้า.....ทำอะไรคุณหนูนะ”พ่อบ้านเขกกระบาลผมอย่างแรง
“ขอโทษนะครับคุณหนู”
“ผมจะลากไอ้เด็กบ้าออกไปเดี๋ยวนี้แหละ” ผมถูกกระชากเสื้อเพื่อจะลากผมออกไป
“โอ๊ยเจ็บ.......ปล่อยนะ”
“ยกโทษให้ผมด้วย!!!”
“ผมขอโทษ กรุณาให้ผมอยู่ที่นี้เถอะครับ” ถ้าหากต้องกลับบ้านตอนนี้ผมต้องแย่แน่ๆ
“เดี๋ยวก่อน”เสียงคุณหนูบลู
“น่าสนุกแฮะ”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ นี้มันอะไรกัน
“ถ้าเป็นความต้องการของคุณหนูกระผมก็ไม่กล้าขัด”พ่อบ้านปล่อยตัวผม โอ๊ย!!!เจ็บชะมัด
“ให้ทำงานที่นี่ก็ละกัน”
“และก็นะเรื่องงานไม่ต้องรีบร้อนอะไรมากหรอก”
“ขอบคุณคับ” ผมไม่ต้องกลับบ้านแล้ว
“แต่นาย ต้องเป็นของเล่นของฉัน”
“อะ......”
“ไม่เป็นของเล่นได้ไหม ให้ผมเป็นคนรับใช้ก็ได้ผมทำได้หมด”ผมอ้อนวอน
“ถ้านายไม่พอใจที่จะเป็นของเล่นของฉัน นายก็ออกไปได้เลย”
“ผมทำได้คับ”ผมรับคำ
ผมคงไม่มีทางเลือก บ้านผมเป็นครอบครัวใหญ่มีเด็กอยู่หลายคนซึ่งยังทำงานไม่ได้ จนถึงตอนนี้ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่พอคุณพ่อเริ่มล้มป่วยลง โรงงานเล็กที่ชานเมืองกำลังจะล้มละลาย คุณแม่ซึ่งเป็นผู้หญิงต้องรับภาระเพียงลำพัง ในฐานะที่ผมเป็นลูกสาวคนโต คงจะหาทางช่วยอะไรสักอย่าง ถ้าหากไม่ช่วยอะไรเลยหล่ะก็......
************************************************************************************************
ตั้งแต่นั้นมา ผมเลยกลายเป็นของเล่นของลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลฮานะบิชิ ซึ่งเป็นกลุ่มที่อำนาจทางการเงินนับพันๆล้าน แถมยังเป็นหุ้นส่วนใหญ่ในรัฐวิสาหกิจระดับประเทศอีกด้วย
ดังนั้นตั้งแต่นั้นมาไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไปก็ไม่เปลี่ยนแปลง
สี่ปี ต่อมา........
“กายส์ มาสายนะนาย”
“คุณหนู”ผมทำท่าตกใจเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากชั้นบน
“ซื้อมาได้หรือป่าวหล่ะ”
“เอ่อ....คับ”
“น่าอายจิงๆ ใส่ชุดนักเรียนไปซื้อของแบบนั้นในร้านคนเดียว” คุณหนูบลูยิ้มอย่างพอใจ
“แย่ที่สุด...ปกติจะต้องกลับบ้านพร้อมกันหลังเลิกเรียนแต่ทีเวลานี้.....”ผมพูด หน้าผมแดงถึงใบหู
“ขอโทษนะ งั้นไว้คราวหน้าไปด้วยกันแล้วไปเลือกด้วยกันดีมั้ย”
“มะ..ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย” หน้าผมร้อนไปทั้งหน้าแล้ว
“เอาล่ะ เข้าไปในห้องกันเถอะ”
**************************************************************************
“ถอดสิ” เสียงคุณหนูที่ดังมาจากโซฟาที่นั่งจ้องผมอยู่
“ป่านนี้แล้ว จะอายอะไรกันอีก”
“เออ คือว่าผมตอนนี้มีธุระนิดหน่อย”
“ของที่ซื้อมาเอาวางไว้ตรงนี้ละกันนะ” ผมรีบบ่ายเบี่ยงเพื่อหาทางรอด แต่มันไม่ได้ผล
“ธุระอะไรก็ช่าง ถอดซะ”
“หรือว่าอยากให้เครื่องแบบถูกฉีกขาด”
ผมต้องยอมปลดกระดุมที่ละเม็ด ทั้งที่ผมอายมากๆ เผยให้เห็นสเตสีดำรัดคาดอกไว้
“ก็ได้ ฉันจะช่วยนายถอดเอง”คุณหนูบลูตรงเข้ามาใช้ปลายลิ้นสอดใส่ในปากผม ผมรับรู้ได้ถึงความอุ่นของลิ้น
“อะ........อา.......อา อืม........”
เสื้อผมถูกถอดออกกองกับพื้น เหลือเพียงสเตที่ถูกคุณหนูบลู ใช้ปลายนิ้วแกะออกทั้ง ที่ลิ้นยังคงวนเวียนอยู่ข้างใน
“แลบลิ้นออกมาสิ หยุดไม่ได้ละสิท่า”
“อา.....อืม”
ผมถูกดันตัวให้มานั่งอยู่บนโซฟา ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน มือของคุณหนูบลู วนเวียนอยู่ใต้กระโปรงของผมที่ตอนนี้ผมถูกเปิดออกให้เห็นต้นขาขาว
“เอาละ แยกขาออก”
“มะ...ไม่เอา”ผมพูดพร้อมขัดขืน
“ถ้าหากยัง ดื้อ ไม่ทำตามอีกล่ะก็จะเจ็บแค่ไหน นายก็รู้ดีนี่นา” มือคุณหนูบลูบีบขย้ำหน้าอกจนรู้สึกเจ็บ จนผมต้องทำตาม
มือคุณหนูยังคงวนเวียนรอบๆน้องสาวผม ทั้งถูทั้งขย้ำ มืออีกข้างทั้งยังคงจับขยี้ หน้าอกอยู่อย่างนั้น
“อะ.....อืม.....ซี๊สสสสสสสสสสสส”
“ปากก็บอกว่าไม่เอา ไม่ชอบ แต่จริงๆแล้วนายก็รู้สึกติดใจ.........”
คุณหนู ก้มหน้า ใช้ปลายลิ้นตวัดเม็ดอย่างคล่องแคล่ว ถึงผมจะดิ้นเท่าไร มันยิ่งเสียวมากขึ้น
“อะ..............อย่า!!!!อย่าเลียนะ อย่า”ผมถึงกับสะดุ้ง ใช้มือผลักเท่าไร ยิ่งทำให้ เร่งความเร็วขึ้นเท่านั้น
“ทะ....ทำไม”
“ทำไมถึงทำแบบนี้? ผมน่ะ....เป็นทอมนะทั้งๆที่ทอม.....”
“ถามแบบนี้อีกแล้วนะ ก็เพราะอยากทำก็เลยทำมั้ง?”
“หันหลังมาทางนี้สิ”
จับผมหันหลังแล้วใช้ปลายนิ้วเขี่ย อีกมือก็คงใช้นิ้ววนเวียนอยู่ทางเข้าน้ำรักที่มีเยอะอยู่แล้วตอนนี้ไหลเปื้อนลงมาตามขาของผม ปากก็ใช้ลิ้นเลียตามแผ่นหลังของผม ผมร้องไม่ออกได้แต่ก้มหน้าซุกหน้ากับโซฟา
“อะ...อย่า...อะตรงนั้น” ก็แค่....อยากทำ.......แค่นั้นเองหรอ ในหัวหัวผมคิดอะไรอยู่เนี้ย
“อา........อะ....อะ....” ผมจะไม่ไหวอยู่แล้วนะ
“อืม..............อืม...”ผมมันก็แค่ของเล่น
ผมถูกจับพลิกหน้า ถูกดูดนม นิ้วที่วนรอบทางเข้าตอนนี้ถูกสอดใสเข้าไปข้างในเรียบร้อยแล้ว เริ่มขยับเข้าขยับออกตามจังหวะ
“อะ..............อา”
“เป็นไงบ้าง มั้ง ใส่เข้าไปปุ๊บ ถึงกลับไม่ไหวเลยหรอ แค่นิ้วเดียวเองนะ”
“ใส่เพิ่มดูนาย จะเป็นไงมั้งนะ แต่หุ่นนายน่าฟัดชะมัด”
“อา..............อย่านะ”
จังหวะเริ่มเร็วขึ้นเร็วขึ้น ผมเสียวจนตัวเกร็งไปหมด มันรู้สึกลอยๆ
“อ่ะ..........อืม................อ่าสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส”ผมเส็ดไปหนึ่งรอบแล้ว
“ฉันน่ะยังไม่ไปถึงไหนเลยนะ แต่ว่าต่อจากนี้....”
“และก็ของเล่นของผู้ใหญ่ที่นายเพิ่งซื้อมาตะกี้ก็ยังไม่ได้ใช้เลยนะ”
คุณหนูบลูยิ้ม พร้อมทั้งอุ้มผมไปนอนยังบนเตียง ผมคงต้องรับชะตากรรมอันหนักอึ่งต่อไป....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


หลังจากหายไปนาน มีใครจะจำกานได้หรือป่าวนะ

By : หมาบ้า    Date : 5 Sep 2010 21:02