|
DIARY OF LOVE ## 4 ABOUT TG
"เฮ้ยเชี่ยกัน เมิงอยู่นี่ป่าววะ"
ไปไหนของมันวะ สงสัยไม่ได้อยู่ในห้องน้ำล่ะมั้งเนี่ย ผมบ่นหลังจาก
ตามหามันมาตลอดทางแต่ก็ไม่เจอ จนกระทั่งมาถึงห้องน้ำ ไม่รู้ไปไหน
ของมัน ไม่รู้ว่าจะเป็นอันตรายอะไรรึป่าว ชอบทำให้ห่วงเรื่อยเลยไอ้บ้ากันนี่
สมองของผมขาวโพลนไปหมด ร่างกายทั้งหมดหยุดนิ่งเหมือนเวลาหยุดหมุน
ชั่วขณะ นี่ผมกำลังทำอะไร? ผมกำลังพิสูจน์ตัวเองกับอะไร?
แล้วพิสูจน์เพื่ออะไร? ผมกำลังเอาความเย่อหยิ่งลำพองในตัวเองที่มีอยู่
เพื่อที่จะเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น และที่ร้ายแรงที่สุดก็คือ...ผมกำลัง
ทรยศคนที่ผมรัก ทรยศกับความรักของตัวเอง
พี่กัน พี่กันอ่าหยุดทำไมคะ จีจี้ถามขึ้นมาหลังจากที่อยู่ๆบทรักอัน
เร่าร้อนเมื่อสักครู่นี้ที่ผมกำลังบรรเลงให้อย่างหรรษาหยุดลงอย่างกระทันหัน
พี่กัน พี่กันคะ ต่อกันนะ นะคะ จีจี้ไม่ไหวแล้วอ่า จีจี้ออดอ้อนผมด้วยการ
เบียดกายมาให้แนบชิดผมมากยิ่งขึ้น แต่ผม...ผมซึ่งตอนนี้กำลังเรียบ
เรียงลำดับเหตุการณ์ที่ทำให้ผมหัวใจเกือบหยุดเต้น นี่ผมกำลังทำอะไร?
จีจี้พี่ขอโทษนะ แต่งตัวเถอะ ผมพูดพร้อมยันกายลุกขึ้น หลีกตัวหลบจากจีจี้
เพื่อเปิดประตูห้องน้ำ ผมไม่ต้องการมีเซ็กกับใคร นอกจากคนที่ผมรักเท่านั้น !!
โง่ โง่ที่สุดดดดด!!! จีจี้วีนใส่ผมแล้ว ปิดประตูห้องน้ำหยิบชุดชั้นใน
และเดรสสีแดงเข้ามาจัดให้เข้าที่ แม้ว่ามันจะยับยู่ยี่ไปหมดแล้วก็ตาม
โง่เหรอ ผมยอมโง่ซะ ยังจะดีกว่าที่จะทรยศคนรักของตัวเอง ผมคิดพร้อม
ยิ้มอย่างมีความสุข น่าแปลกจริงที่ผมห้ามอารมณ์ตัวเองได้ แค่เพียงนึกถึงศิ
นึกว่าถ้าศิรู้ ถึงมันจะไม่สนอะไรเลยก็ตาม ผมก็รู้สึกแย่แล้ว ผมไม่มีวันทำให้
ศิเสียใจเด็ดขาด ด้วยความสัตย์จริงเลย ^^
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ผมทำลงไปทั้งหมดมันจะสายเกินไปให้แก้ตัวรึยัง
แต่ผม...ผมไม่ได้รักจีจี้ ผมทำอะไรต่อไปไม่ได้ ผมทำต่อไม่ไหวแล้ว
ผมฝืนที่จะคิดว่าจีจี้เป็นศิ ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เสียงของศิปลุกสติทั้งหมด
ของผมให้กลับคืนมา ผมเกือบพลาดทำอะไรที่ผิดมหันต์ลงไปเสียแล้ว
ถ้าผมทำลงไปจริง ผมคงไม่มีวันให้อภัยตัวเอง ที่จริงผมรู้แล้ว รู้มานาน
นานมากแล้วด้วยว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อศิไม่ใช่ความรู้สึกที่ เพื่อน ทั่วไป
จะมีให้กัน แต่ผมก็ไม่อยากยอมรับ ไม่สิ! ผมไม่กล้า ไม่กล้าแม้แต่จะทำ
อะไรตามใจตัวเองบ้าง ผมอยากพูดดีๆกับศิ ผมอยากทำอะไรดีๆให้ศิ
อยากดูแล ผมอยากปกป้อง อยากให้ศิได้รู้บ้างว่าผมมีความรู้สึกดีๆให้ศิ
มากมาย มากเสียจนอาจมากกว่าชีวิตตัวเองด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่ทำ
ไม่เคยเลย... ผมคิดแต่เพียงว่า ผมไม่มีวันญาติดีกับมัน ผมต้องเกลียดมัน
ผมต้องไม่หวั่นไหวและใจเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ผมทำทุกอย่างใน
ทางตรงข้าม บางครั้งผมอยากให้มันเกลียดผมเสียด้วยซ้ำถ้ามันจะทำให้
ความรู้สึกบ้าๆนี้หายไปจากใจผมได้เสียที หลายครั้งผมรู้สึกเสียใจกับ
การกระทำทั้งหมด แต่ศิคงไม่เคยรู้ เทอไม่มีวันได้รู้หรอกว่าผมปวดใจ
ไม่แพ้กันเวลาเห็นศิต้องร้องไห้จากการกระทำของผม เทออาจจะเ
กลียดผมจริงๆแล้วก็ได้ ที่จริงศิเป็นคนน่ารัก และอ่อนโยนมากๆ
น้อยคนนักที่จะได้เห็น ซึ่งที่ผมดีใจคือหนึ่งในนั้นก็คือผม นั่นคือสิ่งหนึ่ง
ในความภูมิใจของผม ทั้งหมดที่ทำที่จริงผมก็แค่...แค่ไม่อยากให้
สักวันนึง ... สักวันถ้าศิรู้ความรู้สึกผม ผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นระหว่างเรา สิ่
งที่ผมกลัวที่สุดก็คือ หากวันนึง..ถ้าศิรู้ความรู้สึกของผม เทออาจจะ
หายไปจากชีวิตผม ผมอาจไม่เจอเทออีกเลย หรือผมอาจจะเข้าไปใกล้
เทอแบบที่ผมทำอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้อีกเลยก็ได้
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
กัน นั่นอะไรหน่ะ ศิเห็นมันร่วงลงมาจากบนฟ้านู้นแหน่ะ ไปดูกันเถอะ
เสียงเจื้อแจ้วของเด็กน้อยวัย2ขวบที่มาเที่ยวเล่นกับครอบครัว ในช่วงปิดเทอม
ศิ อย่าเพิ่งไป รอกันก่อน เดี๋ยวกันจะเดินไปดูให้ก่อน แล้วพอกันเรียก
ศิค่อยเดินตามกันมานะ เสียงเด็กน้อยอีกคนดังขึ้นขณะกำลังเดินไปดูบริเวณ
ที่ศิชี้บอกตำแหน่ง
อื้ออ กันระวังตัวด้วยนะ ^0^\/
นี่มันไข่นกนี่ ทำไมถึงตกมาจากรังซะได้ ดีนะที่ยังไม่แตกผมพูดพร้อม
ทำท่าจะหันไปบอกศิแต่ดูท่าว่าจะช้าไปเสียแล้ว ศิรีบวิ่งเข้ามาดูไข่นกที่ตก
อยู่โดยไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองเลย
โอ๊ยยยย!!! ศิสะดุดล้มลงไปที่พื้นที่เป็นหินตะปุ่มตะป่ำเต็มไปหมด
ศิ ศิเป็นอะไรรึป่าวหน่ะ เลือดเต็มเลยกลับไปหาพ่อกับแม่ทำแผลก่อนนะ ผมถลา
ไปดูศิ ซึ่งตอนนี้ที่หัวเข่าทั้ง 2 ข้างเปื้อนเลือดเต็มไปหมด อดห่วงไม่ได้กลัว
ว่าเทอจะเป็นอะไรไป
ขอศิปีนเอาไข่นกขึ้นไปเก็บไว้ที่รังเหมือนเดิมก่อนนะ ปล่อยให้อยู่ตรงนี้
ว่าที่ลูกนกตัวน้อยอาจจะตายก็ได้ หรือไม่งั้นถ้ามันคลอดออกมาแล้ว
ไม่มีแม่นกป้อนนม ป้อนข้าว มันก็ไม่ตัวโตเหมือนศิกับกันสิศิในวัย2ขวบ
พูดด้วยความไร้เดียงสาของเด็กๆซึ่งทำให้ผมอดขำไม่ได้ เจ็บขนาดนี้
ไม่ร้องไห้ซักแอะ แล้วยังห่วงแต่คนอื่นอีก เฮ้ออ.. น่าเหนื่อยใจจิง
งั้นศิรออยู่ข้างล่างนี่ละกัน เดี๋ยวกันปีนเอาไปเก็บไว้ที่รังให้เอง แต่ศิต้อง
สัญญาก่อนนะว่าถ้ากันเอาไข่นกไปเก็บให้แล้วศิต้องกลับไปทำแผลนะผมพูด
พร้อมรีบหยิบไข่นกปีนขึ้นไปเก็บไว้บนรัง ก่อนที่เจ้าตัวที่ทำท่าจะเดินเข้ามา
จะปีนขึ้นเอามาเก็บไว้ในรังเสียเอง ศิหน่ะดื้อจะตาย
ง่า~ แย่งศิได้ไงอ่า ศิอยากดูว่ามีไข่อีกกี่ฟอง อยากรู้ว่าเจ้านกน้อย
พวกนี้จะมีพี่น้องกี่คนอ่าเด็กน้อยศิงอแงอยู่ใต้ต้นไม้ซะจนผมเผลอยิ้ม
ออกมาอย่างอดไม่ไหวแล้วจริงๆ
3ฟอง รวมที่พวกเราเอาขึ้นมาเก็บให้ด้วยก็ 4ฟอง 4ตัวพอดี ^^
ว้าววว แบบนี้ก็4ตัว รวมพ่อกะแม่ เป็น 6 เจ้านกคงไม่เหงาเนอะ ศิพูดพร้อมยิ้ม
แย้มอย่างสดใส จนผมเผลอยิ้มตามโดยไม่รู้ตัว
อื้อกลับกับได้แล้ว นี่ก็เย็นมากแล้วนะ
+ + +
ไม่เจอเลยแฮะ ไปเข้าห้องน้ำที่กว่า ป่านนี้มันคงกลับไปหาไอ้ภาส
ไอ้กร ไอ้แป๋มแล้วหล่ะมั้ง เอ..หรือมันจะไปเมาแล้วมีเรื่องกับใครอย่าง
ที่ไอ้ภาสมันกลัวรึป่าวนะ ไม่ม้างง ไอ้กันไม่ใช่คนอย่างนั้นนี่ แต่..ทำไม
เราต้องไปห่วงอะไรมันนักหนาด้วยนี่ บ้าจริง! โทรถามไอ้กรสักหน่อยแล้วกัน
พูดพร้อมส่ายหัวไปมาไล่ความคิดประหลาดนี้ไป แล้วเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ
ในห้องน้ำ...
จู่ๆผมก็รู้สึกถึงน้ำตาที่คลออยู่ตรงเบ้าตา อาการเจ็บแน่นในอก อยู่ๆก็ปวดลึกๆ
ที่หัวใจขึ้นมาเหมือนกับว่าผมกำลังจะขาดอากาศหายใจ น้ำตาผมค่อยๆ
ไหลลงมา จากหนึ่งหยด สองหยด และมากขึ้นๆ จนผมไม่สามารถจะ
ห้ามน้ำตาไม่ได้ไหลได้อีกต่อไปแล้ว ภาพที่เห็นผ่านกระจกเงาตรงหน้า
คือผู้หญิงสองคนอยู่บริเวณมุมหนึ่งของห้องน้ำ ภายใต้แสงไฟสีนวล
คนนึงคือผู้หญิงชุดสีแดงสด ที่เสื้อผ้าค่อนข้างหลุดลุ่ยและยับยู้ยี้
กำลังคล้องคอจูบกันอย่างเร่าร้อน กับ...คนๆนึงที่ผมรู้จักมาตลอด
18 ปี คนๆนึงที่ผมรัก ผมรักมัน รักมานานมากแล้ว แต่มันไม่เคยสนใจผมเลย
มันไม่เคยจะญาติดีกับผมตั้งแต่เราโตขึ้นมา ผมไม่รู้ว่าทำไมมันเปลี่ยน
ไปได้ขนาดนี้ มันแกล้งผมสารพัด ด่าว่าผมต่างๆนาๆ ไม่เคยแคร์ความ
รู้สึกผมเหมือนแต่ก่อนเลย ไม่เคยสนใจใยดีว่าผมจะเป็นยังไง ไม่เคย
คิดจะอยู่ข้างผมเวลามีปัญหา แต่ผมก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจเท่าครั้งนี้ ไม่เคย
คิดว่าผมต้องมาเห็นคนที่ผมรักกำลังบรรเลงเพลงรักกับคนอื่น ต่อหน้า
ต่อตาผม!! ผมรู้ ได้แต่รับรู้ ไม่มีสิทธิจะทำอะไรได้ ไม่มีสิทธิแม้จะเดิน
ไปต่อยมันสักครั้ง แล้วด่ามันด้วยคำพูดแรงๆ หรือจะหึง จะหวงมันก็ไม่ได้
ก็ผม...ไม่ได้เป็นอะไรกับมันนี่ ผมจะไปทำอย่างนั้นได้ยังไง แล้ววันนั้น...
คงไม่มีวันเป็นจริงไปได้หรอก ผมคงต้องตัดใจ แล้วไปจากชีวิตมันสักที
อย่าเจอกันอีกเลย ...
>>>>>> รับโทรศัพท์หน่อยกัฟฟ ครืดดดดดดด ครืดดดด รับโทรศัพท์หน่อยกัฟฟฟ<<<<<<
ตึ้งงงงงง จีจี้หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ผมผลักจีจี้ออกไปจากตัว แล้วจะวิ่งไปหาศิ
ที่กดปิดโทรศัพท์แล้ววิ่งออกไปจากประตูห้องน้ำ
พี่กันทำแบบนี้กับจีจี้ได้ยังไงคะ พี่กันทำจีจี้ค้าง แล้วยังจะชิ่งจีจี้ไปอย่างนี้
หน่ะเหรอคะ แล้วตกลงทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันคืออะไร จีจี้ไม่มีวันปล่อย
พี่กันไปไหนได้หรอก คืนนี้พี่กันต้องอยู่กับจีจี้จีจี้พูดด้วยสายตาโกรธแค้น
แล้วจิกไปที่แขนผมแน่นน
พี่ขอโทษจีจี้ แต่เรายังไม่มีอะไรกัน พี่ยังไม่ได้ใส่นิ้วเข้าไป จีจี้ฟังนะ
พี่มีคนที่รักอยู่แล้ว แล้วพี่ก็จะไม่มีวันมองคนอื่นนอกจากคนรักของพี่คนเดียว
ถอยไปได้แล้ว! ผมพูดพร้อมกับดึงมือจีจี้ออกแล้ววิ่งไปตามศิที่ป่านนี้
ไม่รู้เตลิดไปไหนแล้ว นี่ผมทำอะไรลงไป
พี่กันคอยดูแล้วกัน ถ้าจีจี้ไม่ได้พี่กัน พี่กันก็อย่าหวังว่าจะได้ใครเลย
........
..
...
.............
อยู่ด้วยกันจนมันคุ้นเคย
ได้มองเทอจนมันคุ้นตา
สิ่งที่ฉันเคยชินเรื่อยมาคือเทอคนนี้
ก็ไม่รู้ว่าใจมันคิดยังไงกับเทอสักที
ทุกเรื่องดีๆฉันมองไม่เห็นมัน
อยู่ด้วยกันไม่เคยรู้ใจ
ขาดเทอไปเพิ่งจะรู้ตัว
สิ่งที่มันเติมเต็มหัวใจฉันมันขาดหาย
ไม่มีเทอทำไมมันเหงาจนใจแทบทนไม่ไหว
ทุกเรื่องมันเปลี่ยนแปลงไปเพราะเทอ
คนๆนึงเพิ่งรู้ว่าเทอสำคัญเกินใคร
และเป็นคนเดียวที่ใจแอบเก็บซ่อนไว้มานาน
เกิดขึ้นโดยไม่ทันรู้ตัว ไม่อาจจะฝืนความต้องการ
มันคงห้ามไว้ไม่ทัน
เมื่อใจทั้งหมดของฉันรักเทอ
อยู่ด้วยกันไม่เคยเข้าใจ
ใกล้เท่าไรไม่เคยเห็นค่า
สิ่งที่ดูว่าชินสายตาฉันมองข้ามไป
ไม่มีเทอทำไมมันเหงาจนใจแทบทนไม่ไหว
ทุกเรื่องมันเปลี่ยนแปลงไปเพราะ..เทอ ...
คนๆนึงเพิ่งรู้ว่เทอสำคัญเกินใคร
และเป็นคนเดียวที่ใจแอบเก็บซ่อนไว้มานาน
เกิดขึ้นโดยไม่ทันรู้ตัวไม่อาจจะฝืนความต้องการ
มันคงห้ามไว้ไม่ทัน
เมื่อใจทั้งหมดของฉันรักเทอ...
[คนไม่รู้ตัว:เตชินท์]
-------------------------------------------------------
ขอโทษนะคับ ใกล้จะสอบแล้วผมคงต้องหายไปพักใหญ่ๆเลย
เจอกันกลางเดือนตุลานะคับ
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะฮะ
สอบเสร็จเมื่อไรคงได้เจอกันอีก
บ๊ายบายชั่วคราวคับ
By : KAN Date : 14 Aug 2010 00:32  
|
