เลส เกรด B ภาคเริ่มต้น
เลส…เกรด B

เก็บกระดาษ ปากกาเข้าลิ้นชัก มือร่ายมือบนคีย์บอร์ด นี่แหละยุคของเรา (แล้วก็อ่านบนเว็บ)

ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมยาว
เราเรียนจบ ม.ปลายแล้ว และกำลังรอเข้าเรียน ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ที่นี่เป็นมหาวิทยาลัยเอกชน เราไม่ได้เข้ามาเรียนที่นี่เพราะ ที่บ้านมีเงินแต่ประการใด คุณป้าของเรามีร้านอาหาร ใกล้ๆกับมหาลัยแห่งนี้ และต้องการแรงงานอย่างเรามาช่วยกิจการ ลูกๆของป้าไม่ได้ทำงานที่บ้านอย่างเราหรอก พี่ๆเขาสามารถออกไปเที่ยวได้ตามสบาย มีแต่เราเท่านั้นที่ต้องอยู่ เสิร์ฟอาหาร เก็บกวาดร้านแห่งนี้ ซึ่งก็เป็นห้องอาหารระดับปานกลาง มีเด็กเสิร์ฟ อยู่หลายคนด้วยกัน

เรารับได้ทุกอย่างที่ป้าใช้ เราทำทุกอย่างไม่ว่าจะเหน็ดเหนื่อยสักแค่ไหน นั่นเป็นเพราะเราดีใจที่เราจะได้เข้าเรียนในมหาวิทายลัย เร็วๆนี้แหละจะได้เป็นนักศึกษา ได้เรียนระดับปริญญาตรี และเราจะตั้งใจเรียนให้จบ ให้ยายที่บ้านนอกภูมิใจให้ได้

เราโตมากับยาย พ่อแม่เสียไปตั้งแต่ตอนเด็กๆ พอจบม.ปลาย ป้าเห็นว่าไหนๆก็ต้องหาเลี้ยงเจียดเงินทองให้แล้ว ก็ให้มาทำงานที่ร้านอาหารซะเลย ส่วนยายก็ไปอยู่กับน้าอีกคน

เราทำงานในร้านอาหารของป้า และต้องไปช่วยงานในร้านกาแฟของลูกชายคนโตของป้าด้วย เรียกได้ว่าไม่มีเวลาว่างเลย แทบไม่ได้พักผ่อนเลย งานที่ทำตั้งแต่ เสิร์ฟ เช็คฯบิล ล้างจาน ปัดกวาดเช็ดถู และยกโต๊ะเก้าอี้ตอนร้านปิด

ณ. ร้านกาแฟ วันอาทิตย์ 11.00 น.
“วันนี้ลูกค้าน้อยจังเนอะ บี” พี่วุ้นเด็กเสิร์ฟในร้านคุยกะเรา
“อืมค่ะ เดี๋ยวพี่วุ้นไปกินข้าวก่อนก็ได้ บีค่อยกินทีหลัง” เราบอกพี่วุ้นไป

เรานั่งเพลินๆ อยู่กะสะดุดตาเข้ากับ ผู้หญิงคนนึงเขานั่งรถเก๋งคันงาม มาจอดเทียบหน้าร้านแล้วเยื้องย่างเดินออกมา โอ้โห คุณหนู ไฮโซ มาก เสื้อผ้า หน้า ผม ทุกอย่างดูดี เรามองตาค้าง อึ้งๆๆๆ จนคุณเธอเข้ามาใกล้
“มารับเค้กที่โทรสั่งไว้ค่ะ” เสียงเขาไพเราะมาก หวาน นุ่ม จนเราลืมตัว มองปาก คอ คิ้ว คาง (โอ้งาม...แต๊ๆ)
“อืม...เอ่อ...เค้กที่สั่งไว้นะคะ”
“.....................เค้ก…………”
แล้วหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะก็หลบลงมา
“อุ้ยย ....” เราอุทานออกมา และตื่นจากภวังค์ “ค่ะ ค่ะ รอสักครู่ค่ะ” คิดอยู่ในใจว่าเราหนอเรา นี่ถ้าป้าหรือพี่มาเห็น ต้องโดนดุแน่ๆเลย
...................ครู่ต่อมา.................
“นี่ค่ะ เค้ก ที่สั่งไว้ ขอโทษนะคะ ที่ให้รอ” เราพูดบอกเขาไป ลูกค้านี่นา ต้องเอาใจ เอาใจ
“ค่ะ” แล้วเขาก็รับของ เดินไปที่รถเก๋งคนงามนั่น ออกรถจากไป แต่เรายังได้ยินคำว่า......ค่ะ... แว่วในหูอยู่เลย เพราะตอนที่เขาพูดออกมานั้น เขามองเข้าไปในดวงตาของเรา แล้วอมยิ้ม ปริศนา ซึ่งมันสะกดเราไว้ ไม่ไหวติง นิ่งนาน
ณ.บ้านสุดหรู ใหญ่ โต อลังการ
“คุณแม่ เค้กที่สั่งไว้ แจน แวะไปเอามาให้แล้วนะคะ” คุณหนูสุดสวย ผมยาว ขาว หน้าตาดี พูดพร้อมเสียงหวานๆ
“อืม ลูกเตรียมตัวให้พร้อมแต่เนิ่นๆนะ เย็นนี้เราไปเยี่ยมคุณยายกัน” คุณนาย พูดกับลูกสาวคนสวย
“ค่ะ คุณแม่”

By : ออ    Date : 29 Jan 2008 20:17