หวานนัก ... รักพิมใจ ++ ตอนที่ 30 ++


ทันทีที่เสียงรถเคลื่อนเข้ามาในบริเวณตัวบ้านบรรดาคนรับใช้รวมไปถึงนายประจำบ้านต่างก็รีบวิ่งมารอรับหญิงสาวที่ทุกคนเฝ้าเป็นห่วง พิมเดินลงมายืนเดียงกับคนรัก ใบหน้าหวานนั้นเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดผู้สูงวัยกว่าที่ยืนน้ำตาคลอรอเธออยู่ คุณหญิงอ้าแขนรับหลานสาวคนเล็กไว้ในอ้อมกอด พลางหอมแก้มซ้ายสลับขวาไปมา

'' แหม คุณป้าคะมัวแต่หอมยัยพิมอยู่นั่นแหละ แพรวกับพี่แพทน่ะยืนรออ้อมกอดแสนอบและอุ่นของคุณป้าจนรากเนี่ยะจะงอกอยู่แล้วนะคะ ''

หญิงสาวในชุดเสื้อกล้ามสีส้มแสบตากับกางเกงขาสั้นสีขาวยืนกุมมือคนรักเอ่ยแซว โดยไม่ลืมหันไปหาลูกคู่ที่มีศักดิ์เป็นถึงพี่ชายสุดหล่อของตนด้วย แพทได้ทีรีบทำสายตาเว้าวอนไปยังคุณหญิงที่ยืนส่งค้อนวงใหญ่ๆมาให้หลานสาวตัวแสบ

'' อย่าไปว่าอะไรคุณป้าท่านเลยแพรว ตั้งแต่ยัยพิมกลับมาจากนอกน่ะพวกเรามันก็เน่าจนไม่รู้ว่าจะลามจากหัวไปถึงกระดูกนิ้วเท้าแล้วรึยัง ดูซิเรานะทั้งขับรถขาไปแล้วก็กลับ กำลังใจก็ไม่ได้ไปด้วย โดดเดี่ยวเดียวดายใครๆก็ไม่สงสาร ไม่เคยจะเหลียวแลหลานชายตาดำๆคนนี้มั่งเลย ''

พูดจบชายหนุ่มก็แสร้งถอนหายใจออกมาเสียงดังเรียกค้อนจากคุณหญิงได้อีกรอบ ท่าทางเหมือนเด็กขี้น้อยใจของแพททำเอาทุกคนโดยรอบต้องกลั้นยิ้มน้อยๆ คงมีแต่เพียงแพรวเท่านั้นที่รับลูกคู่แสร้งถอนหายใจตามพี่ชายไปด้วยอีกคน

'' แหมพี่แพทนี่ล่ะก็ อยากได้กำลังใจรึค๊าทำไมไม่บอกมินนี่ล่ะ ถ้าเป็นพี่แพทนะมินนี่ยกให้ทั้งใจเลยล่ะค่า มามะเดี๋ยวมินนี่กอดพี่แพทเอง ''

'' พอเลยมินนี่ ปล่อยให้พี่ชายฉันได้มีอนาคตที่สดใสตามปกติเหอะ อย่าฉุดไปลงขุมไหนกับแกได้มะ ''

'' อะไรยะไอ้แพรว แกนี่ล่ะก็ชอบขัดไปซะทุกเรื่อง นังมารความรัก ''

'' เออ ฉันน่ะมารแกพึ่งจะรู้รึไงคบกันมาเป็นสิบปี อย่าบอกนะว่าไม่รู้น่ะถ้าแกอยากกอดผู้ชายอ่ะนะนู่นไปเลยแกหน้าปากซอยน่ะวินมอเตอร์ไซค์อ่ะ อย่างเยอะเลย ไปไป๊ ''

'' โอ้โห ไอ้นี่ ใช้งานเสร็จก็จะถีบหัวส่งเลยรึยะ ''

'' อะไร ฉันยังไม่ทันได้ถีบเลยแค่ไล่น่ะ แค่ไล่เข้าใจมะ แค่ไล่เท่านั้นเอง ชิ่วๆ ''

'' ไอ้แพรว ฉันไม่ใช่กระต่ายปุกปุยนะจะได้มาไล่กันแบบนี้น่ะ ''

'' โอ้โห ถ้าหน้าอย่างแกเป็นกระต่ายนะฉันก็ลูกกวางตัวน้อยๆที่ดวงตาใสแป๋วแล้วล่ะ ''

แพรวทำตาโตแสร้งตกใจแต่ก็เถียงกับเพื่อนชายใจสาวของตนอย่างไปยอมลดรา เป็นเหตุให้ต้องมีกรรมการออกมาห้ามทัพก่อนที่ทั้งคู่จะบ้าน้ำลายกันไม่ยอมเลิก

'' พอเลยๆทั้งคู่นั่นแหละ เข้าบ้านกันดีกว่าพิม ไหนให้ป้าดูหน่อยซิว่าเป็นยัไงงบ้าง ผอมลงรึเปล่าเนี่ยะลูก ผิวก็คล้ำๆดูซิหน้าก็คล้ำ ไปเข้าบ้านเรากันเถอะปล่อยให้พี่สาวเราเค้าออกกำลังปากกับเพื่อนเค้าไป ''

คุณหญิงกล่าวจบก็เดินกอดหลานสาวคนโปรดเข้าบ้าน เป็นเหตุให้แพรวกับมินนี่ต้องหยุดเถียงกันกลางคันทั้งๆที่ดูท่าแล้วว่าน่าจะยาว แพทหันไปส่งยิ้มให้น้องสาวฝาแฝดของตนพลางเดินตามคุนหญิงป้ากับคุณลุงที่ล่วงไปก่อนหน้านี้แล้ว โดยมีคนรักของพิมเดินตามไปติดๆ

'' เถียงกันต่อไปนะเดี๋ยวพี่บอกให้เด็กเอาน้ำมาให้ แบบเต็มถังเลย ''

'' ไอ้พี่แพทเดี๋ยวเหอะ กวนนักนะ ''

'' ไม่เอาน่าพี่แพรว นะคะองุ่นว่าเราก็เข้าบ้านกันเถอะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดนะคะจะได้สบายตัว ''

'' ก็ได้ องุ่นบอกหรอกนะไม่งั้นพี่ไม่ยอมหรอก ''

มินนี่แอบเบ้ปากเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเพื่อนตนหันไปออดอ้อนคนรักรุ่นน้องที่ยืนคล้องแขนกันอยู่ องุ่นยิ้มรับให้กับคำพูดนั้นพลางชวนคนรักเดินเข้าบ้านไปด้วยกัน '' ที่แท้ก็กลัวแฟนน่ะนะคนเรา ''

'' เมื่อกี๊แกว่าไงนะไอ้มินนี่ ''

แพรวหยุดชะงักพลางหันมาถามเพื่อนด้วยใบหน้าขมวดขุ่น มินนี่ทำสีหน้าเหรอหราพลางเหลียวมองดูรอบๆกายจากนั้นจึงชี้นิ้วใส่ตัวเอง แสร้งตีสีหน้างงงัน '' ฉันพูดเหรอ พูดอะๆไรเหอ ไม่ได้พูดนะ ''

'' ไม่ต้องเลยฉันได้ยินนะเว้ย แกพูดว่า พูดว่า ''

'' ฉันพูดว่าอะไรล่ะ ถ้าแกบอกว่าแกได้ยินก็ลองพูดมาซิ ''

มินนี่ลอยหน้าตอบเพื่อนสาวตัวแสบที่ยืนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน โดยมีองุ่นยืนงงอยู่ด้านข้าง '' อะไรรึคะพี่แพรว พี่มินนี่พูดอะไรรึคะองุ่นไม่เห็นได้ยินเลย ''

'' ก็มันบอกว่าพี่น่ะ ''

'' อะไรล่ะ พูดมาซิยืนบื้อได้อะไรยะนั่น ''

'' ก็แก แกว่าฉันนี่ ฉันรู้นะว่าแกพูดอย่ามากวนเลยไอ้มินนี่ ''

'' อ๊ะ! ไอ้เพื่อนคนนี้หาเรื่องกันนี่หว่า ไม่ไหวๆน้ององุ่นก็ระวังตัวไว้ให้ดีนะคะวันดีคืนนี่แม่นี่น่ะจะแปลงร่างมางับคอเราเข้า ยิ่งบ้าๆบอๆอยู่ ''

'' ไอ้บ้า ไอ้เพื่อนเวร เมื่อกี๊แกบอกว่าฉันกลัวแฟนแล้วตอนนี้มาหาว่าฉันบ้างั้นเหรอ ดีแม่จะบ้าให้เต็มพิกัดเลย แกตายไอ้มินนี่ ''

'' กรี๊ด น้ององุ่นขาช่วยด้วยค่า จ้างให้แกก็จับฉันไม่ได้หรอกไอ้แพรว ''

'' ไอ้มินนี่หยุดนะเว้ย หยุ๊ด ''

แพรวพยายามจะวิ่งเข้าไปจับตัวเพื่อนทิ่งหนีตนเข้าไปในบ้านแต่ก็ทำไม่ได้ เนื่องจากแรงฉุดจากคนรักของตน แพรวยืนฮึดฮัดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะหันไปเจอกับสีหน้าคาดคั้นรวมไปถึงแววตาสงสัยจากอีกฝ่าย

'' เมื่อกี๊พี่แพรวพูดว่า อะไรนะคะ ''

'' เอ่อ เปล่าจ้ะไม่มีอะไร เข้าบ้านกันดีกว่าเนอะ ''

'' ไม่ค่ะพูดมาเดี๋ยวนี้นะองุ่นไม่ยอมจริงๆด้วย พูดมา ''

'' พูดอะไรล่ะคะ ''

'' ก็ที่เมื่อกี๊พี่แพรวบอกว่าพี่มินนี่ว่าพี่แพรวว่าเป็นคนกลัวแฟน แล้วพี่แพรวก็เถียง สรุปว่าพี่แพรวไม่กลัวองุ่น ว่างั้น ''

'' ก็ใช่น่ะซิ ทำไมพี่ต้องกลัวเราด้วยล่ะ ตัวก็เล็กกว่าตั้งเยอะ ไหนมีอะไรให้พี่กลัวได้ล่ะเนี่ยะ ''

'' พี่แพรว ไม่กลัวเลย งั้นรึคะ ''

'' ก็ใช่น่ะซิคะ ''

หญิงสาวตอบพลางยักคิ้วเพื่อเป็นการกวนประสาทคนรักตบท้าย ก่อนที่จะรีบเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแหยๆแทนที่เมื่อเห็นว่าใบหน้าของรักบึ้งเพียงใด

'' ก็ไม่ได้กลัวแต่ไม่ได้หมายความว่าพี่จะไม่รักองุ่นนี่คะ ทั้งรักทั้งเกรงใจทั้งเป็นห่วงทั้งหวงด้วย โอ๊ย!สารพัดเลยนะนี่กับเราน่ะ ''

'' ฮึ งั้นเหรอคะ ก็ดีค่ะไม่กลัวแต่เกรงใจ ก็ยังดี แล้วจะเข้าบ้านได้รึยังคะองุ่นเมื่อยแล้วนะ ว่าไงคะ ''

'' อ่ะจ้ะ เข้าบ้านซิคะเนอะป่ะจ้ะเข้าบ้านกันดีกว่า ''

แพรวค่อยๆเดินตามคนรักเข้าไปในบ้าน สาวสวยแอบถอนหายใจเมื่อเล็งเห็นว่าอนาคตของเธอคนจะต้องยอมให้กับหญิงสาวตัวเล็กข้างหน้าไปอีกนาน ท่าทางเพื่อนอขงตนคงจะพูดไม่ผิดแน่ๆ คนอย่างแพรวพรรณกลัวแฟน บ้าเอ๊ยมันต้องไม่เป็นแบบนั้นซิ

'' พี่แพรวคะเร็วซิ ยืนเฉยทำไมล่ะ ''

'' จ้า ไปแล้วจ้า ''




- 5 เดือนต่อมา –

'' คุณลุงคุณป้าครับ ผมตัดสินใจแล้ว ''

'' เอาจริงรึตาแพท มันจะไม่เร็วไปหน่อยรึลูก ''

'' ไม่หรอกครับ ผมมั่นใจว่าไม่เร็วเกินไป นะครับคุณลุงคุณป้า ''

ชายหนุ่มคุกเข้าอยู่เบื้องหน้าของท่านทั้งสอง มือหยาบหนาของเขาค่อยๆบีบ นวด ให้กับคุณหญิงป้าเพื่อเป็นการเอาใจท่าน ใบหน้าคมระบายรอยยิ้มไปทั่วหน้า ยิ่งเห็นแววตาเว้าวอนของหลานชายด้วยแล้วใจท่านก็ยิ่งอ่อนยวบ แพรวเหลือบตามองดูพี่ชายแว่บหนึ่งก่อนจะแสร้งก้มหน้าอ่านนิตยสารในมืออย่างเดิม แต่ปากก็ยังมิวายเอ่ยคำ

'' ชายหนุ่มสุดหล่อแสนเก่ง เนื้อหอมเป็นที่หมายปองของบรรดาสาวๆทั้งในวงสังคมไฮโซและไฮซ้อ นั่งคุกเข่าเบื้องหน้าผู้เป็นป้า อ้อนวอนให้ไปสู่ขอคนรักที่มีดีกรีเป็นถึงคุณหมอสาวคนสวยว่าที่ด๊อกเตอร์คนเก่ง แหมช่างเป็นภาพที่น่าตื้นตันจริง จริ๊ง ''

'' พอเลยยัยแพรวเราน่ะไม่ต้องมาแซวพี่เลย ไม่ช่วยแล้วยังจะก่อกวนอีก ''

'' ไม่ได้ก่อกวนเลยนะเนี่ยะ แค่พูดให้เห็นภาพก็แค่นั้นเผื่อคุณหญิงป้ากับคุณลุงท่านจะลงมติได้ซะที มัวแต่รอเวลาน่ะมันไม่ได้อะไรหรอก ''

'' ไม่ต้องมาพูดหลอกว่าพี่กับคุณป้าท่านเลยนะ เราน่ะ ''

'' ไม่ใช่ซะหน่อย แพรวไม่ได้คิดงั้นเลยนะ ''

'' เอาเถอะๆพอกันทั้งคู่น่ะแหละ เอาเป็นว่าเราตัดสินใจแน่แล้วใช่มั๊ยล่ะ ลูกผู้ชายน่ะเรื่องแต่งงานมันสำคัญนะ ''

'' ครับ ผมแน่ใจ ''

ชายหนุ่มมองสบตากับชายสูงวัยกว่าด้วยแววตาที่มุ่งมั่น เขาพร้อม และมั่นใจว่าพร้อมมาตั้งนานแล้วอาจจะตั้งแต่เมื่อตอนที่สบตากับคนรักครั้งแรก แพรวเหลือบตามองดูพี่ชายอีกครั้งก่อนจะแกล้งทำเป็นไม่สนใจเดินออกจากห้องไป ทันทีที่พ้นจากบริเวณห้องนั่งเล่นหญิงสาวก็รีบหยิบเครื่องมือสื่อสารเครื่องจิ๋วของตนออกมา


'' องุ่นจ๋า คิดถึงจังเลย ''

หญิงสาวกรอกเสียงลงไปทางโทรศัพท์ เธอรู้ดีว่าคำทักทายแบบนี้จะเป็นผลให้คนรักของตนเขินอายมากเพียงใด ถึงแม้เจ้าตังจะชอบแก้อยู่บ่อยๆว่า ชินแล้วก็ตามที

'' เรื่องนั้นน่ะ ตกลงว่าชัวร์ แล้วนะ พี่ก็เลยรีบโทรมาบอกเรานี่แหละ ใช่แล้ว ''

'' จริงอ่ะพี่แพรว โหยองุ่นดีใจชะมัดเลยพี่แพทนะชักช้าปล่อยให้รออยู่ได้ตั้งนาน อืม วันงานจะใส่ชุดไหนดีนะพี่แพรวว่าไงคะองุ่นจะใส่ชุดไหนดี ''

'' นี่เราน่ะมากไปรึเปล่าจ๊ะ ทำยังกะว่าเค้าจะมาขอตัวเองแน่ะ มากไปๆไม่ต้องเลย ''

'' อะไรพี่แพรวนี่ละก็ ''

'' เอาเหอะว่าแต่ว่า คิดถึงพี่มากมั๊ยวันนี้น่ะ ดูซิพี่นะต้องทนเงียบเหงาใจไม่โทรหาเราตั้งนานแน่ะรอเวลาให้พี่แพทมาคุยกับคุณลุงคุณป้านี่ยะ พี่แพทนี่ล่ะก็ลีลาเหลือเกินแค่จะมาบอกให้ไปขอผู้หญิง ''

'' โธ่ พี่แพรวนี่ชอบไปว่าพี่แพทจริงๆเลยนะ ใครจะไปเหมือนตัวเองล่ะเรื่องใจร้อนน่ะไม่มีใครเกิน ''

'' แน่นอน คนอย่างพี่น่ะไม่ยอมน้อยหน้าใครแน่ๆ นี่ถ้าเปลี่ยนกันนะพี่คงจะลากคุณลุงกับคุณป้าไปขอเราโดยไม่ต้องดูฤกษ์ดูยามแล้วล่ะ ดีมะ ''

'' ไอ้พี่แพรวบ้า ใครเค้าจะแต่งกับตัวดัน ''

'' อ้าว พี่ก็นึกว่าเราน่ะอยากแต่งกับพี่ซะอีก ว่าไงไม่อยากเหรอ ''

'' ไม่ใช่ไม่อยาก แต่ว่ามันแต่งได้ที่ไหนกันเล่าพูดออกมาได้ ''

'' งั้นถ้าไม่แต่ง ก๊ะพาหนีเลยละกันเนอะ มามะน้องสาวคนสวย ''

'' บ้า ทะลึ่ง พี่แพรวเนี่ยะ คิดได้ไงกัน ว่าแต่ว่าเมล์ไปบอกพี่พิมรึยังคะ ป่านนี้เที่ยวเพลินจนลืมพวกเราแล้วมั้ง ''

หญิงสาวนึกตามคำพูดของคนรัก เมื่อคิดได้ว่าตนยังไม่ได้เมล์ไปบอกน้องสาวที่ไปเที่ยวพักผ่อนกับคนรักที่ฝรั่งเศส นี่ก็ผ่านมาตั้งหลายเดือนแล้วนับจากวันที่นาแบบคนสวยประกาศลาวงการแฟชั่น แถมยังเปิดเผยตัวตนของน้องสาวเธออีกว่าเป็นมากกว่าผู้จัดการเรื่องงาน ทำเอาชายหนุ่มและหญิงสาวที่มีหัวใจเป็นชายหลายๆคนต้องเศร้าไปตามๆกัน

'' ก็โทรมาบอกเราอยู่นี่ จะเอาเวลาที่ไหนไปเมล์หาล่ะ จะโทรไปก็เดี๋ยวไปขัดจังหวะจี๋จ๋าของคู่นั้นเค้า ที่สำคัญเปลืองเงิน ''

'' พี่แพรว งก ''

'' ไม่งกได้ไงล่ะ พี่ต้องเลี้ยงดูเรานี่ ทั้งของกินของใช้ไปบอกใคร ใครเค้าจะเชื่อมั๊ยเนี่ยะว่าตัวแค่เนี้ยะกินทีนะ โอ้โห อย่าให้พูดเลย ''

'' พี่แพรว ทำไมองุ่นกินยังไงคะ ''

'' ก็นะ ช่างเถอะต่อให้เรากินเก่งแค่ไหน เอาแต่ใจเท่าไหร่พี่ก็รักล่ะน่า เนอะๆ ว่าแต่เย็นนี้พี่ไปรับนะ นะจ๊ะคนดี ''

'' ฮึ! ก็ลองไม่รักดูซิ แม่จะวีนให้บ้านแตกเลย ''

'' จ้าแม่คุณ กลัวแล้วจ้ากลัวแล้ว งั้นเย็นนี้เจอกันนะจ๊ะเดี๋ยวพี่ขอตัวไปรายงานความเคลื่อนไหวของบ้านให้ยัยพิมรับทราบก่อน โอเคนะ คิดถึงองุ่นนะ อ่ะนั่นแน่อย่าแอบยิ้มดิเดี๋ยวเค้าหาว่าบ้าหรอก ก็บ้ารักพี่ไง ''

หญิงสาวหัวเราะทิ้งท้ายก่อนจะกดวางโทรศัพท์ เธอนึกออกเลยว่าหน้าของหญิงคนรักนั้นตอนนี้คงจะกึ่งบึ้งกึ่งยิ้มเป็นแน่แท้ แพรวเดินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีเข้าห้องก่อนจะเดินเลยไปยังโต๊ะมุมห้อง เปิดโน้ตบุ๊คเครื่องโปรดแล้วจึงจัดการรายงานสถานการณ์ในบ้านให้น้องสาวได้รับรู้



อีกฟากชายหนุ่มยืนเอามือล้วงกระเป๋ามองออกไปยังนอกหน้าต่างของตัวอาคารสีขาว เขายิ้มให้กับสายลมและแสงแดดด้วยจิตใจที่ชื่นมื่น มือหนาที่ล้วงอยู่ในกระเป๋าสัมผัสได้ถึงของแข็งเล็กๆ

'' รอนานมั๊ยคะแพท ''

แพทหันหลังกลับมาเผชิญหน้ากับหญิงสาวในชุดเสื้อกาวน์สีขาวตัวยาว ชายหนุ่มเดินเข้าไปจับมือคนรักไว้แน่นก่อนจะจูงมือคุณหมอยังสาวให้เดินตามกันไป แพทจัดให้คนรักนั่งบนเก้าอี้ไม้สีน้ำตาลเข้มข้างตัวตึก ก่อนที่เขาเองจะคุกเข่าลงบนสนามหญ้าเขียวขจี รอบๆนี้มีเพียงแค่ขนไข้ไม่กี่คนกับนางพยาบาลอีกจำนวนหนึ่งเท่านั้น ส้มขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่า คนรักของเธอยื่นสิ่งใดให้

'' ส้มครับ ผมรู้ว่ามันอาจจะดูเร็วเกินไป แต่วันนี้ผมั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง ผมพร้อมที่จะทำให้คุณมีความสุข ผมรู้ว่าผมอาจไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกนี้แต่ผมก็มั่นใจว่าผมจะต้องเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดที่ได้รักกับคุณ แต่งงานกับผมนะ ''

หญิงสาวปาดน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมาจากเบ้าออกไปช้าๆ แพทเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มเนียนของคนรักสายตาที่เขาส่งออกไปนั้นเพื่อจะสื่อให้อีกฝ่ายได้รู้ว่า เขาพร้อมและมั่นใจมากแค่ไหน และตอนนี้เขากำลังรอให้อีกฝ่ายพูดออกมา

'' ไม่ต้องกังวลนะครับคนดี ถ้าส้มยังไม่พร้อมผมรอได้ ผมรักส้มนะ ''

'' ค่ะ ส้มก็รักคุณ ''

'' ตกลงว่า เราจะแต่งงานกัน ใช่มั๊ย คุณจะรับแหวนวงนี้ใช่มั๊ยครับ ''

'' ค่ะ รับค่ะ ''

ชายหนุ่มยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้รับคำตอบจากปากของหญิงสาวที่นั่งยิ้มอยู่ตรงหน้า แพทไม่รอช้ารีบแบมือเหมือนเป็นการบอกกล่าวให้คนรักได้รับรู้ ส้มยื่นมือข้างซ้ายออกไปให้ชายหนุ่มได้สวมใส่แหวนเพชรเม็ดเล็กไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายเป็นเหมือนสิ่งการันตีว่า เธอจะมอบชีวิตนี้ให้เขาเป็นผู้ดูแล



'' อ่านอะไรอยู่รึคะพิม ''

หญิงสาวในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวแค่ครึ่งเข่า เอ่ยปากถามคนรักที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ บนโต๊ะมีโน้ตบุ๊คสีเงินเครื่องเล็กวางอยู่ พิมหันไปยิ้มให้คนรักที่เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ พลางบอกกล่าวในสิ่งที่ทำให้เธอยิ้มหน้าบานอยู่ตอนนี้ให้คนรักได้รู้

'' ก็พี่แพรวน่ะซิคะ ส่งเมล์มาบอกว่าพี่แพทขอคุณส้มแต่งงานแล้ว ''

'' แล้วมันน่าขำตรงไหนล่ะคะ ต้องดีใจด้วยต่างหากล่ะ ''

'' ก็จะไม่ให้พิมขำได้ไงล่ะคะจีน่า ก็พี่แพรวนย่ะเล่นฉะพี่แพทซะยกใหญ่เลยน่ะซิ จีน่าลองมาอ่านดูซิคะ พี่แพรวน่ะบอกว่า พี่แพทนะชักช้ามัวแต่งุ่มง่ามทำตัวเป็นตาแก่ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ลีลาก็เยอะแค่จะขอผู้หญิงแต่งงานนะต้องพยายามทำใจให้กล้าตั้งนานแน่ะ พอคุณลุงถามว่ามั่นใจรึเปล่าหน้างี้จ๋อยเชียว ''

'' ขนาดนั้นเลยรึคะ พี่แพทเนี่ยะนะ ''

'' ยังไม่จบนะคะ ยังมีต่อ แหวนที่พี่แพทซื้อไปหมั้นให้คุณส้มน่ะงติ๊ดเดียวเอง ซื้อไปได้แค่สองกะรัต งานตัวเองได้เงินเดือนตั้งเท่าไหร่ ไหนจะหุ้นที่บริษัทอีกจะหมั้นสาวทั้งทีลงทุนแค่เนี้ยะ ''

'' โอ้โห พี่แพรวเป็นชุดเลยนะคะนั่น ''

'' พิมว่านะคะป่านนี้พี่แพทคงจะเอือมกับเสียงค่อนขอดของพี่แพรวไปแล้วล่ะค่ะ วันงานที่จะจัดน่ะอีกแค่สองเดือนเองนะคะ เห็นพี่แพรวบอกว่าพี่แพทน่ะไปเร่งคุณป้าท่าน บอกว่าอยากแต่งเร็วๆ ''

'' แล้วเรือนหอล่ะคะ คนไทยมักจะจัดการเรือนหอให้เสร็จก่อนแต่งนี่นา ''

'' เห็นบอกว่า พี่แพทแอบไปซื้อห้องเก็บไว้แล้วล่ะค่ะ อันนี้พี่แพรวบอกว่าขอชมเชยเพราะว่าลงทุนไปอื้อ สงสัยจะเป็นเรื่องเดียวที่พี่แพรวชมนะคะเนี่ยะ จีน่าว่ามะ ''

'' สงสัย ''

อดีตนางแบบคนสวยหันไปส่งยิ้มให้กับคนรักที่มองเธออยู่ ''มีอะไรรึคะพิม มองจีน่าแบบนี้น่ะ ''

''ก็แค่คิดว่า แล้วเรื่องของเราล่ะคะ ว่าไงดี ''

''จะว่าไง อะไรล่ะคะ ตอนนี้เราก็มีความสุขดีแล้วนี่นา ''

ไม่เพียงแต่พูดเท่านั้น จีน่ายังเคลื่อนกายนั่งลงบนตักของคนรัก สองมือก็โอบรอบคอก่อนจะประกบริมฝีปากลงบนแก้มของอีกฝ่าย พิมกอดเอวคนรักไว้แน่น หญิงสาวซบหน้าลงกับอกของอีกฝ่าย ก่อนจะค่อยๆซุกไซ้ไปมา ทำเอาจีน่าต้องรีบดันกายออกห่าง

''ได้ทีเชียวนะคะพิม ''

''แหม ก็จีน่าน่ะตัวหอม พิมอดใจไม่ไหวหรอกนะคะ ''

''ไม่ต้องเลยค่ะ พอเลย ''

''พออะไรล่ะ จีน่าไม่รักพิมใช่มั๊ยล่ะ ''

''ไม่ใช่ไม่รัก มันไม่เกี่ยวเลยนะคะพิม ''

''ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะคะ น่านะก็พิมอยากกอดจีน่านี่นา นะค๊า นะ ''

''พิมน่ะ ''


เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจะทำท่าต่อคำยืดยาว พิมก็จัดการคว้าคอคนรักให้โน้มใบหน้าลงมาหาตนเองก่อนจะประกบปากให้อีกฝ่ายเงียบซะโดยอัตโนมัติ จีน่าส่งเสียงด้วยความไม่พอใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะตอบรับจูบที่แสนจะหวานละมุนของคนรักด้วยความหวานที่ไม่แพ้กัน พิมถอนปากออกมาก่อนจะส่งสายตาเชิญชวนอีกฝ่ายให้ไปยังเตียงนอน

''พิมคะ ผมจีน่ายังไม่แห้งเลยนะ ''

''เดี๋ยวก็แห้งก่อนที่จีน่าจะหลับอีก นะคะคนดี ''

จีน่าส่งค้อนวงเล็กๆไปให้ก่อนจะลุกขึ้นยืน พิมยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าคนรักของเธอไม่ขัดข้องอะไร หญิงสาวกุมมืออีกฝ่ายแล้วจึงพากันเดินเข้าห้อง จีน่ามองแผ่นหลังของคนรักที่เจ้าตัวฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี จะมีวันไหนมั๊ยนะที่เธอขัดใจคน คนนี้ได้


ในห้องที่มีเพียงแต่แสงไฟสลัวและเสียงของเครื่องปรับอากาศ พิมนอนลืมตาโดยมีหญิงสาวอีกคนหลับอยู่ในอ้อมกอด เธอเหลียวมองดูคนรักเลื่อนมือปัดปอยผมที่ปรกใบหน้าของอีกฝ่ายออกเบาๆ อาจเป็นเพราะความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศจึงทำให้เจ้าตัวซุกกายเข้าหาเธอแนบแน่นยิ่งกว่าเคย พิมเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะจุมพิตอีกฝ่ายที่หน้าผากซึ่งปกคลุมไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆจากกิจกรรมเมื่อสักครู่ หญิงสาวขยับกายลุกขึ้นมานั่งแผ่วเบา ตาก็คอยเหลือบมองดูว่าอีกฝ่ายจะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ พิมเลื่อนลิ้นชักที่อยู่ริมเตียงออกมาสายตาจับจ้องอยู่ที่กล่องกำมะหยี่สีแดงที่วางอยู่คู่กัน

หญิงสาวหยิบออกมาด้วยความทะนุถนอมก่อนจะเปิดออกมา แหวนเกลี้ยงสีขาวสองวงสะท้อนแวววาวสะท้อนสายตาเธอ พิมยิ้มออกมาเล็กน้อย ถึงเวลาแล้วซินะ หญิงสาวปิดกล่องเก็บไว้ที่เดิม ก่อนจะทิ้งกายลงนอนกอดคนรักไว้แน่น คืนนี้คงจะมีคู่รักอีกหลายคู่ที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน บนเตียงนอนที่แสนนุ่มเหมือนคู่ของเธอ นี่และนะ ความสุขแห่งรัก




++++++++++++++++++++++++++


จบแล้วนะค๊า จบแล้วค่ะ 30 ตอน พอดีเป๊ะ ( หรือเปล่าวหว่า ) เอาเป็นว่า ถ้ายังไงมันก็มีบทส่งท้ายอีกสัก 1 ตอนทิ้งไว้ให้แต่รอทิตย์หน้าเนอะ

สำหรับวะนนี้ก็อ่านตอนจบกันไปก่อนนะค๊า มิสยูทุกท่านเลยค่ะ ใครอ่านขอให้น่ารัก ใครเม้นขอให้รวย ใครทั้งอ่านทั้งเม้นขอให้โคดสุข สุ๊ข สุข เลยนะเจ้าคะ ( แฟนรัก แฟนหลง แฟนรัก แฟนหลง เพี้ยง.........
)

By : hJIko    Date : 21 May 2007 23:28