เพียงฟ้าจะคว้าดาว - 25 -
ตอนที่ 25

แสงแดดอ่อนๆ เสียงนกร้องดังแว่วมาจากยอดไม้ ..เสียงน้ำตกที่ดังลึกมาจากด้านหลังเรือนรับรองของรีสอร์ท เรียกได้ว่าบรรยากาศสดชื่นรื่นรมณ์เช่นนี้ทำให้กลุ่มหนุ่มสาวที่เพิ่งก้าวลงจากรถและกำลังทยอยขนของลงมากันถึงกับพากันสูดอากาศสดชื่นเข้าไปให้เต็มปอด ให้คุ้มค่าที่พากันมาใช้ชีวิตวันหยุด ณ ที่แห่งนี้

ชายหนุ่มทั้งสามคน โชคชัย ชาลี กล้าณรงค์ อาสาขนของให้บรรดาสาวๆ โดยมีเพียงฟ้า ฝุ่น และต้นตาลถือสัมภาระบางส่วนเดินตามกันเป็นกลุ่มไปยังเรือนรับรองของรีสอร์ทที่ตั้งอยู่ทางด้านซ้ายของลานจอดรถที่มีรถบัสและรถยนต์ส่วนตัวจอดเรียงรายอยู่เป็นทิวแถว

ภายในเรือนรับรองแต่ละมุมเต็มไปด้วยเสาปูนหลายต้นประดับด้วยหินแกรนิต พื้นห้องโถงเป็นพื้นหินอ่อน ทำให้บรรยากาศด้านในเย็นสดชื่นได้อีกเท่าตัว กลิ่นไอของธรรมชาติที่มาพร้อมเสียงน้ำตกเนืองๆ ทำให้หลายคนที่ไม่เคยมาตื่นตาตื่นใจมิใช่น้อย มองไปยังมุมโล่งด้านใน แลเห็นหลังคาบ้านพักเรียงรายตามแนวลำธารเบื้องล่าง เป็นภาพบรรยากาศที่หลายคนไม่เคยสัมผัสมาก่อน

ดุจดาวยืนโดดเด่นอยู่ในกลุ่มผู้หญิง... เรือนร่างสมส่วนในชุดกางเกงขาสั้นสีดำตัดลายน้ำตาลที่ปลายกางเกง เผยให้เห็นเรียวขาผิวสีน้ำผึ้งเนียนละเอียดจนแขกหลายคนที่กำลังเชคอินอยู่บางคนถึงกับหันมาจ้องมองอย่างชื่นชมและอิจฉาปะปนกัน เรือนร่างด้านบนถูกสวมทับด้วยเสื้อกล้ามสีขาวสะอาด... ลำคอระหงปราศจากเครื่องประดับให้เกะกะต่อการมองผิวเนียนนวลที่ต้นคอนั้น ผมยาวสวยถูกรวบเกล้าไว้ด้านหลัง เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งตามส่วนสัดที่น่าสัมผัสจากด้านหลังได้เต็มตา ... ใบหน้างามถูกบดบังดวงตาคมหวานไว้ภายใต้แว่นสีชา

สาวแป้งหน้าตาอิ่มเอิบแม้อารมณ์ด้านในจะขุ่นมัวค้างมาจากสองสามวันก่อน เรียวขาสวยภายใต้กางเกงขาสั้นสีขาวกับเสื้อกล้ามสีชมพู เผยให้เห็นผิวขาวเนียนตลอดช่วงตัว...เธอเป็นอีกหนึ่งคนที่เรียกสายตาหลายคู่ให้หันมาสนใจเธอได้ไม่น้อยไปกว่าดุจดาวเท่าใดนัก ไก่กับแม้วที่เดินตามมาสมทบทีหลั ง...วันนี้มาพักผ่อนแบบสบายๆ พร้อมแฟนหนุ่มของเธอทั้งสอง ทั้งสองคนสวมกางเกงขาสามส่วนเข้ารูปพร้อมเสื้อสายเดี่ยวผ้าบาง... พากันเดินโฉบฉายมาสมทบกับดุจดาวและถุงแป้ง สี่สาว... สวยสมวัย ทำให้แขกที่มาพักพากันมองสาวๆ กลุ่มนี้ไม่วางตา เพราะความน่ารักสดใสที่อยู่ในกลุ่มนั้นนั่นเอง

ต้นตาลยืนมองดูถุงแป้งและเพื่อนของดุจดาว ... ก่อนจะย้อนมามองแฟนตัวเอง แล้วเกาหัวนิดนึงพอเป็นพิธี เป็นผลให้ชมพู่ตวัดสายตาค้อนควับให้คนข้างกายทันทีทันใด

''ทำไม... อยากให้แต่งแบบนั้นใช่มั๊ย ถึงได้มองกลับไปกลับมาอยู่ได้'' ชมพูแหวทันทีที่มีโอกาส

''เปล่า ... แค่สงสัยว่าทำไมพู่ไม่แต่งแบบนั้นบ้าง แต่แต่งแบบนี้ก็ดี จะได้ไม่มีใครมอง'' ตาลพูดยิ้มๆ หยอดคำท้ายให้แฟนสาวสดชื่นขึ้นบ้าง

''แต่ตาลขอคิดอีกทีได้มั๊ย... แต่งแบบพี่ดาวก็ดีนะ ตาลก็อยากทำตาหวงๆ แบบฟ้าดูบ้าง'' ตาลเกาคางแล้วทำท่าจินตนาการ พร้อมทั้งทำท่าบุ้ยปากให้ชมพู่มองไปทางเพียงฟ้าที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ที่โซฟารับแขก

''เออ... คราวหน้าจะมาให้เปรี้ยวกว่านี้เลยคอยดูสิ เห็นว่าจะมาหาพ่อตัวหรอกนะ ถึงได้แต่งเรียบร้อยแบบนี้'' ชมพู่บ่นอุบอิบ ทำหน้าน้อยใจแฟนตัวเองเต็มที่ ดวงตากลมโตวาววับค้อนเข้าให้คนตัวสูงอีกที

''พ่อตาลไม่ใช่คนเจ้าระเบียบสักหน่อย พู่คิดมากเอง แต่งยังไงพ่อก็รับได้น่า'' ตาลวางมือที่ไหล่มนบนเสื้อแขนสั้นเรียบร้อยตัวนั้น

ชมพู่เอียงไหล่หนีฝ่ามือแฟน ก่อนจะหันมาทำปากยี้ใส่แล้วเดินจ้ำไปหากลุ่มหญิงสาว ที่ยืนคุยกันแถวแผนกต้อนรับของรีสอร์ท

''พู่ ... ชั้นยืนรอแกกะตาลอยู่นะเนี่ย'' แป้งเอ่ยทันทีที่ชมพู่มายืนอยู่ใกล้ๆ

''รอทำไมอ่ะ'' พู่หน้าเหรอหรางุนงง แกล้งมองเพื่อนหัวจรดเท้า ทำตาวิบๆ พร้อมทั้งเลียริมฝีปากเล่นยั่วเย้าถุงแป้งเต็มที่

''นี่... ไม่ได้รอให้แกมาทำท่าหื่นจะกลืนชั้นแบบนี้นะ ... แต่รอตาลให้มาเชคอินให้ไง ยังไม่มีใครกล้าไปถามเลยว่าพักห้องไหน จะให้ชั้นเดินดุ่มๆ เข้าไปบอกใช่มั๊ยว่าเป็นเพื่อนของลูกเจ้าของที่นี่ค่ะ'' แป้งย้อนให้จนพู่เข้าใจ ก่อนที่ชมพู่จะหยุดทำหน้าล้อเลียนแป้งและหันไปกวักมือเรียกตาลกับฝุ่นให้เดินเข้ามาหา

ตาลก้าวเท้าเดินมาถึงกลุ่มสาวๆ ทำความเข้าใจกับข้อความที่ชมพู่สื่อให้ฟังแล้วเดินเลยไปคุยกับพนักงานต้อนรับ ... พนักงานเก่าแก่บางคนจำต้นตาลได้จึงเอ่ยทักทายกันอย่างสนิทสนม ต้นตาลจึงให้พนักงานชายมารับกระเป๋าสัมภาระจากเพื่อนๆ พี่ๆ ไปวางเรียงไว้บนรถเข็นเพื่อจะนำไปห้องพัก โดยมีสามหนุ่มสามมุมเดินถือกระเป๋าจากรถมาสมทบ...เป็นอันว่าสมาชิกครบแล้ว

...

เพียงฟ้าทอดสายตามองตามร่างบอบบางของคนรักที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ในหมู่เพื่อนฝูง ... แต่ตัวเธอเองกลับมานั่งมองดุจดาวปะปนอยู่กับกรุ๊ปทัวร์ล่องแก่งกรุ๊ปนี้ ขณะที่หลายคนในกรุ๊ปนี้กำลังมองสาวสวยคมคนนั้นไม่วางตาเช่นกัน

ดุจดาวหมุนตัวกลับมามองคนรักหน้าใสที่นั่งหน้านิ่งมองมาทางเธออยู่เป็นานแล้ว แลเห็นดวงตากลมโตของเพียงฟ้าที่มองลอดมาจากหมวกแก๊ปสีกรมท่าใบเก่ง ก่อนที่เธอจะปลีกตัวจากกลุ่มเพื่อนเดินไม่กี่ก้าวก็เข้าไปทรุดตัวลงนั่งเบียดกับคนผิวขาวจัดที่นั่งเงียบอยู่บนโซฟาเป็นนานแล้ว

''เป็นอะไรคะ'' ตาคมหวานช้อนมองผ่านแว่นในมุมต่ำกว่าปีกหมวกแก๊ป แขนซ้ายจับข้อมือขาวบางนั้นไว้นิ่งๆ ก่อนจะใช้หัวแม่มือลูบไล้ไปมาอย่างหยอกล้อ

''ไม่พอใจอะไรคะ ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดจริงเลย'' ดุจดาวถามด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า

''เปล่านี่คะ'' เพียงฟ้าตอบเบาๆ ผ่านริมฝีปากบาง เก็บความไม่พอใจที่เริ่มก่อตัวในจิตใจให้มิดชิด ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดยาวๆ พาความหอมจากเรือนร่างข้างกายผ่านปลายจมูกโด่งเข้าไปเต็มปอด ช่วยผลักดันให้อารมณ์ตัวเองสดชื่นขึ้น ก็คนที่นั่งอยู่ข้างเคียงนั้นมีสเน่ห์น้อยๆ เสียที่ไหนล่ะ แค่เดินมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ก็แทบอดใจไม่อยู่แล้ว ไหนตอนนี้จะเบียดตัวเองเข้ามาแนบชิดต้นแขนขนาดนี้... ไม่แยแสสายตาของแขกคนอื่นที่ฝ้ามองมาเลยสักนิด

''ไม่งอนก็แล้วไปค่ะ นึกว่างอน ยิ้มหน่อยสิ ...นะคะ'' ดุจดาวก้มศีรษะลงนิดนึง แหงนหน้ามองใบหน้าหวานใสภายใต้หมวกใบสวยอีกที เมื่อมองเห็นรอยยิ้มจากเรียวปากบางนั้นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะกระเซ้าอารมณ์คนที่แอบมานั่งนิ่งอยู่เป็นนานสองนาน

''ไปหาเพื่อนกันเถอะ คงได้ห้องพักแล้วล่ะ'' เธอลุกยืดตัวลุกขึ้นก่อนจะฉุดให้เพียงฟ้าลุกตามมายืนเคียงข้าง ท่ามกลางสายตาแขกคนอื่นที่มองตามมาอย่างไม่ลดละ หลายเสียงกระซิบชื่นชมกับรูปร่างหน้าตาของทั้งคู่และถามกันให้เซ็งแซ่ว่าสรุปว่าคนที่ใส่หมวกแก๊ปนั้นเป็นหญิงหรือชายกันแน่

'' 2 หลังใหญ่ติดกันเลย หลังแรกน้องๆ พักกันไปนะคะ'' ไก่เดินไปรับกุญแจพร้อมต้นตาล และนำกลับมายื่นแจกจ่ายให้แป้งเป็นผู้ถือกุญแจหลังแรกไว้

''หลังนี้พวกเราพักกัน มี 2 ห้องนอน'' ไก่พยักหน้าให้ชาลีที่ยืนอยู่ตรงกันข้าม

''แล้วกล้าจะนอนที่ไหนล่ะครับพี่'' กล้าหน้าเสียเล็กน้อยเมื่อยังมองไม่ออกว่าตัวเองจะได้นอนที่ไหนในคืนนี้

''นอนกับโชคและชาลีไง คิดว่าพี่จะแยกกันนอนแบบชาย-หญิงเหรอไง ยังไม่มีอะไรกันเกินเลยนะนายกล้า'' แม้วแหวหนุ่มผมตั้งเสียงเข้ม

โชคชัยกับชาลีช่วยกันเตะสะกิดขานายกล้าคนละที .. โทษฐานทำให้พวกเขาโดนเขม่นจากแฟนสาวไปด้วย

''ก่อนไปห้องพัก โชคว่าเราไปไหว้คุณพ่อของน้องตาลกันก่อนดีกว่า'' โชคชัยหันไปถามความเห็นจากทุกคน

''คุณพ่อไม่อยู่ คงเข้ามาบ่ายๆ เราไปที่พักกันก่อนเลยก็ได้ค่ะ ยังไงตอนเย็นคงได้เจอกันแน่'' ต้นตาลเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มเป็นเอกลักษณ์

''อ้าว... อดไหว้พ่อสามีเลย'' ชมพู่หันไปยิ้มทะเล้นให้ตาล ก่อนจะขำไม่ออกเมื่อตาลไม่เล่นด้วยกับมุขนี้

''ก็รอไหว้ตอนเย็นสิ เดี๋ยวจะแนะนำให้ว่านี่ลูกสะใภ้คุณพ่อ... แต่ก่อนจะให้ฝุ่นแนะนำ ให้ถามพ่อคุณก่อนนะว่ายินยอมรึเปล่า...'' ฝุ่นยักคิ้วแกล้งแซวทับถมชมพู่

''ไอ้... ไอ้แว่น เงียบไปเลยแก เดี๋ยวได้ตายคาน้ำตกหรอกงานนี้'' ว่าแล้วก็วิ่งไล่ทุบฝุ่นที่กำลังวิ่งตามต้นตาลที่เดินนำหน้าไปทางบ้านพัก เลยกลายเป็นว่าสองเพื่อนซี้วิ่งไล่กวดกันลงไปตามเนินที่ทอดยาวไปจนถึงบ้านพักริมน้ำตกด้านล่าง

เพียงฟ้าหันมามองหน้าเพื่อนซี้อีกคนที่เดินคู่กันมา แลเห็นเสี้ยวหน้าหวานอมยิ้มและบึ้งอยู่ในที...คล้ายตัดสินใจไม่ถูกว่าจะขำหรือจะโกรธดี

''แป้ง... ตัวไม่ไปห้ามทัพเหรอ?'' เพียงฟ้าเอ่ยถามอย่างนึกสงสัยในท่าทีนิ่งๆ นั้น

''ไม่!! ... อ้อ... วันนี้เค้าจะนอนกับพู่นะ'' แป้งยังคงยืนยันคำเดิมที่เคยบอกไว้

''ไปตกลงกับพู่เองเถอะ ยังไงฟ้าก็จะนอนกับพี่ดาว'' เพียงฟ้าหันไปยิ้มทะเล้นให้คนที่เดินตามหลังมาแบบติดๆ ก่อนจะยิ้มไม่ออกเมื่อเจอดาวถามกลับมาด้วยประโยคที่ว่า ''พี่บอกตอนไหนคะว่าพี่จะนอนกับฟ้า?''

พูดจบ... พี่คนสวยก็เดินตัวปลิวผ่านสองเพื่อนซี้ไปทันที ปล่อยให้เพียงฟ้ายืนทำหน้างงๆ อยู่กับแป้ง

...

...

''พี่ดาวเป็นอะไรไปเนี่ย อยู่ดีๆ ก็มาเงียบใส่'' เพียงฟ้านั่งรำพึงรำพันอยู่กับฝุ่นที่นั่งเอามือเท้าคางชันขาอยู่ข้างๆ บนระเบียงไม้หน้าบ้านพักที่หันหน้าไปทางน้ำตกเบื้องหน้า สองเพื่อนซี้พากันมองดูคนรักของตนเองที่ยืนเกาะกลุ่มหญิงสาวพากันกวักน้ำใสๆ ใส่กันอย่างสนุกสนานพร้อมเสียงหัวเราะสดใสดังมาเป็นระยะ

''แป้งยังไม่หายโกรธฝุ่นเลยฟ้า'' คนใส่แว่นนั่งทำหน้าเซ็งโลกบ่นให้เพื่อนฟังเช่นกัน

''โกรธนานเหมือนกันนะ แล้วฝุ่นกลับไปนอนบ้านมาเหรอตั้งแต่วันนั้น'' เพียงฟ้าย้อนถามถึงเมื่อสองสามวัน ก่อนที่จะมารีสอร์ทนี้กัน

''เปล่า ... ทำหน้ามึนนอนที่บ้านแป้งน่ะแหล่ะ แต่นอนโซฟารับแขก แป้งไม่ให้เข้าห้อง ไม่ยอมพูดด้วยเลยสักคำ'' พูดแล้วก็หันมาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ให้เพื่อนฟัง

''น้องฟ้า น้องฝุ่น ... มานี่เถอะ'' ชาลีกวักมือเรียกสองสาวให้เดินข้ามไปที่ระเบียงบ้านพักหลังที่อยู่ติดกัน สองเพื่อนซี้หันมองไปก็เห็นว่าต้นตาลยืนถือกีตาร์อยู่ในหมู่สามทหารเสือเรียบร้อยแล้ว ...

'นั่นตั้งวงกินเหล้ากันแต่หัววันเลยเหรอไงเนี่ย' ฝุ่นแอบตั้งคำถามในใจ ก่อนจะชวนเพียงฟ้าให้เดินตามไปสมทบเพื่อนและรุ่นพี่ที่บ้านพักหลังติดกันนั้น

....

....

''นี่ผมโสดคนเดียวเลยเหรอเนี่ย! '' นายกล้าตะโกนโหวกเหวกด้วยฤทธิ์ที่กึ่มๆ แอลกอฮอลที่เริ่มซึมซับเข้าไปในร่างกายทีละนิดทีละหน่อย

''เป็นโสดน่ะดีแล้วน้องชาย อยากเป็นแบบพี่ไหม แฟนดุอย่าบอกใคร'' โชคชัยป้องปากบอก พลางทำมือจุ๊ปากประกอบอีกรอบนึงให้รู้ทั่วถึงทั้งวงสนทนา เรียกเสียงหัวเราะได้ทั้งโต๊ะ มีเพียงแค่ฟ้าเท่านั้นที่ยังนั่งเงียบ และเฝ้ามองเรือนร่างใครบางคนที่ขยับไปมาอยู่ที่โขดหินของอีกฝั่งลำธาร

''พี่โชครู้เปล่าว่าผมน่ะตั้งใจจะจีบฟ้าเค้านะตอนแรก แต่รับประทานแห้วไปซะตั้งแต่วันแรกที่เสนอตัวเป็นเพื่อนเลย'' กล้าหัวเราะขำกับเรื่องราวที่รื้อฟื้นไปยังวันรับน้อง ไม่ได้คณาถึงแรงกระตุกชายเสื้อจากต้นตาลแม้แต่น้อย

''หัวอกเดียวกับพี่เลยว่ะ แห้วตั้งแต่คิดจะจีบดาว'' โชคกับกล้าสบตากันแล้วหัวเราะด้วยอารมณ์ครื้นเครง ที่ต่างคนต่างหลงรักผู้หญิงสวยสองคน แต่ทั้งสองคนดันเป็นคู่รักกัน

สองหนุ่มไม่ได้คิดอะไรเลยที่พูดออกมาเช่นนั้น ... แต่คนที่นั่งนิ่งอย่างเพียงฟ้ากลับคิด แล้วก็เริ่มหงุดหงิดใจเมื่อได้รับรู้ในสิ่งที่ไม่ได้ตั้งใจจะได้ยินเลยสักนิด สาวร่างสูงโปรงลุกขึ้นทันทีที่ได้ฟังจบประโยค แล้วเดินลงบันไดหน้าบ้านพักไปทันที

''น้องฟ้า จะไปไหนครับ'' ชาลีลุกขึ้นเกาะราวระเบียงตะโกนถามด้วยอาการตกใจในท่าทางผลุนผลันนั้น

เพียงฟ้าชะงักก่อนจะนับหนึ่งถึงสามในใจแล้วหันกลับมาตอบชาลี ''ไปซื้อขนมด้านบนค่ะ เดี๋ยวมานะคะ''

''ฝุ่นไปด้วยสิฟ้า'' ฝุ่นตะโกนเรียกพร้อมทั้งลุกพรวดพราดจากเก้าอี้เช่นกันเมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นของฟ้า

''ไม่ต้องหรอก เราไปคนเดียวได้ เดี๋ยวลงมา'' ฟ้าพูดพร้อมทั้งกลับหลังหันเดินต่อไป ไม่นานก็หายลับไปตรงทางเดินที่ทอดยาวขึ้นไปด้านบนเรือนรับรอง

....

....

''เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมนั่งเงียบกันหมดเลย เมื่อกี้ยังได้ยินแต่เสียงร้องเพลงกับเสียงหัวเราะอยู่นี่นา'' ไก่เดินนำสาวๆ มาถึงหน้าบ้านก็ถามขึ้น พร้อมทั้งใช้สายตาเรียวเล็กคาดครั้นเอากับหนุ่มตี๋ที่นั่งเงียบ มองเลยไปทางโชคชัยกับกล้าณรงค์ที่นั่งหน้าจืดอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ

''ว่าไงคะโชค'' แม้วยืนถามเสียงเข้มขึ้นทันทีเมื่อมองแฟนหนุ่มแล้วมีลักษณะเหมือนอมความผิดไว้อยู่ในใจ

''ฟ้าไปไหนแล้วล่ะฝุ่น ... ตัวเอง... ฟ้าล่ะ'' ชมพู่เดินมาสมทบพร้อมทั้งถามฝุ่นและมองเลยไปถามต้นตาล

''ว่าไงคะที่รัก'' แม้วถามย้ำอีกที

''ปัง!!!'' แม้วตบโต๊ะสะเทือนไปถึงพื้นไม้ที่เหยียบกันอยู่ถ้วนหน้า ทำเอาโชคแทบสารภาพผิดออกไปในทันที

''ปะ... ปะ ไปซื้อขนมด้านบนครับ'' อึกๆ อักๆ รีบบอกด้วยความกลัวแฟนจะโกรธเมื่อรู้ความจริง

''เรือนด้านบนน่ะเหรอโชค'' ดุจดาวเลิกคิ้วถาม ออกอาการงุนงงว่าทำไมคนรักต้องเดินขึ้นไปถึงด้านบน ขนมที่เตรียมมายังไม่พอทานเล่นกันอีกหรือ

''พี่ดาวครับ กล้าขอโทษ ... ฟ้าต้องโกรธกล้าแน่เลย ถึงได้เดินออกไปไม่พูดไม่จาแบบนั้น'' กล้ายกมือขึ้นสารภาพเสียงดังฟังชัด ได้ยินกันทั้งกลุ่ม ทำเอาชาลีต้องเอามือกุมหัวเพราะห้ามไม่ทัน

''ไอ้น้องกล้า!!'' โชคตะโกนเสียงดัง หน้าตาราวกับจะไล่เตะต้นกล้าได้ในทันทีที่รบกับสายตาคาดครั้นจากแฟนสาวจบแล้ว

''มันเรื่องอะไรกันคะชาลี'' ไก่ถามเสียงเรียบ แววตาแฝงไปด้วยจิตโหดเข้าโหมดจะบังคับแฟนให้บอกให้ได้

''โอ๊ย ... ผมไม่เกี่ยวนะไก่ นู้นๆ สองคนนั้นเลยตัวสร้างปัญหา'' ชาลีโยนลูกไปให้โชคกับกล้ารับต่อทันที

''ช่วยกูก่อนสิวะไอ้ตี๋ เดี๋ยวเพื่อนก็ตายตรงนี้หรอก ... โอยย กลัวแล้วจ๊ะแม้ว'' โชคชัยยกมือห้ามพร้อมหลบฝ่ามือที่กำลังจะไล่จับคอเสื้อให้มารับสารภาพความจริง

''คือ ... ไม่รู้ฟ้าคิดยังไงค่ะ โกรธหรือหงุดหงิดรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ แต่พอได้ยินว่ากล้าบอกว่าเคยชอบฟ้า แล้วพี่โชคบอกว่าเคยชอบพี่ดาว... ฟ้าก็ลุกไปเลย ไอ้ฝุ่นจะตามไปก็ยังไม่ให้ไป'' ต้นตาลเองที่เป็นคนอาสาเล่าให้ทุกคนฟังให้กระจ่างในความสงสัย

''โชคชัย!'' แม้วตวัดสายตาค้อนทันทีที่ได้ยินเรื่องทั้งหมด

''ผมไม่ได้ตั้งใจ รื่นเริงเกินเหตุไปหน่อย ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้ฟ้าขุ่นเคืองเลยนะ ให้ฟ้าผ่าตายเลย'' โชคแก้ตัวพัลวัน

''ฟ้าไม่ผ่าหัวนายหรอก แต่ฉันนี่แหล่ะจะผ่าหัวนาย กินเข้าไปทำไมเนี่ยเบียร์ กินแล้วก็หยุดปากตัวเองไม่ได้'' แม้วว่าเข้าให้เต็มๆ หน้า โดยที่หนุ่มหน้าหล่อนั่งหน้าจ๋อยฟังแฟนสาวอบรมอย่างสงบเสงี่ยม

กล้าเองก็รับโทษด้วยการโดนฝุ่นกับชมพู่อบรมเข้าให้ชุดใหญ่เช่นกัน

''อ้าว พี่ดาวไปไหนแล้วล่ะ'' แป้งหันมองรอบตัวก่อนจะเอ่ยถามเมื่อมองไม่เห็นคนรักของเพื่อน

''ไปตามฟ้ามั้ง'' ฝุ่นตอบเบาๆ ให้แฟนสาวรับรู้ และก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ เพราะแป้งทำเฉยเมยต่อเสียงบอกกล่าวที่ได้ยินนั้น ไม่พูดต่อ ไม่ถามต่อ และเดินเลยผ่านเข้าไปในบ้านพักทันที ประหนึ่งว่าฝุ่นก็เป็นฝุ่นที่พัดผ่านไปพร้อมสายลมเมื่อสักครู่ ที่เธอไม่ได้ให้ความสำคัญใดๆ

....

....

''มาเที่ยวกับเพื่อนเหรอคะ'' ใครบางคนเดินมาหยุดยืนใกล้ๆ และเอ่ยทักทายเพียงฟ้าที่กำลังก้มหน้าก้มตาเลือกขนมเค้กหลากชนิดจากตู้โชว์ในห้องอาหารของรีสอร์ท

''หืม'' เพียงฟ้าเงยหน้าขึ้นจากตู้กระจกตรงหน้า หันมาพบกับสาวน้อยร่างบอบบางคุ้นตา

''สวัสดีค่ะ'' เพียงฟ้าเอ่ยทักทายเห็นว่าคนที่ทักนั้นคือใคร

''สวัสดีค่ะเพียงฟ้า ... ยังไม่ตอบคำถามเดือนเลย มาเที่ยวกับเพื่อนเหรอคะ?'' เดือนย้ำคำถามที่ถามทักทายไปในตอนแรก

''ค่ะ '' ตอบสั้นๆ ตามอารมณ์ที่ไม่สุนทรีจะเสวนากับใครนัก แล้วยิ้มให้คนตรงหน้านิดนึงพอเป็นพิธีแล้วจึงหันไปสนใจขนมเค้กในตู้ต่อ

''ช่วยเลือกนะคะ'' ว่าแล้วคนคุ้นหน้าแต่ไม่คุ้นเคยก็ถือสิทธิในการเป็นผู้ช่วย มือก็ชี้แนะนำ ปากก็พลางชวนคุย แต่เพียงฟ้าก็ได้แต่ถามคำตอบคำ

''พอแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะช่วยแนะนำขนมหลายอย่างเลย'' เพียงฟ้ายิ้มให้นิดๆ เมื่อรู้สึกว่าคนตรงหน้ามิได้มีเจตนาร้าย

''ก็ต้องแนะนำสิคะ ก็แม่เดือนทำเองนี่นา คุณแม่เป็นแม่ครัวอยู่ที่นี่ค่ะ'' เดือนตอบพร้อมทั้งยิ้มยื่นไมตรีให้คนตรงหน้า และลอบมองใบหน้างามนั้นอย่างหลงใหล เธอรู้อยู่แล้วล่ะว่าเพียงฟ้านั้นมากับเพื่อนกลุ่มใหญ่ และบางคนในกลุ่มนั้นก็ดูเหมือนจะเป็นคนพิเศษสำหรับเพียงฟ้า เธอลอบมองจากการยืนเคียงข้างไม่ห่างไกลในห้องโถงเรือนรับรองเมื่อเช้านี้

เธอคิดว่าดีแล้วที่เพียงฟ้าขึ้นมาด้านบนเพียงลำพัง สบโอกาสที่เธอจะฝากฝังคำพูดกลับไปให้คนตรงหน้าได้คิดรำลึกถึงอดีตที่ผ่านมาสักหน่อย

''อีกอย่างนึง เดือนก็แค่อยากทำอะไรเพื่อเป็นการตอบแทนให้คนเคยรักกันค่ะ'' เดือนยิ้มเย็นๆ ในสีหน้าเมื่อเห็นอาการชะงักในแววตากลมโตคู่นั้น

''หมายความว่ายังไงคะ'' เพียงฟ้าเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวทันทีและชะงักนิดนึงเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากทางด้านหลัง

''น้องฟ้าคะ'' ดุจดาวเดินขึ้นมาทันได้เห็นว่ามีใครบางคนมายืนเกาะแกะคนรักของเธอ และท่าทางเพียงฟ้าก็พอใจที่จะยืนเลือกขนมในตู้นั้นกับหญิงสาวแปลกหน้าในสายตาเธออยู่เป็นนานสองนาน ระยะห่างพอควรที่เธอหยุดยืนดูอยู่ ไม่อาจได้ยินเสียงสนทนาของคนทั้งคู่ได้ แม้จะรู้ว่าเพียงฟ้ามั่นคงเพียงใด แต่ในใจก็อดหวงไม่ได้เมื่อเห็นว่าคนรักกำลังจะก้าวเท้าเข้าไปหาหญิงสาวคนนั้น แม้ด้วยจุดประสงค์ใดก็ตาม ดุจดาวก็ไม่อาจจะทนได้อีกต่อไปจึงทำให้เอ่ยปากเรียกคนรักออกไป

''พี่สาวมาตามแล้วค่ะ เดือนไปก่อนนะคะ แล้วเจอกันวันหลัง'' พูดไม่ทันให้เพียงฟ้าได้ถามต่อ เดือนชิงเดินหนีกลับเข้าไปในส่วนของพนักงานทันที

....

เพียงฟ้าเดินเคียงข้างดุจดาวลงไปยังบ้านพักอย่างเงียบๆ ไม่มีบทสนทนาสำหรับคนทั้งคู่ มีเพียงแต่มือบางของทั้งคู่ที่กุมกันเดินมาตามทางเดิน ต่างคนต่างคิดกันคนละเรื่องราว จิตใจเริ่มสับสนเมื่อมีสิ่งรบกวนรอบข้างมาทำให้เริ่มหวั่นไหว

''ไปคุยกันในห้องก่อนได้มั๊ยคะ?'' เพียงฟ้ากระตุกมือบางไว้ และรวบรวมความกล้าเอ่ยถามออกไป

ดุจดาวยกมือขึ้นในท่ากอดอก แววตามีอาการไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เธอตวัดดวงตาคมไปยังกลุ่มเพื่อนเป็นเชิงบอกให้เพียงฟ้าไปบอกกล่าวเพื่อนก่อน ซึ่งเพียงฟ้าก็เลือกที่จะเดินไปบอกแป้งไว้ว่าจะเข้าไปคุยปรับความเข้าใจกับดาวในบ้านพัก เดี๋ยวออกมา

...

ประตูห้องพักถูกดันปิดลงช้าๆ โดยที่ดุจดาวเดินหนีไปนั่งบนเก้าอี้ริมหน้าต่าง เพียงฟ้าได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะเดินไปเอนตัวนอนพิงหัวเตียงและจ้องมองไปยังด้านหลังของดุจดาวเงียบๆ

เงียบ ... และเงียบ ผ่านไปไม่กี่นาทีเท่านั้น อาการอดรนทนไม่ได้ก็เริ่มมาเยือนดุจดาวทีละนิด ใบหน้าเนียนสวยจึงหันมาสบตาคนรักที่นั่งเงียบอยู่บนเตียง และก็พ่ายแพ้ต่อแววตาใสๆ ที่แสดงออกถึงความรักที่มีให้อย่างไม่ปิดบัง

''มองทำไมคะ ไม่เบื่อบ้างเหรอไง มองมาทั้งวันแล้วไม่ใช่เหรอไง'' ดุจดาวขยับริมฝีปากสวยยั่วเย้าอารมณ์คนตรงหน้าด้วยคำถามกวนอารมณ์

เพียงฟ้าอมยิ้ม ก็นึกอยู่ในใจแล้วว่าพี่ดาวคงไม่ได้โกรธอะไรเธอมากมาย แต่เธอก็เลือกที่จะไม่เข้าไปง้องอนตรงๆ เพราะยังไม่รู้สาเหตุแน่ชัด แต่เมื่อพี่ดาวเอ่ยปากพูดกับเธอก่อน แสดงว่าหายโกรธไปเยอะแล้ว

''พี่ดาวขา'' เพียงฟ้าลุกขึ้นไปนั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ พลางเอื้อมมือไปกอดเอวประจบประแจงคนรัก

''ไม่ต้องมาคะขาเลย เป็นห่วงรู้มั๊ยคะ แต่พอขึ้นไปหาแล้วดันทำท่าเจ้าชู้กับใครก็ไม่รู้'' ดุจดาวใช้สองมือบีบแก้มใสของเพียงฟ้า

''ใครที่ไหนคะ นั่นเพื่อนใหม่ที่มหา'ลัยค่ะ ไม่เชื่อเดี๋ยวจะให้ไปถามฝุ่นให้แน่ใจเลย'' เพียงฟ้ากระพริบตาปริบๆ ให้คนตรงหน้าเชื่อ

''ไม่อยากเชื่อค่ะ เดี๋ยวนี้นิสัยเปลี่ยนไปจากเดิมเยอะเลย'' ดาวเชิดปลายจมูกขึ้นเล็กน้อยให้พองาม อยากจะลองงอนคนตรงหน้าดูอีกสักพัก

''เมื่อก่อนฟ้าไม่เจ้าชู้ใช่มั๊ยคะ แล้วฟ้าต้องทำตัวยังไงคะให้เหมือนเมื่อก่อน'' น้ำเสียงสลดลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินคำเปรียบเทียบแบบไม่ตั้งใจเช่นนั้น

เงียบ... ทั้งห้องเงียบสงบอีกครั้ง ได้ยินแต่เสียงน้ำตกดังผ่านกระจกหน้าต่างมาแว่วๆ

ดุจดาวระบายลมหายใจออกเล็กน้อย ออกจะรำคาญบรรยากาศน่าอึดอัดแบบนี้ ก่อนจะตัดสินใจดึงข้อมือคนรักให้เดินตามไปและดันให้นั่งลงที่ปลายเตียง และคนสวยตาคมก็ทรุดตัวลงนั่งลงบนขาข้างนึงของเพียงฟ้าเสียอย่างนั้น พร้อมทั้งใช้สองมือวาดไปโอบรอบคอคนผิวขาวจัดอย่างแน่นหนา

''จริงๆ ฟ้าเปลี่ยนไปเยอะนะ'' ดาวเริ่มพูดช้าๆ และสังเกตปฏิกิริยาคนตรงหน้า แรกสุดมีแววตาน้อยใจโผล่ออกมาให้เห็น

''สูงขึ้นเยอะมาก พูดเก่งขึ้นค่ะ กล้าแสดงออกขึ้น แต่รู้อะไรมั๊ยคะว่ามีอย่างนึงที่ไม่เปลี่ยนไป'' ดุจดาวก้มลงสบตากับเพียงฟ้า

ตาคมหวานซึ้งกับดวงตากลมโตสดใส ... มันสื่ออะไรถึงกันมากมายแทนคำพูด เพียงฟ้าฟังประโยคที่ผ่านมาก็ทำให้ยิ้มออกมาได้เล็กน้อย เมื่อไม่เห็นว่าดุจดาวจะเปรียบเทียบตนเองกับก่อนหน้านี้ให้ใจเสียเท่าใดนัก

''อะไรคะที่ไม่เปลี่ยน'' คนอ่อนวัยกว่าถามออกไปอย่างซื่อใส ดวงตาจ้องมองที่ริมฝีปากอิ่มที่กำลังเอื้อนเอ่ยเป็นคำตอบออกมา

''ตรงนี้ไงคะที่ไม่เปลี่ยน เคยมองพี่ยังไง ตอนนี้ก็ยังมองแบบนั้น แววตาของฟ้ามันฟ้องพี่ทุกวันอยู่แล้วว่าฟ้ารักพี่เหมือนเดิม'' มือเรียวสวยลูบไล้ไปตามข้างแก้มไล่ไปถึงดวงตาทั้งสองขาง ก่อนจะประทับจูบที่กลางหน้าผากเป็นการขอบคุณในความรักที่มีให้

''อื้อ... ไม่เอาแบบนี้ค่ะ อยากให้จูบตรงนี้มากกว่า'' เพียงฟ้ายกมือโอบรอบเอวคนรักไว้และกระชับเข้ามาหาเธอ ก่อนที่จะทำเป็นหลับตาพริ้มรอคนตรงหน้าเริ่ม

ดุจดาวทำปากจิ๊จ๊ะไม่พอใจ แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ในเมื่อริมฝีปากบางอมชมพูนั้นเฝ้ารอให้ก้มลงไปหา เธอจับปอยผมที่ตกลงมาข้างหน้าให้ไปทัดหูเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ก้มลงไปหา และต้องตกใจเมื่อคนที่แกล้งทำเป็นหลับตาพริ้มนั้นลืมตาขึ้นกระทันหันและจับเธอพลิกลงไปนอนบนเตียงอย่างง่ายดาย

''เล่นอะไรคะน้องฟ้า'' ดาวตกใจ ยกมือขึ้นดันช่วงอกคนตรงหน้าที่พยายามจะก้มลงมาหา แม้รู้ว่าเพียงฟ้าต้องการอะไร แต่ก็อดห้ามไว้ไม่ได้ เธอยังกลัวว่ามันจะเลยเถิดเพราะอารมณ์เตลิดแบบวันนั้น แต่สุดท้ายก็ห้ามคนตัวสูงกว่าไม่ได้อยู่ดี

เพียงฟ้าก้มลงประกบริมฝีปากกับคนสวยตรงหน้า คนที่เธอเฝ้าฝันมานาน คนที่เธอรู้สึกรุนแรงในความรู้สึกได้หลายแบบเมื่อเข้าใกล้ รู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะทุกทีที่เห็น รู้สึกใจหายเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าไม่พอใจ และความรู้สึกมันมักจะปิดคนตรงหน้าไม่เคยมิดสักที ... เพราะตอนนี้เธอรู้สึกอย่างสัมผัสลมหายใจซึ่งกันและกันให้เนิ่นนาน

เสียงครางในลำคอแว่วดังให้ได้ยินเหมือนดังมาจากที่ไกลแสนไกล ต่างคนต่างต่อสู้กับอารมณ์โหยหา ริมฝีปากบางเฝ้าวนเวียนจูบไปทั่วใบหน้างาม ลมหายใจอุ่นๆ ปะทะกันในระยะใกล้ ดุจดาวเริ่มหายใจติดขัดอย่างหนัก อารมณ์ดิบที่โดนปลุกอย่างต่อเนื่องในวันนั้นกลับมาทำให้เธอใกล้หมดความอดทนที่จะควบคุมตนเอง

''พอก่อนนะคะ นะคะคนดี'' ดุจดาวไล่จับมือซนที่ลูบไล้หน้าอกผ่านบราตัวสวยอยู่ภายใต้เสื้อกล้าม สงสารที่เห็นแววตาเสียดายเล็กน้อยที่ฉายออกมาจากใบหน้าของเพียงฟ้า แต่เธอก็อยากใช้เวลาช่วงนี้กับเพียงฟ้านานๆ และก็ไม่ใช่ตอนที่ฟ้ายังสว่าง... และมีเพื่อนอีกกลุ่มใหญ่รออยู่ข้างนอกเช่นตอนนี้

''เอาไว้กลางคืนได้มั๊ยคะ นะ... ตอนนี้พี่ก็อายเป็นนะคะ'' พูดจบก็ค้อนให้เพียงฟ้าซะวงใหญ่ๆ ก่อนจะเดินหนีออกไปสมทบกับเพื่อนที่ด้านนอกทันที ทิ้งให้เพียงฟ้านั่งหัวเราะอยู่คนเดียว

'แล้วจะรีบร้อนทำไม... กลางคืนก็ได้นี่นา' คิดแล้วก็เดินตัวปลิวตามดุจดาวไปติดๆ

By : CIM    Date : 31 Oct 2006 21:48