|
รักครั้งใหม่ หัวใจคือเธอ (5)
รักครั้งใหม่ หัวใจคือเธอ (5)
ปอ ทางนี้
หญิงสาวหน้าหมวยโบกมือไหวๆ ให้โอปอล์ที่เพิ่งเปิดประตูร้านเข้ามา โอปอล์เดินมาหยุดแล้วก้มลงสวมกอดคนตรงหน้า
น้ำ คิดถึงจัง
จ้า เค๊าก็คิดถึงตัวเองเหมือนกัน เค๊าว่าตัวเองนั่งก่อนดีกว่านะ น้ำพูดพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี ลักยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นมาบนแก้มสวย เฮ้อ ไม่ว่านานแค่ไหนโอปอล์ก็ยังคงความน่ารักแบบนี้อยู่เสมอ
โอปอล์จึงเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามหญิงสาว น้ำก็ยังคงเป็นน้ำ สรรพนามที่ใช้แทนตัวเอง และเรียกโอปอล์ก็ยังคงเหมือนเดิม แม้ว่าความสัมพันธ์ในตอนนี้จะเหลือเพียงแค่ความเป็นเพื่อนสนิทก็ตาม
แล้วนี่ไม่พาเจ้าตัวเล็กมาด้วยเหรอ ปออยากเห็นหน้าหลานจัง
ให้คุณยายของเจ้าตัวยุ่งเลี้ยงน่ะ เออ ตัวเอง ทานอะไรดีล่ะ เอ๊ ของตัวเองต้องกาแฟดำน้ำตาล 2 ช้อนใช่มั้ย
จำได้เหรอ งั้นของน้ำก็ต้องช๊อกโกแล๊ตเย็น ถูกต้องมั้ยคะ
ทั้งสองประสานเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกัน น้ำจึงเดินไปจัดการเรื่องเครื่องดื่มให้โอปอล์
ตัวเองยังจำได้อีกเหรอ นี่มันก็ตั้งนานแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน
อืม ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ จะว่าไปแล้วก็เกือบ 7 ปีแล้วสิเนี่ย ที่เราไม่ได้เจอกัน โอปอล์ยกกาแฟขึ้นจิบ
ก็ใช่น่ะสิ ตอนที่เค๊าไปเรียนต่อที่ออสเตรเลีย ตัวเองก็อยู่เมืองไทย พอเค๊ากลับมา ตัวเองก็ไปเรียนต่ออเมริกา แล้วตัวเองก็ไม่เคยจะกลับมาเมืองไทยเลย แบบนี้จะเจอกันได้ไงล่ะเนี่ย น้ำทำหน้าหยอกเย้าโอปอล์
แหม! น้ำจ๋า ปอกลับมานะจ๊ะ เพียงแต่ว่าปอไม่ได้บอกใครเท่านั้นเองแหล่ะ โอปอล์รีบทำเสียงออดอ้อน พลางเอื้อมมือไปบีบจมูกอีกฝ่ายอย่างมันเขี้ยว
อื้อ ตัวเองอ่ะ แกล้งเค๊าอีกแล้วนะ แต่จะว่าไปตัวเองก็ดูไม่เปลี่ยนเลยนะ มีก็แต่ท่าทางที่ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นก็เท่านั้นเอง น้ำมองโอปอล์แบบสำรวจ
เฮ้ย น้ำ มองอะไรขนาดนั้น สายตาน้ำอย่างกะเครื่องสแกนแน่ะ ปอเขินนะ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า จะเขินทำไมตัวเอง เออ ว่าแต่ว่าตัวเองมีแฟนหรือยังล่ะเนี่ย
ยังหรอก ขี้เกียจหาน่ะ หรือว่าน้ำจะกลับมาเป็นแฟนปออีกครั้งล่ะ โอปอล์พูดพลางส่งสายตาหวานไปให้หญิงสาว
จะบ้าเหรอ ลูกสาวเค๊าก็โตแล้วนะ น้ำอมยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆ
เออ แล้วลูกสาวน้ำน่ะ ชื่ออะไรล่ะ วันหลังเจอ ปอจะได้เรียกถูก
น้องนิวน่ะ น่ารักเหมือนแม่เลยรู้มั้ย
ไม่ค่อยเลยนะน้ำ
ทำไมจ๊ะ ก็เค๊าพูดความจริงนี่นา
เอ๊ ! แล้วชื่อน้องนิวเนี่ย มาจาก น้ำบวกบิวหรือเปล่าจ๊ะ โอปอล์ถามหน้าระรื่น
ปอ จะบ้าเหรอ ไม่ใช่อย่างงั้นหรอก น้ำทำหน้างอนกลบเกลื่อนความจริงที่เธอปิดบังไว้
โอ๋ ปอล้อเล่นน่ะ อย่างอนนะจ๊ะ โอปอล์ง้อน้ำทันที
จากนั้นทั้งสองคนนั่งพูดคุยกันไปเรื่อยๆ ต่างผลัดกันเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ในช่วงเวลาที่ไม่เจอกัน จนน้ำยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูอีกที
ว๊าย นี่มันบ่าย 2 แล้วเหรอเนี่ย
อ้าวเหรอ คุยซะเพลินเชียว นี่น้ำต้องไปธุระต่อที่ไหนหรือเปล่าคะ
ไม่หรอก เค๊าไม่รีบไปไหนหรอก ตัวเองนั่นแหล่ะรีบไปไหนหรือเปล่า
ตอนบ่ายๆ น่ะ ไม่มีอะไรหรอก แต่ว่าตอนเย็นน่ะ มีนัดทานข้าวกับพี่ทิพย์ โอปอล์พูดพลางยิ้มหวาน
พี่ทิพย์ไหน คนที่ตัวเองเคยชอบ หลังจากที่เลิกกับเค๊าไปน่ะเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ช่าย ความจำดีนี่นา ก็มีทิพย์เดียวนั่นแหล่ะค่า
อ้าว ตัวเองยังไม่เลิกชอบอีกเหรอ นี่มันก็ตั้ง นานแล้วนะ
ไม่รู้สิ เวลาปออยู่กับพี่ทิพย์แล้วปอมีความสุขมั้ง หุหุหุ
จ้า หวังว่าตัวเองคงไม่ได้หน้าชื่นอกตรมนะ
ไม่หรอกน่า พี่ทิพย์เค๊าก็ยังคงน่ารักอยู่เสมอแหล่ะ
จ้า คุณโอปอล์ เค๊าก็ขอให้ตัวเองเจอคนที่ใช่ซักทีนะ
สาธุ! สมพรปากนะคะน้ำ ปอก็อยากเจอคนนั้นเหมือนกันแหล่ะน่า แต่ปอว่านะ เดี๋ยวปอกลับเข้าไปที่โรงแรมดีกว่า เดี๋ยวป๋าจะหาว่าปออู้งานอีก
ได้สิคะ แล้วยังไง วันหลังทานข้าวเย็นด้วยกันนะคะ มีคนที่อยากจะแนะนำให้ตัวเองรู้จักด้วยล่ะ สงสัยตัวเองเจอแล้วต้องตกหลุมรักแน่ๆ เลย น้ำยิ้มกริ่ม
เหรอ ใครอ่ะ อยากรู้จักใจจะขาดแล้วค่าคุณน้ำขา
ไม่ต้องมาประชดเลย ตัวเองอ่ะ เอาไว้ว่างๆ ละกัน เดี๋ยวเค๊าจะพาพี่เค๊ามาเจอนะ
ค่ะ แล้วปอจะรอ ปอไปก่อนละกันนะคะ ดูแลตัวเองล่ะ
โอปอล์เดินออกจากร้านไป น้ำมองตามไปจนร่างสูงนั้นเดินลับตาไป นึกย้อนกลับไปในอดีต
น้ำเป็นรุ่นพี่โอปอล์หนึ่งปี แรกเริ่มเดิมทีก็เหมือนเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันธรรมดา โอปอล์ปอมักจะเรียกเธอว่า พี่น้ำ เสมอ เธอไม่เคยรู้เลยว่าโอปอล์นั้นชอบผู้หญิง เพราะด้วยรูปร่างที่ดูสูงโปร่งแทบจะเรียกได้ว่าเป็นนางแบบได้สบาย ใบหน้าเรียวยาวที่ดูสวยแบบคมๆ แถมผมยังยาวสยายถึงกลางหลัง หรือแม้แต่กระทั่งการแต่งตัว โอปอล์ก็แต่งตัวเหมือนกับผู้หญิงทั่วไป เพียงแต่ว่าไม่เคยออกแนวโป๊หรือแนวเซ็กซี่เลย
จนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้รู้จากเพื่อนของเธอว่าโอปอล์เลิกกับแฟน ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนรุ่นพี่ของพวกเธอนั่นเอง ที่สำคัญพี่คนนี้เค๊าก็ยังเป็นผู้หญิง แถมยังสวยเซ็กซี่อีกต่ะหาก คงด้วยเหตุนี้ล่ะมั้งที่ทำให้เธอสนิทสนมกับโอปอล์อย่างรวดเร็ว เพียงเพราะว่าทั้งเธอและโอปอล์ต่างก็ชอบผู้หญิงเหมือนกันนั่นเอง ต่างกันก็ตรงที่เธอมักจะชอบมองสาวหล่อมากกว่า มีคนเคยบอกเธอว่า เธอน่ะเป็นดี้ เพราะว่าเธอชอบทอม ส่วนโอปอล์น่ะเป็นเลสเบี้ยน เพราะว่าโอปอล์น่ะเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้หญิง แต่ไม่รู้สิ สำหรับเธอแล้วมันไม่สำคัญหรอก เพราะมันสำคัญที่ว่าเธอกับโอปอล์น่ะ พูดจาภาษาเดียวกันต่ะหากล่ะ
แล้วสิ่งที่ทำให้น้ำอึ้งมากที่สุดก็คือ โอปอล์แอบชอบเธอ แต่เพราะว่าเธอน่ะมีคนข้างกายอยู่แล้ว โอปอล์จึงไม่ค่อยแสดงท่าทีต่างๆ อะไรออกมามากนัก ด้วยเกรงว่าเธอจะมีปัญหากับคนรักนั่นเอง แต่ก็จะมีบ้างที่โอปอล์มักจะหลอกล้อเล่นกับเธอ ซึ่งเธอก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่าทุกครั้งที่มีคนๆ นี้อยู่ใกล้ๆ มันทำให้เธอรูสึกอบอุ่นมากเพียงใด
และแล้วในปีสุดท้ายของชีวิตนิสิต เธอเริ่มระหองระแหงกับคนรักที่คบกันมาเกือบ 3 ปี ก็ได้โอปอล์นี่ล่ะ เป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ ตลอดเวลานั้น โอปอล์ไม่เคยพูดหรือกระทำการใดๆ เพื่อเป็นการฉวยโอกาสในช่วงที่เธอทะเลาะกับคนรักเลย กลับกลายเป็นเธอซะมากกว่าที่เริ่มมีใจให้โอปอล์โดยไม่รู้ตัว ในตอนนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอเหงา หรือเพราะความรักที่มันไม่ได้ดั่งใจ และเมื่อเธอได้สัมผัสความอ่อนโยนและใจดีของโอปอล์เข้า มันจึงทำให้เธอเผลอเปิดรับโอปอล์เข้ามาในหัวใจ เธอรู้ว่าเธอทำผิด แต่ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้หรอก เธอพยายามห้ามแล้ว แต่ในท้ายที่สุดเธอก็ต้องยอมแพ้ให้กับเสียงเรียกร้องลึกๆ ในหัวใจเธอเอง น้ำตัดสินใจเลิกกับแฟน แล้วหันมาคบกับโอปอล์อย่างเต็มตัว แต่ก็คบได้เพียงไม่นาน ทั้งสองก็ต้องเลิกรากันไป เพราะความเอาแต่ใจของน้ำและความรักอิสระของโอปอล์ เธออาจจะเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่เธอเลือกที่จะกลับไปหาคนรักเก่าที่เธอเพิ่งจะมาเห็นคุณค่าในวันที่เกือบจะสายไป เพราะคนๆ นั้นเค๊าก็ไม่เคยที่จะไม่รักเธอเลยและยังคงรอคอยเธออยู่เสมอ
ส่วนโอปอล์ เธอรู้สึกผิดที่ทำให้โอปอล์เสียใจ ถึงแม้ว่าเธอกับโอปอล์จะไม่ได้คบกันนานนัก แต่เธอก็รู้ว่าโอปอล์น่ะรักเธอมาก โอปอล์ไม่เคยโกรธเธอเลยแม้แต่น้อย เมื่อได้รู้ว่าเธอกลับไปหาคนรักเก่า โอปอล์ยังคงมีรอยยิ้มให้เธอเสมอ กลับกลายเป็นเธอเองมากกว่าที่ไม่กล้าจะสู้หน้าโอปอล์ แต่แล้วก่อนที่เธอจะเดินทางไปเรียนต่อที่ออสเตรเลีย 2 เดือน เธอและโอปอล์ก็ได้กลับมาคุยกันเหมือนเดิม แต่ลึกๆ ในใจโอปอล์ น้ำรับรู้อยู่เสมอว่าเธอได้สร้างแผลที่มันเล็กนิดเดียวแต่มันลึกมากทิ้งไว้ในใจโอปอล์ เพียงแต่โอปอล์เลือกที่จะเก็บความเจ็บปวดไว้ภายในใจ และมอบรอยยิ้มกับความเข้าใจที่มีให้เธอเสมอ มาสร้างมิตรภาพอันแน่นแฟ้นในสถานะของความเป็นเพื่อนมากกว่าการเป็นคนรัก โอปอล์จึงเป็นคนที่รู้จักน้ำดีมากๆ คนหนึ่ง และเป็นคนที่เธอไว้ใจในทุกๆ เรื่องอยู่เสมอมา
น้ำปาดน้ำตาที่ไหลรินลงมาช้าๆ พร้อมกับคลี่ยิ้มบางๆ ให้กับความคิดของตัวเอง ถึงแม้ว่าโอปอล์จะไม่ใช่คนรัก แต่โอปอล์ก็เป็นอีกคนที่น้ำรักและผูกพันไม่น้อยไปกว่าคนรักคนไหนๆ ของเธอ เผลอๆ อาจจะมากกว่าคนรักบางคนของเธอด้วยซ้ำไป
****************************************************************************************************
โอปอล์นั่งคิดอะไรต่อไปเงียบ ภายในห้องทำงานบนโรงแรมสุดหรู พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นนามบัตรร้านดอกไม้ พิมพ์ฟ้า ที่หล่นอยู่บนพื้น โอปอล์เอื้อมมือไปหยิบขึ้นมา เธอได้นามบัตรมาจากพี่โอ๊ค หลังจากวันงานวันนั้น เธอก็พยายามขอเบอร์โทรของพิมพ์ลักษณ์เพื่อที่จะติดต่อให้มาออกแบบและจัดสวนให้กับแม่ของเธอ แต่เธอก็ออดอ้อนรุ่นพี่ตัวดีของเธอเสียนานกว่าจะได้นามบัตรใบนี้มา ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นความต้องการของคุณแม่เธอแล้ว พี่โอ๊คคงจะไม่ยอมให้แน่ๆ เมื่อคิดถึงหน้าตาและคำพูดของพี่โอ๊คในวันนั้น
แกบอกฉันมาตรงๆ เลยไอ้ปอ แกจะขอเบอร์น้องพิมพ์ เพราะว่าแกจะจีบเค๊าใช่มั้ย โอ๊คถามรุ่นน้องด้วยแววตาคาดคั้น
โธ่! พี่โอ๊ค ก็คุณแม่ปอ ท่านจะทำสวนใหม่น่ะ ก็ไหนพี่โอ๊คบอกว่าคุณพิมพ์ของพี่เค๊าเก่งไง แล้วนี่แม่ปอก็เร่งๆ มาแล้วด้วย นะพี่โอ๊ค นะค๊า ช่วยน้องหน่อยนะ โอปอล์พยายามออดอ้อนรุ่นพี่ตัวดี
ย่ะ ก็ได้ แหม ไม่ต้องมาทำท่าดีใจขนาดนั้นเลย โอ๊คยังพูดอะไรต่อไปอีกยืดยาว แต่ก็ยอมหยิบนามบัตรร้านดอกไม้ออกมาให้โอปอล์
ความคิดสิ้นสุดลง พร้อมกับใบหน้าของพิมพ์ลักษณ์ที่ลอยมาอยู่ในห้วงความคิดสุดท้ายของโอปอล์ รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นบนใบหน้าเรียวสวยนั้น
สงสัย เราต้องเจอกันอีกแล้วมั้ง คุณพิมพ์ลักษณ์ หึหึ
โอปอล์ยกหูโทรศัพท์แล้วพูดอะไรสองสามคำ สักพักเลขาสาวก็ก้าวเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเธอ
คุณแนนคะ เอ่อ นี่นามบัตรร้านดอกไม้นะคะ รบกวนคุณแนนช่วยโทรหาคุณพิมพ์ลักษณ์ เธอเป็นสถาปนิกที่รับออกแบบสวนน่ะค่ะ คุณแม่ของปออยากให้เธอมาออกแบบสวนให้ ยังไงช่วยนัดเวลาเธอให้หน่อย แล้วบอกเธอให้ติดพวกแบบต้นไม้ ดอกไม้ หรือแบบสวนที่เธอเคยออกแบบไว้มาด้วย โอปอล์ยื่นนามบัตรให้เลขา
เอ่อ คุณปอคะ แล้วจะนัดให้เธอมาพบที่ไหนคะ
อืม ปอว่า ที่นี่แหล่ะค่ะ เดี๋ยวปอจะได้เรียนให้คุณแม่ท่านด้วย รีบหน่อยก็ดีนะคะ
ได้ค่ะ คุณปอ เดี๋ยวดิฉันจะรีบติดต่อให้ทันที เลขาสาวรับคำก่อนที่จะเดินออกจากห้องทำงานไป
****************************************************************************************************
ไงจ๊ะ ดูอารมณ์ดีจังนะ ตั้งแต่พี่เห็นเราวางโทรศัพท์ก็ยิ้มไม่หุบเลย พายหยอกเย้าน้องสาว
แหม พี่พายคะ พอดีมีงานเข้ามาน่ะค่ะ เค๊าจะให้พิมพ์ไปออกแบบสวนให้น่ะค่ะ
เหรอ ที่ไหนล่ะ พายก้มหน้าลงอ่านนิตยสารต่อ
ยังไม่รู้รายละเอียดเลยค่ะ พรุ่งนี้บ่ายพิมพ์ต้องเข้าไปคุยกับเค๊าก่อน สงสัยคงจะเป็นเลขาโทรมาติดต่อให้เจ้านายน่ะค่ะ
อ้าว แล้วพรุ่งนี้พิมพ์ต้องไปคุยกับเค๊าที่ไหนล่ะจ๊ะ
ก็เห็นเค๊าบอกว่า ให้พิมพ์ไปพบที่โรงแรม The Pinnacle Grand น่ะค่ะ
เอ๊ะ เหรอ ชื่อโรงแรมคุ้นๆ นะ พี่ว่าพี่เคยได้ยินมาก่อน พายขมวดคิ้วพลางเงยหน้ามองน้องสาว
โธ่! พี่พายคะ ก็ตึกสวยๆ ริมแม่น้ำเจ้าพระยายังไงล่ะคะ พิมพ์ลักษณ์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี
อ๋อ เอ๊ แต่ว่าพี่คุ้นๆ ยังไงไม่รู้แฮะ เออ ช่างมันเถอะ พายก้มลงอ่านนิตยสารต่อ พิมพ์ลักษณ์จึงชะโงกหน้าเข้าไปดู
เอ๊ะ! นี่มันปอนี่นา ใช่มั้ยพิมพ์ พายหันนิตยสารกลับให้พิมพ์ลักษณ์ดู เธอเพ่งมองชัดๆ
คงจะใช่มั้งคะ พิมพ์ลักษณ์ตอบ รอยยิ้มบนใบหน้าจางไป ตอนนี้เธอกำลังครุ่นคิด ผู้หญิงคนที่ยืนอยู่ข้างๆ โอปอล์ นี่หน้าตาคุ้นๆ แฮะ เคยเจอที่ไหนน๊า แต่ก่อนที่พิมพ์ลักษณ์จะนึกออก เธอก็ได้ยินเสียงพี่สาวพูดขึ้นมาเสียก่อน
ไฮโซสาวสวย รวยความสามารถ ทิพย์วิภา อินทรานนท์ หลังจากที่เลิกรากับนายแบบหนุ่มรุ่นน้อง สงสัยจะชอกช้ำจนเกิดอาการเข็ดขยาดผู้ชาย มาคราวนี้เลยขอควงสาวสวย ทายาทนักธุรกิจโรงแรมชื่อดัง มาร่วมงานเปิดตัวร้านเพชร แต่เพราะได้ยาดีเป็นสาวสวยคนนี้หรือเปล่าน๊า ถึงทำให้คุณเธอหายจากอาการช้ำรักได้อย่างรวดเร็วกลับมาสดใสซาบซ่าส์อีกครั้ง ราวกับว่าความรักกำลังเบ่งบานเต็มหัวใจ
เอ๊ะ ปอคบกับผู้หญิงคนนี้อยู่เหรอ ทำไมมันเร็วอย่างงี้เนี่ย ก็ปอเพิ่งกลับมาได้เดือนกว่าๆ เองนี่นา พายเงยหน้ามองน้องสาวที่เงียบไป
พิมพ์ พิมพ์ เธอส่งเสียงเรียกพิมพ์ลักษณ์ เป็นผลให้พิมพ์ลักษณ์สะดุ้ง หลุดออกจากภวังค์ความคิด
คะ คะ พี่พาย
คิดอะไรอยู่จ๊ะ หืม เงียบเชียว
เปล่าค่ะ พิมพ์ลักษณ์ตอบ ส่งยิ้มกลับไปให้แทน
เธอนึกออกแล้วผู้หญิงคนนี้ ก็คนที่เธอเจอเมื่อวันที่ไปจัดสวนให้กับพี่โอ๊ค ในงานวันนั้น คนนี้ที่เธอเห็นพูดคุยอย่างสนิทสนมอยู่กับโอปอล์ แต่ที่เธอกำลังงงก็คือ โอปอล์เนี่ยชอบผู้หญิงงั้นเหรอ
ดูผู้หญิงคนนี้สิ ท่าทางเหมาะกับปอดีนะ แหม ไม่บอกก็รู้ว่านี่น่ะ สเป็กของปอเลยนะเนี่ย สวยคม เก่ง อืม สงสัยเจอหน้าปอ คงต้องแซวซะหน่อยแล้ว พายหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ต่างกับพิมพ์ลักษณ์ที่กำลังทำหน้าครุ่นคิดเงียบๆ
เออ พี่พายคะ คุณปอเนี่ย เค๊าชอบผู้หญิงเหรอคะ
จ้า ปอน่ะชอบผู้หญิง ดูเผินๆ ก็ไม่มีใครรู้หรอก ก็แหม ออกจะสวยขนาดนั้น ตอนอยู่ที่นู่นนะ ทั้งหนุ่มไทยหนุ่มเทศมาขายขนมจีบกันตรึม พวกพี่ก็ช่วยเชียร์กันเต็มที่ แต่ก็ไม่เห็นปอจะตกลงปลงใจกับใครซักคน มาตอนหลังถึงได้รู้ว่าปอน่ะชอบผู้หญิงด้วยกัน ทำเอาพวกพี่นะขำกันซะยกใหญ่เลยล่ะ
แล้วคุณปอเธอ ไม่มีแฟนเหรอคะ
ทำไมจ๊ะ หรือว่าน้องสาวพี่ชักสนใจปอขึ้นมาแล้ว ฮึ พายอมยิ้ม
เปล่าค่ะ กวนประสาทขนาดนั้น ใครจะไปทนไหวล่ะคะ พิมพ์แค่สงสัยเท่านั้นเอง ว่าจะมีใครมั้ยที่ตกหลุมรักยัยคุณปอของพี่
มีสิ สวยซะด้วยนะ คบกันมาตั้ง 3 ปี แต่สุดท้ายก็เลิกรากันไป พายพูดแววตาสลดลงแต่แล้วก็กลับมาเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว
เหรอคะ ไม่น่าเชื่อเลย เออ พี่พายคะ ปิดร้านกลับบ้านกันดีกว่าค่ะ วันนี้พิมพ์กลับไปค้างที่บ้านดีกว่า พิมพ์ลักษณ์เปลี่ยนหัวข้อการสนทนา เพราะเมื่อกี้เธอแอบเห็นแววตาที่ดูเศร้าสร้อยเหลือเกินจากพี่สาวแต่ก็เพียงแวบเดียวเท่านั้น
เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องของโอปอล์มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพี่สาวของเธอ เธอรู้เพียงแต่ว่าพายเคยมีคนรักคนหนึ่งสมัยที่เรียนอยู่อเมริกา แต่พอพี่สาวเธอกลับมาเมืองไทยได้เพียงปีเดียว พายก็เลิกรากับชายหนุ่มคนนั้น พายไม่เคยปริปากเล่าอะไรให้เธอฟังเลย เธอรู้เพียงแค่การที่ต้องอยู่ห่างไกลกันทำให้ความรักของพายต้องจบลง แต่มันอดที่จะแปลกใจไม่ได้ เรื่องราวนั้นมันก็ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว แต่พอพูดถึงคนรักเก่าของโอปอล์ทำไมพี่สาวเธอถึงมีอาการนะ แม้ว่าจะแสดงออกแค่แววตา ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะ พี่พายของเธอเก็บความรู้สึกเก่ง เสียใจมากมายแค่ไหนก็ไม่เคยจะฟูมฟายให้เห็น ต่างกับเธอเมื่อเธอเสียใจก็มักจะร้องไห้กับพายบ่อยๆ ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้พิมพ์ลักษณ์เป็นห่วงเหลือเกิน แล้วตอนนี้เธอก็มีข้อสงสัยเกิดขึ้นมาในใจ คนทั้งหมดเกี่ยวข้องกันยังไงนะ อยากรู้จริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
By : viswee Date : 4 Aug 2006 02:33  
|
