|
รักครั้งใหม่ หัวใจคือเธอ [3]
รักครั้งใหม่ หัวใจคือเธอ (3)
หญิงสาวร่างสูงหยุดยืนที่หน้าเคาน์เตอร์ติดต่อสอบถาม พลางมองตัวหนังสือขนาดใหญ่ที่ติดอยู่ที่กำแพงหลังเคาน์เตอร์นั้น Anit Organizer เธอยิ้มแล้วเรื่องราวต่างๆ ในอดีตที่ผูกพันกับสถานที่แห่งนี้ก็ย้อนเข้ามาในความคิดราวกับภาพยนตร์ฉากใหญ่ที่กำลังฉายซ้ำ
สวัสดีค่ะ มาติดต่อเรื่องอะไรคะ พนักงานสาวเอ่ยขึ้นด้วยเสียงหวาน ทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์แห่งความคิด
เอ้อ มาพบคุณอนิศค่ะ เธอตอบพร้อมกับส่งยิ้มกลับไป ทำให้หญิงสาวตรงหน้าถึงกับอึ้งไปในรอยยิ้มนั้น ผมยาวที่ถูกรวบขึ้นเป็นหางม้ารับกับใบหน้าเรียวยาวนั้น ช่างดูมีเสน่ห์เหลือเกิน
เอ่อ...เอ่อ นัดไว้หรือเปล่าคะ
เปล่าค่ะ เออ บอกว่าโอปอล์มาขอพบแล้วกันค่ะ
รอสักครู่นะคะ หญิงสาวบอกพลางกดโทรศัพท์ติดต่อภายใน
โอปอล์เดินไปนั่งรอที่เก้าอี้รับแขก สักพักจึงเห็นชายหนุ่มรูปร่างสันทัดเดินออกมาจากข้างใน และกำลังตรงรี่เข้ามาสวมกอดเธอ
ปอ แหม! เล่นมาหาพี่ถึงที่นี่เลยเหรอ นี่พี่ก็รอโทรศัพท์ปอมาทั้งวัน
สวัสดีค่ะ พี่โอ๊ค ปอก็กะจะมาเซอร์ไพร์สพี่ไง โอปอล์ยกมือไหว้
จ้า ไปคุยกันที่ห้องทำงานพี่ดีกว่านะ ว่าแล้วชายหนุ่มจูงมือโอปอล์เข้าไปข้างใน โอปอล์จึงแอบส่งยิ้มหวานไปให้พนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์อีกที
เมื่อประตูห้องทำงานของอนิศปิดลง อนิศฟาดมือลงไปที่ท่อนแขนโอปอล์เบาๆ พลางยิ้มกริ่ม
นี่ พี่เห็นนะ แอบส่งสายตาหวานให้พนักงานพี่หรือไงจ๊ะ
โอ๊ย! เปล่าซักหน่อย ปอแค่ยิ้มให้เค๊าที่เค๊าช่วยโทรตามพี่ให้เฉยๆ โอปอล์พูดพลางยกมือลูบแขนตัวเอง
ก็ดี อย่ายุ่งเชียวนะ อนิศพูดหรี่ตามองโอปอล์
ค่า แหม! เมื่อก่อนก็ไม่ให้ปอจีบพี่ทิพย์ แล้วนี่ยังห้ามปอจีบคนอื่นอีกเหรอ พี่โอ๊คใจร้าย พี่โอ๊คไม่รักน้อง
ย่ะ แม่คู๊ณ ก็เพราะว่าฉันรักหล่อนไง ฉันถึงห้าม ก็ตอนนั้นหล่อนต้องทำงานกับพี่ทิพย์เค๊า เดี๋ยวมันจะมีปัญหาตามมาทีหลัง ส่วนตอนนี้ฉันกลัวหล่อนทำให้ลูกน้องฉันเสียใจย่ะ อนิศพูดพลางเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน
ที่นี่ยังเหมือนเดิมนะคะพี่โอ๊ค ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง โอปอล์พูดพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม อนิศ
จ้า ก็คงมีแต่รอยเหี่ยวย่นบนหน้าพี่นี่แหล่ะที่มันเพิ่มขึ้น เออ แล้วปอล่ะ ร้านที่จะเปิดน่ะไปถึงไหนแล้ว แล้วนี่กลับมาก็งานยุ่งจนไม่มีเวลาให้คนรอบข้างบ้างเลยเหรอ แล้วเป็นไงตอนนี้คบกับใครอยู่ แฟนเก่าที่อเมริกาได้ข่าวว่าหนีไปแต่งงานไม่ใช่เหรอ อนิศรัวคำถามใส่หล่อน
โอปอล์ทำตาโตเมื่อได้ยินคำถามอันยาวเหยียดของรุ่นพี่เธอ
พี่โอ๊คคะ ทีละคำถามสิคะนี่ปอมาเหนื่อยๆ นะเนี่ย จะไม่ให้ปอหายใจหายคอเลยหรือยังไง โอปอล์ส่งเสียงโอดครวญ
อุ๊ย! พี่ลืมไป ก็พี่ไม่ได้เจอปอตั้ง 5 ปีเชียวนะ ไปเรียนอะไรกันไม่เคยกลับเมืองไทยเลยสักครั้ง แล้วนี่จะตอบคำถามพี่ได้หรือยังจ๊ะ
ก็มันขี้เกียจกลับเมืองไทยนี่นา แต่จริงๆ แล้วปอก็แวบกลับมาเหมือนกันแหล่ะค่ะ หิหิ โอ๊คถลึงตาใส่โอปอล์ทันที
ย่ะ กลับมาก็ไม่รู้จักมาหาพี่ ปล่อยให้คิดถึงอยู่ได้ตั้งนานสองนาน โอ๊คค้อนปะหลับปะเหลือกให้โอปอล์อีกที
โธ่! พี่โอ๊คขา ก็ปอต้องรีบเรียนนี่คะ แล้วนี่ก็กลับมาแล้วไง เปลี่ยนเรื่องดีกว่า เรื่องร้านน่ะใกล้เสร็จแล้วล่ะค่ะ เดือนหน้าก็คงจะเปิด แล้วพี่โอ๊คก็เตรียมตัวจัดงานเปิดร้านให้ปอด้วยนะคะ นะค๊า โอปอล์รีบอ้อนต่อทันที เมื่อเห็นว่าพี่โอ๊คของเธอเริ่มยิ้มกริ่มแล้ว
ก็ลองให้คนอื่นทำสิ น่าดู๊เชียว แล้วเป็นไงล่ะ งานที่โรงแรมหนักมั้ย
ก็นิดหน่อยค่ะ ทำให้ไม่ค่อยมีเวลา โอปอล์ถอนหายใจ
ถามแค่เนี๊ยะ ถอนหายใจเลยเหรอ แล้วตอนนี้ความรักน่ะเป็นยังไง ได้ข่าวว่าก่อนกลับมาเนี่ย แซ๊ดน่าดูเชียวไม่ใช่เหรอ เราน่ะ
โอปอล์หน้าสลดลงแต่แล้วก็กลับมายิ้มเหมือนเดิม มีแต่เพียงแววตาเท่านั้นที่ยังคงมีร่องรอยของความเศร้าหลงเหลืออยู่
มันก็ต้องมีบ้างแหล่ะค่ะ ลองแฟนพี่โอ๊คไปแต่งงานกับคนอื่น โอ๊คจะเสียใจมั้ยล่ะคะ ยิ่งเป็นคนใกล้ตัวด้วย เฮ้อ! โอปอล์ถอนหายใจอีกครั้ง
เฮ้อ ช่างมันเถอะปอ อย่าคิดมาก ดีแล้วล่ะ เหมือนพี่ทิพย์เลยตอนนี้ก็กลับมาเป็นโสดอีกครั้งแล้วนะ หลังจากเลิกกับกิ๊กคนล่าสุดไป เนี่ยวันนี้ก็ไม่เข้าออฟฟิศ สงสัยไปอาบน้ำแร่แช่น้ำนมที่สปาอีกตามเคย โอปอล์ได้ยินประโยคนี้ถึงกับยิ้มกริ่ม
จริงเหรอคะ งั้นปอก็จีบพี่ทิพย์ได้แล้วสิ
ตามสบายเถอะย่ะ ก็ตอนนี้ปอไม่ได้เป็นลุกน้องพี่แล้วนี่นา อยากทำอะไรก็ทำเถอะ แต่พี่ไม่รู้นะว่าตอนนี้พี่ทิพย์น่ะ ชอบผู้ชายหรือผู้หญิง เพราะว่าคนล่าสุดที่เพิ่งเลิกไปน่ะ ผู้ชายย่ะ
พี่ทิพย์ก็งี้ทุกทีแหล่ะ พี่โอ๊คยังไม่ชินอีกเหรอคะ เค๊าคบใครแล้วเค๊าสบายใจเค๊าก็คบสิคะ
ย่ะ แม่คนรู้ใจพี่ทิพย์ เอ่อ...ปอ งานที่พี่บอกจะให้ปอช่วยน่ะ คือว่าอีก 2 อาทิตย์พี่จะจัดงานเปิดตัวเครื่องสำอางยี่ห้อหนึ่ง แล้วคอนเซ็ปต์ก็คือสวนดอกไม้น่ะ พี่ก็แบบว่าอยากจะขอยืม เอ๊ย! เช่าเฟอร์นิเจอร์ที่ปอออกแบบน่ะ ได้หรือเปล่าจ๊ะ แหะ!! แหะ!! พี่เลือกไว้แล้วด้วย ไม่ต้องทำหน้างง ก็พี่ไปได้แบบมาจากไอ้เจ้าต้นเพื่อนเราน่ะแหล่ะ น๊า!!! ปอ ถือว่าช่วยพี่หน่อยก็แล้วกัน อนิศพูดพลางส่งสายตาออดอ้อน
ได้น่ะมันได้อยู่แล้วค่ะ ปอไม่คิดค่าเช่าด้วย ดีซะอีกพี่จะได้โปรโมทให้ปอไง แต่ว่าตอนนี้ของทั้งหมดยังอยู่ที่โกดังน่ะสิคะ แล้วแบบที่พี่ได้มาเนี่ยปอยังทำไม่สมบูรณ์เลย ยังมีอีกหลายชิ้นยังทำไม่เสร็จด้วย พี่โอ๊คคงต้องเข้าไปเลือกที่โกดังเองแล้วล่ะค่ะ
ได้เสมอจ้าน้องรัก ว่าแต่ว่าตอนนี้ปอมาดูแบบงานก่อนดีกว่า โอปอล์จึงเดินอ้อมไปยืนอยู่หลังอนิศ พลางมองดูภาพในจอคอมพิวเตอร์
แหม!!! พี่โอ๊คยังทำงานสวยเนี๊ยบเหมือนเดิมเลยนะคะ แล้วนี่ไปจ้างใครมาเนรมิตสวนดอกไม้ให้ล่ะเนี่ย
ก็คนรู้จักน่ะ จัดสวนให้ที่บ้านพี่ สวยมาก ถ้ายังไม่ไปไหนก็รอก่อนสิ เดี๋ยววันนี้เค๊าต้องมาสรุปรายละเอียดกับพี่ที่นี่ แล้วจะแนะนำให้รู้จัก รับรองพี่ว่าปอต้องหลงเสน่ห์เค๊าแน่ๆ ขนาดพี่เป็นแบบนี้นะ พี่ยังชอบเค๊าเลย คนอะไรทั้งสวยทั้งเก่ง ใจดีอีกด้วยนะ แถมต้นไม้ดอกไม้ให้พี่ซะเยอะเชียว
เหรอคะ ที่ชอบเค๊าเพราะว่าเค๊าให้ของฟรีพี่โอ๊ครึเปล่าคะ ฮิฮิฮิ แต่ว่าแย่จัง เดี๋ยวปอต้องไปดูร้านน่ะค่ะ ว่าไปถึงไหนแล้ว เลยไม่มีโอกาสได้เจอคุณคนสวยของพี่โอ๊คเลย เอ!!! แต่ว่าเค๊ารับจัดสวนใช่มั้ยคะ พอดีแม่ปอก็กำลังอยากได้คนไปจัดสวนหลังบ้านให้ใหม่พอดีเลย
รับรองจ้ะ ว่าไม่ผิดหวังแน่นอน พี่เอาหัวรับประกันเลย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อนิศกดปุ่ม รับ
คุณโอ๊คคะ คุณนัทมารอพบค่ะ โอ๊คยิ้มหน้าบาน
จ้า บอกนัทรอแป๊บนะ
แหม ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้วพี่โอ๊ค แฟนล่ะสิ โอปอล์พูดพลางส่งรอยยิ้มยั่วเย้าไปให้
บ้าเหรอยะ ยังไม่ใช่ย่ะ อนิศตอบพลางหน้าแดงก่ำ
ค่า งั้นปอไม่อยู่ขัดความสุขของพี่โอ๊คแล้วละกัน ไปดีกว่าขอให้มีความสุขนะคะ หวัดดีค่ะ
จ้า ไอ้น้องบ้า อนิศยิ้มเอ็นดูให้กับโอปอล์
โอปอล์เดินออกมาจากห้องพลางมองไปที่โซฟารับแขกบริเวณทางเข้าก็พบชายหนุ่มหน้าตาดีนั่งอยู่ พลางอมยิ้มแล้วนึกภาวนาในใจขอให้พี่โอ๊คของเธอเจอคนที่จริงใจซักที แล้วจึงยิ้มให้ผู้ชายคนนั้น เมื่อลิฟต์เปิดออกโอปอล์จึงเดินเข้าลิฟท์ไปเลยไม่ทันได้เห็นผู้หญิงอีกคนที่เดินออกมาจากลิฟท์อีกตัวหนึ่ง
สวัสดีค่ะ ดิฉันมาพบคุณอนิศค่ะ หญิงสาวร่างเล็กบอกพนักงานติดต่อสอบถาม
ดิฉัน พิมพ์ลักษณ์ค่ะ
****************************************************************************************************
หลังจากที่โอปอล์ได้ไปสำรวจร้านขายเฟอร์นิเจอร์ของเธอที่กำลังตกแต่งใกล้จะเสร็จแล้ว จึงเดินข้ามถนนไปยังร้านกาแฟฝั่งตรงข้าม ในขณะที่ร่างสูงกำลังจะผลักประตูร้านกาแฟเข้าไปพลันก็ได้ยินเสียงที่แสนจะคุ้นหู ที่เธอไม่ได้ยินมานานแสนนาน เธอรีบหันกลับไปมองต้นตอของเสียงทันที
นี่คุณ แล้วคุณจะเอายังไง
โอปอล์เมื่อเจอกับร่างบางระหงที่ยืนหันหลังอยู่นั้น เธอก็จำได้ทันทีแม้ว่าจะเห็นเพียงด้านหลังก็ตาม โอปอล์รีบสาวเท้าเดินไปหยุดข้างหญิงสาวทันที
พี่ทิพย์คะ
ร่างบางหันหน้าที่บึ้งตึงนั้นไปยังที่มาของเสียง พลันรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้างามนั้น
ปอ
สองสาวเปรี้ยวจี๊ดที่ยืนปะทะคารมกับหล่อนอยู่จึงมองโอปอล์ด้วยสายตาขุ่นๆ โอปอล์เหมือนจะรับรู้กับสถานการณ์ตรงหน้าด้วยสัญชาตญาณ พลันหัวสมองจึงหยุดคิดหาหนทางช่วยหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ
พี่ทิพย์รอปอนานมั้ยคะ พอดีรถติดน่ะค่ะ ปอเลยมาช้า โอปอล์โกหกคำโต พร้อมทั้งปั้นสีหน้าสำนึกผิดสุดๆ หล่อนมองหน้าโอปอล์อย่างงงๆ โอปอล์จึงแตะที่หลังหล่อนเบาๆ พลางพยักหน้าให้หล่อน
อ๋อ เอ่อ ไม่นานหรอกจ้ะ
เหรอคะ แล้วคุณสองคนนี้เพื่อนพี่ทิพย์เหรอคะ คุยกันซะเสียงดังเชียว โอปอล์พูดพลางส่งยิ้มเย็นๆไปให้สองสาวตรงหน้า
เปล่าหรอกจ้ะ ไม่ใช่เพื่อนพี่หรอก ก็แค่คนไม่มีมารยาทเท่านั้นเองน่ะ
โอปอล์คิดในใจ ยังไงทิพย์วิภาคนนี้ หล่อนก็ยังเป็นคนที่ไม่ยอมคนอยู่เหมือนเดิม สองสาวเปรี้ยวทำหน้าตาถมึงทึงพลางถลาเข้ามาหมายจะจัดการคนตรงหน้าให้เรียบร้อย โอปอล์รีบเอาร่างบังทิพย์วิภาไว้ทันที สองสาวชะงักเพราะถ้าเปรียบเทียบรูปร่างของเธอแล้วแม้ว่าจะอยู่บนรองเท้าส้นสูงแต่ก็ยังสูงแค่ไหล่ของโอปอล์เท่านั้น และตอนนี้คนที่พวกเธอจะเล่นงานก็ถูกร่างโอปอล์บังไว้ซะมิด
นี่หล่อนว่าใครยะ คนไม่มีมารยาทน่ะมันน่าจะเป็นหล่อนมากกว่านะ หน้าตาก็สวย แม้จะแก่ไปหน่อย แต่ก็ยังหน้าด้านมาแย่งผัวชาวบ้านเค๊าแบบนี้น่ะ หล่อนพูดพลางหัวเราะเยาะเย้ย
นี่คุณ กรุณาใช้คำพูดให้สุภาพหน่อยนะ ที่นี่มันที่สาธารณะ พวกคุณไม่อาย แต่พวกฉันอาย ไปกันเถอะค่ะทิพย์ โอปอล์พูดเสียงเรียบแต่แฝงไว้ด้วยความเข้มด้วยอารมณ์ที่เริ่มฉุน หันมองรอบข้างก็พบสายตาสอดรู้สอดเห็นที่กำลังมองมาจึงรีบจูงมือทิพย์วิภาไปจากตรงนี้
ย่ะ ฝากไว้ก่อนนะยะ หล่อนกระชากเสียงบอกและยังส่งสายตาอาฆาตแค้นมาให้ยังโอปอล์และทิพย์วิภา
ขอบคุณมากนะปอ เฮ้อ!! พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าปอไม่โผล่มา พี่จะไล่ยัยสองคนนั้นไปยังไง ทิพย์วิภาพูดพลางถอนหายใจ
ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ทิพย์ ปอว่าไปนั่งคุยกันตรงนั้นดีกว่า โอปอล์พูดพลางเดินนำหน้าไป หลังจากที่เธอพาทิพย์วิภาไปนั่งที่โต๊ะแล้ว จึงเข้าไปในร้านกาแฟจัดแจงเครื่องดื่มสำหรับเธอและทิพย์วิภา
พี่ทิพย์คะ ลาเต้ร้อน โอปอล์วางแก้วกาแฟบนโต๊ะตรงหน้าทิพย์วิภา
ขอบใจจ้ะ ยังจำได้อยู่เหรอว่าพี่ชอบกาแฟอะไร ทิพย์วิภายกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ
ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะคะ แหม ก็เมื่อก่อนทุกครั้งที่พี่ทิพย์มาร้านกาแฟ ไม่ว่าที่ไหนปอก็เห็นพี่ทิพย์สั่งแต่ลาเต้ร้อนนี่นา โอปอล์อมยิ้ม
แล้วนี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ถ้าพี่ไม่เจอปอวันนี้ พี่ก็คงไม่รู้หรอกว่าปอกลับมาแล้ว
ปอกลับมาได้เดือนกว่าแล้วล่ะค่ะ พอดีตารางชีวิตปอมันยังไม่เรียบร้อยน่ะค่ะ ก็เลยยังไม่ค่อยได้ติดต่อใคร แต่เมื่อเช้าปอเข้าไปหาพี่โอ๊คที่ออฟฟิศมาแล้วนะคะ
อ้าวเหรอ งั้นโอ๊คก็รู้มานานแล้วสิว่าปอกลับมา แล้วก็ไม่บอกพี่มันน่าโกรธนะเนี่ย
พี่ทิพย์ขา อย่าไปโกรธพี่โอ๊คเลยค่ะ พี่โอ๊คก็เพิ่งรู้ก่อนหน้าพี่ทิพย์ไม่กี่วันเอง
โอปอล์ยิ้มให้หล่อนพลางคิดในใจ ทิพย์วิภา สาวสวยไฮโซคนนี้ ถึงแม้ว่าตอนนี้หล่อนจะอยู่ในวัย สี่สิบเศษแล้ว หล่อนก็ยังคงสวยและดูดีอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
มองอะไรคะปอ นับรอยตีนกาบนหน้าพี่อยู่เหรอ หล่อนถามโอปอล์อย่างอารมณ์ดี
เปล่าค่ะ ปอกำลังคิดว่าพี่ทิพย์ยังสวยไม่สร่างเลยนะคะ
แหม! ไม่เจอกันหลายปี ให้ของฝากพี่เป็นลูกยอหรือไงจ๊ะ
โธ่! พี่ทิพย์ก็ปอพูดความจริงนี่นา แล้วตกลงว่าแม่สองคนนั้นน่ะมีเรื่องอะไรกับพี่ทิพย์เหรอ ทำไมเค๊าหยาบคายกับพี่ทิพย์จัง
หล่อนถอนหายใจพลางทำสีหน้าลำบากใจ โอปอล์จึงเอื้อมมือไปบีบมือหญิงสาวไว้เบาๆ
ช่างมันเถอะค่ะ ถ้าพี่ทิพย์ยังไม่สบายใจ ก็ไม่ต้องเล่าก็ได้นะคะ
ความผิดของพี่เองแหล่ะปอ ก็แม่คนที่ยืนด่าพี่ฉอดๆ น่ะ เป็นแฟนของกิ๊กเก่าพี่เอง ก็อารมณ์ผู้ชายเลิกแล้วก็มาคบกับพี่ มันก็เลยเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา ทุกครั้งที่บังเอิญเจอกันพี่ก็พยายามหลบนะ แต่ครั้งนี้มันหลบไม่ทันจริงๆ มันก็เลยเป็นแบบที่ปอเห็นนี่แหล่ะ
โอปอล์รู้สึกสงสารหล่อนขึ้นมาจับใจ เอ!! หรือเพราะว่าโอปอล์ยังรักหล่อนอยู่นั่นเอง ใช่ ไม่ใช่ ไช่ ไม่ใช่ สองเสียงกำลังตีกันอยู่ในสมองของเธอ
เมื่อ 7 ปีก่อน โอปอล์เจอหล่อนครั้งแรก โอปอล์ตกหลุมรักหล่อนทันที ถึงแม้ว่าหล่อนจะอายุมากกว่าโอปอล์ถึง 15 ปีก็ตาม บังเอิญว่าในตอนนั้นโอปอล์มีโอกาสได้ทำงานกับอนิศ จึงได้พบเจอกับหล่อน หล่อนเป็นทั้งเจ้านายและพี่สาวที่อนิศเคารพ ดังนั้นอนิศจึงห้ามเด็ดขาด ไม่ให้โอปอล์สร้างสัมพันธ์รักกับหล่อน ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่างที่โอปอล์ไม่อาจเข้าใจ และคงไม่อยากจะเข้าใจด้วย จึงทำให้โอปอล์ต้องทนเก็บความรักที่มีให้กับหล่อนไว้ข้างเดียวตลอดมา และเพราะความน่ารัก อ่อนโยนและใจดีของหล่อนประกอบกับความผูกพันที่เกิดขึ้นจากการได้ทำงานร่วมกันทำให้โอปอล์ไม่อาจจะตัดใจได้ซักที จนกระทั่งโอปอล์ตัดสินใจไปร่ำเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่ถึงกระนั้นในบางครั้งหัวใจของเธอก็ยังคงรู้สึกคิดถึงความอ่อนโยนและใจดีของผู้หญิงที่ชื่อ ทิพย์วิภา คนนี้อยู่บ่อยๆ ไป
ปอ คิดอะไรอยู่ เหม่อเชียวนะ หล่อนทักขึ้น ทำให้โอปอล์ตื่นจากความคิดของเธอ
คิดถึงความหลังนิดหน่อยน่ะค่ะ โอปอล์ตอบพลางยกกาแฟขึ้นมาจิบ
อืม เดี๋ยวพี่ต้องไปทำธุระที่อื่นต่อแล้วนะจ๊ะ เอายังไงดีล่ะ ปอมีเบอร์มือถือมั้ย
โอปอล์บอกหล่อน พร้อมทั้งหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองมากดบันทึกเบอร์ของหล่อนเช่นกัน
โอเคจ้าปอ แล้วค่อยคุยกันนะ หล่อนลุกขึ้นยืน โอปอล์ยกมือไหว้หล่อน
หวัดดีค่ะพี่ทิพย์ เอ่อ! พี่ทิพย์คะ วันหลังปอชวนพี่ทิพย์ไปทานข้าวได้มั้ยคะ โอปอล์รีบถามก่อนที่หล่อนจะเดินจากไป ทำไมเสียงหัวใจเธอต้องเต้นแรงด้วยนะ แค่รอคำตอบจากหล่อน
ได้เสมอจ้า โทรมาแล้วกัน หล่อนตอบพลางหันมายิ้ม รอยยิ้มนี้ที่โอปอล์นึกรักเหลือเกิน
โอปอล์คิดในใจ หรือว่าตอนนี้จะเป็นโอกาสดีที่เธอจะสานสัมพันธ์กับทิพย์วิภา และคราวนี้คงจะไม่มีใครมาคอยห้ามเธออีกล่ะมั้ง
****************************************************************************************************
สวัสดีค่ะพี่พาย พี่พิมพ์อยู่มั้ยคะ เสียงใสที่เอ่ยทักของสาวหมวยตัวเล็กที่เดินเข้ามาในร้านดอกไม้ ตามมาด้วยสาวหล่ออีกคน ทำให้พายต้องเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ
อ้าว น้ำ บิว พิมพ์ไม่อยู่หรอกจ้ะ ออกไปธุระน่ะ เดี๋ยวก็คงกลับ
ว๊า! น้ำกะจะชวนพี่พิมพ์ไปทานข้าวเย็นพอดีเลย
เดี๋ยวพิมพ์ก็คงกลับมาแล้วมั้ง นี่มันก็ 5 โมงแล้วนี่นา พายเงยหน้ามองนาฬิกาตรงฝาผนัง
กรุ๊งกริ๊ง
เสียงโมบายหน้าประตูดังขึ้น ทั้งสามจึงหันไปมอง ร่างผอมบางของพิมพ์ลักษณ์เดินเข้ามาในร้าน
พี่พิมพ์หวัดดีค่ะ น้ำยกมือไหว้ พร้อมกับบิว สาวหล่อตัวเล็ก
พี่พิมพ์ไปไหนมาฮะ ท่าทางจะเหนื่อยนะเนี่ย บิวถามพลางส่งสายตาหวานไปให้พิมพ์
อือ พี่ไปคุยงานมาน่ะ อากาศร้อนจัง พิมพ์ลักษณ์ยกหลังมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่ไรผม
น้ำจะชวนพี่พิมพ์ไปทานข้าวที่ร้านพี่กุ้งน่ะค่ะ
เอาสิ แต่วันนี้พี่ไม่ว่างนะมีนัดกับคุณพ่อคุณแม่
โอเคค่ะ เดี๋ยวน้ำโทรนัดพี่พิมพ์อีกทีละกัน ไปเถอะตัวเอง น้ำหันไปสะกิดบิว บิวจึงกระซิบกับน้ำพลางทำหน้าอ้อนวอน
ยังไม่ไปไม่ได้เหรอตัวเอง ขอเค๊าอยู่กับพี่พิมพ์อีกแป๊บนะ
ไม่ได้ อยากอยู่ก็อยู่ไปคนเดียวแล้วกัน น้ำกระซิบตอบบิว พร้อมทั้งส่งสายตาดุให้บิว บิวยิ้มแหยๆ
ไปก็ได้ ไปก่อนนะคะพี่พิมพ์ พี่พาย ทั้งสองคนยกมือไหว้พิมพ์และพาย ก่อนที่จะเดินออกจากร้านไป
พิมพ์ นี่น้ำกับบิวเนี่ยตกลงกลับมาคบกันแล้วใช่มั้ย ดูสิมีค้อนมีงอนกันใหญ่เลย
ไม่รู้สิคะ เห็นน้ำเคยเล่าให้ฟังว่าคบกับบิวตั้งแต่สมัยเรียน แล้วก็เลิกรากันไปตั้งนานแล้วนี่นา
เหรอ ก็ไม่แน่นะ เพราะว่าน้ำก็เลิกกับสามีแล้วนี่ แต่ว่า แล้วที่บิวมาตามจีบพิมพ์อยู่ตั้งนานสองนาน นี่น่ะ ยังไงจ๊ะ พายอมยิ้มยั่วเย้าน้องสาว
เฮ้อ แต่พิมพ์ว่าน้ำกับบิวก็ดูเข้ากันได้ดีกว่านะคะ
พิมพ์ แล้วไม่คิดจะใจอ่อนบ้างเหรอ
โธ่! พี่พายคะ ไม่คุยด้วยแล้ว พิมพ์ขอตัวไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะคะ ร้อนเหลือเกิน พิมพ์ลักษณ์ตัดบท แล้วรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำทันที
จ้า แม่ผู้หญิงใจแข็ง พายยังตะโกนแซวน้องสาว
พิมพ์ลักษณ์ยืนมองตัวเองในกระจก พลันหัวสมองและจิตใจของเธอก็ตอบตัวเองทันที ตั้งแต่อิงฟ้าคนรักของเธอเสียชีวิตไปเมื่อ 5 ปีก่อน เธอปิดกั้นตัวเองจากทุกคนที่เข้ามา ไม่คิดจะสนใจ และไม่คิดจะรักใคร เพราะหัวใจของเธอไม่พร้อมจะรักใครได้อีกนอกจากอิงฟ้าคนเดียว เธอหลับตาแล้วล้างหน้าที่อ่างล้างมือ จู่ๆ หน้าตาของโอปอล์ก็ลอยเด่นขึ้นมาในมโนภาพ พิมพ์ลักษณ์ลืมตาขึ้น และสะบัดหน้าไล่ความคิดออกไป
นี่เราไปคิดถึงคนประสาทพรรค์นั้นได้ยังไงกันนะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
By : viswee Date : 20 Jul 2006 11:56  
|
