|
มันคงเป็นความรัก .... # 21
21
สาวเท่เดินมาในลุคผมตั้งชี้โด่เด่พร้อมแว่นตากรอบใสเลนส์ใส
" มารับสูทฮะ " เมื่อบอกความต้องการของตัวเองกับพนักงานเสร็จก็ยืนหันหลังให้เคาเตอร์พร้อมหยิบมือถือออกมา หน้าจอปรากฎว่าไม่มีคนรับสายและสายได้ถูกตัด เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เช้าจรดบ่าย
" ทำไมไม่รับ " เสียงพึมพำในลำคอบ่นออกมา ก่อนจะขยับแว่น คืนนี้สินะ งานเลี้ยงรุ่น และ งานแรกที่เขาจะต้องเจอกับเพื่อน อดีตเพื่อน แบบตัวๆ ถึงจะเคยเจอกันบ้างสองสามครั้ง แต่ระยะห่าง คำพูดคำจา แตกต่างออกไปสิ้นเชิง นัทรูดบัตรเครดิตพร้อมรับชุดเรียบร้อย นานๆทีก็ควรทางการใส่สูทมั่งดีกว่า
นัทขยับตัวเดินออกมาจากร้าน ผ่านโซนจิวเวอรี่ของห้าง สายตาเหล่มอง ยืนดูแหวนที่สาวคนล่าสุดขอ
" โห แพงชิบ !! " เมื่อเห็นเลขศูนย์ห้าหลักบนป้ายราคาก็บ่นออกมาเบาๆ แหวนใส่เล่นๆ เล่นบ้าอะไรแพงขนาดนี้ มีหน้ามาขอกันได้ ถ้าไม่ใช่ว่าบ้านหล่อนดูมีกิจการใหญ่โตจะไม่ควงให้เสียเวลาเลยสักนิดเดียว
เขายังคงเดินเตร่ไปมาแถวจิวเวอรี่ ก็เมื่อเช้าเห็นเชคอินเฟสบุคว่าลงเครื่องแสดงว่าต้องมาแน่ๆ เดี๋ยวต้องมาที่นี่แน่ๆ นัทนั่งปักหลักร้านกาแฟที่มองเห็นคนเดินผ่านไปมา เข้าออกโซนนี้ได้หมด สายตาแห่งการรอคอย ....
ในมือนัทก็จับจองมือถือสมารท์โฟน พร้อมเข้าเฟสบุค ดูรูปกิฟท์ แม้ว่าในรูปจะเป็นรูปสวีทหวานแหววคู่กับคนรักอยู่ก็ตามที แต่ถ้าเธอกลับมา เขาก็อยากเจอ อยากเจอใจแทบขาด แค่เห็นหน้าก็ยังดี
เสียงเรียกเข้ามือถือดึงความคิดตัวเองออกมา
" วันนี้ไม่เข้างานหรอคะ " เสียงเลขาถามปนเบื่อหน่ายนิดๆ ที่ต้องเป็นไม้กันหมา
" อืม ไม่เข้านะ ไหนๆก็เคลียร์งานหมดแล้วนี่ " นัทตอบห้วน
" แล้วถ้าท่านประธานถาม " เลขาเอ่ยถึงประธาน เพราะกลัวจะโดนพาดพิง ถ้าไม่ถามก็โชคดี แต่ถ้าถาม ก็แย่นะสิ
เธอไม่ได้อยากโดนความผิดด้วยนี่ แถมเจ้านายคนนี้ซิกแซกยักยอกอะไรเยอะแยะไปหมด
" ก็บอกว่าออกมาหาลูกค้าแล้วกัน " นัทกดวางสาย สายตาก็เด้งไปเจอหน้ารูปที่แทคๆกันมา ในข้อความคอมเม้นท์คิดถึงกัน แถมมีเพื่อนคนอื่น ตื่นเต้นดีใจที่จะเจอพิช เพื่อนรักของเขา
นัทกดปิดหน้าจอมือถือ สายตามองอยู่ที่เดิม
ภายในร้านเพชรกัลยา
" คุณกิฟท์คะ คือคนที่คุณกิฟท์บอกลักษณะมา มีนะคะ นั่งรออยู่ร้านกาแฟด้านหน้าเลยคะ " พนักงานพูดจาสุภาพกับกิฟท์ลูกเจ้าของร้าน
กิฟท์ถอนหายใจ " เดี๋ยวฉันเข้าไป คงประมาณสักพัก ขอบใจนะ " กิฟท์วางสาย น่าเบื่อมาก เอาเถอะ ช่างมันๆ เธอพยายามท่องคำนี้ในใจ
" คิดอะไรคะ " ซันนี่ แฟนใหม่ที่กิฟท์คบมานาน ตั้งแต่เธอไปเรียนที่ต่างประเทศ เข้ามาลูบหัวอย่างอ่อนโยน
" มีคนตามตื้อนิดหน่อยคะ แต่ไม่เป็นไรนะ ยูอย่าเครียด ยูไปกับไอ เขาคงจะไม่กล้าเข้ามา " กิฟท์อธิบาย ซันนี่ขี้หึง ตามปกติกิฟท์ชอบคนหน้าตาแบบเข้มๆคมๆ แต่ซันนี่ แฟนใหม่ของเธอออกแนวตี๋ๆอวบๆ แต่นิสัยดีมากและเข้าใจเธอทุกอย่าง จึงคบมา4ปี และ พี่ซันนี่คงเอานัทอยู่แน่ๆ
กิฟท์ควงแขนซันนี่ผ่านตานัทไป นัททำท่าจะลุกแต่เอ่อ แฟนกิฟท์ตัวใหญ่ ดูบึกกว่าเขาเยอะ มีหวังนอนหยอดน้ำข้าวต้มแน่นอน
นัทสูดลมหายใจ คืนนี้ยังมี คืนนี้ยังมี และ คืนนี้เราเจอกัน
ตลอดเวลาที่กิฟท์เรียนจบมอปลาย กิฟท์เรียนมหาลัยได้สองปี เธอก็บินลัดฟ้าไปเรียนออสเตรีย เพื่อทิ้งทุกอย่างเหมือนหนีจากอะไรบางอย่าง นัทเองพยายามติดต่อทุกวิธีทาง กิฟท์ก็คุยบ้าง ไม่คุยบ้าง และ กิฟท์ก็หลบเลี่ยงด้วยการให้พี่ซันนี่มาปกป้อง ออกโรงแทน ซันนี่เองก็หึงมาก และหวงเธอเช่นเดียวกัน จึงบลอคเบอร์ทุกคนรับแทนทุกสาย
กิฟท์เดินเข้าร้าน ทักทายพนักงานพร้อมเลือกสร้อย ที่จะใส่กับชุดคืนนี้
" แม่ว่าไงคะ " กิฟท์ถามความเห็นคนเป็นแม่ คุณหญิงกัลยา เมื่อหยิบสร้อยมาวางทาบกับคอให้ดู
" สวยดีลูก ว่าแต่ งานเลี้ยงรุ่น แสดงว่า ต้องเจอพิชนะสิ " คนเป็นแม่เลือกที่จะพูดตอนที่ ซันนี่แฟนของลูกสาวเดินทักทายพนักงานทั่วร้าน
กิฟท์นิ่ง ขมวดคิ้ว " คิดว่าใช่คะ เพราะจัดงานที่ร้านของพิชกับจอม เห็นโอ๋บอกร้านอาหารกึ่งผับ "
" ตามความฝันพิชเลยนะ " ประโยคต่อท้ายที่แม่พูดเหมือนสิ่งที่ตัวเองคิดในใจ ใช่ ตามสิ่งที่พิชชอบ อาหาร ขนม ความสุขในการทำอาหาร และ " กิฟท์จะต้องอ้วนตายแน่ๆ " รอยยิ้ม เสียง แววตา คำพูด เธอยังจำมันได้ดี
พนักงานเดินมาส่งแหวนชุดใหม่ ที่พร้อมส่งลูกค้า แต่คุณหญิงกัลยา ขอตรวจงานจากโรงงานก่อน เป็นพิเศษ
" แหวนเล็กจัง แม่คะ ใครเนี่ยนิ่้วเล็กขนาดนี้ คงผอมตายเลยนะ หนูว่า " กิฟท์เปลี่ยนเรื่องสะเทือนใจออกไปจากตัวเอง พร้อมหยิบแหวนลูกค้ามาลองเล่นๆ
" นิ้วเล็กมาเลย แต่สวยนะคะ แหวนล้อมด้วยเพชร เสียดายนิ้วเล็กไปหน่อย " กิฟท์วางแหวนลง คุณหญิงยิ้มนิดๆ พร้อมหยิบมาสำรวจมองน้ำเพรช
โก้เดินเข้ามาใกล้สองสาวที่คุยกันอย่างออกรส
" คุณแม่ สวัสดีครับ คุณพี่สวัสดีครับ " โก้ยกมือไหว้ชุดใหญ่ ออกแนวล้อเลียน
" กวนใหญ่นะเรา ดูแลแม่ดีเปล่า " กิฟท์เขกหัวน้องชาย ที่เพิ่งจะเรียนจบกลับช่วยงานที่บ้านได้ไม่นาน
" ดีสิครับ แม่เป็นไงบ้างครับ งานดีใช่มั้ย โก้กำชับมาเด็ดขาดเลยนะครับ ว่าต้องเนี้ยบ เพราะแหม พี่พิชอุตส่าห์สั่งกับโก้ บอกถือว่าอุดหนุนงานแรกให้โก้รวยเป็นเคล็ด " โก้พูดยาวยืด จนคนเป็นพี่ยืนอ้าปากหวอ เธอได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย อาจจะคนละพิชหรือเปล่า แน่เลยต้องคนละคนกัน
" สวยๆ แม่ตรวจแล้ว โก้เอาไปให้ พนักงานเก็บลงกล่องนะ " คุณหญิงกัลยาตัดบท ก่อนที่ลูกสาวตัวดีจะรู้อะไรไปมากกว่านี้
" ครับผม พี่ซันนี่สวัสดีครับ " โก้ ทำความเคารพแฟนพี่สาว ถึงเขาจะไม่ชอบแฟนพี่คนไหนเลยนอกจากพี่พิช ที่แสนดี คนดี โอย พี่สาวเค้าบ้าไปแล้ว ช่างเถอะ ถ้าพี่สาวมีความสุขกับตาซันนี่ ทอมอ้วนอวบ ที่เคยทำให้เขาทะเลาะกับพี่สาวและก็ ช่างมัน เรามันแมนๆ
คุณหญิงกัลยาเองก็ดูรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ซันนี่เป็นคนดี แต่คนดีที่ไม่มีอะไรเลยอาจจะไม่่เหมาะกับลูกสาว แต่ถ้ากิฟท์มีความสุขทุกคนในบ้านก็ต้องยอมเมื่อตลอดเวลาก่อนหน้านี้ ตอนเรียนมอปลายกิฟท์ดูซึมเศร้า แรกๆก็คิดว่าทะเลาะกับพิช แต่ตัวพิชเองก็บินไปเรียนแล้วไม่กลับมาเลย จนสามปีที่แล้วพิชมาไหว้พร้อมรอยยิ้ม กับ หญิงสาวคนหนึ่ง ที่สวยน่ารัก
" เจ้กลับมากี่เดือน " โก้เอ่ยถาม เมื่อเห็นซันนี่ไปนั่งเอาใจคุณหญิงแม่ จึงแว๊บตัวมาคุยกับพี่สาว
" ประมาณสองมั้ง ทำไมหรอ ? "
" เปล่า เออ..คืนนี้มีงานเลี้ยงรุ่นหรอ " โก้ถามกว้างๆ เขารู้อยู่แล้วแน่ละ
" ใช่ ทำไมหรอ ?? " กิฟท์เหล่มองน้องชาย
" ไปด้วยๆนะๆ ไปด้วยนะๆ " โก้อ้อนพี่สาว
" ไม่เอาแกรู้จักใครถึงอยากจะไป " กิฟท์ถามเสียงเข้ม ก็ที่ไปงานนะรุ่นเธอถือว่าเด็กสุด มีรุ่นพี่มาแจมบ้างประปราย
" พี่พิชไง ที่ไปเนี่ยร้านพี่พิชนะ เจ้เคยรู้อะไรมั่งเนี่ย โห่ เค้าอะข้อมูลปึกนะครับ " โก้ออกแนวบ่น
กิฟท์อ้าปากดุน้องตัวแสบ " ฉันรู้แล้ว " ทำไมมีแต่คนคิดว่าเธอไม่รู้อะไร เธอนะรู้เรื่องอีกคนจนทะลุปลุปล่องไปหมด
" ถ้าเจ้ให้โก้ไปนะ เจ้ก็ควงโก้ พี่ซันนี่ก็ไม่ต้องไป แล้วบอกพี่ซันนี่ว่าทางคนจัด เชิญโก้ สบาย เนียน " โก้เสนอทางออกที่พี่สาวต้องตาลุกวาว หันมาสนใจตัวเอง
" แต่ ปัญหาคือ โก้จำ เพื่อนเจ้ได้ใช่มั้ย คนใส่แว่น " กิฟท์เริ่มถาม โก้พยักหน้าคุ้นๆ กิฟท์จึงเล่าเรื่องที่เกิดตั้งแต่ต้นจนจบให้ฟัง
" อึ้งอ่ะเจ้ อึ้ง มาเลยเดี๋ยวสวนให้ จัดมา มามะ โก้กันเองเจ้ เชื่อโก้ รับประกัน " โก้เองออกแนวอึ้งๆ ไม่คิดว่าพี่สาวมีคนที่ไม่อยากเจอ
" เจ้แหวนสวยป่ะ วงเมื่อกี้ ที่เจ้ลองแล้วบอกเล็กๆ " โก้ พยายามทำคะแนนให้พิช เค้าไม่รู้หรอกนะ ว่าพิชยังรักพี่สาวมั้ย แต่ซันนี่ไม่ไหวนะ ไม่ไหวจริงๆ
" สวยสิ ของโรงงานเราต้องสวยอยู่แล้ว " กิฟท์ยิ้ม ภูมิใจที่น้องช่วยงานพ่อแม่ได้ตั้งเยอะ
" คือโก้ลองขายของในเฟสบุค เมื่อเดือนที่แล้ว แหวนวงนั้นพี่พิชสั่งทำเอง บอกว่าอุดหนุนโก้นะ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ " โก้เฉลย " คืนนี้เลยว่าจะเอาแหวนไปให้เฮีย " โก้ต่อประโยคจนจบ
กิฟท์เอามือปิดปาก แหวนวงที่เธอลองเล่น คือ แหวนพิช และ พิชอุดหนุนน้องเธอ ให้โชคดีในการค้าขาย ทั้งที่ เธอทำให้เขาเจ็บ เจ็บแบบที่เธอไม่มีวันให้อภัยตัวเอง น้ำตาพาลจะไหลเอาดื้อๆ
" พี่พิชมาไหว้ม๊านะ สามปีที่แล้ว ตอนพี่พิชจบกลับมา " โก้เอานิ้วโป้งเกลี่ยขอบตาพี่สาวคนสวยเบาๆ กลัวเครื่องสำอางจะเลอะใบหน้าที่แต่งมาอย่างดี แม้ไม่ได้แต่งเข้มนัก
ภาพพิชผุดมาใสความทรงจำมากมาย ทุกครั้ง กิฟท์พยายามโทรหาพิช ติดต่อ พิชรับสายแต่ก็บอกเขาว่า พิชมีคนที่คบแล้ว และเขารักมาก ถ้าคุยฐานะเพื่อนเขายินดี แต่เขาไม่ต้องการให้แฟนสาวลำบากใจ
" แต่ ..โก้เคยเจอแฟน พิชมั้ย " แค่คำพูดเดียวรู้สึกยากเย็นเหลือเกิน
" เคยสิเจ้ สวยนะ และดูพี่พิชรักมากด้วย แต่ว่า .., " โก้ยังพูดไม่ทันจบ ซันนี่ก็เดินเข้ามา ขอตัวพากิฟท์ไปทานข้าว
กิฟท์เดินผ่านก็แปลกใจที่นัทยังอยู่ แต่คราวนี้ เธอจะไม่พลาด จะไม่ปล่อยพิชไปอีกแน่นอนเด็ดขาด
================================================
" ไหนมาลองเสื้อสิ " เสียงพายดังมากแต่ไกล เมื่อเห็นพิชเดินเข้าบ้านมา
พิชยิ้มคุกเข่าลงทักทายคุณนายคนสวยของบ้านเหมือนเดิม " คิดถึงแม่จังเลย " พิชกอดออดอ้อน
" นี่แน่ะ ลีลา มานี่" พายเดินเอาไม้ช็อตยุงมาตีหลังพิช พร้อมลากไปลองเสื้อ
" พายเบาๆหน่อยลูก " คุณไพลิน เอ่ยปรามลูกสาวคนโตเบาๆ รายนี้เห็นน้องยอม เลยจัดหนักรุนแรงกับน้องตลอด
" เจ้จะให้ใส่อะไร ยังไงพิชก็ต้องใส่ชุดเชฟคุมครัวอยู่ดีเนี่ย " พิชโอดครวญ ยอมออกงานนี่ก็สุดๆแล้วนะ
" เออ ก็ใส่สูททับอีกที " พายเสนอ พิชไม่สนองนั่งหน้าบูด
" ไม่เอาๆ ไม่ใส่ พี่คะ ขอเชิ้ตสีดำ กับ เอ่ย กางเกงยืนพอ " พิชบอกพนักงาน พร้อมยืนเลือกกางเกงยีนส์ ที่ดูซี๊ดซีด
" พิชจะใส่แบบนี้ เจ้จะควงมั้ย " พิชเสนอ อีกรอบ พร้อมชูกางเกงยีนส์ในมือ
" มันไม่โอเคเลย ใครเค้าโอเคกับนายแต่งตัวแบบนี้ " สิ้นเสียง พายก็เงียบไปเองเหมือนคิดได้ ว่ามีึคนโอเค เวนละฉันสะกิดหัวใจตลอด
คุณไพลินเห็นบรรยากาศเงียบ " แบบนี่ดีกว่า แม่ว่าพิชใส่แบบพิชชอบ พายก็ติดสูทเท่ๆไปตัวนึง ถ้าน้องเบื่อเผื่อกลิ่นอะไรติดตัวมา พิชจะได้เปลี่ยนได้เนอะ " คุณไพลินเอาน้ำเย็นปลอบประโลมสองฝ่าย
" แบบนั้นก็ได้แต่นี่พิช เจ้อยากให้ใส่หูกระต่ายลายสก็อต " พายเสริม
" เจ้ พิชไม่ใช่เด็กเสิรฟ " พิชแย้ง พายเริ่มเห็นด้วยกับน้อง
" เอาแบบนี้ พิชขอเสื้อเชิ้ตสีดำ คืนนี้ ดำล้วน กางยีนส์แบบนี้ พร้อมหูกระต่าย สูทดำ โอเคมัั้ย พิชจะใส่เสื้อยืดธรรมดาเข้าครัว " พิชหมายถึงเสื้อยืดสีดำแขนยาว พับขึ้นศอกเหมือนตัวที่เขาใส่อยู่
" ดีมาก สุดหล่อส่วนผม แบบนี่ละ รับรองเพื่อนเจ้กรี๊ดๆๆๆกระแด่วๆ " พายยิ้มภูมิใจ ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา เธออยู่ข้างน้องรักมาตลอด และคืนนี้ก็ด้วย ไม่ว่าจะเพื่อนจอมหักหลัง หรือ แฟนสาวคนสวย ที่เคยหักอก น้องเขาก็ตาม
" ถ้า ... แพรอยู่ คงจะสนุกนะเจ้ " พิชยิ้มน้อยๆ ใช้นิ้วโป้งลูบหน้าจอมือถืออย่างหวงแหน ใบหน้าหญิงสาวตาโตคมหวาน ยิ้มเคียงข้างตัวเขาที่มีใบหน้าคล้ายๆกัน ทุกที่ที่พิชกับแพรไป ทุกคนจะทักในความเหมือนกัน ดวงตาโตกลม คิ้มเข้ม รอยยิ้ม ทุกสิ่งอย่าง
" มีเจ้นะ " พายโอบกอดน้องสาว พาลคิดถึงคนรักของน้อง ความรักทั้งคู่ เริ่มต้นเมื่ิอ ...
..,, หกปีที่แล้ว พิชบินกลับมาหาครอบครัว ช่วงนั้นพายกำลัง จะจบปี4 เลยเที่ยวหนักเป็นพิเศษ ส่วนพิชเพิ่งจบมัธยมกลับมาก่อนเข้ามหาลัยต่อ พายจึงลากมาเที่ยว เพราะรักน้องคิดถึงน้อง แต่ก็ติดเพื่อนๆ จึงเอามารวมกัน
" นั่งนี่ " พายสั่ง เอาพิชนั่งไว้ข้างตัว ตัวเองก็เต้นโยกย้ายซะมันส์
" พายใคร แฟนแก " เพื่อนพี่สาวคนที่สิบได้มั้ง ถามคำถามนี้ " น้องๆ น้องฉันเอง หล่อมั้ย โสด จีบได้ " พายต่อความยาวสาวความยืด ทำให้พิชต้องชนแก้วมือเป็นระวิง และดีที่เขาค่อนข้างปาร์ตี้บ่อย เลยพอรับได้
สายตาเบื่อๆเมาๆของพิช สะดุดที่สาวคนหนึ่ง ใบหน้าคม หางคิ้วชี้ขึ้น ลักยิ้มนั่น
" น้องพิชคะ สุดหล่อ รับรักพี่ิเถอะ " เพื่อนเจ้พายอีกสองสามคนยืนแย่งพิชกัน
พิชยิ้ม " เอาจริงๆนะเจ้ พิชชอบคนนั้น " พิชชี้ไปที่หญิงสาวคนที่เขานั่งมองตลอด เธอหัวเราะเสียงดังกับเพื่อน ดื่มจนหน้าแดงแปร๊ดและยิ้มกริ่ม ไม่มีวางมาดสวย ฟอร์มนางแบบ ไม่มี
" เอาจริง " พายมองน้องตัวเองอึ้งๆ เล่นของแรง พายบอกเพื่อนทุกคนไปว่าพิชชอบใคร ล้วนแต่ทำหน้าเสียดายที่พิชชอบเด็กทรงพลัง บ้าระห่ำ แบบนั้น มากกว่าสาวๆหุ่นเอ็กซ์แบบพวกเธอ
หลังจากคืนนั้น ทุกเสียงฮือฮาว่่า พิช ชอบ แพร เกิดขึ้น และก็มีรุ่นพี่หวังดี นำสารนี้ไปบอกกับเจ้าตัว แพรเองก็มองๆพิชเหมือนกัน จึงขอเบอร์กับพายโทรมา
" ฮัลโหล " เสียงใสๆแต่โหวกเหวกๆ ข้างๆนี่อะไรกัน พิชหยิบมือถือที่พายยื่นมาให้รับสายมา กลางวันเขานอนแน่ละ ปรับเวลาไม่ทัน
" อืม " สั้น ห้วน เหมือนเดิม ไม่มีเปลี่ยน ตามสไตล์
" เมาป่าว ปวดหัวมั้ย " เสียงปลายสายดังมาอีก แต่เสียงหว๊านหวาน ไปรู้จักคนเสียงหวานแบบไหนนะ
" ไม่เมาคะ แต่ง่วง " พิชตอบ ตามตรง โครตง่วง
" นอนนะ เย็นๆคุยกันคะ " ตู๊ดดดดดด เสียงตัดสายดังยาว พิชงง สับสน แต่วางมือถือไว้บนหัวเตียงและนอนต่อ พายหยิบมาและยืนมอง แพร รุ่นน้องสุดจี๊ด ใครจีบก็ไม่ติด เพราะแพรเป็นคนของประชาชน คุยทุกคน กับ น้องสุดทีรัก ที่จมกับอดีต ความเจ็บ รอดมั้ยละ พายเอ๋ย
ตกเย็นพิชว่างๆ จึงไปรอพายที่สยามเหมือนเดิม
" อ้าว " แพรเดินเข้าร้านเสื้ิอผ้า เจอพิชนั่งหงอยอยู่กลางร้าน
" เอ่อ " พิชเองก็ไปไม่ถูก เหมือนกัน คนนี้นี่ที่เขาชม ว่าถูกใจมากสุดจากบรรดาสาวๆมหาลัย ยี่สิบกว่าคน
แพรยิ้ม " เมื่อเช้าคงง่วงมาก " พิชรู้ทันที " ก็แน่ละ ผิดเวลา " พิชตอบเลี่ยงๆนานแล้วนะที่ไม่จีบใคร
" แล้ว ชอบแพรจริงหรอ " แพรถามซื่อ แต่ตาโตวิบวับนั่นอะไรกัน พิชหันมาสบตา ละลาย ละลายแน่พิชเอ๋ย
" ก็ถ้าเทียบกับที่วิ่งเข้ามา ก็อยากให้คนนี้เข้ามามากกว่า สิบเก้าคนที่แล้ว " พิชยิ้ม เข้าท่าแฮะๆคารมเรา
" เวอร์ๆ ถ้าพิชไม่จีบ แพรก็จะจีบนะ แต่เห็นว่า .. คนจีบเยอะแล้ว กลัวเหนื่อย " แพรยิ้ม รอยยิ้มชวนละลาย ใจอะไรกันนั่น
" งั้นพิชจีบนะ " พิชมองสบตา ไม่มีหนี ไม่มีหวั่นใจที่เคยกลัวว่าเจ็บจะไม่กลัวอีกต่อไป
" เลี้ยงข้าวก่อนนะ นายเลือกร้าน แล้วฉันจะบอกเองว่าจีบติดมั้ย หรือควรถอยทัพไป " แพรตอบ พร้อมยืนขึ้น เสื้อนักศึกษารัดรูป กับกระโปรงพอดีตัว ทำให้พิชมั่นใจว่า สู้โว้ย อิอิ :)
" จะพยายามนะ " พิช
ตั้งแต่วันนั้นโลกของพิชกับแพรก็เป็นสีชมพู พิชกลับไปเรียน ก็คุยกับแพรผ่่านโปรแกรมแชทบ่่อยๆ รักกันจนถึงขั้นวางแผนแต่งงาน และวันแรกที่สองคนออกเดท กิฟท์ก็บังเอิญเห็นจึงตัดใจไปเรียนต่างประเทศ เพื่อหลบนัทไปในตัว
พายนึกเสียใจ เขาอยู่ในวันแรกที่ทั้งคู่รักกัน จนวันที่ทั้งคู่....
คุณไพลิน สังเกตเห็นจึงเดินมาโอบกอดลูกสาวคนเล็ก
" ไหนคะ ลูกเคยบอกว่าแพรอยู่กับลูก อยู่ในตัวลูก หนูแพรคงจะดีใจ ที่เห็นว่าพิชตามใจพี่พายนะ "
พิชยิ้มรับคำปลอบใจของแม่ " คะ แพรดีใจ พิชยิ้ม แพรยิ้ม " พิชยิ้มในขณะที่ดวงตาใสๆคลออยู่ที่เบ้าตา เพื่อคนรัก เขาทำได้ทุกอย่าง เพื่อครอบครัว พิชเองก็ทำได้ทุกอย่าง
===================================================
" เอ๊ยๆ เอานั่นไปวาง " จอม ยืนบ่นจัดแจงร้าน ร้านอาหารกึ่งผับ เอามาทำร้านเลี้ยงรุ่น รอดมั้ยวะรอดมั้ย
พร้อมสั่งผู้จัดการให้เอาป้ายแขวน ปิด รับเฉพาะชาว รุ่น ไหนต่อไหนก็ว่ากันไป ห่วงก็แต่ไอ้พิช เมื่อไหร่จะมาวะ
" ไอ้จอม บ่นเป็นตาแก่ " พิชส่งเสียงมา พร้อมหยิบผ้ากันเปื้อนมาคาดไว้ที่เอว ผูกผมแบบเกาหลีสุดๆ
" โอย ไอ้หล่อ กว่าแกจะมา ฉันแทบหายใจทางผิวหนัง " จอมบ่น พิชมองเพื่อนเขาดูกรรมกรมาก เกงยีนส์ขาสั้นขาดๆ กับ เสื้อยืดคอย้วย
" นี่ แฟชั่นเสื้อปาดไหล่มึงหรอ แม่งย้วยเชียว " พิชกวนบาทาเพื่อนิดหน่อย
" แหม ไอ้หล่อ มึงใส่นะ สาวบอกเซอร์ หล่อเท่ กูใส่เรียกย้วย เชอะ " จอมต่อปากต่อคำไปอย่างนั้นแหละ สนุกดี
พิชเดินเข้าครัวจัดการทุกอย่างกับเชฟใหญ่ในร้าน ของคาวของหวาน เรียกว่าผ่านเขาหมดนั่นแหละ พิชชิม ยิ้มชมทุกคนในครัว เรียกแรงใจ " คืนนี้ พี่น้องของเราจะมาชิม สุดฝีมือนะฮะ "
พิชยกมือไหว้ จนทุกคนรับไหว้แทบไม่ทัน คนที่งงก็ยืนงง
" ขอบคุณที่เหนื่อยนะคะและทำทุกอย่างที่ดีที่สุดแบบที่พิชต้องการ พิชขอบคุณจริงๆที่รักร้านเรา " พิชไหว้สวยงาม บ่งบอกถึงความจริงใจ เชฟใหญ่หลายสามคนในร้าน เชฟไทย เชฟฝรั่ง เชฟของหวาน ทุกคนรักพิช เพราะตัวเขาเอง ทุกครั้ง เขามักมานั่งยิ้มชิมไวท์ ชิมอาหารในครัว ไม่ถือตัว รักลูกน้องทุกคน จนทุกคนให้ใจมากมาย
พิชทุ่มเวลาอยู่ในครัว เมืองแห่งความสุข จนลืมเวลา
จอมมายืนตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พร้อมทักซิโด้หล่อมากมายกระชากใจสาว
" แต่งตัวๆ " จอมเปรยบอกเผด็จการ พิชถอนหายใจ ได้เวลาแล้ว จึงเดินขึ้นโซนชั้นสองที่แยกไว้เป็นห้องพักของเขาและจอม คนละห้อง
พิชอาบน้ำยืนหน้ากระจก รอยยิ้มสวยๆกลับมาอีกครั้ง ในความทรงจำ
" ทำไมไม่ผูกดีๆ รู้มั้ยแบบนี้ไม่หล่อเลย " เสียงแพรดังขึ้นมาในจิตใจ อีกครั้ง
" ไม่อยากหล่อ แต่อยากให้แพรรัก " พิชก้มลงถวิลหารอยจูบ ที่คนรักเคยจูบเขาทุกเมื่อ ทุกวัน ทุกเวลา
แต่ว่างเปล่า พิชกลืนความคิดถึงลงลำคอ คืนนี้ เขาคงต้องเจอ นัท แน่ๆ และ กิฟท์ พี่หลิน ชีวิตตอนมอปลาย มัธยม เวลาก็ผ่านมาเนิ่นนาน จนเขารู้สึกว่าชีวิตคนเรามันสั้นนัก อะไรที่ควรให้อภัยกัน ก็ควรทำ
พิชกำลังจะจับปกคอเสื้อ แต่โอ๋เดินเข้ามา ใส่ชุดสวย เปิดไหล่ ผิวสีน้ำผึ้ง สะท้อนแสงไฟ ให้ดูน่ามอง พิชชะงักมือ
" จับให้นะ " โอ๋มองสบตาพิชเบาๆ ไม่ต้องการคำตอบ พิชยิ้มรับ
" อย่ามาหลงกันนะเว่ย " พิชเอ่ยแซว
" โอ่ย กูหลงมึงละแย่เลย ฮ่าๆ " โอ๋หลุดขำออกมา การมาถึงก่อนเวลาดีแบบนี้ เลยไปอ้อนจอมที่ยืนง่วนอยู่ข้างล่างขอเจอพิชก่อน
พิชจับแขน โอ๋ " สวยมากมึง คนสวย มาพี่หอมที " พิชเอ่ยแซว อีกรอบ รอยยิ้มระบายเต็มใบหน้า สมกับคำที่บอกว่าคิดถึงเมื่อสักครู่นี้
" เออ สวยๆ ดันโสด เซ็งมั้ย ขอกอดหน่อยนะ " โอ๋รวบตัวพิชมากอด สูงกว่าท่ี่คิด สงสัยอยู่เมืองนอกเมืองนานาน อาหารการกินคงจะดี
" คิดถึงนะเว่ย " พิชหอมแก้มโอ๋ การทักทายแบบตะวันตกก็ติดมาเหมือนกัน
" โอเคมั้ย แกคงรู้ " โอ๋หยุดปากชะงัก
" เอาเป็นว่าฉันรู้ รู้ตั้งแต่แกโทรมา " พิชต่อจบประโยค มองตาก็รู้ใจ
" เออ ฉันเสียใจด้วยนะเรื่องแพร แฟนแก " โอ๋อ้อมแอ้ม เมื่อมองเห็นกรอบรูป หัวเตียง รูปพิชกับสาวใบหน้าหวานคล้ายคลึงกันยังกับฝาแฝด โอ๋มีโอกาศเจอแพรสองครั้ง ครั้งแรกงานวันเกิดเธอ อีกครั้งงานของแพร
" เออ ฉันรู้ อย่าเสียใจ เขาแค่ย้ายจากข้างๆมาอยู่ในใจฉันตลอดไปเท่านั้นเอง " พิชยิ้ม
" ไอ้หล่อ ฉายาแกยังอยู่วะ " โอ๋ยิ้มเหมือนเด็กๆ พิชเขย่าหัว แต่แอบกลัวนางแบบผมเสียทรง
" พี่เบลมานะ งานนี่ กูเชิญเอง เพื่อ ... คุณนางแบบเลย " พิชยิ้ม ส่งสายตาเป็นต่อ
โอ๋ยืนอ้าปากหวอ " กูเกลียดมึง " พร้อมส่งท้าย ให้พิชยิ้มหัวเราะ " เมื่อกี้ยังรักกูอยู่เลยอิสวย " พิชเปลี่ยนสรรพนามมั่ง การต่อปากต่อคำ คิดถึงที่สุด
พิชนั่งลงบนเตียงใส่ถุงเท้า เงยหน้ามองคนยืน " เฮ้ย นั่งก็ได้ ไม่ปล้ำหรอกวะ " พิช
โอ๋ส่ายหัว กัดไม่ปล่อย " ไม่ได้คิดแบบนั้นเว่ย แต่ เออ พี่เบลมาหรอ " โอ๋เกริ่นถาม
พิชพยักหน้ารับ " ใช่ พี่หลินมานะ พี่เบลก็น่าจะมา ถ้ารู้ว่างานนี้นางแบบชื่อดังมา "
จอมเคาะประตูสามทีแล้วเปิดเข้ามา
" โห่ยๆ มึงหล่อไปป่าววะ " จอมเอามือปัดผมที่ตั้งใจตัดมาใหม่ ทรงปัดข้าง วัยรุ่นสุดๆ
" กวนละ หรือจะให้กูใส่ชุดเชฟลงไปได้นะ " พิชเอามือเท้าเอวมองหน้าเพื่อน
" แค่บอกว่า ข้างล่างกำลังแซ่บเลยวะ คือ ไอ้โอมาแล้ว ยัยพลอยก็มาแล้ว เออๆ ส้มมานะ แต่กูบอกมึงอาบน้ำ จะกรูขึ้นมากันหมดนี่ไหวเปล่าวะ ฮ่าๆ " จอมอดขำไม่ได้
" พี่หลินก็มาละนะและก็ พี่เบล ไอ้นัท " จอมตัดสินใจ พูดรวดเดียวให้หมด พิชเหล่มองเพื่อนสองคน อย่างรู้ความหมาย
" ว้า พี่เบลของใครน้า พี่หลินของใครน้า อิอิ เจ้กูล่ะ ? " พิชถามต่อ จอมส่ายหัวแปลว่ายังไม่เห็น
" แกไอ้จอมลงไปรับแขก " พิชชี้หน้าเพื่อนเล่นๆ " ส่วนอิสวย เอ๊ย ! คุณนางแบบ เชิญลงครับผม เดี๋ยวกระผมจะไปดูในครัวแปป แล้วรอเข้างานพร้อมเจ้นะครับ " พิชยิ้มยียวนกวนประสาท
" ตกลงตามนี่ ส่วนเครื่องดื่ม ไม่อั้นบอกเลย ไวท์ เหล้า เบียร์ คอกเทล จัดไป "
พิชโน้มตัวเข้าใกล้กระซิบกับจอมให้ได้ยินสองคน โอ๋พยายามยืดตัวฟัง ทำไมเดี๋ยวนี้ไอ้พวกนี้มันสูงจังวะ ตอนเรียนก็เท่าๆกันหมด จอมกับพิชขยิบตาให้กัน
" อย่ามาสงสัยๆ ถึงเวลารู้เอง เจอกัน ทำหน้าตกใจด้วยนะ เดี๋ยวไม่เซอร์ไพส " พิชยิ้มให้โอ๋
===========================================================
พิชวิ่งวนบันไดออกมาทางด้านหลัง เดินลัดเลาะเข้าห้องครัว นัดแนะเรื่องอาหาร ความเรียบร้อยอีกที เมื่อมองเห็นทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้พร้อมแล้ว พิชก็พูดกับพนักงาน ด้วยเสียงปกติ
" ขอบคุณทุกคนมากนะคะ เสร็จงาน พิชจะปิดร้านพาไปทะเลสัก2คืน " เสียงเฮ ตบมือดังลั่นหลังพิชพูดจบ งานนี้ไม่ได้หนักหนามากกว่าวันที่ร้านเปิดทุกวันหรอก แต่เขาอยากให้ทุกอย่างออกมาดูดีเฟอร์เฟค
เสียงหวานๆลอยดังมากับสายลม " คนอะไร ชอบสั่ง สั่งนู่นนี่นั่น คนเก่งของแพร " เหมือนเสียงหายไปกับสายลมรอบๆตัว พิชยิ้ม คำบ่นที่ดูเหมือนดุ แต่ไม่เคยดุจริงจังสักครั้ง
กิฟท์เดินลงมาจากรถ สายตาเห็นรถสีขาวสองประตูสปอร์ตจอดอยู่ เดาว่าคนในรถที่กำลังจัดแจงตัวเองอีกรอบคงเป็นพี่พาย โก้เดินวนมาเปิดประตูรถฝั่งคนนั่งพร้อมยืนแขนให้พี่สาวควง
" เดี๋ยวเจ้สะกิดบอกโก้นะว่าคนไหน โก้จัดการเอง " โก้พยักหน้ารับรู้
รถสปอร์ตสีขาวเปิดประตู พายใส่ชุดเดรสสีแดง เผยผิวขาวนวล บ่งบอกว่าสาวคนนี้อาบน้ำแร่แช่น้ำนมมาอย่างดีแน่นอน โก้อ้าปากค้าง ด้วยรองเท้าส้นเข็ม พายจึงทรงตัวไม่อยู่
" ระวังครับ " โก้ประคองพายไว้ พายยิ้มๆ
" ขอบใจนะโก้ " พายยิ้มหวานให้อีกรอบ แต่งตัวสวยก็ต้องทำตัวให้สวยด้วย
" ครับ สวัสดีครับ พี่พาย " โก้ตอบรับ แต่มือยังประคอง กิฟท์เองก็ยืนเก้ๆกังๆ ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเข้าหน้าพายยังไงดี
" อ้าว พิชมาช้าดูเจ้สิ ชุดเกือบขาดละ " พายแว๊ดทันทีที่เห็นพิชเดินเข้ามา ด้วยเสียงกระตุ้นจึงทำให้พิชสาวเท้าเร็วขึ้นกว่าเดิม
" อ้าว โก้ อะไรเจ้มาถึงก็บ่นเลยนะ มานี่ๆ ใส่มาได้ไงส้นสูงปรี๊ดแตกแบบนี่ แล้วทำไมไม่นั่งรอพิชก่อนละ " ปากก็บ่น แต่ก้มลงดูรองเท้าพี่สาวว่าสึกหรออะไรมั้ย พร้อมพลิกซ้ายขวา
พิชยืดตัวขึ้นมาอีกครั้ง " ไม่เป็นอะไรมาก เดินร่อนได้ทั่ว แต่ถ้าเจ้ไม่โอเค บนห้องมีรองเท้าแพรเก็บอยู่ ใส่ได้ " พิชชะงัก คำพูด ตัวเอง และ เมื่อเงยมา สายตาเห็นคนที่ยืนอยู่ด้านหลังพายอีกที ในมุมที่เขายืนอยู่พายมองไม่เห็นแน่นอน
" เอ่อ .. อะ ...,," พิชออกอาการเอ่ออ่า โก้สังเกตเห็นจึงพยักหน้าให้กิฟท์เชิงเข้ามา หิฟท์สูดลมหายใจเรียนความมั่นใจตัวเอง อยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าหาพี่เสือสินะ
พายทรงตัวยึดเกาะแขนพิชไว้แล้ว และเห็นชัดแล้วว่าใครที่ทำให้น้องรัก ออกอาการติดอ่าง
" พี่พายสวยมากเลยนะครับ วันนี้ " โก้แก้สถานการณ์เฉพาะหน้า ปูทางยาวววววให้พี่สาว
" และก็สวัสดีพี่พายกับพี่พิชอีกรอบครับ " โก้ยกมือไหว้พร้อมสะกิดแขนให้กิฟท์ยกมือไหว้ด้วย
" กลับมาแล้วหรอกิฟท์ " พายถามด้วยมารยาทหรือเปล่า ไม่มีใครรู้ แลดูห่่างเหิน ชัดเจน
" เพื่งถึงเมื่อวานคะ เจ้ดูสวยกว่าเดิมอีกนะคะเนี่ย " กิฟท์ ปากชมพี่แต่สายตาลอบมองสำรวจใบหน้าพิช เห็นในจอมือถือก็ว่าหล่อแล้วนะ ตอนนี้ยิ่งหล่อกว่าเดิมมากขึ้น มากขึ้น
" จริงหรอ ดีจังมีคนชมก่อนเข้างาน อิอิ แกนะมาช้าๆๆๆๆ นั่วรอรากจะงอกแล้ว " พายผันมาบ่นอุบอิบน้องตัวดี
" อะไรกันเจ้ มือถือไม่เห็นดังเลย ชะโงกจนคอจะยาวแล้วเนี่ย " พิชทำท่ายื่นหัวยาวหยืดให้ดู
ป๊าปปปปป ~ โดนตีแขนไปหนึี่งที
" พี่พายครับ ขอโก้ควงเข้างานได้มั้ยครับ แบบว่าพี่สวยมาก อยากอวดเพื่อนๆเลย " โก้อ้อนพาย ต่อหน้าต่อตาทุกคน มีกิฟท์ที่ดูจะงุนงงที่สุด พายเองก็สนิทกับโก้ เพราะชอบไปเลือกเครื่องประดับที่ร้านบ่อยๆ เด็กคนนี้นิสัยดีน่ารัก เสียดายเกิดมาช้าไปหน่อย
" เอาสิโก้ เพราะในร้านชั้นล่าง พี่จัดเป็นโซน ลงชื่อ ลงทะเบียน มีพร๊อพ กับป้าย ป๊อปอัพเก๋ๆ ไว้ถ่่ายรูปด้วย รับรองตากล้องที่พี่จ้างมานะ ฝีมือแน่นมาก หล่อสวยทุกมุม พี่เองก็อยากควงกิฟท์เหมือนกัน " พิชเห็นกิฟท์เงียบจึงเอ่ยปากแซวบ้าง
คนเดินตามหลังหน้าแดงลามถึงใบหู แทบจะเป็นมะเขือเทศเดินได้
พิชเดินเรียงสาม คุยกันมา เมื่อมองไม่เห็นอีกคน พิชผ่อนฝีเท้าลง หันมามองกิฟท์ที่ค่อยๆเดิน กิฟท์อยู่ในชุดกระโปรงยาว สีชมพูโอรส สีผมออกโทนอมแดง แต่งหน้าทาปากติดขนตาด้วยแฮะ พิชลอบมอบสำรวจใบหน้าอีกคน อย่างละเอียด
" วันนี้แต่งตัวน่ารักจังนะน้องสาว " พิชเอ่ยประโยคยียวนกวนบาทาแซว
" น่ารักแล้วพี่จะรักหนูมั้ยล่ะคะ ? " กิฟท์ตอกกลับ เอาสิๆๆๆ ในใจชูแขนดีใจโดนแซว
พิชย่นคิ้วเข้าหากัน " ถ้าหนูไม่มีแฟนพี่อาจจะรักหนูนะคะ " พิชยิ้มกว้าง
" โห่ย ..!! " กิฟท์ยืนเท้าสะเอว คนตัวสูงยิ้มกว้างอีกรอบ หมดมุขละสิ สาวน้อย
" เดี๋ยวหนูเลิกเลยแต่พี่ต้องเซ็นสัญญานะว่าจะ .... เอา .. หนู อิอิ " กิฟท์ต่อท้ายประโยคด้วยเสียงหัวเราะใสๆชอบใจ
พิชหรี่ตามอง สาวเจ้าเหล่ยืนยิ้มขำขันอยู่ กี่ปีก็ไม่เคยลดลงเลยนะความน่ารักเนี่ย ว้าๆ
" มีบริการทดลองมั้ยครับื" พิชโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู
ใบหน้าคนตัวเล็กข้างๆ แดงขึ้นอีกรอบ
ทั้งสองคู่เดินตามกันเข้ามา แสงไฟวูบวาบ โก้ยิ้มแป้นควงพาย พายเองก็ยิ้มหวาน เกาะแขนแน่นขึ้นจนเพื่อนสาวต้องกรี๊ด จิกตาด้วยความอิจฉา
" อ้าว เจ้พายมากะโก้ งี้ไอ้พิช " สิ้นเสียงพลอย
พิชก็เดินนำเข้ามา โดยจูงมือกิฟท์ให้เดินขึ้นระหว่างขั้นบันได ต่างคนต่างมาหยุดตรงพร๊อพ กิฟท์กับพิชก็โพสท่ายิ้มถ่ายรูป
" เฮ้ยๆ อดีตคู่หวาน ถ่านไฟเก่าหรอวะ " มีเสียงคนตะโกนแซวมา น่าจะเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน
พิชโบกมือเล็กน้อยเป็นทำนองว่าไม่ใช่สักหน่อย จังหวะสุดท้าย หันใบหน้าเข้าหากัน " ยิ้มหน่อยคนสวย " พิชเอ่ยแซวกิฟท์ที่ดูจะหน้าเสียกับคำพูดเมื่อกี้ " อย่าสนใจเสียงคนอื่น ใช่มั้ย สนแค่เรา " กิฟท์ต่อประโยคที่อีกคนพูด พิชมีใบหน้าอึ้งๆ แต่ก็ยิ้ม พร้อมกระชับวงแขนให้ร่างกายอีกคนแนบชิดตัวเอง หัวใจกิฟท์แทบจะเต้นรัวเป็นระบำ
" พอๆ หยุดๆ ถ่ายด้วย พวกเรามา " โอ๋เข้ามาเบรคกลางคัน พร้อมยกมือขวางไว้ พลอย จอม ส้ม นัมท โอ ต่างเดินเข้ามา ถ่่ายรูปกัน โพสท่าขำๆ จนยิ้มกันตามๆกันไป
" ไปๆ เข้างาน ให้อื่นถ่ายมั้ง เดี๋ยวเขาหาว่าเด็กเส้นถ่ายกันเอง " จอม เรียกเพื่อนๆ
ทั้งหมดต่างพากันเข้างาน กิฟท์รู้สึกได้ว่ามีมือมาจับ กิฟท์หันกลับมา สีหน้าเบื่อหน่าย เต็มใบหน้าเธอ และความรู้สึกรังเกียจ คิดถึงเรื่องเก่าๆ ก็ แวบเข้ามา
=======================================================
หลังจากที่ทุกคนสมัครเรียนพิเศษ กิจกรรมหลังเลิกเรียนจึงอยู่ที่สยาม แยกกันเป็นสองกลุ่ม นัทตัดสินใจลงเรียนในสถาบันเดียวกับสี่คน ส่วนพิชติวเข้าบัญชีกับส้ม สองคนที่ต้องแยกไปเรียนในมหาลัย
โอ๋ไม่ยอมเรียนเหมือนคนอื่น แต่ก็ตามมาสยาม โอ๋ชอบเดินดูของ เสื้อผ้า แฟชั่น พยายามทบทวนเหลือเวลาอีกสองปี ตัวเองอยากเรียนอะไรนะ เพราะรู้สึกติดใจกับแฟชั่น ของสวยงาม
" พิช ดูเครียดนะ " ส้มเอ่ยทัก
" อืม ก็เครียดนะ เราน่าจะตั้งใจเรียนกว่านี้ เราเหมือนมาเป็นภาระเธอเลย " พิชตอบตามตรง เขาถือว่าเซ้นส์เรื่องเลขดีมากคิดเร็ว แต่เพราะความขี้เกียจของตัวเองนี่ละ
" เอ้ย อย่าซีเรียส เราเต็มใจ แล้วนายกับกิฟท์ สวีทกันดีมั้ย " ส้มเอ่ยถาม จนพิชชักสงสัย อาทิตย์ที่แล้วก็ถามแปลกๆ
" ส้มมีอะไรรึเปล่า บอกเรามาเถอะ " พิชลองถามดีกว่า ส้มส่ายหัว
" เราอาจแค่คิดมากไป เป็นห่วง เห็นมาติวกับเรากลัวกิฟท์งอน " ส้มแจง
พอหมดเวลาเรียนทุกคนก็ตัดสินใจจะดูหนังกัน โดยที่ไม่มีใครเอะใจอะไร มีแต่พลอยกับส้มที่มองตากันสองคน
" เราไม่ไหววะ เราต้องบอกพิช " ส้มเอ่ยออกมากับพลอย เมื่อเห็นนัทกับกิฟท์นั่งชิดติดกัน โดยพิชนั่งอยู่อีกฝั่งเงียบๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก
" อืม จบเรื่องนี้แล้วกัน เราจะบอก " พลอยเองก็ตัดสินใจแล้วเหมือนกัน
ผ่านไปสองสามวัน พลอยกับส้มหาโอกาศที่กิฟท์ และ นัท ไม่อยู่
พิชนอนฟังไอพอดอยู่ที่สนามริมน้ำในโรงเรียน
" เอ้ย มึงทำไร " พลอยทิ้งตัวลงนั่ง มองหน้าพิช พิชถอดหูฟังออก " อะไร ฟังเพลง " พิชยิ้มมองมากันเกือบครบ พลอย โอ โอ๋ จอม ส้ม ด้วย
" แกเห็นมั้ยว่่าใครหายไป " พลอยถาม พิชไล่มองอีกครั้ง เห็นสิ พิชพยักหน้า ลางสังหรณ์ไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้นมา
" ฉัน เอ่อ ..... ฉันกับส้ม เอะใจ สงสัยว่า นัทกับกิฟท์ จะแอบคบกันลับหลังนาย " พลอยพูดจบ
พิชอึ้ง น้ำตาเอ่อไหลมาเอง สับสน ติดย้อน หลังๆกิฟท์ไม่มาตามหึงหวง ไม่ค่อยสนใจ โอ๋เองก็อึ้งคิดทบทวนตามพิช เช่นกัน
" แต่เราไม่แน่ใจ 100% คิดไว้ว่า 80% แน่ๆ " พลอยยืนยัน
โอ เม้มปากแน่น เดินเข้ามากอดพิช ที่กำลังร้องไห้ น้ำตาค่อยๆไหล ไหลเรื่อยๆโอ๋เองก็เสียใจจนร้องตามออกมา
" ถ้าสมมติว่ามันจริง แกจะทำยังไงวะ " ส้มถาม พลอยบีบมือให้กำลังใจพิช
พิชเม้มริมฝีปากบางเฉียบเข้าด้วยกัน ราวกับต้องใช้พลังงานมากมายในการตัดสินใจ เพื่อนรัก กับ คนรัก งั้นหรอ น้ำเน่าไปมั้ง
" ไหนๆ ถ้าจะจับผิด ก็กูขอแบบ คาหนังคาเขาได้เปล่าวะ " พิชหันมามองโอ สามคน โอ นัท พิช สนิทกันมานาน
โออดกังวลไม่ได้ " ยังไงวะ จะดีหรอ " พิชมองโอ๋ คำพูดเหมือนแค่ลอยผ่านหู
" ถ้าใคร คิดว่าเราคิดผิด อยากบอกเรื่องนี้กับกิฟท์ นัท เราไม่ว่านะ อย่างมาก เราคงได้คำโกหกคำโต พร้อมกับการจบเรื่องเร็วขึ้น " พิชบอก
ทุกคนเงียบ คิดตามคำพูด ต่างคนต่างคิด
" เรา เราจะให้โอ๋นอนกับกิฟท์ ดูมือถือกิฟท์ และ ข้อความต่างๆ คิดว่าคงมี ส่วนนัท ปล่อยมัน และ เราจะกลับบ้าน ให้เวลาพวกเขาเต็มที่ " พิชกลั้นน้ำตาไว้ ริมฝีปากสั่น เขารักกิฟท์มาก แต่ เขาก็รักนัทมาก
" วันนี้จะกลับบ้าน " พิชตอบ นี่คือคำพูดสุดท้าย ก่อนพิชหายไปสองวันเต็ม
นัทดูสบายใจอารมณ์ดี ที่พิชหยุดเรียน พร้อมย้ายตัวเองมานั่งข้างกิฟท์
" นอกใจแน่ ถ้าจะหยุดเรียนพร้อม พี่หลินที่ไปสอบเอนท์ " นัทเติมเชื้อไฟ เค้าตามจีบ ตามตื้อ กิฟท์ทุกวัน
" เขารักกันมาก่อนนะ รักกันมาก " นัทกระซิบข้างหู จนกิฟท์หันมามองหน้านัท
" หยุดพูด " กิฟท์บอกเบาๆ คนอื่นรอบข้างสังเกตกันหมด แต่ไม่มีใครหันมา ทุกคนตั้งใจแอบฟัง
กิฟท์เองสับสน ตกลงพิชไม่รักเธอ และนัทก็พร่ำบอกว่า คนแบบพิชรักเพื่อนมาก ถ้านัทขอ หรือบอกว่าชอบ กิฟท์ พิชต้องยอมหลีกทาง จริงสิ พิชเคยเล่าทำนองนี่ให้ฟัง
นัทจึงเสนอให้กิฟท์คบสองคน โดยมีบี บังหน้า แต่กิฟท์ไม่เคยรู้เลยว่า บีเองก็สมรู้ร่วมคิดกับนัท บีหวังในตัวพิช ขอแค่ได้ใกล้ จึงยอมร่วมแผนการ์ณ ตอนแรกนัทก็กะแค่แอบชอบกิฟท์ แต่ไปๆมาๆ ส้มเองก็ดูมีใจให้พิช พิชเองก็สนิทสนมกับส้มเหลือเกิน ความอิจฉาจึงก่อเกิดขึ้นมา
และเรื่องก็แดง นัทอาศัยช่วงที่พิชหยุดเรียน เพราะเมื่อวานเขาสืบแล้วสืบอีก พิชบอกยังป่วยอยู่ จึงเดินเข้ามาที่หอตอนเจ็ดโมงเช้า ซึ่งโอ๋บอกติดงานจะออกไปก่อนตั้งแต่หกโมงกว่า
กิฟท์ได้ยินเสียงเคาะห้องจึงคิดว่า โอ๋คงลืมอะไรไว้
" แกลืมอะไรเนี่ย " เสียงเนือยๆ เดินมาเปิด นัทแทรกตัวเข้ามา
" ขอกอดหน่อยสิ คิดถึง " นัทยิ้มหวาน พร้อมสำรวจมองคนตรงหน้า ชุดนอน น่ารัก
" นัท เธอจะบ้าเปล่า " กิฟท์มองสายตาลวมลามของนัทอย่างรังเกียจ
" ทำไมล่ะ หรือว่าอยากให้ไอ้พิชรู้เรื่องของเรา " นัทเดินเข้าใกล้ กลิ่นหอมๆจากตัวของกิฟม์ทำให้สติกระเจิง
อีกหกคนข้างนอกก็สติกระเจิงคนละทาง พิชหยิบกุญแจ ไขประตูเข้าไป ภาพที่เห็นคือ นัทกำลังค่อมอยู่บนตัวกิฟท์ นัทเงยหน้ามองสบตาพิช
" ไอ้นัท มึงบ้าหรอไง " โอกระชากตัวนัทออกมา โอ๋เองก็วิ่งมากอดกิฟท์
พิชยืนมองเงียบ มองภาพตรงหน้า หลับตา
" พิช มันไม่ใข่นะ " กิฟท์น้ำตาไหล วิ่งเข้ามากอดแขนพิช พิชฝืนลืมตา มองหน้าคนที่รักได้ไม่เต็มตานัก
" พิชรักกิฟท์มากนะ มาก แต่ถ้าพิชไม่ดีพอ บอกสักคำนะ บอกกันสักคำ " พิชค่อยๆแกะมือกิฟท์ออกละเดินไป ทุกสายตามองตาม ส่วนกิฟท์เองทรุดตัวร่ำไห้เหมือนใจจะขาด โอ๋รีบมากอดกิฟท์ไว้
นัทยืนตีหน้านิ่ง ที่คิดไว้ แค่กะให้พิชรู้และถอนตัวออกไป และจากวันนั้น พิชก็ให้คุณไพลิน มาลาออก พร้อมแจ้งว่าไปเรียนต่างประเทศ ทุกคนไม่ค่่อยได้ข่าวคราวพิชเลย กิฟท์พยายามติดต่อ แต่พิชปิดกั้นทุกหนทาง
นัทตามกิฟท์แจ ส่วนกิฟท์เมื่อพิชไม่อยู่ นัทอยากจะทำตัวเป็นเจ้าของเดินตาม หึงหวง กิฟท์ก็ไม่สนใจ คบคนอื่นๆไปเรื่อยๆ จนเข้ามหาลัย กิฟท์บินไปต่างประเทศทันที
ส่วนนัทมาพร่ำบอกกับคนอื่นว่าเสียใจ เพราะอารมณ์ชั่ววูบ ร้องไห้เสียใจคร่ำครวญ บางคนก็เชื่อ บางคนก็สงสัย แต่เรื่องก็ผ่านหายไปตามกาลเวลา เพราะต่างคนต่างเรียน
มีสตอคอีกสองตอนแน่ะ :) ขอเรียบเรียงก่อนนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามคะ
พรุ่งนี้วันสุุข จะไปเมา เมาละมะขับนะคะ
จุ๊บๆ
By : yumyum Date : 7 Mar 2014 01:15  
|
