แต๋วเหรอ ก็แล้วแต่

"อย่าให้อิทธิพลของคนอื่นในใจเรา...เป็นตัวดับฝันชั้นเลิศ"

ไฟความฝัน และแรงบันดาลใจมักจะหมดไปได้โดยง่าย แต่เชื่อเถอะว่าไม่มีอะไรที่จะดับไฟความรักรักได้ การที่เรารู้สึกว่าถูกดับฝัน เจอทางตันเราจะร้อนรนจนลืมไปว่า "ความรักชนะทุกสิ่ง"

ชีวิตคนกับนิยายมีหลายอย่างที่กินกันไม่ลง แข่งกันฝันแข่งกันจริง....ความรักเองก็เช่นกัน...จะหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าหรือว่าจะเผ็ดร้อนเหมือนพริกก็วัดกันที่ประสบการณ์ของความรักของผู้เขียน...

เพราะคิดกันอย่างนี้...สุนทรพล่ามของชมรมภาษาและวัฒนธรรมญี่ปุ่นจึงขึ้นบัญชีดำ "พวกไฟแรงไม่ลืมหูลืมตา...ไม่รู้หรอกว่าความจริงมันเป็นยังไงเพราะเอาแต่อยู่ในนิยาย!!"

กลายเป็นพวกมั่นใจตัวเองมากเกินไป...โดนสาดน้ำเข้าไปสักหน่อยก็มอดดับไม่เป็นท่า....

"เขียนนิยายรักหรือนิยายแค้นวะเนี่ย...ฆ่าล้างเลือดกันชัดๆ!พระเอกหรือตัวอะไรเนี่ยยยยตายตอนจบทุกทีเลยไม่ไหวแล้วนะ"

ความรักเป็นสิ่งที่กระผมสนใจมากอันดับต้นๆ...ไม่มีนิยายเรื่องไหนไม่เอ่ยถึงความรัก...ก็ความรักมันตีตลาดคนอ่าน....อยากเขียนได้บ้าง....อยากเขียนเหลือเกิน....แต่เขียนอย่างไรล่ะ...จึงจะอบอวลด้วยรักจริงๆ

เพื่อนในชมรมที่เป็นคนคลั่งไคล้นิยายมอบโจทย์อันท้าทายให้แก่กระผม....นั่นคือ นักเรียนจงเขียนนิยายรักให้ถูกต้องลงบนสมุดที่กำหนดให้ เขียนยังไงก็ได้ให้คนอ่านพอใจ....ให้โรแมนติก ให้รักสวยงาม ให้รักบังเกิดแก่สายตาผู้อ่าน....

"จะเขียนหรือไม่เขียนท่าน?"คนอ่านที่มีเพียงคนเดียวที่ติดตามกระผมตั้งแต่แรกเจอกันยื่นข้อเสนอมา

"เขียนๆ...ระดับมือชั้นนี้แล้วเขียนนิยายรักแค่นี้จิ๊บจ๊อยน่าาา"กระผมคุยไปไม่ให้เสียหน้า...ซึ่งมีอยู่น้อยนิดแล้ว ขณะนั้นก็คิดอยู่ในใจทบทวนถึงนิยายรักฉบับแรกที่ตนได้เขียนขึ้นมาให้รุ่นพี่นักเขียนเป็นคนคอมเม้นต์....นิยายรักใสใสที่คิดว่าโรแมนติกสุดยอดของสุดยอดแล้วยังถูกตะเพิดและประณามว่าเป็นความหมกมุ่นที่น่ารังเกียจ ก็แค่พระเอกปล้ำนางเอกเองนะ....สุดท้ายเขาก็รักกันอยู่ดี คิดอย่างนั้นแล้วก็รู้สึกไม่มั่นใจ

"เอารักแนวไหนล่ะ?"

"เอารักที่เป็นเธอ..."หญิงสาวเจ้าหยอดคำ

"อืมๆ...เราเป็นพระเอกใช่ไหม?..."

"ไม่ใช่!....เธอเป็นนางเอก..."

"เหยดดดด....นางเอกบ้าอะไรเป็นผู้ทอม"กระผมอยากจะหัวร่อ สาวเจ้าคงจะล้อกระผมเล่นๆ

"ก็นิยายเกย์ไง...เธอเป็นนางเอกส่วนพระเอกของเธอฉันหาไว้ให้แล้วโน่นไง...เดินมาโน่นแล้ว"สาวเจ้าระริกระรี้ชี้ไม้ชี้มือไปที่....เพื่อนรักของกระผม....นามว่า เสลดเป็ด!

"ไอ้ห่าราก สลัดผักก๊วยเจ๊ง!"กระผมอุทานขานชื่อเต็มยศของมัน ก่อนจะหันไปมองตาสาวเจ้ายอดหญิงของกระผมเพื่อย้ำให้แน่ใจว่า...เอาจริงหรอ?

ก๊วยเจ๋งคือเพื่อนรักของกระผมเอง เรารักกันมากแต่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ ไปไหนมาไหนด้วยกันไม่ได้ต้องแยกย้ายกันไป คุยกันสักหน่อยก็ยากเพราะสนิทกันมากจนไม่รู้จะคุยอะไรกัน...หลายคนอาจงงงวยกับมิตรภาพของเราแต่มันก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเพราะคนเราก็มีสไตล์ที่ไม่เหมือนกัน ไม่จำเป็นจะต้องทำตัวติดกันตลอดเวลา...แค่ผ่านกันมาก็ประสานสายตากันบ้าง

ก๊วยเจ๋ง กับกระผมเป็นคู่จิ้นที่สาวเจ้ามองมานาน เธอมักจะยิ้มลอยๆอยู่อย่างมีความสุขเมื่อพบว่า เราได้สบตากัน...

ก๊วยเจ๋งมักจะทำเท่ห์ วางมาดเป็นพระเอก ยิ้มยกมุมปากเล็กน้อย....ในสายตาของกระผมคือสายตาหาเรื่องและมองหน้ากวนตรีน!

ส่วนกระผมน่ะหรือ....เป็นบุคคลที่มีความสุภาพเรียบร้อยตามกฏระเบียบของลูกเสือสิบข้อ...แต่เหตุไฉนสายตาของกระผมจึงเว้าวอนและละห้อยเสมอ....ก๊วยเจ๋งกับกระผมเคยมีความหลังที่ลึกซึ้ง!....ซึ่งกระผมสามารถพล่ามออกมาได้ทางเดียวคือตัวหนังสือ...

กระผมยังจำได้ดีว่าก๊วยเจ๋งบอกรักกระผมเองกับปาก...ลูกผู้ทอมกล้าทำก็ต้องกล้ารับ เมื่อใจยึดมั่นในฐานะตัวเองว่าคบหากับหญิงสาวคนอื่นอยู่ก็ไม่สามารถรับรักนั้นได้...แม้ว่าจะชอบมากก็ตาม ตอนนั้นกระผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากแม้จะไม่ตกใจที่ผู้ทอมบอกรักกันเองแต่ก็อึ้งอยู่ไม่น้อย...กระผมมีอะไรที่ดึงดูดใจผู้ทอมอย่างก๊วยเจ๋งหรือขอรับ?

ก๊วยเจ๋งที่เคยตัวเล็กกว่า....ขี้โรคขลุกอยู่แต่กับคอมพิวเตอร์ กลับไปพร้อมกับน้ำตา

บัดนี้กลายเป็นเพื่อนรักที่ตัวโตเท่ากัน...แต่มันฮอตกว่า!.......มาแรงแซงทางโค้ง ไม่ว่าสาวหน้าไหนมันก็สอยได้แค่ลูกไม้ไม่กี่อย่าง....เมพโคตร

"ดีกรีมันต่างกัน...."คำพูดเท่ห์ๆของก๊วยเจ๋งทำลายภาพพจน์ตัวเล็กๆขี้แยๆหมดสิ้น

พ่อหนุ่มจอมแฮคเกอร์ขั้นเทพของโรงเรียนได้รับฉายาจากอาจารย์เป็นการซูฮกความสามารถ ส่วนกระผมนั้นหรือ....พวกชอบพล่ามกระจอกๆต๊อกต๋อยที่คิดว่าตัวเองเมพเหมือนกัน

ไม่ต้องเดากันเลยครับว่าใครจะเกย์มากเกย์น้อย....กระผมกับก๊วยเจ๋งเกย์เท่ากัน...ตอนนี้เรื่องความเซี้ยวไม่มีใครยอมใคร

กินกันไม่ลง....แต่จะให้กระผมเป็นนางเอก....คนอ่านคนดีของกระผมคงเอาถั่วดำทำลูกตาแน่ๆ....จะเขียนได้อย่างไรกันเล่า...เขียนให้ทอมกับทอมมารักกัน เพราะผมมองความเป็นไปได้แล้วเราจะลงเอยเรื่องอย่างนั้นยังไงกันแน่...เหอะ...ไม่มีทางเหอะ= =’


ปล.อยากเขียนเรื่องราวความรักจริงๆนะแต่ว่า....เหมือนจะเป็นเรื่องรบทุกที ฮ่าๆ

By : ฆฤณ    Date : 24 Dec 2013 09:24