|
มันคงเป็นความรัก #10 .... ของหวาน
#10 .... ของหวาน
พิชปลีกตัวเองจากการทานอาหารกับเพื่อนเดินเข้ามาในครัว
" อืมม์ ... !! " พิชยืนมองวัตถุดิบ โอริโอ้ ? ไม่ได้มันจะตัดกับสตอเบอรี่ิกินไป
พิชหยิบคุ้กกี้ธรรมดาๆไม่มีรสชาติเอาออกมาให้แม่บ้านบด
" เดี๋ยวพี่แมวบดๆนะ เดี๋ยวพีชดูก่อนว่ามีอะไรมั่ง สงสัยจะยาก ของน้อยเกิน " พิชยืนครุ่นคิด
ไม่ทันสังเกตว่ามีคนเดินเข้ามาในห้องครัว จนพี่แมวแม่บ้านต้องบอกกับพิชเบาๆว่ามีเพื่อนเข้ามา
" อ้าว กิฟท์อิ่มแล้วหรอมานี่สิ " พิชยิ้มกว้าง ตาที่เคยโตหยีลงนิดหน่อยเพราะรอยยิ้ม
กิฟท์เข้ามายืนที่ใกล้กว่าเดิม แต่ดูเหมือนกับว่าพิชยังไม่พอใจ จึงเดินมาจับมือเธอไปยืนข้างๆตัว
" ลองชิมดู " พิชยื่นสตอเบอรี่มาที่ริมฝีปากบางเๆฉียบของกิฟท์
" กินเองได้เถอะ " กิฟท์ตอบเสียงธรรมดาแต่ใบหน้ามีสีแดงๆขึ้นมาซะได้
" มือเราเลอะแล่้ว ลองชิมดู เดี๋ยวเราจะทำอะไรแปลกๆให้ทาน "
พิชพยักหน้าน้อยๆเป็นการขอร้องคนตรงหน้า คนตรงหน้าจึงค่อยๆรับสตอเบอรี่เข้าปาก
" โอ๊ย กัดโดนนิ้วเราป่าวเนี่ย ตะกละนะเธอ " พิชแกล้งสะบัดนิ้วไปมา
กิฟท์เลยตีป๊าบเข้าให้หนึ่งที สงสัยจะเป็นข้อหาทำเธอเขินอาย
พิชจัดการเทเนยลงไป พร้อมนม และอะไรอีกหลายๆอย่าง เข้าด้วยกัน
" พี่แมวฝากเอาไปตีหน่อยนะคะ ความเร็วคงที่เหมือนเดิมนะ " พิชยื่นให้แม่บ้านรับไป
และตัวเองก็หันมาจัดการถ้วยเล็กๆบนหน้า พร้อมกับเอาคุ๊กกี้ที่บดจนละเอียดใส่ลงไปก้นถ้วย
และหยิบไปแช่ทีละถ้วย ทีละถ้วย
" เก่งจังเลยนะ แบบนี่พี่หลินต้องเคยกินแน่เลย " อดใจไม่ได้ที่จะไม่พูดถึง
กิฟท์แสดงอาการน้อยใจออกมาในคำพูดนั่นคือที่เธอรู้สึก แต่พิชกลับรับรู้ได้จากสายตา
" พี่เขาเคยกินแต่คุ๊กกี้ทั่วไปที่เราผสมและให้แม่บ้านทำนะ แต่แบบที่ลงมือทำเองตั้งแต่ต้นแบบนี้ เธอคนแรก "
" คนแรกอะไรเพื่อนๆอยู่กันเยอะแยะ " กิฟท์พยายามข่มใจไม่ให้เต้นเร็วไปมากกว่าที่เป็นอยู่
เพราะเธอรู้ว่าถึงจะหวังมากแค่ไหน คงไม่สมหวัง
" งั้นนี่จะเป็นของหวานอย่างแรกที่เราทำด้วยกัน แบบนี้คงดีกว่าใช่มั้ย "
พิชดึงมือกิฟท์จนตัวเธอเข้ามาใกล้เขา สองสายตาสบตามองกันเนิ่นนาน คล้ายกับจะบอกความรู้สึหผ่านดวงตาทั้งคู่
โอ๋กำลังจะเดินเข้ามาตามหยุดชะงักและเดินออกไป
" สงสัยต้องพยายามไม่ให้พวกนั้นรู้ว่าสองคนนี้หายไป งานเข้าตลอดเลยกู " โอ๋บ่นแต่มีรอยยิ้มเด่นชัดบนใบหน้า
" นี่ไง กิฟท์แกะโอริโอ้นะ " พิชจับมือกิฟท์ไว้ตลอดเวลา จนกิฟท์มองหน้า
" นายจับมือแบบนี้เราจะแกะยังไง " กิฟท์บีบมือเบาๆ
" แฮะๆ โทษทีนะ เผลอไปหน่อย " พิชดึงมือกลับแบบอายๆ เผลอหรอ สำหรับเราคงได้แค่นี้แค่เผลอ
พิชกลับมามีสมาธิต่อการทำขนมอีกครั้ง เขาเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบถ้วยออกมา
" มันได้ที่แล้วละ เริ่มแข็งนิดๆแต่ไม่มากเห็นมั้ย " พิชชูถ้วยในมือให้กิฟท์ดู
และหยิบครีีมชีสออกมาจากตู้เย็น หลังจากพี่แมวตีเสร็จก็เอามาแช่เย็นไว้
พิชเอานิ้วจิ้มลงไปชิม " อร่อยนะลองมั้ย " เค้ายื่นนิ้วที่เลอะครีมให้กิฟท์
" อี๋ นายดูดแล้วอ่ะ จะดีหรอ " กิฟท์ ตอบแบบแหยๆ
พิชเลยเอาครีมมาป้ายปาก " แบบนี้กินมั้ย " พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้กิฟท์
" พอเลยๆ มีแฟนแล้วนะ ถ้าไม่มีก็ว่าไปอย่าง " คำพูดกิฟท์เตือนสติของเธอและคนตรงหน้า
พิชใช้ลิ้นเลีย " โทษทีนะ ที่ทำให้รู้สึกแย่ " พิชเองก็เข้าใจในความหมายคำพูดทั้งหมด
" ใช่ รู้สีกแย่มาก " น้ำเสียงจริงจังทำเอาพิชคอตก เลยทีเดียว
" ทั้งที่อยากจะชิมจากปากนาย แต่ก็ทำไม่ได้ " กิฟท์พูดจบ พิชก็ทำหน้่าอึ้งๆ
" รอโสดก่อนแล้วกันไม่ชอบเป็นมือที่สาม " กิฟท์บอกตรงๆ เธอเป็นคนตรงๆแบบนี่ละ
" เลิกอึ้งและทำขนมได้แล้ว " กิฟท์เอาศอกกระทุ้งสีข้างคนที่ยืนใกล้ๆ
" อ้อๆ เออๆ นี่นะ เราก็ตักครีมลงไปชั้นนึง แล้วก็วางสตอเบอรี่ลงไป "
พิชหมุนถ้วยค่อยๆหยิบสตอเบอรี่ลงไปหน้าตาดูมีความสุข และก็หันมาตักครีมลงไปอีกชั้น
" อ่ะตาเธอโชว์ฝีมือแล้ว " พีชยื่นถ้วยให้ กิฟท์งง พิชส่ายหัวเล็กน้อยและจับมือเธอบิดโอริโอ้วางลงข้างบนครีม
กิฟท์ค่อยๆเรียงจนครบทุกถ้วย พิชยืนมองยิ้มแก้มจะแตก
" สุดยอดฝีมือเราสองคน อร่อยแน่นอน อ่ะชิมเลยคนแรกเลยนะ " พิชยื่นช้อนให้
พี่แมวยืนมองสองคนแหย่กันไปมา จนพิชเริ่มรู้สึกตัว
" พี่แมวดูไม่ต้องทำหน้าอยากกินขนาดนั้น พิชแบ่งให้สองถ้วยเลย " พิชถื ถ้วยขนมไปให้แม่บ้านที่มักจะเป็นหนูทดลองของพิชอยู่เสมอๆ
" อร่อยมาก ครีมมันแบบ สุดยอด สตอเบอรี่ฟินมากกกกก " กิฟท์ทำหน้าละเมอเพ้อฝันราวกับลอยอยู่บนอากาศ
" จริงๆนะคะคุณพิชอร่อยมากคะ " พี่แมวย้ำอีกคน
พิชขยับไปยืนข้างกิฟท์ และเอาไหล่เบียดเธออีกแล้ว
" คุณพิชทานมั้ยคะ นี่คะเดี๋ยวพี่หยิบช้อนให้ " พี่แมวรีบเดินอ้อมมาหยิบ
" กินสิ " กิฟท์อมยิ้ม อร่อยมากกกกกก ฟินจริงๆ
" ป้อนหน่อยสิ " สิ้นเสียงพิช พี่แมวหยุดเดินอัตโนมัติ
" เอ่อ งั้นเดี๋ยวพี่เอาออกไปให้น้องๆนะคะ เชิญตามสบาย " พี่แมวยักคิ้วให้ พิชเล็กน้อย
ป้าบๆๆ " อายพี่เขามั้ยเนี่ย " กิฟท์ ตีกระหน่ำใส่แขนคนข้างๆ
" อายยยยยยยมาก ! แต่ อยากกินนะ " พิชยังยืนเฉยๆ
" ไปเลยไปข้างนอก " กิฟท์เกือบหลงเชื่อ แต่ตานี่ชิมแล้วตอนทำจะไม่รู้รสชาติ ครีมชีสเอย สตอเบอรี่เอยได้ไง
" โอ้โห ของหวานนนน " จอมดูตื่นเต้น หยิบถ้วยขนมมากินมีอาการไม่แพ้กิฟท์ตอนอยู่ในครัว
" ไม่ใช่ขนมนะที่หวาน สงสัยคนที่เดินมาก็จะหวานไม่แพ้กัน " โอ๋พูดจบ
ทุกสายตาหันไปมองพิชกับกิฟท์
" อะไรๆมองอะไร ไม่ต้องมาแซวเลยไม่มีใครช่วยเลยสักคน มีแต่กิฟท์ " พิชแก้ตัวเนียนๆ
" กิฟท์เนี่ยนะทอดไข่ยังไหม้เลย " โอ๋
" แกก็เวอร์ไป โอริโอ้นี่ฉันวางนะ ดูซ่ะก่อนน่ากินขนาดนี้ " กิฟท์ทำเสียงภูมิใจกับผลงาน
" แค่เนี่ยยยยยยย !! " นัท จอม ใหม่ โอ พูดพร้อมกัน
" เออๆ เอาเป็นว่าของกองนี่ ตรงหน้า สี่คนช่วยกันเก็บนะ ช่วยพี่แมวหน่อย " พิช
" ได้ สบายมากจะมาเก็บให้ทุกวันเลยถ้าอร่อยแบบนี้ " โอ ตักขนมคำสุดท้ายเข้าปากจนหมด
" รับสมัครคนงานมั้ย ฉันแรงดีนะ " จอมเอาบ้าง
" พอเลยๆ แค่บอกว่าจะมากิน คราวหน้าจะจัดหนักกว่านี้อีก นี่ไม่มีของพร้อมเลยทำง่ายๆ " พิช
" หวานนนนนนนเป็นบ้าเลยแก ขนม " โอ๋ทำเสียงเคลิบเคลิ้ม
" พอๆ เลิกแซวๆ " กิฟท์ปรามโอ๋
เพื่อนตัวดีบทจะช่วยก็ช่วยมาก ถ้ารู้ว่าในครัวเธอเจออะไรมาบ้างอาจหัวใจวายได้
สักพักทุกคนก็ช่วยหันเก็บของจนพี่แมวแทบจะยืนเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย
พิชเองก็ยิ้มให้พี่แมว " ปล่อยให้เพื่อนๆทำกันเถอะพี่แมว แค่เราเตรียมของก็หมดพลังงานแล้ว " พิชขำ
" วันนี้ดูน้องพิชอารมณ์ดีมากเลยนะคะ " แม่บ้านอยากจะแซวแต่ก็ไม่กล้าแซวเต็มปากเต็มคำ
" แซวน้องตัวเองได้ไงพี่แมว พิชขอบคุณมากๆนะ ตามใจจนเหนื่อยเลย " พิช
" พวกเราก็ขอบคุณมากๆคะ " ทุกคนต่างยกมือไหว้ จนพี่แมวเกือบยกมือรับไหว้ไม่ทัน
พิชออกมาส่งทุกคนหน้าบ้านขึ้นรถกัน
" กลับดีๆนะ ถึงแล้วบอกด้วย " พิชบอกลาทุกคน จนหันมาเจอกิฟท์ที่เดินอยู่ในบ้านกับโอ๋
" แล้วกิฟท์กลับยังไง เราไปส่งมั้ย " พิชรีบเดินเข้ามาหา
" เราไปส่งมั้ย !! " โอ๋ทำเสียงล้อเลียนพิช ทำเอาทั้งคู่หน้าแดง
" กลับเองได้เถอะ ไม่ต้องห่วงแล้วแกละจะไปนอนบ้านฉันมั้ย " กิฟท์ถามโอ๋
" ไม่เอาไปบ้านแกมีแต่มาม่า อยู่นี่สวรรค์ชัดๆ " โอ๋
" เอองั้นฉันกลับ " กิฟท์ทำท่างอนโอ๋และหันหลังเดิน
แต่มือพิชก็คว้าไว้ทันที " นอนนี่สิ นอนเตียงเราก็ได้ ดึกแล้วเป็นห่วง " พิชทำเสียงออดอ้อน
โอ๋ยืนอึ้ง และไอ้สี่คนเมื่อกี้ไม่ห่วง ... โธ่ๆ ไอ้พิชเพื่อนรักกกกกกก
" นอนนี่แหล่ะแก ชิวๆ พรุ่งนี้ค่อยให้พิชไปส่งตอนเช้า " โอ๋เขย่าแขนกิฟท์
" โอเคๆ ตกลง " กิฟท์เดินนำเข้าบ้าน พิชหันมาตีมือก้บโอ๋
พิชหยิบชุดนอนให้โอ๋กับกิฟท์คนละชุด
" เดี๋ยวกิฟท์อาบห้องเรา โอ๋แกไปอาบห้องรับแขกแบบเมื่อวานนะ " พิชพูดจบทุกคนก็เดินแยกย้ายกันไป
พิชเดินไปหยิบผ้าปูที่นอนมาปูเพิ่มอีกหนึ่งที่ คืนนี้เขาว่่าจะนอนพื้น และ ปล่อยให้กิฟท์นอนบนเตียงดีกว่า
พอพิชยกของออกมามือถือก็หล่น พิชรีบคว้า
" เกือบแล้ววววว " พอพลิกมือถือมา พิชเองหน้าถอดสี
# หลิน 49 มิสคอล ... พิชรีบกดหน้าเบอร์ที่โชว์ค้างไว้ทันที
" ฮัลโหล " พิช
" ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่ล่ะ " หลินถามเสียงแหส๋ออกมา
" พอดีเพื่อนมาบ้านเลยทำอาหารกินกัน พิชปิดเสียงไว้ ตอนคุยกับลูกค้าลืมเปิด " พิชอธิบาย
หลินเงียบ พิชเองก็เงียบ จึงทำให้ได้ยินเสียงรอบๆตัวหลิน เสียงดังแบบนี้คงไม่ได้อยู่บ้าน
" พิชขอโทษ " พิชยอมเอ่ยออกมา แม้เขาจะไม่ได้รู้สึกผิดเท่าไร
" ถามจริงๆ คิดอะไรกับเพื่อนเธอเปล่า มีอะไรกันรึเปล่า " หลินแค่นเสียงถาม น้ำเสียงดูกวนมากมาย
" พี่หลิน เพื่อนนะ มากันหลายคน เมารึเปล่าเนี่ย " พิชถามกลับ
หลินเงียบ แต่มีเสียงดังแว่วเข้ามา
" หลินไปกันๆ ดึกกว่านี้เดี๋ยวไม่มีโต๊ะ " เสียงห้่าวๆแว่วเข้ามา
คนปลายสายแบบพิชก็รู้ดีว่า หลินอยู่ไหนและทำอะไร ไม่ใช่เขาไม่รู้ เจ้พายก็เที่ยวบ่อยและพิชก็รอเปิดประตูให้พี่สาวเป็นประจำ และก่อนเข้าผับออกผับ พี่สาวมักโทรหาเขาตลอด
" ไปเที่ยวหรอ ! " พิชถามน้ำเสียงเรียบๆ
" พิชอย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ " หลินไม่ลดน้ำเสียงเลย
" เปลี่ยนอะไร ถามดีๆนะ ว่าเที่ยวอยู่หรอ " พิชเสียงเริ่มดังบ้าง
" ใช่พี่ออกมาข้างนอก พิชมารับพี่สิ ขับรถมารับหน่อย " หลิน
" ได้ยังไงพี่หลิน เพื่อนอยู่บ้านตั้งสองคนทิ้งได้ไง " พิชพยายามใจเย็นอธิบายเหตุผล
" อ๋อ เพื่อนสำคัญกว่า ใช่สิ ! ยัยกิฟท์อะไรนั่นก็คงอยู่ด้วย มีอะไรกันแล้วละสิ " หลินไม่ลดเสียงแต่กลายเป็นตะโกนใส่พิช
" พี่หลิน เอาไว้ค่อยคุยกันนะ " พิชกดวาง มือถือยังกระพริบสั่นหลายครั้ง จนพิชต้องกดปิดมือถือไป
" เฮ้อ .... !! " พิชถอนหายใจและโยนมือถือไปไกลจากตัว
" เป็นอะไรเปล่า " กิฟท์
พิชหันมามองหน้ากิฟท์ ใบหน้าพิชดูเครียดคิ้วขมวด แต่ก็พยายามพูดปกติ ไม่อยากให้กิฟท์สงสัยอะไร
เพราะชื่อเธอก็อยู่ในบทสนทนาด้วย
" เปล่า เอ้อนี่ เราไปยืมไอแพดเจ้พายมา กิฟท์เล่นรอโอ๋ก่อนละกัน เราไปอาบน้ำก่อนนะ "
พิชชี้นิ้วไปที่ไอแพดวางอยู่บนเตียง ยิ้มแบบฝืนๆให้กิฟท์และเดินเข้าห้องน้ำไป
โอ๋กลับมาถึงก็นอนสลบที่ฟูกทันที ปล่อยกิฟท์นั่งเล่นเกมส์รอพิชที่หายเข้าไปนานมากแล้ว
" อ้าว ไอ้โอ๋หลับละ เราขอโทษนะหายไปนาน " พิชเดินมานั่งที่เตียง
" นึกว่าจมน้ำไปแล้วซะอีก " กิฟท์
" บ้าาา ไปอาบน้ำไม่ใช่ว่ายน้ำจะได้จม " พิชเดินมาเปิดไฟหัวเตียง แล้วค่อยเดินมาปิดไฟในห้องดวงใหญ่
" จะนอนแล้วใช่ป่ะ รอแปปนะ ดูละครค้่างไว้ " กิฟท์ยิ้มพร้อมชูไอแพดให้พิชดู
พิชนั่งลงข้างๆกิฟท์บนเตียงขยับหมอนมาดูข้างๆอีกคน
" ละครน้ำเน่า " พิชมองหน้าจอเห็นฉากนางเอกโดนรังแก
" ไม่เน่่าเถอะ เนี่ยชีวิตจริงทั้งนั้น " กิฟท์แย้งกลับ เรื่องอะไรมาว่าละครที่เธอชอบ
พิชลอบมองดูกิฟท์ที่สนใจในละครตรงหน้า ผมยาว หน้าตาน่ารัก อยู่ด้วยแล้วสบายใจดีจัง
และดูเหมือนคนถูกมองจะรู้ตัว เธอจึงเอานิ้วมาบีบจมูก พิชเข้า
" โอ๊ยยยยย เจ็บๆ น้ำตาไหลเลย ..." พิชเอามือกุมจมูกไว้ ทำท่าเจ็บปวด จนกิฟท์ต้องชะโงกหน้ามาดู
" เฮ้ยเราขอโทษ ไหนดูหน่อย " กิฟท์พยายามแกะมือพิชออก
แต่พิชกลับกลิ้งหันข้างไปมา ราวกับเจ็บปวดมาก กิฟท์ก็ตามขอโทษ และ จังหวะนั้นพิชก็ดึงมือกิฟท์มาใกล้ตัว
แต่กิฟท์ตกใจเสียหลัก กลายเป็นว่า เธอมาอยู่ใต้ตัวพิช
" เอ่อ ... !! " สายตาจ้องมองกัน ต่างคนต่างรู้สึกลึกๆในใจ แววตาที่ส่งให้กันนั้นมีอะไรบางอย่างมากกว่านั้น
มากกว่าคำว่า .. เพื่อน
พิชค่อยๆโน้มตัวลงเข้าหาใบหน้ากิฟท์ ดวงตาใสๆที่มองมาให้เขาช่างรู้สึกอบอุ่นหัวใจ
แต่ก่อนที่พิชจะเข้ามาใกล้มากขึ้น กิฟท์ก็ดึงมือตัวเองขึ้นมายันพิชไว้
" อย่าทำให้เราเป็นแบบที่คนอื่นพูดสิ " กิฟท์พูดด้วยน้ำเสียงเจ็บแปล๊บๆในใจ
พิชลุกขึ้นมานั่งแต่มือยังกุมมือกิฟท์ไว้
" เธอได้ยินด้วยหรอ " พิชถามไม่เต็มเสียงนัก กิฟท์พยักหน้า
" ก็คุยออกจะดัง " กิฟท์ตอบเบาๆ " อย่าให้คนอื่นดูถูกเราเลย " กิฟท์ย้ำอีกรอบจนพิชปล่อยมือ
" เราเป็นอะไรก็ไม่รู้ เราอยู่ใกล้เธอหัวใจเราเต้นรัวตลอด เราไม่เคยเป็นกับใคร " พิชทำหน้ามึนงง สับสน
เขายังมีพี่หลินอยู่ข้างกายในฐานะคนรัก แต่เขากลับรู้สึกอึดอัดจะเป็นจะตาย แค่เห็นแววตาเศร้าๆของเธอ
กิฟท์บีบกระชับมือพิช
" เวลาจะเป็นตัวบอกทุกอย่างเอง ตอนนี้เราสองคนก็เป็นเพื่อนกัน "
กิฟท์ยิ้มให้กับพิชที่นั่งบีบมือเธอไว้แน่น คล้ายๆกับเด็กกลัวของหาย
" ฝันดีนะพิช " กิฟท์ลุกแต่ตัวเธอกลับอยู่ที่เดิม พิชไม่ยอมปล่อย จนกิฟท์ต้องกระตุกแขน
" นอน .. เอ่อ นอนบนเตียงเราได้มั้ย คือ นอนกับเรา ไม่ใช่สิ .. " พิช
" นอนเนี่ยแหละ ขอเราจับมือ " พิชพูดแผ่วเบา
" มันไม่ดี " กิฟท์ตอบ เสียงหลินยังอยู่ในหัวเธอลบมันออกไปไม่ได้
" นะนะ นะนะ นะนะ น่ะนะ นะ กิฟท์ " พิชเขย่ามืออ้อน
" โอเค จับมือนะ มากกว่านั้น นายต้องรับผิดชอบ " กิฟท์ยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงอะไรดีๆ
" ได้ๆ เราสัญญา " พิชยิ้ม เตรียมตัวลงนอน
" ถ้าทำอย่างอื่นนะ นายต้องทำขนมให้เรากิน10ถ้วย " กิฟท์ทิ้งตัวลงนอน ตรงกลางมีหมอนข้างกั้นอยู่
" 20 ถ้วยยังได้เลย " พิชยื่นหน้ามากระซิบบอกเบาๆ กิฟท์ทำท่าจะแกะมือออก
" ล้อเล่นๆ ว่าแต่ ...เธอรู้จักกู๊ดไนท์คิสมั้ยอะ " พิช
" เดี๋ยวเถอะ ได้คืบจะเอาศอก จับมือก็พอแล้ว " กิฟท์หลับตาอมยิ้ม
พิชเองก็กระชับมือให้ผสานกับมืออีกคนที่อยู่ข้างๆและยิ้มลืมความเครียดเสียหมด
มือถือสั่นบอกเวลาตื่น กิฟท์เอื้อมมือกดปิดเสียงเมื่อเธอลุกขึ้น ก็รู้สึกว่ามีอะไรมาดึงแขนไว้
" นี่ขนาดหลับยังไม่ปล่อยเลย " กิฟท์รีบชำเลืองดูโอ๋ และถอนหายใจเบาๆ
เพราะถ้าโอ๋ตื่นก่อนคงได้แซวเรื่องนี่ไปอีกหลายวันจนสนุกปากเลย กิฟท์แกะมือคนข้างๆที่นอนหลับสนิท
เมื่อกิฟท์ทำธุระส่วนตัวเสร็จ โอ๋กับพิชก็ตื่นไล่ๆกันทั้งสามคนจึงตกลงกันว่าเดี๋ยวจะให้คนขับรถ
ไปส่งกิฟท์กับโอ๋ที่บ้านของพิช ส่วนพิชวันนี้ต้องอยู่กับครอบครัวทั้งวันเพราะเป็นวันอาทิตย์
เมื่อตกลงกันได้พิชก็เดินลงมาส่งทั้งสองคนและกลับขึ้นไปนอนต่ออย่างสบายใจ .... Zzzz
อารมณ์ดีมากลงสอนตอนรวดดดดเลย
แต่ตอน 12 ยังปั่นไม่เสร็จเลย TT
จะรีบๆปั่นนะ
ขอบคุณที่อ่านนะ แค่อ่านกันก็ดีใจแล้ว มือใหม่หัดจุ๊บ ๆ คนอ่าน
By : Yumyum Date : 1 Sep 2013 17:37  
|
