มันคงเป็นความรัก #9 ... สตอเบอรี่
ไม่ได้หายไปไหนนะ พอดียุ่งๆนิดหน่อย
ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะจ๊ะ ขอบคุณมากกกกกก จุ๊บๆ


#9 ... สตอเบอรรี่






แสงส่องเข้ามาภายในห้องที่เคยมืดสนิท บอกเวลาให้รู้ว่านี่คือเช้าวันใหม่ 

สาวผมซอยสั้นที่นอนอยู่บนพื้นห้องก็ลุกมาบิดขี้เกียจออกจากตัว เธอพยายามลืมตาและเหลือบมอง

สาวหน้าคมซึ่งหัวยุ่งนอนเอาหน้าซุกหมอนอย่างสบายใจ

" กี่โมงแล้ววะเนี่ย " โอ๋ควานหามือถือที่เมื่อคืนเธอยัดไว้ตายหมอน อะ เจอแล้ว ...!






หน้าจอ " ตัวแสบ 11 สาย " โอ๋แคะขี้ตา " มันจะโทรทำไมตั้งเยอะวะเนี่ย "

เวลา 9 โมงเองนะ จะตื่นทำไมแต่เช้าเพื่อนเรา โอ๋ค่อยๆลุกเก็บที่นอนและเดินออกมาที่ระเบียง
เนื่องด้วยเกรงใจว่าเจ้าของบ้านจะตื่น มือก็กดสายโทรหาเพื่อนรัก

" โอ๋ แกอยู่ไหนวะ " กิฟท์

" อยู่บ้านพิช มาอาศัยมันนอนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว " โอ๋

" มาหาฉันหน่อยสิ เข้าบ้านไม่ได้บ้านล็อค " กิฟท์บอกเซ็งๆ ต้องมานั่งร้านโชว์ห่วยแถวบ้านสั่งน้ำกินจนร้อนจะตายอยู่แล้ว โอ๋ตอบตกลงและจะไปหาไม่เกินชั่วโมงแน่นอน






โอ๋เดินกลับมาก็ลังเลว่าจะปลุกพิชดีมั้ยนะ พิชลืมตารู้สึกเหมือนมีใครเดินวนไปวนมา

" เออ " ทั้งสองสอบตากันมีเพียงคำนี้ออกมา 

โอ๋จึงเล่าเรื่องที่คุยกับกิฟท์ให้ฟัง พิชตกลงว่าจะไปด้วยเพราะเป็นห่วงเหมือนกัน

ไม่นานนักสองคนก็ลงมาข้างล่างพร้อมออกไปข้างนอก 






"ไปรถนะฉันขับกล้านั่งเปล่า " พิชชูกุญแจรถให้โอ๋ดู

" เจ๋งหวะ ฉันจีบแกยังทันป่ะวะ อยากสบาย " จบคำพูดโอ๋สองคนก็หัวเราะกันลั่น



พิชถือโอกาสยืมรถญี่ปุ่นคันเล็กๆแม่ออกมาใช้ ด้วยความที่ลูกสาวคนเล็กอ้อนและรับปากว่าจะไปรับเชคของลูกค้า
มาให้ด้วย แม่เลยตกลง เพราะถึงจะตามใจแค่ไหนก็ต้องสอนให้ลูกสาวทั้งสองคนรู้จักทำงานหาเงิน




พิชเลี้ยวเข้าซอยแคบๆมาตามทางสายตาของคนขับย่อมเห็นสิ่งข้างหน้า พิชเห็นกิฟท์แล้ว
พอพิชจอดรถเสร็จโอ๋ก็เปิดประตูลงไปหากิฟท์ทันที




" โอ้โห !!! แก พาใครมาด้วยเนี่ย " กิฟท์ลากโอ๋ออกมาคุยห่างๆรถคันสีขาว ที่ติดฟิมสะท้อนแสง ทำให้มองไม่เห็นข้างในตัวรถ

" จะไปมั้ยละ หรือจะนั่งร้อนๆ ขึ้นรถเถอะ ไม่เอาไปขายหรอก " โอ๋เดินมาเปิดประตูรถให้กิฟท์



เมื่อกิฟท์เข้ามานั่งจึงเห็นพิชยิ้มให้อยู่และนั่งอยู่ที่คนขับ

" เพอเฟคเกินไปเปล่าเนี่ย หลุดมาจากนิยายเล่มไหนกัน " กิฟท์พูดกับตัวเอง



พิชขับรถอย่างสนุกเมื่อมีเพื่อนๆนั่งอยู่ด้วย

" เดี๋ยวเราขอไปทำธุระแป๊ปนึงนะ " พิชหันมายิ้มให้กิฟท์ 

กิฟท์มองพิช แต่งตัวน่ารักดี ใส่หมวกไหมพรม เสื้อยืดกางเกงยีสน์ขาดๆ ตานี่เซอร์มาก




" มันคงเป็นความรัก ..... " พิชมองหน้าจอ หลิน ควรรับสินะ
โอ๋กับกิฟท์เห็นสีหน้าก็เดาออกว่าน่าจะเป็นหลินโทรมา





" ฮัลโหล ว่าไงคะ " พิชพูดไม่เต็มเสียงนัก ใจก็แอบพะวงห่วงคนข้างหลัง

" พิชอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ " หลิน

" ขับรถอยู่คะ อยู่กับโอ๋ กับกิฟท์ กำลังจะไปทำธุระให้ม๊า " พิชตอบรวดเดียว

" ขับรถดีๆแล้วกัน ถึงบ้านแล้วโทรหาด้วยนะ " หลิน

" โอเคคะ บะบาย " พิชวางมือถือและหันมาสบตากับกิฟท์ที่กระจกมองหลัง
และความเงียบก็เข้าครอบงำทั้งสามคนในรถ

" เดี๋ยวแกจะไปไหนทำธุระหรอ " โอ๋ทนความเงียบไม่ได้ต้องโพล่งออกมาก่อน

" ไปร้านลูกค้าแปปนึงนะ ไหนๆก็ออกมาข้างนอกแถมยืมรถมาอีก ก็ต้องทำงานนิดนึง "

พิชพูดจบก็ถึงร้านแรกที่ต้องแวะพิชดูกระฉับกระเฉงถือแฟ้ม ส่งใบวางบิล ใบรับเชคจากลูกค้า
พร้อมทั้งยิ้มแย้มแจ่มใส ผ่านมา3 ร้านทุกร้านให้การต้อนรับพิชเป็นอย่างดี
อาจเพราะกิริยามารยาทที่ดีพูดเพราะ จนทำให้ทุกคนมองข้ามการแต่งตัวที่ออกจะเซอร์อยู่บ้าง






" สรุปบ้านแกทำอะไร " โอ๋อดถามไม่ได้สงสัยจังเลยเข้าร้านอาหารมาสามร้านติดๆ

" เกี่ยวกับไวท์นะมีสวนอยู่ต่างจังหวัดด้วยนะ และ นำเข้ามาบ้าง บ่มเองบ้าง " พิชอธิบาย

" หิวกันมั้ย ! กิฟท์ หิวมั้ย " ประโยคหลังน้ำเสียงพิชอ่อนลง
กิฟท์ที่มองข้างทางถึงกับหันมาค้อนใส่ .. แหม มาทำตัวน่ารักใส่ เชอะ

" เชื่อเลย เงียบๆแบบนี่ โมโหหิว " โอ๋

" งั้นเดี๋ยวเราโชว์ฝีมือเอง ^^ เดี๋ยวแวะซุปเปอร์แล้วกันมีใครไม่กินอะไรมั้ย "

พิชหน้ามาทางกิฟท์เล็กน้อย ตั้งแต่วางสายกิฟท์ก็เงียบๆไปทำเอาคนขับรถอยู่กังวลใจเล็กน้อย

" กินได้ทุกอย่างแหล่ะ ตามใจเจ้าบ้านสิ " กิฟท์ยอมตอบพิชดีๆ 
ไม่งั้นละก็คนขับรถอาจพาไปไม่ถึงจุดหมายเท่าไรนัก เพราะมัวแต่หันหน้ามามองเธออยู่ก็เป็นได้




 ถึงเราไม่ใช่แฟนแต่เขาให้ความสำคัญกับเราก็เพียงพอแล้ว .... กิฟท์ถอนหายใจออกมาเบาๆ





พิชเลี้ยวรถจอดเข้าซุปเปอร์มาเก็ตก่อนถึงบ้านนิดเดียว พิชเดินเลือกของอย่างทะมัดทะแมง
ไหนจะผัก หมู ที่พ่อครัวยืนเลือกยืนดูอยู่เป็นนานสองนาน 

" อยากกินอะไรเป็นพิเศษเปล่า เดี๋ยวจะทำให้กิน " พิชลดฝีเท้าให้ทันคนที่เดินตามอยู่ข้างหลัง
เอาไหล่แนบชิดกับไหล่กิฟท์ ... กิฟท์ส่ายหัว 

พิชยังไม่ลดละ เพื่อให้คนตรงหน้ารู้สึกดีขึ้นสักหน่อย เขาก็จะทำ 

" ของหวานละชอบอะไรมั้ย พวกนี้เราไม่ค่อยถนัดเท่าไร " พิชยังเอาไหล่ดันกระแซะคนข้างๆที่ยอมเดินตามให้ทันกันแล้ว 

" สตอเบอรี่แล้วกันเอาไปทำอะไรก็ได้เราชอบกิน " กิฟท์ยิ้มยอมตอบโดยดี 

" เฮ้ยๆ ถ้าพวกที่ห้องเรามาสะดวกมั้ย เมื่อกี้คุยไลน์กันดูทุกคนอยากมามากกกกกก " โอ๋ลากเสียงยาว

" โอเคบอกพวกนั้นมาเลย ฝากโอ๋อธิบายทางมาบ้านละกัน เดี๋ยวเราซื้อของเพิ่ม "
พิชเนียนยื่นมือมาประสานมือเล็กๆอีกคนไว้ จับไว้หลวมๆ

" มาเร็วไปซื้อของกัน " พิชอมยิ้มมุมปาก แววตาออกอาการดีใจที่ตีเนียนง้อคนหน้าบึ้งหน้างอสำเร็จ






พิชซื้อของเสร็จก็จัดการใส่ท้ายรถเดินอารมณ์ดีฮัมเพลงจนขับถึงบ้านอาการสบายใจก็แสดงออกมาชัดเจน

" แกไปจุ๊บมันหรอไง " โอ๋กระซิบถามกิฟท์ด้วยความสงสัย
พร้อมเดินตามพิชหิ้วของเข้าบ้าน 

" บ้าหรอใครจะทำแบบนั้นกันเล่า " ปากพูดไปแบบนั้นแต่มืออุ่นๆที่จับกันเมื่อกี้ก็ยังรู้สึกอบอุ่นแปลกๆในหัวใจเล็กของเธอ





" เดี๋ยวเราจัดการเองแล้วกัน โอ๋คอยดูเพื่อนว่าใครมาบ้างนะ ส่วนกิฟท์ ... !! " 

พิชไม่กล้าสั่งคนตรงหน้าทำอะไรจริงๆ จะให้ทำอะไรดีละ รู้สึกเกรงๆแบบแปลกๆ 
แต่ก็เดินมาจับแขนกิฟท์ดื้อๆแล้วกระซิบ 

" ช่วยทำหน้าน่ารักแบบนี้ไปนานๆนะ คนทำอาหารจะได้มีกำลังใจ "พิชหยอดคำหวาน แถมเสียงที่พูดออกมาทำให้คนฟังถึงกับหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ นายนี่ชักจะได้ใจใหญ่ไปแล้วนะ

" เอาเป็นว่ากิฟท์เห็นนี่มั้ย เดี๋ยวเราจะให้แม่บ้านมาจัดการโต๊ะข้างนอก นั่งแบบญี่ปุ่นแล้วกันเนอะ สบายๆ "

พิชเริ่มพูดเป็นการเป็นงาน เพราะอารมณ์ดีที่เห็นกิฟท์หูแดง หน้าแดง 

" หรือกิฟท์อยากได้แบบไหน บอกแม่บ้านเลยนะ เดี๋ยวเราเข้าครัว แต่ถ้าจะให้ดี "

" ว่างๆเดินเข้าไปหาพ่อครัวบ้างนะคะ " พิชส่งแววตาหวานเยิ้ม 

กิฟท์ตั้งรับไม่ทัน หยอดมาเรื่อยๆเลยนะ หยิกแขนพิชไปหนึ่งที

" ไปจริงๆแล้วนะ " พิชโบกมือ





เวลาประมาณ 18.00 น. เคารพธงชาติพอดี ..... นัท โอ ใหม่ จอม ก็มาถึงบ้านพิช


พิชเดินออกจากครัวมาเจอเพื่อนๅพอดี ตอนนี้พิชเปลี่ยนมาใส่กางเกงเลสีชมพูแป๊ด พร้อมเสื้อคอกลมสีดำ

แถมคาดผมด้วยดูแปลกตาไปสำหรับเพื่อนๆคนอื่นอยู่บ้าง มีเพียง นัท กับ โอ ที่ค่อนข้างชิน



" มากันพอดีเลย เดี๋ยวขอจัดแป๊ปนึงนะ ว่าแต่ทุกคนดื่มอะไรกัน มีไวท์ด้วยนะ หรือจะเอาแบบม็อกเทล ดี " พิชถามรัวเป็นชุดแม้ใบหน้าจะมีเหงื่อออกบ้าง แต่พอเจอหน้าทุกคนที่รอกินอาหารก็ยิ้มแย้มแจ่มใส



พิชจัดการให้แม่บ้านยกเตาคล้ายๆบาร์บีคิวออกมา  พร้อมผักอีก 2 ตะกร้าใหญ่ๆ 
รวมถึงพริกเม็ดที่ฝานพอดีคำกับกระเทียม พร้อมจานที่มีทั้งเนื้อหมู ปลา กุ้ง ไส้กรอกรมควัน




" เยอะมาก เยอะไปนะเสี่ย " โอ๋ตกตะลึง

" นิดหน่อยน่า มากันเยอะแบบนี้ กินกันเลยนะ อยู่ยาวได้เลย ใครอยากนอนนี่บอกนะเดี๋ยวจัดให้ " 

เจ้าบ้านกล่าวเสียงรื่นเริงเหมือนเดิม การเตรียมอาหารทำให้พิชหมดพลังงานไปมาก 
แต่ก็ไม่เท่าไร เขาสบายใจที่ได้เจอเพื่อนๆ

กิฟท์มายืนใกล้ๆและยื่นผ้าเช็ดหน้าให้พิช หวังให้เขารับไปเช็ดเหงื่อ

พิชเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่จะทำหน้าบึ้งก็ไม่บึ้งซะทีเดียว

" มือไม่ว่าง เช็ดให้หน่อยสิ " พิชยิ้ม คำพูดของเขาทำเอาคนตรงหน้าอึ้ง

" นายนี่เหลือเชื่อ วันนี้กินอะไรผิดสำแดงป่าวเนี่ย " กิฟท์บ่นแต่เอื้อมมือมาเช็ดเบาๆ
ค่อยๆซับเหงื่อยังกับกลัวว่าหน้าเขาจะช้ำไปได้




พิชนั่งลงจัดการอาหารเตาปิ้งย่างทุกอย่างเรียบร้อยแม้กระทั่งน้ำจิ้ม

" ลองกินดูว่าอร่อยมั้ย มันคืออะไรก็ไม่รู้เรียกไม่ถูกเหมือนกัน ^^ เดี๋ยวจะบอกวิธีกินนะ " 

" ก่อนอื่นย่างๆลงไป " พิชคีบหมูย่างลงบนเตาบาร์บีคิว 

" พอสุกก็คีบวางบนผักราดน้ำจิ้ม กะเทียม พริก ตามใจชอบ น้ำจิ้มมีสองแบบ เกาหลีกับแจ่ว " พิช
พูดจบทุกคนก็ช่วยกันย่าง พิชยังทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดี ผัดยากิโซบะ และ ส้มตำฝีมือแม่บ้านมาให้เพื่อนๆ





" อร่อยมากกกกกเลยพิช ใครได้เป็นแฟนนะอ้วนตาย ชักจะอิจฉาพี่หลินแล้วละสิ " 

ใหม่ดูจะกินเยอะเกินตัว ตัวเล็กๆแต่กินไม่หยุด พิชยิ้มรับคำชม

" ส้มตำนี่เด็ดมากบอกเลย " โอ๋ทำเสียงซี๊ดซาด

" เราอยากเรียนเชฟไง ^^ ชอบกินก็เลยชอบทำ " พิชใช้มือห่อหมูเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

" เจ้พายไม่อยู่หรอ " นัทถาม

" อือ ไม่มีใครอยู่เลย ป๊ากับม๊าสวีทไปดูหนังกัน เจ้ไปแด๊นช์มั้ง ส่วนอาม่าไปวัดถือศีล "  
ทุกคนกินไปนั่งเล่นกันไปจนเข็มนาฬิกาวิ่งวนบอกเวลาสองทุ่ม




เดี๋ยวจะลงตอน10 ต่อให้ด่วนๆนะจ๊ะ 

By : Yumyum    Date : 1 Sep 2013 17:18