|
มันคงเป็นความรัก #6 ... ดรัมเมเยอร์
รู้สึกตอนนี้เนือยๆ เดี๋ยวจะรีบลงให้นะจ๊ะ
ตอนนี้มีอยู่ในมือจนถึงตอนสิบแล้ว หวังว่ายังมีีคนอ่านนะ
อ่านแบบค่าเวลาก็ยังดี ^^ ขอบพระคุณ จุ๊บๆ
#6...ดรัมเมเยอร์
พิชปลีกตัวออกจากหอพักมาแต่เช้า ปกติเวลาอยู่บ้านก็ตื่นเวลานี้ เพื่อให้มาถึงโรงเรียนเร็วๆหลีกหนีการจราจร
" ไงพิช " เสียงคุ้นหูเข้ามาในโสตประสาท พิชเงยหน้ามอง และหลุดคำพูดออกมาเบาๆ " มาย ... "
มายยิ้มมุมปาก จะว่ายิ้มก็ไม่เชิง เหมือนกับไม่เต็มใจยิ้ม พิชรับรู้ได้ดี สนิทกันแค่ไหน รอยยิ้มจากใจกับรอยยิ้มตาม
มารยาท แบบไหน แยกแยะออกแน่นอน ถ้าไม่อยากยิ้มจะยิ้มทำไม ไม่เข้าใจ !?
" มาเช้านะ " พิชพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติ กต่ในใจรู้สึกตื่นๆ
มายรวบกระโปรงและนั่งลงข้างๆพิช " ปกตินี่ "
เงียบ ........... !!! พิชเงียบ มายเงียบ มายลอบมองพิชอยู่เป็นระยะๆ
" เรียนเป็นยังไงบ้าง " มายเอ่ยถาม น้ำเสียงห่วงใยเหมือนเดิม
" ไม่รู้เหมือนกัน เพิ่งเปิดเทอมเอง มายล่ะ ศิลป์ภาษา ? ใช่มั้ย " พิช
" ใช่ยากนะ ก็ต้องสู้ๆ " พิชพยักหน้ากับคำตอบ
ต่างคนต่างเงียบกันอีกรอบ น่าแปลกสำหรับคนที่เมื่อสองเดือนก่อนสนิทกันมากมาย
อยู่ด้วยกันทุกวัน เสาร์อาทิตย์เที่ยวเล่นกัน แต่ตอนนี้แม้แต่เรื่องจะคุยยังไม่มี
มายเงียบจนเห็นนัทเดินเข้ามา
" ไปก่อนนะ เจอกัน " มายลุุกและเดินออกไป พิชมองตามแล้วก็หันกลับมาเจอนัทยืนยิ้ม
" มาทันเวลา หรือ มาขัดจังหวะ " นัททิ้งตัวลงถอนหายใจ
" เออทั้งสองอย่างวะ ไม่มีอะไรจะพูด ไม่รู้ยังไงโครตอึดอัดนึกว่าจะตาย " พิชบ่นยาว รู้สึกตัวเองอายุสั้นลง
" สรุปแกกะมายยังงัยวะ อะไรกัน งง "
" อยากรู้ " พิชถามย้ำ กับนัทก็สนิทมากเฮไหนเฮนั่น นัทขอบใครพิชช่วยตลอด แต่ก็แห้วตลอดเช่นกัน
นัทพยักหน้าจริงจังเป็นคำตอบ หลายคนมากที่มาถามเรื่องมายกับพิชแต่นัทก็ตอบไม่ได้เมื่อเพื่อนตัวดีปิดปากเงียบ
ตลอด แถมตอนปิดเทอมก็ช่วยงานที่บ้่านและติดพี่พายหนึบหนับ
พิชถอนหายใจ " ในสายตาคนนอกมองอาจมองว่า เรากับมาย ยังไงๆกันใช่เปล่า " พิชเชิงถามเพื่อนก่อนว่ารู้อะไร
มาบ้าง เพราะตอนม.3 พิชอยู่กับมายตลอดเวลา เช้า กลางวัน เย็น นัทเองเรียนห้องเดียวกับมายยังแอบมึนกับ
การกระทำของทั้งคู่ มารอมายทุกวัน ทุกเย็น ตลอดทั้งๆที่เพิ่งมาสนิทกันตอนขึ้นม.3
" ไม่มีอะไรแบบที่คิด ไม่เคยทำอะไรกันเลยสักนิดเดียว รับรอง ไม่มีเรื่องแบบจุดๆ " พิชร่ายต่อ
" แต่มายจะไม่ชอบเวลาเราไปหาพี่หลิน จนเรากับพี่หลินแทบจะห่างกันเลย เรียกว่าเราติดเพื่อนมากกว่า "
พิชเล่าไปเรื่อยๆ จนไม่ได้สังเกตว่าโอ๋กับกิฟท์นั่งอยู่ห่างๆ แต่ตั้งใจฟังมาก
" คือมายชอบ .... แก หรอ " นัทสรุป พิชส่ายหัว
" ไม่รู้ แต่เราคิดว่าไม่ใช่น่ะ เพราะเราเทคแคร์กันแบบเพื่อน " พิชตอบตรงๆตามความรู้สึกที่ตัวเองเข้าใจถึงจะสับสน
บ้าง บางทีมายก็ดูหึงที่พิชปลีกตัวไปหาพี่หลิน กลับมามายงอนร้องไห้ให้พิชง้อ
" และก็นี่ละ แยกห้อง มายคงเจอเพื่อนใหม่ๆ มันก็ห่างกันไปเองตามปกติ " พิชสรุปอย่างรวดเร็ว
นัทพยักหน้ารับรู้ สองคนข้างหลังก็พยักหน้ารับรู้เช่นกัน
เวลาแปดโมงทุกคนก็ไปเข้าแถว ไม่มีอะไรแตกต่่างไปจากทุกวันเท่าไร จนถึงตอนบ่าย เป็นวันที่รุ่นพี่ ม.6 ประกาศว่าห้องไหนอยู่สีอะไร งานกีฬาสีประจำโรวเรียนนี่เองและ รุ่นพี่ก็เริ่มตามล่ารุ่นน้องให้มาช่วยกิจกรรม
" สีแดง " จอม ตะโกน จอมเป็นหัวหน้าห้องของพวกเรา ดูบ้าพลังและฮาๆ สีผิวแทนๆตัวสูง เหมาะกับนักกีฬา
พิชนอนอีกแล้ว เขานอนคิดอะไรนิดหน่อย เมื่อหันสบตากับกิฟท์ทีไรความรู้สึกแปลกๆแว๊บมาทุกที
" เฮ้ย พี่หลินสีฟ้านี่หว่าาาา อดๆ อดอยู่สีเดียวกัน " จอมเดินมาแซวพิชเมื่อฟังประกาศจบ
" ก็ไม่ได้ขนาดนั้นเปล่าวะ แค่สีเอง " พิชเขินๆเหมือนกัน เหมือนเพื่อนๆในห้องจะเริ่มสนิทและรู้จักกันหมดแล้ว
" งงมากกกกก คบกันตอนไหนไม่มีวี่แวว " จอมยังบ่น งงจริงๆ
" เรื่องส่วนตัว " พิชจงใจตอบแบบดาราตอบคำถาม
" แหม ดารามากกกกกกกกก " พลอย เพื่อนสาวหน้าหวาน สวย ปากนิดจมูกหน่อยมเป็นที่หมายตาของรุ่นพี่แต่ค
วามต๊องของหล่อนทำให้ไม่มีใครจีบติด
ทั้งวันกลายเป็นเรื่องตื่นเต้นไม่ว่าจะค่อยๆรู้แล้วว่าใครได้รับตำแหน่งไหน
... รวมถึงกลุ่มนี้ ซึ่งขนาดใหญ่ เพราะส่วนใหญ่เรียนห้องเดียวกัน
" ส้มตำมาแล้ว " โอ๋ถือจานส้มตำมา เมนูเด็ดในร้านอาหารโรงเรียนเวลาจะเม้าท์กันต้องส้มตำข้าวเหนียว
กิฟท์ตักส้มตำเข้าปาก " โหยย เผ็ดมาก ปลาร้าเปล่าเนี่ย " กิฟท์หน้าเบ้
" ทำไมคุณหนูงี้ กินปลาร้าไม่ได้ " พิชเห็นช่องเลยแซว ตามประสาคนปากไว เริ่มสนิทก็เริ่มแซว
กิฟท์มือไวกว่าความคิด ตีที่แขนพิชดังเพี๊ยะ แต่กลับส่งยิ้มหวานมาให้ " ขนลุก " พิชพูดเบาๆ
" ทำไมทำยังกับตัวเองกิน " กิฟท์วางช้อนลง ตีตัวออกห่างจากส้มตำ
" ไม่ ... " พิชยืนตรงๆเดินมานั่งลงข้างโอ๋ " ไม่เหลือ ฮ่าๆ " สิ้นคำตอบคนอื่นๆก็ขำกันหมด
" ตลกๆ " กิฟท์ ทำท่างอนๆ แต่ก็มีเสียงรุ่นพี่โต๊ะข้างๆเสียงดังจนทุกคนต้องหันไปมอง
" สุดยอดดดดดด เพื่อนเรา " เสียงเบลดัง พร้อมตบมือทุกคนในโต๊ะก็ตบตาม
หลินสะกิดเพื่อนสนิทให้เบาๆ
" เสียงดังจัง " จอยเดินผ่านหันมาถามเพื่อนร่วมชั้นเรียน
" นี่ไง สีเราดรัมเมเยอร์ประจำสีแล้วนะจ๊ะ จอย " เบลพูดจบ ทุกคนในสวนตั้งใจฟังเงียบกริบ
เบลชี้นิ้วและดันหลังหลิน ทุกคนก็ถึงกับรู้ และเสียงตบมือก็ดังมากขึ้นกว่าเคนจากรุ่นน้องและเพื่อนๆที่ชื่นชมหลิน
พิชชะโงกหน้ามามอง หลินเองก็มองสบสายตาคนตัวเล็กหน้าคมๆที่นั่งอยู่ในกลุ่มเพื่อน มีเพียงรอยยิ้มส่งความรู้สึกให้กันและกัน
" หวงนะ " กิฟท์กระซิบเบาๆข้างๆหูพิช
" ตลกละ หวงอะไร " พิชงงกับคำพูดกิฟท์ แต่เธอยักไหล่ตอบกวนๆ
" ไม่รู้ ไม่มีสิทธิ์แต่จะหวง ทำไมมีอะไรป๊ะ " กิฟท์กวนต่อ แล้วหันมานั่งคุยกับโอ๋
ปล่อยพิชให้ทำหน้างงกับคำพูดจนลืม เรื่องพี่หลินที่อยู่ตรงหน้าไป
กิฟท์ลอบมองดูพอใจกับผลงานตัวเอง ที่สามารถดึงความคิดคนที่ตัวเองชอบให้มาคิดถึงเรื่องของเธอได้
โอ๋นั่งข้่างกันถึงปากจะเม้าท์และจัดเต็มกับส้มตำกับเพื่อนๆในโต๊ะแต่ก็รู้ความเคลื่อนไหวของกิฟท์ดี
" ตกลงมึงเอาจริง " โอ๋ย้ำถามอีกครั้งเพื่อความชัดเจน
โอ๋รู้จักกิฟท์มานานเวลานางชอบใคร นางจะต้องจีบตื้อมาให้ได้ แต่ถ้าเขาไม่เล่นด้วยนางก็เลิกยุ่งแบบไม่แคร์
" เออ ตามใจ แต่อย่าเยอะนะมึง สงสารเขาบ้าง รักกันมาดีๆ " โอ๋เตือนสติ
" เราไม่ได้แย่ง เราแค่จะทำให้พิชเปลีี่ยนใจ มาชอบเราเอง " กิฟท์อมยิ้ม
เบลเดินตรงมาหาพิชและจับมือพิชที่นั่งข้างๆกิฟท์ดึงออกมา
" อะไรพี่เบล " พิชตอบอายๆ เมื่อโดนลากไปที่โต๊ะของรุ่นพี่ ที่จริงเพื่อนๆเบลก็พอจะรู้ว่าสองคนนี้ยังไงกัน
แต่เบลนิ่งๆทุกคนจึงไม่กล้าแซว และยิ่งเบลปฎิเสธคำจีบจากรุ่นน้องและรุ่นเดียวกันยิ่งชัดเจนว่าเบลชอบพิชแค่ไหน
" เอามาส่ง มองกันอยู่นั่น " เบล ดันพีชใส่หน้าหลิน จนหน้าจะชนกัน
พิชสบตาหลิน เมื่อแววตาประสานกันต่่างคนก็เขิน จนโดนเพื่อนหลินแซว
" แหม พี่หลินสวยมากหรอคะเลยเขิน " เบล แซวนำจนคนอื่นโห่ร้องหัวเราะที่ได้แกล้งหลินบ้าง
" พี่เบล แสบมาก " พิชกระซิบบอกหลินเบาๆ ไหล่สองคนเบียดกันอยู่
" โดนแกล้งจนได้ " เบลพูดขำๆ ทำให้ดูน่ารักมากขึ้นอีกเป็นกองในสายตาพิช
กิฟท์มองแบบเคืองๆ โอ๋สะกิดเพื่อนทำนองว่า อย่าไปสนใจเลย
" ฉันจะรุกและไม่รอให้มาชอบแล้ว " โอ๋มองตามคำพูดกิฟท์ เอาจริงหรอวะเนีีี่ย
พิชเดินกลับมานั่งยิ้มแป้น และ มองไม่เจอกิฟท์กับโอ๋
" อ้าว .. หายไปไหนแล้ววะ " พิชสะกิดถามนัท
" ไม่รู้วะอยู่ๆก็เดินไปเลย แน่ะ !! ยิ้ม ยิ้ม แฟนได้เป็นดรัม " นัทแซว
" ระวังเถอะ คู่แข่งบาน "
พิชยักไหล่กวนๆ " ตามสบาย เพราะเค้ารักฉัน " พิชตอบแบบมั่นใจ
" เออๆ ไอ้คนน่าตาดี เสน่ห์แรง " นัทแอบกัดตามความจริง
พิชเป็นคนหน้าตาดี เสียอย่่างเดียวตัวเล็กไปหน่อย และก็แอบมีสาวมาคุยบ่อยๆ
ส่วนพิชก็บริหารเสน่ห์บ้างถ้าเจอคนที่ถูกใจ แต่ก็วางตัวดี ไม่ให้อะไรมากระทบกระเทือนความสัมพันธ์ของตัวเอง
By : Yumyum Date : 18 Aug 2013 08:45  
|
