มันคงเป็นความรัก #5 ..... ตู๊ด...ดดดด !!

((น่าจะกด Like ได้ จะได้มีกำลังใจนิดนึง เพิ่งแต่งเรื่องแรก อาจผิดพลาด ใช้ภาษามึนงง ก็ขออภัยจริงๆนะจ๊ะ !! ))







" เสร็จแล้วก็สวดมนต์นะ กินนมนอนมีแค่นี้ เข้าห้อง มือถือแอบใช้ได้แต่เจอก็โดนยึดยาว " โอ๋สาธยาย
พิชเดินตามฟัง มีกิฟท์เดินตามไม่ห่าง อีกทอดก็เป็นพี่จอยเดินตามมา
" เป็นอะไรเปล่า " พิชถามกิฟท์ที่เดินชนเขาอยู่นั่น
" ดูสิ พี่จอยมันตื้อไม่เลิก " กิฟท์ 
" แฟนเก่าละสิ ไปทำอะไรไว้ เมื่อกี้ยังดูรักกันดี๊ดีอยู่เลย " พิชกัดคืนบ้าง เขาเห็นที่กิฟท์ถีบพี่จอยอะไรนั่นออกจากตัว แต่ไม่แน่ใจว่า เพราะเขินหรือรังเกียจ
" สมน้ำหน้า ... " โอ๋หยุดกัดกิฟท์อีกดอก
" ห้องแกอยู่ไหน นอนกะใคร " พิชถามโอ๋ 
" ข้างๆกัน ทำไมสงสัยอะไรถามมาได้เลย ฉันกูรู้ๆ " โอ๋ยิ้มกับคำชื่นชมตัวเอง
พร้อมเดินนำเข้าห้องของพิชกับกิฟท์ 





" อ้าวทำไมเข้ามาเฉย งงเลย ฮ่าๆ " พิชขำที่ตอนแรกนึกว่าจะไปห้องโอ๋
" มาดูว่านอนยังไง " โอ๋มองกิฟท์แบบรู้ทัน กิฟท์กำลังชะโงกมองว่าพี่จอยเดินตามเธอมาหรือเปล่า
" เออนั่นสิ ยังไม่ได้คุยเลย เรานอนล่างนะ " พิชพูดจบโอ๋ก็ยิ้ม พิชคิดในใจยิ้มอะไรบ่อยจังเนี่ย
" ได้หรอ ยัยนั่นนอนแต่ข้างล่าง " โอ๋ชี้ไปที่กิฟท์กำลังเดินมา 
" ใช่ เรานอนข้างล่าง " เน้นยำคำตอบชัดเจน
" แต่เราไม่เคยนอนข้างบน คือ เรานอนคนเดียวมาตลอด " พิชเถียง เกิดมายังไม่เคยปีนขึ้นไปเลยอยู่ๆจะให้ไปนอนบนที่สูงๆขนาดนัั้นได้ยังไงกัน
" แต่เราก็นอนข้างล่างประจำ " กิฟท์ทำเสียงงอแงเหมือนเด็ก 
โอ๋ยืนถอนหายใจเฮือกใหญ่ งานเข้าแน่ไอ้พิชเอย รับรองว่ากิฟท์ต้องทำอะไรประหลาดๆ แน่นอน





ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น โอ๋ไวกว่าความคิดมองดูเวลาเพิ่งสามทุ่มไม่น่าใช่ครูเวรอะไรมาตรวจ
พิชเองยืนนิ่ง ไม่คิดว่าจะมีใครมาหาเขาหรอกนะ เพราะเพิ่งเคยอยู่หอโรงเรียนครั้งแรก
กิฟท์คิดมั่นใจว่าต้องเป็นพี่จอยแน่นอน และ ก่อนที่โอ๋จะหันมาสบตากับกิฟท์ โอ๋รู้ทันที 
" เอางี้ แกไปหลบในห้องน้ำ เดี๋ยวฉันรับหน้าเอง " โอ๋เอามือดันหลังกิฟท์เบาๆ 




เปิดประตูเรียบร้อย พี่จอยโผล่หน้าขาวๆตาหยีๆเข้ามา
พิชติดในใจ ไม่แปลกนะที่กิฟท์จะหลบหน้าอย่างกับ ซาลาเปา ขนมจีบ ดูจืดๆยังไงไม่รู้


# ไม่บอกรักความจริงคือมันรักมาก ... เสียงเพลงมือถือพิชดัง 



หน้าจอโชว์เบอร์ " หลิน " 



พิชเดินเลึ่ยงมารับสายแถวหน้าห้องน้ำ เพราะมีโต๊ะเขียนหนังสืออยู่ สายตาก็มองโอ๋กับจอยเถียงกัน
" ฮัลโหล ว่ายังไงคะ " เสียงหวานจ๋อยของพิช ดังเข้าไปถึงกิฟท์ที่หลบอยู่ในห้องน้ำ กิฟท์ทำท่าแหวะออกมากับตัวเอง
" เป็นยังไงบ้าง นักเรียนประจำ " หลินขมวดคิ้ว นักเรียนประจำไม่ชินกับคำนี้เลย
" ก็เบื่อมากเลย ต้องไปไหนมาไหนกับโอ๋ตลอดเลย เพราะพิชไม่รู้เรื่องอะไรเลย " พิชบ่นๆให้ฟัง
" เอาน่า พี่อยากไปอยู่หอจะตาย อยู่บ้านน่าเบื่อ " หลินบ่นออกมาบ้าง นานๆเธอจะบ่นสักที 
" มาสิจะได้มานอนกับพิชไง ดีมั้ยๆ " พิชแกล้งแหย่เล่น แค่จะจับมือยังไม่กล้าเลย ปากดีซะงั้น
หลินกระชับมือถือ พร้อมรอยยิ้มเล็ก " จริงหรอ  .... ? " หลินถามย้ำ เธอไม่เคยจะเห็นคนนี้แสดงอาการคลั่งเธอเลย นอกจากจดหมายกับขนม
" ไม่จริง ล้อเล่นนนน ใครจะกล้ากันละ " พิชตอบเขิลๆ จนแกว่งแขนไปชนกับนมที่ตัวเองวางไว้ หกหมดกัน 
" เวรเลย ! " พิชอุทานออกมา
" อะไรเวรเลย พี่อยู่ด้วยแค่นี้ พูดแบบนี้เลย " หลินถามน้ำเสียงงงๆ 
พิชขยับตัวขึ้น มองไปหาโอ๋ ก็ยังยืนคุยกับพี่จอยคาประตูห้องอยู่ โอเค งั้นไปล้างในห้องน้ำก็ได้



มือก็หนีบมือถือไว้และคุย หลินกำลังบ่นเรื่องเรียนวันแรกให้ฟัฝ พิชเองก็ฟังและก็มองเสื้อตัวเองที่เลอะ 
พิชเข้ามาอยู่ในห้องน้ำ กิฟท์นั่งอยู่ก็มองแบบงงๆ ปากพิชก็อืมๆ รับคำในสาย
" อะไรเข้ามาทำไม " กิฟท์ถามเสียงเบาๆ พิชยักไหล่แบมือให้ดูว่านมเลอะเสื้อเลอะแขน
กิฟท์ทำท่าจะขำ แต่พิชรีบทำหน้าจุ๊ๆ แต่เสียงหลุดออกมาก่อน




" เสียงอะไร โอ๋หรอ ? " หลินถาม แน่นอนเธอค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ใช่เสียงโอ๋
" เปล่า เสียงกิฟท์ขำนะ พิชทำนมหกเลอะตัวเอง " พิชตอบตามความเป็นจริง
กิฟท์เห็นอาการพิชก็พอจะรู้ว่าคนในสายมีอาการอย่่างไร เธอจึงจับมือพิชไว้ข้างนึงแล้วยิ้มๆ
อีกแล้ว ... ยิ้มเจ้าเลห์แบบนี้อีกแล้วนะ ... น่ารักดี เมื่อเห็นแก้มบุ๋มๆ ของกิฟท์




" ไปล้างก่อนมั้ย เห็นเงียบนานแล้วนะ " เสียงหลินไม่พอใจเมื่อเห็นพิชเงียบ และ เสียงกิฟท์ขำไม่หยุด
" ไม่ใช่ก็กำลังจะล้างนี่ไง " พิชตอบทันควัน และชี้หน้ากิฟท์ไม่ให้แหย่อีก
กิฟท์เลยจับมือพิชลงอยู่ข้างๆและเปิดน้ำล้างให้ กิฟท์ค่อยๆบีบสบู่เหลวลงบนมือพิชและถูเบาๆ มือที่นิ่มของกิฟท์เมื่อสัมผัสใจของพิชก็ตุ่มๆต่อมๆตื่นเต้นอยู่มากๆ ความสูงของสองคนอยู่ในระดับเท่าๆกัน 
กลิ่นแชมพูและน้ำหอมของกิฟท์หอมหวานเหลือเกิน 
" ตู๊ด ...ดดดด ..... ด ด !! " เสียงมือถือตัดสาย เรียกสติพิชกลับมา




" เอ่อ เดี๋ยวเราล้างเอง คือ วางสายละ " พิชยิ้มๆ ให้กิฟท์แทนคำขอบคุณ
" อยู่เฉยๆเถอะ " กิฟท์พูดเบาๆ ในทำนองว่าเดี๋ยวข้างนอกจะได้ยิน แต่จริงๆแล้วเธอได้ยินเสียงประตูปิดไปแล้ว ท่าทางโอ๋คงลากพี่จอยออกไปได้สำเร็จ
" คือเราทำเองได้ เกรงใจนะ " พิช มองมือของอีกคนที่ลูบผ่านมือเขามา
" แฟนเธอ โกรธหรอ ? " 
" เปล่า จะโกรธทำไมละ สงสัยง่วงมั้ง " พิชตอบ อืมน่าจะโกรธ แต่โกรธอะไรล่ะ บางทีก็งงกับพี่หลิน เหมือนกัน
" โกรธ เชื่อเราสิ เป็นเรานะ " กิฟท์หยิบผ้าเช็ดมือมาเช็ดให้พิชเบาๆ
และขยับตัวมาใกล้ๆ " เราจะหวงเธอมาก ไม่อยากให้ใครใกล้เธอ " กิฟท์ยิ้มและเดินออกไป


พิชเดินตามมาแบบงงหนักกว่าเก่า



" แหมล้อเล่นแรงนะ แบบนี้พี่จอยอะไรนั่นล่ะ เมื่อเย็นยังแบบ กุ๊กกิ๊กอยู่เลย " พิชแอบกัดเบาๆ
กิฟท์วางหมอนลงบนเตียงชั้นล่างละหันมามองหน้าพิช 
" ถ้าเราชอบ เราจะถีบป่ะ คิดบ้างดิ่ จะหลบมั้ย พูดหัดคิดมั่ง " กิฟท์ ทำเสียงเซ็งใส่คนตรงหน้าสุดๆ จริงอยู่เธอชอบพิชมาก แต่ถ้ามากวนมากๆ ระเบิดก็จะลงแบบนี้ 
" อ้าว เราเห็นเค้ามาตามเทคแคร์นึกว่าแฟน " พิชบอกตรงๆงงชิบเป๋ง
" เราจะนอนล่าง เธอนอนบน " กิฟท์ตัดบท พออารมณ์เสียปุ๊ป เธอจะยิงยาวเสียงไปตลอดทั้งคืนยังได้
" ไม่เอาเราจะนอนนี่ " พิชเถียงกลับ 
กิฟท์นั่งไม่ขยับ พิชยืนมองถอนหายใจ " งั้นเรานอนพื้นจบ ช่วยลากที่นอนหน่อยเถอะมันหวิวๆจริงๆนอนข้างบน " 



กิฟท์ลุกตัวมาย้ายหมอนกับผ้าห่มมา 
" งั้นนอนด้วยกัน คงได้ อย่านอนพื้นเลย มันน่าเกลียด " กิฟท์เปรยเบาๆ
" เฮ้ย ! ได้ไงมัน แปลกๆนะ " พิชขมวดคิ้ว 
" ไม่แปลก ทำไมเธอจะทำอะไรเราหรอไง ? " กิฟท์ยิ้มแบบเดิม สงสัยจัง คิดอะไรเปล่า
" ไม่ทำหรอก ตลกละ ไม่มีทาง " พิชตอบทันที จะทำได้ไงละ มีแฟนแล้วนะเนี่ย 
" งั้นก็นอน เพราะเราคงไม่ทำอะไรนาย " กิฟท์เดินมาปิดไฟ และขยับตัวเข้าไปนอนข้างในก่อน


พิชถอนหายใจนั่งลง นอนก็นอนพรุ่งนี้ค่อยย้ายกับโอ๋เอา 
" เอ่อ ขอบใจนะ ฝันดีๆ " พิช ขยับตัวขึ้นบนเตียง ตื่นเต้นชะมัดสุดๆ หัวใจเต้นตึบๆ
กิฟท์ขยับตัวหันหน้ามา สบตากับพิช " ฝันดีนะ " กิฟท์ยิ้มหวาน ถึงเธอจะดูดุ ดื้อ กวน โหด
แต่ในแววตาพิชรู้สึกได้ว่าคนตรงหน้า คิดอะไรบางอย่างกับเขา และแววตานี้ละที่เขาคิดว่ากำลังจะสร้างปัญหาใหญ่




พิชต้องหันหลังกลับและข่มตานอน ..... 




กิฟท์เองเมื่อพิชหันหลังเธอก็หันกลับ และยิ้ม เธอไม่รู้ว่าความรักครั้งนี้จะสมหวังมั้ย เธอชอบพิชตั้งแต่ครั้งแรก แต่
พิชเป็นคนที่เฉยเมยมาก กับ ทุกคนที่ไม่สนิทพิชจะนิ่งๆ แต่ถ้าสนิทจะวิ่งเล่น ตลกขำ และ เธอเองก็ไม่รู้ว่าพิชเป็นทอมหรือเปล่า เมื่อมั่นใจว่าใช่ก็ตอนที่รู้เมื่อไม่กี่วัน ว่าพิชเป็นแฟนพี่หลิน เธอไม่อยากแย่ง แต่ก็อดใจไม่ได้จริงๆ



หลินปิดไฟหัวเตียงมองมือถือ ไม่มีข้อความมาคงหลับแล้ว
กิฟท์ เด็กสาวน่าตาน่ารักดูแรงๆลุยๆ ต้องคิดอะไรกับพิชแน่ๆ อยู่ใกล้กันขนาดนั้น
สายตามองมาที่เธอเวลาเจอกับมองพิช หลินมั่นใจ 




พิชนอนคิด กิฟท์อยู่ห่างแค่คืบในห้องน้ำ ถ้าไม่ติดคนในสายหรือหัวใจว่างเปล่า เขาก็อยากจะหอมแก้มเธอ อยากกอดเธอที่ใส่ชุดนอน แต่ ... มันจะผิดกับพี่หลิน คนรักของเขา คนที่เขาบอกทุกวันว่ารัก 
แต่ทำไมในหัวใจกลับไม่รู้สึกเหมือนปากพูดกันนะ แล้วมายอีก ... ถ้าเขารักพี่หลินมั่นคง ทำไมหัวใจเขาเคยเอียงๆไปทางมายกัน แต่กับกิฟท์ หัวใจเขาแทบจะระเบิดออกมา ทำไมกัน ? # ไม่บอกรักความจริงคือมันรักมาก

By : Yumyum    Date : 15 Aug 2013 16:42