มันคงเป็นความรัก #1 .. เปิดเทอมวันแรก
มันคงเป็นความรัก #1 เปิดเทอมวันแรก


มันคงเป็นความรัก
ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ใจฉัน
ไม่ยอมหยุดเสียที

แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส
แม้ว่าฉันต้องพลาดไปอีกสักที
แต่ว่าความรัก ก็ยังขอให้ฉันทำแบบนี้


เสียงเพลงดังขึ้นจากห้อง พิชยา ... พิชยายืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจก
" แปลกๆดีแฮะ " เธอพูดกับตัวเอง ใช่วันนี้ขึ้น มัธยมปลายปีแล้ว หรือ ตามภาษาวัยรุ่นคือ ม.4
พิชยายืนหมุนตัวอีกรอบก่อนสำรวจตัวเอง ผมยาวแล้วนะเรา และ ก็แปลกๆใส่เนคไทแบบนี้ แปลกจริงๆ
" แปลกๆ เฮ้อ " พิชยา ถอนหายอีกครั้งดังๆ เพราะความเกเรของตัวเองเกือบไม่รอดที่จะได้เลื่อนชั้น
สู้ๆ บอกกับตัวเองอีกครั้ง แล้วเดินทางไปโรงเรียน


โรงเรียนแห่งนี้จะมีสวนย่อมมีโต๊ะหินอ่อน มีม้านั่งให้ผู้ปกครอว นักเรียนทำกิจกรรม เช่น ทานอาหารเช้า หรือ นั่งคุยรอเวลาเข้าแถว พิชยา เดินตัวเปล่า เปล่าจริงๆเข้ามายืนมองหาจุดหมาย 
" อ้่าว มานานยัง " พิชยาทำหน้าง่วงนอนยิ้มสดใสให้กับเพื่อนที่นั่งอยู่
" โอว่า โอมาเช้าแล้วนะ คนเต็มเลย " โอ เพื่อนสาวสีผิวคล้ำหน่อยยิ้มทักทาย
" โอยยย ง่วง !! ตกลงเราอยู่ห้องเดียวกันใช่มั้ย ? ยังมึนอยู่เลย " พิชยาเอาหน้าแนบโต๊ะ บ่งบอกถึงอาการง่วง
" เออสิ !! " โอ ตอบมาด้วยน้ำเสียงประชดประชัน " นึกว่าพิชจะได้ไปเรียนที่อื่นซะแล้ว " โอบ่นต่อ
ที่โอต้องบ่นเพราะ พิชยา เกเรมาก ปิดเทอมมีเรียนทดลอง พิชยา ก็เบี้ยวไม่มาเรียน ขี้เกียจซะงั้น มีแต่มาสอบสองวัน
" เอาน่าๆ " พิชยายักคิ้วให้เพื่อน แล้วเหลือบมองซ้ายขวา 
" เด็กใหม่เต็มเลยนะ แปลกๆดี ไม่รู้จักใครเลย "พิชยาบ่นนิดหน่อย 
เพราะเรียนโรงเรียนนี้ตั้งแต่ประถมรู้จักครูและนักเรียนเกือบทุกคน
" เปิดเทอมวันแรกๆ " พิชยายังนั่งบ่นอยู่ " คิดถึงพวกที่ออกไปนะ คิดถึงมากเลย " พิชยาบ่นถึงเพื่อนรักอีกหลายคนที่ออกไปเรียนต่อที่อื่น ส่วนตัวเขาไม่ต้องสืบยังคงติดแหง็กกับโรงเรียนนี้ยังจบแน่นอน 
โอ นั่งส่ายหัว เธอคิดไว้ว่าขึ้นชั้นใหม่เธอจะตั้งใจเรียนก็ห่วงแต่พิชยาที่สนิทกันมาตั้งแต่ม.3 จะรอดมั้ย เรียนหยุดมาเรียนหยุดตลอดทั้งปีจนครูรู้จักกันหมดทั้งโรงเรียน

" อ้าว โอหวัดดี " เสียงใสๆทักทายโอ และแววตาสวยๆก็เหยียดมองมาทาง พิช " อ้าว .. หวัดดีจ๊ะ "
พิชเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง จริงๆแล้วได้ยินตั้งแต่ทักโอแล้วละ " อืมมมมม " พิชตอบส่งๆไป
" เออ มายไปก่อนนะโอ ไว้เจอกันจ๊ะ " และเจ้้าของเสียงสวยๆก็เดินไปนั่งโต๊ะใกล้ๆกัน
" คือ มึงโกรธกันหรอวะ " โอ อดถามไม่ได้ ใครๆก็รู้ปีที่แล้ว พิชกับมายตัวติดกันหนึบ จนทุกคนคิดว่าเป็นแฟนกัน
" เปล่า ไม่รู้วะ สงสัยอยากเข้าแก๊งค์นางฟ้าไฮโซมั้ง ? " พิชตอบแบบงงๆ เขาไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ช่วงปิดเทอมก็ห่างกันไป และดูเหมือนมายไม่อยากคุยกับพิชเท่าไร มายเป็นเพื่อนรักกับพิชตอน ม.3 สนิทกันมากเกินเพื่อนแต่ไม่มีอะไรเกินเลยถึงระดับแฟนกัน เพราะพิชเองก็ไม่ว่างเว้นในความเจ้่าชู้ของตัวเอง
" เออ แปลก ตลกดีนะพวกมึง รักกันจะตายแล้วก็เลิกคุยกันง่ายๆ งงโครตๆ " โอ ย้ำเสียงตรงโครต
" เอาเถอะ เรียนคนละสายอยู่แล้ว โตๆกันแล้ว " พิชเลิกบ่นละมองนาฬิกา ได้เวลาแล้ว ...
พิชลุกขึ้น ทำเอาคนที่อยู่ด้วยงง " เดี๋ยวมา " และพิชก็ลุกออกไป 
โอมองตามเพื่อนตัวเอง " เวลาเดิมประจำเลยนะมึง " โอ บ่นขำๆพร้อมกับแกะผมยาวดำขลับของตัวเองผูกใหม่เตรียมตัวรอเวลาเข้าแถว

พิชเดินจากตรงสวนผ่านห้องต่างๆของอาคารเรียนมาหยุดตรงหน้าห้องพิมพ์ดีด ที่เป็นทางผ่านของผู้ปกครองจอดรถรับส่งนักเรียน พิชมองดูเวลาอีกครั้ง 7:15 มาแล้วๆ พิชยิ้มคิดในใจ
สาวร่างสูงขาว เดินเข้ามาและตรงมาหาพิชที่ยิ้มรออยู่
" อะไรๆยิ้มอะไร " พิชแซวสาวที่เดินตรงเข้ามา ป๊าป !!! หลิน ยกหระเป๋าขึ้นตีพิช
" โอ๊ย เจ็บนะ " พิชยิ้มหวานและมองสบตาหลินซึ่งยิ้มหวานให้เหมือนกัน 
หลินเป็นรุ่นพี่โตกว่าพิชสองปี ตอนแรกเพื่อนพิชชอบส่งพิชเป็นตัวแทนไปสานสัมพันธ์ แต่หลินชอบพิชอยู่แล้วจึงกลายเป็นว่าเพื่อนซี้พิชคนนั้นต้องกินแห้วไป พอจบม.3เลยต่อที่อื่นพร้อมบอกว่สจะไปบุกเบิกดูสถานที่ใหม่
พิชกับหลินคบกันมา 2ปีกว่าๆ มีแต่คนสนิทเพื่อนๆถึงจะรู้ว่าคบกัน เพราะไม่ชอบความหวือหวาทั้งคู่
" ป่ะๆไปหาเพื่อนเลย เล่นตีพิชแบบนี้ " พิชบ่นแต่มือก็ยื่นรับซองจดหมายที่หลินเขียนมาให้พิชทุกเช้า
ทั้งคู่เดินตามๆกันมาอย่่างห่่างๆแบบนี้ทุกเช้า เมื่อถึงสวนอาหารก็แยกย้ายกันเอง มีเพียงแต่รอยยิ้มและหันมาสบตาบ้าง มายที่นั่งโต๊ะถัดไปก็มองการกระทำของทั้งคู่แบบไม่พอใจนัก

By : Yumyum    Date : 10 Aug 2013 08:01