|
สยบหัวใจนายทอมคาสโนว่า #18
เวลาแปดโมงห้าสิบ
หญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มของบริษัทดัง รีบวิ่งข้ามถนนเพื่อขึ้นตึก กว่าจะหาที่จอดรถได้ก็แสนลำบากนัก วันนี้เธอตื่นสายเพราะเมื่อคืนเคลียงานซะดึก
ด้วยความรีบร้อนของเธอ ทำให้เธอเกือบถูกรถเฉี่ยวชนเพราะความประมาท
เอี๊ยดดดดด
!! เบนต์คันหรูรีบเบรกกะทันหันจนคนที่นั่งมาด้วยตกใจ
จะรีบไปไหนเนี้ย ไม่ระวังเลย ลุงชมคนขับรถบ่นแต่เช้า
สาวหล่อที่นั่งด้านหลังคนขับหันไปมองภายใต้กรอบแว่นกันแดดสีดำสุดเท่ห์ของเขา
ใครกันนะที่ลุงแกพูดถึง?
นั่นพนักงานบริษัทเขานี่ มาสายแถมยังไม่ดูตาม้าตาเรืออีก ภาพหญิงสาวในชุดยูนิฟอร์ม รวบผมด้วยความเรียบร้อยดูจากด้านหลัง เธอกำลังรีบเข้าออฟฟิต คงกลัวถูกไล่ออกเพราะมาสาย ดูเหมือนจะห่วงเรื่องงานมากกว่าชีวิตตัวเองซะอีกนะ
ไปเถอะค่ะลุงชม กิ๊กต้องเข้าประชุมแต่เช้าว่าที่ประธานบริษัทบอก
ครับๆ คุณหนู จะให้มารับกี่โมงดีครับลุงคนขับ มองเจ้านายผ่านกระจกมองหลัง
เย็นๆก็ได้ค่ะ ลุงมีอะไรก็ไปทำเถอะ
รถยนต์คันหรูจอดหน้าตึกที่ตั้งตระหง่านใหญ่โต เจ้านายลงจากรถไปแล้ว
คุณกิ๊กสวัสดีค่ะ ไม่ทันก้าวเท้าเข้าไป เลขาของแม่ก็มายืนรอรับ
สวัสดีค่ะ เขารับไหว้เธอ เพราะเธออายุห่างเขามากและเป็นคนที่กิ๊กเคารพคนนึง
ทานอะไรหน่อยมั้ย พี่กลัวใครบางคนท้องร้องระหว่างประชุมจันจิราเลขาของแม่แซว
ขอกาแฟร้อนๆสักแก้วก็พอค่ะ เขาตอบ
ระหว่างทางกว่าจะไปถึงห้องผู้บริหารต้องเดินผ่านฝ่ายโน้นบ้าง แผนกนี้บ้าง พนักงานบริษัทแม่ก็เยอะซะจนกิ๊กตาลายไปหมด มีสาวๆหลายคนมายืนออกันเพื่อรอดูสาวหล่อคนดัง เขาก็ไม่ได้หยิ่งอะไรขนาดนั้น มีอมยิ้มเล็กๆที่มุมปากเป็นการทักทาย เขาน่ารักมากจนพวกเธอไม่อยากให้เขาเดินเลยแผนกนั้นไป
เช่นกันกับแผนกการตลาดนี้ด้วย
มาแล้วๆแก คุณกิ๊กมาแล้วนะปลายรีบเดินมาคว้าแขนเพื่อนสาวให้ไปยืนรอที่หน้าแผนกเป็นเพื่อน
พีชทำทีหาเอกสาร ทำตัวให้ยุ่งๆ เธอรู้ว่าปลายหมายถึงใคร มันคงไม่ดีแน่หากต้องเจอกันเร็วขนาดนี้ ขอเวลาพีชทำใจก่อนนะพี่กิ๊ก
อะไรกันเนี้ย ฉันไม่ไปพีชตัดสินใจปฏิเสธเพื่อนร่วมงานเป็นครั้งแรกจนปลายเองถึงกับอึ้ง หรือวันนี้เธออารมณ์ไม่ดีนะ
ไม่ไป
ก็
ตามใจแกละกัน แล้วอย่ามาเสียดายทีหลังล่ะ ชิปลายสะบัดก้นรีบวิ่งไปรอหน้าแผนกซึ่งมีพี่แอนและคนอื่นยืนรออยู่แล้ว
ส่วนนี่เป็นฝ่ายการตลาดของบริษัทเราค่ะคุณกิ๊ก งานโฆษณา โปรโมชั่นต่างๆต้องยกให้พี่แอนคนเก่งที่ดูแลเรื่องนี้ค่ะจันจิราแนะนำหัวหน้าฝ่ายการตลาดด้วย
กิ๊กยิ้มทักทายทุกคนอย่างเป็นกันเอง สาวๆในฝ่ายนี้ไม่ค่อยตรงสเป็คเท่าไหร่ เขาคิด
เขาใช้เพียงสายตาคมๆมองผ่านแว่นกันแดดสีดำ กวาดสายตามองไปรอบๆเหมือนกับฝ่ายอื่นๆทั่วไปที่เดินผ่านมาเพื่อดูความเรียบร้อย ดูบรรยากาศการทำงานไปด้วย
ไม่ทันที่กิ๊กจะได้เจอกับใครคนหนึ่ง เลขาของแม่ก็รีบพาเจ้านายน้อยไปที่ห้องซะก่อน
.
ในห้องประชุม
..
การประชุมครั้งนี้มีเพียงหัวหน้าและกรรมการเท่านั้น ตามเคย
พนักงานตำแหน่งเล็กๆไม่เคยได้เข้าไป ผู้บริหารแนะนำโปรเจ็กและเรื่องสำคัญๆที่ลูกสาวควรรู้ เพราะนับจากนาทีนี้ไปลูกสาวสุดหล่อต้องทำหน้าที่แทนแม่ให้ดีที่สุด
เวลาเกือบเที่ยงการประชุมในวันแรกของท่านประธานสุดหล่อก็จบลง แม่ก็บินกลับอเมริกาทันที กิ๊กตื่นเต้นกับงานบริหารแต่เขาก็ต้องเรียนรู้อะไรอีกมากมาย
เช้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น
.
รอด้วยค้า แฮกๆ หญิงสาวรีบกุลีกุจอเข้าไปในลิฟท์ที่ตอนนี้มีพนักงานจำนวนไม่น้อยอยู่ในนั้น เธอพยายามรักษาเวลาไม่ให้สายไปมากกว่านี้
พอลิฟท์ถึงชั้นที่ต้องการ เธอไม่รีรอรีบเดินออกมาทันที
จนบังเอิญไปชนกับใครคนนึงเข้า
อุ๊ยยยย..!! โอ๊ยยย..!! เขาและเธอแทบจะร้องอุทานออกมาพร้อมๆกัน
เธอเสียหลักล้มลงนั่งแหมะอยู่กับพื้น นี่มันซวยอะไรแต่เช้าเนี้ย
.
โอ๊ยยย เจ็บขา
.หักรึป่าวก็ไม่รู้ พีชจับข้อเท้าแล้วนั่งบ่นคนเดียว เพราะเธอเป็นคนผิด จึงโวยวายอะไรไม่ได้ แต่เขาก็ทำให้เธอล้ม ไม่คิดจะช่วยอะไรฉันเลยหรอ
เดินระวังหน่อยก็ดีนะ
.นี่ยัยบื้อ เธอไม่คิดจะขอโทษฉันบ้างเลยรึไง อยู่แผนกไหนนิ
สาวหล่อเริ่มอารมณ์เสียเพราะพนักงานคนนี้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง จนบอดี้การ์ดที่มาด้วยสองคนต้องจับแขนเจ้านายไว้ ให้ใจเย็นๆ
หญิงสาวที่นั่งก้มหน้าเพราะมัวแต่เจ็บข้อเท้า ได้ยินคนที่ยืนอยู่ถามถึงแผนกที่เธอทำ และเรื่องคำขอโทษซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจ และคนที่เจ็บตัวเป็นเธอเองเสียมากกว่า เขาทำไมใจดำแบบนี้นะ
เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคนใจร้ายคนนั้น
..เขาและเธอถึงกับชะงักกับการเจอกันครั้งแรก
กิ๊กมองพีชที่นั่งอยู่กับพื้นตรงหน้า เธออยู่ในชุดพนักงานบริษัทของเขาเอง เธอทำงานที่นี่งั้นหรอ แล้วทำไมเธอ
??? มีคำถามอีกมากมายในใจเขา แต่ก็ยังไม่ได้ถามเธอสักคำ
พีชมองหน้าคนรักเก่าด้วยแววตาช้ำๆ เธอรู้สึกอยากจะลาออกตั้งแต่วินาทีนี้ไปเลย
คนใจร้ายที่เธอหวังว่าจะไม่ต้องเจอในเร็ววันยืนอยู่ตรงนี้แล้ว เธอหลบเขาไม่พ้นแล้ว
กิ๊กยื่นมือไปช่วยคนรักเก่าที่นั่งอยู่ตรงนั้น เธอล้มนานแล้วนะ ทำไมไม่ลุกขึ้นล่ะ
ไม่เป็นไรค่ะ เสียงที่พูดเบาๆของพีช ทำให้ใครอีกคนหน้าชา เธอไม่รับความช่วยเหลือ
พีชไม่รีรอแม้ข้อเท้านั้นยังเจ็บ เธอพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น เธอต้องยืนให้ได้ด้วยตัวเองสิ เข้มแข็งให้ได้สิ
โอ๊ะ โอ๊ยยย ไม่ทันจะลุก เธอก็ล้มลงอีกเสียแล้ว
มานี่มากิ๊กเข้าไปชอนร่างเธอขึ้นมา
..เขาอุ้มเธอ
.
หลายสายตาที่มองอยู่ในแถวนั้นต่างพากันอิจฉา ท่านประธานอุ้มเธอเองเลยหรอ
พีชที่ถูกอุ้มอยู่ก็อึ้งไม่แพ้คนอื่นๆ นี่เขาจะทำอะไร
?
โอ๊ยย
เบาๆสิ เจ็บนะเธอเจ็บจนน้ำตาจะไหล
ขอโทษนะเขาพูดออกมาเบาๆ ขอโทษเรื่องอะไร? เรื่องเมื่อกี๊ หรือเรื่องเมื่อหลายปีก่อนล่ะ
พีชนั่งมองคุณหมอจำเป็นที่กำลังใช้ยานวดข้อเท้าให้เธออยู่
ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ในห้องของกิ๊กเอง จึงไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาเห็น
ตอนแรกพีชนึกว่าเขาจะอุ้มเธอไปส่งที่แผนกแต่ที่ไหนได้ พามาทำแผลที่ห้องเขาเอง
ทนปวดอีกหน่อยนะ เดี๋ยวซักพักจะดีขึ้นเองกิ๊กเก็บหลอดยาลงกล่อง
หญิงสาวนั่งมองเขา เพิ่งจะได้มองหน้าชัดๆก็วันนี้แหละ ไม่เจอกันตั้งนาน
แต่เขาก็ไม่ได้เรียกชื่อเธอนิ เขาอาจจะจำเธอไม่ได้ก็ได้นะ
ขอบใจนะเธอกล่าวขอบคุณ และกะว่าจะออกไปตอนนี้เลยดีกว่า
จะรีบไปไหนล่ะ หายเจ็บแล้วหรอเขารั้งเธอไว้ เพราะอะไร?
ฉันมีงานต้องทำอีกเยอะค่ะ ไม่มีเวลาว่างเหมือนคุณหรอก
ฮัลโหล คุณแอน นี่กิ๊กเองนะคะ พอดีวันนี้พีชญาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย
กิ๊กยกหูโทรศัพท์บนโต๊ะได้ก็ต่อสายไปหาหัวหน้าแผนกเธอทันทีเพื่อลางาน
คุณกิ๊กไม่น่าลำบากโทรมาเองเลยนะคะ เดี๋ยวแอนจัดการเองค่ะไม่ทันที่กิ๊กจะบอกความประสงค์ หัวหน้าแอนก็รู้ทันเจ้านายโดยไม่ต้องถามอะไรให้ยุ่งยาก
พีชได้ยินที่เขาคุยกับหัวหน้าแล้ว เธอจึงขอตัวกลับไปพักที่ห้อง
กลับเองไหวหรอ ถ้าไม่รังเกียจ
ให้พี่ไปส่งนะคำพูดคำจาทำให้พีชรู้แล้วว่าเขาจำเธอได้ เหมือนกับเธอเองที่ลืมเขาไม่ลง
..
คอนโดแห่งความทรงจำ
เขาขับรถเข้ามาจอดที่ด้านล่างก่อนจะรีบเดินมาเปิดประตูให้กับคนเจ็บ
เชิญครับพีชมองเขาแล้วอยากขำ ประธานมาขับรถให้พนักงานนั่ง
เขาพยุงสาวน้อยที่ยังเจ็บขาอยู่ให้เข้าไปในลิฟท์
ที่ไม่มีใคร
นอกจากเขา และเธอ ลิฟท์นี้เองที่ทำให้เธอลืมเขาไม่เคยได้สักที
พีชไม่ได้พูดอะไรเธอเงียบตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว แต่ที่เงียบไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ได้คิดอะไร
เขาพาเธอมาถึงหน้าห้อง โดยที่เธอเองไม่ได้บอกว่าห้องไหน แต่เขายังจำห้องเธอได้
เธอหากุญแจมาเปิด ดีนะที่ฟ้าบอกว่าวันนี้จะอยู่ที่สตูดิโอจนถึงเย็น หากเขาอยู่ที่นี่เรื่องใหญ่แน่ๆ
ถึงแล้วก็กลับไปสิคำพูดเธอแต่ละคำมันช่างบาดลึกในใจเขายิ่งนัก
..จนเขาเองหมดคำพูด เขาหันหลังเดินจากไป คงต้องกลับแล้วจริงๆ
แต่ก็
ขอบใจนะที่มาส่งเธอก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดลืมขอบคุณเขา
แม้จะเดินจากมาไกลแล้วก็ตาม คำขอบคุณนั้นยังก้องอยู่ในหู เขายิ้มไม่หุบเลย
..
แพรฉันจำทำไงต่อไปดีวะ เขาเจอฉันแล้วเว้ย พีชบอกคนในสายด้วยความร้อนรน
อะไรนะ..!!! พี่กิ๊กรู้แล้วงั้นหรอว่าแกทำงานที่นั่น โอ้วม่าย
งานนี้ได้ปวดหัวแน่แพรดูเหมือนจะร้อนรนยิ่งกว่า
ก็นี่ไง ถึงโทรมาปรึกษา เอาไงดีวะ ถ้าฟ้ารู้ว่าเขาเป็นอะไรกับฉัน ฟ้าคงไม่อยู่เฉย ฉันรู้จักเขาดีนะ เธอพูดถึงคนรักที่เธอไม่อยากให้รู้เรื่องนี้ด้วย มันคงไม่ดีแน่หากเขารู้ว่าเธอกับประธานสาวหล่อเป็นอะไรกันมาก่อน
แต่เรื่องมันก็จบนานแล้วนะ แล้วก็มีแค่ฉัน แค่แก และพี่กิ๊กที่รู้ ไม่ต้องห่วงแม้แต่เจนฉันก็ไม่ยอมบอก แกต้องเข้มแข็งไว้นะ แกไปทำงานท่องไว้ เงินๆๆแพรให้กำลังใจเพื่อนรัก
เอางั้นหรอ ฉันไม่จำเป็นต้องลาออกใช่มั้ย
ไม่เลย ต่างคนต่างอยู่ โอเคมั้ย
พอวางสายแล้ว ก็ทำให้พีชรู้สึกโล่งใจกว่าเดิม ขอบใจมากนะแพรที่ไม่ทิ้งเพื่อน
.
หน้าห้อง
ฟ้าได้ยินบทสนทนาของคนรักชัดเจน เขายืนฟังได้สักพักแล้ว พอจะรู้และจับใจความได้
นี่ไอ้ทอมรวยคนนั้นที่เราไปถ่ายรูปให้เป็นแฟนเก่าพีชเองหรอ แล้วทำงานที่เดียวกันแบบนี้ ทอมจนๆอย่างเราที่ไม่มีอะไรเลยจะไปสู้เขาไหวเหรอ ถ่านไฟเก่ายังไงก็ลุกโชนได้ตลอดเวลานะ
..
หากเขาไม่ลืมกล้องอีกตัวที่เพิ่งซื้อมาใหม่ไว้ในห้อง เขาก็คงไม่ต้องเสียใจแบบนี้หรอก
..
ส้มโออัพแล้วน้า อีกไม่นานเกินรอ จะแต่งตอนต่อไปต่อเลย เรื่องราวกำลังสนุก หลายคนต้องเจ็บกับการกลับมาของพี่กิ๊กสาวหล่อ ยังไงก็ช่วยเชียร์ด้วยนะ ฟ้ากำลังน่าสงสาร
แล้วพีชจะทำยังไงต่อไป เพื่อไม่ให้แฟนรู้เรื่องนี้ โปรดติดตามได้ในตอนต่อไปคร้า
ส้มโอ
By : ส้มโอ Date : 29 Apr 2013 16:54  
|
