|
คุณครูที่รัก #32 (ตอนจบ)
คุณครูที่รัก # 32
บ่ายแก่ๆ แอนท์กลับมาห้องโดยที่ไม่มีมดมาด้วย แอนท์เปิดประตูห้องเข้ามาก็เจอพี่ยุ๊ที่กำลังเตรียมตัวจะกลับบ้าน
พี่ยุ๊เองก็จำใจเก็บข้าวของกลับบ้านทั้งๆที่วางแผนไว้ว่าจะอยู่กับแอนท์ซักอาทิตย์นึง
"พี่ยุ๊จะไปไหนคะ". แอนท์วิ่งเข้ามาจับกระเป๋าพี่ยุ๊เปิดดูช่องนู้นช่องนี้
"พี่จะกลับบ้านแล้วหละคับ "
"อื้อทำไมละอยู่เป็นเพื่อนแอนท์ก่อน อย่าเพิ่งรีบกลับเลยนะคะ". แอนท์ออดอ้อน
"พี่ก็อยากอยู่คับ แต่มันดูไม่ดีหรอกพี่มาอยู่กันแอนท์นานๆไม่ได้ อีกอย่างพี่ก็ต้องกลับไปทำงานด้วย แอนท์ดูแลตัวเองดีๆนะรู้มั้ย ว่างงานแล้วพี่จะมาเยี่ยมบ่อยๆ"
"อื้อ". สาวน้อยหน้างอแต่ก็ทำอะไรไมาได้
"เดี๋ยวแอนท์ไปส่ง"
"ไม่เป็นไรคับไปส่งพีี่ แล้วตอนกลับต้องนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวพี่ก็เป็นห่วงอีก ไปส่งข้างล่างก็พอเนอะ "
"ไปส่งขึ้นแท็กซี่ละกันนะคะ" แอนท์ต่อรอง
"อะโอเคคับ"
หลังจากส่งพี่ยุ๊ขึ้นรถแล้ว สาวน้อยก็เดินหน้าเศร้ากลับเข้าห้อง ที่นั้นมดกลับมานั่งดูทีวีอยู่แล้ว
"เป็นไรคับแอนท์"
แอนท์ไม่ได้ยินที่มดถาม เพราะเธอเดิมมาแบบที่ใจเธอไม่ได้ตามมาด้วยแต่มันตามพี่ยุ๊กลับบ้านไปด้วยแล้ว
"แอนท์เป็นไร อ้าวแล้วพี่ยุ๊ละ" อีกครั้งที่มดถาม
แอนท์สะดุ้งเพราะไดัยินชื่อพี่ยุ๊
"หะ อะไรนะ"
"แอนท์เป็นอะไรรึเปล่าทำไมดูเหม่อๆละคับ"
"อ๋อเปล่านี่"
"แล้วพี่ยุ๊ละ"
"พี่ยุ๊กลับบ้านแล้ว!"
"อ๋อ มดเข้าใจแล้วเหงาละสิ แล้วแอนท์หิวมั้ยกินไรรึยัง"
"ไม่อะ แอนท์ไม่หิว"
"กินไรเย็นๆมะ มดไปซื้อให้ "
"ไม่อะ ไม่เป็นไรขอบใจนะ"
มดยังคงชวนแอนท์คุยนู้นนี่ไม่หยุด แต่เสียงโทรศัพท์ของแอนท์ก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะมดเลยต้องเงียบ
"ฮะโหลพี่ยุ๊". แอนท์รีบรับโทรศัพท์
"แอนท์พี่ถึงสนามบินแล้วนะ อีก20นาทีจะขึ้นเครื่อง แอนท์เป็นไงบ้าง"
"ก็คิดถึงพี่ยุ๊นะสิ ถามได้"
"ฮ้าๆๆ พี่รู้พี่ก็คิดถึงแอนท์เหมือนกันแต่เราต่างก็ต้องทำหนัาที่เนอะ แอนท์ตั้งใจเรียนหละรู้มั้ย "
"คะ". แอนท์นอนคุยโทรศัพท์อยู่บนเตียงไม่สนใจอีกฝั่งที่นั่งมองเลยซักนิด .......
"พี่เตรียมตัวก่อนเนอะเดี๋ยวถึงใต้แล้วจะโทรหาอีกทีนะคับ"
"คะ แอนท์คิดถึงพี่ยุ๊นะ"
"คับที่รัก"
หลังวางสายแอนท์สูดลมให้หายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง
"แอนท์หิว ไปหาไรกินก่อนนะ". และเธอก็เดินออกไป
ทำเอามดถึงกับงง???
หลังจากหายไปครู่ใหญ่ แอนท์ก็กลับเข้ามาพร้อมผลไม้อีกถุงใหญ่
เธอเอามันลงจานแล้วก็ส่งให้มด
อะ แอนท์ซื้อมาฝาก
มดรับจานมาแบบงงงง
หลักจากพี่ยุ๊กลับไปแล้วแอนท์ก็ออกไปเรียน และกลับห้องพร้อมกับมดทุกวัน ความน่ารักสดใสของแอนท์ทำให้มดหลงรักเธอ. แต่ยิ่งทั้งคู่สนิทกันมากขึ้น ยิ่งทำให้มดรู้ว่า ตัวเองไม่มีทางได้ใจแอนท์มาครองเป็นแน่ เพราะรู้ดีว่าแอนท์รักพี่ยุ๊มากและทุกครั้งที่แอนท์คุยโทรศัพท์กับพี่ยุ๊มดก็อยู่ด้วยทุกครั้งยิ่งได้ยินว่าเค้ารักกันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่กล้าที่จะแสดงออกว่าตัวเองก็มีใจ
และทั้งที่แอนท์และมดต่างก็เริ่มมีเพื่อนใหม่ แต่ทั้งคู่ก็ยังไปไหนมาไหนด้วยกันกลุ่มเพื่อนที่มหาลัยของทั่งคู่เลยเป็นกลุ่มใหญ่ เพราะกลุ่มเพื่อนผู้หญิงของแอนท์มารวมกับกลุ่มทอมของมด ด้วยความที่ทั้งสองสนิทกันมากหลายคนเลยอดสงสัยไม่ได้ว่าทั้งคู่เป็นแฟนกันรึเปล่ส
แต่มดก็มักจะตอบแทนแอนท์เสมอว่าไม่ใช่ แต่ที่สนิทกันเพราะมดรู้จักกับแฟนของแอนท์ นั้นเอง
ตัวเองไม่มีสิทธิแต่ก็กันท่าเพื่อนๆทอมคนอื่นของตัวเองด้วยร้่ายนะมดนิ
พี่ยุ๊เองก็ได้รู้ว่ามดช่วยกันท่าแอนท์ และพ่่ียุ๊ก็รู้ดีว่าใครก็ตามที่ได้อยู่ใกล้แอนท์ก็จะต้องหลงรักเธอไปด้วย. แต่ถ้าจะมามัวแต่หวงเธอก็จะกลายเป็นว่าไปตัดอนาคตของเธอซะ เลยต้องจำยอมให้ระยะทางพิสูจน์ใจของทั้งสอง แต่เวลาก็ผ่านไปเกือบปีแล้วที่แอนท์มาเรียนต่อ ไม่ได้เจอกันบ่อย แต่ทั้งคู่ก็ยังรักกันดี ถึงแอนท์จะมีเพื่อนทอมเยอะแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอหวั่นไหวและถึงพี่ยุ๊เองจะมีสาวๆที่เข้ามาให้เลือกแต่พี่ยุ๊ก็เคยมองใคร
จนจบปีหนึ่งพี่ยุ๊เช่าคอนโดให้แอนท์ มดก็ออกไปอยู่หอพักข้างนอกแต่ทัั้งสองคนยังไปไหนๆด้วยกันไปส่วนใหญ่ ยกเว้นแค่เวลาที่พี่ยุ๊มาเยี่ยมแอนท์มดถึงจะปลีกตัวออกไป
เย็นวันหนึ่งหลักจากเลิกเรียนแอนท์ไปเดินห้างกับมดและเพื่อนๆ
"แอนท์". มีเสียงเรียกมาจากข้างหลัง
แอนท์หันกลับไป พี่เจนกำลังวิ่งมาหาเธอ
"พี่เจน! " แอนท์พึมพำ
ตรงหน้าแอนท์พี่เจนกำลังยืนหอบอยู่ รีบคุยรีบถามทั้งที่หายใจแทบจะไม่ทันอยู่แล้ว
"แอนท์ มาเดินเที่ยวเหรอ"
"คะ "
"มากับใครเหรอ"
"นี่ไงเพื่อนๆแอนท์" แอนท์ผายมือไปยังเพื่อนๆของเธอที่ยืนรวมกันเป็นกลุ่ม
"อืม แอนท์เป็นบ้าง เรียนที่ไหนเนี๊ยะ อ้าวเด็ก จุฬาเหมือนกันเหรอเนี๊ยะ (พี่เจนตอบเองตอนก้มมองเครื่องแบบที่แอนท์ใส่)แล้วทำไมเราไม่เคยเจอกันเลยละ"
"แหม๋พี่พูดยังกะมหาลัยมันเล็กอะเนอะ"
"แต่ห้างนี้ก็ไม่ได้เล็กนะทำไมเรายังมาเจอกันเลย " พี่เจนคงจะดีใจมากที่เจอแอนท์ถามนู้นนี่นั้นตลอดเวลาจนเพื่อนแอนท์อดจะซุบซิบกันไม่ได้
หลังจากวันนั้นพี่เจนก็ไปหาแอนท์ที่คณะบ่อยๆ แต่ทุกครั้งก็จะเห็นแอนท์อยู่กับมดตลอด
"แอนท์ทำไมสนิทกับมดจังเลย พี่ยุ๊รู้รึเปล่า"
"รู้สิคะ พี่เจนก็น่าจะรู้ว่าพี่ยุ๊รู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับแอนท์ "
และถึงแม้ทั้งคู่จะรู้ว่าต่างคนต่างไม่มีสิทธิในตัวแอนท์แต่ทุกครั้งที่เจอกัน สองคนก็จะคอยกระแหนะกระแหน๋ใส่กันเสมอ จนแอนท์เรียนจบก็ยังไม่เลิกกัดกัน
และแล้ววันที่แอนท์กับพี่ยุ๊รอคอยก็มาถึง วันที่แอนท์เรียนจบและรับปริญญา คุณพ่อคุณแม่พี่โอ๊ตและพี่ยุ๊มาให้กำลังใจแอนท์ตั่งแต่วันซ้อมใหญ่
"พีี่โอ๊ตดูนั้น สองคนนั้นนะ แอบชอบแอนท์ทั่งคู่". พี่ยุ๊ชี้ให้พี่โอ๊ตดูพี่เจนกันมดที่ วิ่งแย่งทางกันมาทางนี้ แอนท์หันไปมองพี่ยุ๊ก่อนจะหันกลับมาดูทั่งสองคนที่พี่ยุ๊พูดถึง
พี่เจนใส่ชุดสูทสีดำดูดี คงเป็นชุดทำงานของเค้าในมือ ถือช่อกุหลาบที่ตรงกลางช่อมีหมีน้อยใส่หมวกบัณฑิตติดอยู่
ในขณะที่มดที่อยู่ในชุดครุยเหมือนแอนท์ ที่ดูจะรู้ใจแอนมากกว่าเพราะเคยพักห้องเดียวกันถือตุ๊กตา น้องแมวตัวสีดำหูสีชมพูที่มีป้ายห้อยคอบอกชื่อว่าถั่วดำเดินกึ่งวิ่งตรงมายังแอนท์ ทั่งมาถึงพร้อมกัน และหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าแอนท์ไม่ไดัอยู่กับเพื่อนๆแต่เป็นครอบครัวเพราะทั้งคู่ไม่คิดว่าครอบครัวของแอนท์จะมาตั้งแต่วันนี้ แต่ทั้งสองก็ยื่นของในมือให้แอนท์ พร้อมๆกับที่ เรย์ วิ และผึ้ง ก็มาถึงพอดี ทั้งสามยกมือไหว้พ่อแม่พี่โอ๊ตและพี่ยุ๊ก่อนจะหันมาแซวแอนท์
"แหม๋แอนท์จะฮ็อตไปถึงไหน ไม่แกลงใจพี่ยุ๊บ้างเหรอ "
แอนท์หันไปกอดเพื่อนๆทั้งสามแทนการรับของจากทั้งสองคน
"อ้าว วิ เรย์ ผึ้ง มาด้วยเหรอ "
"แหม๋แอนท์เนี๊ยะเพื่อนรักของพวกเรานะคะไม่มาได้ไง ทีพี่เจนยังมาเลย". วิตอนแทนทุกคน
แอนท์แนะนำให้มดรู้จักเพื่อนของเธอ ก่อนจะรับของจากทางมดและพี่เจน "เอ๊าๆๆ มาพร้อมกันซะขนาดนี้ก็มาถ่ายรูปกันหน่อยเร็ว" พี่โอ๊ตเรียก และทุกคนก็หามุมของตัวเองแอ๊กท่าพร้อม
สลับตำแหน่ง เปลี่ยนที่ เปลี่ยนคนถ่ายกันไปหลายรอบ จนเพื่อนๆกลุ่มของแอนท์กับมดต้องเข้ามาร่วมแจมด้วย
ตอนเย็นพี่ยุ๊อาสาเป็นเจ้ามือเลี้ยงฉลองความสำเร็จให้กับแอนท์ แต่พี่เจนกับมดต่างก็ขอตัวรีบไม่สะดวก เลยมีแค่ วิ เรย์และผึ้งที่อาสาไปกินแทนสองคน
ถึงร้าน พี่โอ๊ตกับพี่ยุ๊คุยกันเรื่องสองคนที่ชอบแอนท์
"แอนท์ สองคนไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่" ผึ้งกระซิบถามแอนท์ตอนเห็นพี่ยุ๊กับพี่โอ๊ต ขำกันใหญ่ตอนพูดถึงสองคนนั่น
"เออนั้นดิ เห็นเมื่อก่อนไม่ถูกกันไม่ใช่เหรอ" เรย์เสริม
"ไม่รู้เหมือนกัน แอนม์ก็งงอยู่เนี๊ยะ"
"อะไรยัยแอนท์พูดถึงกิ๊กแกหน่อยไม่ได้แงะทำเป็นมองค้อน" พี่โอ๊ตถาม
"ที่มองเนี๊ยะ เพราะสงสัยว่าพี่สองคนไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ตางหากละ"
พ่อกับแม่ แอมขำเพราะคงจะคิดเหมือนกับแอนท์
เรียนจบแอนท์ก็กลับไปช่วยงานพี่ยุ๊ ทีนี้อาม่า ยิ่งสบายใจใหญ่ เพราะได้ทั้งหลานรักและหลานสะใภ้มาอยู่ใกล้ๆ 4เดือนแล้วที่แอนท์มาช่วยงานพี่ยุ๊ อาทิตย์เป็นวันเกิดของเธอ เธอเลยขอพี่ยุ๊ไปหาพ่อกับแม่ ซึ่งยุ๊ก็ไปส่งและกลับบ้านเลยในวันนั้น เพราะมีงานแต่บอกว่าเดียววันเกิดจะมาหา
ส่วนแอนท์เองวันเกิดปีนี้เธอตั้งใจจะกราบเท้าพ่อกับแม่ขอบคุณที่รักและดผูแลเธอเธอ เพราะยังไม่เคยทำเลยนอกจากทำแต่ในวันพ่อกับวันแม่
เช้า วันที่ 18ธันวา แอนท์เอาดอกไม้ไปกราบพ่อกับแม่อย่างที่ตั้งใจ หลังจากนั้นก็ไปใส่บาตด้วนกัน ยังไม่ทันจะเข้าบ้านพี่โอ๊ตก็มาถึง ทันทีที่ลงจากรถพี่โอ๊ตลูบหัวแอนท์ พร้อมกับส่งกล่องขวัญให้ ในขณะที่แอนท์กำลังเขย่ากล่องขวัญของพี่โอ๊ต รถของพี่ยุ๊ก็ตรงเข้ามา แอนท์ยืนยิ้มมองตามรถ แต่เหมือนในรถไม่ได้มีแค่พี่ยุ๊
พี่ยุ๊ลงจากรถพร้อมกันคุณพ่อที่อยู่ด้านหลังแล้วเดินไปเปิดประตูรถอีกฝั่งให้อาม่า กับคุณแม่
มากันหมดเลยเหรอ ? แอนท์ดีใจแต่ก็งงงง
"คุณพ่อ คุณแม่สวัสดีคะ อาม่าสวัสดีคะ"
"สุขสันวันเกิดนะ แอนท์ "
"ค่ะ ขอบคุณคะอาม่า" แอนท์เดินไปประคองอาม่าเข้าบ้าน
ในบ้านที่ห้องรับแขก ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา
"วันนี้เป็นวันดี เพราะเป็นวันเกิดของแอนท์ ยุ๊เลยพาอาม่า กับคุณพ่อคุณแม่ มาสู่ขอแอนท์คับ คุณพ่อคุณแม่กับพี่โอ๊ตจะว่ายังไงคับ"
"พ่อแม่จะไปว่าไงได้ละ ถามเจ้าตัวเค้านู้น หรือว่าไงโอ๊ต"
"ก็ต้องแล้วแต่เจ้าตัวละคับพ่อ. "
พี่ยุ๊ลุกจากโซฟาลงมานั่งคุกเข่าข้างหน้าแอนท์ พร้อมกับดึงกล่องเล็กๆในกระเป๋าเสื้อออกมาเปิด แหวนเพชรวงเล็กๆน่ารักส่องประกายแวววาว
"แอนท์นี้ไม่ใช่ของขวัญวันเกิดนะ แต่มันเป็นแหวนแต่งงานแอนท์แต่งงานกับพี่นะ ". แอนท์ที่เขินอยู่แล้วในตอนแรก ยิ่งเขิลไปกันใหญ่ เธอเหลือบมองพ่อแม่และพี่โอ๊ต
"เอ๊าว่าไงละยัยแอนท์ ไม่แต่งเหรอเดี๋ยวบอกยุ๊ให้"
"แต่งสิคะพี่โอ๊ตก็" แอนท์รีบตอบเพราะกลัวพี่โอ๊ตแกล้งอีก
"อะไรนะ แอนท์ว่าไงนะ " พี่ยุ๊แกล้งถามย้ำ
แอนท์หันมาสบตาพี่ยุ๊ที่ยังคุกเข่าอยู่ แววตาเป็นประกายไม่แพ้เพชรในกล่อง
"คะแอนท์จะแต่งงานกับพี่ยุ๊คะ."
"เฮ้.........". คำตอบของแอนท์ทำเอาทุกคนในบ้านยิ้มอย่างมีความสุข พี่ยุ๊สวมแหวนให้แอนท์ก่อนจะพาเธอออกไปข้างนอก. ปล่อยให้ผู้ใหญ่เค้านั่งคุยกัน ที่จริงพี่ยุ๊นัดหมายพ่อกับแม่และพี่โอ๊ตใว้แล้วว่าจะพาผู้ใหญ่มาสู่ขอแอนท์ในวันนี้
หน้าบ้านพี่ยุ๊เปิดประตูรถ หยิบกล่องของขวัญยื่นให้แอนท์
"อะนี่ของขวัญวันเกิด "
"ยังมีอีกเหรอคะ "
"ใช่คับ ก็อันนี้ของขวัญวันเกิด"
หลังจากนั้นสองเดือนก็เป็นวันแต่งงานของ พี่ยุ๊กับแอนท์ แขกส่วนใหญ่เป็นเพื่อนๆ ของพี่ยุ๊กับแอนท์ ส่วนพ่อกับแม่ก็เลือกเชิญเฉพาะญาติที่มั่นใจว่าจะไม่ติเรื่องที่อนุญาติให้ลูกสาวแต่งงานกับผู้หญิงด้วยกันเพราะไม่อยากให้แอนท์ไม่สบายใจ ทางฝ่ายพี่ยุ๊ทุกคนต่างยินดีที่จะมีแอนท์ไปเป็นสมาชิกอีกคน
พี่โอ๊ต ยังย้ำกับพี่ยุ๊ให้ดูแลแอนท์ดีๆ ไม่อย่างนั้น จะเจอดี.
^________^
จบแล้ววววว เป็นอย่างที่คิดกันรึเปล่าเอ่ย. สนุกมั้ย อยากให้มีเรื่องต่อไปกันรึเปล่าคะ
By : แปว Date : 16 Feb 2013 01:52  
|
