|
เรื่อง : บะหมี่น้ำ 1 ชาม
เรื่องนี้เหมาะมากกับเทศกาลปีใหม่นี้ ถ้าอ่านจบรับรองน้ำตาคลอเบ้าเลย เพราะเรื่องมันแสนจะซึ้งมาก ลองอ่านให้จบน่ะ .
..ที่ร้านบะหมี่ ?ฮอกไก? ริมถนนซัปโปโร การกินบะหมี่โซบะในวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่นั้นเป็นประเพณีของชาวญี่ปุ่น ด้วยเหตุนี้เองทำให้ร้านบะหมี่ขายดีในวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่และร้าน ?ฮอกไก? นี้ก็เช่นกันในวันนั้นคนแน่นร้านทั้งวันจนกระทั่งถึงเวลา 22.00 น. คนเริ่มน้อยลงซึ่งโดยปกติแล้วถนนสายนี้คนจะแน่นไปจนถึงเช้าตรู่ แต่วันนี้ทุกคนต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปฉลองปีใหม่กับครอบครัว ทำให้ร้านปิดเร็วกว่าทุกวัน เถ้าแก่ร้านเป็นคนใจดี ส่วนเถ้าแก่เนี้ยเป็นคนอัธยาศัยใจคอดี ในคืนวันส่งท้ายปีเก่าเมื่อลูกค้าคนสุดท้ายกลับไป
ในขณะ
ที่เถ้าแก่เนี้ยกำลังจะปิดร้าน ประตูร้านก็ถูกเปิดออกอย่างเบาๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งพาเด็กชาย 2คนมาด้วย คนหนึ่งประมาณ 6 ขวบ อีกคนประมาณ 10 ขวบ เด็กชายทั้งสองสวมชุดเสื้อกีฬาใหม่เอี่ยมเหมือนกันทั้งสองคน ส่วนหญิงคนนั้นสวมโอเวอร์โค้ทเก่าๆ เชยๆ ?เชิญนั่งครับ?เถ้าแก่ร้องทักทายออกมา หญิงคนนั้นเอ่ยปากออกมาอย่างขลาดกลัว ?เอ่อ?.ขอบะหมี่น้ำสักชามได้ไหมคะ? เด็กชายทั้งสองที่ยืนอยู่ด้านหลังสบตากันอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก ?ได้ค่ะ ได้ค่ะทำไมจะไม่ได้ละคะ เชิญนั่งก่อนค่ะ? เถ้าแก่เนี้ยพูดพลางพาพวกเขาไปนั่งโต๊ะ เบอร์ 2 ติดชิดกำแพง แล้วตะโกนบอกเถ้าแก่ที่อยู่ในห้องครัว ?บะหมี่น้ำชามหนึ่ง? บะหมี่หนึ่งชามมีบะหมี่แค่1 ก้อน เถ้าแก่คิดแล้วก็ใส่บะหมี่ลงไปอีกครึ่งก้อน ต้มบะหมี่ได้ชามเบ้อเริ่ม ทั้งเถ้าแก่เนี้ยและสามแม่ลูกต่างไม่รู้เรื่อง สามแม่ลูกนั่งล้อมชามบะหมี่กินกันอย่างเอร็ดอร่อย พลางพูดว่า ?ทานเถอะครับ?ลูกคนโตพูด ?แม่ทานสิครับ? ลูกคนเล็กพูดพลางคีบบะหมี่ให้แม่ ไม่นานบะหมี่ก็หมดชาม จ่ายเงินไป 150 เยน แล้วทั้งสามคนก็ชมว่า ?ขอบคุณมากค่ะ (ครับ) บะหมี่อร่อยมากค่ะ (ครับ) พร้อมกับค้อมตัวเล็กน้อยก่อนเดินจากไป? ?ขอบคุณมากค่ะ (ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ (ครับ)? ทั้งเถ้าแก่และเถ้าแกเนี้ยต่างกล่าวขอบคุณ
ทำงานตั้งแต่เช้าจรดเย็นวันแล้ววันเล่าและแล้วก็ผ่านไปอีก 1 ปี วันที่ 31 ธันวาคม ก็เวียนมาถึงอีกครั้งและวันนี้ที่ร้าน ?ฮอกไก? ก็คึกคักเช่นเดิมและดูเหมือนจะขายดีขึ้นกว่าเดิม สองตายายก็วุ่นวายกับการค้าขายเหมือนเช่นที่ผ่านมา และแล้ววันที่วุ่นวายก็จบสิ้นลง 22.00 กว่าๆ ในขณะที่เถ้าแก่เนี้ยกำลังจะปิดร้านอยู่นั้น ประตูร้านก็ถูกผลักออกเบาๆ คนที่เข้ามาคือหญิงวัยกลางคนและเด็กชายอีก 2 คน พอเห็นโอเวอร์โค้ทที่เก่าและเชย เถ้าแก่เนี้ยก็นึกขึ้นมาได้ว่าเป็นลูกค้าคนสุดท้ายของวันนี้เมื่อปีที่แล้วนั่นเอง ?ขอบะหมี่ชามนึงได้ไหมคะ? ?ได้ค่ะ ได้ค่ะ เชิญนั่งตามสบายนะคะ? เถ้าแก่เนี้ยพาพวกเขาไปนั่งที่เดิมที่เคยนั่งเมื่อปีที่แล้วพลางตะโกนว่า ?บะหมี่น้ำหนึ่งชาม? เถ้าแก่รับคำพลางจุดไฟที่เพิ่งดับไปพลาง ?ได้ครับบะหมี่น้ำหนึ่งชาม? เถ้าแก่เนี้ยแอบพูดข้างหูเถ้าแก่ว่า ?นี่ตาแก่ต้มบะหมี่ให้เขาสามชามไม่ได้เหรอ? ?ไม่ได้ ถ้าทำอย่างนั้นพวกเขาจะอายและไม่สบายใจรู้มั้ย เถ้าแก่ตอบพลางเอาบะหมี่อีกครึ่งก้อนใส่ลงไปต้มอีก เถ้าแก่เนี้ยยิ้มพลางพูดว่า ?เห็นทึ่มๆ แต่จิตใจดีเหมือนกันนะ? แล้วยกบะหมี่ชามใหญ่ไปให้สามคนแม่ลูกที่นั่งรออยู่ สามคนแม่ลูกล้อมกันกินบะหมี่พลางพูดไปพลาง ?หอมจังเลย??ยอดไปเลย?อร่อยจังเลย? ?ปีนี้ได้ทานบะหมี่ร้านฮอกไกได้ถือว่าไม่เลวทีเดียว? ?ถ้าปีหน้าสามารถกินได้อีกก็ดีน่ะสิ? พอทานเสร็จก็จ่ายไป 150 เยน และค้อมตัวเล็กน้อยก่อนเดินออกจากร้านฮอกไกไป ?ขอบคุณค่ะ (ครับ)? เถ้าแก่เนี้ยมองตามหลังแม่ลูกจนลับตาไป และแล้วก็ถึงปีที่สามของวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ที่ร้านฮอกไกกิจการร้านนี้ดีมาก สองตายายวุ่นทั้งวันจนไม่มีเวลาคุยกัน
แต่พอเวลาเลย 21.00 น.ไปแล้วทั้งสองคนก็เริ่มกังวลใจขึ้นมา พอ 22.00 น. พนักงานในร้านต่างก็รับอั่งเปาแล้วก็กลับบ้านไป พอคนสุดท้ายออกจากร้านสองตายายก็ช่วยกันเอาป้ายราคาบะหมี่ของที่ร้านเขียนว่า ?บะหมี่ชามละ 200 เยน? กลับเป็นอีกด้านที่เขียนว่า ?บะหมี่ชามละ 150 เยน? และเมื่อ 30 นาทีก่อนหน้านั้น เถ้าแก่เนี้ยได้เอา
ป้าย ?จองแล้ว? ไปวางไว้ที่โต๊ะเบอร์ 2 และเมื่อ 22.30 น. สามแม่ลูกก็เข้ามาในร้านเหมือนเช่นเคย พี่ชายสวมเครื่องแบบโรงเรียนมัธยมของรัฐแห่งหนึ่ง น้องชายสวมเสื้อกันหนาวที่ดูไม่พอดีตัวนัก และแม่ก็ยังใส่โอเวอร์โค้ทเก่าๆเชยๆ ตัวเดิม ?เชิญค่ะ เชิญค่ะ? เถ้าแก่เนี้ยทักทายยิ้มแย้มทำให้ผู้เป็นแม่เปล่งคำพูดออกมาอย่าง งกๆ เงิ่นๆ ว่า ?รบกวนขอบะหมี่น้ำสัก 2 ชาม แล้วเอาป้าย ?จองแล้ว? ออกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และตะโกนไปทางครัว ?บะหมี่น้ำ 2 ชาม? ?ได้ครับบะหมี่น้ำสองชามได้เดี๋ยวนี้ครับ? เถ้าแก่รับคำพลางใส่บะหมี่ลงไปในหม้อต้ม 3 ก้อน สามแม่ลูกกินไปพูดไป
ดูเหมือนมีความสุขมาก สองตายายที่ยืนอยู่ด้านหลังโต๊ะทำบะหมี่ก็รับความสุขที่พวกเขาได้รับกันในใจก็พลอยเบิกบานไปด้วย?ลูกรักวันนี้แม่ต้องขอบคุณลูกมาก? ?ขอบคุณทำไมครับ? ?เรื่องเป็นอย่างนี้ คือพ่อของลูกที่เสียไปเพราะอุบัติเหตุนั้น ได้ทำให้คนอีก 8 คนได้รับบาดเจ็บด้วย ทางบริษัทประกันไม่ยอมรับผิดชอบในส่วนนั้น ในช่วงหลายปีมานี่เราต้องจ่ายเงิน 5 หมื่นเยนทุกเดือน แต่เดิมนั้นเราต้องใช้หนี้ไปถึงปีหน้าเดือนมีนาคม แต่ตอนนี้เราใช้หนี้ไปได้หมดแล้ว? ?จริงหรือครับแม่? ?จริงสิจ๊ะ นี่เพราะพี่ชายของลูกขยันส่งหนังสือพิมพ์ ส่วนลูกเองก็ช่วยแม่ซื้อกับข้าวทำอาหาร ทำให้แม่ไปทำงานได้อย่างเต็มที่ ทางบริษัทจึงให้เบี้ยขยันและโบนัส ทำให้เราสามารถชำระส่วนที่เหลือได้หมด? ?ว้าว?.อย่างนี้ก็ดีสิครับ แม่ครับ พี่ครับให้ผมทำอาหารเหมือนเดิมนะครับ? ?ผมจะส่งหนังสือพิมพ์ต่อนะครับ ไอ้น้องชายเราต้องสู้กันหน่อยแล้ว??ขอบใจลูกทั้งสองมาก ขอบใจจริงๆ?
?แม่ครับผมกับน้องมีความลับจะบอกแม่เหมือนกันครับ คือเมื่อเดือนที่แล้วโรงเรียนของน้องแจ้งให้ผู้ปกครองไปพบวันผู้ปกครองครูของน้องได้บอกว่าเรียงความของน้องได้ถูกคัดเลือกให้เป็นตัวแทนของฮอกไกโดไปแข่งเรียงความทั่วประเทศ ผมจึงไปเป็นตัวแทนแม่ในวันนั้น เรียงความเขียนว่าในวันหนึ่งหลังจากที่คุณพ่อได้เสียชีวิตแล้ว ได้ทิ้งหนี้สินไว้ให้เรามากมาย เพื่อที่จะใช้หนี้ คุณแม่ต้องทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำทุกวัน แม้แต่เรื่องที่ผมส่งหนังสือพิมพ์น้องยังเอาไปเขียนเลย และน้องเขียนถึงวันที่31 ธันวาคม ที่เราสามคนล้อมวงกินบะหมี่ชามเดียวที่อร่อยมาก คุณตาคุณยายเจ้าของร้านยังกล่าวขอบคุณเราอีกแถมยังอวยพรปีใหม่เราด้วย เสียงเหล่านั้นเหมือนกับเป็นกำลังใจให้เรามีแรงยืนหยัดต่อ
สู้ต่อไป พยายามปลดหนี้สินของพ่อให้หมดโดยเร็ว น้องยังเขียนอีกว่าต่อไปจะเปิดร้านบะหมี่ และจะให้กำลังใจคนที่มาที่ร้านทุกคนครับ?
สองตายายเจ้าของร้านที่ยืนฟังอยู่ จู่ๆ ก็หายตัวไป พวกเขาไม่ได้หายไปไหนเลยเพียงแต่คุกเข่าอยู่ข้างๆโต๊ะ พยายามซับน้ำตาที่ไหลออกมา ?ตอนน้องอ่านเรียงความผมอายมาก แต่เห็นน้องยืดอกพูดอย่างภูมิใจทำให้ผมนึกถึงความกล้าของคุณแม่ที่สั่งบะหมี่เพื่อเรา สามคน ผมไม่มีวันลืมเด็ดขาด ผมและน้องต้องดูแลแม่เป็นอย่างดี?สามแม่ลูกกุมมือกันอย่างมีความสุข บะหมี่ปีนี้อร่อยกว่าทุกปีที่ผ่านมา และพวกเขามีความสุขที่สุดเท่า
ที่ผ่านมา และจ่ายเงิน 300 เยน ค้อมตัวเล็กน้อยและเดินจากไป ?ขอบคุณค่ะ(ครับ) สวัสดีปีใหม่ค่ะ (ครับ) สองตายายมองหน้ากันปีใหม่ปีนี้ผ่านไปแล้วจริงๆ?และแล้วก็ผ่านไปอีกหนึ่งปี 21.00 น.สองตายายก็เอาป้าย ?จองแล้ว? ไปวางไว้ที่โต๊ะเบอร์ 2 เช่นเคย แต่ปีนี้จนปิดร้านก็ไม่มีแม้เงาสามแม่ลูกนั้นเลย ปีที่สองปีที่สามโต๊ะเบอร์สองก็ยังว่างเช่นเดิม สามแม่ลูกไม่ได้มาที่ร้านฮอกไกอีก กิจการร้านฮอกไกดีมาก เรียกว่าดีวันดีคืนเลยทีเดียวจนร้านมีการตกแต่งใหม่โต๊ะเก้าอี้ก็มีการเปลี่ยนใหม่ ยกเว้นโต๊ะเบอร์ 2 ที่คงไว้เช่นเดิม ?นี่มันอะไรกัน? ลูกค้าหลายคนถามด้วยความข้องใจ สองตายายเลยเล่าถึงบะหมี่หนึ่งชามให้ลูกค้าฟัง พร้อมทั้งบอกว่าจะเก็บที่นั่งตรงนี้ไว้ให้สามแม่ลูก เผื่อเขากลับมา โต๊ะเบอร์ 2 นั้นลูกค้าที่ได้ฟังเรื่องราวก็ตั้งชื่อให้ว่าโต๊ะความสุข
ผ่านวันที่ 31 ธันวาคมไปหลายต่อหลายปี เจ้าของร้านค้าละแวกนั้นก็ปิดร้านและรวมตัวฉลองกันที่ร้านฮอกไก กินไปพลางรอฟังเสียงระฆังปีใหม่ไปพลาง เฮฮาประมาณ 40-50 คน และโต๊ะเบอร์ 2 ก็ยังว่างเช่นเคย เวลาผ่านไปจนถึง 23.30 น. ประตูร้านถูกผลักออกเบาๆ ทุกคนในร้านมองไปที่ชายหนุ่มสองคนสวมสูทท่าทางสุภาพ เถ้าแก่เนี้ยออกมาพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า ?ขอโทษค่ะ ร้านเต็มหมดแล้วค่ะ? เพื่อปฎิเสธแขกไม่ได้รับเชิญนั้น ก็มีหญิงคนหนึ่งสวมกิโมโนแทรกกลางเข้ามาระหว่างชายทั้งสองคน?เอ้อ?.รบกวนขอบะหมี่ สามชามได้ไหมคะ?
ทันทีที่เถ้าแก่เนี้ยได้ยินสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที ผ่านไปกว่าสิบปีแล้ว เถ้าแก่ตะลึงมอง ?พวกคุณ?พวกคุณ?.?เถ้าแก่พูดได้แค่นั้น ?พวกเราสามคนที่เมื่อ 14 ปีก่อนมาสั่งบะหมี่หนึ่งชามไงครับ พวกเราได้รับกำลังใจจากบะหมี่ชามนั้น พวกเราจึงยืนหยัดมาถึงวันนี้ได้ เราย้ายไปอยู่อำเภอชิวะ ปีนี้ผมเป็นแพทย์แล้วและย้ายมาอยู่ที่โรงพยาบาลกลางซัปโปโรครับ และนี่น้องชายผมที่ฝันอยากเปิดร้านบะหมี่ตอนนี้ทำงานธนาคารเกียวโตครับ เราได้คุยกันว่าปีนี้จะมาคารวะเถ้าแก่และเถ้าแก่เนี้ยที่ร้านฮอกไก และทานบะหมี่น้ำของที่ร้านด้วย?สองตายายฟังน้ำตาคลอเบ้า ปาดน้ำตายิ้มแล้วพูดว่า?ได้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ(ครับ) บะหมี่น้ำสามชาม?
By : Twinkle Date : 28 Dec 2012 00:08  
|
