|
คุณครูที่รัก #29
คุณครุูที่รัก#29
พี่ยุ๊ให้แอนท์ใด้นอนพักแป๊ปนึง ก็ลากเธอไปอาบน้ำ
"อื้อ พี่ยุ๊ทำอะไรคะ"
"ก็ไปอาบน้ำไงคะ จะได้สดชื่น ปะเดี๋ยวพี่อาบให้ "
"อาบน้ำอย่างเดียวนะ "
"คับอาบน้ำอย่างเดียว"
มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่พี่ยุ๊จะแค่อาบน้ำให้แอนท์อย่างเดียว
วันต่อมาที่โรงเรียน
"แอนท์ รู้แล้วหละว่าเกิดอะไรขึ้น"
"อะไรรู้ว่าเกิดอะไร เหรอเรย์"
"ก็วิไง"
"ทำไมเหรอเกิดอะไรขึ้น แอนท์ตื่นเต้นยิ่งกว่าเมืี่อรู้ว่าเป็นเรื่องที่วิไม่ยอมพูดกับเธอ"
"ก็เมื่อวานตอนเย็นนะ พวกเราไปเจอวิกับพี่เจนที่ตลาด " ผึ้งรีบตอบให้แอนท์หายคาใจ
"แลัวไง แล้วยังไงต่อ " แอนท์เร่งถาม
"ก็ได้ยินพี่เจนพูดกับวิว่า เป็นไงบ้างบอกแอนท์รึยังว่าพี่คิดถึง แล้วแอนท์ว่าไงบ้าง ทำไมวิไม่ชวนแอนท์มาเดินตลาดบ้างละ แล้วตกลงแอนท์จะไปเรียนต่อที่ไหยเหรอ " และอีกมากมายหลายคำถามที่ล้วนแต่มีชื่อแอนท์อยู่ในนั้น ผึ้งร่ายยาวตามที่ได้ยินมาเป๊ะ
" แล้ววิว่าไง "
"วิไม่ว่าไงแต่วิ่งหนีไปแทน"
"มิน่าละวิถึงได้โกรธแอนท์ ~_~"
เข้าเรียนแล้ว แต่วิยังไม่มาเลย
จนถึงเย็นเป็นหลายสิบรอบแล้วที่เพื่อนๆพยายามกดโทรหาวิแต่ก็ได้ยินแต่เสียงฝากข้อความ
ทั้งสามเลยตกลงกันว่าเลิกเรียนจะไปหาวิ
ทันทีที่เลิกเรียนแอนท์รีบวิ่งไปขออนุญาติพี่ยุ๊ที่จอดรถรออยู่หน้าโรงเรียน
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรคะ แอนท์ไปกับผึ้งกับเรย์ได้"
พี่ยุ๊ ยอมให้แอนท์ไปกับเพื่อนๆเพราะพี่ยุ๊จะไปหาใครอีกคนที่เป็นต้นเหตุ ใช่พี่ยุ๊ไปหาพี่เจน
ถึงหน้าบ้านวิ
"วิ! วิอยู่มั้ย"
"วิไม่สบายนอนอยู่ข้างบนหนะลูกเข้ามาก่อนสิ" แม่ของวิออกไปรับทั้งสามคน
"วิเป็นไงบ้างพวกเรามาเยี่ยม " วิที่นอนซมอยู่พลิกตัวหันมาทางเพื่อนๆ
"ไม่เป็นไร"
"ไม่เป็นไรแล้วทำไมไม่ไปโรงเรียน"
"ก็เราปวดหัว"
"ปวดหัวแล้วกินยารึยัง"
"อื้อกินแล้ว"
"แล้วปวดหัวได้ไงเมื่อคืนนอนกี่ทุ่ม รึมีเรื่องเครียดอะไรรึเปล่า แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างดีขึ้นรึยัง " ในขณะที่เรย์กำลังซักอาการของวิอย่างกับคุณหมอมาเองอยู่นั้น
"วิแอนท์ขอโทษ " ทันทีที่ได้ยินแอนท์ขอโทษวิก็ลุกขึ้นมานั่ง
"เพราะแอนท์ใช่มั้ยวิถึงเป็นแบบนี้ " วิน้ำตาคลอเบ้า และอีกไม่กี่วินาทีต่อมามันก็ล้นทะลักออกมา
"ฮื้อๆๆๆ แอนท์จะขอโทษวิทำไม ฮื้ิอๆๆๆวิต่างหากที่ต้องขอโทษแอนท์
แอนท์ฮื้อๆๆๆๆ วิขอโทษนะ ฮื้อๆๆๆๆ " แลัวทั้งคู่โผกอดกัน เรย์กับผึ้งมองตากันอมยิ้มใส่กัน
"เฮ้อนึกว่าเพื่อนloveจะเลิกคบเราแล้วซะอีก"
"ผึ้งก็ วิไปล้างหน้าล้างตาเถอะเราไปหาไรกินกันดีกว่า " แอนท์รีบตัดบทก่อนที่ผึ้งจะทำให้วิงอลอีกรอบ
พอรู้ว่าสาวๆเครียร์กันได้ พี่ยุ๊ก็อาสาเป็นเจ้ามือสำหรับมื้อนี้เอง โดยให้วิเป็นคนเลือกว่าจะทานอะไร ซึ่งเพื่อนๆก็เดาถูกว่าวิเลือกกกินหมอกระทะแน่นอน
พีียุ๊เองไม่เจอพี่เจนเลยไม่พูดอะไร
ผ่านไปเกือบเดือนพี่ยุ๊พาแอนไปเยี่ยมอาม่าและแวะซื้อของก่อนกลับ ที่ห้างพี่เจนกำลังเลือกซื้อเครื่องเขียน พี่ยุ๊รีบตรงดิ่งไปหาพี่เจน แต่โดนแอนท์ดึงแขนไว้
"ชั่งมันเถอะคะเรื่องมันจบไปแล้ว"
พี่ยุ๊ยอมหยุดตามที่แอนท์ขอ แต่พี่เจนดันหันมาเห็นทั้งสองคนและตรงเข้ามาทักซะเอง
"อ้าวพี่ยุ๊ แอนท์มาซื้อของเหรอคับ"
"เปล่ามาดูความเรียบร้อยที่นี่ " คำตอบของพี่ยุ๊ทำเอาพี่เจนยืนงง
"นายทำให้เพื่อนรักเค้าทะเลาะกันรู้รึเปล่า " แอนท์กระตุกแขนเสื้อพี่ยุ๊แต่ไม่ได้ทำให้พี่ยุ๊เย็นลงเลย
"เพื่อนรักใครเหรอคับ " พี่ยุ๊ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่
"ก็แอนท์กับวิไง นี่นายทำอะไรลงไปไม่รู้ตัวหรือไง"
"อ๋อ เจนแค่ไม่อยากให้วิคิดไปไกล "
"แล้วทำไมต้องดึงแอนท์เข้าไปเกี่ยวด้วย" พี่เจนไม่ตอบพี่ยุ๊แต่หันมาทางแอนท์
"แอนท์พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ " พี่ยุ๊ดึงแอนท์ไปหลบข้างหลัง
"นายนี่มัน บอกให้เลิกยุ่งกับแอนท์ทำไมไม่เลิกซะที "
"ก็เพราะว่าเจนรักแอนท์ไง (พี่เจนเสียงแข็งขึ้นมาบ้าง)พีี่เองนั้นแหละถึงจะเป็นคนที่แอนท์รักก็เถอะแต่ถ้าทำให้แอนท์ต้องเสียใจอีกละก็ เจนไม่ปล่อยไปเฉยๆเหมือนคราวที่แล้วแน่พูดจบพี่เจนก็เดินกลับไปเลือกซื้อของ
ใช่พี่เจนเคยตัดใจจากแอนท์แล้ว แต่เพราะพี่ยุ๊ที่เคยทำให้แอนท์เสียใจ
เลยทำให้พี่เจนได้รู้ว่าเวลาที่แอนท์ไม่มีใครคนที่เธอนึกถึงคือพี่เจน มันเลยกลายเป็นเรื่องยากที่จะให้พี่เจนตัดใจจากแอนท์ในครั้งนี้
By : แปว Date : 26 Dec 2012 19:02  
|
