|
บทเรียนราคาแพง
วันนี้ผมจะมีบทเรียนหนึ่งเรื่องจะมาเล่าเป็นประสบการณ์เพื่อเป็นอุทาหรณ์สอนใจ สำหรับคนที่เคยรู้สึกผิด
เมื่อประมาน 2-3 สัปดาห์ก่อน ผมได้ยืมสมุดเรียนจากรุ่นน้องคนนึง เป็นสมุดเรียนของรุ่นน้องเขา เพื่อที่ผมจะเอางานที่อยู่ในสมุดน้อง มานั่งพิมพ์ลงในคอม หลังจากนั้นผมก็ลงมือทำ งานในนั้นด้วยความตั้งใจ แต่แล้วเหตุการณ์ที่เกิดก็ไม่คาดคิด เมื่อผมติดนิสัยเป็นคนขี้หลงขี้ลืม จึงได้ทำสมุดของน้องหายโดยแบบไม่ได้ตั้งใจ ตอนแรกน้องคนนั้นบอกว่าหามาให้เจอนะพี่ ผมก็พยายาม จนแล้วจนรอดหาแล้วหาอีกก็ยังหาไม่เจอ จนมากระทั่งวันนี้ เพื่อนของรุ่นน้องผม มาบอกว่า ไอเฟิร์นน่ะ มันตกวิชานี้แล้ว มันตกก็เพราะพี่ พี่ทำสมุดมันหาย เป็นไงล่ะ วินาทีนั้น น้ำตาของลูกผู้ชายของผมมันก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมไม่ได้ร้องไห้เพราะถูกเพื่อนว่า แต่ผมน้ำตาไหลเพราะความรู้สึกผิด ที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องเขาตกวิชานั้นไป ตอนนี้ผมไม่รู้ว่า พวกเพื่อนๆของน้องเค้า จะมองผมด้วยสายตาอะไร วินาทีนั้น น้ำตาแห่งความรู้สึกผิด มันจึงไหลออกมา โดยที่เราพยายามจะไม่ร้องไห้ พยายามทำใจให้เข้มแข็งแต่แล้วสุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ ผมเลยแกล้งเดินไปในห้องน้ำ แล้วหลังจากนั้น ผมก็ปล่อยโฮในห้องน้ำแบบไม่มีใครรู้ ตอนนี้ในสายตาของเพื่อนน้องเค้าเค้าอาจจะมองผมไม่ดีหรือไม่
แต่สิ่งหนึ่งที่ลูกผู้ชายอย่างผมที่ต้องทำอย่างหนึ่ง ก็คือผมควรไปขอโทษเขา และควรไปขอโทษพ่อแม่ของน้องเขา และไม่ว่าน้องเค้าจะหายโกรธหรือเกลียดไปตลอดชีวิต สิ่งหนึ่งที่ผมควรจะได้รับนั้นคือ มันจะเป็นตราบาปไปจนวันตาย
ผมจึงอยากเตือนเพื่อนๆในน่ารักทุกคนไว้ว่า หากเพื่อนเรามาฝากของไว้แล้วเราไม่มั่นใจ เราก็ไม่ควรที่จะรับฝาก เพราะบางทีเราไม่รู้ว่า ของๆสิ่งนั้นอาจมีค่ามากที่จะตัดสินชีวิตเขา
นี่คือส่วนหนึ่งที่ผมอยากจะระบายออกมานะครับ
By : นายราชบุรี Date : 10 Sep 2012 22:51  
|
