|
ช่้าง มัน เถอะ
ใครจะชิงใครจะชังมันก็ช่างหัวเขา แค่ตัวเรารู้เราช่างเขาปะไร ใครจะชักใครจะแช่งใครจะแกล้ง ใครจะหยันก็ให้ช่างหัวมันก็ให้ปล่อยเขาไป
ใครจะชมใครจะเชิดว่าประเสริฐเลิศหรู ตัวเรารู้เราอยู่ปล่อยเขาชมไป ใครจะรักใครจะเกลียดใครจะเสียดใครจะสีก็เรารู้ตัวดีปล่อยเขาทำไป
เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตายเอาอะไรมากมายในความอนัตตา โลภไปทำไมช่วงชิงแข่งขันสุดท้ายเหมือนกันต้องไปป่าช้า
จะเอาอะไรแค่รักโลภโกรธหลง ไม่มีความมั่นคงบนกิเลสตัณหา เกิดแก่เจ็บตายใยจะไปยึดมั่นสรรพสังขารล้วนอนิจจา....ปล่อยวางมันเสีย ทุกโขติณณา
ใครจะเมินใครจะมองใยจะต้องไหวหวั่นใครจะใส่ร้ายกันใยจะต้องสนใจ ใครจะดีใครจะเลวมันก็เรื่องของเขา ใครจะนินทาเราใยจะต้องทุกข์ใจ
ใครจะล้อใครจะด่าใยจะต้องว่าตอบใครไม่สนใครไม่ชอบใยจะต้องใส่ใจ ใครจะคิดใส่ความใยจะต้องวุ่นจิตหากตัวเราไม่ผิดจะไปคิดทำไม
เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตายประดุจดังท่อนไม้ล้มทับโลกา หมดลมเมื่อไรหาประโยชน์ใดเล่าล้วนต้องถูกเผาหามไปป่าช้า
ชีวิตยังมีสร้างความดีไว้เถิดได้ไม่เสียชาติเกิดได้ไม่ต้องอายหมา
อันว่าความตายคือสัจธรรมของเที่ยงสิ้นสรรพสำเนียงเน่าเหม็นขึ้นมา....จะเอาอะไร จะเอาอะไรกันนักหนา
By : ยูริ Date : 20 Aug 2012 18:11  
|
