|
คุณครูที่รัก #23
คุณครูที่รัก #23
จบเรื่องยัยกวางไปซะที จะว่าไปพี่เจนก็น่าสงสารนะ หลังจากวันนั้นพี่เจนทำได้ก็แค่ยิ้มให้แอนท์เท่านั้น ยัยกวางเองก็ต้องรีบหลบหน้าทุกครั้งที่เห็นแอนท์ หลังจากจบเรื่องวุ่นวายลงไป ก็ไม่มีใครหรืออะไรมาทำให้แอนท์ต้องหงุดหงิดอีก 1ปีแรกของที่นี่ผ่านไปแล้ว ช่วงปิดเทอมแอนท์แทบจะไม่ได้เจอกับพี่ยุ๊เลย แต่ก็โทรคุยกันทุกวัน พี่ยุ๊เองก็ต้องทำงานหลายอย่างทั้งงานที่รร.และที่บ้าน เพราะอาม๊า บ่นแต่จะให้พี่ยุ๊ออกมาดูกิจการให้ แต่ก็เพราะห่วงแอนท์นี่หละถึงยังขัดใจอาม๊าอยู่
เปิดเทอมแล้ว ม.5 แอนท์ได้มาเจอเพื่อนๆอีกครั้ง และงานแข่งกีฬาสีของเทอมนี้แอนท์เป็นคนที่รุ่นพี่ประธานสีเลือกให้เป็น ดรัมเมเยอร์ของสีฟ้า หลังเลิกเรียนแอนท์เลยต้องมาซ้อมทุกวัน จากที่่ปกติจะไปนั่งรอพี่ยุ๊ที่วิทยาลัยก็ไม่ได้ไปแต่พี่ยุ๊ก็มารับแอนท์หลังจากเครียร์งานเสร็จของทุกวันเหมือนเดิมบางวันก็แอบมานั่งมองแอนท์ซ้อมอยู่ก่อน แอนท์ไม่ยอมให้พี่ยุ๊มาดูก็เลยต้องแอบมาอย่างนี้แหละ
"เก่งนะเนี๊ยะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามี่ความสามารถด้านนี้ด้วย" พี่ยุ๊พูดกับตัวเองเบาๆ
เลิกซ้อมแอนท์ก็เดินกลับมาตรงที่ตัวเองวางกระเป๋าไว้
"อ้าวพี่ยุ๊มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี๊ยะ"
"ก็ซักพักแล้วหละ "
อื้อ พี่ยุ๊นะ แอนท์งอลแล้ว
"ทำไมละคับ พี่ก็อยากดูบ้างนิน่า แฟนพี่เก่งนี่คับเรื่องไรจะให้แต่คนอื่นชมละคับ"
"ก็แอนท์เขินนี่คะ"
"ถึงบ้านแล้วพี่ยุ๊ก็ยังไม่เลิกชมแอนท์อีก"
วันเปิดงานกีฬาสีก็ใกล้เข้าแล้ว แอนท์เองก็บ่นแต่ว่าตื่นเต้นก็เป็นงานแรกของเธอนี่น่า แต่กำลังใจมากมายจากพี่ยุ๊ก็ช่วยเธอได้เสมอ
ยิ่งพอถึงวันเปิดงานจริงก็พี่ยุ๊นี่หละที่อยู่กับแอนท์ตลอดเวลาไม่ยอมห่างตั้งแต่พาเธอไปร้านแต่งหน้าทำผม
วันนี้แอนท์สวยมาก ชุดดรัมเมเยอร์สีฟ้า เหมาะกับแอนท์มากๆ พี่ยุ๊ถ่ายรูปแอนท์ไม่หยุดไม่หย่อน ตอนแอนท์เดินจริงก็วิ่งตามถายรูปตลอดเวลา
งานวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี และวันนี้ทั้งวันแอนท์ได้ยินแต่่ประโยคเดิมจากคนหลายๆคน "แอนท์สวยมาก,แอนท์เก่งมาก, แอนท์น่ารักจัง "
แต่คงไม่มี่่ระโยคไหนที่ทำให้แอนท์ยิ้มได้เท่า
"แอนท์ของพี่เก่งที่สุดเลย น่ารักด้วย พี่รักแอนท์นะอยากหอมจัง แต่คนเยอะเนอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
หลังจากงานกีฬาสียิ่งทำให้แอนท์เป็นที่หมายตาของใครหลายๆคนทั้งผู้ชายและทอม แต่ทุกคนก็ทำได้แค่แซวเธอไปวันๆเท่านั้นไม่มีใครซักคนที่จะกล้าเข้ามาแทรกกลางระหว่างเธอกับพี่ยุ๊ ช่วงเทอม1 ผ่านไปสบายใจทุกฝ่ายจนถึงป่านนี้แอนท์กับพี่ยุ๊ก็ยังไม่เคยทะเลาะกันเลยซักครั้ง
เปิดเทอม 2แล้วแอนท์กับเพื่อนๆเริ่มติวเข็มกันเพื่อจะได้สอบเข้ามหาลัยกันแต่วันนี้แอนท์ มัวแต่วุ่นกับการทำอะไรซักอย่างนึงมาทั้งวัน
"แอนท์ทำอะไรเหรอเราเห็นเธอทำมันทั้งวันแล้วนะวันเนี๊ยะ "
"อ๋อ แอนท์ทำการ์ดให้ยุ๊นะพรุ่งนี้วาเลนไทน์ไง แอนท์ยังไม่เคยให้อะไรพี่ยุ๊
เลยมีแต่ได้มาจากพี่ยุ๊นะ ปีนี้เลยตั้งใจว่าจะทำการ์ดให้นะ "
"อืมเหรอ มิน่าละวันนี้เธอถึงไม่สนใจอ่านหนังสือเลย "
"เสร็จแล้วหละผึ้ง แอนท์พร้อมจะติวต่อแล้วจะขอโทษทีนะ"
เช้าวันวาเลนไทน์แอนท์ได้รับของขวัญจากพี่ยุ๊เป็น ช็อคโกแล็ตกล่องใหญ่
"ขอบคุณคะ พี่ยุ๊น่ารักจังเลยคะ แอนท์ทานเลยได้มั้ย"
"ได้สิคับ มะเด๋วพี่แกะให้นะ "
"อร่อยจังเลยคะ "
"คับแต่ที่เหลือเก็บไว้ที่บ้านนะ ไม่งั้นแอนท์ของพี่ไม่ยอมทานข้าวแน่วันนี้"
"อื้อ พี่ยุ๊นะ ก็ได้คะ"
แอนท์เองลืมการ์ดไว้ในหนังสือเล่มที่ติวกับผึ้งเมื่อวานและหนังสือก็อยู่กับผึ้งด้วย เลยต้องนิ่งแบบนี้
เย็นหลังเลิกเรียน "ผึ้ง วิ เรย์ วันนี้แอนท์ไม่อยู่ติวนะขอกลับก่อนนะจะเอาการ์ดไปให้พี่ยุ๊นะ"
จะ งั้น บ๊ายบายนะแอนท์
แอนท์ออกจาก รร. และเดินมาทางด้านหลังนิดนึงก็ถึงวิทยาลัยที่พี่ยุ๊สอนแอนท์เดิงตรงไปยังห้องพักครูพี่ยุ๊คงยังทำงานอยู่ ระหว่างทางแอนท์เจอนักเรียนของที่นี้คนนึงซึ่งในมือของเธอคนนั้นมีกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ *คงมีใครให้มา ก็เธอคนนั้นหน้าตาน่ารักไม่เบาเลยนิ* แอนท์คิด
แต่..... เมื่อแอนท์มาถึงหน้าห้องพักครู แอนท์เห็นผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ตรงโต๊ะทำงานของพี่ยุ๊ ซึ่งพี่ยุ๊ที่นั่งทำงานอยู่ กำลังคุยอะไรกับเธอคนนั้นย้ิมหัวเราะกันใหญ่เลย
ตอนนี้ในห้องนั้นมีอาจารย์อยู่แค่ 3 คนรวมพี่ยุ๊ แอนท์ยืนมองนิ่งอยู่ข้างนอก แอนท์ไม่ได้หลบแต่พี่ยุ๊ก็ยังไม่เห็นเธอ แอนท์ตัวสั่นน้ำตาคลอเบ้าก็เธอคนนั้นยื่นกุหลาบช่อนั้นให้พี่ยุ๊และพี่ยุ๊เองก็กำลังจะรับมันด้วย แอนท์มองซ้ายขวาก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปข้างใน
"พี่ยุ๊นี่มันอะไรคะ"
"แอนท์!....เอ่อ"พี่ยุ๊เหมือนพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดซะทีได้แต่ เอ่อ อยู่อย่างนั้น
ยัยคนนั้นก็ยืนนิ่งไม่ยอมออกไปซะด้วย
"พี่ยุ๊นี่มันอะไรกันคะ " อีกครั้งที่แอนท์ถามย้ำ แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบอะไร
แอนท์วิ่งออกมาจากที่ตรงนั้น การ์ดในมือของเธอถูกบีบจนยับยู้ยี่ น้ำตาที่ล้นทะลักในตอนนี้ทำให้แอนท์มองไม่ค่อยเห็นทาง เธอเลยต้องวิ่งบ้างเดินบ้าง แอนท์กลับมาหาเพื่อนๆที่ รร. แต่เพื่อนๆกลับไปแล้ว ตอนนี้เหมือนเธอไม่มีใครเลย อีกครั้งที่แอนท์ยกมือมาปาดน้ำตาที่อาบแก้ม เธอยืนสะอึกสะอื้นอยู่ตรงซุ่มที่เธอติวหนังสือกับเพื่อนๆทุกวันแต่วันนีิ้ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลย แอนท์ที่น่าสงสารเธอก้มลงมองการ์ดในมือของเธอ เธอบีบมันแรงขึ้นและกำลังพยายามจะฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ
พี่ยุ๊มาถึงเลยแต่ยังมองหาแอนท์ไมเจอ
"แอนท์เป็นอะไรคับ "มีใครคนนึงบีบใหล่แอนท์เบาๆ
"พี่เจน" แอนท์สะอึกสะอืิ้นแรงขึ้นตอนที่เห็นเจน
เจนคว้าตัวแอนท์มากอดไว้ ตอนนี้แอนท์ไม่ขัดขืนอะไรและซบลงตรงไหล่ของเจนด้วย
พี่ยุ๊กำลังเดินตรงมา แต่ทั้งคู่ยังไม่เห็นพี่ยุ๊
เด๋วมาต่อให้อีกนะคร๊าาา อย่าลืมมาติดตามกันนะ
By : แปว Date : 29 Jul 2012 12:26  
|
