I love feelless รักนี้ไม่สัญญา 1

ผมเป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วน่ะหรอ?...

หมายถึงอาการที่ผมชอบผู้หญิงรึเปล่า?...หากเปนเรื่องนี้ผมคงจะเป็นมาตั้งแต่เด็กๆ...ผมไม่เคยคิดจะชอบผู้ชาย...
และเพื่อนผู้ชายผมก็เยอะพอสมควร...ในระแวกบ้าน...
อาการมาเด่นชัดก็ตอนที่ผม...มีแฟนคนแรกเป็นผู้หญิงตอนม.สอง...ตอนนั้นผมอยู่โรงเรียนสตรี...แน่นอนว่าในสังคมหมู่ผู้หญิงเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดา..ที่จะเผลอใจไปชอบเพศเดียวกันบ้าง

แต่ผม...ก็แตกต่างจากคนอื่นๆ...ตรงที่ผมไม่แมนมากถึงขนาดที่จะเป็นผู้ชาย...และผมก็ยังรู้ตัวเองและเจียมตัวอยู่เสมอว่าตนเป็นผู้หญิง...ไม่มีทางแทนที่ผู้ชายได้...ทำเพียงได้แค่ว่า...มองหาคนที่คล้ายกันเท่านั้น...

ในความคิดของผม...ผมชอบผู้หญิง...แต่ก็ไม่ชอบผู้หญิงที่เป็นดี้หรอก...เพียงแค่ว่าคนที่ผมชอบจากใจอาจจะไม่ใช่ดี้...หรือเป็นดี้...ทุกอย่างเกิดจากใจของผมที่เป็นคนเลือกมันเองทั้งนั้น...

ในบ้างทีก็รู้นะ...ว่าสิ่งที่ทำมันฝืนกฎธรรมชาติ...และรู้ว่าสักวันต้องผิดหวัง...และต้องเจ็บปวด...กับสิ่งที่เลือกมัน
แต่สิ่งที่ทำให้ผมเข้าใจ...คงจะเป็นเพราะผมรู้ว่านี้คือธรรมชาติของผมที่ผมไม่ได้ฝืนแกล้งทำ...

เพราะผมไม่ชอบแต่งตัวเป็นผู้หญิง...
ไม่ชอบใส่กระโปรง...
และผมชอบผู้หญิงแค่นั้นเอง...
แต่ผมคงไม่ได้จำกัดพวกที่เป็นเลสหรอก...เพราะผมไม่ชอบเลส...ผมชอบผู้หญิง...และมีนิสัยคล้ายๆผู้ชายในบ้างเรื่อง...สนิทกับผู้ชายมากในบ้างที...แต่ก็แอบเขินๆอายๆผู้หญิงเหมือนผู้ชายทั่วๆไป...

แต่ว่า...ผิดเพศ?...แล้วไงหรอ?

อากาศยังคงเปลี่ยนแปลงไปบ่อยๆครั้ง...ผมมองผ่านท้องฟ้าที่วันนี้ยังคงขุ่นมั่วเหมือนเมื่อหลายๆวันก่อน...ทั้งๆที่เพิ่งเข้าเดือนพฤษภาแท้ๆ...อากาศกลับแปรปรวนคล้ายๆฝนจะตกได้ทุกๆเมื่อเหมือนฤดูฝน

"ฝน...บ้างทีมันก็ซ่อนน้ำตาของเราจากความเจ็บปวด?...ที่ไม่อยากให้ใครได้เห็นได้อยู่เสมอๆ...แต่ฝน...ก็ทำให้นึกถึงคนคนหนึ่งที่มีชื่อเดียวกับมัน..."

...ฝนอยากให้ตาลเข้าใจ...ว่าเรื่องของเรา...มันไม่มีทางเป็นไปได้...
นึกถึงคำพูดนั้นที่มันคอยเสียดแทงจิตใจของผมอยู่เสมอ...ความจริงที่ว่าเรื่องราวที่ผ่านๆมาเธอได้เวลาตื้นจากความฝันเสียที...เรื่องของเรามันคงเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาหนึ่งที่เธอได้หลอกตัวเองว่าเรารักกัน...และผมก็ได้หลอกตัวเองอยู่เสมอว่า...มันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป...
แต่สุดท้าย...อย่างที่ว่า...ยังไงผมมันก็ไม่สามารถทดแทนบ้างสิ่งที่เธอต้องการได้...ทำได้เพียงผูกมัดเธอไว้ด้วยคำสัญญา...ที่รู้ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางจำมันได้...และลืมมันไปที่สุด...และเธอก็จากไปพร้อมกลับคนที่ให้มันกลับเธอได้ ..
ครอบครัว ... เธออยากมีมัน ... สิ่งนี้เท่านั้นที่ผมขาดไป
"ตาล..."
วาเดินมาทักผมที่อยู่ใต้ตึก...ผมเหลือบมองมันแค่แวบนึง
"ไง?"
"แกเห็นน้องรหัสของแกรึยังวะ"
วาว่าแล้วก็นั้งลงข้างๆผม...จะว่าไป...ผมยังไม่ได้...สนใจเรื่องนี้สักเท่าไหร่เลย...
กิจกรรมของรุ่นพี่ปีสอง...ที่ต้องทำให้น้องรหัสของตน...เพียงแต่อย่าให้น้องรหัสรู้ว่าตนทำอะไรให้ และตนเป็นใคร...เพราะมันเป็นความสนุกอยู่อย่างนึ่งหากน้องรหัสยังหาไม่เจอว่าพี่รหัสเป็นใครจนหมดปีของปีหนึ่งน้องรหัสจะโดนทำโทษ...และพี่รหัสก็สามารถจะสั่งลงโทษน้องรหัสของตนได้อย่างสะใจ...อันหลังหน้าสน
อย่าหาว่าผมโรคจิตเลย - -: แต่ผมคิดว่ามันหน้าสนนะ .. ถ้าเราจะสั่งใครบ้างคนได้อย่างใจคิด ^^คิดว่าผมชั่วร้ายละสิ
"ยังวะ"
ผมยังไม่ได้หายัยมาการีนอะไรนั้นเลย...ชื่อก็ตลก...หน้าตาก็คงจะตลกมั่ง...: )
"เอ่อแก...ฉันเห็นน้องเฟรสชี่ปีนี้แล้วนะเว้ย"
อั้ยวาพูดอย่าตื้นเต้นเสร้จแล้วมันก็ชี้ไปที่กลุ่มนักศึกษาหญิงน้องใหม่กลุ่มนึ่ง...และหนึ่งในนั้นก็มีคนนึ่งที่สูงผิดหูผิดตาชาวบ้าน...
ท่าทางจะกินเสาไฟมา...- -+
แต่เด็กกลุ่มนั้นก็เดินตรงมาหาผมกับอั้ยวา...และยิ่งใกล้...ผมก็ยิ่งเห็นความเด่นในตัวน้องเสา(ชื่อชั่วคราวย่อมาจากความสูงของน้องเขา)
น้องเสา...สูง...ผิวสองสี...ตาสองชั้น...ตัดผมหน้าม้าผมยาวถึงกลางหลัง...หุ่นดี...หน้าสวย...ไม่ได้มีดีแค่สูงสินะ= ="
ผมไม่ได้อิจแาเรื่อความสูงของน้องแกจริงนะ ^^
"สวัสดีคะพี่วา"
น้องหนึ่งในกลุ่มน้องเสาก็หันมาหวัดดีไอ้วาที่ยิ้มแฉ่ง...ผมคาดว่าคนนี้น่าจะเป็นน้องรหัสมัน- -"
"ดีครับน้องฟ้า"
ไอ้วาทักกลับไป...แบบโปยรเสนห์ให้สาวแอบเขินแบบน่ารัก...แต่สาวอีกคนที่ผมแอบเรียกในใจเบาๆว่าน้องเสา...เธอก็หันมาสบตาผมด้วยในหน้าโคตรเฉย...แตกต่างจากสี่คนในกลุ่มที่จะแอบวี้ดว้ายในตัวผมกับไอ้วา...= =
"ฟ้า...เนยไปก่อนนะ"
น้องเสาพูดแล้วเพื่อนเธอก็หันมามองแบบถอนหายใจแล้วรีบเดินตามไป...
"น้องรหัสฉันอะแก...น้องฟ้าน่ารักปะ?"
ผมหันมามองไอ้วา...น้องรหัสมัน?...งืม...แต่ผมยังคงตกใจกับเสียงที่เหมือนเด็กของน้องเสามากกว่า...เพราะ...น้องเสาแกสูงมาก...แต่เสียงเหมือนเด็ก.. เธอคงไม่แอ๊บนะ ... อยากบอกว่าผมชอบผู้หญิงนิ่งๆไม่แรงเหมือนน้องแก .. เสียงก็น่า -TT- (น้ำลายยืดแระแก)
.แล้วน้องมาการีนของแกละ"
วาพูด...ขึ้นมาขัดความคิดของผมที่หลงในภวังค์เสียงของน้องเสาอยู่
ผมขี้เกียดวะ...ไม่อยากหาเลย...เฮ้อ...เกียดเนย...แต่ผมกลับมองไล่ตามหลังน้องใหม่ที่เพิ่งเคยห็นหน้า...น้องใหม่ที่ดูเด่นกว่าใครๆแต่เพราะอะไร...เธอดันชื่อ เนย ท่าทางจะไม่ค่อยสมดุลกะชื่อนี้แล้วละต้องเปลี่ยนมาชอบ "เนย" 555!
"น้องฟ้าของแก...ฉันคิดว่าจะไม่น่ารักจนแกหน่ายซะอีก..."
ผมหันไปแซวมันและนึกถึงท่าทางวันแรกๆที่มันจับเลขได้...หน้าตาซังกะตาย
"เปล่า...คือชื่อน้องแกตลกๆหน่ะ"
ไอ้วามันทำหน้าแหย่แบบหน่ายๆ...แค่ชื่อก็ทำให้คิดไปไกลสินะ...
เนย?...เอ่อวะ...อาจสวยและหน้าตาดี...
"น้องเนยเมื่อกี้อะสวยปะแก..."ไอ้วาพูดแล้วยิ้มๆ"แกรู้ไหม...น้องเนยตะกี้เป็นว่าที่เดือนปีนี้นะ..."

ไม่เหนสนใจเลย...ก้แค่"ว่าที่"ยังไม่ได้เป็นนิ
ผมไม่ได้สนใจเธอจริงๆแหละ - - แค่มองเฉยๆ -..-




---------------------------------------------------------------------------------------------------
และแล้วฝนก็เทลงมาอีกแล้ว...ทั้งๆที่วันนี้แดดออกจนดูร้อน...เพราะโลกร้อนหรือโลกจะแตก...แต่ก็ช่างหัวมัน...เพราะผมไม่สนใจ...
แต่สิ่งที่ผมสนใจในตอนนี้...อยู่ข้างล่าง...

ครึ่งชั่วโมงก่อน
...ผมขยับตัวไปมาอย่างนอนไม่หลับ...วันนี้ผมกลับมาอยู่หอ...เพราะไม่อยากไปมอสาย...อีกทั้งช่วงนี้ไปเที่ยวกับไอ้วาบ่อยๆ เลยไม่อยากให้พี่น้ำหวานมาบ่น
แต่ไม่รู้ทำไม?...ผมถึงรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก...
พอนึกขึ้นได้ก็เหลือบไปมองนาฬิกา
02:22 pm.
เป็นเพราะว่าอากาศมันครึ้มเลยกะจะนอนสักหน่อย...เพราะวันนี้กลับมาถึงก็สายๆแล้ว...แต่...ก็ดันนอนไม่หลับผมก็เลยกลิ้งไปกลิ้งมาดิ้นไปดิ้นมาจนได้ลุกออกไปที่ระเบียงเหมือนเคย...เพราะแดดคงไม่แรงเท่าไหร่...มีแต่มืดครึ้มแดดถูกบดบังด้วยเมฆผมเลยลงเอยชีวิตสบายๆว่างไว้ที่ระเบียงหอ
ขณะที่เหม่อมองไปข้างล่างหอพัก...ก็เห็นรถคันนึ่งขับแล่นเข้ามา...เป็นมินิคูลเปอร์สีขาวคันเล็กที่จอดกลางทางทั้งๆที่อีกห้าร้อยเมตรจะถึงประตูหอแล้ว...อาจจะเพราะร่างบางของใครบ้างคนที่จู่ๆก็ผลักประตูรถออกมาทั้งๆแบบนั้น...คนขับจึงได้ชะลอ...และจอด
ร่างสูงคุ้นตาคว้าเอากระเป๋าใบเล็กพร้อมหนังสือออกจากรถด้วยท่าทีหัวเสีย...
น้องเสา เอย น้องเนย?...อยู่หอเดียวกันกันเราหรอ? มีคำถามผุดขึ้นมา- -?
เพราะผมไม่ค่อยได้กลับหอ .. ตั้งแต่วันที่คนนั้นจากไป .. ผมก็ไม่ค่อยจะอยากกลับมาเท่าไหร่ .. มีรุ่นน้องรุ่นใหม่หมุนเวียนเข้ามาอยุ่ในหอนี้หน้าใหม่ๆบ้างคงไม่แปลก .. เพราะหอนี้อยู่หน้ามอพอดี - -
แต่ขณะที่ร่างสูงจะเดินตรงเข้ามาที่หอพักร่างบางที่สูงไล่ๆกับร่างสูงนั้นกลับวิ่งมาดักร่างบางแบบไม่พอใจเช่นกัน...
เป็นเพราะผมอยู่ชั้นสามเลยค่อนข้างจะเห็นเหตุการณ์พอสมควร...(สายตายาวจริงนะแก)ไม่ใช่ว่าผทชอบสอดเรื่องชาวบ้านนะแต่ที่ผมสนใจคงเป็นอีกฝ่ายที่ตามร่างสูงมา...ร่างบางที่สูงน้อยกว่าร่างสูงนั้นขาวหน้าตาออกแนวหมวยและดัดฟัน...ตัดผมทรงเดียวกับนักเรียนชายรองทรงแต่ยาวกว่าปัดมาข้างหน้าเข้ากับความขาว...หากว่า...อีกฝ่ายไม่ใช่ทอม...ผมก็คงไม่ได้สนใจหรอก .. เพราะผมไม่เคยคิดว่ารุ่นน้องคนนี้เป็นดี้ .. เพราะท่าทางเธอไม่ค่อยสนใจผมเลย - - (ท่าทางจะคิดว่าเตงหล่อมาก)
"เนย...ฟังเรย์ก่อน!!"
ร่างบางจับแขนร่างสูงที่หันหน้าหลบตาไปไม่สนใจร่างบางแต่สีหน้าของ...ร่างสูงดูท่าทางจะเจ็บปวดมาก...
"เรย์...พอเถอะ...เราไม่อยาฟัง!!"
"แต่สิ่งที่เนยเห็น..."
"จะบอกว่าไม่ใช่...?"
ร่างสูงหันไปมองหน้าร่างบางแบบเอาจริงเอาจัง ... "ใช่ใหมคะ ?"
"โธ่...เนย..."
ร่างสูงพยายามแกะมือข้างอีกฝ่ายออก แต่ด้วยอาการยื้อร่างบางไม่ยอมปล่อยมือเพราะคิดว่าถ้าปล่อยร่างสูงคนเดินหนีแน่
"เรย์...เนยเข้าใจแล้ว...เรย์ไม่ต้องทำอะไรให้เนยอีกแล้ว...ที่เรย์อยู่อีกมอนึ่งคงจะดีแล้วแหละ...ขอให้มีความสุขนะคะ^^\"
ร่างสูงหันไปยิ้มให้ร่างบางแบบแคนยิ้ม...แต่อีกฝ่ายยังไม่ยอมปล่อยมือของอีกฝ่ายเพราะกลัวอีกฝ่ายจะเดินหนีไป...เธอคนนั้นก็ได้แต่หันหน้าไปทางอื่น เพราะน้ำตาเริ่มรื้อแล้ว
"เนย...เรย์ไม่อยากทะเลาะกะเนยนะ...เนยเข้าใจเรย์ได้ไหม ?...มันไม่ใช่อย่างที่เนยคิดจริงๆนะ"
"แล้วอะไรคือความจริงละเรย์ ? "
ร่างบางเงียบ...
"เนยเห็นเรย์อยู่กับคนนี้...เห็นเบอร์คนนี้โทรมา...แล้วที่เนยเห็น...เรย์จูบกับคนนี้...เรยยังอยากให้เนยเชื่ออะไรเรย์อีกหรอ...จะบอกหรอเพื่อนกัน...เพื่อนกันของเรย์เขาทำแบบนี้กันหรอ"
ร่างสูงตอบกลับมาทั้งน้ำตา...


ผมไม่คิดว่าผมจะทำแบบนี้...ผมกำลังเดินตรงเข้าไปหาร่างสูงกะคนนั้น...ร่างสูงน้ำตารื้อ...พยายามเอามือออกจากอีกฝ่าย...
เพราะว่าผมเห็นรุ่นน้องกับทอมคนนี้ยืนยื้อกันมานานแล้ว เลยคิดอยากมีส่วนร่วมเข้าไปปิดฉากให้เขาหรือว่าอะไรผมก็ไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกตัวเอง
"เรย์...ขอโทษ"
"พอเถอะเรย์...ไม่เป็นไร...เราไม่โกรธเธอ...เรากลับมาเป็นเพื่อนกันนะ...ที่ผ่านมาเนยจะคิดซะว่า...ระหว่างเรามันไม่มีอะไร"
เหมือนเม็ดฝนที่โปรยปรายลงมาอีกครั้งผมหยุดยืนตรงนั้น...ร่างบางปล่อยมือร่างสูงและได้แต่ยืนนิ่ง...ผมจึงหยุดเท้าตัวเองและเดินเลี้ยวออกไป...ก่อนที่เธอจะเห็นว่าผม...เห็นเรื่องอะไรของเธอบ้างแต่...ถึงเธอรู้...มันก็คงไม่เกี่ยวกับผมอยู่ดี
คิดว่านะ^^’


-------------------------------------------------------------------------------------------------
by JintRo ncIk :P เหล้าหวาน
ตอนนี้ยาวมาก ... ๕๕๕ เปลี่ยนชื่อจาก love lees รักนี้ไม่ตลอดไปนะคะ : D
"เรย์" เป็นใคร ... ติดตามรอดุตัวแปรได้ ...
" รู้สึกว่าเรื่องแรกนางเอกจะมาแรง๕๕๕ "
" สงสัยใช่ไหม? พระเอกทำไมไม่ออกฉากสักที ... "มันแค่เริ่มต้นหวังว่าทุกคนจะรออ่านจนจบนะคะ ... เขียนนานแล้วจริงๆแก้หลายอย่างเลย ฮุๆๆ

ฝากผลงานด้วยนะคะ ...
เรื่องนี้ .. เกิดจากความไม่ตั้งใจ และความสับสนในตัวชิเอง ... บ้างทีก้อยากรู้ ... ว่าเรื่องราวจะจบยังไง ... คงต้องติดตามจนจบคะ ... ฮ่าๆ

ยังไงก้ฝากติชม คอมเมนตื เพิ่งเขียนจริงๆ ไม่ค่อรุ้เรื่องไรกะเขา แฮ่ๆ

By : เหล้าหวาน    Date : 6 Jul 2012 17:18       

ความเห็นที่ #1 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5048286 )

รออ่านคะ ^_^

By : ร    Date : 6 Jul 2012 17:26   

ความเห็นที่ #2 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5048287 )

#1 กรีสสส ๆๆ ขอบคุนคะ ที่อ่านแงบๆๆ เขินเพิ่งลงตะกี้เอิ้กๆมีคนมาอ่านแล้ว :)

By : เหล้าหวาน    Date : 6 Jul 2012 17:29   

ความเห็นที่ #3 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5048306 )

รออ่านเหมือนกันครับ ^^
ทักครับคุนทวด ทักจขกทด้วยครับ
เปนกำลังใจให้ครับ

By : นายตัวร้าย    Date : 6 Jul 2012 18:57   

ความเห็นที่ #4 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5048311 )

. ขอบคุนค้าบบ ชื่อชินนะ - -+
จะรีบอัฟคับ

By : เหล้าหวาน    Date : 6 Jul 2012 19:14   

ความเห็นที่ #5 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5048902 )

วุ้ววว จัดชุดใหญ่จิงๆ หนุกคับๆ

By : ll.สะมายด์.ll    Date : 9 Jul 2012 16:50   

ความเห็นที่ #6 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5048932 )

. ๕๕๕ กัวไม่อิ่มไงคะ ๕๕ ♥

By : เหล้าหวาน    Date : 9 Jul 2012 18:54   

ความเห็นที่ #7 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5048952 )

ขอแบบนี้อีกเยอะๆเลยนะ

By : ll.สะมายด์.ll    Date : 9 Jul 2012 20:13   

ความเห็นที่ #8 / 2553 ( เป็นต้นไป ) ( 5048975 )

. ๕๕๕ จะพยายามปั่นให้นะๆ

By : เหล้าหวาน    Date : 9 Jul 2012 21:20