lovelees รักนี้ไม่ตลอดไป บทนำ
บทนำ
วันนี้ฝนตกอยู่เป็นค่อนวัน...หากแต่อากาศกลับร้อนอบอ้าว...มากจนทำรู้สึกว่าแอร์ไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้นมาเลย...นอกจากทำให้เสียค่าไฟไปวันๆเท่านั้น
หากแต่ว่าเห็นฝนในวันนี้กลับนึกถึงคนๆนึ่งที่คุ้นตาสายตาเหลือบไปมองผ้าม่านที่ “คนนั้น”ชอบ...แต่ในใจก็ยังไม่อยากดึงมันออกไปทิ้ง...ในเมื่อรู้ความจริงว่าเธอไม่กลับมาอีกแล้ว...และ มัน“เป็นไปไม่ได้”ยิ่งนึกยิ่งสลดเข้าไปอีก...ก็กระเดือกเบียร์ไปเป็นกระป๋องที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้...รู้ตัวอีกที กระป๋องก็เกลื้อนห้องซะแล้ว
หากเกิดมาเป็นผู้ชาย...ก็คงดี...ในใจพึมพร่ำเบาๆแล้วน้ำตาก็เริ่มรื้อออกมา...ใช่สิ...ฉันมันของเทียม!!!
ภาพเธอคนนั้นยังคงย้อนกลับเข้ามาในสมองและภาพก็เบลอหายไป...พร้อมกลับการที่เธอควงแขนใครบ้างคนแล้วเดินจากไป...และคนๆนั้นไม่ใช้อย่าง“เรา”ยิ่งคิดยิ่ง ปวดที่หัวใจจี้ดๆ
ความผิดหวังซ้ำๆซากๆรู้สึกว่ามันจะไม่ยอมจางหายไปสักที...
ความเป็นจริงที่เธอเลือก...
ความจริงที่เรื่องจริงในความฝันมันไม่ได้สวยงามอย่างที่เราคิด...
ความเป็นจริงที่สักวันที่เธอต้องตื้นจากฝันอันเป็นจริง...
ความเป็นจริงที่ว่า...เรื่องของเรา...มันผิดธรรมชาติ
หากแต่ความเป็นจริงพวกเธอรู้สึกตัวว่าต้องการแค่ความมั่นคงในชีวิตและสักวันก็อยาก มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบกันทุกคน...พวกเธอจึงตื้นจากฝันที่มีฉันอยู่สิ่งเทียมที่ได้แค่เติมแต่งเลียนแบบของจริงที่เธอใช้ในเวลาจำเป็นเท่านั้น...หากแต่ไม่ได้ชีวิตเพราะยังไงก็สู้ของจริงไม่ได้
และตัวฉันเองก็ยังคงไม่ลืมว่าตน...เป็นผู้หญิงและยังคงคิดและคำนึงอยู่เสมอ...ว่าตนไม่ใช่ผู้ชาย...แต่เป็นเพียงดอกไม้ที่หมายตาดอกไม้ด้วยกันและไม่ยอมให้แมลงมากล้ำกลาย...เพราะเพียงแค่หลงรักดอกไม้ด้วยกันเอง...
แม้จะรู้ว่าสักวัน...จะต้องเหี่ยวลงอย่างสูญเปล่าก็ตาม

เช้าวันต่อมา...
...ปังๆๆๆๆ
เสียงเคาะ? ประตูที่กะจะพังประตูเป็นแถบๆซะมากกว่าเคาะไม่ได้ทำให้คนที่นอนจมกองกระป๋องเบียร์ไม่ได้รู้สึกตัวอะไรขึ้นมาเลย...มีเพียงแต่เสียงเคาะที่ดังอย่างสะใจ...หรือรบกวนนั้นยังดั่งระงมไม่ยอมหยุดอยู่อยางนี้...ร่างบางนั้นก็ได้แต่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติ่งราวกับตายไปแล้ว
“อั้ยตาลโว้ยยยยยย ตื้นๆๆๆๆๆ”
และยังตามมาด้วยเสียงเคาะไม่มีทีท่าว่าจะหยุด...สักพักเหมือนฟ้าเต็มใจ..ร่างเล็กบอบบางก็ขยับไปมานิดๆและก็บีดขี้เกียดอย่างเคยตัว
“อั้ยตาลลลลวันนี้แกต้องไปประฐมนิเทศนิวะ...ตื้นดิ”
เสียงภายนอกก็ยังคงดั่งอย่างต่อเนืองยังกะมีคนมาเผาศพพ่อเค้างั้นแหละ
“ประถม??...อื้อ...”เหมือนจะรู้สึกตัวได้เจ้าตัวหัวยุ่งชี้โด่งชี้เด๋ก็ลุกขี้ยังกะมีไฟล่นก้นแล้วมองหานาฬิกาแบบรีบร้อน
“สิบโมงแล้วนะเว้ยตาลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล”เหมือนคำตอบจะมาเช่นนั้นแล= =

ร่างสูงเพียงร้อยหกสิบกว่าๆไม่ได้ทำให้ดูเด่น...แต่ที่เด่นก็คงเป็นชุดนักศึกษาชายที่เห็นมาหลายต่อหลายมหาวิทยาลัย...ที่ทำให้สาวหล่อคนนึ่งดูเด่นขึ้นมาและระบุสันชาติได้ชัดเจนว่าเขาคนนี้เป็นทอม...
แต่ทุกสายตายังคงจดจ่ออยู่กับใบหน้าอันแสนหวานของสาวหล่อคนนี้...ที่มองนาฬิกาไปวิ่งไปพลาง...และทำคิ้มขมวดไปพลางก็ยังไม่ทำให้ใบหน้าของเจ้าตัวลดความหวานลงมาได้เลย น้ำตาล...ชื่อของเขาคนนี้ที่ทำให้ความหวานไม่ได้ลดลงไปจากใบหน้า
“เอ๋ยตาล”เสียงเรียกทำให้เจ้าของชื่อรีบหันมามอง...ร่างสูงโปร่งอีกร่างในชุดแบบเดียวกันและคนแบบเดียวกันเพียงแต่อีกฝ่ายสูงกว่ามาก...และดูแมนกว่า
“ไงวา”
เจ้าของชื่อเอ่ยทักแต่ก็ทำหน้านิ่วเล็กน้อย
“ไมแกมาสายวะ...วันนี้แกต้องไปจับรายชื่อน้องรหัสนิวะ”
“ก็พี่น้ำหวานไม่เรียกนิ”
เจ้าของชื่อยังคงทำหน้านิ่วต่อไป
หากแต่พี่น้ำหวานไม่เรียก...เป็นข้ออ้างจากอาการแฮงค์เบียร์มากกว่าที่ทำให้ลุกไม่ขึ้น...แถมยังโดนพี่น้ำหวานเช่งเรื่องกระป๋องเบียร์อีก...ที่ไม่บอกความจริงเพราะเดี๋ยวเจ้าวาจะบ่นอีก...กับเรื่องเดิมๆที่เรายังลืมมันไปไม่ได้
วา...เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มอต้นยันตอนนี้ปีสองแล้ว...มันกะเราเสมอต้นเสมอปลายมาตลอดเรื่องชอบผู้หญิงอะ...และความหล่อของมันที่ดึงดูดในหญิง(ในบ้างที)
“เอ่อๆๆช่างเหอะแกรีบไปดูก่อนที่ไม่เหลือสาวน้อยให้เราได้เลือกนะเว้ย”วาว่าอย่างนั้นก็รีบเดินนำไป
“แต่ว่า...ดีไม่ดีอาจได้น้องผู้ชายนะแก”
วาหันมามองหน้าและยิ้มอย่างมีเลศนัย...
“ปีนี้คณะเราชายน้อย...มีห้าคน คนอื่นได้ไปแล้ว”
นี้คงเป็นเหตุผลที่มันยอมรอผม...เฮอะ
อั้ยวาพูดเสร็จก็รีบชิ่งเดินนำหน้าไป...แต่ก็รู้สึกว่า..ก็ดีอยู่นะ...ตัวผมเองก็ไม่ค่อยชอบผู้ชายสักเท่าไหร่...ดีแล้วแหละที่ได้น้องรหัสเป็นผู้หญิง...พอไปถึงที่...ก็เห็นพวกพี่รหัสสุ่มหัวกันแล้วหนึ่งในนั้นก็เพื่อนก๊กเดียวกับผม...เธอชื่อพีช...เธอเป็นคนเดียวที่...ปกติ หมายถึงไม่ใช่ดี้ทอมอะไรแบบนี้อะ
“เอ่ยตาล...แกรีบมาจับเลขน้องรหัสดิวะ...เดี้ยวไม่เหลือนะเว้ย”พีชหันมาตะโกนใส่ผม...ที่ค่อยๆเดินไปใกล้ๆ...และทำหน้าเหม็นบูดอาจจะเป็นเพราะแฮงค์เลยไม่ค่อยอยากมีอารมณ์ร่วมอะไรทั้งนั้น...และอยากให้มันเสร็จๆไป
ผมไม่ค่อยชอบเด็กๆ...ขอแบบไม่เรื่องมากก็พอ...และไม่อยากได้จำพวกที่นัวเนียกับผมมากไป...อึดอัด...คิดจบไอ้วาก็เดินมาคอตกผมไม่อยากถามมันหรอกว่ามันจับได้อะไร...
หน้าม่อแบบมันคงผิดหวังแค่ว่า...อีกฝ่ายไม่สวย...ไม่น่ารัก...และเป็นแบบที่มันกินไม่ได้...มันเลยทำหน้าเมากลับ มาแบบนั้นแหละ

๖๙ผมมองดูหมายเลขในมือของตัวเองและคิดในใจเบาๆเลขไม่ดีเลย...คงไม่ได้เจอตัวแสบหรอกนะแต่พอคิดได้แบบนั้น...

มาการ์รีน โชตโชวงค์ รายชื่อน้องรหัส...ผมเห็นชื่อก็นึกถึงเนยขาวขึ้นมา...
ใช่...ผมไม่ค่อยชอบเนยสักเท่าไหร่...เกียดมากด้วยซ้ำ...แต่มันคงไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้าตัวหรอก...หากแต่เจ้าตัวจะไม่ทำตัวเหมือนเนยที่ผมเกียดนะ ฮึ


------------------------------------------------------------------------------------------
อาจจะเป็นเด็กใหม่ในบอดนี้ที่ไม่มีคัยรู้จัก .. แต่ว่างๆเหมืนอยากเขียนเรื่องสั้น .. อยากให้ลองอ่านดู
ช่วยติชม .. เป็นกำลังใจให้ด้วยนะฮัป :)
by" JintROniCk เหล้าหวาน

By : เหล้าหวาน    Date : 5 Jul 2012 19:13