|
คุณครูที่รัก#9
คุณครูที่รัก#8
ขณะที่แอนท์ไปอาบน้ำ พี่โอ๊ตก็ออกมาคุยกับพ่อกับแม่อีกครั้ง
" แม่ทำไมยอมให้ยัยแอนท์ไปคบกับผู้หญิงละ "
"ก็น้องบอกแล้ว..!ว่าน้องไม่ชอบผู้ชาย จะไปบังคับน้องได้ไงละลูก แม่ว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรนิลูก"
"แต่โอ๊ตไม่ชอบ ไอทอมนั้น เป็นถึงครู แต่มาแอบคบกับนักเรียนแบบนี้ ถ้าครูคนอื่นรู้เข้าแอนท์จะแย่นะแม่"
แอนท์ที่กำเดินลงบันไดมาทันได้ยินประโยคนี้พอดีเธอค่อยๆถ่อยกลับไปหลบฟังอยู่
"ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆคนที่แย่ไม่ใช่แอนท์หรอกลูกแต่จะเป็นครูยุ๊เอง"
"ทำไม่ถึงไม่ชอบเค้าละโอ๊ต "เป็นครั้งแรกที่พ่อพูด
พี่โอ๊ตเงียบเพราะไม่รู้จะตอบยังไง
"ลูกโตแล้วนะอย่าตัดสินใครด้วย อคติ สิ"
"โอ๊ตไม่ไว้ใจมัน แต่เอาเถอะโอ๊ตจะให้ยัยแอนท์ลองกับเค้าไปก่อน เดี๋ยวก็คงออกลายมาให้ยัยแอนท์เห็นเองแหละ"
"ออกลายเรื่องอะไรโอ๊ต"
"ก็ความเจ้าชู้ไงพ่อ พวกทอมนะเจ้าชู้จะตาย แล้วยิ่งเป็นครูแต่มาจีบนักเรียนแบบนี้ยิ่งเชื่อใจไม่ได้ ไม่รู้ว่าหลอกนักเรียนมาก็คนแล้วเนี๊ยะ"
แอนท์เชื่อที่พี่ยุ๊พูดกับเธอแต่พอมาได้ยินพี่โอ๊ตพูดแบบนี้ก็อดคิดไม่ได้
"โอ๊ต ความเจ้าชู้มันไม่ได้วัดกันที่เค้าเป็นใครหรอกลูก ทุกเพศก็มีทั้งคนดีและไม่ดีเหมือนกันหมดนั้นหละ "
"แต่ยังไงโอ๊ตก็ไม่เชื่อใจ ไอหมอนี่"
"โอ๊ตให้เวลาเค้าพิสูต ตัวเองก่อนเถอะลูก ลองนึกถึงใจน้องบ้าง ถ้าพ่อกับแม่ห้ามลูกคบกับแฟนลูกจะยอมมั้ย"
"!!! ก็โอ๊ตเป็นห่วงน้องนิคับ"
"พ่อกับแม่ก็ห่วงน้องลูก "
"คับแต่โอ๊ตก็ จะค่อยดู" พูดจบพี่โอ๊ตก็ลุกขึ้นแอนท์รีบวิ่งกลับเข้าห้องไป พี่โอ๊ตเดินเข้าห้องตัวเองที่ซึ่งอยู่ตรงบันไดก่อนถึงห้องแอนท์ไป แอนท์เปลี่ยนใจไม่ออกมาจากห้องแล้ว เธอตัดเรื่องคาใจที่พี่โอ๊ตพูดทิ้งไปและรีบเข้านอนเพราะพรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าไปบ้านแม่พี่ยุ๊
วันนี้แอนท์ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า เธอลงมาช่วยแม่ทำอาหารเช้าวันนี้แม่ทำอาหารเช้าแบบฝรั่งที่เป็นของโปรดของพี่โอ๊ต ซึ่งปกติแอนท์จะบ่นเพราะชอบทานข้าวต้มมากกว่า แต่วันนี้แอนท์ไม่พูดอะไร
ไม่นานพี่ยุ๊ก็มา แอนท์รีบวิ่งออกไปรับพี่ยุ๊ พี่ยุ๊เข้ามาสวัสดีคุณพ่อคุณแม่ตามปกติ
"แม่แอนท์ขอทำแซนวิสไปทานกับพี่ยุ๊ในรถในรถได้มั้ย" แอนท์จงใจไม่ให้พี่ยุ๊ได้เผชิญหน้ากับพี่โอ๊ตซึ่งแม่ก็เห็นด้วย
"จะรีบไปทำเลย"
"คะแม่" พูดจบแอนท์ก็รีบลากพี่ยุ๊ไปช่วยทำแซนวิส
"แอนท์จะดีเหรอคะ พี่ว่า.."
"ดีสิคะเราจะได้ไม่เสียเวลาด้วย เดี๋ยวในรถแอนท์ป้อนพี่ยุ๊เอง "
"แอนท์อยากไปบ้านพี่มากขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
"คะ" ทำแซนวิสเสร็จแอนท์เดินไปหยิบนมสดจากตู้เย็นอีก2กล่อง
"ไปเถอะคะเสร็จแล้ว "แอนท์ถือกล่องแซนวิสกับนมไว้ด้วย ลากมือพี่ยุ๊ออกมาจากครัว
"พ่อคะแม่คะแอนท์ไปแล้วนะคะ "
"แต่แอนท์" พี่ยุ๊ดึงแขนแอนท์ไว้
"ไม่เป็นไร คุณยุ๊ไม่ต้องรอเจอโอ๊ตหรอกเดี๋ยวแม่บอกให้เอง"
"ไปเถอะคุณยุ๊ พ่อฝากดูแลแอนท์ด้วย "
"คับพ่อ งั้นผมไปนะคับ แม่คับผมไปนะคับ แปะแอนท์ "
"คะ พ่อแม่ไปแล้วนะคะ"
"พี่ยุ๊ขับรถออกมา แอนท์ก็เอาแซนวิสมาป้อนพี่ยุ๊ "
"อร่อยจังคับ "
"พี่ยุ๊่อย่าเวอร์แซนวิส ที่ไหนก็รสชาดเหมือนกันหมดนั้นแหละ "
"ไม่เหมือนแซนวิส เมียพี่อร่อยจริงๆ"
"พี่ยุ๊!"
บ้านพี่ยุ๊อยู่ในอ.เมือง ซึ่งบ้านแอนท์ และโรงเรียนต้นแบบที่พี่ยุ๊เคยเรียน อยู่อ.ที่อยู่รอบข้าง พี่ยุ๊ขับรถออกจากบ้านแอนท์ก็มุ่งหน้าไปบ้านพี่ยุ๊ทันทีประมาณ1ชั่วโมงก็ถึง บ้านพี่ยุ๊เข้าไปทางถนนใหญ่ใจกลางเมือง ที่ทั้งสองฝั่งถนนเป็นสถานที่ราชการทั้งหมด เลยสถานที่ราชการทั้งหมดมาก็ถึงบ้านพี่ยุ๊ ซึ่งอยู่ในหมู่บ้านที่มีบ้านทั้งหมดแค่12หลังพื้นที่หมู่บ้านไม่ได้เล็กแต่บ้านทุกหลังในนี้มีขนาดใหญ่มาก พี่ยุ๊ลดกระจกรถลงตอนที่ รปภ วิ่งมา "อ้าวคุณหนูไม่กลับมาเลยนะคับ"
พี่ยุ๊ขับรถมาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านไม่ถึงนาทีประตูรั่วบ้านก็ถูกเปิดออกพี่ขับรถเข้ามาจอดลานจอดรถหน้าบ้าน พี่ยุ๊เดินจูงมือแอนท์เข้าบ้าน
"อาตี๋ รื้อไม่คิดถึงอาม่าบ้างรึไง ไม่ยอมมาหาอาม่าบ้างเลยอ่า"
แอนท์แอบยิ้มที่ได้ยินพี่ยุ๊ถูกเรียกว่าอาตี๋ อาม่าอายุประมาณ 78,79ปีแต่ยังดูแข็งแรง และสดใสมาก
"คิดถึงคับอาม่า วันนี้ก็มาหาแล้วไงคับ "
พี่ยุ๊กับแอนท์นั่งลงที่พื้น ข้างหน้าอาม่าที่นั่งอยู่บนโซฟาไม้ขนาดใหญ่ขัดเงามันวับ
"อาม่า คับนี่หลานสะใภ้ อาม่าคับ"
แอนท์ก้มกราบตรงตักอาม่า ซึ่งอาม่ารับไหว้ด้วย 2มือ
"มาน่ังข้างอาม่านี่ " อาม่าเรียกแอนท์ให้ขึ้นไปนั่งข้างๆ
"แม่ อยู่ไหนคับอาม่า "
"ม่าม๊า รื้ออยู่ใน คัวนู่น "
"อาม่างั้นยุ๊พาแอนท์ไปหาแม่ก่อนนะคับ"
"อ่าๆๆ แล้วมาคุยกับอาม่า ต่อนะ "
"ดูท่าทาง อาม่าจะชอบแอนท์มากเลย นะเนี๊ยะ"
แอนท์ได้แต่ยิ้มรับ
ดูเหมือนแม่ที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหาร ต้อนรับแอนท์ ยังไม่รู้ว่าแอนท์มาถึงแล้้ว
"แม่คับ สวัสดีคับ"
"อ้าวยุ๊มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ลูก" แม่พูดกับพี่ยุ๊ แต่มองมาและยิ้มให้กับแอนท์ที่กำลังยกมือไหว้แม่อยู่
"สวัสดีจะ ทานอะไรมารึยัง เดี๋ยวรอแม่แป๊ปนึงนะแม่ทำอาหารให้ทาน "
"คะ แม่ทำอะไรคะให้แอนท์ช่วยนะคะ "
"จะ งั้นหนูช่วยแม่หั่นนี้"
"อ้าวแม่ได้ไงละ อาม่าก็รอคุยกับแอนท์อยู่"
"ยุ๊ก็ออกไปคุยกับอาม่าก่อน แล้วกัน "
"เอ่อ ... คับ "
พี่ยุ๊เดินออกไปแบบ งง งง แต่ก็แอบยิ้มดีใจที่ตอนนี้แอนท์กลายเป็นฝันใจของคนในบ้านไปแล้ว แอนท์ที่ตอนนี้อยู่ในครัวกับแม่ ก็กำลังคุยกับแม่อย่างสนุก ทำกับข้าวเสร็จแม่เดินออกมาพร้อมกับแอนท์และบอกให้พี่ยุ๊พาแอนท์ไปเรียกพ่อที่อยู่ในสวนหลังบ้านมาทานข้าว
"พ่อฮะ หวัดดีคับ "
"สวัสดีคะ คุณพ่อ"
"อ้าวมาแล้วเหรอ หวัดดีจะ นี่ลูกสะใภ้พ่อใช่มั้ย "
"ฮะ น่ารักมั้ยคับ "
"น่ารักสิไม่เสียแรง ไม่เสียชื่อลูกพ่อ 555"
เข้ามาถึงในบ้านแอนท์ไปหาอาม่า
"อาม่าคะ ไปทานข้าวกันคะ"
อาหารมื้อนี้เป็นมื้ออร่อยมาก พ่อกับแม่รวมถึงอาม่าพลัดกันเล่าวีรกรรมสมัยเด็กๆของพี่ยุ๊ให้ฟัง พี่ยุ๊ยิ้มไม่หุบที่เห็นแอนท์เข้ากับทุกคนที่บ้านได้ดี
ทานข้าวเสร็จแอนท์ก็มานั่งคุยกับอาม่าตามสัญญา อาม่าเล่านู่นนี้ให้แอนท์ฟัง ทำให้แอนท์ได้รู้ว่า บ้านอาม่าและบ้านทุกหลังในหมู่บ้านนี้เป็นญาติกัน เป็นลูกๆของอาม่า 4หลัง ที่เหลือเป็น พี่ๆน้องๆของอาม่ากับลูกๆ คุณยายหรืออาม่าของพี่ยุ๊เป็นคนจีนแท้ๆที่มาจากเมืองจีนเลยละแต่เป็นคนใจดี มาก ส่วนคุณตา ที่เสียไปแล้วเป็นคนไทยซึ่งเมื่อก่อนคุณตาเป็นแค่ลูกจ้างในร้านของคุณทวดแต่เพราะคุณตาเป็นคนขยัน คุณทวดเลยไม่ขัดขวางความรักของอาม่ากับคุณตา และคุณแม่ของพี่ยุ๊เป็นลูกสาวคนสุดท้องของอาม่าเลยได้อยู่ที่บ้านหลังใหญ่กับอาม่าส่วนคุณพ่อรับราชการทหารแต่ตอนนี้เกษียรแล้ว เลยได้ช่วยอาม่าดูแลกิจการที่คุณตาสร้างไว้ให้นั้นคือ ห้างสรรพสินค้าที่เป็นของคนไทยแห่งเดียวใน จังหวัด ทุกคนในจังหวัด รวมถึงจังหวัดใกล้เคียงให้การสนับสนุนห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เพราะของถูกกว่าที่อื่น จึงยังสามารถยืนอยู่ได้แม้จะมีห้างดังจากต่างประเทศมากมายมาเปิดแข่งก็ตาม ห้างนี้เป็นของอามากับคุณตาเท่านั้น ไม่ได้มีคนอื่นรวมลงทุนและถึงตอนนีิ้อาม่าเองก็ยังไม่ตัดสินใจว่าจะให้ใครสืบทอดกิจการ ฝ่ายคณปู่คุณย่าของพี่ยุ๊ท่านเสียไปหมดแล้ว มีแต่คุณพ่อพี่ยุ๊คนเดียว ส่วนพี่ยุ๊ก็เป็นลูกคนเดียวของคุณพ่อคุณแม่และเป็นหลานคนโปรดของอาม่าด้วย
"แหม๋อาม่า ตั้งแต่ได้หลานสะใภ้นี้ลืมหลานคนนี้เลยนะคับ"
"ป่าวอั๋วไม่ไล่ลืม ก็รื้อไม่มาคุยกับอั๋วเองอ่า "
สักพักนึงพี่ยุ๊กับแอนท์ก็ขอตัวกลับ อาม่าบอกพี่ยุ๊ก่อนกลับว่าให้พาเมียมาหาอาม่าบ่อย ทำเอาแอนท์เขินจนต้องรีบขึ้นไปนั่งรอบนรถ
พ่อกับแม่ประคองอาม่าเข้าบ้าน
"พามาบ้านแบบนี้แสดงว่าไอตี๋เราเอาจริงแล้วหละแม่"
"แม่ก็ว่างั้นแหละ แต่ก็ดีแล้วหละพ่อ แม่ชอบหนูแอนท์นะ น่ารักดี กิริยามารญาติก็งาม ม่าว่ามั้ยคะ"
"ใช่ๆๆ อั๋วก็ชอบอี"
"แล้วทางนู้นเค้าเป็นไงบ้างละแม่ "
"เห็นยุ๊บอกว่าพ่อแม่แอนท์เค้าokรับได้จะติดอยู่ก็แค่พี่ชายแอนท์นี่แหละ "
ก็คงต้องเอาใจช่วยไอตี๋เราแล้วหละคราวนี้
ตอนกลับพี่ยุ๊พาแอนท์กลับมาอีกทางซึ่งผ่านโรงเรียนที่พี่ยุ๊เคยเรียน
"เอ่อใช่ทำไมพี่ยุ๊มาเรียนที่นี่ละคะ "
"เพราะพ่อกับแม่อยากให้พ่ีเรียนในโรงเรียนที่ไม่มีใครรู้จักพี่ และพี่ก็ชอบแบบนั้นด้วย"
เลยถนนใหญ่หน้าโรงเรียนมาซักพักก็ถึงถนนฝั่งที่ติดทะเล เลยร้านอาหารร้านเดิม มานิดหน่อยพี่ยุ๊แวะเข้าไปซื้ออาหารทะเลสดๆกลับไปฝากที่บ้านแอนท์
เมื่อก่อนที่นี้เป็นบ้านคุณปู่คุณย่าพี่แต่ท่านเสียไปตอนพี่มาเรียนม.1พ่อก็เลยขายที่นี่
ถึงบ้านแอนท์พี่ยุ๊อยู่คุยครู่นึงก็กลับ แม่ใช้อาหารทะเลที่ยุ๊ซื่อมาฝากทำอาหารเย็น แต่วันนี้พี่โอ๊ตกลับไปทำงานต่างจังหวัดแล้ว ระหว่างทานข้าวแอนท์เล่าเรื่องที่บ้านพี่ยุ๊ให้พ่อกับแม่ฟัง แต่ดูพ่อกับแม่ไม่แปลกใจเลยซักนิดเหมือนรู้อยู่แล้ว
เช้าวันจันทร์ แอนท์ ลุกมาแต่งตัวไปโรงเรียนแต่เช้า ไปถึงโรงเรียนเธอก็มองหาพี่ยุ๊ แต่ก็ไม่เห็น ถึงตอนเคารพธงชาติแอนท์ถึงได้เห็นพี่ยุ๊ที่ อยู่ในชุด กากี ซึ่งเป็นชุดกระโปรงชุดเดียวที่พี่ยุ๊ต้องใส่ พี่ยุ๊มองมาและยิ้มให้แอนท์ทำให้เพื่อนๆพากันมองมาที่แอนท์ด้วย แอนท์ก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันจันทร์ถึงพฤหัสแอนท์แทบไม่ได้คุยกับพี่ยุ๊เลย แอนท์รอให้ถึงวันศุกร์เร็วๆเพื่อจะได้เรียนกับพี่ยุ๊แต่พอถึงคาบเรียนพละของวันศุกร์ แอนท์กลับยิ่งรู้สึกอึดอัดเพราะเธอได้อยู่ใกล้ๆพี่ยุ๊แต่ไม่สามารถพูดคุยหรือทำอะไรได้เลย พี่ยุ๊เองก็ไม่ต่างกัน เหมือนเช่นเคยพี่ยุ๊สอนแค่ทฤษฎีนิดหน่อยและย่ำว่าตอนสอบต้องสอบอะไรบ้างแล้วก็ปล่อยให้เล่นกันเอง
"ธิณัฐดา มาหาครูหน่อย "
แอนท์รีบวิ่งไปหาพี่ยุ๊ ไปถึงก็ยืนรอฟังว่าพี่ยุ๊จะพูดอะไร
"แอนท์อีกแป๊ปนึงค่อยตามพี่ไปที่บ้านนะ เดี๋ยวพี่เอากระเป๋าแอนท์ไปก่อนนะ"
พี่ยุ๊พูดกับแอนท์แค่เบาๆ สายตาก็คอยจับจ้องมาที่เพื่อนๆแอนท์
"คะ" แอนท์ตอบก่อนจะวิ่งมาเล่นกับเพื่อนเหมือนเดิม
"อาจารย์เรียกทำไมเหรอแอนท์"
"เปล่าไม่มีไร มาเล่นกันต่อ"
เล่นไปซักพักนึงแอนท์ บอกเพื่อนว่าจะไปเข้าห้องน้ำ
"เฮ้ย แอนท์รอด้วยดิไปด้วย "
"ไม่ไหวแล้วตามมาละกัน " แอนท์ตะโกนบอกเพื่อนและรีบวิ่งออกไป
อย่าลืมมาติดตามตอนต่อไปนะคะว่าแอนท์จะหลบเพื่อนๆไปหาพี่ยุ๊ได้รึเปล่า
By : แปว Date : 11 Mar 2012 23:18  
|
