|
|
|
รักนี้ต้องห้าม...
"เสียงมันเปลี่ยน คือเสียงตรงมาจากหัวใจ
ยิ่งเสียงแผ่วเบาสักเท่าไร
ความรักคงแผ่วลงเท่านั้น
เสียงมันเปลี่ยน ตอนนี้รอจะฟังคำนั้น
บอกฉันมาเลยก็แล้วกัน
ประโยคที่บอกเลิกกัน เธอคงพูดชัดเจน ..." เสียงเพลงดังคลออยู่ข้างหูมันทำให้ฉันนึกถึงใครบางคนที่ได้ทิ้งฉันไป ....
"เจน...ตั้ม ว่าเราเลิกกันดีกว่าเพราะตั้มไม่ได้รักเจนอีกแล้วขอโทษนะ" เสียงผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุดได้มาบอกเลิกฉันในวันวาเลนไทน์ต่อหน้าผู้หญิงอีกคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนของฉันเขาทั้งสองแอบคบกันมันเจ็บมาก น้ำตาค่อยไหลรินออกมาฉันไม่สนใจหรอกนะว่าผู้คนจะมองยังไงเพราะตอนนี้ฉันไม่สามารถรับรู้อะไรได้แล้วเพราะสมองฉันมีแต่คำของผู้ชายคนนี้ ทุกอย่างมันเบลอไปหมดจนสุดท้ายฉันหมดสติไป...
ในขณะที่ เพลง หญิงสาวในร่างหนุ่มน้อยมาดแมนคมเข้มเธอเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างบึกบึนเหมือนผู้ชายทั้งใบหน้าที่หล่อเหลาทุกคนต่างคิดว่าเธอคือผู้ชายทั้งที่จริงเธอเป็นผู้หญิงและที่สำคัญเธอเป็นหญิงที่มีใจเป็นผู้ชายที่เขาเรียกกันว่า ทอม นั้นเอง ...
"เพลง..คิดตี้อยากได้ช่อดอกไม้โต ๆบ้างจัง ><" ตี้หรือคิดตี้เธอเป็นคู่ควงชั่วคราวของเพลงกำลังออดอ้อนเขาในขณะที่สายตาเขาเพ่งมองหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังร้องไห้จนเป็นลมหมดสติ เขาละจากคิดตี้แล้ววิ่งมาดูเจนที่หมดสติไปเขาอุ้มเธอขึ้นมาแล้วรีบพาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดด้วยความเป็นห่วงด้วยสัญชาตญาณของความเป็นคน ซึ่งคิดตี้ได้แต่เหวอทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ปล่อยให้หนุ่มน้อยพาร่างหญิงแปลกหน้าเดินไปจนลับตา
ณ.โรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่ง
"โอ้ย..นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ??" เจนเมื่อเธอรู้สึกตัวก็ส่องสายตาไปรอบ ๆด้วยความแปลกใจและได้เอ่ยปากถามคนที่นั่งเฝ้าเธอด้วยความสงสัย
"อ้าวรู้สึกตัวแล้วหรอเธอ.." เสียงทุ้ม ๆของเพลงถามด้วยความเป็นห่วงเขารีบลุกมาพยุงตัวหญิงสาวให้นั่ง
"แล้วนี่นายเป็นใคร ?" เธอถามคนแปลกหน้ามี่อยู่ตรงหน้าเธอด้วยคิ้วขมวดซึ้งมันยิ่งเพิ่มความน่ารักให้เพลงหนุ่มน้อยต้องหลงใหลในเสน่ห์ของเธอในขนาดที่เขาเคลิ้มกับใบหน้าสงสัยของเจน จนเธอได้ตีแขนเพลงเพื่อเรียกสติเพลงให้กลับมา
"โอ่ะ .. เอ่อขอโทษนะลืมอนะนำตัวไปเลยฉันชื่อ เพลงน่ะ แล้วเธอล่ะ" เขาถือโอกาสนี้แนะนำตัวและทำความรู้จักกับหญิงสาวซะเลยเพราะเขาหลงใหลในเสน่ห์ของเธอไปแล้วตั้งแต่แรกเห็น
"ฉันชื่อ...เจน ว่าแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง" เธอไม่ค่อยเต็มใจที่จะรู้จักกับผู้ชายแปลกหน้าสักเท่าไร
"ก็ฉันเห็นเธอร้องไห้แล้วหมดสติไปอะฉันเลยรีบพาเธอมาโรงพยาบาลน่ะ" เธอก็คิดได้ว่าเธอพึ่งช๊อกกับเหตุการณ์ที่แฟนหนุ่มมาบอกเลิกเธอ เมื่อเธอคิดได้เธอก็ร้องไห้ออกมาอีก
"นี่เจน..ร้องไห้อีกแล้วไม่เอานะฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอร้องไห้เรื่องอะไรแต่ถ้าให้เพลงเดานะเพลงว่าเจนต้องโดนแฟนมาบอกเลิกแน่เลย" เขาพูดแแล้วยื่นกระดาษทิชชูให้กับหญิงสาวแต่เธอไม่รับมันกลับมองหน้าเขา
"ขอโทษนะฉันอยากอยู่คนเดียวสักพักนายช่วยออกไปข้างนอกหน่อยได้ไหม ?" เธอทำหน้าขอร้องเขาซึ่งเขาก็พยักหน้าแล้วเดินออกไปแต่ก็ยังไม่วายที่จะเหลียวหลังมาดูเธอด้วยความเป็นห่วง...
เห้อ...ชีวิตฉันทำไมมันรันทดแบบนี้นะมีแฟนแฟนก็บอกเลิกเพราะถูกเพื่อนแย่งไปเหอะมันตลกดีเนอะทั่งที่เราออกจะรักกันมากนี่ฉันโง่เป็นควายอยู่ตั้งนานแล้วใช่ไหม 2ปีที่ผ่านมามันคืออะไรอะนี่ฉันก็จะจบจากมหาลัยแล้วอีกแค่ปีเดียวเท่านั้น ทำไมอะทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ทำไมความรักฉันไม่เคยสมหวังสักที แล้วชีวิตของฉันจะเจอคนที่รักฉัีนและอยู่ด้วยกันไปจนตายมันจะมีสักคนไหมนะ เฮ้อ ! แล้วน้ำตาฉันก็หลั่งไหลมาเป็นสายนี่ฉันอ่อนแออีกแล้วหรอ ทำไมนะแค่ผู้ขายคนเดียวทำไมต้องเสียใจขนาดนี้นะ.
เด่วมาต่อนะฮ่ะพักไว้ก่อน ขอโทดน้า ( :
By : พู่กันสีเทา Date : 9 Feb 2012 15:04  
|
|
|
|
