นายมาดร้ายกับยายลามก///...///ตอนที่ 16///...///

เช้าวันที่อากาศไม่ค่อยจะสดใสเท่าไหร่...ฟ้าครึม บ่งบอกถึงฤดูกาลแห่งความหนาวเย็นกำลังจะมาเยือนในอีกไม่ช้า...ปีนี้จะเป็นอีกปีไหม??? ที่หนาวเย็นอยู่คนเดียวเหมือนปีที่ผ่านๆมา (_ _”) ไม่ได้แล้ว.....ต้องทำอะไรสักอย่าง ยังไงปีนี้ต้องหาคนมา “หนาวเนื้อห่มเนื้อ”ด้วยให้ได้ สาวปลายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินเข้าไปทักทายยามเช้า กับรุ่นพี่ออม>/////<
“พี่ออมคะ....หวัดดีคะ” ยิ้มหวานให้หยาดเยิ้มมมม ^^

“อ้าวน้องปลา....วันนี้มาแต่เช้าเลย” ออมทักทายกลับ ขณะยืนซ้อมบาสอยู่เบาๆ

“ปลากะจะมาหาข้าวเช้ากินที่โรงเรียนน่ะคะ เลยมาถึงเช้าหน่อย.... เอ่อ พี่ออมทานข้าว
เช้าหรือยังคะ???” (ปกติเข้าหน้าหนาวไม่ตื่นเช้าขนาดนี้นะ อันนี้ตั้งใจมาเช้า..เพื่อชวนเป้าหมายไปนั่งทานข้าวด้วยกันสองต่อสอง)

“พี่เพิ่งไปกินมาเมื่อกี้นี้เอง....”
“ว๊า...แย่จัง กะจะมาชวนพี่ออมไปกินเป็นเพื่อนสักหน่อย”


“........................” พูดจบประโยค แต่ฝ่ายตรงข้ามกับเล่นบาสเฉย นิ่งเงียบT^Tใจคอจะไม่ไปกินเป็นเพื่อนกันหน่อยเหรอไง??? สาวปลาคิดในใจ ก่อนจะพูดต่อ...

“สงสัยมื้อนี้ต้องยอมอด (ทำเสียงเศร้า) ปลาไม่ชอบนั่งกินข้าวคนเดียวซะด้วยสิ....”
“ให้พี่ไปนั่งเป็นเพื่อนไหมคะ???”
“เอ่อ...เกรงใจจัง รบกวนพี่ออมเหรอป่าวคะ??? ถ้ารบกวนก็ไม่เป็นไรนะคะ”
“อืม...พี่ก็อยากซ้อมบาสต่ออยู่เหมือนกัน...” ออมพูดพรางตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงลูกบาสไปมายกใหญ่

“งั้นไม่เป็นไรคะ...” ปลาแสดงสีหน้าเศร้าก่อนตอบฝ่ายตรงข้าม (พี่ออมใจร้ายจางงงงงง) T^T



“พี่เปลี่ยนใจแล้ว....ไปนั่งเป็นเพื่อนดีกว่า..ใครจะปล่อยให้แฟนตัวเองไปนั่งกินข้าวคนเดียวได้ล่ะ” ออมยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะโยนลูกบาสเก็บเข้าที่และเดินเคียงข้างกับปลาไปที่โรงอาหาร


ณ โรงอาหาร
“กระเพราไก่ไข่เจียว...อีกแล้ว เห็นกินแทบทุกวันไม่เบื่อเหรอคะ???น้องปลา” ออมถามฝ่ายตรงข้ามทันทีที่ปลาถือจานข้าววางลงที่โต๊ะ

“ไม่เบื่อหรอกคะ....กินแล้วก็อร่อยดี” ^^

“เมนูนี้ของโปรดพี่เลยนะ..แต่กินบ่อยๆก็ไม่ไหวเหมือนกัน เบื่ออ่า...แปลกจังทำไมน้องปลากินได้ไม่รู้จักเบื่อ”
“ก็เป็นอะไรที่กินแล้วรู้สึกมีความสุขนี่คะ..” ปลาตอบพรางยิ้มเจ้าเล่ห์

“งั้นน้องปลาทานไปก่อนนะ...เดี๋ยวพี่เดินไปซื้อน้ำให้...เอาน้ำอะไรดีคะ”
“เฮ้ย...ไม่เป็นไรคะพี่ออม เดี๋ยวปลาเดินไปซื้อเองได้....”

“เมื่อกี้เล่นบาสมาหิวน้ำอยู่พอดี พี่จะไปซื้อของพี่ด้วยไง..จะได้ซื้อของปลามาให้ด้วยเลย”
“อ้อ....งั้นเอาน้ำแตงโมปั่นแล้วกันคะ” ปลาตอบยิ้มหวาน^^
“น้ำแตงโมปั่นนะ...จะว่าไปแล้วเราสองคน..ชอบอะไรคล้ายๆกันเหมือนกันนะ พี่ก็ว่าจะไปสั่งน้ำแตงโมปั่นอยู่เหมือนกัน” (สาวปลารู้ว่าออมชอบกินอะไร ตั้งใจสั่งให้ตรงกับความชอบออมชัดๆ)


“แหะๆ สงสัยเราเกิดมาคู่กันมั้งคะ เลยชอบอะไรคล้ายๆกัน” ปลาตอบพรางทำท่าทางเขิน ก่อนที่จะออมจะหัวเราะเบาๆและเดินออกไปจากโต๊ะ
อร๊ายยยยยยยยยยยยย~!!!นี่เราพูดอะไรออกไปเนี่ย...เคยอ่านคำเสี่ยวๆในเน็ต อ่านแล้วเลี่ยนอ่านแล้วแหวะ..ไม่คิดเลยว่าอยู่มาวันนึงคำเสี่ยวๆมันจะออกไปจากปากตัวเอง พูดไปแล้ว พูดไปแล้ว พูดไปแล้ว เขินๆ>//////< พี่ออมเค้าจะรู้สึกอะไรบ้างไหม???กับประโยคคำพูดเมื่อกี้...

“ปลา...” ขณะที่ปลากำลังสติกระเจิงอยู่ เสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นมาทักทาย

“ลูกกวาด...หวัดดีจ๊ะ” ปลาหันไปฉีกยิ้มกว้างให้เพื่อนที่กำลังทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ

“ปลาทานข้าวอยู่เหรอ???” กวาดถามขึ้น ทั้งๆที่มองจานข้าวอยู่แหละ

“อืม...กำลังอร่อยเลย กวาดทานข้าวเช้ามาหรือยัง????”
“ยังเลย....”
“งั้นไปซื้อมาเลย จะได้นั่งทานเป็นเพื่อนกัน”

“ไม่อ่า...กวาดไม่ค่อยหิว”
“เป็นไรป่าวกวาด??? ดูหน้าซีดๆนะ....” ปลาถาม ทันทีที่สังเกตเห็นเพื่อนร่วมห้องมีอาการเหมือนคนไม่สบาย


“กวาดไม่เป็นไร???...แต่มันเช้าไปอ่ากวาดกินอะไรไม่ลง... แล้วนี่มานั่งทานข้าวคนเดียวเหรอ??แจมเพื่อนรักปาท่องโก๋ยังไม่มาเหรอจ๊ะ..^^ปลา???”

“ป่าว~!!!ปลาไม่ได้นั่งทานคนเดียว ปลามากับพี่ออม” ปลาตอบฝ่ายตรงข้ามไม่ถึง5 วินาที ออมก็เดินถือน้ำสองแก้วกลับเข้ามายังโต๊ะ
“เอ่อ........” ออมอ่ำอึ่ง

“อ้อ...นี่ลูกวาด เพื่อนปลาคะ” ปลาสังเกตถึงใบหน้าเหวอๆของออม



“เอ่อ.....น้ำคะ” ออมพยักหน้ารับ พรางยื่นน้ำที่ซื้อมาให้ลูกกวาด
“เอ๊ะ~!!ใช่ของกวาดเหรอคะ???” ลูกกวาดทำหน้าสงสัย

“เอ่อ.....พอดีซื้อมาแค่สองแก้ว จะให้นั่งกินแค่สองคนมันดูแปลกๆ พี่ให้นะ...” ออมวางแก้วน้ำแตงโมปั่นตรงหน้ากวาด
“ขอบคุณคะ....” กวาดยิ้มรับก่อนจะยกดื่มไปเบาๆ ขณะที่ออมก็ดื่มแก้วในมือตัวเองตาม

“อร่อยไหมคะ...???” ออมถามลูกกวาด
“ก็.....ใช้ได้นะคะ..ของฟรีเป็นอะไรก็อร่อยทั้งนั้นแหละคะ” ^^ กวาดตอบเชิงหยอกล้อ


“งั้นเดี๋ยวพี่ซื้อให้กินทุกวันเลยดีไหมคะ” ออมตอบก่อนจะยิ้ม ในขณะที่สาวปลานั่งประมวลความคิด (- -?)นี่พี่ออมมนุษยสัมพันธ์ดีเกินไปเหรอป่าวคะ?? แจมก็เคยบอกอยู่อ่านะ..ว่าออมเป็นคนทิ่นิสัยดี เข้ากับคนง่าย แต่....แบบนี้มันดีเกินไปจริงๆ..เหรอป่าวคะ????
“แล้วน้ำของปลาละคะ.....???” ปลาอดไม่ได้ที่จะถาม

“เอ่อ..นั้นสิ นี่กวาดแย่งของปลาใช่ไหมเนี่ย???”
“ไม่เป็นไร...เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้น้องปลาใหม่ก็ได้คะ????” ออมรีบตอบ

“ไม่เอา......” ปลาพูดเสียงไม่พอใจ ”((ความจริงแล้วแอบน้อยใจ พี่ออมเอาน้ำที่ซื้อมา...ให้ลูกกวาด ไม่ได้โกธรเพื่อนนะแต่...มันอดน้อยใจไม่ได้ ไม่เห็นต้องดีกับคนอื่นถึงขนาดนั้นเลย..T^T))

“..กวาดขอโทด เพราะกวาดแท้ๆเลย” กวาดรีบพูดเพราะรู้สึกไม่ดี
“ป่าวนะ~!!ปลาไม่ได้ว่าอะไร ที่ปลาบอกว่าไม่เอา ปลาหมายถึงเรากินแก้วเดียวกับพี่ออมก็ได้..ใช่ไหมคะพี่ออม”

“เอ่อ...พี่ไปซื้อให้ใหม่ดีกว่า...”
“ทำไมคะ...คนเป็นแฟนกันกินน้ำแก้วเดียวกันไม่ได้เหรอคะ???” ปลายิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะยกแก้วน้ำในมือออมมาดื่มอย่างหน้าชื่นตาบาน..(นี่เรากำลัง>//////< จุมพิตทางอ้อมกับพี่ออมอยู่ใช่ไหม??? อร๊ายยย~!!!จิตใจสาวน้อยล่องลอยไปไกล...คิดๆดูแล้วก็อดขอบคุณลูกกวาดไม่ได้ที่มานั่งแบ่งน้ำเราไป ถ้าไม่มีกวาดเราจะมีโอกาสได้ดื่มน้ำแก้วเดียวกับพี่ออมแบบนี้ไหม??? สาวปลาคิดพรางแสดงสีหน้าเขินอาย)ก่อนจะมีเสียงแจมแทรกเข้ามา


“เฮ้ย..ปลากับกวาดวันนี้อะไรเข้าสิงเนี่ย?? โผล่มาโรงเรียนเช้ากว่าเราอีก” (ปกติแจมจะมาถึงโรงเรียนก่อน 2 คนนี้เสอม)

“แหะๆ ก็อากาศมันดี เลยอยากมาโรงเรียนแต่เช้าดูบ้าง” ปลาตอบ
“โหย...เห็นทุกทีมาสายจะตาย ไม่ต้องมาสร้างภาพเลย อยากมาเจอหน้าพี่ออมแต่เช้าก็บอกมาเหอะ” แจมพูดแซวพรางมองไปที่พี่ออม


“ป่าวซะหน่อย..” ปลารีบปฎิเสธ
“ไม่เห็นจำเป็นต้องปฏิเสธเลยปลา..คนเป็นแฟนกันก็อยากมาเจอกันเร็วๆเป็นธรรมดา ยอมรับมาเหอะ” กวาดพูดเสริม

“ไม่ใช่สักหน่อยอ๊า..พูดไรกันไม่รู้พวกนี้หนิ>//////<” ปลาตอบเพื่อนทั้งคู่แบบเขินๆ โดยไม่กล้าหันไปสบตากับพี่ออมที่นั่งอยู่ตรงข้าม(พี่ออมเค้าจะรู้ไหม???ว่าเราตั้งใจอยากมาเจอหน้าเค้าเร็วๆ อย่างที่แจมพูดจริงๆ)

“พี่ออมก็อยากเจอหน้าปลาเร็วๆเหมือนกันใช่ไหมคะ...” แจมถาม

“...เอ่อ.....อืม..คะ” ออมตอบแบบอ่ำอึ่ง ก่อนจะขอตัวกลับไปซ้อมบาสต่อ โดยทิ้งให้ปลาที่ยังทานข้าวไม่เสร็จอยู่กับกลุ่มเพื่อนสาวของตัวเอง

“หุ้ย~!!!!..สงสัยพี่ออมจะเขินอ่า?? .แจมแค่ถามนิดเดียวเองว่าอยากเจอหน้าปลาเร็วๆเหมือนกันใช่ไหม??แค่นี้ถึงกับหน้าแดงเลย” แจมพูด

“ใช่..กวาดก็เห็นพี่ออมหน้าแดงกล่ำเลย..คู่นี้ไงกันเนี่ย..>/////<เขินกันไปเขินกันมาน่ารักเชียว” กวาดพูดแซว

(อร๊ายยยยย~!!!พี่ออมหน้าแดงจริงๆ..พี่ออมเค้าเขินเราเหรอ???หรือว่าจริงๆแล้วเค้าก็แอบดีใจที่เห็นหน้าเราแต่เช้า รู้งี้ขยันมาโรงเรียนแต่เช้าทุกวันเลยก็ดีสาวปลาคิดในใจ) ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาให้เพื่อนสาวทั้งสองคน




---------+

มีคนเคยบอกเราว่า...ช่วงเวลาแห่งความสุขมันมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว...วันนี้รู้สึกได้เลยว่ามันเร็วจริงๆคะ เรียนแป๊บๆก็พักกลางวันซะแล้ว คิดถึงพี่ออมจังเลย>////<ขนาดไม่เห็นหน้ากันไม่กี่ชั่วโมงนะเนี่ยยังรู้สึกคิดถึงได้มากมายขนาดนี้...เค้าช่างมีอิทธิพลกับหัวใจเราจัง...สาวปลาคิดขณะเดินลงจากอาคารเรียนเพื่อไปยังโรงอาหาร

“กริ้งงง กริ้ง~!!” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาจากในกระเป๋า
“คะ...พี่ออม ปลากำลังลงไปคะ???” ปลารีบพูด

“ป่าวคะ...พี่จะโทรมาบอกว่าพอดีพี่มีธุระ วันนี้คงไม่ไปนั่งทานข้าวด้วยนะคะ” ออมตอบ

“อ้าว...ติดทำรายงานเหรอคะ???ให้ปลาซื้อขนมปังไปให้ไหม??”

“อ้อ....ไม่เป็นไรคะ พี่ฝากเพื่อนซื้อมาแล้ว” ออมพูดเสร็จก็วางสายไป..

“อะไรของเค้ากันเนี่ย???” ปลาพูดออกมาลอยๆด้วยสีหน้าที่ดูผิดหวังนิดๆ

“พี่ออมโทรมาเหรอปลา....” แจมที่เดินมาข้างๆกันถาม
“อืม...”T^T


“เป็นไร..หน้าไม่ระรื่นเหมือนเมื่อกี้เลย...พี่ออมเค้าโทรมาบอกเลิกเหรอ???” แจมแซวเพื่อนเล่นขำๆ^^
“แจมบ้า...ไม่ได้บอกเลิกซะหน่อย แค่โทรมาบอกว่าจะไม่มากินข้าวด้วย”
“อ้าว...ทำไมอ่า สงสัยพี่เค้ายังเขินเรื่องเมื่อเช้าอยู่มั้ง”
“เห็นบอกว่ามีธุระ...ไม่รู้สิพี่ออมเค้ากดวางสายไปเฉยๆ” T^T

“งี้แหละ...สงสัยอยากได้เวลาส่วนตัวบ้างอ่า แจมเข้าใจดีแก้วชอบเป็นบ่อยๆ” แจมตอบฝ่ายตรงข้ามเสียงใส

“อืม..แต่ก็นะ แค่บอกว่าทำอะไรอยู่ไม่ได้เหรอไง...บอกว่ามีธุระแบบนี้มันดูห่างเหินยังไงไม่รู้”

“คิดมากน่ะยายปลา” แจมหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินไปซื้ออาหารที่ร้านประจำ ^^


หลังจากนั้น 5 นาที ณ บริเวณโต๊ะอาหาร
“วันนี้คนเยอะจัง..ไม่มีที่นั่งว่างเลย” ปลาพูดขณะยืนถือจานข้าวอยู่ข้างๆแจม

“นั้นดิ..ทำไมวันนี้ดูคนเยอะจัง เมื่อไหร่โรงเรียนเราจะเพิ่มโต๊ะอาหารสักทีน้า” แจมบ่นพึมพำ


“แจม...แจม” ขณะนั้นเองก็มีเสียงบุคคลตะโกนเรียกมาไกลๆ
“อ้าว...แก้ว” แจมหันไปมองเจ้าของเสียงที่นั่งกวักมืออยู่ตรงโต๊ะ...ก่อนจะหันมาคุยกับสาวปลา

“ปลาไปนั่งกับแก้วกัน^^ตรงนั้นว่าง...”

“ไม่ไปอ่า....” ปลาตอบเสียงนิ่ง
“ไปเหอะ..เล่นตัวอยู่อย่างงี้ เดี๋ยวหมดเวลาพักกลางวันอดกินข้าวกันพอดี” แจมพูดทีเล่นทีจริง ขณะที่ปลาเดินตามหลังไปที่โต๊ะดังกล่าวอย่างช้าๆ

“ทำไมวันนี้แก้วนั่งทานข้าวอยู่คนเดียวได้ละ????” แจมเปิดบทสนทนา

“ไม่ได้กินคนเดียว พอดีเพื่อนแก้วกินเสร็จแล้ว..มันลุกไปไหนกันหมดแล้วก็ไม่รู้” (ความจริง::แก้วไล่เพื่อนให้รีบลุกออกไป)

“อ้อ...คะ” แจมพยักหน้ารับก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามแก้ว

“แล้วนี่....ไม่นั่งเหรอ???” แก้วหันไปถามปลาที่ยืนทำหน้าบึ้งอยู่หัวโต๊ะ

“ก็กำลังจะนั่งอยู่นี่ไง...” ปลาตอบเสียงดุ -*-

“เอ้า...ก็นึกว่าหยิ่ง คิดว่าจะไม่นั่งซะอีก” แก้วอดไม่ได้ที่จะจิกกัดปลาตามความเคยชิน
“จริงๆก็ไม่อยากนั่งหรอก...แต่มันจำเป็น”


“อ่ะแห้ม~!!สองคนเอาอีกแล้วนะ” แจมทักขึ้นมาห้ามทัพ (จะกัดกันอีกแล้วใช่ไหม????)

“แหะๆ...”
...ปลาได้แต่หัวเราะฝืดๆทำตัวสงบเสงี่ยมเพื่อความสบายใจของเพื่อนสาว ไม่เอา ไม่เอา ไม่มีเรื่อง มันจะเห่าจะหอนอะไรก็ปล่อยมันไป ใจเย็นไว้ปลาเอ๊ยยยยยย (_ _”)และในช่วงเวลาข่มใจตัวเองอยู่ตอนนั้นเองก็มีเสียงหญิงสาวดังขึ้นมา ข้างๆโต๊ะ (มัวแต่ก้มหน้ากินข้าว ใครมาถึงโต๊ะไม่ทันได้ตั้งตัว....เค้าจะมาสาดน้ำใส่หน้าเราอีกหรือป่าวเนี่ย ???สาวปลาคิดในใจพรางเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำของตัวเอง เตรียมสาดกลับ แหะๆ)
“เอ่อ...พี่ปลาคะ....ไม่ๆๆ ไม่ได้มาหาเรื่องนะพี่..” สาวนิรนามพูดขึ้นด้วยเสียงตกใจ ขณะที่ปลาเงยหน้าขึ้นไปมอง

“อ้าว...น้องเองเหรอ..วันนี้จะมาทำอะไรพี่อีกเหรอป่าว???.(แฟนคลับที่ผลักปลาตกบันไดคราวก่อน)

“ป่าวๆ คะ.... พี่ปลาใจเย็น”
“แล้วน้องมาทำไมกันเยอะแยะเนี่ย....” (มีพวกตามมาอีก 8-9 คน)


“คือ ว่าอย่างงี้....พอดีพวกเราไปประชุมกันมาแล้ว ว่าสิ่งที่เราทำลงไปอ่ามันเป็นการรักพี่ออมแบบผิดๆ” สาวนิรนามเริ่มอธิบาย (แฟนคลับออมทั้งโรงเรียนมีประมาณสี่ห้าร้อยคน)
“พี่ก็ให้อภัยไปแล้วไง...น้องจะเอาอะไรอีก..” ปลาพูด พรางแสดงท่าทางหวาดระแวง โดยมีแจมกับแก้ว นั่งดูสถานการณ์อยู่ข้างๆ


“พวกเราไม่ได้จะมาขอให้พี่ยกโทดให้...แต่พวกเราจะมาบอกว่า พวกเราบรรดาแฟนคลับของพี่ออม อนุญาตให้พี่คบกับพี่ออมแล้วต่างหาก...แต่มีข้อแม้ว่า พี่ต้องซื่อสัตย์และรักพี่ออม ไปจนกว่าพี่ออมจะเลิกรักพี่” สาวนิรนามพูดน้ำเสียงจริงจัง

“เอ่อ...แต่....คือว่านะ”ปลาอ่ำอึ่ง (แบบว่า....ชั้นจะคบกับใครทำไมต้องยอมให้พวกเทออนุญาติด้วยเนี่ย) -*-

“ไม่มีแต่คะพี่ปลา....^^นี่คือ สิ่งเดียวที่พวกเราจะทำให้พี่ออมได้...นั้นคือ การกำชับให้พี่ปลารักพี่ออมของพวกเราอย่างจริงใจ และอย่าทำอะไร...??ที่ทำให้พี่ออมต้องเสียใจนะคะ” รุ่นน้องตัวแทนแฟนคลับพูด พรางยิ้ม^^ ซึ่งเป็นยิ้มที่ทำให้รู้สึกหนาวๆร้อนๆ อย่างบอกไม่ถูก....หึ้ยยยย~!! มัดมือชกกันชัดๆ ปลาคิดในใจพรางยิ้มเจื่อนๆให้คู่สนทนา ก่อนที่บรรดาสาวๆกลุ่มใหญ่จะเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร

“แหะๆ” ปลาหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะมีเสียงเพื่อนสาวดังขึ้นมา...

“เฮ้ย...ดีใจด้วยนะปลา >////< อยู่ดีๆแฟนคลับพี่ออมก็ยอมรับในตัวปลาแล้ว...” แจมพูด(ยิ้มกว้าง)^^

“เหอๆ” ปลาหัวเราะฝืดๆ

“หัวเราะแบบนี้ แสดงว่าไม่ดีใจใช่ไหมเนี่ย???” แจมถามแสดงสีหน้าสงสัย

“ป่าว....ไม่ใช่ไม่ดีใจนะ...แต่กำลังช็อคๆอยู่อ่า” (ไม่คิดว่า อยู่ๆจะเลิกโดนแอนตี้เร็วขนาดนี้....)

“555 ยายปลาบ้า แปลกคน^^...นาทีเนี่ยมันต้องดีใจสิ..ไม่ใช่มานั่งหน้าซีดเป็นไก่ต้มแบบนี้” แจมแซวเพื่อนสนิท ปลาได้แต่หัวเราะฝืดๆ ก่อนจะขอตัวลุกออกมาจากโต๊ะอาหาร(....เดินตรงไปเข้าห้องน้ำ)

“ทำไมรู้สึกใจแป้วอย่างนี้นะเรา....วินาทีที่ผ่านมา เหมือนหายใจไม่ออกไปชั่วขณะ ..ทำไมล่ะ..แฟนคลับไม่แอนตี้ก็ดีแล้ว...เรื่องราววุ่นวายจะได้จบลงซะที” สาวปลาคิดในใจ ขณะเดินเข้าไปในห้องน้ำและล็อคประตู


“แต่..ทำไมต้องเจ็บตรงหน้าอกด้วยนะ...ใจเอ่ย?? ใจเป็นอะไรของใจ ..ทำไมมันเจ็บแปบๆ ขึ้นมาทุกครั้งที่คิดขึ้นมาได้ว่า...เราต้องเลิกเป็นแฟน(ปลอมๆ)ของพี่ออมแล้ว..หมดเวลาของเราแล้ว...ต่อไปนี้จะไม่ได้เข้าใกล้ ,ไม่ได้พูดคุย ...ไม่มีเค้ามานั่งทานข้าวตอนกลางวันด้วยอีกต่อไปแล้ว” สาวปลาคิดอยู่ในใจ พรางมีหยดน้ำตาใสๆ ไหลออกมาจางๆ รู้สึกอึดอัดใจจัง......(ปลาเริ่มร้องไห้ออกมาเบาๆ โดยหยุดตัวเองไม่ได้)

“ฮือๆๆ (แอบร้องไห้ในห้องน้ำ)”

“ฮือๆๆๆ” (ทำไมชั้นต้องร้องไห้ด้วยเนี่ย???..สาวปลากำลังหงุดหงิดและไม่เข้าใจตัวเอง) แต่ก็ยังร้องเบาๆต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง

“ฮือๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ” (เฮ้ยเสียงซ้อน...ทำไมปลาได้ยินเสียงร้องไห้ ดังมาจากทางห้องน้ำอื่นอ่า...) T^T

“ฮือๆ.....” เสียงร้องไห้โหยหวนยังลอยมาเป็นระยะๆ ทั้งๆที่สาวปลาหยุดร้องไปได้สักพักนึงแล้ว อร๊ายยยยยย~!!! ไม่น้า ผี...ผีห้องน้ำของแท้เลย เจอเข้าให้แล้วยายปลาเอ๊ย อยู่ไม่ได้แล้ววววว~!!! ปลาคิดในใจ พรางค่อยๆเอามือไปเปิดล็อคประตูเบาๆ (กลัวผีได้ยิน) ย่อง ย่อง ย่องๆ เดินออกมาจากประตูช้าๆ แต่แล้วช่วงเวลาระทึกแทบขาดใจตายก็บังเกิด...ทันทีที่ประตูห้องน้ำบานข้างๆเปิดออกมาอย่างรวดเร็ว


“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด...ผีหลอกจ้า” ปลาแหกปากลั่น หลับตาปี้
“ไม่ใช่ผี..ไม่ใช่ผีคะ” บุคคลที่ออกมาจากประตูห้องน้ำ (ห้องติดกัน) จับไหล่ปลาไว้


“ผี ผี ผี ....ผี”
“เฮ้ย...ปลา ...ลูกกวาดเอง..ไม่ใช่ผี” คู่สนทนาพูดขึ้น(ลูกกวาด คือเพื่อนที่เจอในห้าง ตอนที่13 นะคะ)
“อ้าว..ลูกกวาด เมื่อกี้ปลาได้ยินเสียงผีร้องไห้อ่า...” ปลาหันไปกอดเพื่อนร่วมชั้นหลับตาปี้>__<

“ปลาบ้า..ลูกกวาดไม่ใช่พี่นะ....” T^T
“ปลารู้แล้วว่า...ลูกกวาดไม่ใช่ผี ...แต่ปลาได้ยินเสียงร้องไห้จริงๆมันโหยหวนมาก” ปลาย้ำชัดกับคู่สนทนา

“เสียงแบบนี้เหรอป่าว...ฮือๆ” ลูกกวาดร้องเสียงเศร้า
“เอ่อ..ใช่เลย~!!!! เสียงแบบนี้แหละ..กวาดก็ได้ยินเหมือนกันใช่ไหม???”

“ได้ยินชัดเลยแหละ....หึ หึ ...ก็มันเป็นเสียงของกวาดเอง......” ลูกกวาดตอบเสียงนิ่ง พรางทำหน้าเศร้า

“เฮ้ย...จริงดิ กวาดร้องไห้ทำไม..ใครทำอะไรกวาด???” ปลาหายกลัวเป็นปลิดทิ้ง พรางหันมาเป็นห่วงเพื่อนแทน

“อืมปลา......” กวาดไม่พูดอะไร ได้แต่กอดฝ่ายตรงข้ามแล้วร้องไห้ออกมาอีกครั้ง T^T

“กวาด...มีอะไร เล่าให้เราฟังได้นะ ถึงเราจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่เราก็พร้อมจะรับฟังน้า....”

“กวาด...กวาดอกหักอ่าปลา...อ้ายผู้ชายเฮงซวย ..มันทิ้งกวาดไปมีคนอื่น...T^T เราเพิ่งบอกเลิกกันทางโทรศัพท์เมื่อกี้นี่เอง” สาวกวาดพูดไป ร้องไห้ไป

“เฮ้ย...กวาดใจเย็นๆ คนเป็นแฟนกัน บางครั้งบอกเลิกกันเพราะความโมโห พอใจเย็นแล้ว เค้าอาจจะมาง้อ ขอคืนดีก็ได้มั้ง” ปลาพูดปลอบใจเพื่อน

“ไม่อ่าปลา...ครั้งนี้ไม่เอาแล้ว กวาดจับได้หลายครั้งแล้วว่าเค้ามีคนอื่น” (นี่หมายถึงอ้ายผู้ชายหน้าหล่อที่เจอในห้างคนนั้นใช่ไหมเนี่ย???)

“ผู้ชายที่ปลาเจอเหรอ????” ปลาถามด้วยความสงสัย ในขณะที่กวาดพยักหน้ารับ ว่า “ใช่”

“เฮ้อ.....ช่างมันเหอะกวาด ผู้ชายมีมากเหมือนฝูงลิง จะหาที่ดีกว่าเมื่อไหร่ก็ได้” แหะๆ

“ไม่เอาแล้ว....กวาดเกลียดผู้ชายเฮงซวย -*- เลวๆๆ หลายใจ,ไม่รู้จักพอ หลอกลวง คอยดูนะ~!!ต่อไปนี้กวาดจะไปชอบทอมให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย......” กวาดพูดเหมือนประชดแต่ไม่รู้จะทำแบบนั้นจริงๆเหรอป่าว???

“เฮ้ย...ไม่ดีม๊างงงงงง แบบนี้เข้าตำรา เข็ดผู้ชายแล้วหนีมาชอบทอมเลยนะเนี่ย”

“กวาดไม่ได้พูดเล่นนะ~!!! คอยดูแล้วกัน หลังจากวันนี้ กวาดจะคบแต่ทอม” ลูกกวาดพูดด้วยสีหน้าที่ดูจริงจัง และเสียงกริ่งหมดเวลาพักกลางวันก็ดังขึ้น ... ได้เวลาพักเรื่องรัก กลับไปสู่เวลาเรียนได้แล้วสินะ ^^

By : Saturday    Date : 7 Dec 2011 14:44